facebook| polecane obiekty| regulamin| mapa strony| rss| rss komentarze

Początek formularza

Dół formularza

Początek formularza

Dół formularza

Dziś mamy: 2015.12.01, imieniny obchodzą: Natalia, Eligiusz

Cele i zadania terapii zajęciowej (cz.1)

Podstawowym celem terapii zajęciowej prowadzonej w Domach Samopomocy Społecznej jest zwiększenie zakresu samodzielności i zaradności życiowej, wdrażanie do aktywności fizycznej i umysłowej, rozwój osobowości, kształcenie charakteru, nabywanie nowych umiejętności oraz kontynuowanie dawnych zainteresowań. Aktywny udział w zajęciach buduje poczucie własnej wartości i sensu życia, eliminując monotonię dnia codziennego, nudę i pustkę. Terapeuci zajęciowi starają się zorganizować czas wolny proponując szeroki wachlarz zajęć. Poprzez poszczególne zajęcia osiąga różne cele, które powinny być zawsze określone indywidualnie w odniesieniu do poszczególnych osób. Wszystkie działania terapeuty muszą być dostosowane do sytuacji podopiecznego, czyli do zmniejszonej wydolności psychicznej, obniżonej sprawności fizycznej, zaniżonej motywacji, aktualnego stanu zdrowia i samopoczucia.

 

Jak pisze Kazimiera Milanowska ”terapia zajęciowa z punktu widzenia potrzeb chorego może spełniać następujące zadania:
A. Usprawnianie fizyczne;
B. Usprawnianie psychiczne;
C. Dać wytyczne co do wyboru zawodu.”
[K. Milanowska, Techniki pracy w terapii zajęciowej PZWL., Warszawa 1982., s.15.]

 

Usprawnianie fizyczne „Polega na odpowiednim doborze zajęć terapeutycznych w połączeniu z rehabilitacją leczniczą aby umożliwić zachowanie sprawności fizycznej, pozwalającej na samodzielne wykonywanie czynności, lub przywrócić utraconą sprawność. Długi okres choroby, bezczynność obniża potrzebną w życiu codziennym sprawność fizyczną. Odpowiednio dobrana i wcześnie zastosowana terapia zajęciowa zwiększa ją. A gdy zajęcia prowadzone są ciekawie podopieczny zapomina, że ćwiczy sprawność manualną rąk i wykonuje pracę bez uczucia zmęczenia”. [K. Milanowska, Techniki pracy w terapii zajęciowej PZWL., Warszawa 1982., s.15].

 

Wartość terapii zajęciowej dla procesu usprawniania z punktu widzenia fizjologicznego polega na tym, że dany ruch (ćwiczenie) w czasie pracy pacjent może wykonywać przez dłuższy czas bez zmęczenia fizycznego i psychicznego. Tym samym przyspiesza się usprawnianie. Większość prac jest czynnością złożoną, po jednym rodzaju ruchu następuje inny, miedzy poszczególnymi ruchami następują przerwy, które wynikają z samej techniki pracy. To stwarza dla narządu ruchu, zwłaszcza dla mięśni oraz układu krążenia i układu oddechowego; świetne warunki działania. W okresie tych małych przerw następuje odpoczynek i odprężenie, odprowadzenie produktów zmęczenia i zaopatrzenie się w nowy zapas energii do pracy.