Wzrost zapotrzebowania na aktualną informację, doskonalenie technik telekomunikacyjnych, wynalezienie telegrafu, łączności radiowej, coraz szybciej, coraz więcej informacji, coraz lepsza jakość na coraz większą skalę.
AGENCJA CHARLESA HAVASA
Pierwsza na świecie nowoczesna agencja informacyjna. Utworzona została przez Charles'a-Louisa Havasa w 1835 roku w Paryżu (wg Rajmunda Borkowskiego był to rok 1827).
Charles Havas ( wojskowy zaopatrzeniowiec w Nantes, po przybyciu do Paryża rozkręcił na dużą skalę handel m.in. zajmował się importem bawełny, w latach 1813-1815 był współwłaścicielem „La Gazette de France), odkupił od A. Bernsteina, (założone w 1832 roku) biuro rozsyłające swoim abonentom litografowane biuletyny pod nazwą Correspondance Garnier- informacje z prasy angielskiej, chodziło o jak najszybszy przekaz informacji między Londynem a Paryżem- drogą lądową i przez kanał La Manche- 2-3 dni. Odbiorcy- głównie małe redakcje
Współpraca z rządem i otrzymywanie od niego niedostępnych dla innych informacji miała zapewnić mu sukces finansowy. Status oficjalnego rządowego dostawcy informacji pozwolił agencji na szybki rozwój oraz funkcjonowanie przez kolejne dziesiątki lat jako najstarszej agencji telegraficznej na świecie. Do II wojny światowej 47 procent inwestycji Agencji Havas finansowanych było przez rząd Francji.
Początkowo miała ona charakter raczej biura tłumaczeń, Było to jednak za mało, by pozyskać potencjalnych klientów, gdyż redakcjom mogły robić tłumaczenia we własnym zakresie. Interesowały je informacji z pierwszej ręki, które miały być dostarczane dość szybko, dlatego Havas decyduje się na zorganizowanie sieci kurierskiej między Londynem, Brukselą i Paryżem Do przesyłania wiadomości oprócz sieci kurierskiej wykorzystywał także gołębie( tekst pisano na cienkiej bibułce, następnie zwijano je w rulonik i wkładano do tulei wykonanej z gęsiego pióra bądź z aluminium, gołębie miały to przyczepione do ogona i nóg) - około roku 1840 Havas wprowadził pocztę gołębią między Paryżem, Londynem i Brukselą ( krótkie, pilne wiadomości docierały w ciągu 8-10 godzin do Paryża), Ponad to zainstalował swoich korespondentów w najważniejszych stolicach Europy. Korzystał także z linii telegrafu optycznego ( wg. Projektu Chappe’a).
Agencja informacyjna Havas ustanowiła w 1845 roku pierwszy telegraficzny serwis informacyjny we Francji. Kolejną ważną data był rok 1870, kiedy to agencje Reutera, Havasa i Wolffa zawarły umowę określającą ich strefy wpływów. Havas utrzymał w swojej strefie europejskie kraje romańskie (Włochy, Francja, Hiszpania) oraz część północną i południową Afryki. Reuter - Wielką Brytanię oraz posiadłości brytyjskie w Afryce i Azji, a Wolff środkową i północną Europę, umowa ta obowiązywała do końca lat 30. XX wieku, aż do wynalezienia i zastosowania krótkich fal radiowych. Wiązało się to z obcięciem kosztów komunikacyjnych.
Od 1879 roku agencja Havasa przekształcona została w towarzystwo akcyjne. W 1920 roku Havas połączyła się z Societe Generale d'Annonces i dzięki temu rozszerzyła działalność medialną w dziedzinie radia i kina, a od 1923 roku zaczęła zajmować się reklamą.
W połowie XIX wieku Charles Havas przekazał agencje synowi Augustowi który, korzystając z kolei oraz rozwijającego się systemu telegrafii kablowej przyczynił się do jej rozwoju. Doprowadził do połączenia agencji z biurami ogłoszeń Bulliera- Lafitte’a (potem wchłonął te biura i przekształcił w „Societe Generale des Annonce (Ogólne Stowarzyszenia Reklamy- firma specjalizująca się w kontroli reklamy w prasie XIX w) Agence Havas uzyskała pierwszeństwo w branży reklamowej i ogłoszeniowej. W latach 60. XIX wieku redakcje związane z Agencją ( było ich w tym czasie ponad 200), w zamian za informacje, zamieszczały ogłoszenia reklamodawców Havasa, nie musiały płacić opłaty abonamentowej .
Agencja Havasa uzyskała nie tylko monopol na informacje we Francji, ale byłą też największym biurem ogłoszeniowo- reklamowym w tym kraju, a nawet- jak twierdzono w prospektach reklamowych agencji- w Europie
W 1940 roku reżim Vichy uczynił z Agencji Haasa oficjalną agencję i zmienił jej nazwę na Office Francais d’Information (OFI), m.in. w związku z żydowskim pochodzeniem założyciela agencji. W 1940 roku wraz z przejęciem Francji przez hitlerowców agencję Havas zamknięto. Pozostała tylko prywatna agencja reklamowa o tej samej nazwie. Bezpośrednio po II wojnie światowej (dekretem nowego rządu francuskiego, 30 września 1944 roku,) w miejsce agencji Havas, powstała Agence France Presse.
