Anatomia 15.09.2010

Temat: -----

Tkanka miesniowa: ( zespol komorek) pelni specyficzna funkcje, mocna, rozciagliwa.
Tkanka musi sie charakteryzowac wysoka kurczliwoscia i rozciagloscia, mozna ja podzielic a 3 zasadnicze czesci.

Tkanka miesniowa charakteryzuje sie kurczliwością swoich komorek, wszystkie te tkanki nazywaja sie wluknami miesniowymi. W komórce miesniowej znajduja sie miofibryle i zawiera jedno jadro lub kilka jader. W protoplazmie (sarkoplazmie) wlukien miesniowych wystepoja wlukienka kurczliwe, czyli miofibryle.

Funkcje tkanki mięśniowej:

• wykonywanie wszystkich ruchów,

• lokomocja,

• realizacja podstawowych funkcji życiowych (oddychanie, trawienie, wydalanie),

• utrzymanie postawy ciała,

• wytwarzanie ciepła,

• kształtowanie sylwetki,

• ochrona dla tkanek znajdujących się pod nią,

• ochrona dla naczyń i nerwów.

Tkanke miesniową dzielimy na:
Tkanka poprzecznie prążkowana szkieletowa
Tkanka gładka
Tkanka mięśnia sercowego

Tkanka mięśniowa gładka	Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana	Tkanka mięśniowa sercowa

Mięsień sercowy - rodzaj tkanki mięśniowej występujący jedynie w sercu kręgowców. Skurcze mięśnia sercowego mają umiarkowaną siłę i są stosunkowo krótkie. Mięsień sercowy różni się od mięśnia poprzecznie prążkowanego tym, iż włókna w mięśniu sercowym są widlasto rozgałęzione zaś jądra komórkowe ułożone są centralnie, podczas gdy w mięśniu poprzecznie prążkowanym włókna są złączone, a jądra (mięśnie serca są jedno i dwu jądrzaste) znajdują się na obrzeżach włókien.

Tkanka mięśniowa gładka - rodzaj tkanki mięśniowej, która składa się z wrzecionowatych komórek, zawierających jedno centralnie położone jądro komórkowe. Filamenty w tej tkance są ułożone nieregularnie (brak prążkowania).

Ten typ tkanki mięśniowej znajduje się w ścianach naczyń krwionośnych, ścianach czy śluzówkach narządów jamistych i przewodów jak przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, pęcherza moczowego, dróg rodnych. Działa niezależnie od woli, powolnie i długotrwale, jest odporny na zmęczenie. Pełni funkcje żywotne na przykład: nadaje kształt soczewkom, poszerza źrenice, reguluje przepływ krwi przez naczynka krwionośne, przesuwa pokarm w układzie pokarmowym. Znacznie ważniejsza jest odporność na znużenia, czyli zdolność do pozostawiania w długotrwałym skurczu, nawet w warunkach niedoboru tlenu.

Skurcze mięśni gładkich wywołują takie czynniki jak pobudzenie nerwowe, substancje chemiczne, rozciąganie; występują też spontanicznie wywołane automatyzmem mięśnia.

Mięsień poprzecznie prążkowany (tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana, – typ tkanki mięśniowej, zbudowanej z silnie wydłużonych, walcowatych komórek, zawierających wiele położonych obwodowo jąder. W centrum znajdują się liczne miofibryle. filamenty aktynowe i miozynowe ułożone są naprzemiennie na całej długości włókna.

Zbudowane są z niej m.in. wszystkie mięśnie szkieletowe kręgowców. Pracują one zależnie od woli, szybko ulegają zmęczeniu, ich skurcze są krótkotrwałe, ale silne. Mięśnie szkieletowe zbudowane są z ułożonych w pęczki włókien mięśniowych. Włókna te mają wrzecionowaty kształt i zawierają dużą ilość jąder komórkowych. Mają długość kilku centymetrów i średnicę 10 - 100 mm.

Samo włókno mięśniowe zbudowane jest z jeszcze mniejszych struktur. Między jego końcami rozciągają się włókienka kurczliwe, nazywane miofibryllami. Te małe włókienka złożone są z nici, które utworzone są przez białka mające zdolność do kurczenia się. Każda miofibrylla zawiera dwa rodzaje nici (nazywanych również filamentami) - grube i cienkie. Ułożone są one w taki sposób, że nici cienkie nakładają się częściowo na nici grube. Powstaje przez to w mikroskopie świetlnym obraz poprzecznego prążkowania mięśnia.

Miofibryle – włókienka kurczliwe, makrokompleksy filamentów w postaci minipałeczek. Filamenty ułożone w nich są bardzo regularnie, zachodzą na siebie w układzie sześciokątnym. Dzielimy je na dwa rodzaje:

• filamenty cienkie, w skład których wchodzą następujące białka: aktyna, tropomiozyna i troponina,

• filamenty grube, w skład których wchodzi potężne białko miozyna.

