Dokończenie poprzedniego wykładu:
Sprawa obiektywności -> sprawa trzech przesłanek:
formalna ontologia procesu świadomości -> przeżycia muszą mieć podstawę bytową,
swoisty rys "mojości" (charakteru pierwszoosobowego),
podmiot jest dany w przeżyciach (np. cielesność przeżyć) -> podmiot świadomości obejmuje ciało, także ubranie i funkcje. Nie chodzi tylko o "ja", które ma ciało, ale p poszerzone "ja" -> ubranie, zawód, funkcje. Nie jest to już zaledwie spełniacz aktów, nie jest samym punktem. Jest bardzo rozbudowany.
Jak sobie radzili z naturalnością tej problematyki psychologowie klasyczni? Żeby np. kategorie naprowadzające wprost na przedmiot świadomości -> jak rozum czy wyobraźnia interpretowano dziwnie, np. rozum jako skrót myślowy tylko, a nie jako pewna władza -> w psychologii nie było miejsca na sprawę podmiotu w psychologii klasycznej.
Problem psychofizyczny -> jakie są szanse na jego rozwiązanie? -> trzeba g szukać w doświadczeniu (punkt wyjścia).
Cztery typy momentów bytowych -> dzięki nim można dokładnie sprecyzować problem psychofizyczny (czy to jest zależność, niezależność, pierwotność, pochodność, samodzielność czy niesamodzielność bytowa)
Przedmiot poznania = proces poznania -> unikatowy przypadek -> Roman Ingarden.
Koncepcje drugiego/wyższego rzędu świadomości:
Teorie świadomości:
wyższego rzędu myślenie,
wyższego rzędu doświadczenie.
Teorie dodatkowego procesu.
Przeżycie musi być świadome, żeby było przeżyciem.
Zarówno gdy chodzi o obiektywność i refleksyjność, inaczej mówiąc o świadomość -> omawiając to trzeba wrócić do pomysłu, że fenomenologia jest otwarta na doświadczenie -> najciekawszą propozycją w tym zakresie jest propozycja Merleau-Ponty'ego -> czyli "świat według ciała" (świat jako korelat ciała).
Metodologia i metateoria nieklasycznej psychologii świadomości
Część krytyczna:
Angell mówił, że analiza klasycznej psychologii świadomości jest analizą pośmiertną.
Dilthey twierdził, że klasyczna psychologia świadomości dodawała do doświadczenia elementów, których w nim nie było ("Zudenken").
Bergson - jakość analizy.
Część pozytywna:
Brentano - psychologia empiryczna nie musi być jednocześnie eksperymentalna; ujęcie typizujące -> tworzenie typów.
Bergson - "obchodzić rzecz"/"wejść w rzecz"; intuicja.
Husserl - psychologia świadomości jest czym innym niż fenomenologia świadomości. Psychologia ma być nadbudowana na regionalnej ontologii świadomości.
V. Psychologia nieświadomości/psychologia głębi.
Nieświadomość jako głębia -> metaforyka przestrzenna -> jak wykorzystamy tą metaforykę, żeby określić w języku technicznym, czym jest ta psychologia głębi?
Przedmiot psychologii nieświadomości jest ujęty przez negację psychologii świadomości (bo NIE-świadomość) -> ważny problem, bo trzeba się zastanowić, czy o nieświadomości da się powiedzieć coś więcej niż to, czym nie jest świadomość; czy da się coś o niej pozytywnego powiedzieć, wyjść od negacji świadomości.
Sama nazwa nieświadomości jest szczególną relacją -> relacją negatywną.
Świadomość i nieświadomość -> jaka jest ogólniejsza kategoria nad nimi? Trzeba się zastanowić się jaki jest kierunek -> budowa kategorii nadrzędnej przez łącznie świadomości i nieświadomości, czy odwrotnie -> dochodzić do świadomości i nieświadomości, zaczynając od kategorii nadrzędnej.