ASSOCIATED PRESS
Organizacja powstała w 1864 roku- w początkach wojny meksykańskiej ( wojna o Teksas - 1846-1848, konflikt zbrojny pomiędzy USA a Meksykiem, wywołany spornymi kwestiami granicznymi. W 1845 USA zaanektowały stan Teksas, a 13 maja 1846 wypowiedziały wojnę Meksykowi. W odpowiedzi Meksykanie rozpoczęli działania zbrojne. Po początkowych sukcesach ulegli wojskom generała Z. Taylora, który wyparł armię meksykańską za rzekę Rio Grande. Wojska USA opanowały również Monterrey i północną Kalifornię (styczeń 1847). Po desancie armii amerykańskiej w rejonie Veracruz, doszło 22-23 lutego 1847 do decydującej bitwy pod Angosturą, w której zostały rozbite siły meksykańskie. 14 września 1847 wojska USA zajęły miasto Meksyk. W wyniku traktatu pokojowego zawartego w Guadalupe Hidalgo (2 luty 1848) Meksyk oddał USA ponad połowę swego terytorium (Teksas, Nowy Meksyk, Arizonę, Nevadę, Utah, Kalifornię, część Kolorado i Wyoming), w sumie 1,350 mln km2, w zamian za 15 mln dolarów).
Nieformalne spotkanie kilku wydawców, które zapoczątkowało działalność dotyczyło wspólnego zbierania i przesyłania informacji z wojny z Meksykiem. Moses Yale Beach- wydawca gazety „The New York Sun” zaproponował by robić to wspólnie. Powodzenie współpracy, w czasie wojny z Meksykiem oraz pozyskanie nowych sposobów łączności na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, spowodowało, że w 1848 roku narodziła się formalna ,Spółdzielnia wydawców" - Harbor News Association ( nazwa- pierwsze biuro . w Htifax w Kanadzie (Nowa Szkocja), ważnym porcie, do którego zawijały statki linii Cunard, obsługujące linię Europa - Ameryka Północna. Jeszcze w tym samym roku pojawiła się nowa, do dzisiaj oficjalna nazwa - Associated Press, 1892 przekształcona w centralną agencję amerykańską o statusie spółki i przyjęła obecną nazwę.) W spotkaniu inaugurującym działalność tej organizacji wzięli udział m.in.: Moses Y.Beach (The Sun), James G. Bennctt starszy i Fryderyk Hudson (New York Herald), Horace Greeley (Tribune) Eustachy i James Brooks (Express), Gerald Hallock (Journal of Commerce) oraz Henry Raymond (Courier and Enquirer). Pierwszym zarządzającym agencją (General Agent) był dr Alexander Jones (lekarz z zawodu), reporter z nowojorskiego „Journal of Commerce".
W owym czasie gazety te rywalizowały ze sobą wysyłając swoich reporterów łódkami, tzw. news boats na spotkanie statków przypływających bezpośrednio z Europy. Po pewnym czasie rywalizacja stała się zbyt zawzięta, a przede wszystkim zbyt kosztowana. Wspólne zbieranie informacji i podział wysokich kosztów przekazywania ich za pomocą telegrafu okazało się strzałem w dziesiątkę. Dzięki wspólnemu kapitałowi AP mogło pozwolić sobie na wydzierżawianie linii telegraficznych, co z roku na rok usprawniało przekazywanie wiadomości. ; 5 czerwca uruchomiona została linia Waszyngton - Nowy Jork, 27 czerwca połączono telegrafem Nowy Jork z Bostonem, a do końca lata tego samego roku połączono liniami telegraficznymi Nowy Jork z Albany i BuiFalo i Filadelfię z Harrisburgiem. W okresie międzywojennym AP dzierżawiła już 92 000 mil kabla, który łączył agencję z 55 krajowymi i 27 zagranicznymi biurami.
Widząc korzyści płynące z bycia zrzeszonym w AP, do redakcji założycielskich dołączyły gazety z innych miast, zwłaszcza z Filadelfii i Baltimore.
AP Aby obniżyć koszty przekazu informacji telegrafem, stworzono specjalny system szyfrowania wiadomości, który umożliwił przekazywanie wielu informacji przy pomocy małej liczby słów. Za czasów Jonesa agencja odniosła pierwszy spektakularny sukces: w ciągu 72 godzin zebrała, z całego kraju i opublikowała wyniki wyborów prezydenckich w których zmierzyło się trzech kandydatów - gen. Zachary Taylor, Leyis Cass i Martin Van Burren (wygrał ten pierwszy)
W 1872 roku AP jako pierwsza agencja na świecie wydzierżawiła linię telegraficzną, służącą wyłącznie do przekazywania informacji dla stowarzyszonych gazet. W latach 30. XX wieku, jako pierwsza w USA korzystała z dalekopisów. W czasach najnowszych jako pierwsza wprowadziła i rozwinęła satelitarny system przekazu informacji, fotografii i serwisu graficznego, a pod koniec lat 80. XX wieku zastosowała system Graphics Net, idealnie przekazujący prasie i innym mediom serwis fotograficzny.
Największy rozwój AP nastąpił dopiero pod koniec wieku XIX- 1250 różnych gazet amerykańskich. Aby zostać członkiem AP trzeba było mieć zgodę 4/5 ogólnego zgromadzenia udziałowców. Centralę firmy ulokowano w Waszyngtonie i Nowym Yorku. Na terenie USA była do początków XX wieku monopolistą. Natomiast problemy miała - okresowo -a-do 1934 roku w Europie, gdzie agencje Hayasa, Wolffa i Reutera zawarły porozumienie ograniczające na kontynencie działalność AP. Dzisiaj, Associated Press jest spółdzielnią 1,5 rys. amerykańskich gazet i czasopism oraz stacji radiowych i telewizyjnych, największą i podobną najbogatszą na świecie. W 240 biurach rozsianych po różnych kontynentach pracuje ponad 4000 osób.
