LECZENIE ZĘBÓW MLECZNYCH
Do tej pory zęby mleczne nie były leczone. Królowało przekonanie, że zębów mlecznych nie należy leczyć, bo i tak wypadną. Mleczaki rzeczywiście wypadają, ale zanim jednak do tego dojdzie „zarażają” sąsiadujące z nimi zęby stałe. Próchnica to choroba infekcyjna, która może przenosić się wraz z bakteriami na zdrowe zęby!
Zarażanie zębów stałych nie jest jednak jedynym problem. Zaatakowane przez próchnicę mleczaki mogą wypaść zbyt wcześnie robiąc zbyt dużo miejsca w szczęce dla zębów stałych. Jest to głównym powodem przemieszczania się zębów co pociąga za sobą nie tylko problemy krzywych zębów w przyszłości, ale również braku miejsca dla wyrzynających się zębów stałych. Aby temu zapobiec stosowane są tzw. „utrzymywacze przestrzeni”. Zabezpieczają one miejsca po zębach mlecznych, utrzymując przestrzeń do czasu pojawienia się zębów stałych. Istnieją dwa typy utrzymywaczy: ruchome, blokowe oraz mikroprotezy. Mikroprotezy odtwarzają również powierzchnię żującą, jednak to te ruchome stosowane są częściej, ponieważ uciskana błona śluzowa nie włóknieje – nie utrudnia wyrzynania zębom stałym.
Należy również pamiętać, że pierwsze zęby to nie tylko mleczaki. Z tyłu szczęki wyrzynają się bowiem zęby trzonowe stałe (szóstki). Pojawiają się zwykle między piątym a szóstym rokiem życia i dlatego rodzice zapominają, że nie są to zęby mleczne. To te zęby najczęściej atakowane są przez próchnicę, dlatego zawsze należy pamiętać, aby od najmłodszych lat dopilnować i uczyć dzieci codziennej higieny jamy ustnej oraz wykształcać odpowiednie i zdrowe nawyki żywieniowe. Niska mineralizacja oraz niekorzystna anatomia powierzchni zgryzowych sprawia, że zęby trzonowe są najczęstszym miejscem występowania próchnicy u dzieci między 6 a 12 rokiem życia.
Warto zwrócić szczególna uwagę na zęby dziecka, ponieważ najczęstszą odmiana próchnicy w tym wieku, jest tzw. próchnica wczesna (butelkowa). Próchnica ta jest często nierozpoznawalna i mylona ze zwykłym osadem. Charakteryzuje się ostrym i szybkim przebiegiem. Na początku pojawia się kredowobiałe odwapnienie, które szybko zmienia kolor kolejno na jasnożółty , brązowy a nawet czarny. Rozprzestrzenia się od okolicy przydziąsłowej do brzegu siecznego i powierzchni stycznych (próchnica okrężna). Aby zapobiec takim sytuacjom należy uważnie pilnować aby dziecko nie zasypiało przy piersi lub z butelką. Należy również zabronić dziecku używania butelki jako maskotki lub zabawki.
Jeśli próchnica zniszczyła dużą część zęba, co uniemożliwia jego wypełnienie, stosuje się zabieg lapisowania. Lapisowanie to inaczej impregnacja zębiny azotanem srebra. Dzięki takiemu zabiegowi możliwe jest zatrzymanie próchnicy co często ratuje zęba przed usunięciem. Jedynym minusem to czarne zabarwienie zęba spowodowane wytrącającym się srebrem.
W przypadku próchnicy okrężnej często występują przypadki utraty całej korony zęba. W tym przypadku coraz częściej stosuje się korony stalowe. Korony takie stosowane są nie tylko w celach estetycznych. Korony takie służą jako utrzymywacze przestrzeni dla zębów stałych oraz jako ochraniacze tkanek zęba odsłoniętych na skutek urazu. Dodatkowo zabezpieczają zdrowe powierzchnie zęba przed rozwojem próchnicy.
Nieduże ubytki boruje się przy użyciu specjalnych żeli. Nie zawsze przynosi to oczekiwane efekty. Jeśli więc próchnica jest zaawansowana można skorzystać ze znieczulenia. Coraz częściej w gabinetach dentystycznych stosowane są znieczulenia dostosowane specjalnie dla najmłodszych pacjentów. Jeśli próchnica jest rozległa, stomatolodzy decydują się na leczenie wszystkich zębów w znieczuleniu ogólnym. Przedtem należy jednak wykonać badania krwi. Usługi takie oferują jedynie wyspecjalizowane gabinety przy udziale anestezjologa.
Fakt, że nie odwiedzimy dentysty nie oznacza, że pozbędziemy się problemu bólu. Ból oraz nieprzyjemne dolegliwości takie jak obrzęk czy gorączka występują również w przypadku zwlekania z leczeniem zębów. Stany zapalne wymagają podania dziecku antybiotyku. Kuracja antybiotykowa jest inwazyjna nawet dla organizmu dorosłego człowieka, więc w przypadku małego dziecka jest ona bardziej niebezpieczna. Prędzej czy później i tak trzeba przyjść z dzieckiem do dentysty a na takim etapie leczenie będzie jeszcze bardziej bolesne. Wywołuje to większy stres u młodego pacjenta, dlatego też współpraca z nim jest jeszcze bardziej utrudniona, przez co dziecko nabiera jeszcze większych uprzedzeń do dalszego leczenia stomatologicznego.
Co zrobić by zmniejszyć strach dziecka przed fotelem dentystycznym? Najważniejsze są oczywiście działania profilaktyczne. Należy codziennie wykształcać odpowiednie nawyki higieniczne u dziecka oraz sprawdzać regularnie stan uzębienia. Aby być pewnym, że zęby dziecka są w dobrej formie powinniśmy co trzy miesiące dokonywać przeglądów stomatologicznych. W razie potrzeby warto zainwestować w profesjonalne zabiegi profilaktyczne jak lakierowanie i lakowanie zębów. Dużym błędem jest podawanie dziecku w nocy słodkich napojów, dlatego warto nauczyć je picia wody.
Aby zachęcić dzieci do odwiedzania dentysty, w gabinetach stosowane są często kolorowe wypełnienia. Dziecko może samo wybrać kolor kompozytu, co będzie również dla niego atrakcją.
Konsekwencja w leczeniu stomatologicznym oraz odpowiednio wcześnie diagnozowana próchnica, to mniej bólu i płaczu dla dziecka.