Mahomet

(właściwie Abu al.-Kasim Muhammad Ibn Abd Allah). Urodzony około 570 roku w Mekce, zmarł około 632 roku. Należał on do plemienia Kurajszytów, którzy rządzili Mekką. Wychowywany przez stryja, Abu Taliba, żył w trudnych warunkach materialnych. Wcześnie został osierocony. Został powołany na zarządcę przez zamożną wdowę Chadidże i wtedy jego sytuacja uległa poprawie. W roku 595 Mahomet bierze z nią ślub i zostaje kupcem. Mahomet musiał opuścić Mekkę kiedy Kurjaszyci zaczęli go nękać ze względu na jego religijne posłannictwo. Tak o religii Mahometa pisze w ?kronice chrześcijaństwa?: w Medynie Mahomet zyskał szybko wielu zwolenników. Tutaj instytucje islamu przyoblekały się w taki kształt, jaki w dużej części obowiązuje do dziś. Pierwszym dokumentem historycznym z czasów narodzin islamu jest porządek gminy w Medynie, która łączy przybyszów z Mekki i ?pomocników? z Medyny w nową, większą wspólnotę, opartą nie na plemiennej przynależności, ale na wspólnocie religii.

Ponad plemionami jest umma, gmina wiernych pod władzą Boga i Jego ochroną oraz przywództwem Mahometa. Wierzący muzułmanin ma 5 głównych obowiązków: wiarę w jednego Boga (?Nie ma innego Boga oprócz Allaha?), pięciokrotną modlitwę w ciągu dnia, dawanie jałmużny, post w miesiącu świętym ramadanie i wreszcie pielgrzymkę do Mekki. Osiem lat po udaniu się na emigracje Mahomet triumfalnie powrócił do swojego rodzinnego miasta. Oczyścił miasto, usuwając posągi bożków z Al.-Kaaby, starego arabskiego miejsca świętego. Powołując się na dawną tradycję. Mahomet oświadczył, że budowla ta związana jest z Abrahamem i jego synem Ismaelem i kultem Boga jedynego. W ten sposób Al.-Kaaba, stając się celem pielgrzymek odzyskała swoje pierwotne znaczenie. Symbolizuje ona zarazem pozycję islamu jako najdoskonalszego dopełnienia religii monoteistycznych. Abraham jako praojciec wiary dostąpił łaski Bożego objawienia, jeszcze zanim Mojżesz otrzymał tablicę przykazań, a Jezus pojawił się jako prorok.

Głównym źródłem Bożego objawienia jest Koran, zestawiony przez Usmana, jednego z następców Mahometa, i zawierający wiecznie obowiązujące Słowo Boże, spisane jeszcze przed stworzeniem świata. Koran jest nie tylko boski i wieczny, jest zarazem odbiciem pokus człowieka, który poszukuje, błądzi, popada w zwątpienie, wadzi się z Bogiem, którego Bóg karci i pociesza.

Język Koranu to literacki język arabski. W przyjętej dzisiaj formie święta księga islamu obejmuje 114 rozdziałów, tzw. Sur, w których są zawarte treści pouczające, narracyjne i przepisy prawne. Oprócz Koranu istnieją hadisy, czyli tradycyjne przekazy zwyczajów i mów proroka Mahometa. Trzecim źródłem objawienia jest idżma, tradycja uczonych w prawie. Dotyczy ona przede wszystkim porządku społecznego. Dopiero razem te trzy źródła składają się na sunnę, czyli tradycję.

W Medynie Mahomet został ?wielkim panem?. Po śmierci swojej żony Chadżidży poślubił kolejne żony i coraz bardziej rozszerzał swoją działalność polityczną. Także po upadku Mekki Mahomet nadal mieszkał w Medynie. W 632 podjął ?pożegnalną pielgrzymkę? do Mekki i umarł po krótkiej chorobie w ramionach swojej ukochanej żony, A?iszy. Został pochowany w Medynie.