Zakazane kategorie
Proroctwa (nigdy do niczego nie dojdziesz)
Sarkazm ( np. wyśmiewanie dziecka)
Postawa męczennika (doprowadzasz mnie do szału!)
Straszenie ( jak będziesz się źle zachowywał to mamusia przestanie cię kochać)
Moralizowanie (wykłady i moralizowanie)
Rozkazy
Porównania ( Tomek ma lepsze oceny od ciebie)
Obwinianie i oskarżanie
Przezywanie (ty ośle!)
Ostrzeżenia (rysowanie obrazu świata jako miejsca pełnego niebezpieczeństw)
„Złote klucze”
Opisz co widzisz, lub przedstaw problem
- w łazience świeci się światło
- woda w wannie zaraz się przeleje
- piesek chodzi nerwowo koło drzwi
Udziel informacji
- bardzo byś mi pomogła gdybyś nakryła do stołu
- mokry ręcznik na łóżku pomoczy łóżko
- nieschowany ser zrobi się twardy
Powiedz to jednym słowem
- światło
- pies
- kolacja
Porozmawiaj o swoich uczuciach.
- nie lubię spać w mokrym łóżku (pomoczonym od ręcznika)
- komunikaty typu ,,ja”
Napisz liścik
- można wysłać wiadomość na fejsa, przykleić karteczkę np. pomocy jestem strasznie zapchany gul gul gul – twój zlew
Przytwierdzanie emocji
Postawa ciała skierowana do dziecka ( schylamy się do niego, siadamy obok)
Postawa słuchacza (westchnienia np. Ohhhhh … Ojej..)
Echo – powtórzenia (np. Karol zepsuł twoją zabawkę, nienawidzisz go…)
Określenie uczucia (Widzę, że jesteś naprawdę wściekły)
Wyrażenie w akceptowany sposób (narysuj mi swoją złość, pokaż jaki jesteś wściekły – rozładowanie emocji, np. bieganie, skakanie, tupanie, podarcie kartki, możesz powiedzieć jaki jesteś zły, ale nie można bić)
Co można a czego nie można
Nie można!!! Krytykować dziecka przy innych ludziach, nie zawstydzamy
Trzeba!!!! Chwalenie tak by dziecko podsłuchało pochwały o sobie w rozmowie nauczyciela/ rodzica z inną osobą
Chwalić przy wszystkich, karcić na osobności! ZŁOTA ZASADA
Zebranie z rodzicami
Nigdy złych rzeczy nie mówimy po nazwisku
Nie sugerujemy (a wszyscy i tak wiedzą o kogo chodzi)
Nie mówimy: proszę o pozostanie po zebraniu pani Nowak
Jeżeli potrzebujemy spotkania na osobności z poszczególnymi rodzicami, prosimy o spotkanie telefonicznie, w dzienniczku
Nie chwalimy ciągle tych samych osób, staramy się powiedzieć cos dobrego o każdym dziecku
Tajemnica dziecięca – nie czytamy pamiętników, nie wchodzimy na fb, ponieważ możemy stracić zaufanie, dziecko ma prawo do tajemnicy i prywatności i musimy to uszanować
Klaps argumenty
Przeciw:
- przemoc nawet w postaci klapsów niszczy więź dziecka z rodzicem: Wprowadzanie chaosu w życie małego dziecka - rodzice są osobami, w które dziecko wtula się po każdym lęku, i każdej złej sytuacji; wówczas gdy rodzic bije dziecko jest ono zdezorientowane, ponieważ osoba, która była lekiem na całe zło w jego życiu staje się osobą zadającą ból
- chcemy wychować czy wytresować dziecko? W wychowaniu nie ma miejsca na przemoc
- (czy chcemy tresować nasze dziecko jak psa bicie daje efekty zewnętrzne natomiast nie powoduje zmian wewnętrznych w dziecku, dziecko wykonuje daną czynność by uniknąć kary a nie dlatego, że tak po prostu się robi
- dziecko jest bezbronne i nie odda ( pytanie, czy dorosły dałby klapsa innej dorosłej osobie np., za nieposłuszeństwo?)
- koło przemocy – Tomek bije Kasię, tata bije Tomka tłumacząc mu ,,Nie wolno bić dzieci” – powielanie we własnej rodzinie wzorców wyniesionych z domu
- bicie narusza godność dziecka! I jego nietykalność!
- dawanie klapsów, zwłaszcza w pupę, koło której znajdują się miejsca intymne może prowadzić do pierwszych przeżyć seksualnych
- gdzie jest granica klapsa? Co jest jeszcze klapsem a co biciem? Czy jeżeli 100 kilogramowy mężczyzna uderzy dziecko w pupę, z pewną siłą, czy to dalej klaps?
- kto kocha dziecko ten go nie bije
Argumenty za klapsem:
- mnie też bili i wyrosłem na porządnego człowieka
- klaps to nie bicie/przemoc
- dzieci potrzebują dyscypliny
- bo inaczej do niego nie dociera
- bo jak sobie przypomni, to więcej tego nie zrobi
- lanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło
- dupa nie szklanka nie pęknie
- dawanie klapsów uczy szacunku ( do rodziców)
Molestowanie
Nie można obiecać, że się nikomu nie powie
Trzeba zapewnić, że będzie się robiło wszystko by pomóc osobie molestowanej
Nie wolno potęgować nienawiści (ale Twój wujek źle zrobił, jest strasznym człowiekiem), ponieważ zazwyczaj osoba molestująca to członek rodziny
Zdjęcie winy z dziecka (to nie Twoja wina)
Bycie z dzieckiem (na każdej rozprawie, spotkaniu) ,,To może potrwać, być trudne ale wiedx, że jestem przy tobie i zawsze pomogę.”
