Dzieje Tristana i Izoldy

Utwór jest rekonstrukcją celtyckiego podania spisanego około 1170 roku przez Tomasza z Anglii. Marek, król Kornwalii wysyła swego siostrzeńca Tristana do Irlandii by przywiózł mu królową - piękną Izoldę. Tristan chce uczciwie spełnić polecenie władcy, jednak na statku przyszli kochankowie wypijają przez przypadek eliksir miłości. Od tej pory są złączeni wielkim uczuciem. Izolda zostaje żoną Marka, jednak wciąż spotyka się z Tristanem. Oboje mają wyrzuty sumienia, cierpią, jednak nie potrafią bez siebie żyć. Umierają i zostają pochowani obok siebie, a na ich grobach wyrasta krzew, który łączy obie mogiły. Historia Tristana i Izoldy to opowieść o wielkim szczęściu i wielkim cierpieniu. Ukazuje średniowieczny ideał miłości, uczucia tragicznego, prowadzącego do nieszczęścia, ale silniejszego nawet od śmierci

Pieśń o Rolandzie

Starofrancuska epopeja, arcydzieło średniowiecznego gatunku gatunku chansons de geste - pieśni o czynach. Utwór składa się z trzech części. Opisuje wyprawę Karola Wielkiego do zajętej przez Saracenów Hiszpanii w 778 roku. We wstępie autor opowiada o zdradzie Ganelona, jednego z królewskich żołnierzy. Druga część ukazuje bohaterską walkę i tragiczną śmierć siostrzeńca Karola Wielkiego - Rolanda, który ze swymi towarzyszami ubezpieczał tyły wojsk królewskich. Ostatnia część opisuje zemstę Karola Wielkiego na Saracenach.

Roland jest ideałem średniowiecznego rycerza. Ginie wraz ze swymi żołnierzami, mimo że ma możliwość wezwania pomocy. Nie pozwalają mu na to duma i honor. Nie chce okazać się tchórzem. Umierając zwraca się do Boga, prosi o przyjęcie do nieba. Przebacza swoim wrogom. Postępuje więc zgodnie zasadami wiary chrześcijańskiej. Roland jest również wzorem patrioty. Składa swe życie w ofierze królowi i ojczyźnie.

"Pieśń o Rolandzie" napisana jest stylem bardzo podniosłym. Jest to cechą charakterystyczną epopei. Anonimowy autor wyolbrzymia czyny bohatera (hiperbolizacja), przedstawia go jako nadludzkiego herosa.