KOSMETOLOGIA XY
Prof.: .........................................................
Tematy prac semestralnych:
1. Budowa i funkcje skóry
2. Rodzaje i problematyka skóry
3. Rola i wpływ masażu na ustrój człowieka
Skóra twarzy nazywana jest cerą. Rozróżnia się cztery podstawowe rodzaje cery :
normalną,
- suchą,
tłustą,
mieszaną.
Stan naszej skóry, czyli jej wygląd, jest zależny od cech dziedzicznych, wieku, klimatu, środowiska (przez pojęcie środowisko należy rozumieć m.in. rodzaj wykonywanej pracy i sposób, w jaki żyjemy), sposobu odżywania się, napięcia nerwowego, napromieniowania słonecznego oraz sposobu pielęgnacji.
Cera, jej rodzaje i pielęgnacja
Charakterystyka cery normalnej.
Cera normalna jest różowa, gładka, jędrna, napięta, dobrze odżywiona, właściwie reaguje na warunki atmosferyczne, (takie jak wiatr, słońce, mróz) oraz wodę i mydło. Niewidoczne są na niej naczynia krwionośne, plamy barwnikowe, nie występuje problem łuszczenia. Taka cera występuje tylko u dzieci do okresu pokwitania.
Charakterystyka cery suchej
Cera sucha ma jasny kolor, jest cienka, mało elastyczna, mogą na niej występować przebarwienia, pojawia się sieć rozszerzonych naczyń krwionośnych (można się spotkać z potocznym określeniem - popękane naczynia krwionośnie; określenie to jest nieprawidłowe, ponieważ pęknięte naczynie to takie, które krwawi i po pewnym czasie ulega wchłonięciu), może się łuszczyć, reaguje zaczerwienieniem na mydło, wodę i warunki atmosferyczne. Cera taka się szybko starzeje, a pielęgnowana niewłaściwie staje się cerą starczą. Około dwudziestego roku życia zaczynają pojawiać się pierwsze zmarszczki wokół oczu, ust i szyi, co wymaga podjęcia działań od początku ich występowania, gdyż już w młodym wieku skóra taka staje się coraz cieńsza, wręcz pergaminowa.
Duży wpływ na funkcjonowanie cery suchej ma pora roku. W zimie oddaje ona więcej wilgoci do otoczenia, do czego przyczynia się powietrze wysuszone przez grzejniki. Natomiast latem skóra wysuszona jest przez promienie słoneczne. Czynniki te powodują załamanie bariery ochronnej, jaką jest płaszcz lipidowy, oraz zanik wody w skórze. Cera sucha sprawia wrażenie bardzo delikatnej, łatwo się łuszczy, jest bardzo wrażliwa na czynniki pogodowe, występują na niej miejscowe zaczerwienienia oraz widoczne naczynka krwionośne na policzkach.
Głównym problemem dotyczącej tej cery jest trudność w wyprodukowaniu odpowiedniej ilości naturalnych tłuszczów przez skórę właściwą, jest to związane z pracą gruczołów łojowych, które wytwarzają zbyt mało tłuszczu, koniecznego do utrzymania skóry w stanie wymaganej elastyczności. W związku z tym niedobór tłuszczu przyczynia się do odwodnienia skóry, ponieważ jest ona niedostatecznie osłonięta i stale traci wodę. Z wiekiem proces ten nasila się i skóra staje się coraz bardziej wiotka. Częsty błąd popełniany przy pielęgnacji wynika z przekonania, że wystarczy dostarczyć jej wody z zewnątrz. W przypadku takiego jednostronnego postępowania wytwarzanie tłuszczu staje się jeszcze bardziej ograniczone, a skóra ulega dalszemu wysuszeniu.
Pielęgnacja cery suchej polega na kuracji wyrównawczej, stosowaniu emulsji woda w oleju (w/o). Na uwodnienie skóry mają wpływ m.in.: ceramidy, witaminy, NMF, kwas hialuronowy, mukopolisacharydy.
