1. Podział dróg ze względu na funkcję w sieci dróg.
   Drogi krajowe(A, S, GP, wyjątkowo G), wojewódzkie(G, Z, wyjątkowo GP), powiatowe(Z, L wyjątkowo G) i gminne (L, D, wyjątkowo Z).

2. Klasyfikacja techniczna dróg.
   A-autostrady, S-drogi ekspresowe, GP- główne ruchu przyśpieszonego, G- główne, Z-zbiorcze, L-lokalne, D-dojazdowe

3. Co to jest prędkość projektowa i do czego służy?
   Prędkość projektowa jest to parametr techniczno-ekonomiczny, który determinuje nam różne właściwości drogi. Określany na podstawie klasy technicznej drogi. Od prędkości projektowej zależy między innymi:

-minimalny promień łuku kołowego poziomego

-minimalny promień łuku kołowego pionowego

-maksymalne wartości pochylenia niwelety

- parametr krzywej przejściowej

I inne.

1. Co to jest prędkość miarodajna i do czego służy?

Prędkość miarodajna odwzorowuje prawdziwe prędkości pojazdów na drodze. Stosuje się ją dla dróg wyższych klas(G,GP,S,A). Jest zależna od prędkości projektowej, nie powinna być od niej mniejsza i większa o nie więcej niż 20 km/h. Prędkość miarodajną stosuje się do określenia:

-najmniejszego promienia łuku kołowego w planie

-najmniejszego długości widoczności na zatrzymanie i wyprzedzanie

1. Co to jest linia jednostajnego pochylenia i do czego służy?
   Kiedy różnice pochylenia są duże i nie da się zachować maksymalnych dopuszczalnych spadków podłużnych drogi w zależności od prędkości projektowej, należy wykreślić na mapie linię jednostajnego pochylenia, która łączy ze sobą odcinki o jednakowym pochyleniu podłużnym. Należy wtedy stosować maksymalne spadki podłużne.

2. Omówić sposoby połączenia załamań kierunków trasy.
   Łuk kołowy z krzywymi przejściowymi (najbardziej popularne krzywe przejściowe w postaci kawałka klotoidy), połączenie samych łuków kołowych czyli tzw. Łuk koszowy, Łuk kołowy i proste przejściowe oraz same krzywe przejściowe kiedy łuk kołowy ma długość równą zero

3. Określić wzorami wartości charakterystyczne łuku poziomego.
   promień łuku –R, kąt zwrotu trasy γ, długość łuku $K = \frac{\pi R \gamma}{180}$, długość stycznej $T = R tg\frac{\gamma}{2}\ $ Strzałka łuku $B = R (\frac{1}{\cos\frac{\gamma}{2}} - 1)$, domiar d = K − 2T

4. Założenia do wyprowadzenia wzoru na krzywą przejściową.
   Prędkość V jest stała na całej długości prostej, krzywych przejściowych i łuku kołowego. Prędkość kątowa ω = const, czyli koła samochodu są odchylane ze stałą prędkością od kierunku prostego.

5. Scharakteryzować krzywą przejściową, podać wzór ogólny.

Krzywa przejściowa stosowana jest po to, aby łagodnie przejść z odcinka prostego w łuk kołowy. Jest stosowana na załamaniach kierunków trasy, może występować samodzielnie, albo w połączeniu z łukiem kołowym. Wzór ogólny krzywej przejściowej to R • L = a²

1. Podział skrzyżowań i krótka charakterystyka.
   Skrzyżowanie jest to przecięcie lub połączenie dróg występujących na jednym poziomie. Zapewniają pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy. Skrzyżowania dzielimy na zwykłe i skanalizowane. Zwykłe nie zawierają na żadnym wlocie wysp dzielących ani pasów dzielących. Skanalizowane na przynajmniej jednym wlocie posiadają wyspę dzielącą lub pas dzielący. Do skrzyżowań skanalizowanych zaliczamy też rondo.

2. Podział zjazdów i krótka charakterystyka.
   Zjazd nie jest skrzyżowaniem. Jest to połączenie drogi z drogą nie będącą drogą publiczną, lub połączenie z wjazdem do nieruchomości prywatnej. Zjazdy dzielimy na publiczne i indywidualne. Zjazdy publiczne są to zjazdy do co najmniej jednego obiektu w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, np. stacja paliw, hotel etc. Zjazd indywidualny jest to zjazd do jednego lub wielu obiektów ale użytkowanych w sposób indywidualny.

