Istota ZAiP
Na pieniądz tak jak na każdy towar oddziałują wszelkie czynniki i prawa rynkowe, takie jak:
popyt i podaż na pieniądz
cena pieniądza
ograniczenia swobodnej cyrkulacji przez władze monetarne
systemy walutowe
Banki są szczególnie narażone na wahania rynkowe, gdyż ich podstawowe aktywa stanowi pieniądz
Przez banki przepływają strumienie pieniężne o ogromnej wartości, w różnym czasie i różnej walucie
Wahania kursów na rynku walutowym i stóp procentowych na rynku pieniężnym stwarzają ryzyko utraty realnej wartości posiadanych środków.
Cena pieniądza w banku może być wyrażona za pomocą:
Stopy procentowej
Kursu walutowego
Przedmiot ZAiP
Zarządzanie i gospodarowanie pieniądzem sprowadza się do rozpoznawania, kontrolowania i ograniczania ryzyka wynikającego z ciągłego ruchu strumieni pieniężnych
Ograniczenie ryzyka pozwala na zaplanowanie ewentualnego wyniku finansowego
Definicja ZAiP
Zarządzanie aktywami i pasywami jest procesem finansowym, w którym dąży się do takiego ukształtowania struktury ilościowej i jakościowej źródeł tworzących obie strony bilansu banku, aby umożliwić osiągnięcie optymalnego wyniku finansowego przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniego bezpieczeństwa i płynności.
Budowa bilansu banku komercyjnego
Bilans banku można rozpatrywać w kilku obszarach.
w układzie tradycyjnym
w ujęciu z raportu rocznego
w ujęciu centrów kosztów i zysków
ze względu na dyskrecjonalność
raport roczny
AKTYWA | PASYWA |
---|---|
Kasa, środki w banku centralnym | Zobowiązania wobec banku centralnego |
Należności od banków | Zobowiązania wobec innych banków |
Aktywa finansowe przeznaczone do obrotu | Pochodne instrumenty finansowe |
Pochodne instrumenty finansowe | Zobowiązania wobec klientów |
Pozostałe instrumenty finansowe wyceniane do wartości godziwej przez rachunek zysków i strat | Zobowiązania z tytułu dłużnych papierów wartościowych |
Kredyty i pożyczki udzielone klientom | Pozostałe zobowiązania |
Inwestycyjne papiery wartościowe:
|
Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego |
Inwestycje w jednostki stowarzyszone i współzależne | Rezerwy |
Wartości niematerialne | Kapitał własny (przypisany akcjonariuszom jednostki dominującej): |
Rzeczowe aktywa trwałe | Kapitał zakładowy |
Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego | Pozostałe kapitały |
Inne aktywa | Różnice kursowe wynikające z przeliczenia jednostek zagranicznych |
Kapitał własny mniejszości | |
Wynik finansowy |
Bilans banku w układzie centrów kosztów i zysków
AKTYWA | PASYWA |
---|---|
Przychodowe (pracujące) | Niepracujące |
Kredyty i pożyczki | Gotówka w kasie |
Lokaty w innych bankach | Środki na nieoprocentowanych rachunkach w banku centralnycm w tym z tytułu rozliczeń międzybankowych |
Akcje i udziały w innych podmiotach | Wartości niematerialne i prawne |
Dłużne papiery wartościowe | Rzeczowy majątek trwały |
Jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych | |
Inwestycje terminowe | |
Inne aktywa przychodowe |
Bilans banku komercyjnego z punktu widzenia zarządzania jego strukturą
|
|
---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bilans banku według tradycyjnego układu stosowanego
dla sprawozdań podmiotów gospodarczych
Kapitał zakładowy (założycielski)
Statutowy – w bankach państwowych
Akcyjny – w spółkach akcyjnych
Udziałowy – w bankach spółdzielczych
AKTYWA
Gotówka
Obrotowe środki kasowe
Lokaty w bankach
Inwestycje rynkowe
Należności od innych banków
Kredyty
Udziały
Rzeczowe środki trwałe
Gotówka
Powinna być utrzymywana na takim poziomie, aby zapewnić funkcjonowanie kas banku
Szacunek powinien być wykonany rzetelnie, bo gotówka w skarbcu nie pracuje
Bank musi monitorować swoje potrzeby gotówkowe (nie ma wzoru określającego poziom gotówki)
|
|
---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Obrotowe środki kasowe
Środki wyznaczające faktyczną płynność banku, czyli zdolność do pokrycia wymagalnych zobowiązań
Są to:
Salda na rachunkach w banku centralnym
Salda na rachunkach nostro
Krótkoterminowe zobowiązania wobec Skarbu Państwa i banku centralnego (bony skarbowe i pieniężne)
Lokaty w bankach
Środki ulokowane w innym banku
Duża oferta terminów
O niskim ryzyku
Wykorzystywane jako instrument regulowania płynności finansowej
Inwestycje rynkowe
środki zainwestowane na dłuższy czas z możliwością ich sprzedaży na rynku wtórnym
Wykorzystywane do zarządzania płynnością
Bardziej płynne od lokat międzybankowych
Należności od innych banków
Spodziewane wpływy na rzecz klientów z reguły z tytułu inkasa
Po realizacji zasilają obrotowe środki kasowe
Ze względu na płynność ważna jest informacja o terminach wpływu należności
Kredyty
Największa pod względem udziału pozycja aktywów
Najbardziej zróżnicowana
Największe przychody z działalności
Największe ryzyko dla banku, ale najlepiej poznane (wypracowane metody pomiaru i ograniczania)
Udziały
Inwestycje o charakterze partycypacyjnym (własnościowym)
Nie mają wpływu na bieżącą płynność finansową
Stanowią pozycję strukturalną i nie brany pod uwagę przy obliczaniu pozycji finansowej
Rzeczowe środki trwałe
Budynki, budowle i wyposażenie
oddziałów
Pozycja strukturalna nie mająca wpływu na bieżącą płynność
PASYWA
Kapitał i rezerwy
Rachunki klientów
Lokaty międzybankowe przyjęte
Kredyty przyjęte
Inne pasywa
Kapitał i rezerwy
Baza kapitałowa określa poziom bezpieczeństwa banku
Jest ostatecznym źródłem finansowania strat
Nie ma terminu wymagalności
Nie ma wpływu na bieżącą płynność
Minimalny poziom określają przepisy i normy prawa bankowego oraz nadzoru bankowego
Rachunki klientów
Detalicznych
wysoka fluktuacja – trudno określić faktyczny termin wypłaty
najłatwiej dostępne środki
największy udział w pasywach
Przedsiębiorstw
stabilne źródło środków
ich znaczenie w pasywach wzrasta
łatwe do monitorowania (m.in. przez kredyty)
Lokaty międzybankowe przyjęte
bardzo stabilne źródło uzupełniania bieżących niedoborów środków
banki przestrzegają terminów (nie likwidują lokat przed terminem)
duże banki mają nieograniczony dostęp do środków
instrument zarządzania aktywami i pasywami
Kredyty przyjęt
Kredyty zaciągane w banku centralnym
Pozwalają na regulowanie płynności finansowej
Bankowi centralnemu służą jako instrument oddziaływania na banki komercyjne
Narzędzie regulacji podaży pieniądza
inne pasywa
Pasywa długoterminowe (np. pożyczki podporządkowane)
Nie mają znaczenia dla bieżącej płynności
Pozycja strukturalna
Metody pomiaru i zarządzania ryzykiem
