Media w Polsce

Skrypt Studentów III roku Politologii 2015 WNS, UŚ

Zebrał materiały w jednym miejscu, zredagował, skrócił, ogarnął w jedną całość i przekazał dalej:

Łukasz Wielgosz

KATOWICE 2015

DEFINICJE

Prasa sensu stricto- ogół drukowanych wydawnictw periodycznych, „prasa drukowana” - dzienniki i czasopisma

Prasa sensu largo - obejmuje prasę drukowaną i media elektroniczne (radio, telewizja)

Prasa w znaczeniu podmiotowym- oznacza zespół ludzi, oraz poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską, czyli dziennikarzy, redaktorów, redaktora naczelnego, kolegium redakcyjne, oraz radę redakcyjną.

Prasa w znaczeniu instytucjonalnym = środki masowego przekazywania (rozgłośnie, tele i radiowęzły, Internet.

Prasa w znaczeniu przedmiotowym- jest to przekaz posiadający określone w ustawie cechy czyli periodyczność, otwartość i różnorodność, ukazywanie się nie rzadziej niż raz w roku, konieczność opatrzenia stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą.

Funkcje prasy:

1. funkcja informacyjna: informowanie odbiorców o aktualnych wydarzeniach

2. funkcja opiniotwórcza: ułatwia wyrobienie sobie zdania na jakiś temat

3. funkcja wzorcotwórcza

4. funkcja rozrywkowa

5. funkcja kontrolna: kontroluje władzę i jej działania

6. funkcja organizatorska

7. funkcja integracyjna

Dziennikarz- jest to osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych, pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji.

Materiał prasowy- jest to każdy opublikowany lub przekazany do opublikowania w prasie tekst albo obraz o charakterze informacyjnym, publicystycznym, dokumentalnym lub innym, niezależnie od środków przekazu, rodzaju, formy, przeznaczenia czy autorstwa.

Tytuł prasowy:

1. nazwa własna utworu, zbioru utworów, serii wydawniczych, rubryki, a także działu w dzienniku lub czasopiśmie,

2. nazwa własna danego dziennika lub czasopisma,

3. środowiskowe określenie dziennika lub czasopisma jako podmiotu wydawniczego.

Redaktor naczelny- jest to osoba posiadająca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalności redakcji.

Dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu, ukazujący się częściej niż raz w tygodniu,

Czasopismem jest druk periodyczny ukazujący się nie częściej niż raz w tygodniu, a nie rzadziej niż raz w roku

Redakcją jest jednostka organizująca proces przygotowywania (zbierania, oceniania i opracowywania) materiałów do publikacji w prasie.

Impressum- określone przez prawo dane. Informuje o wydawcy, red.naczelnym, miejscu siedziby redakcji itp. Źródło podstawowych info o gazecie.

Komunikat – szczegółowa informacja niedziennikarska o cechach oficjalnego dokumentu, przekazana jako urzędowy tekst przede wszystkim za pośrednictwem komunikowania masowego do wiadomości ogółu odbiorców danego środka w sprawach uznanych przez nadawcę za szczególnie aktualne, ważne i pilne.

Reklama prasowa to „wypowiedź lub wypowiedzi prasowe mające na celu informowanie czytelników o cechach towarów lub usług oraz nakłanianie ich do nabycia lub skorzystania z nich.”

Zadania radiofonii i telewizji.

1) dostarczanie informacji;

2) udostępnianie dóbr kultury i sztuki;

3) ułatwianie korzystania z oświaty, sportu i dorobku nauki;

3a) upowszechnianie edukacji obywatelskiej;

4) dostarczanie rozrywki;

5) popieranie krajowej twórczości audiowizualnej

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.

Konstytucyjnym obowiązkiem Rady jest ochrona wolności słowa w radiu i telewizji, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji. Inne obowiązki Rady określa ustawa o radiofonii i telewizji i należy do nich m.in. ochrona samodzielności nadawców i interesów odbiorców oraz zapewnienie otwartego i pluralistycznego charakteru radiofonii i telewizji. Nadaje koncesję nadawcom i posiada prawo do nakładania na nich kar.

W skład Krajowej Rady wchodzi pięciu członków: 2 powoływanych przez Sejm, 1 przez Senat i 2 przez Prezydenta, spośród osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem w zakresie środków społecznego przekazu, na 6-cio letnią kadencję.

Nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania.

Usługą medialną jest usługa w postaci programu albo audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, za którą odpowiedzialność redakcyjną (odpowiada za to, co może wybrać użytkownik) ponosi jej dostawca i której podstawowym celem jest dostarczenie poprzez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługa medialną jest także przekaz handlowy.

Programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie.
Audycją jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji publicznie udostępnianych w ramach audiowizualnej usługi medialnej na żądanie.
Producentem jest osoba fizyczna lub osoba prawna lub jednostka organizacyjna(do jednostek zalicza się osoby nie będące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną), która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji utworu audiowizualnego.
Rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców
Rozprowadzaniem jest przyjmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.
Reklamą jest każdy przekaz, niepochodzący od nadawcy, zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów lub usług, popierania określonych spraw lub idei albo osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę, nadawany za opłatą lub inną formą kryptoreklamą jest przedstawianie w audycjach towarów, usług, nazwy, znaku towarowego lub działalności przedsiębiorcy będącego producentem towaru lub świadczącego usługi, jeżeli zamiarem nadawcy, w szczególności związanym z wynagrodzeniem lub uzyskaniem innej korzyści, jest osiągnięcie efektu reklamowego oraz jeżeli możliwe jest wprowadzenie publiczności w błąd co do charakteru przekazu.

Agencje prasowe – wyspecjalizowane instytucje zajmujące się gromadzeniem, opracowywaniem i dystrybucją informacji dla potrzeb prasy drukowanej. Powstanie i rozwój a. p. pozostaje w ścisłym związku z rosnącym zapotrzebowaniem rozwijającego się rynku prasowego na aktualną informację oraz z doskonaleniem techniki łączności.

Biuletyn (z fr. bulletin) – w  TYPOLOGII WYTWORÓW DRUKOWYCH nazwa różnego rodzaju  WYDAWNICTW ZBIOROWYCH o określonej lub nieokreślonej częstotliwości ukazywania. W terminologii prasowej b. ma dwojakie znaczenie: 1) jako nazwa serwisów agencji prasowych (na użytek głównie redakcji pism codziennych), które stanowią materiał dla prasy i 2) jako nazwa wydawnictw różnych instytucji na ich wewnętrzny użytek.

Biuro prasowe – 1. komórka organizacyjna firmy lub instytucji zajmująca się kontaktami i współpracą z  MEDIAMI MASOWYMI; współczesne b. p. ma postać działu  PUBLIC RELATIONS; 2. instytucja powołana doraźnie przez organizatorów imprezy w celu ułatwiania pracy dziennikarzom obsługującym tę imprezę, a przez to pozwalająca organizatorom zwracać uwagę przedstawicieli masowych mediów na wybrane aspekty danej imprezy. Typowe czynności b. p. to sporządzanie i przekazywanie  KOMUNIKATÓW DLA MEDIÓW, organizowanie  WYWIADÓW,  BRIEFINGÓW i  KONFERENCJI PRASOWYCH, sporządzanie i udostępnianie dziennikarzom żądanych materiałów.

Blog (od ang. weblog ‘rejestr internetowy’, ‘diariusz sieciowy’) – dziennik (pamiętnik) prowadzony w  INTERNECIE, rodzaj osobistej  STRONY WWW, na której autor umieszcza zapiski swoich bieżących przeżyć i przemyśleń oraz różne, jego zdaniem interesujące, informacje. B. rozpowszechniły się pod koniec l. 90. XX w., istnieją różne ich rodzaje: dzienniki osobiste (udostępniane i komentowane przez odwiedzających lub też nieudostępniane), typu silva rerum – mające charakter zbioru różnorakich wiadomości i  LINKÓW do innych stron WWW, specjalistyczne – poświęcone jakiemuś przedsięwzięciu lub problemowi naukowe- mu czy innemu (mające charakter dziennika bądź zapisu wypowiedzi różnych osób prowadzonego przez autora b.).

Koncern medialny – forma organizacji skupiająca przedsiębiorstwa o odrębnej osobowości prawnej, na- leżące do jednego właściciela, powstające na skutek wchłonięcia konkurentów lub koncentracji kapitału poprzez fuzje. Powstanie k. umożliwia osiąganie wyż- szych stóp zysków i ograniczanie ryzyka. K. m. to przedsiębiorstwo działające w sektorze me- diów lub głównie w sektorze mediów, łączące różne gałęzie przemysłu medialnego w obrębie jednego ro- dzaju środków  KOMUNIKOWANIA MASOWEGO lub w obrębie różnych rodzajów mediów, działające na rynku krajowym lub/i międzynarodowym, posiadające wiel- ką siłę ekonomiczną. Powstawaniu k. m. i tym samym łączeniu się różnych gałęzi przemysłu medialnego sprzyjają interaktywne, nowe produkty w dziedzinie  KOMPUTERóW, telekomunikacji i  MEDIóW, cechu- jące się integracją różnych typów mediów i technolo- gią cyfrową. Głównym celem k. m. jest zmniejszenie lub zlikwido- wanie konkurencji oraz utworzenie wspólnoty kapi- tałowej wzmacniającej podstawy funkcjonowania, co daje możliwości rozszerzenia zakresu działalności, opanowania określonego sektora  RyNKU MEDIALNEGO oraz poprawy efektywności gospodarowania. Do naj- większych k. m. na świecie należą m.in. Time Warner (USA), Walt Disney (USA), News Corporation (Au- stralia), Sony (Japonia), Bertelsmann (Niemcy). Zob. też: KONCENTRACJA (WłASNOŚCI) MEDIóW. AH

Koncern prasowy – przedsiębiorstwo działające w sek- torze periodycznych mediów drukowanych, łączące różne formy wydawnicze, mające silną lub dominu- jącą pozycję na rynku prasowym, na poziomie lokal- nym, krajowym lub regionalnym. Zwykle, aby zmniej- szyć ryzyko ekonomiczne, k. p. angażują się w inne media i tym samym przekształcają się w  KONCERNy MEDIALNE. Zob. KONCENTRACJA (WłASNOŚCI) MEDIóW, KON- CENTRACJA (WłASNOŚCI) PRASy. AH

Korespondent – dziennikarz lub stały współpracow- nik agencji prasowej,  GAZETy,  RADIA lub  TELEWI- ZjI, nadający aktualne materiały informacyjne i publi- cystyczne z zagranicy lub różnych miejsc w kraju poza siedzibą  REDAKCJI. Ze względu na charakter wykony- wanej pracy wyróżnia się k. specjalnych – delegowa- nych w dane miejsce na krótki czas w celu zebrania in- formacji o aktualnych, interesujących redakcję wyda- rzeniach, oraz k. stałych, nadsyłających systematycznie materiały z określonej miejscowości stanowiącej ich siedzibę. K. dzieli się na krajowych i zagranicznych. W mediach elektronicznych występują, odpowiednio do prasowych k. zagranicznych, k. radiowi i telewizyj- ni, którzy łączą obie funkcje i informują o ważnych wydarzeniach z życia politycznego, społecznego i kul- turalnego kraju, na którego terenie działają. K. zagra- niczny jest pewnego rodzaju nieoficjalnym przedsta- wicielem swojego państwa, którego działalność na terenie międzynarodowym jest związana z pracą dy- plomaty. K. zagraniczny bierze odpowiedzialność za przekazywane opinie, bowiem jego materiały – zarów- no prasowe, jak i publikowane w radiu i telewizji – mogą wpływać na politykę międzynarodową. Od chwili utworzenia agencji prasowych wyodrębnia się korespondentów agencyjnych i własnych, obsługu- jących macierzystą redakcję

Media masowe – środki (kanały)  KOMUNIKOWANIA MASOWEGO, a więc wszelkie urządzenia, które w ko- munikowaniu masowym służą TRANSMISJI, a właściwie  DyFUZJI INFORMACJI. Inaczej mówiąc, m. m. to tech- niczna aparatura, za pomocą której wypowiedzi pub- liczne rozsiewane są pośrednio i w zasadzie jednokierunkowo wśród rozproszonej i nieustrukturyzowanej, rzeczywistej i potencjalnej publiczności. Tak rozumia- ne m. m. są jednocześnie środkami dyfuzji i środkami wyrazu, które się kieruje nie do jednostek jako indywi- duów, ale do zamierzonej publiczności o pożądanych cechach społeczno-ekonomicznych i kulturowych. Do m. m. zaliczane są  GAZETy,  CZASOPISMA,  PLA- KATy (też:  BILLBOARDy), wielkonakładowe książki,  RADIO,  TELEWIZJA,  FILMy, płyty i kasety oraz częś- ciowo  INTERNET (który w zasadzie bez względu na stopień upowszechnienia z racji zindywidualizowania swoich usług informacyjnych nie jest traktowany jako m. m.).

Nowe media – określenie m., które charakteryzują się cyfrowym tworzywem, w jakim zbudowany jest prze- kaz,  INTERAKTyWNOŚCIą i możliwością programowa- nia, a więc indywidualizacją, asynchronizmem, glo- balnością zasięgu (L. Manovich). Pojawienie się n. m. jest związane z upowszechnieniem technik kom- puterowych i komputerów osobistych oraz techno- logii przekodowywania wszelkich transmisji i komu- nikatów analogowych na cyfrowe, co nastąpiło w l. 80. XX w. Upowszechnienie się n. m. ma także zwią- zek z powstaniem globalnej sieci  INTERNETU, któ- re spowodowało decentralizację nadawania i prze- niesienie akcentu w komunikacji z układu instytucja medialna – użytkownik na układ użytkownik – użyt- kownik (odpowiada to zmianie układu nadawca – od- biorca na układ  KLIENT/SERWER). Zamiana komuni- katów analogowych na cyfrowe na wejściu układów komunikacyjnych (homogenizacja tworzywa) sprzyja znacznej indywidualizacji tego, co pojawia się na ich wyjściu (powstaje możliwość dostosowywania zawar- tości i formy przekazu do zapotrzebowań odbiorcy). Wszystkie m. „stare”: druk, fotografia, film, nagrania audialne, radio, telewizja, mogą podlegać procesom cyfrowego przekodowywania oraz łączenia w nowe ja- kościowo środowiska komunikacyjne ( INTERMEDIAL- NOŚć,  MULTIMEDIA), jednak sama  DIGITALIZACJA nie wyczerpuje problematyki n. m.; ich podstawową for- mą przekazu jest  HIPERTEKST, którego struktura – nielinearna, „ergodyczna”, poddana przypadkowym decyzjom lekturowym odbiorcy – zasadniczo prze- kształca wzorzec kultury oparty na linearnych mode- lach pisma, narracji przyczynowo-skutkowej. Środo- wisko Internetu i interaktywności zmienia tradycyj- ne relacje między nadawcą i odbiorcą, zaciera skale wartości między kulturą „niską” i „wysoką”, między „lokalnością” i „globalnością”, „wielkimi historia- mi” ludzkości i „małymi narracjami” lokalnymi; jest to również środowisko komunikacyjne, w którym na- cisk pada na „prezentację” komunikujących się jedno- stek, co skłania je do „teatralizacji” samego aktu ko- munikowania. Technologiczne możliwości n. m. po- zwalają tworzyć światy równoległe ( RZECZyWISTOŚć WIRTUALNA), które nie mogą być opisywane w trady- cyjnych kategoriach „podobieństwa”, „prawdopodo- bieństwa”, „mimesis”; m. tego typu tworzą własną estetykę, a w wypadku użycia ich w praktyce dzien- nikarskiej własną etykę ( ETyKA DZIENNIKARSKA). N. m. dzięki takim właściwościom nie mogą być okre- ślane tak, jakby były nadal m. tradycyjnymi, bowiem obraz fotogr. uzyskany przy użyciu aparatu analogo- wego nie jest w swojej „filozofii” taki sam jak obraz cyfrowy, nawet jeśli cyfrowość tego drugiego miałaby zostać uzyskana dzięki skanowaniu ( SKANER) i ob- róbce obrazu analogowego w środowisku komputero- wym. Cyfrowość sprawia, że każdy komunikat utwo- rzony, przesłany i odebrany za pomocą n. m. można traktować tak, jakby był efektem pracy twórczej, pole- gającej na łączeniu, przekształcaniu, selekcji rozmai- tych innych komunikatów lub ich fragmentów, pocho- dzących z różnych  BAZ DANyCH. Z tego też powodu mówi się w wypadku audiowizualnych n. m. o „wi- dzeniu bez patrzenia” (P. Virilio), bowiem obraz po- wstaje tu poza aparatem i kamerą, w odpowiednim programie komputera. Istotnym elementem każdego w ten sposób wytworzonego  ARTEFAKTU jest udział technologii komputerowej – oprogramowania ste- rowanego przez użytkownika urządzenia lub zapro- jektowanego przez jego producenta i niedostępnego z zewnątrz. N. m. sprzężone z globalną siecią kompu- terową pozwalają na zbiorowe tworzenie dzieł literac- kich, plastycznych, muzycznych, przeważnie o cha- rakterze multimedialnym (cybersztuka); sytuacja ta stawia w nowym świetle tradycyjne podziały ról mię- dzy uczestnikami aktu komunikacyjnego. Właściwości n. m. sprawiają, że stają się one idealnym środo- wiskiem dla różnego rodzaju  GIER KOMPUTEROWyCH, stanowiących połączenie narracji, grafiki komputero- wej, dźwięku i w swoich najlepszych realizacjach za- pewniających graczowi „zanurzenie się” w środowi- sku gry ( IMMERSJA). Takie „zanurzenie się” stawia jednak pod znakiem zapytania możliwość sterowania przebiegiem gry i rzeczywistą interaktywność z urzą- dzeniem, oprogramowaniem i innymi graczami. Teo- ria n. m. wskazuje pokrewieństwo z tymi tendencja- mi w humanistyce (teoria sztuki i literatury, antropo- logia, filozofia, psychologia, socjologia), które określa się zbiorczą nazwą postmodernizm, wiążąc z metodo- logiami takimi jak poststrukturalizm i dekonstrukcjo- nizm (koncepcje „śmierci autora”, kryzys tradycyjnej narracji i fabuły, brak poznawczego dystansu między podmiotem i przedmiotem, „nomadyzm” kulturowy itd.). Zależności między teorią n. m. a współczesnym stanem humanistyki są jednak bardzo skomplikowa- ne i nie można tu mówić zawsze o jednostronnej in- spiracji, chociażby ze względu na blisko dwudziesto- letni dystans między pojawieniem się n. m. a naro- dzinami „postmodernizmu”; jest jednak oczywiste, że np. idea narracji i lektury nielinearnej (znana już od eksperymentów J. Joyce’a, J.L. Borgesa, V. Naboko- va, I. Calvino czy grupy Oulipo) została zmaterializo- wana w hipertekście, możliwym do stworzenia i od- czytania jedynie w środowisku komputera. Realizacja tych idei, a także pojawienie się nowych zjawisk kul- tury ( BLOG,  SAMPLING,  WIDEOKLIPy w telewizji, manifestacje tożsamości w sieci) zmusiły badaczy do pogłębienia lub zrewidowania dawnych tez. N. m. sta- nowią też z jednej strony doskonałe środowisko ko- munikacyjne dla dydaktyki, z drugiej zaś budzą oba- wy wychowawcze, związane z zanikiem tradycyjnych wartości, zrekonfigurowaniem kultury w stronę obra- zu, unifikacją kulturową, zacieraniem się poczucia granicy między światem realnym a kreowanym; po- wszechność n. m. powoduje, że pilną potrzebą w  SPOłECZEńSTWACH INFORMACyJNyCH staje się opracowa- nie programów  EDUKACJI MEDIALNEJ. Entuzjaści n. m. twierdzą, że zrewolucjonizowały one nie tylko formy komunikacji, ale całe nasze widzenie świata i całokształt stosunków społecznych. Krytycy n. m. zarzucają temu pojęciu charakter czysto marketin- gowy i dowodzą, że nawet jeśli media są nowe, to na- leżą do starych właścicieli.