3. Scharakteryzować pojęcie węzła drogowego. Wybrać jeden typ i omówić.
   Węzeł drogowy jest to skrzyżowanie lub połączenie dróg przebiegających na różnych poziomach, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy. Dzielimy na:

1. Bezkolizyjny typu WA (nie występuje przecinanie się torów jazdy, możliwe tylko włączanie, wyłączanie i przeplatanie się potoków ruchu)

2. Częściowo bezkolizyjny typu WB (występuje przecinanie się torów jazdy na jednej z dróg. Występuje tutaj skrzyżowanie

3. Kolizyjny typu WC (relacje skrętne odbywają się na skrzyżowaniach, tylko jezdnie krzyżują się na różnych poziomach)

1. Omówić sprawdzanie widoczności poziomej.
   Widoczność poziomą sprawdzamy na skrzyżowaniach i na krzywiznach poziomych(łukach, krzywych przejściowych etc). Kierujący powinien widzieć na drodze odcinek o długości S, który jest wystarczający do zatrzymania się przed przeszkodą lub do wyprzedzenia innego pojazdu. Odległość ta jest zachowana jeśli cel obserwacji znajdujący się nad osią pasa ruchu jest widoczny z punktu obserwacyjnego znajdującego się 1 m nad osia tego pasa ruchu z odległości określonej przez rozporządzenie.

1. przyjęcie odległości widoczności S i określenie jej wartości w skali rysunku

2. wykonanie rysunku w skali planu sytuacyjnego przedstawiającego krzywiznę poziomą

3. wyznaczenie na rysunku toru ruchu pojazdu w odległości 1,5m od krawędzi jezdni

4. wykreślenie z poszczególnych punktów położenia pojazdu odległości S, które będą cięciwami krzywizny, rozpoczynającymi się na torze ruchu i na nim kończącymi

5. wyznaczenie granicy obszaru widoczności

1. Omówić plany drogi w dokumentacji technicznej.
   W dokumentacji technicznej wyróżniamy 3 rodzaje planów drogi.

   1. Plan orientacyjny
      Jest to plan na którym pokazany jest planowany przebieg drogi w jej osi. Zawiera informacje o początku i końcu trasy, przebieg trasy, położenie trasy, krzyżowanie z innymi drogami, obiekty mostowe występujące, granice gmin, miast etc. Nie jest normowo określone jak ma wyglądać taki plan, zatem plan autostrady może wyglądać inaczej niż plan drogi klasy D.

   2. Plan sytuacyjny
      Jest to rzut wszystkich elementów drogi na mapie. Zawiera między innymi szerokość pasa drogowego, wierzchołki trasy, skrzyżowania, węzły, pikietaż etc.Na planie można stosować kolory aby wyraźniej pokazać różne elementy.

   3. Plan zagospodarowania terenu
      Wykonuje się go po zrobieniu planu sytuacyjnego. Zawiera granice pasa drogowe, granice występujących działek, drogę wraz z jej wszystkimi elementami i wyposażeniem czy zieleń. Jest to podstawowy dokument w dokumentacji projektowej. Wykonuje się go w podziałce 1:2000, 1:1000 lub większej.

2. Co to jest niweleta drogi i jakie są zasady jej projektowania.
   Niweleta jest to rozwinięta na płaszczyźnie krawędź przechodząca przez oś podłużną drogi. Położenie niwelety odniesione jest do powierzchni terenu. Rzędne niwelety i terenu zaznaczane są na osi względem pewnego poziomu porównawczego.
   Zasady projektowania niwelety:

   1. Należy zachować maksymalne spadki podłużne określone w zależności od prędkości projektowej na drodze

   2. Należy zachować minimalne spadki podłużne zapewniające właściwe odprowadzenie wody z drogi

   3. Należy zachować widoczność pionową

   4. Powinna zostać zachowana płynność trasy.

   5. W miarę możliwości należy zbilansować roboty ziemne

   6. Należy powiązać niweletę z punktami stałymi trasy, czyli początek i koniec trasy, miejsca występowania przepustów, główka szyny kolejowej, rzędne istniejących dróg, rzędne projektowanych dróg, mostów, etc.

