ISTOTA DZIAŁANIA ZORGANIZOWANEGO I JEGO CECHY

Istotą działania zorganizowanego są przemyślenia oraz znajomość realiów. Cechy działania zorganizowanego: a)Celowość – nastawienie się w działaniu na realizację jednego lub więcej celów b)Sposób zorganizowania – celowe połączenie zasobów ludzkich, rzeczowych, czasowych, inf. i przestrzennych dających strukturę organizacyjną całości c)Wyodrębnienie z otoczenia oraz jednoczesne powiązanie z nim przez cele i sposób zorganizowania d)Poddanie kierowaniu – oddziaływaniu zmierzającemu do osiągnięcia celów działania ZJAWISKO SYNERGII – współdziałające elementy dają wynik pod jakimś względem większy niż prosta suma skutków wywołanych przez każdy element oddzielnie. EFEKT SYNERGII – korzyści osiągane przez ludzi w dobrze zorganizowanej pracy zespołowej, większe od tego co mogliby osiągnąć działając w pojedynkę. Podstawowe warunki pojawienia się efektu synergii: a)Podział pracy i osiągnięcie wprawy w wykonywanych czynnościach b)Ciągłość pracy w skutek eliminacji strat czasu pracy występujących przy zmianie rodzaju działań c)Umożliwienie koncentracji oraz zharmonizowanie sił i środków w czasie i przestrzeni d)Korzystanie z bardziej wydajnych narzędzi i maszyn e)Wzajemne oddziaływanie motywacyjne POJĘCIE ORGANIZACJI I INSTYTUCJI ORAZ ICH RODZAJE Instytucja jest to organizacja, w skład której wchodzą ludzie i rzeczy potrzebne im do działania. Instytucja to rzecz zorganizowana, złożona z co najmniej dwóch ludzi połączonych wiązką wspólnych celów wraz z zasobami, których ludzie ci używają w swym działaniu. Organizacja w znaczeniu atrybutowym – org. to cecha rzeczy lub ciągu zdarzeń informująca, że wszystkie jej części działają sprawnie, to sposób wewnętrznego zorganizowania całości. Organizacja w znaczeniu czynnościowym – to tworzenie uporządkowanych, harmonijnych całości z określonego zbioru elementów. Aby organizacja stała się instytucją musi dojść do sformalizowania (ustalenie wzorów, zachowań człowieka w organizacji, niezależnie od tego czy będzie on działał samodzielnie czy grupowo) oraz instytucjonalizacji (proces przekształcenia się org. w instytucję). Uwagi dotyczące organizacji i instytucji: a)Instytucja to sformalizowana organizacja b)Instytucja różni się od organizacji stopniem sformalizowania c)Każda instytucja jest org., ale nie każda org. jest instytucją d)Większość org. społecznych to instytucje Organizacja jest to: - w znaczeniu atrybutowym: organizacja to cecha rzeczy lub ciągu zdarzeń, informująca, że wszystkie jej części działają sprawnie, to sposób wewnętrznego zorganizowania całości. - w znaczeniu czynnościowym: (organizowanie, dezorganizowanie, neutralne zmienianie struktury) to tworzenie uporządkowanych, harmonijnych całości z określonego zbioru elementów. - w znaczeniu rzeczowym: W tym znaczeniu organizacja jest formą działania zorganizowanego i zespołowego, jest systemem działania celowego. Organizacje są systemami otwartymi tzn. cały czas prowadzą wymianę dóbr z otoczeniem. SPRAWNOŚĆ DZIAŁANIA ORGANIZACJI (SKUTECZNOŚĆ, EKONOMICZNOŚĆ, KORZYSTNOŚĆ): Skuteczność – osiągnięcie zamierzonego celu bez względu na wielkość poniesionego kosztu. Miarą skuteczności jest stopień osiągnięcia celu. Skuteczność działania jest stopniowalna nawet wtedy, kiedy cele są niestopniowalne. Minimalna wartość celu określa skuteczność minimalną. Korzystność – gdy wystąpi nadwyżka wyniku użytecznego nad kosztami działania. Korzystność nie musi być wymierna ale jej określenie jest możliwe pod warunkiem oszacowania cenności wyniku użytecznego oraz cenności kosztów. Ekonomiczność – oznacza, że wytwór działania (wynik ekonomiczny) jest większy od wartości poniesionych nakładów na jego otrzymanie (koszty). UMIEJĘTNOŚĆI I KOMPETENCJE KIEROWNICZE TECHNICZNE – zdolność posługiwania się maszynami, narzędziami i technologią określonej specjalności zawodowej, czyli praktykowania wiedzy z danej dziedziny. Umiejętności te są potrzebne kierownikom do szkolenia pracowników i udzielania im niezbędnych wskazówek. INTERPERSONALNE – zdolność kierownika do współpracy z innymi ludźmi, nawiązywania z nimi poprawnego kontaktu, sprawiedliwego oceniania i motywowania do działania. Zdolność rozumienia zachowań, potrzeb, itp. podwładnych. KONCEPCYJNE– zdolność analitycznego i twórczego myślenia oraz integralnego rozwiązywania problemów, to intelektualna zdolność kierowania do integrowania o koordynowania wszystkich interesów i czynności w org., zdolność postrzegania org. jako całości oraz jej pozytywnej i negatywnej synergii, przy uwzględnieniu otoczenia. POLITYCZNE – zdolność kierownika do budowania bazy władzy i nawiązywania odpowiednich stosunków. Kierownikom potrzeba tych umiejętności do wzmacniania własnej pozycji. INNE: umiejętność myślenia systemowego, działania w wielokulturowym otoczeniu, gotowości do ustawicznej nauki, pozytywne cechy osobowościowe. Kierownik kompetentny to taki, który posiada: a)Wiedzę potrzebną na dane stanowisko b)Umiejętności fachowe c)Cechy osobowości predysponujące do kierowania Przywództwo Obiektywne spojrzenie na siebie Myślenie analityczne Elastyczność w zachowaniu Komunikatywność w mówieniu Komunikatywność na piśmie Wrażenie osobiste Odporność na stres Tolerowanie niepewności WŁADZA W ORGANIZACJI I JEJ FORMY: Organizacja jako system władzy składa się z osób: wydających polecenie wykonujących polecenia Formy władzy: - prawomocna (oparta na dobrowolnej akceptacji przez innych) - nagradzana (zdolność wywierania wpływu za pomocą nagród)- wymuszana (zdolność wywierania wpływu za pomocą kar) - odniesienia (zdolność wywierania wpływu za pomocą utożsamiania innych ludzi z dana os., jej cechami osobistymi) - ekspercka (zdolność wywierania wpływu za pomocą wiedzy specjalistycznej) Działalność kierownicza może przybierać różne formy, a mianowicie: zarządzanie, rządzenie państwem, dowodzenie wojskiem, administrowanie urzędami – jednostkami terytorialnymi i instytucjami publicznymi. Za podstawę tego wyróżnienia uznaje się pochodzenie władzy, czyli źródła władzy organizacyjnej.