Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest pomiar właściwości wybranych układów aplikacyjnych scalonych wzmacniaczy operacyjnych.
Sprzęt i aparatura pomiarowa użyta w ćwiczeniu składająca się na układ pomiarowy.
Zasilacz firmy Cobrabid, typ KB-60-01 - urządzenie to zasilało układ pomiarowy
Multimetr cyfrowy firmy UNI-T, typ UT803 - w układzie pracował jako woltomierz
Multimetr cyfrowy firmy UNI-T, typ UT803 - w układzie pracował jako woltomierz
Konsola laboratoryjna 741 z układami liniowymi - w niej znajdowały się badane elementy
Konsola laboratoryjna 741 z układami nieliniowymi - w niej znajdowały się badane elementy
Konsola zasilająca wyposażona w potencjometry służące do regulacji napięcia na wejściach badanych wzmacniaczy.
Przebieg ćwiczenia.
Zbadano charakterystyki przenoszenia (napięcia wyjściowego w funkcji napięcia wejściowego) U0 = f(UI) wybranych elementów wzmacniających oraz określono realizowane przez nie działania. Schemat pomiarowy charakterystyk przenoszenia przedstawia rys. 1. Kolejne punkty pomiarowe uzyskiwano poprzez regulacje napięcia zasilania układu za pomocą potencjometru. Pomiarowy zakres napięć: -4,4 V - 4,4 V
Rys. 1. Schemat pomiarowy. V1 - woltomierz mierzący napięcie wejścia, V2 woltomierz mierzący napięcie wyjścia, Uz - napięcie zasilania, R potencjometr do regulacji Uz.
Wyniki pomiarów
element 1 - schemat elementu 1 przedstawia rys2.
Rys. 2. We - wejście układu, Wy - wyjście układu
Wyniki pomiarów przedstawia tabela 1.
Lp. | UI[V] | UO [V] |
---|---|---|
1 | -4,36 | -11,31 |
2 | -3,50 | -11,31 |
3 | -2,93 | -11,31 |
4 | -1,59 | -11,31 |
5 | -1,05 | -11,30 |
6 | -0,83 | -9,34 |
7 | -0,79 | -8,87 |
8 | -0,542 | -6,65 |
9 | -0,308 | -3,42 |
10 | -0,23 | -2,62 |
11 | 0,02 | 0,29 |
12 | 1,01 | 11,14 |
13 | 1,76 | 11,29 |
14 | 2,67 | 11,29 |
15 | 3,58 | 11,29 |
16 | 4,34 | 11,29 |
Wykres charakterystyki przedstawia rys.3
Rys. 3. charakterystyka przenoszenia U0 = f(UI) elementu 1 .
element 2 - schemat elementu 2 przedstawia rys. 4.
Rys. 4. DZ1, DZ2 - diody Zenera
Wyniki pomiarów przedstawia tabela 2.
Lp. | UI[V] | UO [V] |
---|---|---|
1 | -4,13 | 4,02 |
2 | -3,93 | 3,83 |
3 | -2,99 | 2,91 |
4 | -2,1 | 2,04 |
5 | -1,55 | 1,48 |
6 | -1,08 | 1,09 |
7 | -0,71 | 0,69 |
8 | -0,29 | 0,29 |
9 | 1,26 | -1,22 |
10 | 2,21 | -2,16 |
11 | 2,70 | -2,63 |
12 | 3,10 | -3,09 |
13 | 3,81 | -3,67 |
14 | 4,31 | -4,08 |
Wykres charakterystyki przedstawia rys. 5
Rys. 5. charakterystyka przenoszenia U0 = f(UI) elementu 2 .
element 3 - schemat tego elementu przedstawia rys. 6.
Rys. 6. Dz - dioda Zenera
Wyniki pomiarów przedstawia tabela 3.
Lp. | UI[V] | UO [V] |
---|---|---|
1 | -4,13 | 9,27 |
2 | -3,04 | 9,19 |
3 | -2,26 | 9,18 |
4 | -1,80 | 9,17 |
5 | -1,39 | 9,16 |
6 | -0,23 | 9,15 |
7 | -0,04 | 9,14 |
8 | 0,02 | -0,64 |
9 | 0,51 | -0,73 |
10 | 0,81 | -0,74 |
11 | 1,54 | -0,76 |
12 | 2,13 | -0,77 |
13 | 4,04 | -0,79 |
Wykres charakterystyki przedstawia rys. 7
Rys. 7. charakterystyka przenoszenia U0 = f(UI) elementu 3.
element 4 (dwuwejściowy) - schemat tego elementu przedstawia rys. 8.