Researcher (ang.) – pracownik  REDAKCJI, zajmujący się gromadzeniem i wyszukiwaniem informacji i da- nych potrzebnych  DZIENNIKARZOM w przygotowywa- niu materiałów prasowych, radiowych, telewizyjnych. W dużych redakcjach r. tworzą osobne działy, prze- ważnie wieloosobowe i posługują się własnymi lub ze- wnętrznymi  BAZAMI DANyCH, współpracują również z bibliotekami, archiwami różnych instytucji, a także osobami prywatnymi. Działy te stanowią ważne ogni- wa w strukturze  ORGANIZACJI PRACy REDAKCJI.

Nowe Media - Magdalena Dubiel

NOWE MEDIA, takie jak rozmaite usługi internetowe czy telefony komórkowe, wypełniają życie nas wszystkich, a przede wszystkim – młodzieży. Popularyzacja internetu i komórek zmieniła sposób, w jaki pracujemy, bawimy się i uczymy. Zmieniła życie nas wszystkich, bez względu na wiek.

Trzeba jednak zaznaczyć, że młodym ludziom te narzędzia często towarzyszą od początku ich życia. Są tym samym naturalnym środowiskiem aktywności dzisiejszych nastolatków – „cyfrowych tubylców”, którzy nie pamiętają, jak wyglądał świat bez Wikipedii i komórki.

Z raportu Diagnoza Społeczna 2009 wynika, że z Internetu korzysta 94% uczniów i studentów, a z telefonów komórkowych – 91,7%. Technologie te silnie oddziałują na sposoby kształtowania relacji międzyludzkich i uczestnictwa w kulturze. Szkoła nie powinna tego ignorować.

Narzędzie do analizy zmian współczesnego świata
Nowe media stwarzają okazję do analizy zmian, które zachodzą we współczesnej rzeczywistości. Pozwalają nie tylko na korzystanie z cudzych treści, lecz także łatwe tworzenie i dystrybucję własnych.

Z reguły postrzegamy młodych ludzi jako niezwykle sprawnych użytkowników mediów. Technologicznych geniuszy, których sprawność w posługiwaniu się elektronicznymi gadżetami jest niedościgniona dla osób starszych.

Po pierwsze – to nie zawsze prawda. Diagnoza Społeczna 2009 pokazuje, że co czwarty uczeń ma kłopoty z podstawowymi umiejętnościami związanymi z obsługą komputera, a co trzeci – z korzystaniem z Internetu.

Po drugie – to nie wyścig. Sprawność w klikaniu nie musi przekładać się na mądre korzystanie z mediów. Mądre, czyli krytyczne i twórcze. Takie, które nie tylko pozwala na konsumowanie treści, ale też na budowanie w oparciu o nie własnego zdania. A przede wszystkim – na twórcze korzystanie z możliwości, które dają nowe media.

Z raportu World Internet Project: Poland 2010 wynika, że aż 58% nastolatków w ciągu ostatniego roku nie tylko nie zamieściło w sieci żadnej swojej pracy (nagrania muzycznego, grafiki, zdjęcia, tekstu), ale nawet nie skomentowało wpisu na stronie internetowej czy blogu. Liczba osób regularnie publikujących w sieci jest znikoma, bliska granicy błędu statystycznego. Postrzeganie Internetu jako narzędzia stymulującego kreatywność okazuje się być mitem – owszem, technologiczne możliwości tworzenia i rozpowszechniania twórczości nigdy nie były tak ogromne. Problem w tym, że wciąż niewiele osób z nich korzysta. Szkoła powinna to zmienić.

MEDIA OGÓLNOPOLSKIE

Celowo pominąłem tak cenne informacje jak: adresy wydawców, zwroty, liczbę dziennikarzy i sieć kolportażu (przecież wszędzie jest podobnie), ponieważ i tak nikt tego nie zapamięta.

Super Express - Krzysztof Grabowski

1.Tytuł : Super Express

2.Podtytuł : -

3.Nazwa wydawcy i jego krótka charakterystyka :

ZPR Media S.A ( dawniej Murator S.A)

Jest to polskie przedsiębiorstwo medialne wchodzące w skład holdingu ZPR S.A. Spółka prowadzi działalność wydawniczą , jest właścicielem stacji telewizyjnych i portali internetowych. Wraz z Grupą Radiową Time i kilkudziesięcioma powiazanymi podmiotami tworzą Grupę ZPR Media.

5.Struktura własności wydawnictwa: od samego początku wydawania gazety właścicielem jest ZPR Media

6.Udział kapitału zagranicznego:-

7.Imię i nazwisko redaktora naczelnego : Słąwomir Jastrzębowski

8.Liczba dziennikarzy : brak danych

9.Oddziały redakcji: największe miasta wojewódzkie

10.Siedziba i adres redakcji: ul.Jubilerska 10 Warszawa

11.Data założenia:1991 r , 24 października 1991 pierwsze wydanie

12.Objętość : 24 strony(wydanie podstawowe)

13.Średnie nakłady : 307 000 tys

16.Zasięg terytorialny: cały kraj

17.Liczba i nazwy mutacji : Wydanie Zachodniopomorskie , Pomorskie , Warmińsko-Mazurskie , Podlaskie , Dalsze Mazowsze , Warszawa i okolice , Kujawsko – Pomorskie , Wielkopolskie , Lubuskie , Dolnośląskie , Łódzkie , Świętokrzystkie , Lubelskie , Opolskie , Śląskie , Małopolskie i Podkarpackie

19.Schemat tematyczny : Podział na działy ; polityka ,opinie , wydarzenia , sport , gwiazdy , oraz kolumny dodatkowe

20.Liczba stron dziennikarskich/mieszanych/samych reklamowych : 12 / 10 / 2

21. Wydanie internetowe : Wydanie internetowe Super Expressu ma miejsce od 1995 r i nazywa się SE.pl. Jest jedną z pierwszych witryn gazet w polsce, obecnie portalem kieruje Słąwomir Jastrzębowski.Jest to portal rozrywkowo-informacyjny który ma ok 2,8 mln prawdziwych czytelników co daje mu piersze miejsce wśród witryn polskich gazet i konkurencyjnych portali.

FAKT – Agata Bilińska, Jakub Brzozowski

1. Tytuł : Fakt

2. Podtytuł: Gazeta codzienna

3. Nazwa Wydawcy i jego charakterystyka: Ringier Axel Springer Polska

5. Informacje o strukturze własności wydawnictwa:

6. Udział kapitału zagranicznego: Ringier Axel Springer Media AG , Właścicielami Ringier Springer Media AG są: niemiecki koncern mediowy Axel Springer SE (50% udziałów) i szwajcarska spółka mediowa Ringier AG (50% udziałów).

7. Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Robert Feluś

8. Liczba Współpracowników: 19

9. Oddziały redakcji: brak

10. Siedziba i adres redakcji: ul. Domaniewska 52, 02-067 Warszawa; Warszawa

11. Data założenia pisma : 22.10. 2003 r.

12. Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe (liczba stron): 24 strony

13. Średni nakład: 448585 egz.

16. Zasięg terytorialny: Cała polska

17. Liczba i nazwy mutacji
2, Katowicka i poznańska

18. Liczba i nazwa dodatków:

W czwartki wraz z FAKTEM ukazuje się FAKT TV, w piątki dodatek GWIAZDY, a co dwa tygodnie w środę finansowy poradnik FAKT Pieniądze.

19. Schemat tematyczny:
społeczno-polityczno-obyczajowe

20. Liczba stron: 24

21. Tak - http://www.fakt.pl/

Gazeta Wyborcza - Dawid Bajorek

Tytuł: Gazeta Wyborcza.

Nazwa wydawcy, charakterystyka: Agora S.A. Polska spółka akcyjna, notowana na giełdzie, prowadząca działalność medialną. Właściciel GW, Metra, licznych ogólnopolskich magazynów, sieci kin Helios, sieci drukarń, wielu stacji radiowych i wiele więcej. Zatrudnia około 3400 pracowników. Agora definiuję jako swoją misję "dostarczanie odbiorcom: czytelnikom, słuchaczom i widzom wiarygodnej informacji i godziwej rozrywki, a partnerom biznesowym - skutecznych sposobów dotarcia do klientów."

Siedziba, adres wydawcy: ul. Czerska 8/10, 00-732 Warszawa.

Struktura własności wydawnictwa: Agora-Holding Sp. z.o.o 10.60 %, Powszechne Towarzystwo Emerytalne PZU S.A. (OFE PZU Złota Jesień oraz DFE PZU) 14.91 %, ING Otwarty Fundusz Emerytalny 12.48 %, Free float 57.09 %, Akcjonariusze mniejszościowi 4.91 %.

Naczelny: Adam Michnik.

Lb. dziennikarzy: 44

Oddziały redakcji: Stołeczny, Białystok, Bydgoszcz, Częstochowa, Gorzów Wlkp., Katowice, Kielce, Kraków, Lublin, Łódź, Olsztyn, Opole, Płock, Poznań, Radom, Rzeszów, Szczecin, Toruń, Trójmiasto, Wrocław, Zielona Góra.

Siedziba redakcji: ul. Czerska 8/10, 00-732 Warszawa.

Data założenia: 8 maja 1989 r.

Dodatki: poniedziałek: „Gazeta Praca”, „Gazeta Sport, Ludzie i Pieniądze”, „Ale Historia”,

wtorek: „Gazeta Komunikaty”, „Gazeta Komputer” (tylko w wydaniu stołecznym),

środa: „Gazeta Dom”, „Gazeta Nieruchomości” (w 13 wydaniach lokalnych),

czwartek: „Duży Format”,

piątek: „Gazeta Telewizyjna”, „Gazeta Co Jest Grane”, „Teatry” (tylko w wydaniu stołecznym), „Supermarket” (tylko w wydaniach: łódzkim i trójmiejskim), „Wieża Ciśnień” (tylko w wydaniu wrocławskim),

sobota: „Gazeta Turystyka”, „Gazeta Wysokie Obcasy”, „Gazeta Książki” (raz w miesiącu w wydaniu stołecznym), „Zdrowie i Uroda” (raz w miesiącu).

21 wydań lokalnych. (Odpowiednio dla każdego oddziału redakcji wymienionego wyżej. Jedynie Zielona Góra i Gorzów połączone w jedno wydanie).

Średni nakład jednorazowy: (styczeń 2015) 262 383; sprzedaż ogółem: 168 460.

Zasięg terytorialny: ogólnopolski.

Schemat tematyczny: najważniejszy bieżący temat na okładce, "Z drugiej strony" krótkie felietony, informacje z kraju, komentarze, informacje ze świata, kultura, gospodarka, nauka (trzy poprzednie w zmiennej kolejności w zależności od numeru), sport.

Liczba stron reklamowych zmienna w zależności od numeru, dominują strony mieszane.

Wydanie internetowe: GW posiada e-wydanie oraz aktualizowaną na bieżąco stronę wybrocza.pl. Wydanie internetowe jest odpowiednikiem drukowanego.

Rzeczpospolita – Mateusz Błoch

Tytuł: Rzeczpospolita

Podtytuł: brak

Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Gremi Business Communication

Udział kapitału zagranicznego: 100%

Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Bogusław Chrabota

Oddziały redakcji: Warszawa

Liczba stron: 20

Siedziba i adres redakcji: ul. Prosta 51
00-838 Warszawa

Data założenia pisma: 14 stycznia 1982

Średnie nakłady: 93 000

Zasięg terytorialny, obszar, na którym jest kolportowany periodyk: cała Polska

Schemat tematyczny: społeczno-polityczny,ekonomiczno-prawny

Do Rzeczy – Radosław Kępys

Tytuł	Do rzeczy
Podtytuł	-
Nazwa wydawcy i jego charakterystyka	Wydawcą tygodnika jest spółka z o.o. Orle Pióro, której inwestorem strategicznym od stycznia 2013 roku jest Platforma Mediowa Point Group (61% udziałów) i jej prezes Michał M. Lisicki, który stworzył PMPG w roku 1997. Poza tygodnikiem „Do rzeczy” wydawnictwo wydaje również miesięcznik „Historia Do Rzeczy”.
Informacje o strukturze własności wydawnictwa	Wydawnictwo „Orle Pióro” wchodzi w skład Platforma Media Point Group, której struktura własności przedstawia się następująco: Michał Lisiecki - 66,67% akcji Jarosław Pachowski – 6,46% akcji Parrish Media N.V. – 5.02% akcji Pozostali – 26,80% akcji Akcje własne – 0,67%
Udział kapitału zagranicznego	W 100% polski kapitał
Imię i nazwisko redaktora naczelnego	Paweł Lisicki
Liczba redaktorów, współpracowników	69 redaktorów, w tym 33 współpracowników
Oddziały redakcji	Brak
Siedziba i adres redakcji	Tygodnik DO RZECZY Al. Jerozolimskie 212, 02-486 Warszawa. (Batory Office Building II)
Data założenia pisma	25 stycznia 2013
Objętość – wydania podstawowe, wydania magazynowe	Wydanie podstawowe – 100 stron Brak wydania magazynowego
Średnie nakłady	143 573 – badania wirtualnemedia.pl z dnia 17 marca 2015 roku
Zasięg terytorialny kolportażu	Obręb całego kraju
Liczba i nazwy mutacji	Brak mutacji
Liczba i nazwy dodatków	Brak dodatków
Schemat tematyczny	Temat tygodnia Kraj Kultura Opinie Historia Świat Ekonomia Życie i nauka Styl
Liczba stron dziennikarskich, mieszanych i reklamowych	Strony dziennikarskie – 88 Strony – mieszane – 4 Strony reklamowe – 8
Wydania internetowe	Tygodnik posiada wydanie elektroniczne, które posiada dokładnie taką samą treść, jak wydanie tradycyjne

Avanti - Martyna Różańska

1. Tytuł: Avanti

2. Podtytuł: Idziemy na zakupy!

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Agora SA, polska spółka prawa handlowego, załozona w 1989r., notowana na giełdzie w Warszawie, prowadząca działalność mediową; Agora jest obecnie właścicielem lub współwłaścicielem m. in. Gazety Wyborczej, portalu Gazeta.pl, miesięcznika Dziecko, bezpłatnego dziennika Metro ukazującego się w większych miastach, rozgłośni radiowych m.in. Rock Radio, Tok FM, sieci kin Helios, oraz „Stopklatki TV”.

4. Struktura własności wydawnictwa: Avanti należy tylko i wyłącznie do Agory SA

5. Redaktor naczelny: Marta Kulczycka

6. Liczba dziennikarzy: 5, liczba współpracowników: 4

7. Oddziały redakcji: występuje tylko jeden oddział w Warszawie

8. Siedziba redakcji: ul. Czerska 8/10, Warszawa

9. Data założenia pisma: 26.03.2004r.

10. Objętość, liczba stron: 148

11. Średnie nakłady: 176 855 tys. sztuk miesięcznie

12. Zasięg terytorialny: Cała Polska

13. Liczba i nazwa mutacji: występuje jedna mutacja, powstały w czerwcu 2014r. jako osobone pismo modowe dla młodzieży „Avanteen”

14. Liczba i nazwa dodatków: w czasopiśmie Avanti nie występują cykliczne dodatki, czasami pojawiają się kupony rabatowe na zakupy w różnych sklepach

15. Schemat tematyczny: moda, uroda, rynek

16. Liczba stron dziennikarskich: 124, liczba stron mieszanych: 148, liczba stron reklamowych: 24

17. Istnieje strona internetowa www.avanti24.pl, na której ukazują się artykuły o tematyce modowej, a także lifestyle’owej. Znajdziemy tam też wiele porad i ciekawych odnośników. Jej objętośc jest większa niż wydanie papierowe czasopisma.

Claudia – Anna Sikora

Claudia - polski miesięcznik poradniczy dla kobiet, wcześniej wydawany przez Gruner + Jahr

Polska, teraz przed Burda Media. Średni nakład 695 tys. egzemplarzy, średnia sprzedaż - 461 tys. (według danych ZKDP za 2005 r.).

Adres ul. Marynarska 15, 02-674 Warszawa

Redaktorem naczelnym jest Justyna Szawdyn. W redakcji pracuje około 20 dziennikarzy i

współpracowników.

Czasopismo zawiera się w 152 stronach, z czego jedynie 120 stron to strony dziennikarskie, reszta to strony reklamowe lub mieszane.

Do czasopisma dołączane są liczne dodatki tematyczne. Dwa z nich stały się samodzielnymi

tytułami - "Claudia Rodzice" (od października 2000) oraz "Claudia - Ładnie Mieszkać" (od marca

2000).

