Wg Peter F. Drucker- zarządzanie dot.. Ludzi, a jego celem jest takie współdziałanie wielu osób które neutralizuje słabości oraz maksymalnie wykorzystuje talenty i silne strony pracowników. Ludzie są najważniejszym zasobem organizacji, Współczesne zarządanie musi uwzględniać normy właściwego zachowania danej kulturze i określone ich wartości. Zarządzanie powinno by c oparte na wartościach jednoczących wszystkich uczestników org; Cele powinny prowadzić do emocjonalnego zaangażowania w procesie realizacji zadań. Ambitne zadania posiadają zdolność mobilizowania uczestników organizacji. Internalizacja wg. Gołaszewskiej- uwewnętrznienie bodźca na bazie zmysłu doświadczenia. Etapy internalizacji: 1. Informacja (zdobywanie wiedzy) 2. Transformacja (indyw. odebranie bodźca) 3. Zaangażowanie (akceptacja lub negacja bodźca),4. Inkluzja 5. Dynamizacja (prowadzi do zmiany w otoczeniu lub strukturze). Wg Stanisława Grudzewskiego - zarządzanie przyjęło w XXI w. nową orientację. Jest ono oparte na zdolności radzenia sobie ze zmianą a nie na stabilności. Budowane na zmiennych partnerach a nie na samowystarczalności. Nowe organizacje są oparte na wirtualnej a nie pionowej integracji, na współzależności a nie na masowej produkcji. Jedyną stabilną i trwałą rzeczą we współczesnej gospodarce jest zmiana. Wg Brzezińskiego - aktualne metody zarządzania stają się niewystarczające. Odchodzenie od nich i powoływanie nowych podejść może stworzyć szansę na nowe jakościowo zarządzanie. Nowe zarządzanie wymaga zastąpienia metod opartych na procesach myślowych sterowanych przez inteligencję racjonalną metodami uwzględniającymi inteligencję emocjonalną i duchową. Proces decyzyjny wg. Bielskiego - istota dec. polega na wyborze celu działania, wg. Pszczołowskiego decyzja to czyn wewnętrzny będący wolnym wyborem jednego z możliwych zachowań. Wg. Rudiański decyzja to wybór jednego działania z pewnej ilości działań możliwych lub świadome powstrzymanie się od decyzji. Wytyczne racjonalnego myślenia cel jest ideą naczelną, zgodność wewnętrzna oraz stan równowagi między organizacją a jej otoczeniem, każdy decydent powinien dążyć do zachowania racjonalności metodologicznej czyli działać w oparciu
o kalkulacje. Wg Herbert Simon -zasada ograniczonej racjonalności: Ludzie wcale nie dążą do poszukiwania najlepszych decyzji i nie zawsze przestrzegają zasad racjonalniści. M.Starr- Obok technologii rozumu należy przeciwstawić się technologii głupoty. Interesujący ludzie i organizacje tworzą wokół siebie teorie dla których nie znajdują racjonalnego uzasadnienia. J. March Sensowna Technologia Głupoty- 1.cele działania nie powinny być traktowane z przesadnym nabożeństwem. 2. Intuicja jest ważnym czynnikiem w procesie decyzyjnym (często dobre dec) 3. Hipokryzji nie należy bezwzględnie potępiać. Złych ludzi należy zachęcać do eksperymentu. 4. Pamięć jest wrogiem decydenta. Schematy prowadzą często do błędnych decyzji. 5.doświadczenie podobnie jak pamięć może być wrogiem decyzji. Etapy procesu decyzyjnego wg Simona 1.rozpoznanie problemu, 2.projektowanie rozwiązań, 3. Wybór jednego z możliwych rozwiązań. Etap 1 to identyfikacja odchylenia od rzeczywistego stanu rzeczy. Ustala się istotę problemu, zakres jego nasilenia. Podejmuje się analizy przyczyn powst. problemu. Na 2 etapie formułuje się alternatywne sposoby rozwiązywania prob.., przewidywania skutków oraz ocenę za pomocą skali wartości. Na 3 etapie formułuje się kryteria wg których zostanie dokonany wybór. Kryteria decyzyjne - to wartości skore będą oceniane przy pomocy cech rozwiązywania problemu.: trafność, ekonomiczność, dostosowanie, legalność, ograniczone ryzyko, szybkość realizacji wariantu ostatecznego. Człowiek w procesie decyzyjnym decydowanie jednoosobowe- niższe przygotowanie merytoryczne, większe ryzyko decyzji. Szybkość w procesie Dec. Decydowanie zespołowe większy obiektywizm, lepsze przygotowanie merytoryczne. Przesłanki deformacji procesu decyzyjnego- niewrażliwość na sygnały ostrzegawcze, autocenzura, uproszczenie sytuacji przez schematyzm, utrata krytycyzmu wynika z przekonania o sile zespołu i słabości oponenta. Przekonanie o bezwzględnej słuszności decyzji.

internalizacja (internalization)			Dodaj do notesu

proces kształtowania normatywnych aspektów kultury w nieodłączną część struktury osobowości; proces psychiczny polegający na przyjmowaniu, przyswajaniu sobie określonych norm, wartości, reguł i zasad postępowania.

Dzięki mechanizmowi internalizacji system wartości danej społeczności (społeczeństwa, firmy, instytucji itp.) przekształca się w system wartości jednostki. Normy i reguły postępowania stają się nieodłączną częścią osobowości jednostki, co przejawia się w postawach, dążeniach i pragnieniach, które nadają jej działaniom określony sens i kierunek, determinują celową aktywność w pracy i życiu.

Człowiek zastaje świat, w którym istnieją różnorakie wartości. Wiele z nich akceptuje w pełni sobie tego nie uświadamiając. Akceptacje tę przejmuje od otoczenia, od zbiorowości, w jakiej żyje; inne wartości wybiera świadomie, internalizuje i rozwija, czyniąc je immanentnym ˝składnikiem˝ własnej osobowości. Internalizacja dotyczy zastanych wartości, ma charakter selektywny - jedne z wartości przyjmowanych zostaną uznane za własne, inne są odrzucane lub też w ogóle nie uwzględniane. Człowiek podporządkowuje się owym zastanym wartościom, czuje się zobowiązany je uwzględniać; czyni to w sposób wpojony przez wychowanie, poddając się treningowi czy opinii, lub też w sposób nowy i twórczy, wyznaczony przez siebie samego. Problematyka człowieka jako osoby realizującej wartości wiąże się bezpośrednio z szerokim rozumieniem wychowania. Określając proces wychowania bardzo ogólnie można powiedzieć, że jest to pomoc okazana drugiemu człowiekowi do odpowiedzialnego wejścia w świat.

internalizacja (ang. internalization, z łac. internus - wewnętrzny) - mechanizm obronny, polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz postaw, poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej Petera Bergera i Thomasa Luckmanna jest składową triady, na którą składają się także obiektywizacja i eksternalizacja.

Maria Gołaszewska, Istota i istnienie wartości, Warszawa 1990, s. 86.

---