Anastazja Sierant
KONSPEKT LEKCJI HISTORII W SZKOLE PODSTAWOWEJ
Temat lekcji – Integracja Europejska.
Cele lekcji
Uczeń:
Tłumaczy dlaczego w drugiej połowie XX wieku rozpoczęto proces jednoczenia Europy,
Wyjaśnia wpływ Unii na funkcjonowanie krajów członkowskich,
Wymienia państwa należące do Unii Europejskiej,
Omawia korzyści wynikające z integracji państw europejskich,
Poprawnie stosuje terminy integracja europejska, Unia Europejska, europejska solidarność.
Umieszcza na osi czasu daty ważnych wydarzeń: utworzenia Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, powstania Unii Europejskiej, przystąpienia Polski do UE, wprowadzenia waluty euro,
Charakteryzuje flagę i hymn Unii Europejskiej.
Środki dydaktyczne: podręcznik, karta pracy, obraz z flagą Unii Europejskiej obraz z banknotami euro obraz z monetami euro, Nagranie z Hymnem UE.
Formy pracy: zbiorowa, indywidualna
Metody i techniki pracy: praca z podręcznikiem, praca z kartą pracy, praca z mapą, opowiadanie, elementy wykładu opis, pokaz.
Przebieg zajęć
Rekapitulacja wtórna
Po czynnościach organizacyjnych nauczyciel w rozmowie z uczniami krótko przypomina wiadomości z lekcji poprzedniej. W tym celu zadaje pytania, których przykładowe treści zamieszczone zostały poniżej:
Proszę wymienić kilka grup społecznych?
Jakie zadania ma do spełnienia rodzina jako grupa społeczna?
Co oznacza iż termin kwalifikacje (zawodowe).
Proszę podać przykłady wolnych zawodów.
Jakie kwalifikacje powinien mieć pilot samolotu?
Co oznacza termin prywatyzacja.
Wprowadzenie do tematu
Nauczyciel pyta uczniów jak rozumieją słowo integracja?
Czy wyobrażacie sobie Europę bez Unii Europejskiej?
Nauczyciel mówi: Gdy dzisiaj podróżuje się po terytorium Unii Europejskiej, trudno zauważyć moment przekroczenia granicy obcego państwa. Jednaj jeszcze kilkadziesiąt lat temu podczas wyjazdu podróżni byli kontrolowani prze służby graniczne i musieli mieć paszport lub wizę.
Rozwinięcie
Następnie przechodzi o omawiania treści tematu:
Początki integracji europejskiej
Po zakończeniu II wojny światowej wielu polityków zachodnioeuropejskich zastosowano się, jak nie dopuścić do wybuchu kolejnego międzynarodowego konfliktu zbrojnego. W tym celu podjęli działania zmierzające do integracji naszego kontynentu. Za ścisłą współpraca państw Zachodnich opowiadał się między innymi francuski polityk Robert Schuman. Z jego inicjatywy Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN i Włochy w 1951 roku utworzyły Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Jej celem było prowadzenie wspólnej polityki w dziedzinie górnicytwa i hutnictwa. Aby rozszerzyć współpracę na inne gałęzie gospodarki, 6 lat później kraje należące do tej organizacji powołały Europejską Wspólnotę Gospodarczą w skrócie EWG.
Próby zjednoczenia Europy w średniowieczu.
Pomysł połączenia europejskich krajów nie narodził się w XX wieku, lecz znaczenie wcześniej. Już na przełomie ósmego i dziewiątego stulecia władca franków Karol Wielki dążyło do odbudowy starożytnego cesarstwa Rzymskiego. Utworzone przez niego państwo obejmowało w prawdzie znaczne obszary Zachodniej części kontynentu, jednak przetrwało zaledwie kilkanaście lat. Plany zjednoczenia chrześcijańskiej europy starał się zrealizować również cesarz Otto III, który objął władzę w państwie niemieckim pod koniec X wieku. Jego imperium miały tworzyć równe sobie królestwa, w tym monarchia Bolesława Chrobrego. Przedwczesna śmierć Ottona III przekreśliła te zamiary.
Powstanie i rozwój Unii Europejskiej.
