Kontrola podstawowych parametrów stanu ogólnego. |
Zapewnienie bezpieczeństwa pacjentce. |
Pomiar ciśnienia tętniczego za pomocą ciśnieniomierza, temperatury ciała, tętna co 15 minut przez pierwsze 2 godziny po zabiegu operacyjnym, przez następną godzinę co 30 minut i do końca upływu pierwszych 12 godzin co godzinę. Pomiar poziomu glukozy we krwi za pomocą glukometru. Ocena zabarwienia powłok skórnych, rysów twarzy. Kontrola krwawienia z dróg rodnych (ilość, barwa, zapach). Ocena stanu nawodnienia organizmu na podstawie obserwacji obrzęków/suchości skóry i błon śluzowych, zagęszczenia moczu. Obserwacja opatrunku na ranie pooperacyjnej początkowo co 5 minut, jeśli nie przekrwawia – co 30 minut, następnie co godzinę. |
Pomiar podstawowych parametrów stanu ogólnego umożliwia bardzo wczesne wykrycie ewentualnych powikłań wczesnego połogu, np. krwawień, wstrząsu. Obserwacja rysów twarzy pacjentki mogę zdradzać cierpienie, a nawet sytuacje zagrożenia życia i możliwie jak najwcześniejszą interwencję. Szczególne znaczenie ma kontrola poziomu glukozy we krwi, w celu wykluczenia wystąpienia cukrzycy typu 2 będącej powikłaniem po cukrzycy ciążowej. |
Osłabienie po zabiegu cięcia cesarskiego. |
Poprawa samopoczucia pacjentki, przywrócenie sił. |
Podawanie płynów infuzyjnych. Zapewnienie prawidłowego wypoczynku poprzez stworzenie atmosfery ciszy i spokoju, dostępu świeżego powietrza. |
Zapewnienie prawidłowej temperatury i oświetlenia w pomieszczeniu jest podstawowym warunkiem odzyskiwania sił i witalności. Dodatkowo podawanie płynu wieloelektrolitowego lub glukozy powoduje wzmocnienie organizmu. |
Ból rany pooperacyjnej. |
Usunięcie dolegliwości związanych z bólem rany pooperacyjnej. |
Pielęgnowanie, dezynfekcja i wietrzenie rany pooperacyjnej (ściągnięcie opatrunku po upływie 8 h od c. c.) Podanie leków przeciwbólowych, wg karty zleceń, np. Poltramu (max 600mg/dobę we wlewie dożylnym). Zapewnienie pacjentce dogodnej pozycji w łóżku. |
Poltram poprzez działanie na ośrodkowy układ nerwowy niweluje silne i średnio silne bóle ran pooperacyjnych. Pielęgnowanie rany pooperacyjnej zapobiega zakażeniom i przyspiesza gojenie się bolesnego miejsca. |
Dyskomfort związany z założonym cewnikiem Foley’a. |
Zapobieganie zakażeniu, zmniejszenie dyskomfortu. |
Sprawdzanie drożności cewnika i czy nie występują wokół niego zmiany zapalne. Usunięcie cewnika kilka godzin po zabiegu cesarskiego cięcia. |
Usunięcie cewnika Foley’a w odpowiednim czasie po zabiegu cesarskiego cięcia powoduje zlikwidowanie dyskomfortu spowodowanego obecnością cewnika w cewce moczowej, przywróceniu prawidłowych funkcji układu moczowego (pacjentka powinna samodzielnie oddać mocz po 6 godzinach od zabiegu c. c. jeśli usunięto jej cewnik). |
Niepokój związany z wzmożoną opieką nad dzieckiem pacjentki. |
Spokój pacjentki o stan zdrowia swojego dziecka. |
Wyjaśnienie przyczyn szczególnej opieki, jaką objęto jej dziecko. |
Dziecko matki, u której wystąpiła cukrzyca ciążowa jest narażone na szereg powikłań takich jak zaburzenia oddychania, hipoglikemia. Dlatego konieczne jest wykonanie szeregu badań, wykluczających lub potwierdzających wystąpienie takich powikłań.
(Za hipoglikemię przyjmuje się wartości glukozy w osoczu przyjmujące wartość poniżej 1,94 mmol/l u noworodka donoszonego eutroficznego).
|
Problemy z przystawieniem dziecka do piersi. |
Rozpoczęcie karmienia piersią, poszerzenie wiedzy pacjentki na temat procesu laktacji i pozycji wygodnych przy karmieniu dziecka. |
Przedstawienie zalet karmienia piersią. Przedstawienie kilku technik przystawiania dziecka do piersi i pomoc w wybraniu najdogodniejszej dla pacjentki. Namawianie do wytrwałości w przystawianiu dziecka do piersi. |
Poszerzenie świadomości wartości kobiecego mleka sprzyja lepszemu nastawieniu do karmienia piersią, zmniejsza niechęć do tego sposobu karmienia, wywołaną kilkoma nieudanymi próbami przystawienia dziecka.
|
Lęk przed pierwszym uruchomieniem. |
Pozbycie się lęku, pomoc pacjentce w odzyskaniu sprawności. |
Wsparcie psychiczne, przedstawienie zalet wczesnej pionizacji. Pomoc pacjentce przy wstawaniu i podnoszeniu. Pomoc i asekuracja podczas pierwszego spaceru. Pomoc podczas pierwszego mycia (podawanie ręcznika, kosmetyków). Zachęcenie pacjentki do jak najczęstszego uruchamiania się. |
Rozmowa z pacjentką i obecność przy niej podczas pierwszej pionizacji daje jej poczucie bezpieczeństwa i przełamuje lęk przed wstaniem z łóżka. Ma to korzystny wpływ na stan fizyczny pacjentki, gdyż polepsza perystaltykę jelit, oddawanie moczu i stolca. |
Objawy zespołu popunkcyjnego: ból głowy o charakterze tępym, obustronny, w okolicy czołowej i potylicznej; nudności; światłowstręt. |
Złagodzenie objawów zespołu popunkcyjnego. |
Podanie leków przeciwbólowych wg zaleceń (kofeiny wraz z paracetamolem). Ułożenie pacjentki po uruchomieniu w pozycji półleżącej z głową na bok w celu zapobiegania wymiotom. Podanie miski nerkowatej i ligniny. Zaciemnienie pomieszczenia przez zasłonienie okien, zgaszenie światła. Wietrzenie sali. |
Podanie kofeiny w połączeniu z paracetamolem znosi ból głowy wywołany obniżeniem ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, który wystąpił po pionizacji pacjentki. Ułożenie pacjentki w pozycji leżącej powinno po 15 minutach przynieść ulgę, lecz jest niemożliwe ze względu na występujące nudności. Dlatego zastosowano pozycję półleżącą z przystawieniem miski nerkowatej i ligniny. |
Niepokój pacjentki związany z w/w objawami. |
Zapewnienie spokoju pacjentce. |
Rozmowa z pacjentką na temat przyczyn wystąpienia niepokojących ją objawów, przedstawienie przebiegu objawów zespołu popunkcyjnego. |
Świadomość stanu zdrowia pacjentki wywołuje u niej spokój i poczucie bezpieczeństwa, co sprzyja szybszemu odzyskaniu sprawności. |
Problemy z wypróżnianiem spowodowane przedłużającym się unieruchomieniem. |
Przywrócenie prawidłowej perystaltyki jelit. |
Podanie leków przeczyszczających i czopków z gliceryną, np. Bioglicerolu. |
Podane leki powodują poślizg i zmiękczenie masy kałowej, co umożliwia łatwiejsze i szybsze opróżnienie. |