Claudia Apetyt – Karolina Rudny

Tytuł	Claudia Apetyt
Podtytuł	-
Wydawca i jego charakterystyka	Burda International Polska wchodzi w skład niemieckiego koncernu mediowego
Siedziba, adres wydawcy	Warszawa, ul. Marynarska 15
Informacje o strukturze własności wydawnictwa	Hubert Burda Media jest jednym z największych holdingów mediowych w Niemczech. Jest również silnym graczem światowym cieszącym się dużym uznaniem. Spółka została założona ponad sto lat temu jako mały biznes rodzinny specjalizujący się w druku. Dzisiaj Hubert Burda Media dysponuje portfolio obejmującym 250 tytułów wydawanych w 19 krajach. W Niemczech wydaje m.in. takie prestiżowe tytuły jak ELLE, ELLE DECO, InStyle, Amica, Bunte, Focus, Chip. Wydawnictwo Burda Verlag Osteuropa jest wydawcą czasopism w 6 europejskich krajach: Czechy, Niemcy, Rumunia, Słowenia, Wielka Brytania, Węgry, a w Polsce działa od 1989 roku.
Udział kapitału zagranicznego	Burda Communications (wcześniej Vogel Burda Communications) to polska filia niemieckiego wydawnictwa. Powstała w 2000 roku we Wrocławiu w wyniku przekształcenia firmy Vogel Publishing. W 2003 połączona z wydawnictwem Lupus. W 2006 roku siedzibę przeniesiono do Warszawy. W 2007 roku przejęta przez Burda Eastern Europe, co we wrześniu doprowadziło do zmiany nazwy z Vogel Burda Communications na Burda Communications. Ma status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Prezesem jest Christian Fiedler.
Imię i nazwisko redaktora naczelnego	Katarzyna Błońska
Siedziba i adres redakcji	Warszawa, ul. Marynarska 15
Data założenia pisma	19.09.2014
Objętość	116
Średni nakład	35255 egz.
Zasięg terytorialny	Cała Polska
Liczba i nazwy mutacji	Brak
Liczba i nazwa dodatków	Brak
Schemat tematyczny	Gazeta poświęcona jest przepisom kulinarnym zarówno tym obiadowym ale również śniadaniowym. Czasem można się spotkać z rubryczką która jest odpowiedzialna za dania dietetyczne. W każdym wydaniu magazynu są strony poświęcone wyposażeniu kuchni.
Liczba stron dziennikarskich, mieszanych, samych reklamowych	100, 12, 4
Wydanie internetowe	Na stronie internetowej gazety można znaleźć jeszcze więcej ciekawych przepisów tam także zapoznamy się z większą ilością specjałów dla osób które są na różnego rodzaju dietach.

Pani Domu – Marta Szaramowicz

1. Tytuł: Pani Domu

2. Podtytuł: brak

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Edipresse Polska – wydawca czasopism kobiecych

4. Siedziba, adres wydawcy: 00-480 Warszawa, ul. Wiejska 19

5. Informacje o strukturze własności wydawnictwa: polska filia międzynarodowego szwajcarskiego wydawnictwa Groupe Edipresse

6. Udział kapitału zagranicznego: wydawnictwo (spółka akcyjna) ze 100-procentowym udziałem kapitału szwajcarskiego

7. Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Urszula Zubczyńska

8. Liczba dziennikarzy: 9; współpracownicy: 11

9. Oddziały redakcji: Warszawa

10. Siedziba i adres redakcji: 00-480 Warszawa, ul. Wiejska 19

11. Data założenia pisma: 31 sierpnia 1994

12. Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe (ilość stron): objętość wydania podstawowego – 66 str.

13. Średnie nakłady: średni nakład jednorazowy - 275 174 (średnia liczba egzemplarzy przypadająca na jedno wydanie w roku, obliczona według wzoru: nakład globalny pisma w 2013 roku podzielony przez liczbę wydań w 2013 roku wg. raportu ZKDP o wysokości nakładów i dystrybucji tytułów kontrolowanych)

14. Zasięg terytorialny: czasopismo ogólnopolskie

15. Liczba i nazwy mutacji: brak

16. Liczba i nazwa dodatków:
    - poradnik kulinarny
    * książki; filmy

17. Schemat tematyczny

1. Moda i uroda

2. Wywiad z gwiazdą

3. Temat do dyskusji

4. Zdrowie

5. Reportaż

6. Książka kucharska

7. Sprytna Pani Domu

8. Psychologia

9. Zawsze w Pani Domu:
   - krzyżówka
   - horoskop
   - listy od czytelników
   - moja historia

1. Wydanie internetowe: http://polki.pl/panidomu.html
   Wydanie internetowe zawiera nieco odrębne informacje od tych, które znajdują się w czasopiśmie, natomiast dotyczą wciąż tej samej tematyki czyli zdrowia, urody oraz kulinariów. Artykuły nie są powielane. Strona zawiera zakładkę „W numerze”, gdzie możemy przeczytać o aktualnym wydaniu czasopisma oraz tematach, które zostały poruszone.

Playboy – Kamil Pakuła

Tytuł	Playboy
Podtytuł	Męski punkt widzenia
Nazwa wydawcy	Marquard Media Polska
Siedziba, adres wydawcy	Warszawa, ul. Wilcza 50/52
Informacje o strukturze własności wydawniczej
Udział kapitału zagranicznego	Tak
Imię i nazwisko redaktora naczelnego	Rafał Księzyk
Liczba dziennikarzy Liczba współpracowników	Liczba dziennikarzy: Liczba współpracowników - 7
Odziały redakcji	Warszawa, ul. Wilcza 50/52
Siedziba i adres redakcji	Warszawa, ul. Wilcza 50/52
Data założenia pisma	Grudzień 1992 (w Polsce)
Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe (liczba stron)	Ok. 150 stron (format A4)
Średnie nakłady	70 000
Zasięg terytorialny, obszar na którym jest kolportowany periodyk	Ogólnopolski
Liczba i nazwy mutacji	Brak
Liczba i nazwy dodatków	Brak
Schemat tematyczny	Erotyka, publicystyka
Wydania internetowe	Edycja Polska - Brak

Press – Jakub Pienta

Tytuł: Press

Podtytuł: Brak

Wydawca i jego charakterystyka: Press sp. z o.o.

Informacje o strukturze własności wydawnictwa: Brak danych

Udział kapitału zagranicznego Brak danych

Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Andrzej Skworz

Liczba dziennikarzy, współpracowników Dziennikarze – 11

Oddziały redakcji Warszawa

Siedziba i adres redakcj:i ul. Banderii 4/200

01-164 Warszawa

Data założenia pisma 1996 r.

Objętość, wydania podstawowe, magazynowe: 108 str

Średni nakład 5370 egz.

Zasięg terytorialny: Pismo ogólnopolskie

Liczba i nazwy mutacji Brak. Jedna wersja.

Liczba i nazwa dodatków  „Press” wzbogacony jest o „Raport” w formie dodatku. Prezentuje w nich wybrane segmenty rynku mediów, między innymi magazyny lifestylowe, prasę codzienną, poradnikową, ekonomiczno-społeczną.

Schemat tematyczn”y Media, Reklama, PR

Wydanie internetowe: Magazyn "Press" w cyfrowym formacie to ten sam magazyn, który znamy obecnie w wersji papierowej: ma taki sam wygląd i zawartość redakcyjną jak jego drukowany odpowiednik.

Twój Styl – Anna Kowalczyk

1. Tytuł: Twój Styl

2. Podtytuł: -

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Wydawnictwo Bauer – wydawca prasowy działający w Polsce od listopada 1991, specjalizujący się w prasie rozrywkowej, poradnikach oraz magazynach telewizyjnych. Wydawnictwo wchodzi w skład Bauer Media Group, do której należy także Grupa RMF oraz Interia.pl.

4. Informacje o strukturze własności wydawnictwa:  Bauer Media Polska – spółka powstała w 2008 zarządzająca holdingiem medialnym „Bauer Media Group”. Bauer rozpoczął swoją działalność w Polsce w 1991. Właścicielem spółki jest niemieckie przedsiębiorstwo Heinrich Bauer Verlag Kommanditgesellschaft z Hamburga.

5. Udział kapitału zagranicznego: kapitał niemiecki.

6. Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Jacek Szmidt

7. Liczba dziennikarzy i współpracowników: dziennikarzy – 16, współpracowników – 6.

8. Oddziały redakcji: Warszawa.

9. Siedziba i adres redakcji: ul. Motorowa 1, 04-035 Warszawa.

10. Data założenia pisma: 1990 r.

11. Objętość: 256 stron – wydanie podstawowe, ? – wydania magazynowe.

12. Średni nakład: 306 531egz.

13. Zasięg terytorialny: cała Polska.

14. Liczba i nazwy mutacji: -

15. Liczba i nazwy dodatków: kwiecień – dodatek Trendy.

16. Schemat tematyczny: Portrety, Reportaż, Inne Spojrzenie, Kultura, Moda, Uroda, Zdrowie, Psychologia.

17. Liczba stron: dziennikarskich – 190, mieszanych – 10, same reklamowe – 56.

18. Wydanie internetowe: tak, podział tematyczny: Aktualności, Moda, Piękno, Gwiazdy, Uczucia, Magazyn, Zdrowie, Relaks, Kuchnia, Wróżby, Mama, Dom, Podróże, Wasz Styl. W wydaniu internetowym regularnie pojawiają się tekst zarówno takie które są w wydaniu papierowym i których nie ma. Istnieje możliwość komentowania wszystkich informacji.

VIVA- Magdalena Dubiel

1. Tytuł - Viva

2. Podtytuł - -----------

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka - Edipresse Polska- polska filia międzynarodowego szwajcarskiego wydawnictwa Groupe Edipresse istniejąca od 1995 roku

4. Siedziba i adres wydawcy - ul. Wiejska 19, Warszawa

5. Informacje o strukturze własności wydawnictwa - Od 2000 roku ma status spółki akcyjnej, prezesem wydawnictwa jest Zbigniew Napierała

6. Udział kapitału zagranicznego - 100- procentowy udział kapitału Szwajcarskiego

7. Redaktor naczelny - Katarzyna Przybyszewska

8. Ilość dziennikarzy oraz ilość współpracowników – brak źródła z informacją

9. Oddziały redakcji – Warszawa

10. Siedziba i adres redakcji - ul. Wiejska 19, Warszawa

11. Data założenia pisma – 1997 rok

12. Objętość – wydanie zawiera od 140-170 stron (ostatnie wydanie zawiera aż 172 strony)

13. Średnie nakłady – 338 tysięcy egzemplarzy

16. Zasięg terytorialny – cała Polska

17. Liczba i nazwy mutacji – brak informacji

18. Liczba i nazwa dodatków –   Viva moda

19. Schemat tematyczny –Ekskluzywny magazyn o gwiazdach. Plotki, gwiazdy i wywiady, podział na działy: uroda, moda, zdrowie, kuchnia, news oraz artykuły dziennikarskie

20. Liczba stron dziennikarskich, reklamowych i mieszanych - zależy od wydania, 40%/ 20%/ 40%

21. Wydanie internetowe - możliwość kupna e-wydania w cenie 3.29zł. Viva jest gazetą plotkarską, nie zawiera w sobie żadnych elementów politycznych. Posiada sporo artykułów o lekkiej, kobiecej tematyce, sporo porad oraz wywiadów z aktorami i gwiazdami showbizensu.

WPROST – Paweł Rakowski

1. Tytuł - Wprost

2. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka:
   Wydawcą serwisu Wprost.pl, serwisów grupy AWR Wprost (Gover.pl, InfoTuba.pl, Pitbul.pl, Blogbox.com.pl) oraz tygodnika WPROST, jednego z najbardziej opiniotwórczych tytułów prasowych w Polsce, jest Agencja Wydawniczo-Reklamowa WPROST. Większościowym udziałowcem AWR WPROST jest Platforma Mediowa Point Group SA (GPW: POINTGROUP, PGM). PMPG SA jest jedną z najszybciej rozwijających się polskich spółek w segmencie medialnym i wydawniczym. Wśród wydawanych przez PMPG SA i jej spółki zależne tytułów są również m.in. Tygodnik Do Rzeczy oraz najstarszy polski magazyn filmowy "FILM". 

3. Imię i nazwisko redaktora naczelnego - Sylwester Latkowski

4. Liczba dziennikarzy /razem 17/

5. Siedziba i adres redakcji - Al. Jerozolimskie 212 (Batory Office Building II)
   02-486 Warszawa

6. Średnie nakłady - 122,5 tys. egz  natomiast po ujawnieniu nagrań z „afery podsłuchowej: nakład wzrósł do 163 tys. egz. 

7. Zasięg : cały kraj

8. Schemat tematyczny :Polityka, społeczeństwo, Historia, Świat, Biznes, Nauka i Zdrowie, Kultura i styl życia

9. Liczba stron reklamowych – 13

10. Liczba stron ogółem : 98

11. Liczba stron dziennikarskich : 85

12. Czy wydanie internetowe różni się od zwykłego?

Płatne wydanie internetowe nie różni się od zwykłego wydania papierowego.

Cogito – Łukasz Wielgosz

Tytuł: Cogito

Podtytuł: Dwutygodnik Młodzieżowy

Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Agencja Wydawnicza Aga Press

Wydawca pism edukacyjnych dla dzieci i młodzieży: Kumpel, Victor Junior, Victor Gimnazjalista, Cogito oraz serwisów internetowych: www.cogito.com.pl, www.victor.com.pl, www.victor-junior.pl, www.kumpel.com.pl. Działa na rynku od 1992 roku. Wydaje 330 tys. egzemplarzy pism edukacyjnych miesięcznie. Partnerami wydawcy są fundacje, instytucje kulturalne, firmy działające w kręgu kultury i edukacji. Agencja Wydawnicza patronuje wydarzeniom edukacyjnym, wartościowym publikacjom, konkursom literackim i artystycznym.

Struktura własności wydawnictwa oraz udział kapitału zagranicznego:

Agencja Wydawnicza Aga Press jest polską spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Rozpoczęła działalność w 1993 roku a do KRS-u została wpisana 16 listopada 2005 roku.

Redaktor Naczelna: Ola Siewko

Liczba dziennikarzy: RAZEM: 11 dziennikarzy

Oddziały redakcji: Jeden ogólnopolski oddział redakcji w Warszawie

Siedziba i adres redakcji: ul. Kamionkowska 45 03-812 Warszawa

Data założenia pisma: pierwsze wydanie w 1994 roku

Objętość,: 52 strony, w tym przykładowe arkusze maturalne

Średni nakład: 15000 egzemplarzy.

Zasięg terytorialny: ogólnopolski

Liczba i nazwy mutacji: brak

Liczba i nazwa dodatków: brak

Schemat tematyczny:

• Strona druga i trzecia: Spis treści i Słowo od Redaktor Naczelnej

• Strona czwarta - Informator

• Reportaż

• Rozmowa

• Tematy z okładki w ramach działów Na starcie, Paszport do Świata i Start do Kariery

• Studia oraz Pytania o Studia – przegląd kierunków

• Muza, film, książka

• Czas na debiut

• Działy Szkoła i Matura: materiały ćwiczeniowe do matury

• Arkusze ćwiczeniowe do matury

• Informacje na temat prenumeraty

20. Liczba stron dziennikarskich, mieszanych oraz samych reklamowych:

46 stron dziennikarskich, 3 mieszane, 3 reklamowe

21. Wydanie internetowe:

Istnieje wydanie internetowe pod adresem Cogito.com.pl

Media lokalne

Celowo pominąłem tak cenne informacje jak: adresy wydawców, zwroty, liczbę dziennikarzy i sieć kolportażu (przecież wszędzie jest podobnie), ponieważ i tak nikt tego nie zapamięta.

Obowiązują nas następujące dzienniki regionalne:

1. Dziennik Zachodni (śląskie)

2. Dziennik Bałtycki (pomorskie)

3. Gazeta Współczesna (podlaskie)

4. Express Bydgoski (kujawsko-pomorskie)

5. Gazeta Lubuska (lubuskie)

6. Echo Dnia (świętokrzyskie)

7. Dziennik Polski (małopolskie)

8. Kurier Lubelski (lubelskie)

9. Dziennik Łódzki (łódzkie)

10. Gazeta Olsztyńska (warmińsko-mazurskie)

11. Nowa Trybuna Opolska (opolskie)

12. Polska Głos Wielkopolski (wielkopolskie)

13. Nowiny (podkarpackie)

14. Głos - Dziennik Pomorza (zachodniopomorskie)

15. Polska Gazeta Wrocławska (dolnośląskie)

W województwie mazowieckim nie ma takiego dziennika.

Dziennik Zachodni – Karolina Rudny, Piotr Gieras

Tytuł	Polska Dziennik Zachodni
Podtytuł	Dziennik Zachodni
Nazwa wydawcy	Polskapresse
Wydawca	Warszawa, ul. Dmoaniewska 45
Informacje o wydawcy	Grupa Wydawnicza Polskapresse - wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau i jest wydawcą 8 dzienników regionalnych (Polska Dziennik Bałtycki, Polska Dziennik Łódzki, Polska Dziennik Zachodni, Polska Gazeta Krakowska, Polska Głos Wielkopolski, Polska Gazeta Wrocławska, Express Ilustrowany, Kurier Lubelski), 3 regionalnych dodatków telewizyjnych (Tele Magazyn ,Super Tele, TV Pilot), 4 tygodników ogłoszeniowych (Moto Express, Autogiełda Wielkopolska, „Jarmark”, Motojarmark), tygodników regionalnych Nasze Miasto, bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się dwa razy w tygodniu w siedmiu miastach Polski oraz od końca czerwca 2011 r. posiada 100% udziałów w spółce Polski Dom Medialny, wydawcy Dziennika Polskiego. Oprócz tego w skład wchodzą także portale internetowe gratka.pl oraz alegratka.pl
Udział kapitału zagranicznego	Właściciel Verlagsgruppe Passau, udział kapitału co najmniej 51%, brak dokładnych danych
Imię i nazwisko redaktora naczelnego	Marek Tworóg

Liczba dziennikarzy, współpracowników	Około 52 dziennikarzy, brak danych o współpracownikach
Oddziały redakcji	Bielsko – Biała, Częstochowa, Rybnik, Sosnowiec, Bytom, Gliwice, Ruda Śląska, Zabrze, Katowice, Lubliniec, Tarnowskie Góry, Tychy, Zagłębie
Siedziba i adres redakcji	Sosnowiec, ul. Baczyńskiego 25A
Data założenia pisma	06.02.1945
Objętość, wydania podstawowe, magazynowe	40 str
Średni nakład	62 711 egz.
Średnie zwroty	17 247 egz.
Sieć kolportażu	Dział kolportażu Polska- Gazeta wrocławska- salony z prasą, kioski na terenie objętym kolportażem
Zasięg terytorialny, obszar na którym jest kolportowany periodyk	Województwo śląskie i opolskie
Liczba i nazwy mutacji	Brak
Liczba i nazwa dodatków	13 dodatków: Żyj zdrowo Kibic - dodatek sportowy praca.gratka.pl - Poradniki i ogłoszenia dla pracowników dom.gratka.pl - Poradniki i ogłoszenia dot. nieruchomości Korki we wtorki - Dodatek dla uczniów Plakat edukacyjny - Dodatek od "korki we wtorki" Tygodnik 50+ - Dodatek dla emerytów i rencistów motogratka - Poradniki i ogłoszenia motoryzacyjne Trybuna Górnicza - Newsy górnicze Tele Magazyn - Program telewizyjny Tygodnik lokalny (Ukazuje się w 31 miastach powiatowych) Będzie się działo Magazyn rodzinny
Schemat tematyczny	Wydarzenia, magazyn, osobno wydarzenia z danego regionu, widać też podział na sport czy kulturę
Liczba stron dziennikarskich, mieszanych, samych reklamowych	27, 16, 2
Wydanie internetowe	Na stronie dziennikzachodni.pl można znaleźć internetową formę gazety. Jednakże według mnie różni się ona w dużym stopniu od wydania papierowego, ponieważ przypomina bardziej serwis informacyjny w rodzaju onet.pl albo interia.pl. Jeśli chodzi o tematykę możemy znaleźć podobną w obu wersjach, znajdziemy wszystko od wiadomości lokalnych po horoskop włącznie. Internetowy dziennik zachodni posiada przewagę w postaci większej ilości informacji lokalnych nie tylko z zakresu naszego regionu.