W nowoczesnej kosmetyce zaleca się preparaty kosmetyczne zawierające substancje nawilżające, mające zdolność nawodnienia skóry i utrzymania tego stanu przez dłuższy czas. Skórę można nawilżyć :
wodą
substancjami higroskopijnymi bezpośrednio nawilżającymi,
substancjami lipidowymi bezpośrednio nawilżającymi,
substancjami lipofilowymi.
Przy pielęgnacji cery suchej stosuje się zabiegi pojędrniające, odżywcze, dotleniające, i nawilżające, takie jak zabiegi lipotermiczne. Polegają one na wprowadzeniu cennych lipidów (czystych ekstraktów roślinnych z stężoną frakcją lipidową) w celu poprawy struktury i funkcji biologicznej skóry. Kolejność faz wykonywanego zabiegu zależy od zmęczenia skóry i powinna być odpowiednio dobrana. W zależności stanu skóry można przeprowadzić serię zabiegów dotleniających, zabiegi na podłożu alg morskich oraz zabiegi głęboko nawilżające. Czynności wykonywane w czasie tych zabiegów występują w podobnej kolejności, zmieniają się tylko preparaty różniące się składem.
Przykładowa kolejność faz występujących podczas zabiegu przeznaczonego dla cery suchej
Oczyszczenie wstępne.
Tonizowanie.
Wykonanie peelingu w celu usunięcia zrogowaciałego naskórka. Równomierną warstwę preparatu nakłada się na twarz i szyję. Peeling gommage (fr. ścieranie gumką) wykonuje się delikatnie, ruchami posuwistymi i okrężnymi , aby uniknąć podrażnienia. Masaż ten powinien trwać nie dłużej niż 2-3 minut. Szczególnie starannie należy masować środkowe partie twarzy. W celu zminimalizowania ryzyka podrażnienia, masaż wykonuje się zwilżonymi dłońmi . Przy wykonywaniu peelingu należy pamiętać, aby omijać okolice oczu i ust. Wiele firm proponuje bardzo delikatne peelingi-maski przeznaczone do okolic ust i oczu. Przy ich stosowaniu nie wykonuje się ruchów ścierania, lecz nakłada preparat i zmywa go po 15-20 minutach. Peeling usuwa się bardzo dokładnie , używając dużej ilości wody.
Nałożenie substancji czynnie działających, np. serum lub preparatu w ampułce (preparat w ampułkach jest bardzo skondensowany i bez konserwantów, np. ekstrakty roślinne, bardzo dobre i łagodne). Zabiegi te działają rozluźniająco i nawilżająco.
Nałożenie równomiernej warstwy maski odżywczej na twarz i szyję oraz pozostawienie jej na 20 minut.
Delikatne zmycie maski i usunięcie nadmiaru wilgoci chusteczką po upływie 20 minut.
Na zakończenie zabiegu wklepanie kremu pielęgnacyjnego wokół oczu i na pozostałe partie twarzy
Po skończonym zabiegu omówienie z klientką pielęgnacji domowej. Jest ona koniecznym uzupełnieniem, utrwalającym efekty specjalistycznej kuracji przeprowadzonej w gabinecie kosmetycznym.
Zalecenia pielęgnacyjne dla cery suchej:
demakijaż twarzy mleczkiem kosmetycznym,
tonizowanie skóry twarzy tonikiem przeznaczonym do cery suchej,
aplikowanie żelu pielęgnacyjnego pod oczy,
aplikowanie emulsji pielęgnacyjnej na szyję i dekolt,
aplikowanie kremu pielęgnacyjno-regenerującego na twarz,
aplikowanie nawilżacza o przedłużonej skuteczności,
ochrona skóry przed promieniowaniem UVA i UVB w okresie letnim,
ochrona skóry w czasie dużych mrozów i wiatrów w okresie zimowym.
