Notatka do tematu prezentacji z konwersatorium dyplomowego:

Fundamentalne uwarunkowania synergii organizacyjnej: sprawność działań, wysoki stopień zorganizowania, wysoki stopień integracji, wysoki efekt organizacyjny, odpowiednie składniki zarządzania, odpowiedni stopień sformalizowania,odpowiednia architektura organizacyjna, kompetentne kierownictwo.

Słowo synergia wywodzi się z języka greckiego i dosłownie znaczy „pracując razem” („syn” – „razem z” , „ergon” – „pracować”)

Istnieje wiele definicji, mniej lub bardziej precyzyjnych, synergii, jednak najbardziej zrozumiałą i przejrzystą wg mnie przedstawiam poniżej:

Synergia - efekt zorganizowanej pracy zespołowej, który jest wyższy niż suma efektów działań indywidualnych

Typy synergii:

- techniczna, polegająca na wspomagającym oddziaływaniu systemów technicznych

- biologiczna, polegająca na realizująca się w organizmach ludzkich

- ekonomiczna, powstająca przez takie łączne wykorzystanie środków i uwarunkowań, że wartość wyjść systemów gospodarczych będzie większa niż wykorzystanych zasobów

Typologia wg wielkości podzespołów:

Poziom mikro – synergia zespołu

Poziom mezo – synergia wewnątrz organizacji (międzyzespołowa), np. projekty międzywydziałowe

Poziom makro – synergia marek, typów produktów, spółek-córek

który jest wyższy niż suma efektów działań indywidualnych

Synergia - efekt zorganizowanej pracy zespołowej, który jest wyższy niż suma efektów działań indywidua

specjalizacja – określa podział pracy i więzi specjalistyczne wewnątrz organizacji, ukierunkowany na wycinkowy zakres działalności przedsiębiorstwa

Składniki synergii organizacyjnej:

1. Model organizacji działań – działać w sposób zorganizowany, czyli zgodny z cyklem działania zorganizowanego:

• uświadomienie sobie i podwładnym celu działania ( gdy nie ma tego, grozi „klęska przedwczesnego sukcesu”)

• planowanie (prognozy -> programy -> plany)

• pozyskanie i rozmieszczenie zasobów

• wykonanie planu

• kontrola

1. Stopień specjalizacji

Specjalizacja – każdy element zespołu ma ściśle określone cechy/kompetencje/uprawnienia dopełniające pozostałe elementy

Uniwersalizacja – każdy element zespołu posiada ten sam komplet cech/kompetencji/uprawnień

1. Stopień aktywności podmiotu działającego – maksymalizacja aktywności vs. minimalizacja aktywności (w ramach minimalizacji aktywności: inwigilacja czysta, potencjalizacja, machinalizacja, instrumentalizacja)

2. Moment podjęcia działania – antycypacja vs. kunktacja

• antycypacja – działanie bez zwłoki, gdy zaszły odpowiednie warunki, strategia dużych firm, potrzebna by się rozwijać

• kunktacja – zachowanie swobody manewru, oczekiwanie na jeszcze lepsze warunki (można uzyskać jeszcze więcej, ale można też stracić na takiej strategii, np. ceny akcji mogą długo rosnąć a potem nagle się załamać), większe ryzyko ale i szansa na większy zysk, strategia małych firm, potrzebna by się rozwijać

• Stopień koncentracji zasobów – zasoby koncentrować na 1 celu vs. zasoby rozkładać na wiele celów o różnych warunkach realizacji, co rozkłada ryzyko. Problem ograniczoności zasobów. Lepsze zyski osiąga się koncentrując zasoby na jednym celu, ale ryzyko jest większe.

Stopień zorganizowania – miara współprzyczyniania się elementów do powodzenia całości. (Zasada – powinien być wysoki)

Zależy od:

• kompletności elementów składowych (niebezpieczne jest niedoorganizowanie i przeorganizowanie), za dużo elementów podnosi koszty ich użytkowania, za mało może uniemożliwić osiągnięcie celu ILOŚĆ – tyle ile trzeba

• dostosowanie elementów do charakteru działań podejmowanych dla osiągnięcia celu JAKOŚĆ – takie jakie trzeba

• doskonałość kanałów komunikacji między elementami

Stopień zintegrowania – miara powiązania celów indywidualnych i grupowych z celami całej instytucji. (Zasada – powinien być wysoki, najlepiej 1, czyli 100%)

praca – pokonywanie trudności dla uczynienia zadość czyimś potrzebom

Zależy od:

• powiązania warunków do osiągania celów indywidualnych i grupowych z wcześniejszym osiągnięciem celów instytucji

• poprawności i konsekwencji w stosowaniu procedur uwzględniających to (w/w) powiązanie, czyli – aby móc osiągnąć cele indywidualne i grupowe, wcześniej muszą być osiągnięte cele instytucji

Efekt organizacyjny – nadwyżka spodziewanych korzyści z wykonywania działania „x” w instytucji nad korzyściami możliwymi do osiągnięcia przy wykonywaniu tego samego działania „x” poza instytucją (czyli w „pojedynkę”). Im wyższa ta nadwyżka tym organizacja jest bardziej atrakcyjna dla pracownika. (Zasada – powinien być wysoki)

Eorg = Σk z d(X) w i > Σk z d(X) p i

(różnica między sumą korzyści z działalności instytucji a sumą k.z dział. poza instytucją)

(X to dany rodzaj pracy)

Składniki zarządzania – instrumenty stosowane wobec pracowników po to, aby współprzyczyniały się one do realizacji celów instytucji. (Zasada – powinny być odpowiednie) – motywowanie, kierowanie, kontrolowanie