Teoria (11 5)

WYZNACZANIE KRYTYCZNEGO STĘŻENIA MICELIZACJI ZWIĄZKU POWIERZNIOWO CZYNNEGO

Cząstkę koloidową wraz ze znajdującymi się na jej powierzchni zaadsorbowanymi lub wytworzonymi jednoimiennymi jonami oraz jonami, które są w równowadze elektrostatycznej i dyfuzyjnej z cząstką, nazywamy micelą koloidową a pozostałość ośrodkiem międzymicelowym.

Micele tworzą się jedynie po przekroczeniu stężenia krytycznego micelizaji (CMC) i powyżej temperatury Kraffta. CMC wyznacza się na podstawie obserwacji wyraźnych nieciągłości właściwości fizycznych roztworu, w szczególności przewodności molowej.

Cząstki koloidowe obdarzone są jednoimiennym ładunkiem elektrycznym dodatnim lub ujemnym i wykazują pewną różnicę potencjału względem ośrodka dyspersyjnego, w którym się znajdują. Na każdej granicy faz tworzy się podwójna warstwa elektryczna złożona z ładunków dodatnich i ujemnych.

Różnicę potencjałów między warstwą dyfuzyjną cząstki koloidowej, a roztworem, gdzie ładunki obu znaków są w równowadze nazywamy potencjałem elektrokinetycznym, albo potencjałem ζ . Potencjał elektrokinetyczny zależy od wypadkowego ładunku elektrycznej warstwy podwójnej cząstki koloidowej.

Punkt izoelektryczny – to punkt w którym jest pewnego rodzaju zobojętnienie ładunku. W punkcie tym cząstki koloidowe łatwo łączą się w większe zespoły i ulegają koagulacji. Koloidy w tym punkcie wykazują minimum lepkości, minimum ruchliwości elektroforetycznej i najszybszą koagulację. Zjawiska te zatem możemy wykorzystać do oznaczenia tego punktu.

Podstawowym pomiarem stosowanym w badaniach ruchu jonów jest pomiar oporu elektrycznego, R , roztworu. Przy pomiarach stosujemy prąd zmienny, ponieważ zastosowanie prądu stałego prowadziłoby do elektrolizy oraz polaryzacji, czyli w tym przypadku do zmienny składu roztworu w warstwach będących w kontakcie z elektrodami. Przewodność jest odwrotnością jego oporu.

Przewodność próbki maleje wraz z jej długością l oraz rożnie ze wzrostem poprzecznego przekroju, zatem:

G = kA/l

Gdzie k jest przewodnością właściwą. Przewodność właściwa roztworu zależy od liczby obecnych w nim jonów, dlatego zazwyczaj wprowadza się przewodność molową λm,

λm=k/c

Cechą charakterystyczną elektrolitów mocnych jest to, że ich przewodność molowa maleje ze wzrostem stężenia nieznacznie, natomiast dla elektrolitów słabych o stężeniach bliskich zera wartość przewodności molowej jest typowa, po czym ze wzrostem stężenia ulega gwałtowanemu zmniejszeniu. Podział ten zależy zarówno od stosowanego rozpuszczalnik, jak i od substancji rozpuszczonej.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Teoria?zpieczenstwa) 11
Teoria?zpieczenstwa 11 2011
Teoria?zpieczenstwa" 11 2011
chemia nieorganiczna teoria 11 10 id 112510
Teoria?zpieczenstwa 11 2011
Teoria?zpieczeństwa 11 2011
Teoria(11), elektronika
Teoria (6.11), ( 6
Teoria?zpieczen  11 2011
Analiza finansowa teoria (11 stron)
11 2006 2 MIĘDZY TEORIĄ A PRAKTYKĄ
2009-11-05, pedagogium, wykłady, Teoria edukacji obronnej i bezpieczeństwa publicznego
Teoria?zpieczeństwa ostatki 11
Teoria obwodów pytania0 11
5. Wykład z teorii literatury - 17.11.2014, Teoria literatury, Notatki z wykładu dr hab. Skubaczewsk
Teoria komunikowania niewerbalnego 8 11 12
Wyklad 2 - Szlachta i arete - 11.10.10 r, Teoria kultury (koziczka)

więcej podobnych podstron