Dziś w samych Stanach Zjednoczonych AP obsługuje 5 000 stacji radiowych i telewizyjnych oraz 1 700 różnorodnych gazet. Dziennie, informacje AP docierają do ok. 1 miliarda osób. 24 godz. na dobę przez siedem dni w tygodniu agencja dostarcza stały strumień wiadomości (ok. 20 milionów słów i 1 000 fotografii na dzień). Serwisy zawierają ok. 10 000 depesz i artykułów dziennie, dostępnych w pięciu językach. Na całym świecie jest 242 biur AP, w których pracuje ok. 3 700 osób. Z usług tej organizacji korzysta na całym świecie aż 15 tys. organizacji informacyjnych, a jej dochody w 1998 r. wyniosły 485 milionów dolarów. AP trzyma w swoich bibliotekach i archiwach jedną z największych kolekcji fotografii na świecie. Ta niesamowita dokumentacja historii zza obiektywu to blisko 10 mln. negatywów i fotografii z XX w. oraz 800 tys. zdjęć cyfrowych dostępnych on-line.
Serwis fotograficzny Associated Press został utworzony w 1927 r. przez Kent'a Coopera. Początkowo mała grupa fotografów AP przesyłała swoje zdjęcia do gazet przez posłańców, pocztą, autobusem, pociągiem, statkiem, czasem samolotem. Po dziewięciu latach AP jako pierwsza agencja informacyjna na świecie rozpoczęła przewodową transmisję zdjęć, czyli tzw. fototelegrafię (w nadajniku promienie światła padają na obraz sporządzony na błonie filmowej, w odbiorniku obraz jest odbierany na papierze światłoczułym), umożliwiającą dostarczenie ich tego samego dnia, co zostały zrobione. Oczywiście dotyczyło to jedynie Stanów Zjednoczonych, gdzie AP dzierżawiła linie telegraficzne. Wciąż bezpośredni kontakt z innymi kontynentami był ograniczony. Podczas wojny wysyłanie zdjęć z frontu było dość skomplikowane. Albo fotoreporterzy sami dostarczali je do Nowego Jorku lub używano skomplikowanych połączeń linii telefonicznych i radiowych.
OESTERREICHISCHEN C"ORRESPONDENZ —POTEM K K. TELEGRAPHEN
KORRESPONDENZ BUREAU —JOSEPHA TUWARY
K. k. Telegraphen - Korrespondenz - Bureau (Wiedeńskie Biuro Korespondencyjne, w skrócie - Korrbureau) powstaje, jako półoficjalna agencja monarchii habsburskiej, w 1860 roku. W tej postaci wiedeńskie biuro istniało do końca I wojny światowej.
W 1849 roku dziennikarz Joseph Tuwara zakłada w Wiedniu biuro informacyjne - Oesterreichischen Correspondenz. Jego zadaniem miało być dostarczanie informacji i wiadomości dla gazet austriackich.), Obawiając się, że jego przeszłość ( był uczestnikiem rewolucji 1848) będzie przeszkodą do zatwierdzenia działalności agencji w Wiedniu swoje biuro zarejestrował (czerwiec 1849) w Magenta (Włochy). Tuwary otrzymał w krótkim czasie poparcie rządu, a szczególnie Aleksandra Bacha - ministra sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, którego przekonał o korzyściach wynikających z jego pomysłu dla władzy. Korzyści te wyglądały następująco- agencja dostarczała gazetom (a pośrednio także rządowi) wiadomości z Czech, Słowenii, Chorwacji, Włoch i innych krajów cesarstwa, umożliwiało to władzy pokazywać - z jednej strony - jedność państwa, z drugiej zaś - monitorować wszelkie przejawy ruchów rewolucyjnych i nacjonalistycznych w monarchii, co pozwalało na szybkie ich stłumienie.
W 1859 A. Bach zostaje zdymisjonowany, a jego miejsce zajmuje Agenor hrabia Gołuchowski, który wspiera finansowo zarazem Tuwary (otrzymuje roczną pensję w wysokości 1200 guldenów) jak też agencję. W 1860 roku zmienia ona nazwę na K. k. Telegraphen Korrespondenz Bureau (Cesarsko - królewskie biuro korespondencyjne) , zostaje również zarejestrowana w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.. Jako semioficjalna ( dle facto dość szybko- oficjalna) agencja informacyjna Austro - Węgier nawiązuje w tym czasie bardziej ścisłą współpracę z niemieckim biurem Wolffa, dostarczając informacje z Europy środkowej i wschodniej. Agencja miała swoje filie na ziemiach polskich (we Lwowie - od 1898 r. iw Krakowie— 1901 r.). W 1918 roku TKB upada a jej miejsce część zajęła w Austrii nowa agencja - „Amtliche Nachrichtenstelle".