Dziennik Łódzki – Jakub Pienta, Konrad Szykulski

Tytuł	Dziennik Łódzki
Podtytuł	Brak danych
Wydawca i jego charakterystyka	Grupa Wydawnicza Polskapresse - wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau i jest wydawcą 8 dzienników regionalnych (Polska Dziennik Bałtycki, Polska Dziennik Łódzki, Polska Dziennik Zachodni, Polska Gazeta Krakowska, Polska Głos Wielkopolski, Polska Gazeta Wrocławska, Express Ilustrowany, Kurier Lubelski), 3 regionalnych dodatków telewizyjnych (Tele Magazyn ,Super Tele, TV Pilot), 4 tygodników ogłoszeniowych (Moto Express, Autogiełda Wielkopolska, „Jarmark”, Motojarmark), tygodników regionalnych Nasze Miasto, bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się dwa razy w tygodniu w siedmiu miastach Polski oraz od końca czerwca 2011 r. posiada 100% udziałów w spółce Polski Dom Medialny, wydawcy Dziennika Polskiego. Oprócz tego w skład wchodzą także portale internetowe gratka.pl oraz alegratka.pl
Informacje o strukturze własności wydawnictwa	Verlagsgruppe Passau  Polskapresse Spółki Polskapresse: Grupa e-budownictwo.pl, Coigdzie.pl, Gruper Sp. z o.o., Langloo.com S.A., Workking, Express Media Sp. z o.o.
Udział kapitału zagranicznego	Właściciel Verlagsgruppe Passau, udział kapitału co najmniej 51%, brak dokładnych danych
Redaktor naczelny	Robert Sakowski
Liczba dziennikarzy, współpracowników	Dziennikarze – 18 Wydawcy – 7 Kierownicy działów – 4 Publicyści – 3 Inni - 4
Oddziały redakcji	Bełchatów, Kutno, Łęczyca, Łowicz, Piotrków Trybunalski, Radomsko, Sieradz, Skierniewice, Tomaszów Mazowiecki, Wieluń, Zduńska Wola
Siedziba i adres redakcji	90-532 Łódź, ul. ks. I. Skorupki 17/19
Data założenia pisma	6 stycznia 1884 – pierwsze wydanie
Objętość, wydania podstawowe, magazynowe	28-56 str
Średni nakład	35 219 egz.
Zasięg terytorialny	Województwo łódzkie
Liczba i nazwy mutacji	Dwie – miejska i regionalna
Liczba i nazwa dodatków	13 50+, Dom Gratka , Forum Łódź, Gratka, Historia, Junior Media, Kocham Czytać, Moto Gratka, Na zdrowie, Praca Gratka, Sport, Tele Magazyn, The Times
Schemat tematyczny	Wydarzenia ogólnokrajowe, wydarzenia z rejonu, magazyn, podział na sport i kulturę
Wydanie internetowe	Na stronie dzienniklodzki.pl można znaleźć e-wydanie dziennika. Według nas wydanie cyfrowe nie różni się niczym od wydania tradycyjnego. Jest jego dokładną kopią.

Echo Dnia - Karolina Stęclik, Łukasz Wielgosz

Tytuł: Echo Dnia

Podtytuł: -

Nazwa wydawcy i jego charakterystyka:

Do marca 2015: Media Regionalne Sp. z o.o. Oddział w Kielcach. W wyniku fuzji spółek Polskapresse i Media Regionalne w marcu 2015 r. grupa zmieniła nazwę na Polska Press Grupa.

Struktura własności wydawnictwa oraz udział kapitału zagranicznego:

Polska Press jest częścią Verlagsgruppe Passau, niemieckiej grupy medialnej obecnej w Niemczech, Czechach i Polsce.

Redaktor Naczelny: Stanisław Wróbel

Liczba dziennikarzy: RAZEM: 62 dziennikarzy

Oddziały redakcji:

a) Odział radomski

b) Oddział podkarpacki

c) Oddziały terenowe w woj. świętokrzyskim:

Oddział w Busku Zdroju, Oddział w Końskich, Oddział w Starachowicach, - Oddział w Ostrowcu Świętokrzyskim, Oddział w Staszowie , Oddział w Sandomierzu, Oddział w Skarżysku, Oddział w Jędrzejowie, Oddział we Włoszczowie,

Siedziba i adres redakcji: ul. Targowa 18, 25-520 Kielce

Data założenia pisma: 1 grudnia 1971 - ukazał się pierwszy numer "Echa Dnia".

Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe:

• poniedziałek - od 20 do 28 stron

• wtorek, środa, czwartek i sobota - od 20 do 24 stron

• piątek (magazyn) - od 24 do 32 stron

Obecnie "Echo Dnia" ma 6 wydań. Poszczególne wydania obejmują nastepujące tereny:

- wydanie kielckie - miasto Kielce i powiat kielecki ,

- wydanie świętokrzyskie 1 - miasta i powiaty Końskie, Skarżysko, Starachowice, Ostrowiec;

- wydanie świętokrzyskie 2 - miasta i powiaty Sandomierz, Staszów , Opatów;

- wydanie świętokrzyskie 3 - miast i powiaty Busko, Pińczów, Kazimierza Wielka, Jędrzejów, Włoszczowa;

- wydanie radomskie - byłe województwo radomskie,

- wydanie podkarpackie - miasta i powiaty Tarnobrzeg, Stalowa Wola, Nisko , Mielec, Kolbuszowa.

Średni nakład: 29 436 sztuk

Zasięg terytorialny:

• świętokrzyskie (powiaty: kielecki, konecki, skarżyski, starachowicki, ostrowiecki, opatowski, sandomierski, staszowski, buski, kazimierski, pińczowski, jędrzejowski, włoszczowski)

• część mazowieckiego (powiaty: grójecki, białobrzeski, kozienicki, radomski, zwoleński, przysuski, szydłowiecki, lipski)

• część podkarpackiego (powiaty: tarnobrzeski, stalowowolski, niżanski)

Liczba i nazwy mutacji:

• kielecka (miasto Kielce i powiat kielecki),

• świętokrzyska (powiaty: buski, jędrzejowski, kazimierski, konecki, opatowski, ostrowiecki, pińczowski, sandomierski, skarżyski, starachowicki, staszowski, włoszczowski)

• radomska (byłe województwo radomskie),

• podkarpacka (byłe województwo tarnobrzeskie).

Liczba i nazwa dodatków:

• w poniedziałek - Super Echo Sportowe,

• we wtorek - Mój Dom,

• w środę - Nasz Styl,

• w czwartek - Zdrowie ,

• w piątek - Super-Relaks i Weekend,

• w sobotę - Na Luzie.

Ponadto regularnie ukazują się dodatki okolicznościowe jak Skarb Kibica, Szkoła, Na Walentynki, Maturzyści i inne.

Liczba stron dziennikarskich, mieszanych oraz samych reklamowych:

22 strony dziennikarskie, 2 strony reklamowe (11.03.2015)

Wydanie internetowe:

Istnieje wydanie internetowe, nie różni się od wydania tradycyjnego.

Gazeta Współczesna – Martyna Różańska

1. Gazeta Współczesna

2. Brak

3. Media Regionalne Sp. z o. o Oddział w Białymstoku, wykupione przez Grupę PolskaPresse w 2013r.

4. Brak

5. Redaktor Naczelny: Konrad Kruszewski

6. Liczba dziennikarzy: 18 w tym Ci pracujący w poszczególnych oddziałach, liczba współpracowników:

7. Oddziały redakcji: w Ełku, Suwałkach, Bielsku Podlaskim, Łomży, Sokółce.

8. ul. św. Mikołaja 1
   15-419 Białystok

9. 2.09.1951r.

10. 36 tys. egz.
    76 tys. (w piątek) egz.

11. Podlasie

12. 4 mutacje: Gazeta Białostocka, Gazeta Mazurska, Gazeta Łomżyńska, Gazeta Suwalska

13. W czwartki dodatek Kramik z lokalnymi ogłoszeniami,

14. W gazecie występują następujące działy: miejski, magazynu, sportowy

Dziennik Bałtycki – Marta Szaramowicz

1. Tytuł : Polska Dziennik Bałtycki

2. Podtytuł: brak

3. Nazwa Wydawcy i jego charakterystyka: Polskapresse Sp. z o.o. Oddział Prasa Bałtycka, spółka należąca do ogólnopolskiej grupy wydawniczej Polskapresse.

6. Udział kapitału zagranicznego: Udziały niemieckiej Grupy Polskapresse-Passau 100%

7. Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Mariusz Szmidka

8. Liczba dziennikarzy: 32; Współpracowników: 11

9. Oddziały redakcji: w Gdyni, Gdańsku, Bytowie, Chojnicach, Człuchowie, Elblągu, Kartuzach, Kościerzynie, Pruszczu Gdańskim, Kwidzynie, Lęborku, Malborku, Nowym Dworze Gdańskim, Pucku, Słupsku, Starogardzie Gdańskim, Sztumie, Tczewie i Wejherowie

10. Siedziba i adres redakcji: Gdańsk, ul. Targ Drzewny 9/11

11. Data założenia pisma : 19 maja 1945

12. Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe (liczba stron): od 40 do 56 stron.

13. Średnie nakład: 62 040

16. Zasięg terytorialny: pomorskie, miasta: Gdańsk, Słupsk, Lębork, Bytów, Tczew, Kościerzyna, Starogard Gdański

17. Liczba i nazwy mutacji
- mutacja SŁUPSK (do wydania głównego w piątek)
- mutacja CHOJNICE (do wydania głównego w piątek)

18. Liczba i nazwa dodatków:

W poniedziałek:

• "Męska Rzecz" – dodatek o mężczyznach i dla mężczyzn.

• "Praca Gratka" – oferty zatrudnienia i porady dla osób szukających pracy.

We wtorek:

• "Twój Dom" – dodatek o mieszkaniach i urządzaniu domu.

• "Nieruchomości Gratka" – nowości na rynku mieszkaniowym i inwestycje w regionie.

W środę:

• "Uroda i Styl" – dodatek poświęcony urodzie, zawierający porady ekspertów.

• "Edukacja Gratka" – dodatek ukazujący się co dwa tygodnie, poświęcony nauce i szkołom.

W czwartek:

• "Dobra Kuchnia" – dotyczy jedzenia i nowości kulinarnych.

• "Moto Gratka" – dodatek motoryzacyjny.

W piątek:

• "Tele Magazyn" – dodatek telewizyjny – programy 65 stacji oraz materiały rozrywkowe.

• "Magazyn Rejsy" – dodatek reporterski o życiu w kraju i za granicą.

• "Będzie się działo" – informator kulturalny i rozrywkowy.

• 20 tygodników lokalnych, w których opisane są lokalne problemy, regionalne autorytety i opinie czytelników.

W sobotę:

• "Podróże Gratka" – poświęcony podróżom, zawiera opisy miejsc, transportu, terminów i cen.

19. Schemat tematyczny:

• Fakty 24 – przegląd najnowszych wydarzeń lokalnych i na świecie.

• Strony miejskie i regionalne – dział poświęcony życiu w miastach i regionie na Pomorzu.

• Opinie – dział zajmujący się głównie polityką, ale i problemami społecznymi.

• Pieniądze – dział o finansach i gospodarce.

• Kultura – w dziale tym przedstawiane są ważniejsze wydarzenia kulturalne oraz publikowane są recenzje i eseje.

• Zbliżenia – materiały w tym dziale dotyczą analizy interesujących zjawisk w Polsce i za granicą.

• Poradnik – codzienne porady reporterów dziennika dotyczące różnych dziedzin życia.

• Sport – sportowe relacje z boisk i stadionów.

• Relaks – mapy pogody, ciekawostki, krzyżówki, kakuro, sudoku, horoskopy, rozmaitości.

20. Liczba stron
- mieszana - od 40 do 56
- reklamowa -

21. Tak - http://www.dziennikbaltycki.pl/

Nowiny - Magdalena Dubiel, Marta Sitek, Tomasz Winczek

1. Tytuł - Nowiny- dziennik podkarpacki

2. Podtytuł - Dziennik podkarpacki

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka - Media Regionalne – ogólnopolska grupa prasowa od marca 2013 roku należąca do Grupa Wydawnicza Polskapresse. Spółka powstała w 1995 roku.

5. Informacje o strukturze własności wydawnictwa - W grudniu 2006 roku Orkla Press Polska, jako nowa część koncernu prasowego Mecom Europe zmieniła nazwę na Media Regionalne. W marcu 2013 roku Media Regionalne zostały kupione przez Grupę Wydawniczą Polskapresse

6. Udział kapitału zagranicznego - brak informacji.

7. Redaktor naczelny - Stanisław Sowa

8. Ilość dziennikarzy oraz ilość współpracowników – DZ – 29, WS - 36

9. Oddziały redakcji – Rzeszów, Krosno, Przemyśl i Dębica.

10. Siedziba i adres redakcji - ul. Kraszewskiego 2, 35-016 Rzeszów

11. Data założenia pisma – 1949 rok

12. Objętość – wydania podstawowe, wydania magazynowe – 40 – 48 stron

13. Średnie nakłady – poniedziałek – ok. 45 000 egzemplarzy, wtorek – czwartek – ok. 25 000 egzemplarzy,  piątek – 80 000 egzemplarzy,  średni nakład – 52 740 egzemplarzy.

16. Zasięg terytorialny – województwo podkarpackie, wschodnia część świętokrzyskiego, część lubuskiego.

17. Liczba i nazwy mutacji – rzeszowska (Rzeszów, Leżajsk, Łańcut, Strzyżów), dębicka (Dębica, Ropczyce, Sędziszów, Mielec, Kolbuszowa),  krośnieńska (Krosno, Brzozów, Jasło, Lesko, Sanok, Ustrzyki),  przemyska (Przemyśl, Jarosław, Lubaczów, Przeworsk) i  tarnobrzeska (Tarnobrzeg, Nisko, Stalowa Wola). Strony mutowane ukazują się od wtorku do czwartku.

18. Liczba i nazwa dodatków –   poniedziałek – Stadion, Motoryzacja, wtorek – Nasz Dom, Finanse,  środa – Edukacja, Zdrowie, czwartek – Dodatki lokalne, Motoryzacja, piątek – Magazyn, Tele Program.

21. Wydanie internetowe - tak, nowiny24.pl. Portal działa od 2006 roku.

Gazeta Wrocławska – Anna Kowalczyk, Kamil Pakuła

1. Tytuł: Gazeta Wrocławska.

2. Podtytuł: -

3. Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Polskapresse Oddział Prasa Wrocławska -  wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau i jest wydawcą 8 dzienników regionalnych (Polska Dziennik Bałtycki, Polska Dziennik Łódzki, Polska Dziennik Zachodni, Polska Gazeta Krakowska, Polska Głos Wielkopolski, Polska Gazeta Wrocławska, Express Ilustrowany, Kurier Lubelski), 3 regionalnych dodatków telewizyjnych (Tele Magazyn, Super Tele, TV Pilot), 4 tygodników ogłoszeniowych (Moto Express, Autogiełda Wielkopolska, „Jarmark”, Motojarmark), tygodników regionalnych Nasze Miasto, bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się dwa razy w tygodniu w siedmiu miastach Polski oraz od końca czerwca 2011 r. posiada 100% udziałów w spółce Polski Dom Medialny, wydawcy Dziennika Polskiego. W Polskapresse zatrudnionych jest ok. 2600 osób, w tym ok. 760 dziennikarzy. Prezesem zarządu jest Dorota Stanek.

4. Informacje o strukturze własności wydawnictwa:  wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau -  niemieckiej grupy medialnej założonej w 2000 roku, obecnej w Niemczech, Czechach i Polsce.

5. Udział kapitału zagranicznego: kapitał niemiecki.

6. Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Arkadiusz Franas.

7. Liczba dziennikarzy i współpracowników: dziennikarzy – 15.

8. Oddziały redakcji: Jelenia Góra, Legnica, Lubin, Wałbrzych, Głogów.

9. Siedziba i adres redakcji: ul. Św. Antoniego 2/4, Wrocław.

10. Data założenia pisma: 1945 r., od 2007 r. jako Polska Gazeta Wrocławska.

11. Objętość: 26 stron – wydanie podstawowe.

12. Średni nakład: styczeń 2015: 24 428 egz.

13. średni zwrot: 6 569 egz.

14. Sieć kolportażu: kioski, salony prasowe, prenumerata - gazetawroclawska.pl, e-wydanie na prasa24.pl.

15. Zasięg terytorialny: całe woj. dolnośląskie.

16. Liczba i nazwy mutacji: 3 mutacje: mut. Jelenia Góra, mut. Legnica, mut. Wałbrzych.

17. Liczba i nazwy dodatków: Panorama Legnicka (wtorek), Tygodnik Głogowski (piątek), Gazeta Wojewódzka (wtorek), Oleśniczanin (środa), Gazeta Sycowska (środa), Wieczór Wrocławia (piątek), Panorama Wałbrzyska (wtorek), Nasze Miasto Strzegom, 50+, Telemagazyn, Nasz Region, Wokół Wrocławia, Sport.

18. Schemat tematyczny: Druga Strona, Wrocław, Mój reporter, Wrocławska Suwmiarka, Gazeta Plus: rozmowa, film, literatura, Polska/Świat, Kultura, Telewizja i Relaks, Niezbędnik, Strefa biznesu, Praca Gratka, Ogłoszenia Drobne.

