Miażdzyca c.d.
Arteriosklerozy – choroby ze stwardnieniem tętnic:
-arteriosclerosis
-zwapnienie tętnic
-stwardnienie właściwe:*stwardnienie tętnic małych *stwardnienie starcze *szkliwienie tętniczek *stwardnienie zarostowo zakrzepowo – arteriosclerosis.
Arteriosclerosis – średnie tętnice
Aterosclerosis – duże tętnice
Szkliwienie – odkładanie w ścianie tętniczek nerkowych błon hialitowych – kompleksy immunologiczne połączone z odkładaniem błon hialitowych w chorobach immunologicznych, przy cukrzycy
Zarostowo – zakrzepowe – aktywność zapalna śródbłonka prowadzi do zmniejszenia światła i wzmożonego krzepnięcia.
Historyczne teorie miażdżycy:
1912r. Ignatowski – inicjator badań nad pogrubieniem ścian tętnic i zmniejszeniem ich światła – nadmiar podawania białka jaja kurzego/mleka. Mechanizm zaburzeń metabolizmu białek.
Lata 30’ – teoria cholesterolowa. Wrodzona rodzinna hipercholesterolemia u ludzi – niedobór frakcji HDL, niedobór receptora dla LDL w wątrobie. Jeżeli cholesterol podlega przemianom do kwasów i soli żółciowych to nie ma problemu.
Rola stresu oksydacyjnego – nadmiar RFT – utlenianie LDL nadmierne.
Teoria Hansona – czynnik zapoczątkowujący arteriosklerozę to aktywacja makrofagów zapalnych i zapalenie w śródbłonku.
Śródbłonek – patologiczne czynniki powodujące arteriosklerozę:
nadciśnienie – stres ścinania odksztalca komórki śródbłonka – LDL może przechodzić do infimy.
Komórki śródbłonka w stanach infekcyjnych –Chlamydia pneumoniae
Czynnik metaboliczny - Homocysteina – niekompletne utlenianie aminokwasów siarkowych w przemianach białka. Nadmiar homocysteiny to czynnik powodujący arteriosklerozę.
Czynnik hormonalny - Nadmiar estrogenów pobudza aktywność zapalną śródbłonka.
Makrofagi – jeśli dostają się do ściany śródbłonka zmieniają funkcję z fagocytarnej na sekrecję – cząsteczki adhezyjne (MCPI, proteazy, kolagenozy, elastazy, żelatynazy), cytokiny prozapalne – IL, TNF; PDGF – Platelet direct growth factore – napędza proliferację mięśniówki gładkiej śródbłonka. Ekspresja receptorów żernych – magazynowanie lipidów – tworzenie komórek piankowych z utlenionego LDL.
Czynnik antyaterogenny – ApoE – ona silnie stymuluje przesuwanie cholesterolu z LDL do HDL – wytwarzana przez makrofagi – walka między czynnikami aterogennymi i antyaterogennymi.
apoB jest prozapalne – pobudza proliferację mięśniówki gładkiej, łączy się z proteoglikanami podścieliska.
Blaszka miażdżycowa – złóg otoczony komórkami mięśniówki gładkiej i kolagenem.
Pierwotnie powstaje w kierunku przydanki – nie wiadomo jaki jest sygnał do odwrotu i narastania do światła tętnicy.
PDGF – czynnik wzrostu pochodzenia płytkowego z makrofagów i komórek śródbłonka – pobudza fibroblasty i mięśniówkę gładką do proliferacji i ekspresji kolagenu. Jeśli kolagen typu I i III to zmiana jest niegroźna, bo to mocny kolagen nie rozpada się pod wpływem ciśnienia. Jeśli kolagen typu IV, to źle, bo słaby niepełnowartościowy kolagen może się odrywać i zapoczątkowywać tworzenie zakrzepu. Skrzep jest słabiej przymocowany niż blaszka – łatwość odrywania - >zatory
Następstwa patologiczne miażdżycy – spowodowane odrywaniem się złogów i powstającym na jej powierzchni zakrzepem.
W miejscu blaszki u starszych są odchylenia w PTH – mobilizującym wapń z kości. Wszystkie czynniki podnoszące poziom Ca w osoczu powodują kalcyfikację z neowaskularyzacją stabilizuja blaszkę, ale są też powodem oderwań.
Genetyczne podstawy miażdżycy
-choroba Tangerska
-mutacja w genie receptora mineralokortykoidów w nerkach
-brak receptora dla LDL w wątrobie
Paraoksonaza – przecistwianie utlenianiu HDL
Terapia:
-statyny – obniżanie LDL
-aspiryna – spadek odpowiedzi zapalnej
-antyoksydanty
-inhibitory IKA – kaptopryl, fozinopryl, ramipryl, benazapryl, enalapryl (bo Ag powoduje skurcz naczyń i działa zapalnie, a w sercu jest czynnikiem proliferacyjnym prowadzącym do hipertrofii mięśnia sercowego).
-antagoniści receptora AG – Lozartan
Ebz bz ywrotnz wzchwzt jonw Ca2*.