3. Określić wzorami wartości charakterystyczne łuków pionowych.
   

1. $spadek\ podluzny\ i = \frac{r2 - r1}{l}$

2. kat zalomu luku pionowego α = i₁ ± i₂

3. Promień łuku R

4. $dlugosc\ luku\ L = \frac{\pi R \alpha}{180}$

5. $Dlugosc\ stycznych\ T = R tg\frac{\alpha}{2}\ ,dla\ malych\ katow\ T = R \frac{\alpha}{2}\ $

6. $Strzalka\ luku\ B = \frac{T^{2}}{2R}$

1. Omówić sprawdzanie widoczności pionowej.
   Widoczność pionową należy sprawdzać na łukach pionowych wypukłych, lub wklęsłych w sytuacji kiedy łuk przebiega pod wiaduktem lub ruch odbywa się nocą. Załomy pionowe powinny być wyłagodzone łukami kołowymi promieniu zapewniającym zatrzymanie pojazdu poruszającego się z maksymalną prędkością projektową dla danej klasy technicznej drogi.

2. Omówić przekrój podłużny w dokumentacji technicznej.

Jest to podstawowy element dokumentacji projektowej. Obrazuje nam trasę pod względem geometrii, ilości robót ziemnych, odwodnieniowych czy nawierzchniowych. Przekrój podłużny wykonujemy w skali skażonej, czyli skala wysokości jest dziesięciokrotnie większa od skali długości. Przekrój podłużny powinien zawierać następujące informacje:

1. Linię łamaną obrazującą przekrój podłużny terenu po osi drogi

2. Niweletę drogi pokazaną najgrubszą linią czerwoną, przedstawiającą przebieg drogi w jej osi.

3. Wartości pochyleń podłużnych niwelety, promienie łuków kołowych pionowych, ich długości i inne wartości charakterystyczne

4. Przedstawiony przebieg drogi w planie

5. Charakterystyka terenu w jakim przebiega droga.

6. Pikietaż i inne

1. Omówić przekroje poprzeczne w dokumentacji technicznej.
   Mamy dwa rodzaje przekrojów poprzecznych w dokumentacji technicznej. Przekroje typowe i charakterystyczne. Przekroje typowe są to przekroje które przedstawiają np. konstrukcję nawierzchni, materiały użyte do budowy drogi, pochylenia poprzeczne drogi i poboczy, pochylenia skarp rowów, szerokość jezdni, poboczy, opasek etc, układ warstw nawierzchni i ich grubość. Przekroje charakterystyczne natomiast przedstawiają ilość robót ziemnych na danym kilometrze, rzędne niwelety i dna rowów przydrożnych, rzędne terenu.

2. Rampa drogowa. Do czego służy i jak się ja projektuje.
   Rampa drogowa jest to zmiana pochylenia poprzecznego jezdni. Realizowana powinna być na krzywej przejściowej, prostej przejściowej, lub na łuku o większym promieniu jeśli mamy do czynienia z łukiem koszowym. Etapy projektowania:

   1. Określenie ilości kroków

   2. Znalezienie długości krzywej przejściowej(prostej, łuku)

   3. Podzielenie krzywej na ilość odcinków o równej długości w zależności od ilości kroków

   4. Wyznaczenie pochylenia niwelety

   5. Wyznaczenie rzędnych charakterystycznych(niweleta, pobocze)

3. Poszerzenia jezdni na łukach poziomych.

Poszerzenia jezdni na łukach poziomych stosuje się ze względu na możliwość niemieszczenia się pojazdów długich w szerokości pasa ruchu. Wartość poszerzenia dla jednego pasa ruchu oblicza się z zależności p=40/R dla dróg klasy Z i wyższych oraz p=30/R dla dróg klasy D i L. Obliczone poszerzenie należy zaokrąglić o 5 cm w górę, nie należy stosować poszerzenia jeśli z obliczeń wyjdzie mniejsze niż 20 cm oraz gdy jezdnia ma 2 lub więcej pasów ruchu przeznaczonych do jazdy w jednym kierunku.

1. Co to jest skrajnia drogowa. Podać kilka cech charakterystycznych.

Skrajnia drogowa jest to obrys koniecznej, niezabudowanej przestrzeni dla użytkowników drogowych. Wewnątrz tej przestrzeni nie powinny się znajdować żadne elementy niezwiązane z drogą. Wysokość skrajni uzależniona jest od klasy technicznej drogi. Jej cechą charakterystyczną jest ścięcie na krawędziach w odległościach po 50 cm. Wysokość skrajni będzie miała wpływ na przebieg niwelety, ze względu na występowanie wiaduktów czy linii energetycznych.

