2. Istota wychowania i jego właściwości.

Wychowanie jako zjawisko społeczne oznacza, że występuje w zbiorowości człowieka i jest równocześnie funkcją życia społecznego. Tak rozumiane wychowanie cechuje:

-złożoność – odnosi się do zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań wychowania

-intencjonalność – dotyczy świadomości celów, jakie chce wychowawca realizować w wyniku organizowanej działalności wychowawczej

-interakcyjność – oznacza współdziałanie wychowawcy z wychowankiem, musi być charakter dwustronny

-relatywność – odnosi się do trudności w przewidywaniu skutków oddziaływań wychowawczych

-długotrwałość – oznacza, że każdy człowiek podlega przemianom własnej osobowości przez całe życie i wiąże się ta cecha wychowania z systematycznością, co ma doniosłe znaczenie dla ciągłego pogłębiania i przetrwania osiągniętych wyników. Brak systematyczności może doprowadzić do zaprzepaszczenia tego co już się osiągnęło, jak również do cofnięcia się w rozwoju społeczno – moralnym wychowanków.

Istnieją dwie funkcję, jakie spełnia wychowanie w rozwoju społeczeństwa:

-adaptacyjna

-twórcza

Podstawowe dziedziny wychowania:

-wychowanie przez naukę

-wychowanie przez pracę

-wychowanie przez sztukę

-wychowanie przez sport i wypoczynek

-wychowanie przez kolektyw