HPLC – metoda rozdziału mieszanin, f. ruchomą stanowi zawsze ciecz, natomiast fazą stacjonarną może być ciało stałe lub ciecz osadzona na nośniku. Analizowane zw. muszą charakteryzować się dobrą rozpuszczalnością w f. ruchomej. Rozdzielenie składników następuje w wyniku różnego ich oddziaływania z f. stacjonarną i ruchomą. Odwrócony układ faz- ukł. w którym f. stacjonarna jest mniej polarna niż faza ruchoma. F. ruchoma jest mieszaniną wody i rozpuszczalników org. mieszających się z wodą. F. r. musi mieć odpowiednią siłę elucyjną. Powinna być tak dobrana aby współ. retencji wszystkich subst. w mieszaninie mieścił się w zakresie 1:10. Ze względu na hydrofobowy charakter faz stacjonarnych, w ukł. faz odwróconych woda jest najsłabszym rozpuszczalnikiem. Dodanie rozpusz. org. do wody powoduje wzrost siły elucyjnej tak powstałej f. ruchomej. Im więcej rozpusz. org. tym siła elucyjna większa. Konsekwencją wzrostu siły elucyjnej jest zmniejszenie retencji czyli czasu i objętości retencji rozdzielonych subst. Kalibracja bezwzględna- sporządzanie krzywej wzorcowej, na podstawie której oblicza się stężenie subst. badanej. Dozuje się znane ilości badanej subs. zaczynając od najmniejszego stęż. (5-6probek, 2-3 powtórzenia). Z wartości średnich pomiarów sporządza się krzywą która jest zależnością wys. piku/pola piku od stęż. badanych subst. Z równania wykresu liczy się stęż. Stosowana w próbkach prostych i nie wymagających wieloetapowego przygotowania. m. wzorca wewn.- stosowana w próbkach złożonych, poddawanych długotrwałej i wieloetapowej procedurze. Sporządza się krzywą wzorcową. Na kolumnę dozuje się próbkę o znanym stęż. z dodatkiem wzorca o określonej objętości i stęż. Uzyskuje się dwa piki jeden – subst. badana o znanym stęż. druga- wzorzec. Potem dozuje się następne próbki o wzrastającym stęż. subst. badanej i stałym stęż. wzorca. Następnie oblicza się stosunek pola powierzchni kolejnych pików do powierzchni pików wzorca. Na wykresie zamieszcza się stosunek Si/Sw (x) do stęż. subst. badanej (y). Z równania prostej obliczamy szukane stęż.

M. z dodat. subst. oznaczanej.- prosta i szybka, obarczona sporym błędem. stosowana do próbek dużych, które można dzielić na porcje. Najpierw dozowana jest substancja oznaczana z szukanym stęż. Następnie do takiej porcji dodaje się znaną ilość tej subst. jaką oznaczamy. Powiększy się pole piku. Dozowanych jest kilka próbek o wzrastającym stęż. dodatku wzorca. Na podstawie różnic w wielkości piku bez dodatku wzorca i z dodatkiem wzorca możemy obliczyć stęż oznaczanej subst. Sporządza się krzywą. W pkt przecięcia y jest stęż. subst oznaczanej. M. normalizacji wew.- prosta, musi być czysta próbka, bez zaniecz. bo dałyby piki wprowadzające błąd do analizy.Muszą być jedynie piki subst. oznaczanych. Sumuje się pola wszystkich pików i oznacza jako 100%. Stosunek poszczególnych pół pików do całości określa proc. zawartość danej subst. w próbce. M. obarczona dużym błędem. W celu uwiarygodnienia analizy stosuje się współ. korekcyjny. Elucja izokratyczna - staly sklad fazy ruchomej w czasie trwania analizy chromatograficznej. Elucja gradientowa - zmiana ciagla lub skokowa

skladu fazy ruchomej w czasie trwania analizy. Ch. gazowa- metoda rozdziału mieszanin lotnych zw. i identyfikacji zw. wydzielonych z mieszanin oraz oznaczanie ich zawartości w badanej próbce. Odbywa się w układzie dynamicznym dwóch faz, jedna (f.ruchoma mobilna) stanowi obojętny gaz, druga f. nieruchoma (adsorbent/ trudno lotna ciecz). Ch. cienkowarstwowa- technika ch. cieczowej, gdzie sorbent osadzony jest w postaci cienkiej warstwy na płytce ze szkła lub innego materiału. Demiksja- odmieszanie rozpuszczalnika w warstwie. Tworzenie się niewidocznego czoła β za widocznym czołem α. W pobliżu β następuje wzrost stęż. modyfikatora do stęż. pierwotnego i skutkuje to spłaszczeniem plamek. Preadsorpcja par- adsorpcja par z atmosfery komory, skutek ograniczenia efektu demiksji. Cząst. rozpuszczone po przejściu czoła f. ruchomej wchodzą w jej skład i tworzy się strefa cząst. które nie przebyły drogi od linii startu lecz dostały się do f. ruchomej z atmosfery.