Wizja integralna człowieka jako osoby w pedagogii porównawczej
W procesie wolnego i autentycznego poznania szuka się dla badanych zjawisk, rzeczy , procesów i zdarzeń racji przyczyn przedmiotowych , ostatecznie tłumaczących ich istnienie i działanie
Aksjologizacja projektów i działań , które mają charakter paradygmatu realistycznego , skłania do rozpatrywania edukacji w kontekście osoby dziecka , rodzica i nauczyciela
Filozofia personalizmu w pedagogii stwarza znakomitą perspektywę dla wychowania jako nakaz szacunku do osoby niezależnie od wieku.
Pedagogia personalistyczna na tle współczesnego paradygmatu nauki
Jako dyscyplina naukowa , w odniesieniu do wychowania dotyczy on poszukiwania prawdy i dobra , obejmując działalność formacyjną , zawierającą się w całości zjawisk dotyczących rozwoju człowieka , warunków i celów jego istnienia
Łączy się wypracowany w procesie poznania dotychczas model analityczno-intelektualny –„ logikę formy” oraz intuicyjno-syntetyczny-„ logikę treści” tworząc w ten sposób zintegrowaną syntezę intelektu i instytucji, będących drogą „ do doświadczeń szczytowych” , osiąganych w wymiarze intelektualnym , artystycznym , religijnym , jako poszerzenie świadomości.
Paradygmat materialistyczny, zakłada przyjęcie życia rozumianego poprzez wyzwania losu, zadania uznania go za sprawdzian relacji ludzkich
Elementy wychowania wg personalizmu
- dotychczasowa wiedza – płynąca z nauk oraz odniesień zdroworozsądkowych , przesądów , intuicji i wyobraźni
-„ gorąca wiedza”- wypływająca z doświadczeń własnych i innych uzyskiwanych w toku relacji komunikacyjnych
-„ mądrość życiowa” – zakorzeniona w kulturze , tradycji i religii, zdobywana w ramach przekazu, medytacji i autorefleksji
Taka pedagogia w odniesieniu do dziecka
- w wymiarze teologicznym – związana jest z procesem „ stawania się” i bycia w kierunku pełni jako próba odczytywania ukrytego sensu wydarzeń
- -//- episrmologicznym-przywołuje postulat myślenia „ systemowego” jako dyrektywę metodologiczną , w której dziecko jest wypadkową złożonych procesów edukacyjnych
- -//- aksjologicznym pozwala się dokonywać hierarchizacji wartości , przeciwstawiając się wizji , w której szkoła uczy , a rodzina wychowuje
Wartości personalizmu; realizm widzenia, optymizm , pokój wew., twórczą nadzieje , społeczny pęd w nieskończoność , oswojenie „ pytania ludzkiego” i osiąganie sensu
Ponad to zajmując się człowiekiem i człowieczeństwem , kieruje się realizmem :
- poznawczym – uznającym za możliwe odkrycie prawdy o człowieku
-bytowym –afirmującym wszystkie poziomy egzystencji ludzkiej
-psychologicznym –dostrzegającym wielotorowość uczuć człowieka
-aksjologicznym –uznającym podmiotowość osoby w kategoriach dobra i zła
Pedagogia personalistyczna – akcentuje niezbywalną godność każdego człowieka , jego indywidualność i niepowtarzalność . Jest to pedagogia wszechstronnego rozwoju, rozumianą holistycznie.
Personalizm uniwersalistyczny kierunkiem współczesnego myślenia o człowieku
Człowiek jako istota o rozumnej , duchowej naturze jest zdolny do myślenia , wolności , miłości i więzi międzyosobowo-społecznych, a także do autorefleksji, twórczości , transcendencji. Potrafi odkrywać tajniki przyrody i wykorzystywać je w twórczej działalności , poddając refleksji dobro, czynu i intencji.