Pedagogika umierania
2 podejścia do etapu odchodzenia z życia:
1) patrzenie egzystencjonalne
* negatywne przejawy umierania, starości (młodość = życie, starość = smierć)
* ,,starość to cela śmierci”, ,,śmierć to ratunek przed cierpieniem starości” (Ryszard Przybylski)
*opiera się na naturalistycznym rozumieniu człowieka – człowiek to organizm
* pesymistyczny pogląd na starość narodził się wraz ze współczesnym egzystencjalizmem
* starość to ,,wielkie znużenie” – senność, brak wigoru, zniechęcenie, odrętwienie, przytępienie i inne
2) spojrzenie przeniknięte poczuciem ładu, pogodzenia, harmonii
* przypadłości, choroby, niedołęstwa związane ze starością są pomostem przeprowadzającym człowieka do innego świata
* dalekowzroczność, świadomość o kondycji ludzkiej (przemijanie człowieka) – potrzebna jest tu pogoda ducha, wielka siła charakteru, pewien rodzaj optymizmu życiowego
* taką pogodę ducha nazywamy SERENITE – zakłada spokój ducha, oznacza łagodną pogodę zewnętrzną, wewnętrzne rozjaśnienie, uspokojenie. Serenitas to jasna pogoda, niebo bez obłoków (!!!!!!)
* Jak można osiągnąć pogodę ducha? ,,Jakie życie taka śmierć” – żeby ją osiągnąć, trzeba do niej dążyć przez całe życie. Musi ona być przygotowaniem do ostatniego etapu życia. Dobrym przykładem jest przyjęcie życia w całości, wraz z jego nieuniknionym końcem
Ogólna:
- uświadomienie swojej kruchości, kruchości życia ludzkiego, ulotności
- uświadomienie cierpienia
- akceptacja zmian, upływu czasu
- jakie życie taka śmierć – carpe diem i mement mori jednocześnie – pamiętaj, że twoje życie kiedyś się skończy, ale czerp z niego, staraj się je przeżyć jak najlepiej i nie zmarnować
- (do śmierci przygotowuje nas życie – zabieranie dzieci na pogrzeby, odpowiadanie na pytania, odpowiedzi dostosowane do gotowości i wieku dziecka)
- ,,przygodność bytowa” – być, to uczucie tego, że można nie być
- śmierć jest cieniem wiszącym nad całym życiem człowieka, przychodzimy na świat i już od tego momentu zbliżamy się do śmierci
- godność umierania!!!!! Godność człowieka jest wiecznie młoda, nie liczy się wiek, płeć, choroby
Ci którzy odchodzą
- pomoc w przejściu na drugą stronę
- wolność
* wolność od i wolność do
* wolność od lęku, od strachu o trwanie na świecie
* prawda o własnym umieraniu przywraca człowieka człowiekowi
* wolność oznacza spokój umierania
* wolność jest jednym z kroków do osiągnięcia SERENITE
- obecność
- prawda
* jedno z największych wyzwań
* prawdomówność obowiązuje jeśli chodzi o nieuleczalnie chorych w ruchu hospicyjnym ,,Szczerość przynosi wielkie wyzwolenia”
* bardzo często niemówienie prawdy jest zakamuflowanym kłamstwem ,,jeszcze mnie przeżyjesz”, ,,zobaczysz wyzdrowiejesz” takie kłamstwa występują często w stosunku do umierających dzieci
* nie można ukrywać prawdy, człowiek musi mieć czas żeby się przygotować, przemyśleć swoje życie, pożegnać się z rodziną (to się składa na godną śmierć)
- dialog:
* przeciwstawiający się ludzkiej samotności
* obecność drugiej osoby
* wstyd, bezradność wobec śmierci sprawiają, że rodzina unika kontaktu z umierającym
* dialog może mieć postać wsparcia duchowego, poświęcenie swojego czasu, okazywanie życzliwości, delikatność, takt, pokazywanie uczuć (przytulenie, potrzymanie za rękę, buziak w policzek)
- prawo do śmierci (zapewnienie godnej śmierci osobie, zadbanie przed śmiercią o podanie dla niej ulubionego obiadu, spełnienie prośby, rozmowa pełna szacunku do osoby)
- dla wielu ludzi u kresu życia, rzeczy które jeszcze niedawno były ważne straciły na wartości
- człowiek umierający jest człowiekiem samotnym – nikt nie może go zastąpić w umieraniu
- prawo do śmierci indywidualnej – obejmuje między innymi prawo do samotności, niektórzy chcą być sami w chwili śmierci
Ci którzy zostają
- obecność a nie unikanie danej osoby, bycie przy osobie pogrążonej żalem
- ci którzy zostają przejawiają głęboki smutek
- syndrom zaciśniętej pępowiny – kiedy związek z drugą osobą jest bardzo silny, jedna z nich umiera a druga nie potrafi żyć bez tego kto odszedł – osoba umierająca wciąga osobę bliską do grobu
- nieumiejętność pomocy drugiemu człowiekowi ( często wynika z braku wyobraźni), nie potrafimy sprostać potrzebie kontaktu z osobą która kogoś straciła
- ucieczka od tematu umierania i śmierci jest powszechnym zjawiskiem we współczesnym świecie
4. Czy mówić prawdę?
- nie chodzi o to, że by informować chorego wbrew jego woli, tylko o to żeby przy nim być i rozmawiać z nim na tyle na ile sobie tego życzy