Ryzyko płynności - korelacja terminów zapadalności aktywów i wymagalności pasywów
Ryzyko stopy procentowej - określenie terminów przeszacowania aktywów i pasywów
Ryzyko inwestycji – wybór instrumentu, ocena emitenta, strategia doboru instrumentów do portfela)
Zestawienie metod pomiaru ryzyka zarządzania aktywami i pasywami
|
|
|
---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Luka płynności
Konstrukcja luki obejmuje zestawienie terminów zapadalności aktywów i wymagalności pasywów
Sprawozdanie luki powinno być urealnione
Szczególną wagę należy przywiązywać do najkrótszych okresów
W tych okresach należy zapewnić nadwyżki środków
Ocena depozytów rdzennych
Depozyty rdzenne stanowią depozyty długoterminowe i osady we wkładach
Depozyty rdzenne wyznaczane są indywidualnie dla poszczególnych banków
Ich miarą jest relacja depozytów rdzennych do wartości aktywów ogółem
Wysoka wartość wskaźnika oznacza stabilne źródła finansowania
Obliczany na podstawie obserwacji zachowania klientów w przeszłości
Ocena aktywów płynnych
Aktywa płynne ocenia się indeksem płynności
Wysoki poziom wskaźnika świadczy o wysokiej jakości aktywów płynnych – możliwości ich sprzedaży po dobrej cenie
Gdzie:
udział poszczególnych pozycji w portfelu
Luka stopy procentowej
Luka bada niedopasowanie terminów przeszacowania oprocentowania aktywów i pasywów
Ocena udziału aktywów i pasywów o stałej i zmiennej stopie procentowej w strukturze bilansu (w sumie bilansowej)
Wpływ stopy procentowej
ΔWO – zmiana wyniku odsetkowego banku
LUKAi - wielkość luki okresowej w i-tym okresie
Δr – przewidywana zmiana stopy procentowej
Wi - waga mierząca długość okresu, dla którego
zmieni się oprocentowanie
n – liczba wyodrębnionych pasm luki
i – numer okresu
Duration
Analiza czasu trwania
Pozwala na ocenę wpływu zmian rynkowych stóp procentowych na wartość rynkową banku, w tym zmianę wartości inwestycji w dłużne papiery wartościowe księgi handlowej
Średni okres pozostający do wykupu danego instrumentu finansowego (średni okres odzyskania środków z inwestycji – zamrożenia oprocentowania aktywów i pasywów)
Duration - wzór
gdzie:
n – liczba okresów wypłaty dochodu (kuponów)
t - numer okresu
r – stopa procentowa (dyskonta)
- wpływy z tytułu odsetek i spłaty kapitału w okresie t
Wpływ zmian stóp procentowych na wartość inwestycji
gdzie:
PV – wartość instrumentu
r – stopa dyskonta
Luka duration
Stosowana do analizy ryzyka stopy procentowej całego banku
Bada wpływ zmian stóp procentowych na rynkową wartość kapitału własnego
DGAP = DA - Dpk
Gdzie:
DGAP – luka duration
DA - duration aktywów
Dp - duration zobowiązań
Stosunek wartości rynkowej zobowiązań do wartości rynkowej aktywów
gdzie:
-- zmiana wartości rynkowej kapitału własnego
PV(A) – wartość bieżąca aktywów
Analiza wrażliwości
Pozycje o zmiennym oprocentowaniu tworzą ryzyko bazy
Każda pozycja o zmiennym oprocentowaniu otrzymuje określony współczynnik elastyczności informujący o zmianie oprocentowania danej pozycji w relacji do zmiany oprocentowania rynkowego
Współczynnik elastyczności obliczany jest na podstawie danych historycznych
Miary wrażliwości
Badają odchylenie od wartości docelowej powstające na skutek jednostkowej zmiany parametru rynkowego
Należą do nich wariancja i odchylenie standardowe in plus i in minus
Odchylenie standardowe - wzór
Gdzie:
n - liczba obserwacji (dla małej próby n -1)
x – analizowana zmienna
x’ – średnia z obserwacji analizowanej zmiennej
Modele wartości zagrożonej VaR
Syntetyczna miara skali ryzyka
Kwotowe wyrażenie poziomu ryzyka z zastosowaniem metod statystycznych
Możliwość porównania różnych rodzajów ryzyka, w tym:
Kredytowego
Stopy procentowej
Inwestycji
Rynkowego
Operacyjnego
var
Jest miarą strat oczekiwanych i nieoczekiwanych
Koncentruje się na odchyleniach negatywnych
Jej kompleksowość wynika z połączenia oceny zmienności i wrażliwości
Wymaga oceny rozkładu prawdopodobieństwa
Formuła var
Gdzie:
- wartość początkowa portfela
- stopa zwrotu z inwestycji
- poziom istotności
- wartość oczekiwana stopy zwrotu
- współczynnik wynikający z rozkładu normalnego, którego
wartość zależy od poziomu istotności
- odchylenie standardowe
Współczynnik c
Dla rozkładu jednostronnego wynosi
VaR = oczekiwana strata (zysk) – maksymalna strata przy danym α
Lub
VaR (absolutny) = maksymalna strata przy danym α
Analiza portfelowa
Pozwala na analizę, oczekiwanych stóp zwrotu i ryzyka inwestycji łącznie dla instrumentów wchodzących w skład portfela
Ryzyko portfela wyrażone jest odchyleniem standardowym i korelacją między poszczególnymi aktywami (instrumentami)
Im mniejsza korelacja, tym mniejsze ryzyko portfela
Wzór na ryzyko portfela
Portfel składa się z dwóch aktywów
Gdzie:
- ryzyko portfela
- udział aktywu 1 w portfelu
- udział aktywu 2 w portfelu ( )
- ryzyko aktywu 1 mierzone odchyleniem standardowym
- ryzyko aktywu 2 mierzone odchyleniem standardowym
- korelacja między stopami zwrotu aktywu 1 i aktywu 2
- kowariancja (łączna zmienność) aktywów 1 i 2
Organizacja ZAiP w banku komercyjnym
Delegacja uprawnień
Ze względu na występujące w banku ryzyko niezbędna jest hierarchizacja zarządzania, aby działalność wszystkich szczebli była skoordynowana
Kontrola ryzyka musi być na tyle ścisła, aby ryzyko to było świadomie podejmowane do granic, jakie w banku zostały wyznaczone i nie następowało dublowanie operacji
Kontrola nie może jednak krępować swobodnej działalności banku i musi sprzyjać elastycznemu wykorzystaniu sytuacji rynkowych
W departamencie skarbu
Koncentrują się wszystkie strumienie pieniężne wynikające z wpływów i wypłat złotowych i dewizowych
Zapewniana jest płynność
Pozyskuje się fundusze najtańszym kosztem
Określana jest scentralizowana cena pieniądza dla całego banku na podstawie możliwości refinansowych
Wpływy
Depozyty od klientów
Spłata kredytów
Spłata lokat ulokowanych w innych bankach
Sprzedaż papierów wartościowych
Kupno walut (w zależności od kursu)
Emisja własnych papierów wartościowych
Inne
Wypłaty
Wycofanie lokat przez klienta
Udzielanie kredytów
Lokata w innym banku
Sprzedaż walut (w zależności od kursu)
Wykup własnych papierów wartościowych
Inne
Strumienie pieniężne różnią się między pod względem:
Przedmiotowym
Podmiotowym
Walutowym
Terminowym
Rodzaju i poziomu stopy procentowej
Narusza to bilans banku tworząc tzw. otwarte pozycje walutowe i niedopasowanie czasowe aktywów i pasywów, czyniąc banki podatnym na ryzyko kursowe, stopy procentowe i płynności.