Zakazy pielęgnacyjne dla cery suchej:
demakijaż skóry wodą i mydłem,
nadmierna ekspozycja skóry na słońce
Charakterystyka cery tłustej
Cera tłusta ma kolor szarożółty, zazwyczaj jest dość gruba, a jej powierzchnia błyszcząca. Widoczne są na niej ujścia gruczołów łojowych w postaci rozszerzonych porów z zaskórnikami. Jest słabo ukrwiona, a łój skórny (wydzielina gruczołów łojowych) jest wydzielany w nadmiernej ilości. Dobrze reaguje na czynniki atmosferyczne, takie jak wiatr, zimno i słońce oraz na wodę i mydło. Na ogół bardzo słaby wpływ na cerę tłustą mają bodźce zewnętrzne, dużo silniejszy zaś wewnętrzne, takie jak stres, zaburzenia hormonalne, napięcia nerwowe i zaburzenia układu trawiennego. Cera ta charakteryzuje się dużą odpornością na czynniki chemiczne i środki higieniczne , dzięki czemu dość dobrze znosi kontakt z wodą i z mydłami. Stosunkowo późno rozpoczyna się jej okres starzenia. Zaletą cery tłustej jest także to, że w wieku starszym, czy podeszłym, nie ulega patologicznemu wysuszeniu. Wadą natomiast są dość częste powikłania trądzikowe i skłonność do tworzenia zmian zastoinowych oraz nieestetyczny wygląd, ponieważ się błyszczy. Wygląd skóry poprawia się w miesiącach letnich, ze względu na upłynnienie łoju pod wpływem ciepła, dzięki czemu ma on łatwiejszą drogę wydostania się na zewnątrz, równomiernie pokrywa skórę i nie blokuje porów. Cera tłusta nie występuje w dzieciństwie. Jej objawy pojawiają się dopiero po okresie pokwitania ok. 12 roku życia, co jest związane ze wzmożoną stymulacją hormonalną gruczołów płciowych i gruczołów łojowych.
W komórkach gruczołów łojowych zbierają się kropelki tłuszczu, jądra komórek ulegają degradacji i ostatecznie rozpadowi. Pozostaje produkt złożony z tłuszczu i resztek komórek, tzw. łój. Zapobiega on procesowi wysuszania skóry i zarazem jaj nadmiernemu nawodnieniu. Na zwiększone działanie gruczołów łojowych ma wpływ dysregulacja hormonalna, czyli wydzielanie hormonów o działaniu androgennym i estrogennym.
Przy pielęgnacji tego rodzaju cery należy zwracać szczególną uwagę na zmniejszenie grubości warstwy rogowej, regulację wydzielniczą gruczołów łojowych oraz poprawę ukrwienia skóry. Należy unikać środków pielęgnacyjnych działających agresywnie, które mogłyby naruszyć jej naturalną florę bakteryjną, przyczynić się do naruszenia kwaśnego odczynu skóry, nadmiernie ją odtłuścić . Jeśli wystąpiłoby zachwianie płaszcza lipidowego skóry, to wówczas mogłaby ona przeistoczyć się ze skóry tłustej w odwodnioną lub trądzikową.
Zabiegi pielęgnacyjne cery tłustej w młodym wieku ograniczają się do zabiegów czyszczenia skóry i właściwej pielęgnacji domowej. Między 25 a 30 rokiem życia, w zależności od stanu skóry można wprowadzić zabiegi, które będą polegać na głębokim nawilżeniu i usprawnieniu mikrokrążenia, a więc na dotlenieniu. O tym, jaki zabieg zastosować, decyduje kosmetyczka.
Charakterystyka cery mieszanej
Cera mieszana ma cechy dwóch rodzajów skóry: jedne partie są suche, inne zaś tłuste. Najczęściej partią tłustą jest środkowy pas: czoło nos, broda. Partie boczne natomiast są suche, choć czasami można spotkać sytuację odwrotną. Pielęgnacja tego rodzaju cery jest trudna i pracochłonna, ponieważ należy postępować tak, jak z dwoma rodzajami cery. Przy cerze mieszanej występuje jednocześnie skłonność do łojotoku oraz nieprawidłowa reakcja na wodę i mydło, co objawia się podrażnieniem, zaczerwienieniem, uczuciem pieczenia i napięcia skóry. Stan ten, po przekroczeniu granicy fizjologii, nazywa się łojotokowym zapaleniem skóry. Cera ta zazwyczaj źle reaguje na wszystkie środki kosmetyczne, dlatego muszą one być używane z olbrzymią ostrożnością.
Na skórę oddziałuje wiele czynników zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, które mają istotny wpływ na funkcjonowanie.