1. Roboty ziemne. Jakie prace realizowane są w ramach robót pomiarowych?
   Roboty pomiarowe obejmują:

   1. Wytyczenie budowli .

   2. Wytyczenie obiektów inżynierskich.

   3. Wytyczenie granic robót ziemnych wykopów i nasypów.

2. Roboty ziemne. Jakie prace są realizowane w ramach robót przygotowawczych?
   Roboty przygotowawcze obejmują:

   1. Oczyszczenie terenu pod budowę

   2. Składanie darniny

   3. Składanie ziemi urodzajnej

   4. Usunięcie kamieni i bloków skalnych

   5. Odprowadzenie wód powierzchniowych i opadowych

   6. Wycięcie stopni w zoboczach

3. Roboty ziemne – wymienić sposoby wzmacniania gruntów rodzimych w celu zabezpieczenia przed osiadaniem.

Jeśli obliczeniowe osiadanie podłoża jest większe niż dopuszczalne należy wzmocnić grunt przed osiadaniem. Sposoby wzmocnienia:

1. Wymiana gruntów bardzo ściśliwych na nasyp budowlany

2. Przeciążenie wstępne

3. Czasowe obniżenie poziomu wody gruntowej

4. Doziarnienie lub stabilizacja chemiczna gruntów

5. Zagęszczenie wgłębne

6. Zbrojenie gruntów

7. Wbudowanie geotekstyliów

1. Wymienić sposoby wzmocnienia skarp wykopów i nasypów.
   Skarpy należy wyprofilować i nadać im odpowiednie spadki. Tak wykonane skarpy należy zabezpieczyć przed erozją. Podstawowym sposobem wzmacniania skarp jest humusowanie. Warstwę humusu należy jeszcze obsiać mieszankami nasion traw. Inne sposoby umocnienia to :

   1. Darniowanie, w kratę lub pełne

   2. Biowłókniny

   3. Maty

   4. Płyty ażurowe

   5. Brukowanie

2. Omówić tabelę mas ziemnych
   
   Tabela mas ziemnych sporządzana jest na podstawie przekrojów charakterystycznych i policzonych na nich powierzchniach robót ziemnych. Do tabeli mas ziemnych wprowadzamy kilometraże kolejnych przekrojów, wyliczamy odległość między sąsiednimi przekrojami i średnią powierzchnię robót ziemnych. Następnie iloczyn odległości i średniej powierzchni daje nam objętość średnią między tymi przekrojami. Liczymy jednocześnie wykop i nasyp. Następna kolumna to zużycie na miejscu, czyli objętość gruntu którą można wykorzystać na miejscu. Będzie to mniejsza z danych W v N. Następnie mamy nadmiar objętości, czyli różnica między objętością wykopu lub nasypu a ziemią którą możemy zużyć na miejscu. Ostatnia kolumna to suma algebraiczna od początku.

3. Omówić wykres transportu mas ziemnych.
   
   Wykres transportu mas ziemnych pokazuje nam gdzie roboty ziemne się zbilansują. Należy na nim zaznaczyć w których miejscach użyjemy jakiego sprzętu do przetransportowania pewnej objętości gruntu. Należy dobrać maszyny w taki sposób, aby nie przekroczyć ich optymalnych długości na jakie mogą przetransportować materiał.

4. Scharakteryzować nawierzchnię podatną.
   
   Nawierzchnie podatne są to nawierzchnie wykonane z mieszanek mineralno bitumicznych. Zarówno podbudowa jak i warstwy wiążąca i ścieralna wykonane są z MMA. Najważniejszą cechą powierzchni podatnych jest to, że pod wpływem obciążeń zewnętrznych występują w nich odkształcenia stałe.

5. Scharakteryzować nawierzchnię sztywną.

Nawierzchnie te nie wykazują stałych odkształceń pod wpływem ruchu. Zbudowane są z betonu cementowego, zarówno podbudowa jak i warstwa ścieralna.