AGENCJA BERNARDHA WOLFFA
Powstanie Wolff Telegraph Buro – 28. 11. 1849r wiąże się z połączeniem liniami telegraficznymi Berlina z Europą, co znacznie ułatwiło i usprawniło przekaz informacji. To właśnie 28 listopada 1849, który uznaje się za datę powstania pierwszej takiej instytucji w Niemczech, „National Zeitung", berlińska gazeta ogłosiła, że w niedługo zacznie przekazywać wszystkim zainteresowanym redakcjom prasowym informacje z Paryża Londynu Amsterdamu i Frankfurtu. Nazwę Biuro zawdzięcza swojemu założycielowi- Bernardha Wolffa (lekarza z wykształcenia , wydawcy najpierw „Vossische Zeitung", a następnie dyrektora zarządzającego gazetą „National Zeitung).
Biuro Wolffa otrzymało pierwsze depesze z Londynu bardzo szybko, bo jedynie dzień po jego założeniu. Wiadomości te zawierały notowania giełdowe i ukazały się oczywiście na łamach „National Zeitung". W kolejnych miesiącach informacje nadchodziły także z Pragi, Brukseli, Kolonii innych miast; ponieważ linie telegraficzne były tworzone „odcinkowo", wiadomości pomiędzy niektórymi miastami przekazywane były koleją.
W roku 1865, organizacja Wollfa przekształciła się w spółkę akcyjną Continental Telegraphen Compagnie WTB i otrzymała od akcjonariuszy wsparcie finansowe. Działalnością agencji zainteresowały się też władze państwowe, które udzielały jej dotacji, co spowodowało, że WTB stało się agencją półoficjalną. Pieniądze pozyskane zarówno od akcjonariuszy jak i od państwa sprawiły, ze agencja zaczęła się rozwijać- przenieść biura do budynku berlińskiej Reichspost ( 1869-77), pozwoliły one również na zakup nowszego wyposażenia technicznego.
Ponieważ WTB zaczęło współpracować z mniejszymi niemieckimi agencjami informacyjnymi konieczne było powołanie oddziałów WTB- pierwszy Kolonia 1893. WTB zaczęło mieć coraz większe znaczenie również na rynku zagranicznym, miała monopol w gromadzeniu i dostarczaniu informacji z krajów Europy Środkowo – Wschodniej ( umowa z Havasem i Reuter’sem )
W roku 1934, kiedy Hitler przejął władzę w Niemczech, znikła dotychczasowa nazwa agencji (ze względu na pochodzenie Wolffa; był drugim synem żydowskiego bankiera); przemianowano ją na Deutsches Nachrichtenburo i stała się oficjalną agencją Niemiec hitlerowskich. Po II wojnie, po przekształceniach, także po denazyfikacji jej zespołu, agencja funkcjonuje jako nowy organizm pod nazwą DPA - Deutsche Presse Agentur (od 1949 r) DPA powstała w wyniku połączenia trzech agencji zachodnich stref okupacyjnych – Deuche Nachrightenagentur, Suedsvestdeuche N. i DeutscherPressedienst. Posiada 7 biur krajowych, a centrala mieści się w Hamburgu.
Z trzech wielkich agencji europejskich WTB miało relatywnie najsłabszą pozycję. Po pierwszej wojnie światowej doszła jeszcze konkurencja ze strony - coraz mocniejszej - amerykańskiej Associated Press. Dzięki staraniom kierownictwa WTB doszło do ponownej współpracy z Havasem i Reuter’sem (w roku 1923), kiedy te trzy firmy utworzyły Ligę Agencji Sprzymierzonych (i zawarły umowę o podziale stref wpływów), głównie po to, aby sprostać konkurencji Amerykanów, de facto blokować AP. Jednak w roku 1934, pod naciskiem Associated Press i United Press, Liga przestała istnieć, a umowa o podziale stref wpływów - obowiązywać. Zakończyła się także działalność WTB, w miejsce której władze hitlerowskiej Rzeszy powołały nową, rządową agencję.
AGENCJA PAULA JULIUSA REUTERA
Agencja Reutera została założona w Akwizgranie w 1848 roku przez niemieckiego Żyda Paula Juliusa Reutera. Biuro Reutera specjalizowało się w dostarczaniu informacji o cenach akcji między Akwizgranem i Brukselą (100 km), za. pomocą 45 gołębi pocztowych. Po roku, kiedy linia telegraficzna połączyła Akwizgran z Brukselą, podjął decyzję o przeniesieniu się ze swoim biurem do Anglii, gdzie kończył się okres fiskalnego ograniczenia wolności prasy i gdzie szybko rozwijał się handel i przemysł. Dzięki kablowi telegraficznemu, który właśnie położono na dnie Kanału La Manche, Reuter zaczął przekazywać notowania giełdowe z Londynu do Paryża . Trafił na dobry okres dla tego rodzaju inicjatyw: rozwijały się sieci telegraficzne, rozszerzało brytyjskie imperium, rozwijały się przemysł, handel i inwestycje giełdowe, a informacje finansowe od początku były specjalnością firmy Reutera.
Agencja Reutera, która wkrótce zaczęła być znaną instytucją, rozszerzyła zasięg swoich usług na całą prasę brytyjską, jak również na prasę niektórych państw europejskich ( m.in. Francja, Belgia) , wzbogaciła także zakres dostarczanych informacji, włączając do niego wiadomości ogólne i ekonomiczne z całego świata. Reuters jeszcze bardziej poprawił swój wizerunek, przekazując całą masę sensacyjnych wiadomości prasowych.