Filamenty są to włókna białkowe znajdujące się w cytoplazmie. Odpowiadają za rozmieszczenie organelli w komórce.

Miozyna - białko wchodzące w skład kurczliwych włókien grubych w komórkach, zwłaszcza w mięśniach. Bierze udział w konstrukcji sarkomeru składającego się z włókien cienkich (zawierających aktynę), grubych i elastyny.

Warto wiedzieć ! Tkanka barwnikowa (melanina) Tkanka siateczkowa

Tkanka nerwow.
Układ nerwowy utworzony jest z tkanki nerwowej najwazniejsza funkja tkanki newowej jest odbieranie bodzcow ze swiata wewnetrznego i zewnetrznego ,przekształcanie ich na podniety i przekazywanie podniety do ośrodkowego ukladu nerwowego. Poza tym ma ona zdolność wytwarzania impulsow nerwowych, ktore drogami nerwowymi i nerwami sa przekazywane do narzadow wykonawczych. Komorki wykonujace te czynnosci nazywa sie komorkami nerwowymi. Komorka nerwowa czyli neuron sklada sie z ciala komorkowego i wypustek nerwowych. Ciało komorkowe ma kształ kulisty, wrzecionowany lub wieloboczny. Od ciała komorkowego odchodzą dwa rodzaje wypustek neuryt i dendryt

Neuryt niezależnie od kształtu komorki jest zawsze jeden włukno to powstaje ze skupienia wlukien przewodzacych. (neuro-fibryli)

Tkanka nerwowa, powstała z ektodermy (listki zarodkowe), jej zadaniem jest przyjmowanie bodźców nerwowych z zewnatrz i wewnatrz, następnie przewodzenie ich w postaci impulsów.

Jej podstawową jednostką strukturalną jest neuron- zbudowany z ciała komórki(perikarionu), oraz dwóch rodzajów wypustek nerwowych za pomocą których komórki nerwowe kontaktują się ze sobą: licznych dendrytów - przyjmujących impulsy - i jednego neurytu (aksonu) - przekazującego impulsy do następnego neuronu lub narządu końcowego (zakończenia nerwowe).

Wypustki komórek nerwowych mogą tworzyć włókna nerwowe, osłonięte często dwiema osłonkami: wewnętrzną - mielinową i zewnętrzną - osłonką Schwanna. Osłonki te stanowią izolację elektryczną włókna nerwowego, połączenia między wypustkami komórek nerwowych noszą nazwę synaps.

Komórka nerwowa

Synapsa - złącze między komórkami nerwowymi w ośrodkowym układzie nerwowym, w zwojach nerwowych oraz między komórką nerwową a komórką efektora; s. jest miejscem, w którym zachodzi przekazywanie pobudzenia jednej komórki na drugą.

Dendryt, wypustka drzewkowata komórki nerwowej doprowadzająca bodźce do tejże komórki. Dendryty sąsiednich komórek nerwowych łączą się ze sobą za pomocą synaps.

Akson, neuryt, włókno osiowe (nerwowe), wypustka neuronu, zwykle długa (od kilku mikrometrów do ponad 1 m), przez którą przewodzone są i przekazywane dalszym komórkom impulsy nerwowe. Pęczek tysięcy aksonów tworzy nerw.

Akson otoczony jest osłonką mielinową, czyli rdzenną i osłonką Schwanna (osłonki nerwowe). Włókna nerwów obwodowych różnią się od włókien znajdujących się w ośrodkowym układzie nerwowym obecnością osłonki Schwanna. Na tej podstawie rozróżnia się w nerwach włókna mielinowe (rdzenne) i włókna bezmielinowe (bezrdzenne).

Neuron, komórka nerwowa, neurocyt, razem ze swoimi wypustkami - dendrytami, których jest zazwyczaj więcej niż jeden i zawsze jednym neurytem (aksonem), przystosowana do przewodzenia i przetwarzania, a także wytwarzania bodźców nerwowych.

Charakteryzuje się tym, że przewodzi bodźce zawsze w jednym kierunku od dendrytów do ciała komórki (perikarionu) i z komórki dalej przez neuryt (wypustkę osiową).

Wypustki nerwowe są odizolowane od otoczenia osłonkami nerwowymi. Natomiast cały neuron (perikarion jak i jego wypustki) jest pokryty wypustkami astrocytów (tkanka glejowa), które biorą udział w jego procesach metabolicznych i regeneracyjnych.

Eksoderma - zewnętrzna warstwa komórek gastruli, stadium rozwoju zarodkowego zwierząt (w tym człowieka), zwane także zewnętrznym listkiem zarodkowym, stanowiąca zaczątek późniejszego układu nerwowego oraz zewnętrznych powłok ciała. U kręgowców ektodermalnego pochodzenia są także oczy.

Listki zarodkowe, zespoły komórek powstałych u zwierząt w rozwoju zarodkowym w etapie gastrulacji w wyniku różnicowania się węzła zarodkowego, z których później wyodrębniają się tkanki, narządy i układy narządów zarodka.