Charakterystyka cery zniszczonej
Cera zniszczona jest trudna do pielęgnacji. Leczenie powinno zacząć się od wywiadu z pacjentem, w celu rozpoznania przyczyn. Przeprowadzając wywiad należy zapytać o sposób ożywiania, przebyte choroby, leki zażywane przez pacjenta, jego tryb życia, częstotliwość korzystania z promieni ultrafioletowych (łóżko opalające, kąpiele słoneczne). Na zniszczenie cery wpływa również zanieczyszczenie środowiska, smog, stres i wiele innych czynników, które powodują, że skóra staje się bezbronna, a wolne rodniki atakują komórki naskórka, co prowadzi do uszkodzeń skóry, czyli przyspieszenia procesu starzenia.
Wolne rodniki są to cząstki chemiczne towarzyszące reakcjom utleniania, uaktywniające się pod wpływem działania inicjatorów reakcji rodnikowych, tzn. związków chemicznych, promieni ultrafioletowych i zanieczyszczenia środowiska (dym papierosowy, spaliny samochodowe itp.). Na skutek zetknięcia się ze związkami chemicznymi wolne rodniki powodują rozkład tych związków i powstawanie dalszych wolnych rodników (następuje reakcja łańcuchowa). Niszczą one błony komórkowe komórek skóry właściwej i naskórka, co prowadzi do zwyrodnienia tkanek. Przyczyniają się także do uszkodzenia warstwy lipidowej naskórka, elastyny i kolagenu w skórze właściwej, a więc przez swoje szkodliwe działanie przyspieszają proces starzenia skóry i powstawania zmarszczek.
W dzisiejszych czasach coraz częściej spotyka się osoby, których skóra jest szara, zmęczona, jej wygląd świadczy o m.in. o zakłóceniach w procesie oddychania komórkowego. Zanieczyszczenia atmosferyczne, stres i niehigieniczny tryb życia (nikotyna, alkohol, brak snu itp.) ograniczają możliwości pobierania tak ważnego dla naszej skóry tlenu. Coraz więcej firm kosmetycznych usiłuje rozwiązać ten problem, opracowując pojedyncze preparaty, a nawet całe serie kosmetyków zawierających aktywny tlen
Intensywny zabieg pobudzający dotlenienie na poziomie komórkowym ma na celu
pobudzenie wzrostu komórek,
regulację procesów metabolicznych w zależności od ilości pobranego przez skórę tlenu,
pobudzenie rozmnażania się komórek przez podział już istniejących.
Po zabiegu wzrasta zawartość tlenu w skórze, co powoduje jednocześnie obniżenie się poziomu wodoru. W przypadku skóry bardzo odwodnionej i suchej kładzie się preparaty „cięższe”, silnie nawilżające, bogate w pierwiastki śladowe , witaminy. Tego typu zabiegi wspaniale łagodzą przebarwienia w skórze. Kosmetyki dotleniające stosuje się przy codziennej pielęgnacji, nie tylko w czasie kuracji, ale także po jej zakończeniu.
Charakterystyka cery starczej
Należy zdać sobie sprawę, że proces starzenia obejmuje nie tylko naskórek, charakteryzujący się chropowatością i szorstkością wyczuwalną przy dotyku. Symptomy starzenia się skóry powstają zarówno na powierzchni, jak i w warstwach leżących głębiej. Główne zmiany powstają w skórze właściwej. Polegają one na degradacji włókien kolagenowych i sprężystych. Występuje wówczas regres tkanki tłuszczowej, co prowadzi do powstania zmarszczek. Lipidy substancji międzykomórkowej (kwasy, tłuszcze i ceramidy) utleniają się i proces wytwarzania naturalnego czynnika nawilżającego NMF zostaje zakłócony, w wyniku, czego dochodzi do suchości i silnego złuszczania naskórka. Na skutek działania złożonego mechanizmu działania starzenia genetycznego zanikowi ulega rozrodcza żywa warstwa naskórka i maleje liczba podziałów komórkowych. W wyniku działania promieniowania świetlnego zewnętrzna martwa warstwa naskórka staje się niespójna i gruba. Proces starzenia polega więc na tym, że skóra staje się sucha, mało elastyczna, chropowata, pokryta zmarszczkami, a z wiekiem zaczynają pojawiać się przebarwienia i odbarwienia, naczyniaki, plamy soczewicowate, brodawki, łojotokowate zmiany zastoinowe, jak i również nadmierne rogowacenie.