Wraz z rozwojem udogodnień komunikacyjnych, takich jak skonstruowanie telegrafu naziemnego oraz przeprowadzenie kabla pod dnem morza, zasięg działalności agencji zaczął rozszerzać się poza granice Europy, by w roku 1872 dotrzeć na Daleki Wschód, a w 1874 do Ameryki Południowej. W 1883 Agencja Reutera zaczęła przesyłać wiadomości do gazet londyńskich za pomocą aparatu telegraficznego (prototypu dalekopisu), zaś w roku 1923 jako pierwsza rozpoczęła transmitowanie wiadomości do wielu krajów drogą radiową. W 1927 skorzystała z dalekopisu, by rozsyłać wiadomości do londyńskich gazet.
Kiedy ze względu na stan zdrowia odchodzi w 1878 roku z agencji już jako sir Paul J. Reuter (królowa nagrodziła go szlachectwem za zasługi dla Korony), jego miejsce zajmuje syn - baron Herbert de Reuter. Kontynuował udanie dzieło ojca, a jednym z jego najlepszych pomysłów było założenie (w 1913 roku) „Reuters Bank Ud", który szybko zdobył popularność w Anglii.
W 1925 brytyjska agencja prasowa "Press Association" przejęła większość akcji Reutera. W 1939 firma przeniosła swoją siedzibę na 85 Fleet Street w Londynie. Od 2005 siedziba Reutera mieści się przy Canary Wharf. Podczas obu wojen światowych brytyjski rząd wywierał presję na Agencję Reutera, by ta służyła jego celom. Starając się uciec od nacisków rządowych w 1941 Reuters poddał się restrukturyzacji i przekształcił w firmę prywatną. Nowi właściciele - brytyjska prasa krajowa oraz lokalna - utworzyli korporację pod nazwą Reuters Trust, w skład której wchodzili również niezależni członkowie. Reuters Trust zapewniał agencji niezależność i neutralny charakter. Zasady ustanowione przez korporację były utrzymywane, a kompetencje do ich wdrażania zostały wzmocnione, gdy w 1984 Reuters przekształcił się w firmę publiczną.
Obecnie Reuters działa w 200 miastach i 94 krajach i dostarcza informacje tekstowe w 19 językach.
Jej działalność nie ogranicza się jedynie do mediów (ta część stanowi jedynie 10% w przychodach całej grupy). Firma skupia się głównie na obsłudze rynków finansowych dostarczając kontrahentom i różnym podmiotom biznesowym najważniejszych informacji gospodarczych. Są to np. kursy akcji i walut. Ponadto przedsiębiorstwo prowadzi na zlecenie różne badania i analizy w sektorze gospodarczym.
Agencja Reutera zatrudnia kilka tysięcy dziennikarzy, którzy pracują w niemal każdym zakątku świata, często w rejonach konfliktów zbrojnych. W maju2003 r. Kurt Schork - amerykański fotoreporter z Reutera został zabity w zasadzce rebeliantów w Sierra Leone. W kwietniu i w sierpniu 2003, kamerzystaTaras Protsyuk i Mazen Dana zginęli przypadkowo z rąk amerykańskich żołnierzy w Iraku, w 2004 w Czeczenii zginął operator kamery - Adlan Khasanov, a w Iraku Dhia Najim.
7 sierpnia 2006 miał miejsce incydent z dostarczeniem przez agencję zdjęć wykonanych przez libańskiego fotografa wolnego strzelca - Adnana Hajja. Zdjęcie Bejrutu było retuszowane komputerowo, m.in. poprzez wprowadzenie dymu jak i uszkodzeń miasta mających rzekomo pochodzić od nalotów izraelskiego lotnictwa. Po ujawnieniu manipulacji Reuters usunął ze swoich archiwów wszystkie zdjęcia Adnan Hajj
17 kwietnia 2008 w Strefie Gazy zginął 23-letni kamerzysta Reutera - Fadel Shana, został trafiony pociskiem odłamkowym wystrzelonym z izraelskiego czołgu, podczas gdy nagrywał reportaż ze swojego oznakowanego samochodu.
W 2010 w opublikowanych przez Reutera dwóch zdjęciach z incydentu u wybrzeży Strefy Gazy zostały cyfrowo usunięte noże trzymane przez tureckich aktywistów jak i krew izraelskiego żołnierza[4].
INNE (WYBRANE) AGENCJE
Stany Zjednoczone. W 1907 (1898) powstała United Press Assiociacion założona przez Edwarda Willisa Scrippsa ( wielka sieć dzienników lokalnych, przekaz informacji lokalne regionalne, potem przekazywanie inf. do klientów w Europie, Azji, znana z szybkości, atak na Pearl Harbour) , a w 1909 Wiliam Hearst powołał do życia International Press Service( News Seryjce). W 1958 roku doszło do fuzji tych dwóch agencji i powstała w ten sposób United Press International, która przełamała monopol AP. Jako pierwsza uruchomiła system dostarczania swoich informacji do stacji radiowych i wprowadziła techniki komputerowe jako przekaźniki informacji. Posiada biura i sieć korespondentów w 90 krajach świata, prowadzi serwisy w językach: angielskim, hiszpańskim i arabskim, dostarcza teksty, zdjęcia i materiały filmowe dla prasy, radia i telewizji. W 1992 została kupiona przez koncerny z Arabii Saudyjskiej.
Kanada. Pierwszą agencją powstałą w Kanadzie była Canadian Associated Press powstała w roku 1903 i działająca do roku 1917, związana między innymi amerykańską Associated Press. W 1917 roku – w jej miejsce— powstała The Canadian Press, utworzona przez wydawców gazet w tym kraju, m.in. dla dostarczania informacji z frontów I wojny światowej, gdzie walczyli kanadyjscy żołnierze. Dość szybko CP stała się głównym dystrybutorem informacji krajowych i zagranicznych dla kanadyjskich mediów.