19. Liczba stron: dziennikarskich – 12, mieszanych – 24, same reklamowe – 2.

20. Wydanie internetowe: tak, podział tematyczny: Fakty24, Region, Sport, Mój Reporter, Historia, Prenumerata, Zdrowie, Biznes, Horoskopy, Ogłoszenia. Wydanie internetowe jest bardziej intuicyjne, od razu można znaleźć to co nas interesuje, istnieje możliwość komentowania artykułów, jest podział informacji na najczęściej czytane i komentowane przez co możemy szybko dotrzeć do najważniejszych i najciekawszych informacji. Możemy również znaleźć zakładkę Nie przegap! która informuje o najważniejszych wydarzeniach w regionie. Dodatkowo wydanie internetowe zawiera galerie ze zdjęciami oraz możliwość zapisania się do newslettera. Przewagą wydania internetowego jest jego powszechność i darmowość.

Kurier Lubelski – Mateusz Błoch

Tytuł: Kurier Lubelski

Podtytuł: brak

Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Polskapresse. To jeden z największych wydawców prasy w Polsce. Grupa Wydawnicza Polskapresse wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Verlagsgruppe Passau i jest wydawcą 8 dzienników regionalnych, 3 regionalnych dodatków telewizyjnych, 4 tygodników ogłoszeniowych, tygodników regionalnych Nasze Miasto oraz bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się dwa razy w tygodniu w siedmiu miastach Polski. W skład grupy Polskapresse wchodzą także media internetowe. Polskapresse jest współwłaścicielem serwisu ogłoszeniowego Gratka.pl i Alegratka.pl, serwisu motoryzacyjnego Motofakty.pl oraz właścicielem miejskiego portalu informacyjnego NaszeMiasto.pl, internetowej wersji dodatku telewizyjnego TeleMagazyn.pl oraz serwisu opartego na dziennikarstwie obywatelskim – Wiadomości24.pl.

Informacje o strukturze własności wydawnictwa: Gazeta jest własnością Polskapresse, która nabyła jej całościowe udziały w 2008 roku

Udział kapitału zagranicznego: 0% (Polskapresse w 100% należy do niemieckiego Verlagsgruppe Passau)

Imię i nazwisko redaktora naczelnego: Sylwia Szewc-Koryszko,

Liczba dziennikarzy: 11 (+ 5 wydanie internetowe) i współpracowników 6

Oddziały redakcji: w Lublinie

Siedziba i adres redakcji: Krakowskie Przedmiescie 10/1, 20-002 Lublin

Data założenia pisma: 1957

Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe (liczba stron): 16 stron,

Średnie nakłady: 8 283

Zasięg terytorialny, obszar, na którym jest kolportowany periodyk: województwo lubelskie

Liczba i nazwa mutacji:

Liczba i nazwa dodatków (stałych – dni tygodnia, kiedy się ukazują): Magazyn, Kurier Lubelski Puławy, Tygodnik miejski Lublin piątek wieczorem, Telemagazyn. Dodatki ukazują się w piątki.

Schemat tematyczny: Informacje lokalne, wiadomości, region, kultura, sport, wybory, rozmaitości, dom, raporty, biznes, horoskopy

Liczba stron dziennikarskich, mieszanych, reklamowych: 7, 4, 5

Wydanie internetowe, czy istnieje i w jakim stopniu różni się od wydania tradycyjnego. Dokonać charakterystyki tematyczno – gatunkowej łącznie z własną oceną czytelniczą: Istnieje wydanie internetowe, informacje w nim zamieszczane różnią się od tych zamieszczanych na piśmie. Internetowe charakteryzuje się zwięzłością newsów i brakiem felietonów. W wydaniu internetowym występuje podział tematyczny na sport, wiadomości, kultura itp.

Gazeta Lubuska – Dawid Bajorek

Tytuł: Gazeta Lubuska.

Nazwa wydawcy i jego charakterystyka: Media Regionalne Sp. z o. o. Oddział w Zielonej Górze; Polska Press Grupa; Fuzja Polskapresse i Media Regionalne – teraz Polska Press Grupa. Jeden z największych wydawców prasy w Polsce. Lider na rynku mediów regionalnych i lokalnych. Główne obszary działalności to prasa płatna i bezpłatna, Internet i drukarnie. Tytuły prasowe obecne w 15 województwach Polski – 18 dzienników regionalnych (8 pod wspólną marką "Polska"). Ponad 100 tygodników lokalnych, bezpłatne Nasze Miasto oraz tygodniki ogłoszeniowe. 8 drukarni Polska Press.

Siedziba, adres wydawcy: ul. Domaniewska 45, Warszawa.

Udział kapitału zagranicznego: Polska Press jest częścią Verlagsgruppe Passau, niemieckiej grupy medialnej obecnej w Niemczech, Czechach i Polsce.

Redaktor naczelna: Iwona Zielińska.

Liczba dziennikarzy: 23; Lb. współpracowników: 5.

Oddziały redakcji: Głogów, Krosno Odrzańskie, Nowa Sól, Międzyrzecze, Słubice, Wolsztyn, Żagań, Żary.

Siedziba i adres redakcji:  65-042 Zielona Góra al. Niepodległości 25.

66-400 Gorzów Wlkp. Sikorskiego 111.

Data założenia: 1952 r.

Objętość, wydania podstawowe, wydania magazynowe: 20 stron. Do sobotnich wydań magazynowych dołączanych jest pięć tygodników lokalnych (Tygodnik Zielonogórski, Tygodnik Nowej Soli, Tygodnik Żarsko-Żagańskiego, Tygodnik Gubin-Krosno Odrzańskie i Głos Gorzowa) oraz Teleprogram. 

Średnie nakłady: styczeń 2015: średni nakład jednorazowy 26 213; sprzedaż ogółem 21 875.

Sieć kolportażu: kioski, salony prasowe, prenumerata na gazetalubuska.pl, e-wydanie na kioskcumulus.pl.

Zasięg terytorialny: województwo lubuskie, powiaty choszczeński i myśliborski (Zachodniopomorskie), głogowski i polkowicki (Dolnośląskie), miedzychodzki, nowotomyski, wolsztyński (Wielkopolskie).

Mutacje: 3 lokalne od poniedziałku do piątku.

Dodatki: branżowe od poniedziałku do piątku – motoryzacyjny, praca, lokalny biznes, nieruchomości . W poniedziałek Sport, w piątek Strefa Imprez. W sobotę Teleprogram.

Schemat tematyczny: Każdy tekst podpisany nazwą Gminy (10 stron) po kolei od regionalnych do lokalnych, przed "krajem" listy od czytelników, jedna strona poświęcona na informacje z kraju, strona "doradzamy" z jednym tematem na całą kolumnę, strona zdrowie, rozrywka, ogłoszenia drobne, ogłoszenia, ogłoszenia – nekrologi (i to i to na jednej), trzy ostatnie strony na dodatek.

Lb. stron dziennikarskich: 10, mieszanych: 7, reklamowych: 3.

Wydanie internetowe: istnieje od 15 grudnia 2000 r., odpłatnie w pdf, treść pokrywa się z wydaniem drukowanym.

Instytucje i stowarzyszenia

Telewizja Polska – Marta Szaramowicz

Telewizja Polska (TVP) - jedyny publiczny nadawca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1952 do 1990 roku był to jedyny nadawca telewizyjny w Polsce.

Nadawca kanałów telewizyjnych:

Kanały ogólnotematyczne

• TVP1 / TVP1 HD

• TVP2 / TVP2 HD (1970)

• TVP Polonia – dla Polaków mieszkających z zagranicą (1993)

• TVP HD

• TVP Regionalna (1994 - później TVP3, następnie TVP Info)

Kanały regionalne (Ośrodki regionalne i daty ich powstania)

• TVP Białystok (21 grudnia 1997)

• TVP Bydgoszcz (5 września 1994)

• TVP Gdańsk (10 lutego 1959)

• TVP Gorzów Wielkopolski (1 stycznia 2005)

• TVP Katowice (3 grudnia 1957)

• TVP Kielce (1 stycznia 2005)

• TVP Kraków (4 czerwca 1961)

• TVP Lublin (12 stycznia 1985)

• TVP Łódź (22 lipca 1956)

• TVP Olsztyn (1 stycznia 2005)

• TVP Opole (1 stycznia 2005)

• TVP Poznań (1 maja 1957)

• TVP Rzeszów (19 października 1990)

• TVP Szczecin (1 maja 1960)

• TVP Warszawa (Siedziba TVP – oddana do użytku 18 lipca 1969 r.)

• TVP Wrocław (1 lutego 1958)
  
  Kanały tematyczne

• TVP Info – kanał informacyjny (2007 – dawniej TVP 3)

• TVP Historia – kanał historyczny (2007)

• TVP Kultura – kanał kulturalny (2005)

• TVP Seriale – kanał filmowo-serialowy (2010)

• TVP Sport / TVP Sport HD – kanał sportowy (2006)

• TVP Rozrywka – kanał rozrywkowy (2013)

• TVP ABC – kanał dla dzieci i młodzieży (2014)

• Belsat TV – kanał w języku białoruskim

Kanały internetowe

• TVP Parlament – internetowy kanał transmitujący obrady Sejmu i Senatu RP (2011)

Data założenia: 25 października 1952 r.

Siedziba: Warszawa, ul. Jana Pawła Woronicza 17

Prezes: Juliusz Braun (od 6 maja 2011)

Najwybitniejsi Prezenterzy:
- Jan Suzin (pracował w latach 1955-1996),
- Krystyna Loska (pracowała od lat 50. do 1994 roku),
- Edyta Wojtczak (pracowała w latach 1957-1996),
- Bogumiła Wander (pracowała od końca lat 60. do 2003 roku)

Historia

• 5 października 1938 i 26 sierpnia 1939 – pokazy próbnej transmisji telewizyjnej w Warszawie

• 25 października 1952 – oficjalny start Telewizji Polskiej w tym uruchomiono emisję Jedynki

• 1958 – powstaje Dziennik Telewizyjny

• 9 listopada 1958 – pierwsze wydanie Telewizyjnego Kuriera Warszawskiego

• 1962 - przeprowadzenie pierwszej transmisji satelitarnej

• 2 października 1970 – powstaje Telewizyjna Dwójka

• 26 czerwca 1986 – powstaje Teleexpress

• 18 listopada 1989 – zmiana Dziennika Telewizyjnego w Wiadomości

• 6 lutego 1990 - Koniec monopolu TVP - powstaje pierwsza oficjalna prywatna stacja telewizyjna w Polsce.

• 24 marca 1992 – zmiana skrótu TP na TVP, zmiana loga TVP

• 24 października 1992 – próbna emisja programu satelitarnego TVP Polonia skierowanego do Polaków mieszkających zagranicą, emitowanego regularnie od 30 marca 1993

• 30 marca 1997 – pierwszy w historii kanał tematyczny Tylko Muzyka emitowany do 15 lutego 1998 ze względów formalno-prawnych

• 2002 – obchody 50-lecia Telewizji Polskiej.

• 3 marca 2002 – ruszył trzeci program telewizji publicznej – TVP3 – zastępując dotychczasowe programy regionalne w całej Polsce

• 9 stycznia 2005 – telewizja interaktywna

• 25 października 2007 – obchody 55-lecia Telewizji Polskiej.

• 9 listopada 2008 – 50 urodziny obchodzi Telewizyjny Kurier Warszawski.

• 5 lipca 2012
o Uruchomienie (w ramach HbbTV) aplikacji z informacjami nt. pogody i regionu, z którego TVP jest odbierana

• 25 października 2012 – obchody 60-lecia Telewizji Polskiej. W ramach obchodów jesienią zorganizowano Dzień Otwarty TVP i Wielki Test Telewizyjny. Dodatkowo emitowano programy dotyczące historii TVP.

CENTRUM MONITORINGU WOLNOŚCI PRASY – Radosław Kępys

Misja:

Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich broni wolności słowa zgodnie z art. 10 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a szczególnie swobody dziennikarza w docieraniu do źródeł informacji, umacnia wolność prasy i mediów elektronicznych, strzeże wykorzystania wolności słowa.

Art. 10 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności

1. Każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. Niniejszy przepis nie wyklucza prawa Państw do poddania procedurze zezwoleń przedsiębiorstw radiowych, telewizyjnych lub kinematograficznych.

2. Korzystanie z tych wolności pociągających za sobą obowiązki i odpowiedzialność może podlegać takim wymogom formalnym, warunkom, ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego, integralności terytorialnej lub bezpieczeństwa publicznego ze względu na konieczność zapobieżenia zakłóceniu porządku lub przestępstwu, z uwagi na ochronę zdrowia i moralności, ochronę dobrego imienia i praw innych osób oraz ze względu na zapobieżenie ujawnieniu informacji poufnych lub na zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej.

Dyrektor:

Wiktor Świetlik (ur. 1978), absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2007 roku komentator polityczny i publicysta dziennika "Polska". Karierę zaczynał - jako reporter - w tygodniku "Nowe Państwo" w 1998 roku. Później publikował reportaże, korespondencje zagraniczne, teksty publicystyczne i wywiady między innymi we "Wprost", "Filmie", "BusinessWeeku", "Gazecie Polskiej", "Ozonie", i wielu innych tytułach. Od 2005 do 2007 roku kierował działem Opinie w dzienniku "Fakt".

Historia

Centrum Monitoringu Wolności Prasy zostało założone 1 maja 1996 r. na mocy uchwały Zarządu Głównego SDP. Już w styczniu 1996 r. ukonstytuowała się Rada Programowa CMWP, w skład której weszli: Andrzej Goszczyński, Andrzej Jonas (wiceprezes SDP), prof. Andrzej Rzepliński, dr Ewa Nowińska, dr Aleksandra Wiktorowska, mec. Bogudar Kordasiewicz. Rada opracowała 2-letni program działalności Centrum. Praktyczna działalność Centrum rozpoczęła się we wrześniu 1996 r., czemu towarzyszyło rozszerzenie Rady Programowej o osoby Stefana Bratkowskiego, Andrzeja Romana i prof. Andrzeja Rycharda. W listopadzie 1997 r. do Rady Programowej został przyjęty prof. Andrzej Redelbach na miejsce dr Aleksandry Wiktorowskiej. W grudniu 1998 r. na członka Rady Programowej powołany został mec. Jerzy Naumann. W sierpniu 2001 r. Zarząd Główny Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich odwołał Andrzeja Goszczyńskiego ze stanowiska dyrektora Centrum, rozwiązano Radę Programową. W końcu stycznia 2002 r. została powołana Rada Konsultacyjna. W jej skład weszli: mec. Jan Stefanowicz ( przewodniczący), Stefan Bratkowski, mec. Maciej Bednarkiewicz, Bohdan Cywiński, prof.Ireneusz Krzemiński, Nina Nowakowska, prof. Andrzej Paczkowski, Julia Pitera, senator Krzysztof Piesiewicz, prof. Adam Strzembosz, Henryk Wujec. W kwietniu 2004 r. ze względu na stan zdrowia odeszli z Rady prof. Adam Strzembosz i Bohdan Cywiński. Nowymi członkami Rady zostali mec. Michał Kulesza i prof. Andrzej Rzepliński . Funkcje dyrektora CMWP sprawowali : Jolanta Chojecka, Andrzej Tadeusz Kijowski, Jerzy Kisielewski, Andrzej Krajewski, Miłosz Marczuk. Aktualnie obowiązki dyrektora pełni Wiktor Świetlik.

Izba Wydawców Prasy – Agata Bilińska, Jakub Brzozowski

Izba Wydawców Prasy – ogólnopolska organizacja samorządu gospodarczego dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność związaną w wydawaniem i kolportażem prasy – powstała 30 marca 1996 z inicjatywy Unii Wydawców Prasy i Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wydawców.

Reprezentuje interesy gospodarcze zrzeszonych w niej podmiotów z zakresie prowadzonej przez nie działalności wydawniczej, polegającej na wydawaniu gazet i czasopism zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej z wykorzystaniem środków audialnych lub audiowizualnych – na podstawie wpisu do właściwych rejestrów, a także wydawaniu – obok działalności prasowej – książek i innych wydawnictw na nośnikach papierowych i elektronicznych.

Izba Wydawców Prasy współdziała z Polską Izbą Druku i Polską Izbą Książki.

Rys historyczny

Izba Wydawców Prasy, działająca od roku 1996, jest organizacją samorządu gospodarczego wy-dawców prasy. Do jej podstawowych zadań należy: reprezentowanie interesów gospodarczych zrzeszonych w niej podmiotów w zakresie ich działalności wydawniczej, w szczególności wobec organów państwowych i samorządu terytorialnego; kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki w działalności wydawniczej, a zwłaszcza opracowywanie i doskonalenie norm rzetelnego postępowania w obrocie gospodarczym; wyrażanie opinii o projektach rozwiązań odnoszących się do funkcjonowania rynku wydawniczego, uczestniczenie w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w tym zakresie oraz dokonywanie ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej; organizowanie pomocy członkom Izby w rozwiązywaniu problemów ekonomicznych i organizacyjnych związanych z podejmowaniem i prowadzeniem przez nich działalności wydawniczej; prowadzenie działalności promocyjnej na rzecz członków oraz pomoc w nawiązywaniu kontaktów z partnerami w kraju i za granicą;     Jako organizacja samorządu gospodarczego Izba Wydawców Prasy reprezentuje interesy wydawców wobec władz państwowych. Przedstawiciele Izby są obecni na istotnych dla środowiska wydawców posiedzeniach komisji sejmowych i senackich, spotykają się z reprezentantami rządu.     Izba Pomaga wydawcom w prowadzeniu działalności wydawniczej poprzez szkolenia i usługi prawne, a także sporządzanie i dostarczanie ekspertyz dotyczących spraw podatkowych. Izba promuje czytelnictwo prasy i zamieszczanie reklam w mediach drukowanych. Izba wydaje wewnętrzny biuletyn informujący członków IWP o pracach zarządu i komisji problemowych. Na łamach biuletynu zamieszczane są informacje o ekspertyzach prawnych i podatkowych oraz wiadomości o istotnych faktach na rynku medialnym i w naszym środowisku.     W Izbie działają komisje: kolportażu, prasy fachowej, prasy lokalnej, sekcja magazynów, komisja do spraw reklamy, komisja prasy biznesowej. Komisje inicjują i podejmują działania na rzecz poszczególnych segmentów prasy, wspomagają też Zarząd Izby w wypracowywaniu stanowiska Izby w ważnych dla wydawców kwestiach. W komisjach pracują społecznie przedstawiciele wydawnictw z różnych działów.     Izba inicjuje także i uczestniczy w środowiskowych działaniach samoregulacyjnych, służących kształtowaniu i upowszechnianiu zasad etyki w działalności wydawniczej i reklamowej. Służy temu m.in. przyjęty przez Izbę i obowiązujący jej członków Kodeks Dobrych Praktyk Wydawców Prasy oraz Kodeks Etyki Reklamy, przyjęty przez środowisko reklamodawców, agencji reklamowych i mediów, opracowany przy istotnym udziale Izby.     IWP współdziała z Polską Izbą Druku i Polską Izbą Książki. Ponadto Izba jest członkiem międzynarodowych związków wydawców: gazet - WAN (World Association of Newspapers) i magazynów - FIPP (International Federation of Periodical Press) oraz europejskich stowarzyszeń wydawców prasy - ENPA (European Newspaper Publishers' Association) oraz FAEP (European Federation of Magazine Publisher)..

