DLACZEGO DZIECKO MOŻE POTRZEBOWAĆ UTRZYMYWACZA PRZESTRZENI
Dzieci mogą potrzebować utrzymywaczy przestrzeni, jeśli wcześnie tracą zęby lub po usunięciu zębów mlecznych z powodu próchnicy. Niezależnie od przyczyny należy wiedzieć jakie korzyści przynosi stosowanie utrzymywaczy przestrzeni i w jaki sposób może on poprawić zdrowie zębów Twego dziecka.
Utrzymywacz przestrzeni to indywidualnie dopasowane urządzenie wykonywane przez dentystę lub ortodontę z metalu lub akrylu. Może być ruchome (wyjmowane) lub zacementowane w jamie ustnej dziecka. Jego celem jest zachowanie przestrzeni, tak aby umożliwić wyrżnięcie sie stałego zęba we właściwym położeniu. Zęby mleczne pełnią ważną rolę w rozwoju zębów, kości szczeki i mięśni i pomagają ukierunkować zastępujące je zęby stałe do właściwego położenia. Jeżeli przestrzeń nie zostanie zabezpieczona, zęby mogą przesunąć się w wolne miejsce i konieczne będzie leczenie ortodontyczne. Założenie utrzymywacza przestrzeni nie jest konieczne u każdego dziecka, któremu wcześnie wypadły zęby mleczne lub które utraciło je z powodu próchnicy; aby ustalić czy istnieje taka potrzeba, należy jednak skonsultować się z dentystą lub ortodontą.
Rodzaje utrzymywaczy przestrzeni
Istnieją dwa rodzaje utrzymywaczy przestrzeni dla dzieci: ruchomy i stały:
Ruchome – Utrzymywacze ruchome (wyjmowane) podobne są do aparatów ortodontycznych i na ogól wykonane są z akrylu. Niekiedy w pustej przestrzeni, która musi pozostać wolna dla mającego sie pojawić zęba stałego, można umieścić sztuczny ząb.
Stałe – wyróżnia sie cztery rodzaje stałych utrzymywaczy przestrzeni: jednostronny, koronowo-petlowy, pierscienio-podkowa na zębach tylnych i językowy.
Utrzymywacze jednostronne i koronowo-petlowe umieszcza sie po jednej stronie jamy ustnej w celu zachowania wolnej przestrzeni dla wyrżnięcia sie jednego zęba. Utrzymywacz jednostronny zamocowany jest wokół zęba i połączony z metalowa pętlą utrzymującą przestrzeń dla nowego zęba. Utrzymywacz koronowo-pętlowy składa sie z korony pokrywającej ząb połączonej z pętlą, która rezerwuje przestrzeń dla wyrzynającego się zęba.
Utrzymywacze w postaci pierścienio-podkowy stosuje sie zwykle dla niewyrżniętych pierwszych stałych zębów trzonowych. Jest to urządzenie bardziej skomplikowane, ponieważ w celu utrzymania wolnej przestrzeni jego końcówka jest zwykle wprowadzona w dziąsło. Dentysta musi monitorować proces wyrzynania się stałego zęba trzonowego, aby przy założonym utrzymywaczu proces wyrzynania przebiegł prawidłowo.
Językowe utrzymywacze przestrzeni są zwykle dwustronne i mogą być zacementowane na zębach trzonowych i połączone od wewnątrz drutem z dolnymi zębami przednimi. Stosuje sie je zwykle w przypadku braku więcej niż jednego zęba. Niekiedy dzieci mogą tracić zęby na skutek chorób wrodzonych i zamiast utrzymywacza przestrzeni potrzebować częściowej protezy. W celu określenia właściwego sposobu leczenia konieczna jest wizyta u stomatologa.
Noszenie utrzymywacza przestrzeni
Po przygotowaniu utrzymywacza przez dentystę lub ortodontę przyzwyczajenie sie do jego noszenia może zając dziecku kilka dni, niezależnie od tego czy jest to aparat ruchomy czy stały. Dentysta powinien omówić z dzieckiem i rodzicami właściwy sposób czyszczenia utrzymywacza przestrzeni, tak aby zachować zdrowe i pozbawione płytki nazębnej dziąsła. Należy dokładnie przedstawić zasady właściwego szczotkowania i nitkowania w celu poprawy higieny jamy ustnej.
W przypadku stosowania utrzymywaczy stałych należy unikać ciągnących sie i słodkich potraw oraz gum do żucia i cukierków, które mogą spowodować poluzowanie lub zablokowanie aparatu. Utrzymywacza przestrzeni nie należy też naciskać ani przesuwać językiem czy tez palcami, ponieważ może się on wygiąć i uszkodzić.
Dziecko powinno chodzić na regularne kontrole do dentysty lub ortodonty w celu monitorowania postępów leczenia za pomocą utrzymywacza przestrzeni, a co sześć miesięcy należy u niego wykonać profesjonalne oczyszczanie zębów.