KOMUNIKACJA SPOŁECZNA. SEMESTR I
8.10.11r
Komunikacja interpersonalna – przekazanie informacji poprzez słowa. Komunikacja werbalna kształtuje relacje między ludźmi, porozumiewanie się przez różne sfery komunikacji niewerbalnej. Budowanie własnej wartości.
Źródło przekazu kanał przekazu odbiorca
(kto mówi?) (jak mówi? Jak buduje komun.?) (do kogo mówi?)
Poziomy komunikacji społecznej.
Komunikacja faktyczna – dotyczy spraw błahych. Tematy nieistotne. Nie ujawniamy
Swoich emocji czy poglądów. Efekt pierwszego wrażenia. Pierwotny charakter rozmowy.
Komunikacja instrumentalna – celem jest wywołanie określonego zachowania w drugiej stronie. Przekazanie poleceń. Bez emocji.
Komunikacja asertywna – polega na wzajemnym okazywaniu emocji. Prezentują poglądy.
- rodzaje komunikacji asertywnej
* komunikacja perswazyjna – wywołanie wpływu, zmiana postawy poprzez argumenty.
MOWA CIAŁA – komunikacja niewerbalna.
Tożsamość wobec otoczenia oraz wobec samych siebie
Informacja jaki jest stan emocjonalny człowieka z którym rozmawiasz.
Cechą charakterystyczną komunikacji niewerbalnej jest jej niejednoznaczność. Dany akt ma różne znaczenia (płacz ze smutku i szczęścia).
Postawę ludzi wobec problemu o którym się mówi. Stopień zaangażowania.
Osobowość człowieka.
(ekstrawertyk – bogatszy w komunikacji niewerbalnej
Introwertyk – ubogi w komunikacji niewerbalnej)
Eliott – psycholog społeczny
Komunikacja niewerbalna może wyrażać się poprzez:
Przestrzeń – zmienia relacje (proksemika)
Odległość między ludźmi w procesie komunikacji (sfera publiczna, s. społeczna, s. osobista, s. intymna)
Od czego zależy wielkość strefy w komunikacji interpersonalnej?
- czynniki kulturowe
- osobowość
-sytuacja
-emocje
-miejsce w którym się ludzie wychowują (socjologia)
b. Terytorium (co to jest terytorium w znaczeniu komunikacji społecznej? )
Pewna przestrzeń którą człowiek uznaje za swoją. Wejście w terytorium powoduje te same reakcje co wejście w strefę intymną. Zakłócona potrzeba bezpieczeństwa. np. sypialnia.
Przestrzeń
- stała (trwałe elementy przestrzeni, ściany, parawany)
- półstała (stoły, krzesła)
Atawizm – rodzaj zachowania, który występuje u ludzi na poziomie podstawowym. Występował na początku gatunku. Instynkt.
Strefa
Gesty
- biologiczne ( nie można nad nimi panować)
- gesty społeczne (nadane przez ludzi)
a. emblematy – akty komunikacji niewerbalnej. W określonej kulturze są jednoznaczne. Międzynarodowy symbol ponad kulturowy – jedzenie, picie, gest.
b. ilustratory – to np. gesty które stanowią komentarz do wypowiadanych słów.
c. adaptadtory – najczęściej autoadaptatory, których funkcją jest doprowadzenie do uregulowania własnego napięcia.
05.11
Wygląd zewnętrzny.
na jego podstawie możemy wnioskować o: poziomie ekonomicznym, poziomie wykształcenia, wiarygodności, poziomie sukcesu.
UWAGA! Wygląd jest czynnikiem w największym stopniu stereotypowym.
Komunikacja niewerbalna.
Jest ona niejednoznaczna. Interpretacji powinny podlegać więc zespoły gestów, nie pojedyncze.
Większość zachowań niewerbalnych każdy interpretuje podświadomie.
Jest ona kształtowana kulturowo.
Zależy w dużym stopniu od emocji i sytuacji.
Dla potwierdzenia słuszności naszych obserwacji powinniśmy
a. Werbalizować w myślach na podstawie czego formułujemy nasz sąd o drugiej osobie.
b. Pytać drugą osobą czy nasze obserwacje są słuszne.
Zwracać uwagę na spójność pomiędzy wypowiadanymi słowami, a towarzyszącymi im gestami.
Lepiej poznawać człowieka, wówczas lepiej nam ocenić jego gesty i zachowania.
Znać i mieć świadomość własnej mowy ciała.
Źródła przekazów niewerbalny.
Organizacja przestrzeni w procesie komunikacji.
Gesty.
Sygnały poza językowe (wzdychanie, płacz, uśmiech).
Wygląd człowieka.
Sposoby w jaki tworzymy otoczenie fizyczne, w którym pracujemy, mieszkamy.
Ton głosu.
Sposób w jaki siedzimy, stoimy, chodzimy, kontaktujemy się wzrokowo.
Teoria atrybucji – określa sposób w jaki ludzie wyjaśniają przyczyny zachowań innych ludzi jak i własnych.