Pielęgnacja takiej cery wymaga od kosmetyczki dużego doświadczenia. W zależności od stanu chorobowego można zalecić różnorodne formy kuracji. Od niedawna w kosmetyce pojawił się nowy specyfik do walki ze zmarszczkami - biotyna. Badania dowodzą, że w wyniku jej działania fałdy skóry ulegają zmiejszeniu, plamki starcze rozjaśniają się, a skóra ulega nawilżeniu. Działanie biotyny wpływa na zwiekszenie skuteczności odpowiednich kremów pielęgnacyjnych na bazie liposomów wzbogaconych witaminą A i E. Dlatego też zabiegi z zastosowaniem biotyny są bardzo wskazaną formą pielęgnacji, podobnie jak zabiegi liftingujące i termoliftingujące.
Charakterystyka cery atroficznej
Atrofia (zanik) skóry występuje w wielu dermatozach. Fizjologicznie jest ona związana z procesem starzenia, którego tempo zależy od czynników genetycznych. Zewnętrzne starzenie się skóry występuje wtedy, gdy skóra jest narażona na kontakt z czynnikami zaburzającymi jej normalne funkcjonowanie - głównie słońca. Symptomy starzenia powstają zarówno na powierzchni skóry, jak i w warstwach położonych głębiej. Około 30 roku życia zmarszczki mimiczne zaczynają przechodzić w trwałe, widoczne nawet przy całkowitym spokoju twarzy. Po czterdziestce pojawiają się zmarszczki promieniste nad wargą górną. Początkowo są one nikłe, w miarę upływu czasu zaś coraz głębsze. Do ich powstawania przyczyniają się: częste palenie papierosów, ściąganie mimiczne ust, ubytki uzębienia i nadmierne opalanie. Starzenie się skóry jest wynikiem zaniku włókien elastycznych, zmniejszenia się naturalnego nawilżania, przebarwień pigmentacyjnych i zaniku płaszcza hydrolipidowego. Następuje powolna degradacja naczyń krwionośnych, które dostarczają skórze składników odżywczych. Na proces starzenia się skóry ogromny wpływ mają zmiany hormonalne, szczególnie w okresie menopauzy, w czasie którego oprócz zaniku hormonów, występuje często osłabienie stanu psychicznego, co bardzo uwidacznia się na twarzy. Owal twarzy staje się nieregularny, fałdy „linii smutku” pogłębiają się, opadają policzki, widoczne zmarszczki pojawiają się na czole, nasadzie nosa, szyi i dekolcie. Bardzo niekorzystny wpływ na skórę mają papierosy, nikotyna bowiem przyczynia się do skurczu naczyń, a więc do gorszego odżywienia. Wygląd skóry osób palących różni się od skóry osób niepalących, tzn. występuje na niej dużo więcej zmarszczek, skóra ma kolor ziemisty i często pojawiają się rozszerzone naczynka krwionośne. U osób palących proces starzenia się skóry ulega przyspieszeniu.
Skóra atroficzna ulega ścienieniu, traci elastyczność i rozciągliwość, następuje regres tkanki tłuszczowej, zanik przydatków skóry, powstają głębokie zmarszczki i występują zwyrodnienia tkanki łącznej, dochodzi do zaniku włókien sprężystych i kolagenowych.
