POLITECHNIKA ŚLĄSKA
WYDZIAŁ TRANSPORTU
Temat: „Wyznaczanie maksymalnej energii i zasięgu promieniowania beta w ciałach stałych.”
Grupa T15
Sekcja 7
Cabon Tomasz
Pyszny Marcin
Opracowanie wyników
a) Obliczenie dla promieniowania tła liczby zliczeń It licznika Geigera-Mullera w jednostce czasu.
Liczbę zliczeń It [imp/min] obliczamy ze wzoru:
gdzie:
N –113 liczba zliczeń licznika zarejestrowana w trakcie pomiaru
t - 600[s] = 10 [min] czas pomiaru
Dokładność pomiaru określamy z warunku:
- warunek nie spełniony dokładność nie mieści się w granicy 5%
Obliczona średnia wartość liczby zliczeń tła na jednostkę czasu wynosi:
It = (11,300 ±0,094) [imp/min].
b) Obliczenie masy absorbenta na jednostkę powierzchni.
Do obliczeń wykorzystujemy wzór:
gdzie:
ρ = 8,96 [g/cm3]- gęstość miedzi
x - zmierzona grubość blaszki [cm]
Wyniki obliczeń zawiera tabela
x [cm] | ρx [mg/cm2] |
---|---|
0 | 0 |
0,007 | 62,72 |
0,015 | 134,4 |
0,023 | 206,08 |
0,033 | 295,68 |
0,044 | 394,24 |
0,054 | 483,84 |
0,065 | 582,2 |
0,086 | 770,56 |
0,125 | 1120 |
0,176 | 1576,96 |
c) Obliczenie liczby zliczeń Ii licznika Geigera-Mullera w jednostce czasu.
Liczbę zliczeń Ii [imp/min] obliczamy ze wzoru:
gdzie:
N - liczba zliczeń licznika zarejestrowana w trakcie pomiaru
t - czas pomiaru
liczba blaszek | x [mm] | Ii [imp/min] |
---|---|---|
0 | - | 102 |
1 | 0,07 | 100 |
2 | 0,15 | 88 |
3 | 0,23 | 73 |
4 | 0,33 | 46 |
5 | 0,44 | 48 |
6 | 0,54 | 29 |
7 | 0,65 | 30 |
8 | 0,86 | 17 |
9 | 1,25 | 16 |
10 | 1,76 | 14 |
d) Wykres zależności logarytmu naturalnego liczby zliczeń w jednostce czasu Ii od masy absorbenta na jednostkę jego powierzchni px.
x [mg/cm2] | Ii [imp/min] | ln Ii [1] |
---|---|---|
62,72 | 100 | 4,6 |
134,4 | 88 | 4,48 |
206,08 | 73 | 4,29 |
295,68 | 46 | 3,83 |
394,24 | 48 | 3,87 |
483,84 | 29 | 3,38 |
582,2 | 30 | 3,40 |
770,56 | 17 | 2,83 |
1120 | 16 | 2,77 |
1576,96 | 14 | 2,63 |
e) Wyznaczenie równania prostej aproksymującej.
Sa =
Sb =
a = (±0,00018) [cm2/mg]
b = (4,38±0,19) [1]
Prosta aproksymująca ma postać: y=
f) Wyznaczenie masowego współczynnika pochłaniania elektronów i wartości liniowego współczynnika pochłaniania.
Porównując równanie prostej
ln Ii = a x + b
z równaniem
ln N = a x + b
gdzie:
a = - /
b = ln No
otrzymujemy wzór na masowy współczynnik pochłaniania:
gdzie:
a = (±0,00018) [cm2/mg] - współczynnik prostej aproksymującej zależność
ln Ii = f(x).
Masowy współczynnik pochłaniania wynosi: (±0,00018)
=(1,40±0,18)x10-3 [cm2/mg]
Na podstawie masowego współczynnika pochłaniania wyznaczamy liniowy współczynnik pochłaniania:
gdzie:
(1,40±0,18)x10-3 [cm2/mg]- masowy współczynnik pochłaniania
ρ = 8960 [kg/m3 = mg/cm3] - gęstość miedzi.
µ = 12,54 [1/cm].
Obliczanie niepewności liniowego współczynnika pochłaniania metodą różniczki zupełnej.
Δµ =
Δµ =
Δµ =
Δµ = [1/cm].
Liniowy współczynnik pochłaniania wynosi: µ = 12,54 ± [1/cm].
g) Odczytanie wartości odciętej xmax
Odczytana z wykresu (zależności logarytmu naturalnego liczby zliczeń w jednostce czasu Ii, od masy absorbenta na jednostkę jego powierzchni x), xmax stanowi maksymalny zasięg promieniowania w miedzi
xmax = 1400[mg/cm2]
h) Odczytana wartość energii Emax promieniowania beta stosowanego preparatu promieniotwórczego.
Eβ max =2850 [keV]
Zestawienie wyników:
It = (11,300 ±0,094) [imp/min]
(1,40±0,18)x10-3 [cm2/mg] - masowy współczynnik pochłaniania
µ = (12,54 ± ) [1/cm] - liniowy współczynnik pochłaniania.
y= – prosta aproksymująca
xmax = 1400[mg/cm2]
Eβ max =2850 [keV]
Wnioski
Celem wykonanego przez nas ćwiczenia było wyznaczenie maksymalnej energii i zasięgu promieniowania beta w ciałach stałych. Grupa dziekańska przeprowadzała ćwiczenie laboratoryjne przy użyciu absorbentów miedzianych.
Dokładność wykonanych pomiarów uwarunkowana była dokładnością dysponowanego przez nas sprzętu, a także przybliżonych wartości kolejnych zliczeń licznika Geigera - Müllera.
Maksymalny zasięg promieniowania beta odczytany z wykresu wynosi
xmax = 1400 [mg/cm2], a maksymalna energia tego promieniowania Emax = 2850 [keV].
Wartość Emax została odczytana na podstawie wykresu nr.2 „Zasięg promieniowania beta w aluminium”, dlatego wynik energii maksymalnej promieniowania beta w miedzi może mieć inną wartość niż podana przez grupę dziekańską.