*Rozmaryn*

Nazwa łacińska	Rosmarinus officinalis
Opis	Roślina wieloletnia, krzewinka wyrastająca do nawet do 3 m wysokości. Rośnie jako krzew w krajach śródziemnomorskich, w Polsce dość rzadko uprawiany, lecz często hodowany w doniczkach i ogródkach. Rozmaryn znany był już Egipcjanom, Grekom i Rzymianom. Do Europy Środkowej przywędrował za sprawą legionów rzymskich lub plemionom germańskich, urządzających w III w. n.e. liczne wyprawy wojenne. Z obszarów śródziemnomorskich bardzo wcześnie trafił w inne rejony Europy. W Średniowieczu rozmaryn służył za paszę dla owiec, dzięki czemu po uboju ich mięso uzyskiwało wyborny smak. Największymi producentami rozmarynu są: Stany Zjednoczone, Meksyk i Francja.
Właściwości	Surowiec zawiera dużo ilości olejku lotnego, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne i inne złożone związki.
Zastosowanie	Służy jako dodatek do smażonych ryb, grzybów, niektórych zup i sosów, sałatek, potraw z dużą ilością czosnku, dań rybnych i owoców morza, a także przyprawia się nimi makarony, gotowane ziemniaki. Dodaje się go do tłustych mięs, kiełbas, kotletów, farszów, pasztetów, gdyż ułatwia trawienie tłuszczów. Tradycyjnie okłada się nimi upieczoną baraninę i jagnięcinę, mięso królika, dziczyznę. Typowa przyprawa dla potraw kuchni francuskiej.
Ciekawostki	Rozmaryn działa moczopędnie, żółciopędnie, rozkurczowo i dezynfekująco oraz podrażniająco na skórę. Stosowany jest w lecznictwie na cierpienia żołądka, wątroby i nerek, działa również napotnie i przeciwreumatycznie. Rozmaryn wchodzi w skład m.in. maseczek odświeżających, płynów do kąpieli ujędrniających skórę, kojących system nerwowy, łagodzących bóle reumatyczne, poprawiających krążenie krwi. Najkorzystniejszy czas zbioru przypada od maja do sierpnia. Wchodzi w skład ziół prowansalskich. We Francji, gdzie uprawia się rozmaryn jako doskonałą roślinę miododajną, nadającą miodom swoisty aromat. Dym z gałązek rozmarynu aromatyzuje pieczone na rożnie mięso.