Atrybucja wewnętrzna – przyczyn zachowań ludzi szukamy w cechach osobowości. Przyczyn zachowań ludzi poszukujemy w cechach interpersonalnych. Wnioskujemy, że jakaś osoba zachowała się w określony sposób ze względu na swoje właściwości psychiczne, podstawy, charakter, osobowość.
Atrybucja zewnętrzna – wnioskujemy, że osoba zachowała się w określony sposób ze względu na właściwości sytuacji w której się znalazła.
Podstawowy błąd atrybucji to tendencja do przeceniania czynników wewnętrznych a niedocenianie roli sytuacji.
Atrybucja jest uwarunkowana kulturowo.
Atrybucja w służbie ego, czyli jak wyjaśniamy sobie przyczyny swoich własnych zachowań.
Sukces = atrybucja wewnętrzna.
Ukryta teoria osobowości – schematy, które ludzie stosują, aby pogrupować różne rodzaje cech osobowości. Np. wielu ludzi jest przekonanych, że jeżeli ktoś jest uprzejmy jest również hojny, szczęśliwy, pomocny, zdolny, wytrwały itd. (Jesteśmy Freudami – układamy własne teorie osobowości).
Najczęstsze błędy popełniane w trakcie słuchania kogoś:
Słyszymy nie słuchamy.
Ludzie słuchają wybiórczo, słuchają tego co chcą słyszeć.
Osoba przerwa mówiącemu i kończy jego wypowiedź zniekształconą.
Często także ludzie „czyhają” tylko na to by wejść w słowo mówiącemu.
Zasady aktywnego słuchania.
Utrzymanie kontaktu wzrokowego.
Nachylanie(?) w stronę rozmówcy.
Wspieranie mówiącego kiwając głową lub parafrazując.
W komunikacji werbalnej można zastosować trzy techniki służące zwiększeniu efektywności naszego słuchania.
Parafrazowanie – polega na ujmowaniu w inne słowa to co powiedziała do nas druga osoba. (Aby parafrazować trzeba się skupić na rozmowie)
Odzwierciedlanie – informujemy osobę jakie są naszym zdaniem emocje drugiej osoby.
Skupiamy się na tym co jest najistotniejsze i najważniejsze.
03.12
Cechy dobrego nadawcy.
Wiarygodność.
Kompetencje.
Lubimy słuchać ludzi mądrych. Im ktoś jest postrzegany jako ekspert ma większy wpływ na odbiorcę. Oczywiście manipuluję się tym .
Atrakcyjność.
Podobieństwo.
Podobają nam się ludzie, którzy są podobni do nas, ponieważ utwierdzają nas w przekonaniu, że wybory przez nas dokonane są prawidłowe.
Wyrażanie pozytywnych emocji.
Inteligencja emocjonalna.
Polega głównie na samoświadomości tj. umiejętność kontrolowania własnych emocji, zdolność do empatii, wytrwałość w dążeniu do celu. Adekwatne reagowanie na zachowanie innych ludzi.
[…] (chyba na tą inteligencje emocjonalną?!)
Składają się:
Rozpoznawanie emocji w chwili kiedy nas ogarnia.
Kierowanie emocjami, panowanie nad emocjami.
Zdolność motywowania się, czyli podporządkowanie emocji wybranym celom.
Rozpoznawanie emocji u innych – empatia opierająca się na własnej samoświadomości.
Nawiązywanie i podtrzymywanie związków z innymi, czyli umiejętność kierowania emocjami innych.
Osobowość.
Neurotyczność – osoby z małą neurotycznością są emocjonalnie stabilne, spokojne, zrelaksowane.
Ekstrawersja – ilość i jakość kontaktów interpersonalnych. W percepcji społecznej cechy ekstrawertyczne tj. funkcjonowanie pozytywnych emocji. (?)
Otwartość na doświadczenia – opisuje zdolność człowieka do ciekawości poznawczej. Nieszablonowy, twórczy, łamie zasady.
Ugodowość – jest wymiarem opisującym pozytywne vs negatywne nastawienie człowieka. Na poziomie myślenia objawia się jako zaufanie do innych albo brak zaufania.
Sumienność - jest oznaką ambicji człowieka, bardzo ambitni, po trupach do celu.
Z czego składa się przekaz komunikacyjny?
5 wielkich czynników,
O czym mówi mowa ciała człowieka?
Efekt pierwszeństwa – ludzie mają tendencje do zapamiętywania tego co pada na początku przemówienia w związku z tym rzeczy najważniejsze powinniśmy umieszczać na początku.
Efekt świeżości – do zapamiętywania tego co na końcu.
(Jeśli chcemy wygrać powinniśmy:
- przedstawiać jako pierwsi, gdy wyniki będą ogłoszone po pewnym czasie,
- przedstawiać jako ostatni, gdy wyniki będą ogłoszone od razu. )
Zysk – strata. Subiektywna, negatywna wartość straty jest dla ludzi większa niż możliwość uzyskania czegoś więcej.
Mów ludziom co powinni robić, a nie czego robić nie powinni.