Komórka zarządzania aktywami i pasywami przez dynamiczne oddziaływanie na strumienie pieniężne powinna doprowadzić bilans do pożądanego stanu.
Pozycja finansowa (walutowa)
Różnica między aktywami i pasywami w danej walucie lub w danym przedziale zapadalności/wymagalności
Rodzaje pozycji finansowych
Zamknięta – aktywa = pasywa
Otwarta
- długa – aktywa > pasywa
- krótka – aktywa < pasywa
Pozycja finansowa w wymiarze pieniężnym nazywana jest luką finansową.
Luka dodatnia – pozycja otwarta długa
Luka ujemna – pozycja otwarta krótka
Zapadalność aktywów- Przedział czasu między datą sporządzenia sprawozdania informacji, a datą spłaty różnych należności banku
Wymagalność pasywów Przedział czasu między datą, na którą sporządza się sprawozdanie, a datą realizacji zobowiązań wobec deponentów
Zapadalność i wymagalność
Liczona jest w dniach
W terminach nominalnych – wynikających z umowy z klientem
W terminach realnych – wynikających z faktycznego okresu trwania należności lub zobowiązania
Umiejscowienie komórki ZAiP w strukturze banku komercyjnego
W oddziale
W centrali
Argumenty za oddziałem
Szybsze i lepsze rozpoznanie potrzeb i pozycji finansowej
Bezpośrednia odpowiedzialność i korzyści z wypracowanej działalności
Argumenty za centralą
Koncentracja i koordynacja działań identyfikujących ryzyko w całym banku
Optymalizacja działań ograniczających ryzyko przez centralizację otwartych pozycji banku (brak dublowania operacji)
Określenie realnych dochodów i kosztów banku przez porównanie wyników działalności z rynkami finansowymi kształtującymi ceny
Optymalna alokacja środków banku i pozyskiwanie funduszy na działalność możliwie najniższym kosztem
Obniżenie kosztów zamykania pozycji finansowych
Zadania departamentu skarbu
Zapewnienie płynności finansowej banku
Zapewnienie odpowiedniej dochodowości
Metody działania departamentu skarbu
Operacje arbitrażowe
Operacje spekulacyjne (zarobkowe)
Operacje arbitrażowe
Wykorzystanie wszelkiego rodzaju niedopasowania między poszczególnymi rynkami, instrumentami, kursami, terminami, stopami procentowymi itp. W celu dokonania zamknięcia pozycji finansowych, przynoszącego określony wynik.
Przy arbitrażu nie jest podejmowane ryzyko
Operacje zarobkowe
Spekulacja, czyli wykorzystanie ruchów kursów walut i stóp procentowych w celu zarobienia na ich różnicach
Przeznacza się w tym celu część dochodu na obrót rynkowy
Spekulacja wiąże się z ryzykiem
Zadaniem departamentu jest niedopuszczenie:
Do deprecjacji aktywów i aprecjacji pasywów
W ujęciu dynamicznym – aby aprecjacja pasywów była większa od aprecjacji aktywów
Przykładowa organizacja departamentu
Zespół dealerski
(front office)
Określanie i monitorowanie bieżących pozycji finansowych na podstawie otrzymanych informacji
Określanie wyjściowych kursów walut, stóp procentowych i cen papierów wartościowych
Operacje na rynkach finansowych (zamykanie pozycji)
Zespół analityczno - kontrolny
Kontrola operacji przeprowadzanych przez dealerów pod względem merytorycznym i stopnia wykorzystania limitów
Tworzenie bazy danych o przeprowadzanych operacjach i rynku finansowym dla dealerów
Dokonywanie prognoz pozycji finansowych banku w oparciu o te informacje
Zespół rozliczeniowy
Rozliczanie operacji dealerskich
Kontrola zespołu dealerskiego
Rejestracja operacji
Wysyłanie poleceń płatniczych do banków
Wysyłanie potwierdzeń wykonanych operacji
księgowanie
Wyjaśnianie i rozliczanie spraw spornych
Konieczność nadzoru nad departamentem skarbu –
przyczyny
Rosnące ryzyko operacji na rynkach finansowych
Sieć powiązań departamentu jest rozbudowana
Jego działań nie da się w pełni sformalizować – konieczna szybka reakcja na sytuację rynkową
Nadzór nad departamentem sprawuje
ALCO – Komitet Aktywów i Pasywów
Kontrola poszczególnych rodzajów ryzyka
Wyznaczanie granic ryzyka rynkowego, jakie bank może podjąć – limitów działania
Zadania ALCO
Określenie rodzaju ryzyka i jego hierarchizacja z punktu widzenia priorytetów banku
Zarządzanie ryzykiem płynności
Zarządzanie ryzykiem kursowym
Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej
Zarządzanie ryzykiem – określanie pozycji walutowej i płynności
Strukturalnej
Operacyjnej
Transakcyjnej
Pozycja strukturalna
Określenie maksymalnych limitów niedopasowania w poszczególnych lukach, dotyczących długoterminowych inwestycji kapitałowych
Pozycja operacyjna
Dotyczy pozycji średnioterminowych, które mogą pozostać do pewnego poziomu otwarte bez szkody dla działalności banku
Pozycja transakcyjna
Dotyczy transakcji dokonywanych w ciągu dnia
Musi być na koniec dnia zamknięta
RYZYKO PŁYNNOŚCI
Ryzyko płynności
Spowodowane nieodpowiednią strukturą terminów zapadalności aktywów i wymagalności pasywów
Brakiem możliwości pozyskania kapitału na rynku
Brakiem płynnych aktywów
Istota płynności
zdolność banku do terminowego realizowania zobowiązań wobec klientów
zdolność do pokrycia zgłaszanego przez klientów popytu na kredyt
Przyczyny ryzyka płynności
Zewnętrzne
Wewnętrzne
Przyczyny zewnętrzne
Nie zależne od standingu banku i prowadzonej przez niego polityki
Spowodowane stopniem rozwoju rynku finansowego, polityką banku centralnego i zmianami gospodarczymi, powodującymi np. gwałtowne wycofywanie wkładów przez klientów
Przyczyny wewnętrzne
Niespodziewany wzrost depozytów wycofanych przed terminem (szczególnie masowy wywołany paniką klientów)
