11. Fotogrametria stolikowa – zasada, rysunek

Fotogrametria stolikowa to fotogrametryczne wcięcie wprzód ze zdjęć naziemnych poziomych, prosta metoda wyznaczania przestrzennych współrzędnych punktów.

Wyznaczone przez pomiar terenowy lub wyznaczone metodą wcięcia wstecz z pomiaru fotogrametrycznego elementy orientacji zewnętrznej co najmniej dwóch zdjęć tego samego obiektu pozwalają na wykonanie fotogrametrycznego wcięcia w przód dla pomierzonego na tych zdjęciach tego samego punktu.

11. Zasada i rola znaczka pomiarowego w sztucznym efekcie stereoskopowym.

Jeżeli w polu widzenia każdego z fotogramów umieś ci si ę - w płaszczyźnie rdzennej obserwowanego szczegół u - jednakowe znaczki pomiarowe (np. kropki), to w przestrzeni modelu stereoskopowego zauwa ży się przestrzenny znaczek pomiarowy (rys. 3.6). Przesuwając jeden ze znaczków pomiarowych w lewo lub w prawo (w płaszczyżnie rdzennej oberwowanego szczegółu), odbieramy wrażenie przybliżania lub oddalania się przestrzennego znaczka od obserwowanego stereoskopowego modelu przedmiotu. Znając wielkość przesunięcia znaczka pomiarowego, moż emy obliczyć wielkość przestrzennego przemieszczenia przestrzennego znaczka pomiarowego na modelu stereoskopowym. Przestrzenny znaczek pomiarowy spełnia w fotogrametrii rolę pomiarowego - wysył anego z tyczką lub sygnałem w określone miejsce mierzonego obiektu, aby móc pomiarowo określić jego położenie. Jest to zasadnicza koncepcja pomiarów stereofotogrametrycznych.

13. Wymień i scharakteryzuj przynajmniej 3 metody uzyskania sztucznego efektu stereoskopowego.

Metody obserwacji stereoskopowej

• bezpośrednia

• z wykorzystaniem stereoskopu

• anaglifowa (filtry barwne)

• metody filtrów polaryzacyjnych

• Okulary migawkowe

• Para zdjęć widziana przez stereoskop

• Metoda holografii

Metoda bezpośrednia

Metoda anaglifowa

oba zdjęcia stereogramu są nałożone na siebie, ale jedno w

kolorze niebiesko-zielonym a drugie czerwonym (zdjęcia w

oryginale czarno-białe);

obserwator ogląda obraz przez filtry - niebiesko-zielony i

czerwony

filtr niebiesko-zielony (oko lewe) przepuszcza tylko obraz

niebiesko-zielony a wygasza czerwony - i odwrotnie

percepcja obrazu w odcieniach szarości

Metody filtrów polaryzacyjnych

oba zdjęcia stereogramu są nałożone na siebie (na monitorze)

obserwacja przez filtry polaryzacyjne

wariant 1- wyświetlany jest obraz spolaryzowany, obserwator ma

pasywne okulary polaryzacyjne

wariant 2- wyświetlany jest przemiennie raz obraz lewy raz

prawy, obserwator ma aktywne okulary polaryzacyjne

Okulary migawkowe:

Na monitorze zdjęcia stereogramu są wyświetlane przemiennie, w takt wyświetlania zasłaniane są (przyciemniane) prawe i lewe szkła okularów.

- Para zdjęć widziana przez stereoskop - metoda ta znana była jeszcze

przed wynalezieniem fotografii - uzyskano efekt widzenia przestrzennego

obrazów wykreślonych w rzucie środkowym z dwóch stanowisk. Za pomocą

zestawu luster, każdy obraz stereogramu widoczny jest tylko jednym okiem,

dzięki czemu powstaje efekt widzenia przestrzennego. Wprawiony

obserwator jest w stanie dokonać tego samego oczyma nieuzbrojonymi tzn.

bez pomocy stereoskopu.

- Metoda holografii – specyficzna metoda wykorzystujące światło laserowe.

Posiada dużo większe możliwości od standardowego efektu

stereoskopowego. Pozwala ona między innymi na obserwację

zarejestrowanego obiektu z różnych stron czy też odtworzenie jego pełnego

obrazu wyłącznie z fragmentu hologramu [1], [2].

13. Co to jest płaszczyzna rdzenna, linie (promienie) rdzenne, punkty rdzenne? Jakie jest znaczenie tych elementów przy uzyskaniu efektu stereoskopowego?

Sztuczny efekt stereoskopowy można uzyskać po spełnieniu następujących warunków:

1. zdjęcie lewe obserwuje się okiem lewym, a prawe - prawym,

2. obserwuje się przedmioty odwzorowane na obu zdjęciach w podobnej skali (tolerowana przez ludzkie oczy różnica wynosi 14%),

3. punkty (szczegóły) obserwuje się w ich płaszczyznach rdzennych, tj. w płaszczyznach wyznaczonych przez obydwa środki rzutów i obserwowany punkt (rys. 3.4, 3.5).

To ostatnie oznacza, że obserwowane zdjęcia powinny zajmować takie położenie (przestrzenne), jakie zajmowały w momencie fotografowania.