Defibrylacja- stosuje się bez przygotowania, znieczulenia, bo pacjent jest nieprzytomny (migotanie komór, częstoskurcz komorowy).
Kardiowersja elektryczna- to przywracanie prawidłowego rytmu zatokowego, przygotowanie na czczo, w znieczuleniu (migotanie lub trzepotanie przedsionków)
Defibrylacja jednofazowa- 360 J
Def. Dwufazowa- początkowa 150-200 J, następne 150-360 J.
Nie defibrylujemy gdy jest PEA (akcja serca bez tetna na obwodzie) i asystolii.
Przy reanimacji wkłuwamy się w żyły przedramienia, szyjne zewnętrzne. Nie w dłoń.
U małych dzieci przy braku dostepu do żyły- doszpikowo (i.o.)
To też bardzo ważne: farmakoterapia przy reanimacji
*Epinefryna (inj.Adrenalini 0,1%)- migotanie, asystolia, PEA. U dzieci 0,1 mg/kg w 5 ml NaCl.
*Amniodaron (Cordarone)-antyarytmiczny. Podaje się go w 20ml 5% glukozy
*Atropina- asystolia
*Lidocaina- nie wolno jej mieszać
*siarczan magnezu (20% MgSO4)
*teofilina
*wapń
*wodorowęglan sodu
7. Zaburzenia świadomości:
Świadomość- zdolność interaktywnego przeżywania doznań.
Przytomność- czuwanie, zdolność do odbierania bodźców, reagowanie, ale niekoniecznie świadomie.
Stan czuwania zależy od hipotetycznej osi życia- rdzeń przedłużony(twór siatkowy), most, śródmózgowie, międzymózgowie.
Twór siatkowy- przechodzą przez niego wszystkie drogi dośrodkowe i odśrodkowe. Dzięki niemu prawidłowo funkcjonują okolice projekcyjne (wspomnienia), asocjacyjne (skojarzenia) i ruchowe. Spadek aktywności tworu siatkowatego niezależnie od przyczyny powoduje zab. przytomności.
ZABURZENIA ILOŚCIOWE-
*somnolencja- senność patologiczna, zmącenie. Chory odczuwa senność niezwiązaną z rytmem dobowym snu i czuwania.
*semicoma- stan półśpiączkowy- nie ma słownego kontaktu, ale reaguje na bodźce bólowe
*coma- głęboka śpiączka, reaguje jedynie na b. Silne bodźce bólowe, wykonując nieskoordynowane ruchy. Może wystąpić sztywność odmóżdżeniowa lub hipotonia mięśniowa. Pojawiają się zab. odd., naczyniowo-ruchowe, termiczne i ze strony przewodu pokarm. (zaleganie treści, brak perystaltyki).
*coma extremum- najdalej posunięty stan śpiączkowy. Zniesione wszelkie reakcje na bodźce.
Chory nieprzytomny traci kontakt z otoczeniem, nie reaguje na bodźce zew. A nawet na niektóre bodźce wewnątrzustrojowe. Organizm żyje w oderwaniu od otoczenia, nie może się do niego dostosować.
ZABURZENIA JAKOSCIOWE-
*stan pomroczny
*stan majaczeniowy
*splatanie
*stan orejnoidalny (snopodobny)
Najczęściej mylone ze śpiączką stany: mutyzm akinetyczny, katatonia, stan wegetatywny, stan zamknięcia,
ZABURZENIA ŚWIADOMOŚCI-
*stan wegetatywny= zespół apalityczny- pacjent przytomny, ale bez świadomości. Sponyaniczne ruchy otwierania oczu, ziewania. Chory samodzielnie oddycha, trawi podane mu pokarmy. Nie ma świadomości. Uszkodzenie półkul mózgowych.
*stan zamknięcia- pacjent przytomny, ale odnerwiony ruchowo, świadomy, ale nie ma możliwości wykonywania ruchów. Mozna się z nim porozumiewać za pomocą jego ruchów powiek (tak, nie).
*odkorowanie- stan trwałej utraty przytomności (ciężkie niedotlenienie). Zgięcie w stawie łokciowym.
*odmóżdżenie- nieprzytomność, drgawki, zwiększone napięcie mięśni szkieletowych stałe lub napadowe (sztywność odmóżdżeniowa), bezdech.
RODZAJE ŚPIĄCZEK-
*strukturalne- chirurgiczne, gdzie doszło do ewidentnego uszkodzenia morfologicznegoOUN (urazy, udary, interwencje chirurgiczne)
*metaboliczne- przedawkowanie leków, zakażenia, zab. endokrynologiczne, metabol.
*psychogenne
PRZYCZYNY ŚPIĄCZEK-
*przedawkowanie, epilepsja, psychiatryczne, elektrolitowo-metaboliczne, gorąco, zimno, alkohol
*guz mózgu, uraz, zakażenia
*wsztrząs, apopleksja(udar, zawał mózgu, krwotok mózgowy), niedokrwienie lub niedotlenienie (TIA, MAS)
PODZIAŁ SPIĄCZEK ZE WZGLĘDU NA CZAS TRWANIA-
Piorunujące(porażenie prądem), krótkotrwałe (omdlenia), długotrwałe(zatrucia)
ZABURZENIA ODDYCHANIA-
*porażenie osrodków korowych (Chayenne-Stokes)
*Porażenie ośrodków mostowych (Kussmaula)
*porażenie środkowej części nakrywy mostu (hiperwentylacja neurogenna)
*uszkodzenia w rdzeniu przedłużonym (Biota, rybi=apneustyczny=zwiastun śmierci-na szczycie wdechu dochodzi do śmierci.
PIELĘGNOWANIE CHOREGO NIEPRZYTOMNEGO-
*odpowiednie ułożenie,
*profilaktyka p/odleżynowa
*zapobieganie powikłaniom krążeniowym, ukł. Ruchu
*pielęgnacja ukł. Odd., pokarm., mocz.
* pielęgnacja oczu, uszu, nosa
*zywienie chorego
*próby usprawniania
*hipotermia uogólniona w przypadku urazowego uszkodzenia mózgu i po NZK
PROBLEMY PIEL. U NIEPRZYTOMNEGO-
*niemożność utrzymania przez dłuższy czas pełnej drożności dróg odd. w skutek osłabienia odruchu kaszlowego i braku połykania, co powoduje zaleganie wydzieliny.
*osłabienie a nawet zniesienie bólu; nieadekwatna reakcja na ból
*ograniczona możliwość poruszania się
*zab. termoregulacji (częściej wzrost temp., rzadziej obniżenie)-okładamy duże naczynia krwionośne
*utrata kontroli prawidłowego wydalania moczu i stolca
*niemożność przyjmowania płynów i pokarmów w sposób naturalny