Wzrost trudnych należności
Nieprzewidziane koszty poniesione przez bank
Spadek cen na rynku finansowym
Możliwość refinansowania na rynku finansowym (np. dzięki wysokim kapitałom własnym)
Transformacji terminów
Wrażliwości banków na zmiany stóp procentowych
Kapitał własny a płynność banku
Kapitał nie stanowi bezpośredniego źródła płynności
Ma wpływ na pozycję rynkową i bezpieczeństwo banku
Wpływa na postrzeganie banku na rynku i możliwość pozyskania kapitału
ZARZĄDZANIE PŁYNNOŚCIĄ
Ustalenie przyczyn ryzyka
Ustalenie odpowiedniej struktury aktywów i pasywów i relacji między nimi (portfela depozytów, kredytów i papierów wartościowych)
Określenie pozycji finansowej banku i reagowanie na nią
Lokowanie nadwyżek
Pozyskiwanie środków na rynku pieniężnym (refinansowanie)
Metody zarządzania
Zarządzanie płynnością w banku komercyjnym polega na stałym szacowaniu zapotrzebowania na środki pieniężne ze strony klientów banku oraz ocenie źródeł jego pokrycia
W teorii zarządzania płynnością występują 2 koncepcje analizy płynności banku :
analiza bilansowa
analiza strumieniowa
Analiza bilansowa - zarządzanie
Po stronie pasywów – przez pozyskanie
kapitałów
Po stronie aktywów – przez
utrzymywanie pozycji
o dużej płynności
Występują 3 podstawowe strategie zarządzania płynnością finansową:
1.Zarządzanie płynnością aktywów
2.Strategia pożyczania płynności
3.Strategia zarządzania aktywami i pasywami
Zarządzanie płynnością aktywów
Zapewnienie płynności w formie najbardziej płynnych aktywów, czyli gotówki i łatwo zbywalnych papierów wartościowych
Gdy zagrożona jest płynność banku, w celu zagwarantowania realizacji zobowiązań bank sprzedaje aktywa od najbardziej do najmniej płynnych
Przesłanki płynności aktywów
Solidność należności
Mała różnica między należnościami i zobowiązaniami o stałym oprocentowaniu
Krótkie terminy zapadalności
Wysokie oprocentowanie nominalne
Wysoki poziom kapitału własnego w stosunku do całości aktywów
Część środków pieniężnych (m.in. gotówka w kasie), które służą zabezpieczeniu płynności banku, to aktywa nieoprocentowane.
Stąd utrzymywanie wysokiego poziomu aktywów płynnych wzmacnia płynność banku, obniża jednak poziom generowanych przychodów
Bank musi zachować równowagę pomiędzy poziomem ryzyka a rentownością
Strategia pożyczania płynności
Pożyczanie płynności jest bardziej ryzykownym podejściem niż zarządzanie płynnością aktywów
Pozyskiwanie środków ma miejsce na rynku pieniężnym, którego warunki ulegają ciągłym zmianom
Strategia zarządzania aktywami i pasywami
Jest to kompromisowe rozwiązanie polegające na tym, że część prognozowanego zapotrzebowania na płynność jest magazynowana w aktywach płynnych, podczas gdy reszta jest zapewniana poprzez finansowanie się banku na rynku pieniężnym
Analiza strumieniowa
Zgodnie z nią dla utrzymania płynności ważniejsze są strumienie płatności
Należy oszacować przyszłe przewidywane strumienie wpływów i wypłat
Reguły płynności
pozwalają na analizę wielkości przewidywanych wpłat i wypłat z banku
ukazują sposoby zabezpieczenia środków na przewidywane wypłaty w danym okresie wymagalności za pomocą dostępnych metod
Klasyczne reguły płynności
złota reguła bankowa
reguła osadu we wkładach
reguła przesunięć
reguła maksymalnego obciążenia
Złota reguła bankowa
Sformułowana przez Otto Hubnera w 1824r.
Zapadalność aktywów i wymagalność pasywów musi być zawsze zsynchronizowana co do kwot i terminów
Bilans banku wg złotej reguły
|
|
---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wady reguły złotej
Nie uwzględnia cichej, bezumownej prolongaty wkładów
Nie bierze pod uwagę nowych wpłat depozytów
Jedynym źródłem wypłaty depozytów jest spłata kredytów
Nie bierze pod uwagę możliwości pozyskania środków na rynku pieniężnym
Nie bierze pod uwagę ryzyka niespłacenia kredytów
Reguła osadu we wkładach
Sformułowana przez Wagnera
Uwzględnia możliwość prolongaty wkładów na rachunkach i nowych wkładów, które zastępują stare
Stanowi to podstawę transformacji terminów
Depozyty rdzenne (osady) pozwalają na udzielanie kredytów o dłuższych terminach zapadalności
Bilans wg reguły osadu
AKTYWA | PASYWA |
---|---|
Środki płatnicze (gotówka) | Wkłady zmienne powyżej osadu |
Kredyty krótkoterminowe | Wkłady stałe (tzw. osad we wkładach) |
Inwestycje długoterminowe | Kapitał własny |
Warunki reguły osadów we wkładach
Dotyczą operacji krótkoterminowych
Różnice między terminami aktywów i pasywów nie mogą być zbyt duże
Wymaga wnikliwej obserwacji realizacji operacji w długim okresie
Konieczność określania poziomu osadu we wkładach
Wady reguły osadu
Konieczność utrzymywania rezerwy
Duże zmiany w dłuższych okresach
Możliwość zaistnienia nieprzewidzianych płatności
Konieczność wnikliwego planowania wpłat i wypłat
Warunek – stałe zachowania klientów
Trudności w określaniu osadów w nowych bankach
Reguła przesunięć
Jest uzupełnieniem poprzedniej
Powstała w Anglii na początku XX wieku
Ratowanie płynności za pomocą wcześniejszej likwidacji aktywów, których termin zapadalności jeszcze nie nastąpił
Reguła przesunięć
Aktywna polityka inwestowania prowadzona przez bank powinna być tak zorganizowana, aby w wypadku spiętrzenia płatności likwidacja aktywów przed ich umownie przewidywanym terminem płatności mogła nastąpić bez większych strat.