EUROPA
Polska- Historia Polskiej Agencji Telegraficznej ściśle łączy się z historią Polski. Początek PAT datuje się na jesień 1918 roku kiedy to nastąpiło przejęcie przez grupę polskich dziennikarzy oddziałów Wiedeńskiego Biura Korespondencyjnego w Krakowie i we Lwowie. 5 grudnia 1918 r. PAT stał się urzędową agencją prasowo-informacyjną Rzeczypospolitej Polskiej, podporządkowaną Prezydium Rady Ministrów RP. Oprócz centrali PAT w Warszawie uruchomiono oddziały w Lublinie i Łodzi. W następnym roku PAT nawiązał współpracę z Wiedeńskim Biurem Korespondencyjnym oraz Agencją Havas w Paryżu. PAT rozwijało się prężnie, działalność rozpoczęły kolejne oddziały PAT w Poznaniu, Bydgoszczy, Toruniu, Gdańsku i Wilnie. Niezakłócony rozwój agencji nie trwał długo. W 1920 roku - w obliczu bezpośredniego zagrożenia ze strony wojsk sowieckich zbliżających się do Warszawy - władze wojskowe zajęły linie telefoniczne i telegraficzne na potrzeby polskiej armii, wprowadzona została cenzura wojskowa. W następnym roku PAT przestał być urzędem i otrzymał autonomię. Wówczas podpisano szczegółowe umowy o współpracy z Agencją Havasa w Paryżu i Agencją Reutera w Londynie. Otworzone zostały też pierwsze stałe placówki korespondentów PAT za granicą: w Berlinie, Wiedniu, Paryżu, Rzymie, Królewcu i Moskwie. W 1922 roku PAT umożliwił odbiór depesz za pomocą radiotelegrafu. Tylko najbogatsze wydawnictwa i redakcje mogły sobie pozwolić na zainstalowanie, stałego połączenia z centralą PAT gdyż wiązało się to z dużymi kosztami. Dwa lata później, rozporządzeniem Prezydenta RP z 26 czerwca 1924 r., Polska Agencja Telegraficzna uzyskała nowy statut i została przekształcona w przedsiębiorstwo państwowe. PAT otrzymał wyłączność w zakresie płatnych ogłoszeń państwowych w prasie. W kolejnych latach monopol PAT został rozszerzony na wszelkie rodzaje reklamy państwowej, włącznie z reklamą „świetlną, filmową i fotograficzną” oraz zdjęcia filmowe i fotograficzne w obrębie gmachów i terenów państwowych .Rok później powstał „Tygodnik filmowy PAT”, czyli późniejsza cotygodniowa „Kronika Filmowa PAT”, która zawierała przegląd najważniejszych wydarzeń z kraju i ze świata. Dziś jest to najciekawsze świadectwo życia Polaków w okresie dwudziestolecia międzywojennego .W 1932 roku do PAT włączono przedsiębiorstwo „Wydawnictwa Państwowe”, a Agencja przejęła wydawanie „Monitora Polskiego”, Zbioru Wyroków Najwyższego Trybunału Administracyjnego i „Gazety Lwowskiej”. Uruchomiono też serwis radiowo-telegraficzny „Polpat” do obsługi agencji zagranicznych. Wtedy też PAT przeniósł swoją siedzibę do kamienicy przy ul. Królewskiej 5. W 1934 roku na mocy dekretu Prezydenta RP do PAT przyłączono „Drukarnie Państwowe”. Rok później PAT przejął Instytut Filmowy, którego głównym zadaniem było zapewnienie średnim szkołom ogólnokształcącym aparatów do wyświetlania filmów wąskotaśmowych. Wybuch II wojny światowej przerwał rozwój Agencji. W 1939 roku w ślad za ewakuowanym rządem RP Polska Agencja Telegraficzna opuściła kraj i wznowiła pracę najpierw w Paryżu, a następnie w Londynie - przy rządzie polskim na uchodźstwie Ważnym etapem istnienia PAT była jej podziemna działalność w okupowanym kraju. W ramach Departamentu Informacji i Prasy Delegatury Rządu funkcjonowała specjalna komórka agencji, gromadząca - niezależnie od innych organizacji konspiracyjnych - informacje dotyczące życia społeczeństwa pod okupacją. Podczas Powstania Warszawskiego PAT wydawała codziennie (często dwa razy dziennie) komunikaty informujące o sytuacji w mieście, a także o wydarzeniach na frontach wojny. Działali też fotoreporterzy, którzy wykonali ponad tysiąc zdjęć. Po upadku powstania pracownicy Agencji opuścili miasto i przenieśli swą działalność m.in. do Krakowa, gdzie ponownie podjęli pracę. Po zakończeniu wojny PAT, działająca przy polskim rządzie w Wielkiej Brytanii, mimo bardzo trudnej sytuacji finansowej publikowała biuletyny dla Polonii o działalności polskich władz na emigracji i na temat sytuacji w kraju. Ostatnią depeszę nadała 8 stycznia 1991 r. Jeszcze trwała wojna, gdy komunistyczne władze utworzyły Polską Agencję Prasową „Polpress”, która od sierpnia 1944 roku działała w Lublinie, a od następnego roku w Łodzi i w Warszawie. Nazwa „Polpress” nie przetrwała długo pozostały tylko trzy litery – PAP. I tak zostało.