1. Okresy eksploatacji nawierzchni drogowych (nowoprojektowanych).

Dla nawierzchni podatnych i półsztywnych okres eksploatacji wynosi 20 lat, dla nawierzchni sztywnych jest to 30 lat dla dróg klasy Z, G, GP, S, A oraz 20 lat dla dróg klasy L i D.

1. Co to jest SDR. Jakie pojazdy uwzględnia się w projektowaniu nawierzchni drogowych?

SDR jest to średni dobowy ruch roczny w połowie okresu eksploatacji nawierzchni. Pod uwagę przy wyznaczaniu SDR bierze się tylko pojazdy ciężkie, tj. samochody ciężarowe, samochody ciężarowe z przyczepami, autobusy.

1. Co to jest KR, ile ich jest i jak się je określa?

KR jest to kategoria ruchu. Występuje 6 kategorii ruchu, od KR1 do KR6, gdzie KR1-najmniejsza, KR6- największa. Określa się je na podstawie ilości osi obliczeniowych. Osie obliczeniowe brane na podstawie badań ruchu, liczą się jak w przypadku SDR tylko pojazdy ciężkie. Wzór na wyznaczenie ilości osi obliczeniowych L = (N₁ • r₁ + N₂ • r₂ + N₃ • r₃)•f

Innym wzorem jest N_c = SDR • f • 365 • C

1. Ile grup nośności podłoża określa się (podać symbole) przy projektowaniu konstrukcji nawierzchni oraz podać do której grupy należy doprowadzić nośność gruntu i jak się to wykonuje?

Wyróżniamy 4 grupy nośności podłoża. G1, G2, G3, G4. Grunty przypisujemy do danej nośności na podstawie warunków wodnych i rodzajów gruntu. Grunt zawsze należy doprowadzić do nośności G1. Wykonuje się to poprzez stabilizacje spoiwem, lub poprzez wymianę gruntu. Stabilizacja dla gruntów spoistych odbywa się przy użyciu wapna, dla gruntów niespoistych przy użyciu cementu. Należy dla G2 wzmocnić 10 cm gruntu, dla G3 wzmocnić 15 cm gruntu, dla G4, 25 cm. Dodatkowo dla G4 można wykonać stabilizację w dwóch warstwach po 15 cm. Wymianę gruntu wykonuje się na podstawie wskaźnika nośności CBR oraz nośności gruntu. Wymianie podlega od 25 do nawet 75 cm gruntu.

1. Omówić algorytm projektowania konstrukcji metodą katalogową
   1) obliczenie ilości osi obliczeniowych (obciążenie prognozowane) i wyznaczenie KR

2) określenie warunków gruntowo- wodnych, wyznaczenie nośności podłoża i wskazanie sposobu wzmocnienia

3) wskazanie sposobu odwodnienia podłoża

4) wybór typowej nawierzchni według katalogu

5) sprawdzenie warunku mrozoodporności (nie trzeba sprawdzać dla gruntów niewysadzinowych)

1. W jakich przypadkach sprawdzany jest warunek mrozoodporności i jak się to wykonuje?
   
   Mrozoodporność sprawdzana jest dla gruntów wątpliwych i wysadzinowych. Na podstawie normy należy określić grubość przemarzania dla danego miejsca w Polsce i z tabeli w rozporządzeniu przyjąć odpowiedni mnożnik dla danej kategorii ruchu i nosnosci podloza. Kiedy określimy już dany mnożnik i głębokość przemarzania obliczamy minimalną grubość jaką musi posiadać nasza konstrukcja i porównujemy ją z założoną grubością. Do założonej grubości konstrukcji wliczamy grubość konstrukcji nawierzchni, grubość warstwy odsączającej i grubość wzmocnionego podłoża.

2. Scharakteryzować odwodnienie powierzchniowe.
   
   Odwodnienie powierzchniowe polega na możliwie najszybszym odprowadzeniu wody z pasa drogowego. Mowa tu o wodach opadowych oraz wodach spływających z przyległego terenu. Odwodnienie powierzchniowe realizowane jest poprzez zastosowanie odpowiednich spadków poprzecznych i podłużnych jezdni. Wodę przejmują rowy przydrożne lub ścieki. Woda z rowów jest przejmowane przez przepusty i następnie odprowadzana w przyległy teren, natomiast woda przejęta przez ścieki odprowadzana jest do kanalizacji.