Bilans wg reguły przesunięć
AKTYWA | PASYWA |
---|---|
Środki płatnicze (gotówka) | Wkłady zmienne powyżej osadu |
Kredyty krótkoterminowe (do likwidacji bez straty) | Wkłady rdzenne (osad) |
Inwestycje długoterminowe (nie do likwidacji) | Kapitał własny |
Stosując regułę przesunięć należy wziąć pod uwagę
Solidność aktywów i możliwość ich refinansowania
Kwotę osiągniętą z likwidacji aktywów, zależną od rynkowej stopy procentowej
Koszty likwidacji
Ocenę elastyczności zbytu aktywów (porównanie kosztów zbytu aktywów do ich wartości)
Reguła maksymalnego obciążenia
Uwzględnia formalne terminy płatności pasywów (tzw. maksymalne obciążenie)
Zwraca mniejszą uwagę na terminy płatności aktywów
Eksponuje możliwość odstąpienia aktywów przed terminem
Suma strat, która musi być wzięta pod uwagę przy tego rodzaju przedwczesnym odstępowaniu określonych aktywów nie może być większa niż kapitał własny banku.
Bilans wg reguły maksymalnego obciążenia
|
|
---|---|
|
|
|
|
|
|
Reguła maksymalnego obciążenia, jak i reguła przesunięć, akcentują potrzebę stosowania przez
bank właściwej polityki inwestowania, zapewniającej wysoką jakość aktywów oraz utrzymanie odpowiedniego dla zapewnienia płynności poziomu należności płynnych (krótkoterminowych).
Warunki reguły
Sformułowana w końcu lat 50 – tych
Spłata zobowiązań powinna być zabezpieczona kapitałem własnym
Cała wartość likwidowanych aktywów musi być równa lub większa od sumy wymagalnych zobowiązań
Strata poniesiona przy likwidacji aktywów musi być mniejsza od funduszy własnych banku
Należy sporządzać specjalny bilans dla ochrony depozytariuszy na wypadek paniki klientów
Nowoczesne metody zarządzania płynnością
Puli zasobów finansowych
Konwersji zasobów finansowych
Zamiany wierzytelności (sekurytyzacji)
Aktywnego zarządzania pasywami
Metoda puli zasobów finansowych
Wszystkie zobowiązania banku są traktowane jako jedno zagregowane źródło zasobów
Nie wyszczególnia się zobowiązań pod względem terminów wymagalności, waluty, czy stóp procentowych
Nie znając terminów wymagalności bank w celu zapewnienia dostatecznej płynności musi utrzymywać aktywa płynne na wysokim poziomie
Alokacja zasobów finansowych
Rezerwy podstawowe
Niezbędne do obsługi kasowej banku i jako
zabezpieczenie przed niespodziewanym
wzrostem wypłat
Nie przynoszą dochodu
Gotówka w kasie
Salda na rachunku w banku centralnym
Salda na rachunkach nostro
Rezerwy drugiej linii
Aktywa o zapadalności do 1 roku (Krótkoterminowe papiery dłużne, lokaty międzybankowe)
Zapewniają płynność natychmiastową i w średnim terminie
Przynoszą dochód – mają wpływ na rentowność
Niski poziom ryzyka
Zasadnicze źródło płynności
Kredyty
Portfel kredytowy w tej metodzie nie jest traktowany jako źródło płynności
Nie podaje się struktury portfela
Struktura zależy wyłącznie od potrzeb klientów
Długoterminowe papiery wartościowe
Inwestycje długoterminowe
Przynoszą względnie wysoki dochód
Są uzupełnieniem rezerw drugiej linii
Wady metody puli zasobów
Brak zróżnicowania zobowiązań nie pozwala na ich optymalną alokację
Nie uwzględnia chwiejności wkładów
Obniża rentowność przez utrzymywanie wysokich rezerw kasowych
Nie uwzględnia możliwości wykorzystania spłaty kredytów jako źródła płynności
Ignoruje wzajemny wpływ aktywów i pasywów na zapewnienie płynności
Metoda konwersji zasobów finansowych
Traktuje każde źródło kapitału indywidualnie
Dochodzi do alokacji zgodnie z terminami wymagalności / zapadalności – lepsze dopasowanie (mniejsze rezerwy)
Większą uwagę zwraca się na rentowność – akcent przenosi się z płynności
Źródła konwersji zasobów finansowych
Wady metody konwersji zasobów
Metoda opiera się na terminach nominalnych pasywów, nie uwzględniając chwiejności depozytów
Rentowność nie jest optymalna, gdyż ze względów bezpieczeństwa dochodzi do zawyżania rezerw płynności
Nie uwzględnia się zróżnicowania portfela kredytowego - nie jest źródłem płynności
Brak korelacji między aktywami i pasywami
Metoda aktywnego zarządzania pasywami
W przeciwieństwie do pozostałych metod koncentruje się na pozyskaniu zasobów jako źródle płynności
Rentowność uzależniona jest od pozyskania taniego pieniądza na rynku
Płynność uzależniona jest od dostępu do środków na rynku pieniężnym
Typy aktywnego zarządzania pasywami
Kasowy
Kredytowy
Typ kasowy
Wykorzystanie pozyskanych na rynku zasobów pieniężnych do pokrycia potrzeb bieżącej płynności
Uzupełnianie luki – zamykanie pozycji krótkiej
Możliwość ograniczenia płynnych rezerw po stronie aktywów – większa rentowność
Wzrost ryzyka płynności
Typ kasowy - bilans
Typ kredytowy
Wykorzystanie pozyskiwanych zasobów do zwiększania aktywów
Powiększanie portfela kredytowego
Wzrost rentowności przez wzrost inwestycji
Typ kredytowy - bilans
Metoda sekurytyzacji
proces zamiany określonych grup aktywów w dłużne papiery wartościowe sprzedawane na rynku finansowym
rynkowa sprzedaż papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami inicjatora operacji
zaspokojenie roszczeń inwestorów nabywających papiery wartościowe z wpływów z wierzytelności pierwotnych, czyli z realizacji aktywów będących przedmiotem sekurytyzacji, bądź ich zabezpieczeń
Cele sekurytyzacji
Pozyskanie na rynku finansowym nowych źródeł finansowania
Zwiększenie płynności aktywów
Schemat procesu sekurytyzacji
Efekty sekurytyzacji
poprawa płynności finansowej aranżera
ograniczenie ryzyka jego niewypłacalności
poprawa podstawowych mierników oceny standingu ekonomiczno - finansowego
pozyskanie nowych źródeł finansowania działalności i dywersyfikacji ich struktury
obniżenie kosztów pozyskania kapitału
Korzyści z zastosowania sekurytyzacji w bankach