Atrofia może powstawać spontanicznie lub jako konsekwencja innych chorób skóry, zmiany zaś mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty. Atrofia nabyta, z punku widzenia kosmetycznego, dzieli się na:
słoneczną,
zanik plamisty - na skórze występują grudki rumieniowe i obrzęki, które doprowadzają do miejscowego zaniku i zwiotczenia skóry; skóra wygląda jak pomarszczona bibuła, tworzą się na niej dołki workowate, które zapadają się przy ucisku; zmiany te dotyczą kobiet, najczęściej lokalizują się na tułowiu, rzadko na kończynach, twarz jest atakowana w sporadycznych przypadkach
zanik rogowy - jego przyczyną są najprawdopodobniej zmiany spowodowane nadmiernym rogowaceniem mieszkowym; zanik jest wynikiem ucisku, wywieranego przez masy rogowe, zalegające w ujściach mieszków włosowych; objawem klinicznym są drobne zaniki kropkowate i bruzdowate, przedzielone beleczkami; skóra ma wygląd siateczki, którą można porównać do pnia drzewa zaatakowanego przez szkodniki; najczęściej występuje na policzkach, czasami na skroniach i podbródku; schorzenie to dotyczy głównie dzieci przed okresem dojrzewania
Jedną z metod leczenia cery atroficznej jest mezoterapia. W przypadku cery atroficznej stosuje się implanty kolagenu, wstrzykiwane w celu powiększenia objętości tkanki miękkiej w zmarszczce. Wskazaniami do iniekcji kolagenowej są zmarszczki i fałdy w kącikach ust.
Charakterystyka cery ze zmianami naczyniowymi
W dzisiejszych czasach do rzadkości należy cera gładka o jednolitej cielistoróżowej karnacji. Coraz więcej kobiet w różnym wieku skarży się na kłopoty związane z rozszerzonymi naczynkami krwionośnymi. Jedną z przyczyn nasilania się tego zjawiska jest szkodliwy wpływ zanieczyszczeń środowiska, w którym żyjemy. Kruchość naczynek jest związana z ich podwyższoną przepuszczalnością, która powoduje przenikanie do skóry wielu czynników zapalnych. W konsekwencji dochodzi do pojawienia się na skórze rozlanego rumienia, uczucia cieczenia i rozgrzania. Kruchość i nadwrażliwość naczyń krwionośnych jest jednym z czynników przyczyniających się do powstania trądzika różowatego. Z czasem skłonność do pojawiania się rumieni utrwala się. Kruche naczynia włosowate nie wytrzymują ciśnienia krwi, zaczynają pękać, pozostawiając na skórze trwałe ślady, potoczne nazywane pajączkami. Skłonność do występowania rozszerzonych naczyń krwionośnych (teleangiektazji) występuje już w dzieciństwie, a po 20 - stym roku życia naczynka zaczynają być widoczne.
Skórę tę przy pielęgnacji jako nadzwyczaj wrażliwą. Bardzo często reaguje ona długotrwałym rumieniem, czasem opuchlizną, pieczeniem i swędzeniem. Zaczerwienienie może pojawiać się w okolicy policzków, nosa i brody, najczęściej na skutek picia kawy, mocnej herbaty, alkoholu, spożywania ostrych przypraw, a nawet zjedzenia gorącego posiłku. Do pierwszych sygnałów tej dolegliwości można również zaliczyć pojawienie się rumienia wywołanego zamianą temperatury, wzruszeniem lub zdenerwowaniem. Rumień powstaje na skutek gwałtownego rozszerzania i kurczenia się naczyń włosowatych pod wpływem jakiegoś bodźca, jest więc wynikiem nadmiernego wypełnieniem krwią najdrobniejszych naczyń włosowatych współpracujących z włóknami elastycznymi tkanki łącznej. Jej osłabienie oznacza również osłabienie naczyń. Z czasem na skutek kruchości naczyń zaczerwienienie utrzymuje się coraz dłużej, aż dochodzi do stanu przewlekłego, objawiającego się widoczną na twarzy czerwoną siateczką naczyń, tzw. teleangiektazja (cuperosa).
Rozszerzone naczynka mogą powstawać przy każdym typie cery, ale najbardziej narażona na tę dolegliwość jest skóra delikatna, cienka i wrażliwa, nie bez znaczenia jest też głębokość unaczynienia skóry.