Patologia naczyń:
-tromboza – zakrzepica
-krwotoki – zaburzenia obwodowe – przepacanie krwinek przez rozszerzone naczynia
-przekrwienie – czynne (zapalenie, tętnicze) w patologii jest bierne – stasis/congestio – utrudniony odpływ żylny – zasinienie, zimno, ischemia.
-zawały – czerwony, biały
NIEWYDOLNOŚĆ SERCA – INSAFITIENTIO CORDIS
Adrenalina – wzrost ciśnienia skurczowego i rozkurczowego (beta1 receptory), wzrost HR
Noradrenalina – wzrost ciśnienia skurczowego (alfa receptory) – krążenie obwodowe, spadek HR
Niewydolność serca to stan, będący następstwem szeregu chorób.
Ilość magazynowanej NOR w sercu przy jego niewydolności spada – utrata zdolności skurczowej serca. Częstość maleje, gdy serce niewydolne.
Autoregulacja krążenia – przy dużych wahaniach ciśnienia w tętnicach mózgu, nerek jest utrzymywane na stałym poziomie. Nadmierny wzrost ciśnienia powoduje jego obniżenie i odwrotnie. Wzrost ciśnienia -> rozszerzenie naczyń; spadek cisnienia-> skurcz naczyń.
Zanim będzie niewydolnośc działają mechanizmy kompensacyjne – dla niewydolnego serca na czas, kiedy jest szansa odnowienia siły serca- SA to odruch z baroreceptorów i odruch Starlinga – reakcje szybkie.
Powolna kompensacja o charakterze hipertroficznym, przekształcająca się w dylatację.
Mechanizm Starlinga – zwiększenie wypełnienia serca – zwiększenie siły wyrzutu.
Wypełnienie serca w rozkurczu– musi być ciśnienie zero na początku rozkurczu – narasta wypełnienie to narasta ciśnienie.
Max wypełnienie – ciśnienie 20mmHg
Objętość wyrzutowa – 50-100ml –
W patologii wzrost ciśnienia, a obj wyrzutowa mała, bo serce jest słabe.
Serce hiperdynamiczne, jeśli niewielki przyrost ciśnienia, a duży przyrost objętości wyrzutowej.
Fizjologicznie: pobudzenie elektryczne w układzie bodźczym inne niż we włóknach roboczych. W układzie przewodzącym jest prepotencja – niski kąt – spadek HR, wysoki kąt – wzrost HR.
Pobudzenie elektryczne we włóknach roboczych – brak prepotencjału – jest długa repolaryzacja – skurcze tylko pojedyncze.
Sama depolaryzacja – uruchomienie kanałów Lwapniowych – aktywacja receptora rianodynowego przez jony Ca2+ – uwalnianie wapnia ze zbiorników końcowych – aktywacja troponiny C, ATPazy miozynowej – skurcz
Wyzwolone Ca2+ z siateczki aktywowane przez Ca2+ z zewnątrz. Zwiększona ilośc wapnia dla przekładni elektromechanicznej.
Niewydolne serce – kanał L
Beta1 receptory – przewaza ich aktywność fizjologicznie – wzrost uwalniania Ca
Beta2 – niewiele w sercu – kardioprotekcyjnie
Chore serce – spadek aktywności B1, wzrost aktywności B2, które doprowadzają do zmian zwyrodnieniowych.
Cyklaza adenylowa pobudzana przez receptory Beta.
Ca aktywuje cAMP, które aktywuje kinazę białkową fosforyzująca fosfolamban w rozkurczu zwrotny wychwyt Ca do siateczki. Nieufosforylowany fosfolamban powoduje wypływ Ca do sarkoplazmy.
Receptory dla Ag i endoteliny są w błonie kardiomiocytów.
Endotelina – najsilniejszy czynnik kurczacy naczynia
Chymaza – silnie kardioproliferacyjnie przy niewydolnym sercu razem z endoteliną i Ag.
Działają przez inne białka G – Gq – Gcmp – pobudzenie fosfolipazy C – IP3 i DAG z PIP2 powstaj . IP3 tey wpawa na uwalnianie wapnia.
Fosforylacja fosfolambanu potrzebna do wychwytu Ca po skurczu
Jony Ca w sercu to przekładnia elektromechaniczna
Endotelina, chymaza i Ag uczestniczą w przekładni elektromechanicznej.
Dziedziczna niewydolność serca
Dziedziczny defekt fosfolambanu – mutacja nonsensowna – tymina zamiast cytozyny w 25 kodonie – w białku powoduje to zamianą w 9 reszcie Arg na Cys – to powoduje rozwój kardiomiopatii rozstrzeniowej – prowadzi do dziedzicznej niewydolności serca. Zaburzenia w transporcie jonów Ca w kardiomiocytach. Kinaza białkowa nie może fosforyzować fosfolambanu, więc utrudniony powrót wapnia do siateczki – wzrost stężenia wapnia w kardiomiocytach.
Metoda Masona – przy dziedzicznej mutacji fosfolambanu – rośnie ilość włókien kolagenowych, maleje ilość kardiomiocytów.