Cele i zadania Izby

§7

Do celów i zadań Izby należy:
1. reprezentowanie interesów gospodarczych zrzeszonych w niej podmiotów w zakresie ich działalności wydawniczej, w szczególności wobec organów państwowych i samorządu terytorialnego;
2. kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki w działalności wydawniczej, a zwłaszcza opracowywanie i doskonalenie norm rzetelnego postępowania w obrocie gospodarczym;
3. wyrażanie opinii o projektach rozwiązań odnoszących się do funkcjonowania rynku wydawniczego, uczestniczenie w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w tym zakresie oraz dokonywanie ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych dotyczących prowadzenia działalności go-spodarczej.
4. ochrona praw autorskich wydawców i - w odpowiednim zakresie - twórców.
5. organizowanie pomocy członkom Izby w rozwiązywaniu problemów ekonomicznych i organizacyjnych związanych z podejmowaniem i prowadzeniem przez nich działalności wydawniczej;
6. prowadzenie działalności promocyjnej na rzecz członków oraz pomoc w nawiązywaniu kontaktów z partnerami w kraju i za granicą.

§ 8
Izba realizuje swoje cele i zadania przez:
1. przyczynianie się do tworzenia warunków rozwoju działalności wydawniczej oraz wspieranie inicjatyw członków podejmowanych w tym zakresie;
2. popieranie, we współpracy z właściwymi organami oświatowymi, rozwoju kształcenia zawodowego;
3. delegowanie swoich przedstawicieli na zaproszenie organów państwowych i samorządu terytorialnego, do uczestniczenia w pracach instytucji doradczo-opiniodawczych;
4. organizowanie i stwarzanie warunków do rozstrzygania sporów w drodze postępowanie polubownego i pojednawczego oraz uczestniczenie, na odrębnie określonych zasadach, w postępowaniu sądowym w związku z działalnością gospodarczą jej członków;
5. wydawanie opinii o istniejących zwyczajach dotyczących działalności wydawniczej, ich interpreta-cji oraz definiowanie norm środowiskowych;
6. informowanie o funkcjonowaniu podmiotów prowadzących działalność wydawniczą;
7. wykonywanie zadań powierzonych Izbie odrębnymi przepisami;
8. tworzenie fundacji, stowarzyszeń, funduszy i stypendiów dla popierania inicjatyw w dziedzinie działalności wydawniczej;
9. doradztwo organizacyjne, techniczne i ekonomiczne, wykonywanie ekspertyz, badań marketingowych oraz konsultingu;
10. współpracę i wymianę doświadczeń z krajowymi i zagranicznymi organizacjami zrzeszającymi wydawców;
11. tworzenie środowiskowych klubów członkowskich;
12. tworzenie zespołów ekspertów, komisji i zespołów problemowych;
13. podejmowanie i prowadzenie - samodzielnie lub na zlecenie - działalności gospodarczej służącej realizacji celów i zadań Izby;
14. prowadzenie działalności wydawniczej, badawczej i agencyjnej w zakresie potrzeb statutowych.

Izba Wydawców Prasy
Prezes
Rok założenia
Nr KRS
Data rejestracji
Rodzaj stowarzyszenia
Siedziba
Zasięg
Adres

Komitet Badań Radiowych – Martyna Różańska, Paweł Rakowski

Powstaniu Komitetu Badań Radiowych (KBR) towarzyszyła idea integracji branży radiowej i stworzenia odpowiedniej jakości narzędzia opisującego rynek radiowy w Polsce.

Pomimo, iż tworzą go konkurencyjne podmioty (Eurozet, Grupa Radiowa Agory, Grupa RMF i TIME SA) wspólnie wypracowały one model badania, który czytelnie i w sposób bardzo kompleksowy ilustruje rynek radia i trendy na nim panujące. Radio Track, realizowane na zlecenie KBR przez Instytut Millward Brown SMG/KRC, jest największym badaniem przeprowadzanym w Polsce.

KBR dba nie tylko o poprawność realizacji badania, lecz również śledzi trendy na światowych rynkach, sprawdzając możliwości ich adaptacji na polskim rynku. Stale prowadzone są dyskusje z niezależnymi konsultantami oraz sprawdzane perspektywy wprowadzania zmian w realizacji badania dopasowujących maksymalnie projekt Radio Track do dynamicznie zmieniających się warunków rynkowych.

W 2005 roku chcąc możliwie najbardziej sprofesjonalizować rynek nadawców, Komitet Badań Radiowych był inicjatorem stworzenia samoregulacji dla branży radiowej pod nazwą „Kodeks Dobrych Praktyk Marketingowych”. Reguluje ona zasady prowadzenia działań promocyjnych realizowanych przez nadawców radiowych w Polsce, tak by nie miały wpływu na wyniki badań, oraz kwestię publikacji danych. Skład KBR gwarantuje bezstronność i obiektywizm podejmowanych decyzji. Komitet zaprasza inne stacje do swojego grona.

Od 2010 roku Komitet Badań Radiowych i Polskie Radio SA nawiązały współpracę, na mocy której publiczny nadawca uczestniczy w pracach KBR-u. Dzięki wypracowanej formule współpracy Polskie Radio ma głos doradczy, a jego opinie są uwzględniane przy podejmowaniu decyzji Komitetu. Ma też możliwość brania udziału na równych prawach w nowych projektach KBR-u, np. w dodatkowych czy okolicznościowych badaniach. Dysponuje też inicjatywą uchwałodawczą i projektodawczą.

W 2012 roku Komitet Badań Radiowych podpisał porozumienie ze spółką Audytorium 17, na mocy którego bierze ona czynny udział w pracach KBR-u. Audytorium 17, skupiające spółki regionalnej radiofonii publicznej, jako obserwator prac Komitetu, może zgłaszać inicjatywy i ma głos doradczo-opiniujący przy podejmowaniu decyzji. Ma także możliwość brania udziału na równych prawach w nowych projektach KBR-u, np. w dodatkowych czy okolicznościowych badaniach. Dysponuje też inicjatywą uchwałodawczą i projektodawczą.

 

Polska Izba Książki – Magdalena Dubiel

Polska Izba Książki (PIK) – ogólnokrajowa organizacja samorządu gospodarczego, zrzeszająca zarówno wydawców, jak i księgarnie, hurtownie książek, drukarnie, a także wszelkie przedsiębiorstwa powiązane z rynkiem książki.

Historia

Polska Izba Książki została zawiązana w 1990 roku zaraz po przemianach ustrojowych jako samorząd gospodarczy wydawców i księgarzy, aby w trakcie tworzenia się nowych podstaw prawnych w Polsce reprezentować interesy branży wydawniczej. PIK w czasach powstawania prywatnych wydawnictw, drukarni, hurtowni i księgarni organizowała liczne debaty, uczestniczyła w posiedzeniach komisji sejmowych, wywierała naciski na rząd, walcząc o wprowadzanie zmian legislacyjnych korzystnych dla branży.

Zadania statutowe

Obecnie do najważniejszych zadań Izby należą:

1. reprezentowanie oraz ochrona interesów gospodarczych członków Izby wobec organów państwowych, samorządowych, a także innych organizacji krajowych i zagranicznych;

2. współtworzenie warunków rozwoju życia gospodarczego w zakresie działalności prowadzonej na rynku książki;

3. spełnianie funkcji informacyjnej i doradczej na rzecz członków Izby;

4. kreowanie pozytywnego wizerunku branży wydawniczej w mediach i świadomości społecznej;

5. działanie na rzecz kształtowania dobrych obyczajów we współdziałaniu członków Izby oraz na całym rynku książki;

6. ochrona praw autorskich wydawców i – w odpowiednim zakresie – twórców;

7. wspieranie inicjatyw gospodarczych i organizacyjnych członków Izby;

8. działanie na rzecz promocji i wspomagania rozwoju czytelnictwa, jako podstawowego źródła rozwoju intelektualnego społeczeństwa;

9. podejmowanie wszelkich innych działań dla dobra rynku książki, uzasadnionych charakterem działalności Izby.

PIK prowadzi również swoją działalność za granicą, będąc członkiem Federation of European Publishers (z siedzibą w Brukseli).

Sekcje tematyczne

Członkowie zrzeszeni w PIK działają w czterech sekcjach tematycznych:

• Sekcji Wydawców Edukacyjnych,

• Sekcji Wydawców Akademickich i Naukowych,

• Sekcji Wydawców Beletrystycznych,

• Sekcji Publikacji Elektronicznych.

PAP – Agata Bilińska, Jakub Brzozowski

Polska Agencja Prasowa Spółka Akcyjna – publiczna agencja prasowa, jedyna państwowa agencja informacyjna w Polsce. Zgodnie ze statutem do jej zadań należy uzyskiwanie i przekazywanie odbiorcom rzetelnych, obiektywnych i wszechstronnych informacji z kraju i z zagranicy. Agencja jest także zobowiązana do upowszechniania stanowiska Sejmu, Senatu, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Rady Ministrów, a także umożliwia innym naczelnym organom państwa prezentowanie swoich stanowisk w ważnych sprawach państwowych.

Historia

31 października 1918 grupa polskich dziennikarzy przejęła biura Austriackiej Agencji Prasowej w Krakowie i Lwowie oraz założyła Polską Agencję Telegraficzną.

…. wojny, PRL, cenzurę i całą resztę historii pominę bo nikt tego nie ogarnie (info macie na Wikipedii)….

W 2000 roku rozpoczęto budowę nowej siedziby PAP przy ul. Mysiej róg Brackiej, w miejscu w którym znajdował się Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk

Podstawą prawną dla działania PAP jest ustawa z 31 lipca 1997. Zgodnie z nią agencję przekształcono w jednoosobową spółkę skarbu państwa.

15 stycznia 2009 dotychczasowy prezes Piotr Skwieciński i członek zarządu Maciej Świrski złożyli dymisje z zajmowanych stanowisk. Rada Nadzorcza rozpoczęła postępowanie kwalifikacyjne w celu obsadzenia tych stanowisk, delegowała również Krzysztofa Andrackiego do pełnienia funkcji prezesa zarządu na okres trwania konkursu.

14 czerwca 2010 Rada Nadzorcza wybrała nowy zarząd

Finansowanie z budżetu państwa

W związku z zawartym w ustawie obowiązkiem upowszechniania przez Polską Agencję Prasową stanowisk Sejmu, Senatu Prezydenta, Rady Ministrów oraz innych naczelnych organów państwa, Agencja otrzymuje co roku dotację podmiotową na dofinansowanie działalności bieżącej. Jest ona wypłacana w ramach części 36 budżetu państwa – Skarb Państwa.

W 2013 PAP otrzymała 2,65 mln zł. W ustawie budżetowej na 2014 wysokość dotacji zaplanowano w wysokości 2,5 mln zł

Plebiscyt na najlepszego sportowca Europy

Od 1958 roku PAP organizuje coroczny plebiscyt na najlepszego sportowca Europy w roku kalendarzowym, zwany Ankietą Polskiej Agencji Prasowej. W plebiscycie głosują dziennikarze z 21 agencji prasowych Europy. Ogłoszenie wyników Ankiety PAP następuje pod koniec grudnia. W ostatnich latach triumfatorami plebiscytu byli m.in. Michael Schumacher, Roger Federer, Jelena Isinbajewa, Rafael Nadal, Novak Đoković i Sebastian Vettel.

Polskie Badania Internetu – Tomasz Winczek

Polskie Badania Internetu to organizacja utrzymująca rzetelne standardy badań polskiego internetu.  Istnieje od 2000 roku,  jej udziałowcami są najwięksi wydawcy internetowi w Polsce: Agora SA, Grupa Onet,  Ringier Axel Springer, WP.pl, GG Network, Murator SA, Interia.pl, Grupa Polskapresse, Redefine.

Wyróżnia nas wiedza ekspercka w zakresie badań internetu i pomiaru sieci w Polsce.

Sztandarowym projektem PBI jest badanie Megapanel PBI/Gemius, które jest standardem pomiaru oglądalności witryn i aplikacji internetowych i źródłem wiedzy o polskich użytkownikach internetu.

PBI z sukcesem realizuje, cieszące się dużym zainteresowaniem klientów, badania marketingowe typu: ad-hoc, syndykatowe oraz, wypełniając misję edukacyjną, badania niekomercyjne.

Swoją wiedzą wspieramy liczne organizacje lokalne, takie jak: Centrum Edukacji Obywatelskiej, stowarzyszenie „Twoja Sprawa”, a także uczelnie, szkoły, organizacje działające na rzecz bezpieczeństwa w sieci.

Spółka Polskie Badania Internetu jest partnerem Szerokiego Porozumienia na Rzecz Umiejętności Cyfrowych w Polsce przy MAiC, a prezes PBI, Andrzej Garapich, jest członkiem Rady Programowej Porozumienia.  PBI angażuje się w prace European Media Reasearch Organisations (EMRO) – europejskiej organizacji skupiającej podmioty związane z pomiarem mediów oraz I-COM. Należy do Związku  Pracodawców Branży Internetowej IAB Polska.

Dbając o wysokie standardy działania, kierujemy się wytycznymi kodeksu Europejskiego Stowarzyszenia Badania Rynku i Opinii ESOMAR, który określa standardy prowadzenia przedsięwzięć badawczych.

POLSKIE STOWARZYSZENIE PRASY LOKALNEJ – Anna Sikora

Polskie Stowarzyszenie Prasy Lokalnej

ul. Pychowicka 7, 30-364 Kraków

Polskie Stowarzyszenie Prasy Lokalnej to stowarzyszenie zrzeszające redaktorów

i wydawców prasy wydawanej w Polsce lub za granicą. Powstało w 1991 roku w Krakowie.

Jest ono niezależne od administracji państwowej, samorządu terytorialnego, organizacji

politycznych, światopoglądowych i społecznych. Działa zgodnie z przepisami Konstytucji

oraz porządkiem prawnym określonym w ustawach. Członkiem zwyczajnym może być

osoba fizyczna zajmująca się działalnością dziennikarską, wydawniczą, naukową

i społeczną; członkiem wspierającym mogą być osoby fizyczne, firmy, redakcje,

wydawnictwa oraz organizacje i instytucje dziennikarskie, które pragną wspierać

działalność stowarzyszenia; członkiem honorowym mogą być osoby szczególnie

zasłużone dla PSPL. Jednym ze współzałożycieli PSPL jest Mirosław Pisarkiewicz polski literat, historyk

regionalista, nauczyciel.

Celem działań PSPL jest:

• integracja działań środowiskowych dziennikarskich w kraju i za granicą,

• wymiana doświadczeń i współpraca pomiędzy jego członkami,

• poszukiwanie, inspirowanie i popularyzowanie różnorodnych działań mających

na celu dobro lokalnych środowisk dziennikarskich w kraju i za granicą,

• działanie na rzecz popularyzacji historii kultury i zagadnień współczesnej Polski,

• poszukiwanie takich form działalności, aby odpowiadały wyzwania teraźniejszości

i przyszłości,

• działanie na rzecz właściwego wykorzystywania spraw Polski na świecie,

umacnianie jej pozycji na arenie międzynarodowej i podtrzymywanie tożsamości

narodowej za granicą,

• pogłębianie związków kulturowych między Polska a skupiskami Polaków

za granicą,

• umacnianie tożsamości lokalnych społeczności, pomocy w znajdowaniu

tolerancyjnego współżycia między różnymi społecznościami,

• organizowanie rożnych form działalności redakcyjnej, wydawniczej i kolportażowej,

• rozwoju bazy techniczno-szkoleniowej wśród członków i przedsięwzięć

gospodarczych,

• prezentowanie i ochrona interesów PSPL na zewnątrz.

Cele swe PSPL realizuje przez:

• organizowanie cyklicznych spotkań tematycznych,

• organizowanie tematycznych sesji dziennikarskich: regionalnych, krajowych,

i międzynarodowych,

• organizowanie w różnych formach współpracy pomiędzy redakcjami

i wydawnictwami,

• prowadzenie szkoleń warsztatowych dla grup jego członków, korzystają

z potencjału naukowego, krajowego i zagranicznego, współdziałając w tym zakresie

z innymi organizacjami i instytucjami dziennikarskimi oraz korzystając z najlepszych

doświadczeń w tej dziedzinie,

• wydawanie własnego biuletynu organizacyjno-informacyjnego „Redaktor”,

• organizowanie agencji informacyjno-ogłoszeniowo-reklamowych,

• organizowanie w różnych formach współpracy z różnymi organizacjami

dziennikarskimi i instytucjami o zakresie działalności zbliżonym do PSPL

• organizowanie działalności turystycznej i socjalnej na zasadzie wzajemnej wymiany oraz organizowanie działalności pozwalających realizować cele statutowe.

Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej – Anna Kowalczyk, Kamil Pakuła

Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (SDRP) – organizacja społeczna i zawodowa skupiająca dziennikarzy, utworzona po roku 1989 w miejsce istniejącego wcześniej, utworzonego po wprowadzeniu stanu wojennego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. Jedno z działających w Polsce stowarzyszeń dziennikarskich, obok Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, utworzonego w 1951 r. (zdelegalizowanego po wprowadzeniu stanu wojennego i reaktywowanego w 1989), Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, utworzonego w 1991 i Stowarzyszenia Dziennikarzy im. Władysława Stanisława Reymonta, utworzonego w 1998.

Siedzibą władz naczelnych Stowarzyszenia jest Warszawa, organizacja ma też swoje oddziały terenowe w innych miastach.