ograniczenie ryzyka kredytowego
niższy w porównaniu z kredytem koszt obsługi długu
możliwość sterowania płynnością przez zamianę niedyskrecjonalnych kredytów na dyskrecjonalne papiery wartościowe
zwiększenie atrakcyjności oferty dla klienta
dostęp do nowych źródeł finansowania
zwiększenie dochodowości aktywów
wykorzystanie ratingu do wzmocnienia wizerunku banku na rynku
możliwość zmniejszenia odpisu na rezerwę celową
zmniejszenie ryzyka stopy procentowej
większą dywersyfikację aktywów
możliwość lepszej korelacji zapadalności aktywów i wymagalności pasywów
Wady sekurytyzacji
koszty emisji
ryzyko sprzedaży papierów wartościowych
ryzyko niespłacenia długu podstawowego (kredytu)
potrzeba zabezpieczenia walorów i ratingu
ewentualna konieczność stworzenia wtórnego obrotu
konieczność korelacji obsługi obrotu walorami ze spłatą wierzytelności pierwotnych
dostosowanie się do wymogów rynku kapitałowego w zakresie emisji papierów wartościowych
Metody pomiary ryzyka płynności
Wskaźniki płynności
Luka płynności
Urealnione (zmodyfikowane) zestawienie luki płynności
Zestawienie przepływów pieniężnych
Wskaźniki płynności
W sposób statyczny przedstawiają najistotniejsze informacje na temat płynności banku
Wskaźnik płynności bieżącej
Wskaźnik płynności szybkiej
Wskaźniki płynności
Aktywa o zapadalności do 3 miesięcy
Wsk. Pł. Bieżącej = --------------------------------------------------
Zobowiązania do 3 miesięcy
Aktywa o zapadalności do 1 miesiąca
Wsk. Pł. Szybkiej = ----------------------------------------------------
Zobowiązania do 1 miesiąca
Poziomy płynności
Dobra płynność – wskaźnik powyżej 0,9
Średnia – wskaźnik pomiędzy 0,7 – 0,9
Niska – poniżej 0,7
Wskaźniki
W celu oceny płynności finansowej bank może przeprowadzić analizę wskaźnikową, wykorzystując w tym celu dane bilansowe.
wskaźnik płynności =
gotówka + krótkoterminowe należności + łatwo zbywalne papiery wartościowe
=
krótkoterminowe zobowiązania
depozyty rdzenne
wskaźnik depozytów rdzennych =
archiwa ogółem
należności netto
wskaźnik równowagi =
depozyty (rdzenne)
wskaźnik zależności od depozytów =
depozyty nierdzenne - krótkoterminowe inwestycje/
aktywa długoterminowe
Cechy wskaźników
Syntetyczna miara płynności
Instrument oceny płynności finansowej banku
Przydatne do dokonywania porównań międzybankowych
Luka płynności
Główny instrument zarządzania płynności
Zestawienie luki płynności bazujące na terminach zapadalności / wymagalności
Sporządzone zgodnie ze Złotą Regułą Bankową
Klasyfikacja według trzech kategorii:
Aktywów i pasywów
Terminów zapadalności / wymagalności
Podmiotów (stopnia ryzyka)
Luka płynności
Jest to różnica między wielkością aktywów a pasywów zapadalnych/wymagalnych w danym paśmie czasowym. A więc bazuje na wartościach aktywów (pasywów) i przyporządkowuje je poszczególnym pasmom czasowym.
Rys. Zestawienie aktywów i pasywów wg terminów zapadalności/wymagalności
Na podstawie zestawienia luki płynności bank
może podjąć stosowne działania w celu
zapewnienia odpowiedniej ilości środków
płynnych
Samo zestawienie niedopasowania (luki) płynności, bez urealnienia terminów może doprowadzić do nadmiernej lub niedostatecznej płynności
Urealnione (zmodyfikowane) zestawienie luki płynności
Urealniona luka płynności – różnica pomiędzy
wielkością aktywów i pasywów o urealnionych
terminach zapadalności/wymagalności w danym
paśmie czasowym
Urealnienie polega na oszacowaniu faktycznych terminów realizacji należności i zobowiązań
Urealnienie aktywów i pasywów jest zabiegiem celowym
Może być dokonane dopiero wtedy, kiedy bank posiada odpowiednie dane historyczne, które pozwalałyby na statystyczne określenie, jak zachowywały się poszczególne aktywa i pasywa
Statystyczne analizy powinny być dodatkowo skorygowane o doświadczenia ekspertów bankowych
Rys. Zestawienie aktywów i pasywów wg urealnionych terminów zapadalności/ wymagalności
Termin
-
Termin Termin
=
Urealnianie aktywów
Dotyczy należności w różnym przekroju podmiotowym, rodzajowym i kwotowym
Oszacować należy opóźnienia w spłacie
Należy wziąć pod uwagę możliwość wcześniejszej spłaty należności (kredytów)
Urealnianie pasywów
Dotyczy depozytów w układzie podmiotowym, rodzajowym i kwotowym
Określenie poziomu tzw. osadu we wkładach, czyli stabilności wkładów a vista i lokat krótkoterminowych
Oszacowanie udziału lokat wypłacanych przed upływem terminu ich wymagalności
Zestawienie przepływów pieniężnych
Skuteczny instrument zarządzania płynnością
Wskazuje faktyczny poziom rozporządzalnej gotówki
Uwzględnia wpływ odsetek na poziom gotówki
Ustala poziom faktycznego zapotrzebowania na gotówkę
Uwzględnia sezonowość wpłat i wypłat
Prognozując wpłaty i wypłaty należy wziąć pod uwagę
Wahania przypadkowe, charakteryzujące się przypadkowością
Konieczność tworzenia dodatkowych rezerw na pokrycie ewentualnych niedoborów
Konieczność monitorowania wpłat i wypłat w celu ustalenia wpływu udzielonych kredytów i wypłaconych depozytów na poziom gotówki w banku
Na sezonowe wahania wpłat i wypłat są szczególnie narażone te banki, które:
nie posiadają rozwiniętej w różnych regionach sieci oddziałów i innych placówek terenowych,
charakteryzują się mało zdywersyfikowanymi portfelami kredytów oraz depozytów,
prowadzą bardzo wyspecjalizowaną działalność (np. w niszach rynkowych)
Rys. Zestawienie wpływów i wypływów wg terminów zapadalności/wymagalności
Działania instytucjonalne – regulacje ostrożnościowe
Zabezpieczenie spłaty zobowiązań banku wobec klientów, czyli ograniczania ryzyka płynności jest tak ważne, że władze nadzorcze określają dla banków normy ostrożnościowe, które mają służyć minimalizowaniu tego ryzyka
