Leczenie chirurgiczne osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Paweł Jarmocik

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) jest przewlekłą chorobą zapalną cechującą się nawrotowym przebiegiem. Około 15% chorych zostaje zakwalifikowanych do zabiegu operacyjnego ze wskazań życiowych wkrótce po rozpoznaniu w wyniku piorunującego przebiegu choroby. Do powikłań wymagających leczenia operacyjnego ze wskazań nagłych (magacolon toxicum, perforacja, masywne krwawienie) może dojśc też w wyniku postępującego ciężkiego rzutu choroby. Najbardziej bezpiecznym postępowaniem jest wtedy wykonanie kolektomii z ileostomią. Jednak większośc zabiegów operacyjnych u chorych na WZJG to zabiegi planowe wykonywane ze względu na ryzyko onkologiczne (znamienne ryzyko zezłośliwienia u osób leczonych zachowawczo dłużej niż 10 lat) lub z powodu oporności na leczenie farmakologiczne. Obecnie w leczeniu chirurgicznym , oprócz radykalności zabiegu dąży się do poprawy jakości życia chorych, czego wymiernym wykładnikiem jest zachowanie zwieraczy odbytu i naturalnej drogi defekacji. Metodą operacyjną, która jest najbliższa spełnieniu tych wymogów jest proktokolektomia z odtworzeniem ciągłości przewodu pokarmowego i wytworzeniem zbiornika jelitowego. W przypadku zmian ograniczonych jedynie do odbytnicy i lewej połowy okrężnicy u zdyscyplinowanych pacjentów dopuszczalne jest wykonanie lewostronnej hemikolektomii z jednoczasowym zespoleniem okrężniczo- odbytniczym. Autorzy prezentują doświadczenie własne w leczeniu chirurgicznym chorych z WZJG, w tym 79 zabiegów proktokolektomii odtwórczej wraz z wynikami odległymi.