Płaszczyzny osoby:
-płaszczyzna ciała , mówi się o jej realności , historyczności i doczesności
- -//- duszy, przyjmuje się jej zdolność do transcendencji , podmiotowości w dążeniu do rzeczy nadprzyrodzonych
Spotkanie jako zdziwienie i otwartość na transcendencje
Zdziwienie- to wzniosłość odczuwania piękna rzeczy, aktów dobroci, a także stan związany z poszukiwaniem i odkrywaniem prawdy . Jest , więc pewnym stanem niedostosowania , warunkiem wstępnym autentycznej świadomości tego , co jest
Jest dalekie od zaspokojenia samym faktem, traktuje go , jako bodziec , który naprowadza poza to , co jest dane bezpośrednio
Wzniosłość- wskazuje na coś większego i pozostaje w relacji do czegoś poza jaźnią, czego nie możemy doświadczyć zmysłami
Akceptacja- zatrzymuje się na tym , co jest postrzeżone , nie widzi żadnego powodu wychodzenia poza to postrzeżenie .
Znaczenie i bycie ludzkie
Bycie- jest dążeniem do odkrywania i utrwalania zasady ładu i sensu w procesie stawania się człowieka , poprzez jego angażowanie się w świat wartości
Bycie człowieka realizuje się w świecie wartości , a napięcie między realizującym je podmiotem , a jego pragnieniami i możliwościami określa mianem napięcia noodynamicznego ( Frankl)
Bycie ludzkie polega na następowaniu po sobie chwil , które się zdarzają
Życie ludzkie przebiega w duchowym porządku zdarzeń w czasie oraz w porządku procesów poznawczych
- procesy: odbywają się regularnie , wg stałych wzorów , może być ciągły , pewny , jednolity ,są typowe. stosuje się do prawa , jest związany tylko z porządkiem fizycznym
-wydarzenie: jest wyjątkowe i nieregularne , nagłe , sporadyczne , okazjonalne , tworzy precedens , związane z porządkiem duchowym
Zakłopotanie- jest świadomością niecałkowitej zgodności kondycji ludzkiej z wyzwaniem , ujęcia rzeczywistości z samą rzeczywistością , wiedzy z mądrością , tajemnicy ze zrozumieniem
Wychowawcza rola personalizmu w budowaniu pełni osoby ludzkiej
Przez wychowanie dąży się do rozbudzenia nastawień poznawczych i czynnościowych , doprowadzających do integrowania :
- infor. tworzących system , obraz świata i własnej osoby
-działań , powodując powstanie systemu potrzeb i zadań życiowych
- reakcji , czyli różnych technik i sposobów zachowania się , tworząc system postaw
Wychowanie to całokształt sposobów i procesów pomagających istocie ludzkiej , zwłaszcza przez interakcje , urzeczywistniać i rozwijać swoje człowieczeństwo ( Tarnowski)
Budowanie człowieczeństwa to kreowanie otwartości , wyrozumiałości , cierpliwości , a szczególnie miłości wymagającej , dającej możliwość sprawdzania się
Wymaga to m.in.
- bezwarunkowej akceptacji jako zaufanie i bliskość
- stawiania określonych wymagań i egzekwowanie ich spełnienia
- stwarzania sytuacji wyzwalających aktywność
- uruchamiania wiary w siebie i tworzenia gotowości i otwartości
Etapy procesu wychowania :
- intencje , jako świadomy wybór celu, do którego czyn ludzki ma zmierzać , zawierając w sobie 2 czynniki: intelektualny i wolatywny ( poznawczy i pożądany)
- rozwagę – dotyczącą doboru środków prowadzących do danego celu
- przyzwolenie – jako akt woli dający zgodę na niektóre z proponowanych w rozwadze sądów
-wolny wybór jednego środka , jednej drogi prowadzącej do zamierzonego celu
Wychowanie personalistyczne zawiera 4 niezbędne cechy:
-stara się być integralne ( całościowe)
-prawdziwe
-otwarte
-pozytywne