Elementy ostrożnościowego podejścia do pomiaru płynności banku:
1 – stała ocena struktury aktywów i pasywów
2 – prognozowanie przepływów gotówkowych
3 – ustalanie i utrzymywanie bezpiecznego poziomu płynności
4 – ustanowienie odpowiednich procedur i praktyk wewnętrznych
5 – posiadanie systemu limitów w zakresie płynności zatwierdzonego przez zarząd banku i przestrzeganego przez jego personel
5 najważniejszych aspektów zalecanych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego do dobrej praktyki w zakresie zarządzania ryzykiem płynności:
plany zarządzania płynnością oraz ich wprowadzanie w życie i przestrzeganie ustalonych zasad
zarządzanie płynnością w walutach obcych
kontrola wewnętrzna procesu zarządzania płynnością
publiczny dostęp do informacji na temat płynności w całym procesie zarządzania nią
zaangażowanie zewnętrznych audytorów
ZARZĄDZANIE RYZYKIEM STÓP PROCENTOWYCH
Stopa procentowa
Koszt pożyczenia pieniędzy
Wartość pieniądza w czasie wyrażona w procentach w stosunku rocznym
Stopa procentowa na rynku międzybankowym wyrażona jest w postaci
Kursu kupna – gotowość przyjęcia
depozytów
Kursu sprzedaży – gotowość
udzielania kredytów
K.S. > K.K. dla stopy procentowej
K.S. < K.K. dla stopy dyskontowej
K.S. – K.K. = marża bankowa
Stopy na rynku międzybankowym
Kwotowanie - określanie stóp na rynku międzybankowym
BOR (Banking Offered Rate) – kredyt
BID (Banking Interesed Rate) – depozyt
WIBOR, WIBID – w Warszawie
LIBOR, LIBID – w Londynie
EURIBOR, EURIBID – rynek europejski
Stopy międzybankowe ustalane są w trzech obszarach
Przedmiotowym – depozyty i kredyty
Terminowym – O/N, T/N, 1W – 1Y
Walutowym:
Wibor, Wibid – w złotych
Euribor, Euribid – w euro
Libor, Libid – w: funtach, dolarach
amer., frankach szw.,
euro, jenach
Pojęcie ryzyka stopy procentowej
Niebezpieczeństwo negatywnego wpływu zmiany rynkowej stopy procentowej (RSP) na sytuację finansową banku
Może dotyczyć:
pozycji bilansowych
pozycji pozabilansowych
Rodzaje ryzyka stopy procentowej
Stałej stopy procentowej
Zmiennej stopy procentowej
DYNAMIKA MARŻY ODSETKOWEJ
Stała stopa procentowa – stawka procentowa, która nie ulega zmianie aż do nadejścia terminu płatności
Zmienna stopa procentowa – stawka procentowa, która przed upływem terminu płatności ulega zmianie wraz ze zmianą:
warunków rynkowych (automatyczne przeszacowanie wynikające ze wzrostu inflacji)
stóp procentowych banku centralnego
Ryzyko stopy zmiennej
Ryzyko utraty klientów (wzrost ceny kredytów, zbyt niskie oprocentowanie depozytów)
Konieczność spisania na straty części należności w wyniku utraty przez klientów zdolności do ich spłaty
Zagrożenie niewielkie
Zmiana stóp przez bank centralny wykorzystywana do zwiększania marży
Ryzyko stopy stałej
Ryzyko niedopasowania terminów przeszacowania stóp procentowych
Tworzy się luka czasowa
Ryzyko zmniejszenia różnicy między odsetkami otrzymanymi a zapłaconymi
Czynniki ryzyka zmiennej stopy procentowej
Struktura aktywów
Struktura pasywów
Różnica między oprocentowaniem aktywów i pasywów
Wielkość i rodzaj luki
Kierunek i poziom zmiany stóp procentowych banku centralnego
Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej
Analiza luki – metoda GAP
Analiza czasu trwania - duration
Sterowanie luką obejmuje koordynowanie wszystkich kategorii bilansowych w taki sposób, by maksymalnie zwiększyć wartość majątku akcjonariuszy.
W praktyce sterowanie luką koncentruje się przede wszystkim na zależności między aktywami o zmiennych stopach procentowych i pasywami o zmiennych stopach procentowych.
pozycja luki zerowej
|
|
---|---|
|
|
pozycja luki dodatniej
|
Zobowiązania o zmiennych stopach procentowych |
---|---|
|
Zobowiązania o stałych stopach procentowych |
pozycja luki ujemnej
Analiza luki
Różnica między aktywami i pasywami, których przeszacowanie odbywa się w różnym terminie
Luki czasowe powstają w sytuacji niedopasowania tych terminów
Zarządzanie luką polega na:
niedopuszczeniu do tego, aby różnica między oprocentowaniem pasywów i aktywów nie zmniejszyła się nadmiernie
wykorzystaniu sytuacji rynkowej tak, aby luka była jak największa i w odpowiednim kierunku
SYTUACJA 1
WSZYSTKIE PRODUKTY MAJĄ ZMIENNĄ STOPĘ PROCENTOWĄ
SYTUACJA 2
WSZYSTKIE PRODUKTY MAJĄ STAŁĄ STOPĘ PROCENTOWĄ
SYTUACJA 3
WIĘKSZOŚĆ AKTYWÓW MA STAŁE OPROCENTOWANIE,
A PASYWÓW ZMIENNE
SYTUACJA 4
WIĘKSZOŚĆ AKTYWÓW MA ZMIENNE OPROCENTOWANIE, A PASYWÓW STAŁE
SYTUACJA 5 WIĘKSZOŚĆ AKTYWÓW MA STAŁE OPROCENTOWANIE,
A PASYWÓW ZMIENNE
ANALIZA WRAŻLIWOŚCI OPROCENTOWANIA BILANS – STRUKTURA PODSTAWOWA
Różne strategie zarządzania aktywami i zobowiązaniami
Elastyczność oprocentowania
Metoda elastyczności stopy procentowej, w przeciwieństwie do metody gap, pozwala na oszacowanie ryzyka stopy procentowej, związanego z pozycjami, których dochodowość (koszt) związana jest ze zmiennymi stopami procentowymi.
Elastyczność dopasowania się stóp procentowych aktywów oraz pasywów do zmian rynkowej stopy procentowej definiowana jest jako iloraz procentowej zmiany stopy procentowej danej pozycji aktywów lub pasywów do zmiany rynkowej stopy procentowej
Wrażliwość na zmiany stóp procentowych
Stopa procentowa aktywów i pasywów ma tę samą elastyczność
Stopa procentowa aktywów reaguje silniej niż stopa pasywów
Stopa procentowa pasywów reaguje silniej niż stopa aktywów
Elastyczność aktywów = elastyczność pasywów
oprocentowanie
Aktywów/pasywów
Elastyczność aktywów > elastyczność pasywów
oprocentowanie
Aktywów/pasywów
Elastyczność aktywów < elastyczność pasywów
oprocentowanie
Aktywów/pasywów
Analiza okresowa
Metoda duracji
Metoda duracji (czasu trwania) służy
analizie operacji długoterminowych.