3. Rowy przydrożne, kształty, pochylenia podłużne, obliczenia hydrauliczne (bez wzorów).
   
   Rowy przydrożne mogą posiadać różne kształty. Najpopularniejszym na niższych klasach technicznych jest rów trapezowy. Ale wyróżniamy jeszcze rowy opływowe i rowy trójkątne. Te ostatnie stosowane głównie na Autostradach.

Minimalne spadki podłużne rowów przydrożnych powinny wynosić 0,2%, w szczególnych przypadkach 0,1%. Te 0,1 jest jednak niekorzystne ze względu na trudność w nadaniu takiego spadku przez operatora. Maksymalne spadki podłużne rowów przydrożnych jest to 15 %. Zastosowanie dużych spadków wiąże się z zastosowaniem wzmocnienia dna rowu lub dna rowu i skarp.

Dno rowu powinno znajdować się co najmniej 20 cm od warstwy odsączającej i 30 cm od powierzchni terenu.

Wymiarowanie rowów polega na tym, aby dobrać taki ich kształt i wymiar, aby posiadały one odpowiednią przepustowość wody. Można też określić maksymalną odległość na jakiej rów może przyjmować wodę, gdzie po jej przekroczeniu nastąpi przelanie. W miejscach określonych tą odległością należy określić wypusty wody.

1. Co to jest zlewnia drogowa i od czego zależy wydatek wody?

Zlewnią wód nazywamy obszar terenu, w obrębie którego zbierająca się z opadów woda tworzy cieki wodne stałe lub okresowe.
Zlewnie z obrębu, których wody spływają do drogowych urządzeń odwadniających nazywa się zlewniami drogowymi.

Wydatek wody zależy od kształtu zlewni, powierzchni zlewni, spadków zlewni (górska lub nizinna)

1. Przepusty drogowe, podział i obliczenia hydrauliczne.

Przepusty są to budowle o zamkniętym przekroju poprzecznym przeznaczone do odprowadzenia wody z rowów przydrożnych, przeprowadzenia zwierząt, cieków wodnych etc. Podział jest bardzo rozległy, dzielimy je między innymi ze względu na kształt przekroju poprzecznego, okres eksploatacji, sposób posadowienia, przeznaczenie i inne. Dno przepustu powinno być nachylone co najmniej 0.5 % do maks 2 %. Zasada jest taka, że nie powinno się zwiększać prędkości płynącej wody.
Obliczenie hydrauliczne przepustów obejmuje wyznaczenie średnicy przepustu(wymiarów). Należy określić czy przepust jest długi czy krótki. Dla przepustów krótkich nie uwzględnia się strat energii. Przy obliczeniach hydraulicznych należy określić kształt przepusty, jego profil podłużny. W ten sposób dobierzemy schemat obliczeniowy. Następnie wyznaczamy minimalne wymiary przepustu w zależności od założonego spiętrzenia przed przepustem. Później zakładamy wymiary przepustu, obliczamy rzeczywiste spiętrzenie i porównujemy. Jeśli rzeczywiste jest mniejsze od założonego i wymiary są odpowiednie oznacza to, że przepust przeprowadzi wodę. Następnie obliczamy prędkość na wylocie i sprawdzamy rozmycie. Ostatnim punktem jest dobranie umocnienia koryta za przepustem.

1. Co obejmuje odwodnienie podziemne?
   
   Odwodnienie podziemne można scharakteryzować tym, że jego elementy znajdują się pod powierzchnią gruntu lub nawierzchni drogowej. Zatem odwodnienie podziemne obejmuje:

   1. Rowy zakryte

   2. Ścieki zakryte

   3. Kanalizację deszczową (podziemne kanały, studzienki wpustowe, studzienki rewizyjne)

2. Do czego służy odwodnienie wgłębne i jak jest realizowane?
   
   Odwodnienie wgłębne może być stosowane do odprowadzenia wody z warstwy odsączającej i wody przedostającej się z powierzchni pasa drogowego do gruntu oraz do obniżenia poziomu wody gruntowej, jeżeli spód konstrukcji nawierzchni jest wyniesiony mniej niż 1,0 m nad poziom wody gruntowej. Do tego celu mogą być wykorzystywane następujące urządzenia:

   1. Sączki

   2. Dreny

   3. Warstwy filtracyjne

   4. Nasypy filtracyjne

   5. Studnie chłonne

   6. Zbiorniki infiltracyjne