Atmosfera – powłoka gazowa Ziemi, która składa się z mieszaniny gazów zwanej powietrzem. Oddziaływanie siły grawitacji powoduje, że większość powietrza znajduje się w dolnej, przypowierzchniowej warstwie Ziemi.
Skład atmosfery
Budowa atmosfery:
TROPOSFERA (0 – 8(18)km) – temperatura obniża się wraz z wysokością (ok. 6oC/km), zachodzą zjawiska pogodowe, znajduje się tu prawie cała woda atmosferyczna, występują silne turbulencje
Tropopauza (8(10) – 18(20)km) – stała temperatura od -30oC do -70oC, występują prądy strumieniowe
STRATOSFERA (10(20) – 45(50)km) – wzrost temperatury do około 0oC, występuje tutaj warstwa ozonowa (20 – 25km)
Stratopauza (45(50) – 50(55)km) – stała temperatura 0oC
MEZOSFERA (50(55) – 80km) – spadek temperatury od 0oC do -100oC, silne turbulencje
Mezopauza (80 – 85km) – stała temperatura 0oC
TERMOSFERA (85 – 600 km) – wzrost temperatury od -100oC do +500oC, zachodzą zorze polarne, poruszają się w tej warstwie sztuczne satelity
EGZOSFERA (powyżej 600km) – temperatura powyżej +500oC, strefa przejściowa do przestrzeni kosmicznej
Pogoda – ogół fizycznych zjawisk, którym podlega troposfera w określonym czasie i miejscu. Pogoda ulega zmianom:
W czasie (pogody – chwilowy stan troposfery)
W przestrzeni (zwykle pogoda opisywana jest dla małego obszaru)
Prognozowaniem pogody zajmuje się odrębna dziedzina meteorologii - synoptyka
Główne składniki pogody:
Ciśnienie atmosferyczne
Temperatura powietrza
Wilgotność powietrza
Zachmurzenie
Opady i osady atmosferyczne
Siła i kierunek wiatru
Zjawiska atmosferyczne (np. burza)
Widzialność
Ciśnienie atmosferyczne – siła z jaką słup powietrza atmosferycznego oddziałuje na jednostkę powierzchni w wyniku swojego ciężaru. Wartość ciśnienia atmosferycznego maleje wraz ze wzrostem wysokości.
Ciśnienie atmosferyczne zmienia się także w kierunku poziomym. Zmienność ta nosi nazwę poziomego gradientu barycznego.
Ciśnienie atmosferyczne ulega ciągłym zmianom w czasie, układy baryczne rozwijają się, zanikają, przemieszczają się w różnych kierunkach. Dynamika układów barycznych warunkuje zmienność pogody na danym terytorium.
Układy baryczne:
Wyż baryczny (antycyklon) – ośrodek o ciśnieniu wzrastającym ku środkowi układu
Niż baryczny (cyklon) – ośrodek o ciśnieniu malejącym ku środkowi układu
Wał baryczny
Bruzda baryczna
Klin baryczny
Zatoka baryczna
Siodło baryczne
Wiatr – poziomy, postępowy ruch powietrza. Powstaje na skutek występowania różnic ciśnienia atmosferycznego. Kierunek wiatru – strona skąd wiatr wieje. Róża wiatrów – 8 bądź 16 kierunkowa skala kierunków wiatru.
Prędkość wiatru określamy najczęściej w m/s lub w km/h. [1m/s = 3,6km/h]
Skala Beauforta – siła (prędkość) wiatru na podstawie skutków wywołanych w przyrodzie
Wiatry stałe (cyrkulacja globalna)
Cyrkulacja pasatowa
Cyrkulacja monsunowa
Bryza działa na podobnej zasadzie jak monsun, ale kierunek zmienia się w ciągu doby. Bryza dzienna odpowiada monsunowi letniemu (z morza na ląd), bryza nocna odpowiada monsunowi zimowemu (z lądu na morze).
Wiatr fenowy (w Polsce halny)
Wiatr wiejący po stronie dowietrznej jest mroźny i wilgotny. Na stoku następuje jego wyziębieniu w wyniku gradientu wilgotno-adiabatycznego (-0,6oC/100m). Po stronie zawietrznej wiatr jest ciepły i suchy. Spadając ze stoku następuje jego ocieplenie w wyniku gradientu sucho-adiabatycznego (+1oC/100m)
Wiatr fenowy nosi różne nazwy:
W Górach Skalistych – chinook
W Karpatach Płd. – astrul
Zimny wiatr spadający z gór wiosną lub jesienią nosi nazwę:
W Górach Dynarskich – bora
W Alpach – mistral
W Meksyku – nortes
Gwałtowny, mroźny wiatr polarny przynoszący zawieje śnieżne nosi nazwę:
W Ameryce Płn. – blizzard
Na Syberii – buran, purga
Gorący wiatr pustynny przynoszący burze piaskowe nosi nazwę:
Na Saharze – samum, harmatan
W Australii – brickfielder
Temperatura powietrza – mierzona jest na 2m nad poziomem gruntu, w miejscu przewiewnym, izolowanym od bezpośredniego oddziaływania promieniowania słonecznego i nagrzewania od gruntu; takie warunki panują w tzw. klatce meteorologicznej.