Podstawowym założeniem jest to, że wpływy z długoterminowych operacji są reinwestowane, więc faktyczny termin zapadalności instrumentu jest krótszy niż nominalny.
Przez durację rozumie się średnioważony okres oczekiwania na wpływy środków pieniężnych z danego instrumentu finansowego.
Durację oblicza się w oparciu o wartość rynkową instrumentu.
Wartość rynkowa instrumentu finansowego to zdyskontowana suma wszystkich przyszłych przepływów środków pieniężnych z tego instrumentu do terminu jego zapadalności.
Przyszła wartość dla okresu t:
FV= PV x (1+r)t
Teraźniejsza wartość:
PV = ∑FV / (1+r)t
gdzie:
r – stopa dyskontowa
t - czas
Duration to iloraz sumy wartości bieżących ważonych czasem oraz sumy nieważonych wartości bieżących.
gdzie:
n – liczba okresów do terminu zapadalności
Przykład
Instrument finansowy na 100 zł, termin 3 lata, oprocentowanie 10%
Z wzoru na PV otrzymujemy 100 zł.Natomiast duration wynosi 2,74.
Z powyższych obliczeń wynika, że czas oczekiwania na wpływy z tego instrumentu wynosi około 2,7 lat.
Wskaźnik duration jest tym niższy, im:
- wyższa jest nominalna stopa procentowa,
- wyższa jest rentowność,
- wcześniej rozpoczynają się płatności.
Duration dla portfela papierów wartościowych oblicza się następująco:
gdzie:
w – liczba papierów wartościowych w portfelu
ui – udział i-tego papieru w portfelu,
Di – wskaźnik duration dla i-tego papieru
Dp – duration portfela
Duration wykorzystuje się również do obliczenia wrażliwości instrumentu finansowego (aktywów lub pasywów, papierów wartościowych, portfeli) na zmiany stopy procentowej:
Procentowa zmiana ceny instrumentu finansowego = (-) duration x zmiana rynkowej stopy procentowej
Analizę duration można przeprowadzić dla aktywów i pasywów o stałej stopie procentowej
ryzyko stopy procentowej = duration x zmiany stopy procentowej
duration = aktywa x DA – pasywa x DP
Zarządzanie luką okresu
Banki zarządzając luką okresu nie chcą jej wyeliminować, tylko tak kreować, aby przyniosła im zyski
Lukę okresu można wyrazić w następujący sposób
Luka okresu = okres aktywów – depozyty / aktywa razem x okres depozytów
Bank kreuje
ujemną lukę – w przypadku wzrostu stóp procentowych
dodatnią lukę – w przypadku spadku stóp procentowych
Aby dokonać pomiaru i prawidłowo zarządzać okresem aktywów i zobowiązań bank zbiera informacje o:
Terminach płatności
Stopach procentowych
Wcześniejszych płatnościach
Możliwościach wcześniejszych wypłat
Możliwościach opóźnień w spłacie kredytu
Ryzyko w działalności bankowej
Ryzyko
Centralny problem działalności banku
Nie da się go uniknąć
Wynika z błędów w przekazywaniu informacji
Decyzje nie są więc optymalne
Niesie tylko prawdopodobieństwo sukcesu lub porażki
Definicja ryzyka
Na skutek niepełnej informacji są podejmowane decyzje, które nie są optymalne z punktu widzeniaosiągnięcia założonego celu.
Dla banku ryzyko oznacza
Zmniejszenie potencjalnego zyskuUtratę płynności
Utratę wiarygodności
Zmniejszenie kapitału własnego
Trudności finansowe
W ostateczności upadłość
Czynniki ryzyka
Zewnętrzne
Wewnętrzne
Czynniki zewnętrzne
Polityczne – upadek Muru Berlińskiego, zjednoczenie Europy, ataki terrorystyczne, wojny, wewnętrzne konflikty
Ogólnogospodarcze – polityka gospodarcza państwa, zadłużenie budżetu, inflacja, polityka banku centralnego
Demograficzne – liczba i struktura ludności, poziom bezrobocia
Społeczne – zachowania klientów, skłonność do oszczędzania
Techniczne – stan infrastruktury
Czynniki wewnętrzne
Poziom kapitału własnego Przyjęta strategia Organizacja Oferta
Kompetencje załogi Wyposażenie Jakość obsługi Rodzaje ryzyka finansowego Rynku
Bankructwa Inflacji Płynności Ryzyko rynku Wynika z wahań cen
Powstaje w sytuacji wcześniejszej likwidacji inwestycji
Cena instrumentu jest niższa w momencie sprzedaży niż zakupu
Ryzyko rynku
Największe – instrumenty
terminowe
Umiarkowane – nieruchomości,
akcje, obligacje
Najniższe – renty, rachunki bankowe
Ryzyko bankructwa
Powstaje w momencie upadłości przedsiębiorstwa
Papiery stają się bezwartościowe
Występują trudności w spłacie kredytów
Inwestorzy tracą część lub całość kapitału
Ryzyko bankructwa
Największe – w nowych przedsiębiorstwach
Najniższe – rachunki oszczędnościowe,
obligacje skarbowe
Ryzyko inflacji
Siła nabywcza kapitału zmniejsza się
Spadek siły nabywczej pieniądza
Dochód z inwestycji nie pozwala wyrównać wzrostu utrzymania
Ryzyko inflacji
Największe – rachunki oszczędnościowe
Umiarkowane – wysokooprocentowane obligacje
Najniższe – nieruchomości, akcje i
metale szlachetne
Ryzyko płynności
Łatwość likwidacji inwestycji (zbywalność)
Trudności z natychmiastową realizacją bieżących zobowiązań
Konsekwencją zbycia aktywów przed terminem jest niższa cena sprzedaży
Ryzyko płynności
Największe (niska płynność) – nieruchomości, kolekcje
Umiarkowane – łatwozbywalne akcje,
Najniższe (wysoka płynność) – rachunki bieżące, lokaty bankowe, papiery rynku pieniężnego
Przyczyny wzrostu ryzyka bankowego
Ogólny wzrost ryzyka finansowego
Zmniejszający się udział kapitału własnego przedsiębiorstw
Rezygnacja z pewnych, ale uciążliwych zabezpieczeń (np. gwarancji bankowych)
Częste zmiany na rynku wymagające szybkiego dostosowania do nowych warunków, często kosztownego
Wzrastające ryzyko transakcji z zagranicą (liberalizacja, globalizacja rynków)
Rosnąca konkurencja na rynkach finansowych
Rodzaje ryzyka bankowego