Pielęgnacja skóry ze zmianami naczyniowymi jest podobna do pielęgnacji skóry wrażliwej, czyli niezwykle ważna jest profilaktyka uszkodzeń bariery naskórkowej oraz stosowanie preparatów wpływających na uszczelnienie naczyń krwionośnych za pomocą witaminy C, ruty, arniki, hamamelisu i kasztanowca. Odpowiednio dobrane wyciągi z ziół wpływają na poprawę przepływu krwi w tkankach, dzięki czemu są one lepiej odżywione. Regularne stosowanie tych preparatów przyczynia się do regulacji obiegu krwi , a jednocześnie do wzmocnienia ścianek naczyń krwionośnych. Wiosną ( przed nastaniem dni słonecznych i ciepłych) i wczesną jesienią ( przed nastaniem dni mroźnych) zaleca się przeprowadzenie w gabinecie kosmetycznym serii zabiegów galwanizacji lub jontoforezy z witaminą C, wapniem lub wyciągiem z ruty. Jeśli zabiegi te nie przyniosą oczekiwanej poprawy, wtedy za zgodą lekarza, kosmetyczka może wykonać zabieg zamknięcia światła rozszerzonego naczynia krwionośnego techniką elektrolizy.
Odpowiednio dobrane wyciągi z ziół wpływają na poprawę przepływu krwi, dzięki czemu tkanki są lepiej odżywione.
Pielęgnacja cery z problemem naczyniowym (anticuperosis) odpowiednio dobranymi preparatami (działającymi wielokierunkowo na skórę) likwiduje nie tylko problem naczyniowy, lecz także zapewnia ochronę przed wolnymi rodnikami, nawilża, odżywia, łagodzi przesuszenie i łuszczenie się skóry oraz nieprzyjemne uczucie pieczenia i ściągania.
Charakterystyka cery wrażliwej
Cera wrażliwa jest pojęciem ogólnym, określającym zmiany będące sumą działania wielu czynników subiektywnych i obiektywnych. Spotyka się skórę wrażliwą nabytą lub uwarunkowaną genetycznie. Występuje ona często u kobiet, których reakcje skórne zależą od cyklu miesiączkowego i stanu emocjonalnego. Jest bardzo trudna w pielęgnacji, występuje często w powiązaniu z cerą suchą, alergiczną i płytko unaczynioną. Skóra wrażliwa objawia się uczuciem pieczenia, mrowienia, ściągania, świądu, który występuje po myciu lub o stosowaniu niektórych kosmetyków. Coraz częściej spotyka się ten rodzaj cery, a wiąże się to przede wszystkim z obciążeniem środowiska naturalnego toksynami i nieodpowiednią pielęgnacją, stosowaniem kosmetyków o wysokim stopniu aktywności często niewłaściwych do danego typu cery i wieku. Ogromny wpływ na uwrażliwienie ma nadmierna ilość promieniowania słonecznego, nie tylko naturalnego, ale i sztucznego(solarium), przegrzanie, suchość pomieszczeń oraz stresy. Spośród czynników środowiska naturalnego, nie tylko toksyny maja negatywny wpływ na cerę. Są to również zanieczyszczenia kurzem i pyłem, oddziaływani włókien sztucznych na skórę ( przez elektrostatyczny potencjał następuje zaburzenie naturalnie bioelektrycznej równowagi), nieprawidłowe odżywianie oraz brak ruchu. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do ubytku wilgoci i ubytku tłuszczu ze skóry. Przy pielęgnacji cery wrażliwej w gabinecie kosmetyczny należy uwzględnić wszystkie omówione czynniki, przeprowadzić wywiad z pacjentem i ustalić konieczny sposób pielęgnacji. Trzeba także dokładnie omówić sten skóry, pielęgnację domową odpowiednio dobranymi preparatami i zwrócić uwagę pacjenta na sposób oczyszczania skóry, skutki nieodpowiedniego mycia, używania wody i mydła, by nie doprowadzić już w pierwszym etapie pielęgnacji do zaburzeń skóry. Błędów popełnionych w pierwszym etapie pielęgnacji nie można zniwelować nawet za pomocą nawet bardzo dobrych kremów.
Przy pielęgnacji należy unikać środków silnie pieniących się; zastępuje się je śmietanką kosmetyczną i lotionami oczyszczającymi. Zaleca się stosowanie kosmetyków o sprawdzonej tolerancji, pozbawionych konserwantów oraz takich, które w swym składzie nie mają sztucznych barwników. Kąpiele słoneczne powinny być umiarkowane (nie w godz. Największego nasłonecznienia) i koniecznie z użyciem kremów z filtrem słonecznym.