26 października 1945 r. przewodniczący Krajowej Rady Narodowej powołał Polską Agencję Prasową jako przedsiębiorstwo państwowe. W 1983 przyjętą przez Sejm ustawą z 28 lipca PAP stał się agencją rządową działającą na zasadzie zakładu budżetowego.
27 lutego 1991 roku, na nadzwyczajnym posiedzeniu kolegium PAP, doszło do symbolicznego połączenia obu Polskiej Agencji Telegraficznej z Polską Agencją Prasową Wpływ na to miały zmiany ustrojowe, demokratyzacji życia, przejściu na gospodarkę wolnorynkową oraz nowa kadra charakteryzująca się zapałem i poczuciem misji. Ostatni redaktor PAT Ferdynand Pasiecznik przekazał ówczesnemu prezesowi PAP Ignacemu Rutkiewiczowi kopie serwisów informacyjnych PAT. Od tej chwili PAP działa jako drugie wcielenie PAT.
Włochy . Agencja Stefaniego - „Agenzia Stefani - Telegrafia privata" (potem: Agencia Telegrafica Stefani). Stworzona 26 stycznia 1853 ( tydzień po inauguracji linii telegraficznej Turyn-Chambery, łączącej Rzym z Paryżem) w Turynie przez Guglielmo Stefani ( twórca dwóch dzienników „lEuganeo" i „il Caffe Pedrocchi, redaktor oficjalnej gazety Królestwa - „Gazzetta Piemontese) przy wsparciu premiera rządku piemonckiego Cavoura., który podobno udzielał jej tajnych funduszy ( tajne, bo istniała ustawa zakazująca monopoli) Wychodzi wtedy pierwszy biuletyn tej agencji -„Notiziario telegrafico Stefani. Stefani współpracował z Havasem i Reutersem (angielska agencja miała połowę udziałów), tworząc sieć korespondentów we Włoszech, a po zjednoczeniu Włoch jego firma stała się półoficjalną agencją Królestwa Włoch. W roku 1889, po interwencji premiera rządu włoskiego Francisco Crispiego, Agencja Stefani uniezależniła się od Reutersa.
(Dania) Pierwszą duńską agencję informacyjną założył w styczniu 1866 roku 26-1etni Erik Nikolai Ritzau, dziennikarz kopenhaski, pracujący w „Dansk Rig- stidende" (wcześniej oficer w wojnie duńsko-pruskiej 1864 roku). Był reporterem obsługującym duński parlament oraz Radę Miejską Kopenhagi. Zainspirowany działalnością innych agencji europejskich założył własną agencję telegraficzną, którą nazwał „Nordisk Ceritralbureau for Telegrammer", znaną jako „Ritzau"s Bureau" (Ritzau"s Bureau Dansk Telegrambyra).
(Hiszpania) Agencia Fabra - jej twórcą był Nile Maria Fabra y Deas, dziennikarz i biznesmen kataloński. W 1865 roku zaczął wydawać serwis informacyjny w założonym przez siebie Centrum Korespondentów w Madrycie. Zbierał informacje, które sprzedawał subskrybentom. W 1867 roku w porozumieniu, a początkowo także według wskazówek Hayasa (i subsydiowany przez niego), założył i prowadził „Agencia TelegrafIca Fabra". Wprowadził pocztę gołębią w kilku głównych miastach Hiszpanii i na Majorce, specjalizował się też w przekazie informacji z hiszpańskich miast portowych.
(Norwegia I Szwecja I Finlandia) W 1867 roku, w Norwegii powstała agencja „Norsk Telegrambyrż AS" (Norweska Agencja Telegraficzna - NTB) zajmowała się zdobywaniem, przekazywaniem informacji dla gazet ukazujących się w tym kraju. W tym samym roku powstała też „Syenska Telegrambyrżn" (Szwedzka Agencja Telegraficzna - STB). Znaczący wpływ na powstanie obu agencji miał redaktor naczelny kopenhaskiego dziennika „Dansk Rigstidende"- Alfred Fich. Obie instytucje powstały we współpracy z niemieckim biurem Wollfa i – na początku swojej działalności- były od niego zależne. Początkowo, obie firmy - norweska i szwedzka, były jedną organizacją, z czasem jednak nastąpiło rozłączenie się obu agencji.
W 1921 r. powstała kolejna agencja „Tidningarnas Telegrambyr" (Telegraficzna agencja dla dzienników - TT), założona przez grupę wydawców szwedzkiej prasy codziennej. Dwadzieścia lat po powstaniu agencji informacyjnych w Norwegii i Szwecji (1887), w Wielkim Księstwie Finlandii została założona „Finska Notisbyran"(Fińska Agencja Telegraficzna - FTB), która w 1915 roku zmienia nazwę na „Suomen Tietotoimisto" (Fińska Agencja Informacyjna - STT).
(Anglia) „Press Association" powstała w 1867 roku jako agencja organizująca dostarczanie informacji krajowych dla lokalnych gazet angielskich. W 1868 zawarła porozumienie z Reutersem w sprawie wymiany informacji i uzyskiwania wiadomości zagranicznych. W 1925 roku Reuters został właścicielem większościowego pakietu akcji PA.
(Węgry) „Magyar Tźyirati Iroda" (Węgierskie Biuro Informacyjne), zostało powołane w roku 1880, ale pierwsze serwisy informacyjne zaczęło nadawać dopiero rok później. MTI stworzone przez dwóch sprawozdawców parlamentarnych (Gćza Egyesy i Hugó Maszdk) stało się oficjalną agencją informacyjną Królestwa Węgier (w ramach Austro-Węgier). W 1918 roku - po uzyskaniu przez Węgry niepodległości - MTI zostało przejęte przez państwo.