Wilgotność powietrza – zawartość pary wodnej w powietrzu. Zależy od:
Temperatury powietrza
Napływających mas powietrza
Siły i kierunku wiatru
Większa wilgotność skutkuje powstawaniem chmur, mgieł, opadów i osadów atmosferycznych.
Chmura – dostrzegalne wzrokiem, zawieszone w atmosferze, zgrupowanie kropelek wody lub kryształków lodu wytworzone na skutek kondensacji lub resublimacji pary wodnej. Powstawanie chmur wiąże się z adiabatycznym ochłodzeniem powietrza, wywołanego wznoszeniem się jego w górę.
Zachmurzenie – pokrycie nieba chmurami, zwykle określa się je ułamkiem dziesiętnym wskazującym jaką cześć nieba (w przybliżeniu) pokrywają chmury.
Chmury:
WYSOKIE (5 – 10km):
Cirrus (Ci)
Cirrocumulus (Cc)
Cirrostratus (Cs)
ŚREDNIE (2 – 5km):
Altocumulus (Ac)
Altostratus (As)
NISKIE (do 2km):
Stratus (St)
Stratocumulus (Sc)
O BUDOWIE PIONOWEJ (podstawa zawieszona nisko, góra wysoko):
Cumulus (Cu)
Cumulonimbus (Cb)
Nimbostratus (Ns)
Cirrus – pierzaste
Cumulus – kłębiaste
Stratus – warstwowe
Nimbus – deszczowe
Altus – niskie
Widzialność – stan przeźroczystości powietrza w warstwie przyziemnej określane przez podane odległości widzialnych przez obserwatora przedmiotów. Widzialność zmniejszają:
Mgła
Zapylenie powietrza
Opady (w szczególności śnieżne)
Zamglenie
Mgła – zbiorowisko produktów kondensacji pary wodnej przylegające do powierzchni Ziemi.
Mgła – widzialność pozioma < 1km
Zamglenie – widzialność pozioma > 1km
Masy powietrza – wycinki troposfery cechujące się pionowym, termicznym uwarstwieniem, określoną wilgotnością i innymi cechami nabytymi dzięki przebywaniu nad określonym typem podłoża.
Masy powietrza:
Powietrze równikowe (PR): gorące, wilgotne, o równowadze chwiejnej, wywołuje obfite opady
Powietrze zwrotnikowe morskie (PZm): raczej gorące, przynosi niekiedy burze
Powietrze zwrotnikowe kontynentalne (PZk): raczej gorące, wilgotność mała, przynosi upały
Powietrze polarne morskie (PPm): temperatura zróżnicowana, wilgotne, wywołuje opady, burze, porywiste wiatry, mgły
Powietrze polarne kontynentalne (PPk): temperatura zróżnicowana, suche, przynosi pogodę bezchmurną, ciepłe latem, mroźne zimą
Powietrze arktyczne morskie (PAm): zimne, wilgotne, przynosi opady, burze i porywiste wiatry
Powietrze arktyczne kontynentalne (PAk): zimne, suche, przynosi mgły, mrozy, zachmurzenie
Powietrze antarktyczne (nad Antarktydą): zimne i suche
Główne masy powietrza docierające do Polski w ciągu roku:
Powietrze polarne morskie – 65%
Powietrze polarne kontynentalne – 29%
Powietrze arktyczne – 4%
Powietrze zwrotnikowe morskie – 1%
Powietrze zwrotnikowe kontynentalne – 1%
Między masami powietrza występują fronty atmosferyczne:
FRONT CIEPŁY
FRONT ZIMNY
Opady atmosferyczne – spadanie na skutek siły grawitacji cząsteczek wody w stanie płynnym lub stałym z chmury na powierzchnię Ziemi. Opady:
Ciągłe – często długotrwałe, jednostajne, zwykle o niewielkiej lub średniej intensywności (z chmur warstwowych)
Przelotne – intensywne i krótkotrwałe (z chmur kłębiastych)
Opady w stanie ciekłym:
Deszcz – krople wody o średnicy > 0,5mm
Mżawka – krople wody o średnicy < 0,5mm
Deszcz -> ulewa -> deszcz nawalny -> oberwanie chmury
Deszcz marznący i mżawka marznąca
W stanie stałym:
Śnieg – płatki śniegowe zrośnięte ze sobą, igły lodu
Krupa śnieżna – nieprzeźroczyste bryłki śnieżne o średnicy 2 - 5mm
Krupa lodowa – przeświecające bryłki lodowe 5mm
Grad – bryłki lodu o średnicy powyżej 5mm
Śnieg -> śnieżyca -> zamieć (opad wraz z silnym wiatrem)
Osady atmosferyczne:
Rosa – krople wody powstałe poprzez kondensację pary wodnej na skutek szybkiego ochłodzenia
Szron – osad kryształków lodu na wychłodzonym podłożu, efekt resublimacji
Gołoledź – jednorodny osad lodowy, efekt zamarzania przechłodzonych kropelek mgły, mżawki lub deszczu na wychłodzonej powierzchni
Szadź – szczotki i igiełki lodowe, efekt zetknięcia się przechłodzonych kropelek mgły z wyziębionymi, cienkimi przedmiotami o ujemnych temperaturach