Pitagoras

W mieście greckim Krotonie Pitagoras utworzył związek pitagorejski, była to wspólnota zarówno mężczyzn jak i kobiet. Szkoła ta przetrwała około 200 lat, kierowano się w niej regułami religijnymi i filozoficznymi. Dewiza Pitagorasa była słynna myśl, że ?wszystko jest liczbą?. Pitagorejczycy za doskonała liczbę uważali 10, ponieważ była sumowaniem czterech liczb pierwszych: 1,2,3,4.

PITAGORAS

Urodził się w 570 roku na wyspie Samos. Zmarł około 497 roku w Metaponcie. Pitagoras słynie ze swojego twierdzenia na temat zależności trójkątów; twierdzenie to brzmi: ?W trójkącie prostokątnym suma kwadratów długości przyprostokątnych jest równa kwadratowi długości przeciwprostokątnej.?

W mieście greckim Krotonie Pitagoras utworzył związek pitagorejski, była to wspólnota zarówno mężczyzn jak i kobiet. Szkoła ta przetrwała około 200 lat, kierowano się w niej regułami religijnymi i filozoficznymi. Dewiza Pitagorasa była słynna myśl, że ?wszystko jest liczbą?. Pitagorejczycy za doskonała liczbę uważali 10, ponieważ była sumowaniem czterech liczb pierwszych: 1,2,3,4.

Pitagoras w swej filozofii dotyczącej duszy zawarł wpływ orfizmu, czyli dusza ludzka jest nieśmiertelna, jest więziona w ciele ludzkim.

Koncepcję PITAGORASA (ok. 570-500 p.n.e.) dały podstawę szkole założonej w Krotonie (Italia Płd.), której członkowie żyli we wspólnocie podobnej do klasztornej, rozmyślając nad znaczeniem liczby. Wychodząc od odkrycia, że interwały w gamie można sprowadzić do wymiernych stosunków liczbowych, pitagorejczycy rozwinęli koncepcję, zgodnie z którą cała istota rzeczywistości polega na liczbach.
Tworzą one porządek kosmosu, jeśli to, co określone (apeiron), określi się i ograniczy. Rzeczy są odbiciami liczb, ich zasada formalna ma postać matematyczną.
Liczby się różnią: jedynka stoi ponad liczbami i stanowi ich źródło.
Nieparzystość traktowano jako ograniczoną i doskonałą, parzystość jako nieograniczoną niedoskonałą. (...)
W matematyce zajmowali się zasadami i tworzeniem aksjomatów. Twierdzenie Pitagorasa prowadziło do odkrycia niewymiernych stosunków liczbowych. Stworzyli model kosmosu, zgodnie z którym planety w określonych odległościach krążą wokół nieruchomego centrum. Również w ich etyce decydująca jest idea harmonii, przy czym pitagorejczycy często posuwali się nawet do tego, że cnotę identyfikowali z określoną liczbą. Szkoła pitagorejska, mimo naukowych badań z zakresu matematyki i teorii muzyki, stanowiła przede wszystkim ośrodek religijny i mistyczny. Zaznacza się to szczególnie w teorii wędrówki dusz oraz koncepcji rozdzielenia duszy i ciała:
właściwą istotą człowieka jest dusza, która musi się uwolnić od zanieczyszczenia cielesnością.
(P. Kunzman, F.-P. Burkard, F. Wiedemann, Atlas Filozofii, Warszawa 1999, s.31)