(Szwajcaria) Gdy nie było tam jeszcze żadnej agencji prasa szwajcarska korzystała z serwisu Havasa (prasa francuskojęzyczna) i Wolfa (niemieckojęzyczna). Uległo to jednak zmianie w 1894 roku, kiedy to w Bernie powstała „Agence Tlgraphique Suisse I Schweizerische Depeschenagentur I Agenzia Telegrafica Syizzera" (Szwajcarska Agencja Telegraficzna). Była niezbyt dużą firmą o mało znaczącej roli na arenie europejskiej, która początkowo utrzymywała się z dostarczania informacji dla 18 dzienników szwajcarskich, z biegiem czasu liczba abonentów agencji ciągle rosła. W 1899 roku wchłonęła jedyną konkurentkę na krajowym rynku - agencję Berna. Założony z inicjatywy „Journal de Genye", Syndykat Dziennikarzy Szwajcarskich, zdecydował się przyjąć na siebie obsługę gazet, czemu sprzeciwiała się francuska agencja, powołując się na podpisaną wcześniej umowę. Negocjacje i rozmowy trwały długo w końcu jednak Havas zrezygnował i nowa agencja szwajcarska zaczęła działalność.
(Grecja) W 1896 roku powstaje „Athinaikon Praktorion Idiseon" (Athens News Agency-Athenagence) - Ateńska Agencja Informacyjna. Taką informację można znaleźć m.in. w Encyklopedii PWN i w wielu innych źródłach; cyt. opracowanie UNESCO podaje jako datę powstania agencji rok 1905. Wyjaśnienie różnicy dat jest następujące: w roku 1896 (niektóre źródła greckie wymieniają nawet rok 1895) powstaje prywatna agencja „Stefanopoli Telegtaphic Agency". W roku 1905 państwo postanawia sybsydiować agencję, która - stając się oficjalną - zmienia nazwę na „Athinaikon Praktorion Idiseon" (Athens News Agency - Athenagence). ANA współpracowała w tym czasie ściśle z agencją Havasa. Obecna jej nazwa to ANA/MPA, jako że częścią składową tej greckiej firmy jest Macedońska Agencja Prasowa - Macedonian Press Agency (MPA).
(Bułgaria) W 1898 roku, na mocy dekretu księcia Ferdynanda I Koburga rozpoczyna działalność BTA - „Byłgarska TielegrafnaAgencija" (Bułgarska Agencja Telegraficzna)
(Rosja) Petersburskoje Tielegrafnoje Agienstwo powstała w 1902 roku jako pierwsza rządowa agencja rosyjska i działała aż do wybuchu pierwszej wojny światowej. Początkowo była silnie uzależniona od agencji Wolffa, później przechodziła pod skrzyła ministrów spraw wewnętrznych, zagranicznych oraz finansów, by w 1909 przejść w ręce rady ministrów. W 1914 nastąpiła zmiana nazwy na Piotrogrodzką Agencję Informacyjną, a po wybuchu Rewolucji Rada Komisarzy Ludowych przekształciła PAI w ROSTA – Rossijskoje Tielegrafnoje Agienstwo (grudzień 1917). ROSTA stała się oficjalną agencją państwa, później połączono ją z Biurem Prasy przy Wszechrosyjskim Centralnym Komitecie Wykonawczym Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich i Żołnierskich W 1925 roku jej funkcje przejęła TASS – Tielegrafnoje Agienstwo Sowietskogo Sojuza. Agencja ta miała do dyspozycji agencje poszczególnych republik radzieckich. Działała aż do lat 90. XX wieku
(Belgia) „Agence tlgraphique Belge de presse SA" (Belga) została założona z końcem 1920 roku przez Pierre-Marie Oliyier"a i Maurice Trayailleur"a, ale depesze zaczęła wysyłać dopiero 1 stycznia 1921 r. Pierwszymi abonentami informacji agencji Belga były władze rządowe, 45 gazet, 16 banków oraz 9 przedsiębiorstw prywatnych. Belga jest jedyną agencją informacyjną w tym kraju.
(Turcja) Pierwsza agencja turecka powstała już w roku 1889; była to „Agencja Konstantynopol" została przez młodoturków przemianowana najpierw na „Agencję Ottomańską", potem -»Agencję Milli", na końcu wreszcie na „Agencję Anatolijską", czyli „Ariactolu Ajansi". Za rządów Mustafy Kemala Attatiirka i na mocy jego decyzji powstaje państwowa agencja Republiki Turcji - „Anaclolu Ajansi" (1920 r.). Obecnie ma 28 oddziałów krajowych oraz 22 biura zagraniczne.
(Litwa) W 1920 w Kownie powstała „Lietuyos Telegramq Agentra" - ELTA (Litewska Agencja Telegraficzna); jej założycielem był Szwajcar z pochodzenia, profesor literatury i publicysta Jospeh Eret (Juozas Eretas). Była to nowoczesna - na owe czasy agencja - stale współpracowała z Reutersem, Havasem, TASS, biurem WoIffa oraz włoską agencją Stefani. Przestała istnieć po zajęciu Litwy przez wojska radzieckie (1940). Została reaktywowana po uzyskaniu przez Litwę niepodległości w roku 1990.