Po kąpieli w otwartych akwenach ważnie jest staranne opłukanie ciała i osuszenie ręcznikiem oraz użycie kremu lub olejku pielęgnacyjnego dobranego do rodzaju karnacji. Powyższe zasady gwarantują skuteczne zapobieganie przedwczesnemu starzeniu się skóry, zwłaszcza cery wrażliwej.
Charakterystyka skóry mężczyzn
Skóra mężczyzny ma identyczną budowę jak skóra kobiety, ale pozostaje pod wpływem działania androgenów (męskich hormonów płciowych), które zwiększają aktywność gruczołów łojowych. Skóra mężczyzny jest o 25 % grubsza od skóry kobiety, najczęściej o ton ciemniejsza i ma grubszą warstwę rogową. Zawartość kolagenu w skórze mężczyzny jest większa chociaż proces starzenia występuje tak samo jak skóra kobiet, tzn. ilość kolagenu zmniejsza się ok. 1 % z każdym rokiem dorosłego życia. U mężczyzn spotykamy skórę tłustą, mieszaną lub wrażliwą, a w okresie dojrzewania występuje skłonność do trądziku pospolitego, który u mężczyzn występuje bardziej nasilony.
Oprócz wyżej wymienionych problemów poszczególnych rodzajów cer, do najczęściej spotykanych w gabinetach kosmetycznych problemów skórnych należą:
Trądzik różowaty
Występuje na podłożu łojotokowym i naczynioruchowym; skóra łatwo się czerwieni pod wpływem czynników fizycznych i emocjonalnych. Cera charakteryzuje się krostkami, grudkami i trwale rozszerzonymi naczyniami krwionośnymi. Często zmianom skórnym towarzyszą stany zapalne oczu - zapalenie spojówki, tęczówki, rogówki. Choroba ta generalnie występuje po 30 roku życia. U kobiet zmiany dotyczą przeważnie policzków, brody i czoła, u mężczyzn zaś częściej nosa, w takim przypadku może dochodzić do jego przerostu.
Prosaki
Prosaki są to drobne, białe lub lekko żółte cysty wielkości 0,5 do 1,5 mm tworzące się pod naskórkiem. Występują najczęściej na twarzy; na powiekach, policzkach i skroniach. Są bardzo częstym schorzeniem. Powstają w wyniku nadmiernego rogowacenia ujść mieszków włosowych lub uszkodzeń przewodów gruczołów potowych, które zamiast wydalać swą wydzielinę, zatrzymują ją. Zmiany te można usunąć, przy zabiegu oczyszczania cery, poprzez przekłucie pokrywy cysty i wyciśnięcie białej wydzieliny.
Piegi
Występują u osób ze skłonnościami rodzinnymi. Objawiają się małymi plamkami jasno- lub ciemnobrunatnymi, na powierzchni skóry. W wieku późniejszym mają tendencje do ustępowania. Pod wpływem słońca stają się bardziej widoczne. Za piegi odpowiedzialne są melanocyty, komórki barwnikowe produkujące pigment. Komórki te starzeją się tak, jak cały nasz organizm i wytwarzają wówczas mniej pigmentu. Piegi są więc oznaką młodości. Piegi można starać się zamaskować w tym celu codziennie rano i wieczorem wmasowujemy w skórę świeży sok z marchwi. Gdy skóra go całkowicie wchłonie, przecieramy twarz odrobiną olejku migdałowego. Kurację uzupełniamy pijąc szklankę soku marchwiowego i łykając dwie kapsułki tranu. W walce z piegami pomocne jest dostarczenie organizmowi wit. C, która ogranicza produkcję brązowego pigmentu w naskórku, oraz wit. A, stymulującej procesy regeneracji skóry. Warto więc jeść owoce i warzywa bogate w te witaminy (chrzan, cytryna, ogórek, pomidory, rzodkiewka, marchew).
Bibliografia:
„Kosmetyka stosowana” - Joanna Dylewska- Grzelakowska, wyd. WSiP
Rozdział: „Cera, jej rodzaje i pielęgnacja”, str.69 - 78.
Internet: http://www.wirtualnakosmetyczka.com/dermat.html
1