Pomiarów dokonano dwukrotnie. Raz zmieniając napięcie wejściowe UI1 przy stałym UI2, natomiast za drugim razem napięcie UI2 przy stałym UI1.
Rys. 8. We1 - wejście 1 układu, We2 - wejście 2 układu.
Wyniki pomiarów przy stałym UI2 i zmiennym UI1 przedstawia tabela 4.
Lp. | UI1 [V] | UI2 [V] | UO [V] |
---|---|---|---|
1 | -4,31 | Const. = 1,861 | 6,24 |
2 | -4,01 | 5,97 | |
3 | -3,41 | 5,32 | |
4 | -2,42 | 4,32 | |
5 | -1,4 | 3,28 | |
6 | -0,49 | 2,37 | |
7 | 0,55 | 1,31 | |
8 | 1,12 | 0,73 | |
9 | 2,22 | -0,036 | |
10 | 3,44 | -1,61 | |
11 | 4,28 | -2,47 |
Wykres charakterystyki przedstawia rys. 9
Rys. 9. Charakterystyka przenoszenia UO = f(UI1)
Wyniki pomiarów przy stałym UI1 i zmiennym UI1 przedstawia tabela 5
Lp. | UI1 [V] | UI2 [V] | UO [V] |
---|---|---|---|
1 | Const. = -3,051 | -4,33 | -1,25 |
2 | -3,45 | -0,38 | |
3 | -2,86 | 0,19 | |
4 | -2,10 | 0,94 | |
5 | -1,38 | 1,58 | |
6 | -0,43 | 2,58 | |
7 | 0,2 | 3,211 | |
8 | 1,59 | 4,36 | |
9 | 2,41 | 5,39 | |
10 | 3,16 | 6,13 | |
11 | 4,27 | 7,23 |
Wykres charakterystyki przedstawia rys. 10
Rys. 10. Charakterystyka przenoszenia UO = f(UI2)
Wnioski i spostrzeżenia
Na podstawie kształtu charakterystyki oraz pomiarów wywnioskowano, że badany element 1 jest wzmacniaczem o wzmocnieniu ok 10. Zakres pracy tego wzmacniacza to przedział od ok. -0,83 V do ok. 0,2 V. Dwa skrajne odcinki charakterystyki, przebiegające prawie poziomo, odpowiadają stanom nasycenia, w których sygnał wyjściowy nie zależy od sygnału wejściowego i jest praktycznie stały.
Jak wynika z przeprowadzonych pomiarów, element 2 to wzmacniacz sygnału napięciowego odwracający znak. Jego wzmocnienie wynosi ok . 1. Badany układ wykorzystuje właściwości diod Zenera jednakże tak samo działające układy można budować wykorzystując np. dwa rezystory (jeden na wejściu układu, drugi w gałęzi sprzężenia zwrotnego) czy dwa rezystory i kondensator (podłączony równolegle do jednego z rezystorów w gałęzi sprzężenia).
Porównując otrzymaną charakterystykę oraz budowę elementu 3 z podobnymi układami przedstawionymi w instrukcji stwierdzono, że element 3 to detektor zmiany znaku sygnału wejściowego z ograniczeniem sygnału wyjściowego. Dla szerokiego zakresu napięć wejściowych dodatnich ( od 0,02 V do 4,04 V) występuje prawie stałe napięcie wyjściowe o wartości ok. -0,75 V, a dla szerokiego zakresu napięć wejściowych ujemnych (od -4,13 V do -0,04V) napięcie wejściowe jest równe napięciu Zenera (ok. 9,18 V) zastosowanej diody Dz.
Na podstawie przeprowadzonych pomiarów ustalono, że dwuwejściowy element 4 na wyjście podaje różnicę między wartością napięcia wejścia 2 i wartością napięcia wejścia 1. Krótko mówiąc element 4 odejmuje od napięcia wejścia 2 napięcie wejścia 1.