Zgodnie ze statutem członkami Stowarzyszenia mogą być obywatele Polski oraz państw Unii Europejskiej "mający prawo stałego pobytu w Polsce, których zasadniczym źródłem utrzymania jest wykonywanie od co najmniej dwóch lat pracy dziennikarskiej", jak również emeryci (i renciści) – byli dziennikarze. Po ostatnich nowelizacjach Statutu (w 2004 i w 2008 roku) członkami Stowarzyszenia mogą być nie tylko dziennikarze prasowi i radiowo-telewizyjni, ale także ci działający w Internecie.

Władzami naczelnymi Stowarzyszenia Dziennikarzy RP są:

• Zjazd Delegatów;

• Zarząd Główny;

• Główna Komisja Rewizyjna;

• Naczelny Sąd Dziennikarski.

Identyczna struktura władz występuje na szczeblu oddziałów terenowych SDRP.

Siedziba Zarządu Głównego (oraz Oddziału Warszawskiego) SDRP mieści się przy ul. Foksal 3/5 (w tym samym budynku mieści się też SDP i KSD), a przewodniczącym Zarządu Głównego jest Jerzy Domański; przewodniczącym Zarządu Oddziału Warszawskiego jest Marek Kuliński, który jest zarazem skarbnikiem Zarządu Głównego. Zarówno Stowarzyszenie jako całość, jak i osobno jego Oddział Warszawski, mają status organizacji pożytku publicznego (odpowiednio: od października 2004 i od lutego 2005 r.).

Jesteśmy twórczą i zawodową organizacją zrzeszającą dziennikarzy, wydawców, nadawców oraz producentów. W statucie zapisaliśmy obronę wolności słowa i pluralizmu mediów, upowszechnianie swobód obywatelskich oraz działanie na rzecz umacniania demokracji.

Zgodnie z Kartą Etyczną Mediów, podpisaną w naszym imieniu przez redaktora Mariana Podkowińskiego w 1995 roku, w pracy dziennikarskiej staramy się kierować zasadami prawdy, obiektywizmu, rzetelności i tolerancji. Koleżanki i Kolegów, którzy podzielają te zasady, zapraszamy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej.

SDRP posiada 15 organizacji oddziałowych.

Stowarzyszenie Komunikacji Marketingowej – Konrad Szykulski

Stowarzyszenie Komunikacji Marketingowej SAR zostało założone w 1997 roku. Zrzeszamy firmy, które zajmują się profesjonalną komunikacją marketingową. Grupę tę tworzy obecnie 95 podmioty, a w jej skład wchodzą: agencje full service, domy mediowe, agencje brand design, interaktywne i event marketingowe.

Naszą misją jest ułatwianie wymiany informacji i współpracy pomiędzy członkami Stowarzyszenia, reprezentowanie ich interesów w otoczeniu zewnętrznym, a także wzmacnianie dialogu wszystkich uczestników branży komunikacji marketingowej w Polsce. Wierzymy, że budowanie relacji w oparciu o obustronne zaufanie i szacunek prowadzi do lepszego zrozumienia podmiotów działających na naszym rynku, ze szczególnym uwzględnieniem relacji na linii marketer-agencja.

Koncentrujemy się również na tworzeniu, wdrażaniu i popularyzowaniu standardów biznesowych, w tym przetargowych i prawnych. Wychodzimy z założenia, że wierność zasadom etycznym i odpowiedzialnym społecznie powinny być ważną częścią sukcesu każdego biznesu. To dla nas priorytet, aby członkowie SAR i ich partnerzy biznesowi kierowali się zasadą win-win w swojej działalności.

Nasza działalność edukacyjna skierowana jest do wszystkich uczestników rynku komunikacji marketingowej. Prowadzimy szereg szkoleń i seminariów oraz badania rynkowe. Obecnie przy Stowarzyszeniu działa sześć wyspecjalizowanych klubów: Klub Agencji Eventowych, Klub Brand Design, Klub Twórców Reklamy, Klub Mediowy, Klub Strategów oraz Klub Dyrektorów Finansowych.

Stowarzyszenie Komunikacji Marketingowej SAR jest od wielu lat organizatorem konkursów i konferencji, wyznaczających standardy w branży reklamowej. Najważniejszymi wydarzeniami są: Effie Awards, Media Trendy i Konkurs Twórców Reklamy.

Należymy do Rady Reklamy, Federacji Związków Komunikacji Marketingowej oraz Związku Kontroli Dystrybucji Prasy. Stale współpracujemy z: PKPP Lewiatan, Komitetem Badań Radiowych, Stowarzyszeniem Normalne Państwo, Fundacją im. Stefana Batorego, Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce, Ministerstwem Spraw Zagranicznych/Radą Promocji Polski, Idea! Management Consulting oraz Media Business Insight Limited – wydawcą magazynu Shots.

Oprócz SKM SAR, w Federacji Związków Komunikacji Marketingowej, które jest ciałem reprezentującym przy Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan interesy organizacji branżowych z rynku medialnego, są jeszcze: Związek Agencji Reklamowych, Polskie Stowarzyszenie Marketingu SMB, Związek Firm Public Relations oraz Organizacja Firm Badnia Opinii i Rynku. Wspólnie działamyprowadząc działania lobbingowe i public affairs, mające na celu zmiany i w efekcie poprawę obowiązującego prawa reklamowego.

Stowarzyszenie Polskich Mediów – Marta Szaramowicz

Stowarzyszenie Polskich Mediów jest młodą organizacją – formalna rejestracja nastąpiła na początku 2002. Poczynaniami Stowarzyszenia zainteresowane są władze samorządów regionalnych i lokalnych. W celu zacieśnienia tej współpracy został powołany przy Stowarzyszeniu Klub Samorządowych Rzeczników Prasowych, którego podstawowym celem jest integracja środowiska rzeczników z dziennikarzami i stworzenie platformy wymiany doświadczeń.

Jest dobrowolnym stowarzyszeniem osób pracujących w środkach masowego przekazu oraz osób i instytucji, związanych zawodowo i społecznie lub wspierającego tego rodzaju działalność. Swą działalność opiera na społecznej działalności członków. Do prowadzenia działalności może zatrudniać pracowników. Skupia również osoby fizyczne: redaktorów, wydawców polskich mediów regionalnych i lokalnych. Siedzibą SPM jest Warszawa (Świętokrzyska 30 lok. 157, 00-116 Warszawa). Liczy 841 członków. W 2005 r. otrzymało status OOP (organizacja pożytku publicznego). Prezesem Stowarzyszenia jest Marek Traczyk.

SPM w swej działalności jest niezależne od administracji państwowej, samorządów terytorialnych, organizacji politycznych, światopoglądowych i społecznych.

Dużym wydarzeniem zorganizowanym w ubiegłym roku przez SPM był Kongres Mediów Regionalnych i Lokalnych. Obrady toczyły się przy aktywnym udziale przedstawicieli najwyższych władz państwowych, a fakt ten stworzył, licznie przybyłym dziennikarzom z całej polski , okazję do bezpośrednich rozmów i zadawania pytań.

Celem SPM jest:

1. działanie w celu właściwego promowania Polski w świecie, umacnianie jej pozycji na arenie międzynarodowej i podtrzymywanie tożsamości narodowej za granicą;

2. promocja polskiej gospodarki w Polsce i za granicą;

3. promocja polskiej kultury i nauki w kraju i za granicą;

4. integracja działań środowisk dziennikarskich;

5. poszukiwanie, inspirowanie i popularyzowani różnorodnych działań mających na celu dobro środowisk regionalnych i lokalnych;

6. poszukiwanie form działalności, które odpowiadają wyzwaniom teraźniejszości i przyszłości;

7. pogłębianie związków kulturowych między Polską, a Polakami za granicą;

8. umacnianie tożsamości społeczności lokalnych;

SPM realizuje swoje cele zwłaszcza poprzez:

1. wymianę informacji między członkami SPM;

2. prezentowanie i ochronę interesów SPM i jego członków na zewnątrz;

3. pomoc prawną dla członków SPM;

4. prowadzenie akcji charytatywnych.;

5. organizowanie cyklicznych spotkań tematycznych;

6. organizowanie sesji dziennikarskich;

7. organizowanie współpracy pomiędzy redakcjami, wydawnictwami oraz zainteresowanymi instytucjami prowadzenie szkoleń;

8. organizowanie różnych form działalności redakcyjnej, wydawniczej i kolportażowej, rozwoju bazy technicznej i szkoleniowej wśród członków;

9. wydawanie własnego magazynu informacyjnego i innych publikacji;

10. prowadzenie działalności informacyjno-reklamowej;

11. organizowanie współpracy z innymi organizacjami;

12. organizowanie działalności turystycznej i innych form integrowania członków;

13. organizowanie innych form działalności wynikających z realizowania celów statutowych.

UKE – Daria Jendryszczyk, Anna Kowalczyk, Kamil Pakuła

Data utworzenia : 14 stycznia 2006

Prezes: Magdalena Gaj

Zastępca prezesa : Lidia Kozłowska i Karol Krzywicki

Budżet: 88 792 000 zł

Adres: ul Kasprzaka 18/20 Warszawa 01-211

Śląsk : Wróblewskiego 75, Siemianowice Śląskie

Urząd Komunikacji Elektronicznej(UKE) –urząd administracji rządowej, obsługujący Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, będącego organem regulacyjnym w dziedzinie rynku usług telekomunikacyjnych i pocztowych.

UKE zastąpił działający wcześniej Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty, którego z kolei poprzednikiem był Urząd Regulacji Telekomunikacji. Działające do 2000 r Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna i oraz Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa nie były organami regulacyjnymi, a jedynie pełniły funkcje kontrolne.

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes UKE) jako centralny organ administracji rządowej został ustanowiony z dniem 14 stycznia 2006 r. – na mocy ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o przekształceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwowych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji (Dz. U. z 30 grudnia 2005 r. Nr 267, poz. 2258). Ustawa określiła zasady przeniesienia zadań i kompetencji organów państwowych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji oraz reguluje zasady, zakres i tryb przekształceń w administracji łączności. Od dnia 14 stycznia 2006 r. obowiązki Prezesa UKE pełniła Anna Streżyńska (będąc jednocześnie wiceministrem odpowiedzialnym za łączność), a z dniem 8 maja 2006 r. powołana została przez Premiera RP na stanowisko Prezesa UKE.

W styczniu 2012 r. na tym stanowisku zastąpiła ją Magdalena Gaj.

Zadania:

Do zakresu działania Prezesa UKE przeszły wszystkie dotychczasowe zadania i kompetencje Prezesa URTiP, a także niektóre kompetencje Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT). Zadania przejęte z KRRiT obejmują w szczególności sprawy związane z:

rezerwacją częstotliwości na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych (w porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT),

przeprowadzaniem konkursu na rezerwacje częstotliwości na cele rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych w sposób cyfrowy,

prowadzeniem rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania sygnałów cyfrowych,

analizą rynków właściwych oraz nakładaniem, utrzymywaniem, zmianą lub znoszeniem obowiązków regulacyjnych w stosunku do przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania sygnałów cyfrowych.

Nadzór nad Prezesem UKE sprawuje minister właściwy ds. łączności (obecnie Minister Administracji i Cyfryzacji w którego kompetencjach jest dział łączność).

Prezesa UKE powołuje i odwołuje Sejm za zgodą Senatu na wniosek Prezesa Rady Ministów. Kadencja Prezesa UKE trwa 5 lat.

Do zadań Prezesa UKE należy między innymi (oprócz wymienionych wcześniej):

regulacja, analiza i kontrola rynku telekomunikacyjnego,

regulacja i kontrola widma częstotliwość,

regulacja z zakresu numeracji telefonicznej,

regulacja i kontrola z zakresu kompatybilności elektomagnetycznej,

regulacja, analiza i kontrola rynku pocztowego.

Krytyka

Komisja Europejska kilka razy wzywała UKE do obniżenia stawek za zakończenie połączenia w sieci komórkowej pobieranych przez Play, wyższych niż u innych operatorów. Żądała, aby Urząd szybko obniżył pobierane przez Play stawki MTR i uzależnił je od faktycznych kosztów ponoszonych przez operatora, głównie na opóźnione inwestycje infrastruktury. Na to żądanie UKE nie zmienił swojej decyzji, ale zobowiązał się na stopniowe obniżanie stawek dla Play, by 1 stycznia 2013 roku osiągnęły one ten sam poziom co w przypadku konkurencyjnych sieci telefonii komórkowej.

Prezes UKE przedstawia analizę wykonania wskaźników KPI przez Orange Polska S.A. (OPL) za trzeci kwartał 2014 r.

W prezentowanym raporcie określenie Hurt odnosi się do operatorów alternatywnych (bez dawnego PTK Centertel), zaś Detal - do części detalicznej OPL. W związku z połączeniem PTK Centertel i Telekomunikacji Polskiej S.A. z dniem 31.12.2013 r., począwszy od raportu za Q1 2014 r., sprzedaż do dawnego PTK Centertel wliczana jest do Detalu.

Ocena poziomu jakości świadczonych usług:

W analizowanym kwartale dla oceny poziomu jakości usług wystąpiły wskaźniki, których wykonanie odbiegało od założonych w Nowym Systemie KPI progów. Wskaźniki, dla których „zapalały się” czerwone światła to (w nawiasie liczba miesięcy, w których wskaźnik w danym kwartale osiągnął wynik negatywny):

Q3 2014r. – UG3 (2), UG4 (2), UI5 (1).

Udział wskaźników, dla których wykonanie odbiegało od ustalonych wartości, w stosunku do wszystkich raportowanych wskaźników za trzy kwartały 2014 r. wyniósł około 5% i jest to wynik akceptowalny.

Związek Kontroli Dystrybucji Prasy  - Piotr Gieras

Związek Kontroli Dystrybucji Prasy (ZKDP) – polska organizacja pracodawców założona w 1994, zrzesza wydawców, agencje reklamowe i ogłoszeniodawców, zbiera i weryfikuje dane o dystrybucji i sprzedaży prasy.

Związek Kontroli Dystrybucji Prasy
Prezes
Data rejestracji
Siedziba
Członkowie
Zasięg
Adres

Założenia programowe

Związek Kontroli Dystrybucji Prasy jest organizacją typu non-profit. Jej głównym zadaniem jest współtworzenie etycznych i biznesowych standardów regulujących polski rynek prasowy, m.in. poprzez dostarczanie obiektywnych i starannie zweryfikowanych informacji o nakładach i rozpowszechnianiu tytułów prasowych. ZKDP jest jedyną organizacją w naszym kraju zrzeszającą przedstawicieli wydawców, agencji reklamowych, ogłoszeniodawców oraz innych firm działających na rynku prasowym. W 1997 roku ZKDP rozszerzył zakres swojej działalności o badanie czytelnictwa prasy. Ich organizacją zajmuje się powołana specjalnie w tym celu spółka Polskie Badania Czytelnictwa. Publikacja zweryfikowanych przez ZKDP wyników sprzedaży i rozpowszechniania prasy oraz badań czytelnictwa realizowanych przez spółkę PBC umożliwia chronienie naszego rynku prasowego i reklamowego przed nieuczciwą konkurencją. Dane te są rzetelnym punktem odniesienia akceptowanym zarówno przez sprzedających, jak i kupujących powierzchnię reklamową w prasie. Umożliwiają bowiem nie tylko obiektywne ustalenie pozycji tytułu prasowego na tle konkurencji, ale także precyzyjne zaplanowanie kampanii reklamowych. Działalność ZKDP kontroluje obecnie 349 tytułów prasowych wydawanych przez członków tej organizacji. Każdy z nich co miesiąc deklaruje wysokość nakładu i rozpowszechniania tytułu prasowego zgłoszonego do kontroli. Informacje m.in. o: nakładzie; wysokości sprzedaży egzemplarzowej i prenumeraty, w tym e-wydań (dla pism płatnych), wysokości sprzedaży w podziale na mutacje cenowe (np. dla wydań z upominkiem), liczbie egzemplarzy rozdanych lub rozesłanych bezpłatnie, zwrotach, geograficznej strukturze rozpowszechniania (w podziale na województwa). co miesiąc publikowane są na stronie www.teleskop.org.pl Dostęp do wszystkich danych mają wyłącznie członkowie ZKDP. Po zakończeniu roku, audytorzy upoważnieni przez Zarząd weryfikują, w oparciu o dokumentację finansową, zadeklarowane przez wydawców dane. Szczegółowe wyniki kontroli udostępniane są członkom Związku, a wybrane informacje (średni nakład jednorazowy, rozpowszechnianie płatne lub bezpłatne) ogłaszane publicznie w oficjalnym komunikacie Zarządu na stronie www.zkdp.pl w dziale Kontrola.