Współpraca gospodarcza przyczyniła się do rozwoju państw należących do EWG i wpłynęła na podniesienie poziomu życia ich mieszkańców. Z czasem na przystąpienie do tej organizacji zdecydowały się inne demokratyczne kraje zachodnioeuropejskie. W okresie zimnej wojny do EWG nie przyłączyło się żadne z państw komunistycznych.
W latach osiemdziesiątych XX wieku. Członkowie EWG doszli do wniosku, że integracja powinna dokonywać się nie tylko w dziedzinie gospodarki. Postanowili współdziałać także w zakresie polityki i sądownictwa. W tym celu w 1992 przekształcili dotychczasową organizację w Unię Europejską – w skrócie EU. Rozpoczęła ona działalność 1 listopada 1993 roku. Największe rozszerzenie w dziejach wspólnoty nastąpiło natomiast 1 maja 2004 roku. Do Unii zostało wówczas przyjętych 10 państw w tym Polska. Obecnie unia liczy 28 członków, a jej siedziba znajduje się w stolicy Belgii, Brukseli. Kraje należące do UE łączy solidarność europejska, oznacza to, że wszystkie państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za wspólnie prowadzoną politykę i są zobowiązane do wzajemnej pomocy.
Odsłuchanie Hymnu Unii Europejskiej
Praca z tekstem źródłowym.
Infografika – omówienie poszczególnych elementów infografiki ze szczególnym uwzględnieniem mapy z krajami które przystąpiły do UE.
Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął się długotrwały proces jednoczenia nowego kontynentu. Polegał on na stopniowej integracji coraz większej liczby państw europejskich w wielu dziedzinach życia.
EWG powstała w 1957 roku w Rzymie. Z czasem kraje należące do tej organizacji zniosły opłaty celne wewnątrz wspólnoty. Dzięki temu mogły prowadzić miedzy sobą swobodną wymianę towarów i usług. Przyczyniło się to do rozwoju gospodarczego tych państw.
Rozwój regionalny
1 1974 roku utworzono fundusz, który gromadził środki na rozwój słabiej rozwiniętych regionów Unii. Zebrane pieniądze przeznacza się między innymi na budowę dróg, wspieranie przedsiębiorstw oraz tworzenie nowych miejsc pracy.
Flaga UE przedstawia okrąg złożony z 12 złotych gwiazd, umieszczonych na niebieskim tle. Ich liczba symbolizuje doskonałość, a ułożenie w zamkniętym kręgu – solidarność mieszkańców Europy.
Ochrona środowiska
Od lat osiemdziesiątych XX wieku państwa członkowskie UE coraz więcej uwagi poświęcają ochronie środowiska. Dążą między innymi do zmniejszenia ilości wytwarzanych odpadów i ich recyklingu, czyli ponownego wykorzystywania.
Wspólna waluta
W 2002 roku 12 państw Unii dotychczasowe waluty zastąpiło euro. Obecnie obowiązuje ono w większości krajów członkowskich. Wprowadzenie jednego pieniądza ułatwiło między innymi wymianę handlową.
Europa otwartych granic
Jedną z najważniejszych korzyści wynikających z zamieszkiwania Unii Europejskiej jest swoboda podróżowania po krajach członkowskich. Dziś nie potrzebujemy już paszportu ani specjalnych pozwoleń aby wyjechać do państw wspólnoty. Z tego powodu coraz częściej udajemy się do nich np. na wakacje. Dobrą okazją do poznawania krajów Unii są także różnego rodzaju programy dzieci i młodzieży. Dzięki takim wizytom możemy spotkać się z rówieśnikami innych narodów i poznać ich kulturę oraz nauczyć się większej samodzielności. Takie wyjazdy to również doskonała okazja do poprawienia znajomości języków obcych.
IV. Podsumowanie
W celu podsumowania i przypomnienia najważniejszych wiadomości z lekcji nauczyciel zadaje pytania naprowadzając na najważniejsze kwestie omawianego tematu.
V. Rekapitulacja pierwotna
Na podstawie wiadomości zdobytych na lekcji uczniowie rozwiązują zadania w karcie pracy.
VI. Zalecenie pracy domowej
Z dowolnych źródeł wypisz nazwy dwóch państw kandydujących do Unii Europejskiej w obecnym czasie.