Współpraca międzynarodowa

Polskie biuro, czyli Związek Kontroli Dystrybucji Prasy od 1996 roku należy do Międzynarodowej Federacji Biur Kontroli Dystrybucji Prasy (IFABC). Organizację tą powołano do życia w 1963 roku. Jej zadaniem jest m.in. pomoc w tworzeniu nowych biur kontroli. Obecnie w skład federacji wchodzi 36 organizacji krajowych. Wierni starym zasadom Pierwsze biuro kontroli nakładu i dystrybucji prasy powołano w Stanach Zjednoczonych w 1914 roku. Powstało o­no z inicjatywy wydawców, ogłoszeniodawców i agencji reklamowych. W latach 20. i 30., wraz z rozwojem rynku reklamowego, podobne organizacje zaczęły powstawać w innych krajach. W Polsce Związek Dystrybucji Kontroli Prasy powołano do życia 1 czerwca 1994 roku. Tego dnia organizację zarejestrowano w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie.  Inicjatorem powstania ZKDP był nieżyjący już Dariusz Fikus, wtedy redaktor naczelny Rzeczpospolitej, którego wybrano pierwszym prezesem tej organizacji. Międzynarodowa Federacja Biur Kontroli Dystrybucji Prasy (IFABC) powstała w 1963 roku. Jednym z jej zadań jest m.in. pomoc w tworzeniu nowych biur kontroli. Obecnie Federację tworzy 36 organizacji krajowych, choć w pierwszym posiedzeniu założycielskim wzięli udział przedstawiciele zaledwie 17 krajów: Stanów Zjednoczonych, Francji, Niemiec, Japonii, Argentyny, Australii, Belgii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Indii, Włoch, Holandii, Norwegii, Hiszpanii i Szwajcarii. Inicjatorem powołania tej organizacji był dyrektor zarządzający amerykańskiego biura Kontroli Dystrybucji Prasy Alan T. Wolcott. W 1962 roku podczas swojej podróży po Europie sondował o­n możliwość stworzenia takiej organizacji. Poszukiwał o­n wtedy możliwości zacieśnienia współpracy międzynarodowej i sposobów na ujednolicenie standardów wymiany informacji dotyczących dystrybucji prasy. Największe zainteresowanie jego pomysł wywołał we Francji, Niemczech i w Szwecji. Z inicjatywy tych właśnie krajów 28 maja 1963 roku w Sztokholmie zorganizowano spotkanie założycielskie. Doszło do niego przy okazji Światowego Kongresu Organizacji Reklamowych. Ostatecznie w spotkaniu założycielskim wzięli udział przedstawiciele 17 krajów. Obradom przewodniczył prezes Wolcott, jako szef najstarszej i największej tego typu organizacji na świecie. Samo powołanie Federacji przebiegało w iście ekspresowym tempie. W swoim przemówieniu pierwszego dnia obrad Wolcott określił zasady działania, którymi do dzisiejszego dnia kierują się członkowie federacji. Następnie powołano  pięcioosobowy komitet pod jego przewodnictwem. W jego skład weszli przedstawiciele Francji, Niemiec, Japonii i Szwecji. Komitet błyskawicznie przystąpił do opracowywania ram prawnych działania Federacji, a ich zarys był gotowy już wieczorem tego samego dnia. Pierwszym sekretarzem generalnym federacji został Stig Marberg, dyrektor zarządzający Tidningsstatistik Aktiebolag (TS), szwedzkiego biura kontroli dystrybucji prasy. Jak ustalono funkcja ta będzie powierzana na rok i osoba ją piastująca nie będzie z tego tytułu pobierała wynagrodzenia, a jej biuro przez ten czas będzie spełniało funkcję siedziby głównej organizacji. Do głównych zadań nowo powołanej Fundacji członkowie założyciele zaliczyli: pomoc i doskonalenie zasad wymiany informacji oraz doświadczeń między członkami organizacji; współdziałanie i doskonalenie procesów standaryzacji i ujednolicenia danych dotyczących rozpowszechniania czasopism; pomoc i inicjowanie zakładania biur kontroli prasy w krajach, w których takie biura jeszcze nie prowadzą działalności. Ustalono, że poszczególne biura muszą ściśle współpracować z ogłoszeniodawcami, agencjami reklamowymi oraz wydawcami. Postanowiono ujednolicić zasady i definicje stosowane przy raportowaniu sprzedaży i rozpowszechniania prasy i uznano, że krajowe biura będą działały na zasadzie non profit. Kolejną regułą stała się publikacja zebranych danych w czystej formie, bez jakiegokolwiek komentarza. Te główne tezy zawierało przemówienie prezesa Wolcotta wygłoszone pierwszego dnia spotkania. W Sztokholmie ustalono także, że każda nowa organizacja starająca się o członkostwo w Federacji będzie musiała dysponować rekomendacją aktualnego członka, a o jej przyjęciu zadecyduje głosowanie, w którym rozstrzygająca będzie wola większości. Historia Związek Kontroli Dystrybucji Prasy prowadzi swoją działalność od czerwca 1994 roku. Inicjatorem powołania Związku, a także pierwszym jego prezesem był Dariusz Fikus ówczesny redaktor naczelny "Rzeczpospolitej", który już 23 lipca 1993 r. w liście skierowanym do szeregu redakcji zachęcał do utworzenia instytucji na wzór DC (DiffusionContrôle) - francuskiego biura kontroli dystrybucji prasy. Proponował powołanie polskiej organizacji Kontroli Rozpowszechniania składającej się z wydawców, ogłoszeniodawców i agencji reklamowych. Pomysł red. Fikusa został bardzo dobrze przyjęty przez przedstawicieli środowiska prasowego, bowiem nowa sytuacja w mediach, która była wynikiem wprowadzenia reguł gospodarki rynkowej zmieniła diametralnie oblicze rynku. Coraz istotniejszym źródłem finansowania pism stawały się reklamy. Brakowało jednak rzetelnych informacji o nakładach i zwrotach publikowanych pism, co prowadziło do licznych nieporozumień pomiędzy wydawcami, ogłoszeniodawcami i agencjami reklamowymi. Jesienią 1993 r . rozpoczęto prace, które doprowadziły do ukonstytuowania się grupy założycielskiej. W jej skład weszli przedstawiciele wydawców Expressu Wieczornego, Gazety Wyborczej, Przeglądu Sportowego, Rzeczpospolitej, Super Expressu, Trybuny, Życia Warszawy, miesięcznika Twój Styl, tygodnika Wprost, oraz wydawnictwa Jahr Verlag, Polskapresse. 14 stycznia 1994 roku przedstawiciele 12 wydawców prasowych podpisali List intencyjny w sprawie powołania Instytutu Kontroli Nakładu Prasy. Jako cel organizacji wpisano kontrolowanie wysokości nakładu i rozpowszechniania gazet, czasopism, oraz wydawnictw periodycznych, a także prowadzenie badań rynku czytelniczego. Pięć miesięcy później, 1 czerwca 1994 roku, z inicjatywy Komitetu Założycielskiego w składzie: Elżbieta Ponikło (Rzeczpospolita), Cezary Windorbski (Twój Styl) i Giuseppe Magri (Życie Warszawy) Związek Kontroli Dystrybucji Prasy został zarejestrowany w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie. We wrześniu 1994 r. w Zjeździe założycielskim, któremu przewodniczył mec. Ludwik Żukowski, wzięło udział 37 członków (obecnie 228). Uchwalono Regulamin kontroli, opłat członkowskich, wybrano Zarząd. Zatwierdzono także znak Związku - czapeczkę, autorstwa Marka Zalejskiego (Studio Q). Pierwsze biuro kontroli nakładu i dystrybucji prasy powołano z inicjatywy wydawców, ogłoszeniodawców i agencji reklamowych w 1914 roku w USA. W miarę rozwoju rynku reklamowego, w latach 20. i 30. podobne organizacje zaczęły powstawać w innych krajach.

Polska Izba Druku – Mateusz Błoch

Cele i zadania

Podstawowym celem działania Izby jest: stałe reprezentowanie oraz ochrona, zgodnie z wolą członków i w ramach umocowania ich interesów wobec organów państwowych oraz innych organizacji krajowych i zagranicznych opiniowanie i współtworzenie warunków prawnych rozwoju produkcji poligraficznej i jej zbytu spełnianie funkcji usługowej, informacyjnej, doradczej na potrzeby członków Izby działanie na rzecz wykształcenia dobrych obyczajów we współdziałaniu członków Izby wspieranie inicjatyw gospodarczych i organizacyjnych członków Izby współpraca ze związkami i stowarzyszeniami branżowymi współpraca z odpowienimi organizacjami zagranicznymi

Przedmiotem działania Izby w szczególności jest: wyrażanie opinii o ważniejszych projektach rozwiązań systemowych odnoszących się do funkcjonowania gospodarki narodowej, a przede wszystkim w branżach szczególnego zainteresowania Izby oraz współuczestniczenie w przygotowaniu projektów prawnych w tej dziedzinie delegowanie swoich przedstawicieli do uczestniczenia w pracach organów administracji centralnych i innych gremiach w sprawach dotyczących działalnosci produkcyjnej, wytwórczej, normalizacyjnej, usługowej i handlowej wyznaczanie osób do wykonywania funkcji rzeczoznawczych i udzielania konsultacji członkom Izby oraz wydawanie opinii o istniejących rozwiązaniach prawnych i zwyczajach dotyczących produkcji i dystrybucji wyrobów poligraficznych prowadzenie ewidencji, badań oraz sporządzanie prognoz i analiz w zakresie potrzebnym do sprawnego działania zrszeszonych w Izbie podmiotów popieranie rozwoju i działalności szkolnictwa zawodowego oraz doskonalenia zawodowego pracowników w branżach objętych działaniem Izby prowadzenie poradnictwa ekonomicznego dla zrzeszonych podmiotów oraz udzielanie informacji działanie w kierunku zachownia "dobrych obyczajów" w branżach objętych działaniem Izby oraz upowszechnianie polubownego sposobu załatwiania sporów uczestniczenie zgodnie z odrębnie ustalonymi zasadami, w postępowaniu sądowym w spornych sprawach wynikłych między członkami Izby i innymi podmiotami w związku z działalnością gospodarczą wykonywaną przez członków Izby wykonywanie funkcji i zadań powierzonych Izbie, na jej wniosek lub za jej zgod, przez Radę Ministrów ułatwianie kontaktów z podmiotami zagranicznymi upowszechnianie nowej techniki organizacji, produkcji i technologii przydatnych w działalności zrzeszonych podmiotów

Władze Izby:

1. Walne Zgromadzenie członków Izby

2. Rada Izby

3. Komisja Rewizyjna

4. Biuro Izby

Skład osobowy Rady Izby: Prezes: Edward Dreszer Członkowie: Swapan Chaudhuri     Adam Cichocki   Jacek Kardasz    Paweł Mazurek Jacek Wasilewski   Leszek Wojtczuk

O organizacji

	Istniejąca od 1992 roku Polska Izba Druku jest organizacją samorządu gospodarczego, reprezentującą interesy gospodarcze podmiotów działających w sferze przemysłu poligraficznego na terenie całego kraju. Utworzona ona została po zaprzestaniu działalności Zrzeszenia Przemysłu Poligraficznego oraz wielu gestorów - jako potrzeba stworzenia reprezentacji środowiska drukarskiego z uprawnieniami obejmującymi całą Polskę. Polska Izba Druku jest jedyną ogólnopolską organizacją samorządową drukarzy i członkiem Krajowej Izby Gospodarczej.
	Izba zrzesza na zasadzie dobrowolności podmioty gospodarcze zajmujące się usługami i produkcją poligraficzną, handlem wyrobami i środkami do produkcji poligraficznej oraz produkcją i obsługą serwisową maszyn i urządzeń poligraficznych. Członkami Izby są przedsiębiorstwa sektora państwowego, prywatnego i spółdzielczego, a wachlarz oferowanych przez nie usług obejmuje wszystkie rodzaje druku i szeroki asortyment produkcji.
	Podstawowym celem działalności Izby Druku jest ochrona interesów polskich drukarzy, w szerokim pojęciu tego słowa, stworzenie ogniwa pomiędzy organami władzy państwowej i przedsiębiorstwami poligraficznymi, a także scalenie środowiska poligraficznego w kraju.

KRRIT – Dawid Bajorek

Status prawny

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji jest organem konstytucyjnym stojącym na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji.

KONSTYTUCJA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 2 kwietnia 1997 r.

(Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r.)

[...]

Rozdział IX

ORGANY KONTROLI PAŃSTWOWEJ I OCHRONY PRAWA

[...]

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji

"Art. 213.1. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji.

2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydaje rozporządzenia, a w sprawach indywidualnych podejmuje uchwały."

Art. 214. 1. Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji są powoływani przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczypospolitej.

2. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością pełnionej funkcji.

Art. 215. Zasady i tryb działania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jej organizację oraz szczegółowe zasady powoływania jej członków określa ustawa.

Ustawą regulującą szczegółowo status Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jest ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

[...]

Rozdział 2

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji

Art. 5. Tworzy się Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, zwaną dalej "Krajową Radą", jako organ państwowy właściwy w sprawach radiofonii i telewizji.

Art. 7. 1. W skład Krajowej Rady wchodzi pięciu członków powoływanych: 2 przez Sejm, 1 przez Senat i 2 przez Prezydenta, spośród osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem w zakresie środków społecznego przekazu.

2. (uchylony).

2a. (uchylony).

2b. Przewodniczącego Krajowej Rady wybierają ze swojego grona i odwołują członkowie Krajowej Rady.

3. Krajowa Rada wybiera ze swego grona, na wniosek Przewodniczącego, zastępcę Przewodniczącego Krajowej Rady.

4. Kadencja członków Krajowej Rady trwa 6 lat, licząc od dnia powołania ostatniego członka.

Członkowie Krajowej Rady pełnią swe funkcje do czasu powołania następców.

5. Członek Krajowej Rady nie może być powołany na kolejną pełną kadencję.

6. Organ uprawniony do powołania członka Krajowej Rady odwołuje go wyłącznie w przypadku:

1) zrzeczenia się swej funkcji;

2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;

3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej;

3a)złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu;

4) naruszenia przepisów ustawy stwierdzonego orzeczeniem Trybunału Stanu.

7. W przypadku odwołania członka lub jego śmierci przed upływem kadencji, właściwy organ powołuje nowego członka Krajowej Rady na okres do końca tej kadencji.

Art. 8. 1. Pracodawca zatrudniający członka Krajowej Rady udzieli mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. Okres urlopu wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia wynikające ze stosunku pracy.

2. (uchylony).

3. W okresie kadencji członków Krajowej Rady ulega zawieszeniu ich członkostwo:

1) (utracił moc);

2) we władzach stowarzyszeń, związków zawodowych, związków pracodawców, organizacji kościelnych lub związków wyznaniowych.

4. Nie można łączyć funkcji członka Krajowej Rady z posiadaniem udziałów albo akcji spółki bądź w inny sposób uczestniczyć w podmiocie będącym nadawcą lub producentem radiowym lub telewizyjnym oraz wszelką działalnością zarobkową, z wyjątkiem pracy dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracy twórczej.

Art. 9. 1. Na podstawie ustaw i w celu ich wykonania Krajowa Rada wydaje rozporządzenia i uchwały.

2. Krajowa Rada podejmuje uchwały większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków.

3. Krajowa Rada uchwala regulamin swych obrad.

Art. 10. 1. Przewodniczący Krajowej Rady kieruje jej pracami, reprezentuje Krajową Radę oraz wykonuje zadania określone w ustawie.

2. Przewodniczący Krajowej Rady może żądać od nadawcy przedstawienia materiałów, dokumentów i udzielenia wyjaśnień w zakresie niezbędnym dla kontroli zgodności działania nadawcy z przepisami ustawy i warunkami koncesji.

3. Przewodniczący Krajowej Rady może wezwać nadawcę do zaniechania działań w zakresie tworzenia i rozpowszechniania programów, jeżeli naruszają one przepisy ustawy, uchwały Krajowej Rady lub warunki koncesji.

4. Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały tej Rady może wydać decyzję nakazującą zaniechanie przez nadawcę działań w zakresie, o którym mowa w ust. 3.

5. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.

Art. 11. 1. Krajowa Rada wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Krajowej Rady.

2. Organizację i tryb działania Biura Krajowej Rady określa regulamin uchwalany przez Krajową Radę.

3. Koszty działalności Krajowej Rady i Biura Krajowej Rady są pokrywane z budżetu państwa.

4. Do pracowników Biura Krajowej Rady stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych.

Art. 12. 1. Krajowa Rada przedstawia corocznie do końca marca Sejmowi, Senatowi i Prezydentowi sprawozdanie ze swej działalności za rok poprzedzający oraz informację o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

2. Krajowa Rada przedstawia corocznie Prezesowi Rady Ministrów informację o swojej działalności oraz o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

3. Sejm i Senat uchwałami przyjmują lub odrzucają sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1. Uchwała o przyjęciu sprawozdania może zawierać uwagi i zastrzeżenia.

4. W wypadku odrzucenia sprawozdania przez Sejm i Senat kadencja wszystkich członków Krajowej Rady wygasa w ciągu 14 dni, liczonych od dnia ostatniej uchwały, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Wygaśnięcie kadencji Krajowej Rady nie następuje, jeżeli nie zostanie potwierdzone przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Skład

Jan Dworak (powołany przez p.o. Prezydenta RP 7 lipca 2010 roku) - Przewodniczący KRRiT

Witold Graboś (powołany przez Sejm RP 4 sierpnia 2010 roku) - Zastępca Przewodniczącego KRRiT

Krzysztof Luft (powołany przez p.o. Prezydenta RP 7 lipca 2010 roku) - Członek KRRiT

Stefan Józef Pastuszka (powołany przez Senat RP 22 lipca 2010 roku) - Członek KRRiT

Sławomir Rogowski (powołany przez Sejm RP 4 sierpnia 2010 roku) - Członek KRRiT

Przedmiot działalności i kompetencje

Szczegółowe kompetencje KRRiT reguluje ustawa o radiofonii i telewizji.

Zgodnie z jej art. 6 ust. 1 Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawców i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.

Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności:

• projektowanie w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji;

• określanie, w granicach upoważnień ustawowych, warunków prowadzenia działalności przez nadawców;

• podejmowanie, w zakresie przewidzianym ustawą, rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie i rozprowadzanie programów;

• uznawanie za nadawcę społecznego lub odbieranie tego przymiotu, na warunkach określonych ustawą;

• sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności nadawców;

• organizowanie badań treści i odbioru programów radiowych i telewizyjnych;

• ustalanie wysokości opłat za udzielenie koncesji, wpis do rejestru oraz wysokości opłat abonamentowych na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych;

• opiniowanie projektów aktów ustawodawczych oraz umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji;

• inicjowanie postępu naukowo – technicznego i kształcenia kadr w dziedzinie radiofonii i telewizji;

• organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie radiofonii i telewizji;

• współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz nadawców programów radiowych i telewizyjnych.

Historia

Historia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji sięga 29 grudnia 1992 roku. Wówczas to Sejm uchwalił ustawę o radiofonii i telewizji, która weszła w życie 1 marca 1993 roku.

Ustawa powoływała do życia Krajowa Radę Radiofonii i Telewizji jako organ państwowy kompetentny w sprawach radiofonii i telewizji. Wcześniej przygotowano projekt zmiany przepisów konstytucyjnych, wpisujący KRRiT do ustawy zasadniczej.

KRRiT rozpoczęła działalność 28 kwietnia 1993 roku. Do grudnia 2005 roku składała się z dziewięciu członków, reprezentujących różne środowiska społeczne i polityczne. Czterech z nich powoływał Sejm, dwóch Senat, a trzech - Prezydent. Kadencja każdego z członków KRRiT trwała sześć lat. Co dwa lata odnawiany był składu KRRiT w 1/3.

Zgodnie z obowiązującą od 27 grudnia 1995 roku nowelizacją ustawy, przewodniczącego KRRiT wybierali członkowie ze swego grona bezwzględną większością głosów. 30 grudnia 2005 roku wygasła kadencja dotychczasowych członków KRRiT na mocy przepisów ustawy z 29 grudnia 2005 roku o przekształceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwowych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i tele­wizji (Dz.U. z 2005 roku Nr 267 poz. 2258).

Obecnie, na mocy obowiązujących przepisów, KRRiT składa się z 5 członków (dwóch wyznacza Prezydent RP, dwóch Sejm RP i jednego Senat RP) wybieranych na kadencję 6-letnią. Przewodniczącego KRRiT wybiera Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (zmiana wprowadzona ustawą z 25 kwietnia 2006 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego).