1. Polityka edukacyjna jest tworzona i wdrażana centralnie przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Administrację, a także prowadzenie poszczególnych placówek oświatowych powierzono natomiast władzom samorządowym.

2. Podstawa prawna.

1. Konstytucja RP, art. 70,

• każdy ma prawo do nauki,

• nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa,

• nauka w szkołach publicznych jest obowiązkowa.

1. ustawa z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty,

2. konwencja o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 roku.

1. Współczynnik solaryzacji – liczba osób uczących się na danym poziomie kształcenia do liczby ludności, która powinna to robić na danym poziomie kształcenia.

2. Zadania MEN.

1. reformowanie systemu oświaty,

2. decydowanie o treściach nauczanych w szkołach,

3. określanie warunków wykonywania zawodu nauczyciela,

4. dopuszczanie podręczników do użytku szkolonego.

1. Kuratoria oświaty kontrolują:

1. realizację założeń edukacyjnych w szkołach,

2. poszanowanie praw ucznia,

3. przestrzeganie przepisów dotyczących nauczania języka mniejszości etnicznych, ich historii i kultury.

1. Szkoły napisane kursywą są likwidowane i przekształcane w licea ogólnokształcące dla dorosłych.

2. Zadania szkoły.

W ZAKRESIE NAUCZANIA

W ZAKRESIE PRACY WYCHOWAWCZEJ

umożliwianie zdobywania wiedzy i umiejętności, rozwój sprawności intelektualnych i zainteresowań, nauka skutecznego porozumiewania się i efektywnego współdziałania w grupie, rozwiązywanie problemów w sposób twórczy, poszukiwanie, porządkowanie i wykorzystywanie informacji, posługiwanie się technologią informacyjną, wykorzystywanie zdobytej wiedzy i doświadczeń w praktyce, planowanie, organizowanie i ocenianie procesu samodzielnego uczenia się.

rozwijanie świadomości przynależności do grupy, społeczności lokalnej, narodu, uczenie samodzielności, dociekliwości i wytrwałości w osiąganiu życiowych celów, kształtowanie postaw patriotycznych, uczenie szacunku dla wspólnego dobra, przygotowanie do życia w rodzinie, kształtowanie obowiązkowości i poczucia odpowiedzialności, uczenie rozpoznawania wartości, dokonywania wyborów i tworzenia hierarchii wartości, nauka wyrażania własnych poglądów i brania pod uwagę opinii innych ludzi.

1. Statut – akt prawny regulujący zadania, strukturę organizacyjną i sposób działania przedmiotu prawa publicznego lub prywatnego. W statucie szkolnym określa się:

1. nazwę i typ szkoły, jej zadania,

2. organ prowadzący szkołę,

3. organy szkoły i ich kompetencje,

4. organizację szkoły,

5. zakres zadań nauczycieli i innych pracowników placówki oświatowej,

6. zasady rekrutacji uczniów,

7. prawa i obowiązki uczniów.

1. Poza statutem, w szkole obowiązują:

1. regulamin ucznia – zbiór jego praw i obowiązków,

2. wewnętrzny system oceniania – spis zasad, według których nauczyciele poszczególnych przedmiotów oceniają uczniów,

3. programy: wychowawczy i profilaktyki – dokumenty zawierające opis działań podejmowanych w celu wychowania młodzieży oraz zapobiegania negatywnym zjawiskom w środowisku szkolnym,

4. wymagania edukacyjne – dokument określający wymagania nauczycieli wobec uczniów, poziom wiedzy i umiejętności, jaki powinni osiągnąć młodzi ludzie, zakres treści realizowanych na lekcjach,

5. szkolny zestaw programów i podręczników,

6. dokument wskazujący pomoce dydaktyczne, które powinien posiadać uczeń w danym roku szkolnym.

1. Procedura odwoławcza.

1. wychowawca klasy,

2. dyrektor lub Rada Pedagogiczna,

3. skarga do dyrekcji,

4. skarga do kuratorium,

5. skarga do WSA.

1. Stosowanie kar w przypadku złamania obowiązków przez ucznia.

1. upomnienie wychowawcy klasy,

2. nagana dyrektora szkoły,

3. zatrzymanie ucznia w szkole po zajęciach w celu naprawienia wyrządzonych szkód.

1. Rada pedagogiczna może podjąć uchwałę w sprawie skreślenia z liczby uczniów osoby, która dopuściła się:

1. fizycznego lub psychicznego znęcania się nad innymi,

2. udowodnionej kradzieży,

3. celowego niszczenia mienia szkoły lub innych osób,

4. długotrwałej, nieusprawiedliwionej nieobecności,

5. użycia siły wobec pracownika szkoły, nauczyciela lub kolegi.

1. Deklaracja bolońska – na mocy tego dokumenty wprowadzono trzystopniowy system studów wyższych. Celem reformy było jak największe ujednolicenie szkolnictwa w krajach europejskich.

2. Lista wymaganych dokumentów na studia obejmuje zazwyczaj:

1. własnoręcznie podpisany formularz podania o przyjęcie na studia,

2. oryginał lub odpis świadectwa dojrzałości,

3. kopię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,

4. dwie lub trzy aktualne fotografie,

5. zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do studiowania na wybranym kierunku.

1. Matura – egzamin z materiału objętego programem nauczania wybranych przedmiotów na poziomie szkoły średniej. Warunek dostania się na studia.

2. Program Jean Monnet – kierowany do studentów i badaczy zajmujących się integracją europejską. Obejmuje nauczanie, badania oraz debaty. Zakłada wspieranie finansowe instytucji, stowarzyszeń, młodych naukowców, projektów.

3. Program Comenius – skierowany do uczniów korzystających z edukacji do końca szkoły średniej, a także nauczycieli i pozostałego personelu szkolnego. W programie mogą też wziąć udział organizacje pozarządowe, przedstawiciele przedmiotów związanych z oświatą oraz oferujących usługi w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa. Jego głównym celem jest popularyzowanie wiedzy na temat różnorodności kultur oraz języków europejskich. Program ma pomagać młodym ludziom w nabyciu podstawowych umiejętności i kompetencji życiowych, niezbędnych dla rozwoju osobistego, uzyskania zatrudnienia w przyszłości oraz aktywnego obywatelstwa europejskiego. Zakłada uczestnictwo w szkoleniach i praktyki dla nauczycieli, tworzenia partnerstw pomiędzy szkołami w celu rozwiązania wspólnych projektów oświatowych oraz pomiędzy instytucjami lokalnej lub regionalnej władzy oświatowej.

4. Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej – do jego głównych zadań należą koordynacja i organizacja rekrutacji oraz kwalifikacji polskich naukowców i studentów na stypendia zagraniczne, a także cudzoziemców na studia i staże w Polsce. Biuro zajmuje się też opiniowaniem projektów oraz negocjowaniem umów, porozumień i programów międzynarodowych w zakresie kształcenia obywateli polskich za granicą i cudzoziemców w Polsce.

5. Organizacja Międzynarodowej Matury – założona w 1968 roku. Ma swoją siedzibę w Genewie. Zrzesza około 1300 szkół na całym świecie i jest fundacją wspieraną przez UNESCO. Działa zgodnie z przepisami prawa szwajcarskiego. Zarządza nią Rada Fundacji, w której skład wchodzą m.in. przedstawiciele rządów różnych państw oraz dyrektorzy szkół należących do tej organizacji. Celem nauczania w szkołach przygotowujących uczniów do matury międzynarodowej to całościowa edukacji i wychowanie człowieka na miarę XXI wieku. Szczególny nacisk kładzie się tam na wzajemne zrozumienie między różnymi narodami, a także na właściwe proporcje między ilością niezbędnych informacji a umiejętnością ich wykorzystywania. Szkoły realizujące program matury międzynarodowej poddaje się surowym zasadom akredytacji. Program obejmuje dwuletni kurs o charakterze przeduniwersyteckim. Kurs ten kończy się uznawanym na całym świecie egzaminem dojrzałości i najczęściej pozwala na wybór uniwersytetu (honorującego IB) bez egzaminów wstępnych. Przedmioty w programie IB są podzielone na gruby, do wyboru przez ucznia. Musi on wskazać trzy przedmioty na poziomie wyższym (HL) i trzy przedmioty na poziomie niższym (SL). Uczeń musi pisać maturę z języka polskiego, matematyki, języka obcego. Dodatkowo wybiera jeden z przedmiotów społecznych i eksperymentalnych, a także jeden, który będzie mu potrzebny na dany kierunek studiów.

6. CAS (Creativity Action Service) – program, w którym muszą wziąć udział uczniowie klasy z maturą międzynarodową. Młodzi ludzie mają obowiązek angażować się w pozaszkolne działania społeczne, sportowe i twórcze w wymiarze sześciu godzin tygodniowo. Wszystkie zajęcia w programie IB prowadzi się w języku angielskim.

7. Służba dyplomatyczna.

1. ambasador – odpowiada za relację pomiędzy państwem polskim, a państwem na terenie którego się znajduje. Ambasadorowi przysługuje immunitet.

2. konsul – zajmuje się sprawami Polaków na terenie danego państwa. Konsulowi przysługuje immunitet.

1. Polak za granicą – są w nim ostrzeżenia dla podróżujących, opisy różnych państw i zwyczajów ich mieszkańców. Z informatora można się dowiedzieć, jak postąpić w razie choroby, kradzieży lub aresztowania. Podano w nim również informacje o zagrożeniach związanych z np. terroryzmem.

2. Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego – dokument ułatwiający obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii skorzystanie z usług służby zdrowia w trakcie pobytu za granicą.

3. Strefa Schengen – w obrębach strefy można przemieszczać się jedynie przy pomocy paszportu. Krajami, które nie zniosły kontroli na granicach są Wielka Brytania i Irlandia.

4. Terroryzm – metoda walki politycznej polegająca na użyciu przemocy wobec jednostek, grup ludzi lub państw. Terroryści, stosując przemoc psychiczną i fizyczną dążą do osiągnięcia określonych korzyści. Starają się m.in. zastraszyć władze danego państwa i wymóc na nich konkretne decyzje. Terrorystom zależy również na tym, aby wywołać strach wśród obywateli i zyskiwać rozgłos na świecie. Ze względu na cel ataku akty terrorystyczne można podzielić na:

1. ekonomiczne – polegające najczęściej na wyrządzaniu szkód i zniszczeń,

2. indywidualne – skierowane przeciwko konkretnym osobom, przeważnie związanym ze światem polityki i biznesu,

3. masowe (zbiorowe) – skierowane przeciwko przypadkowym, anonimowym ofiarom.

1. Zanim wyjedziesz…

1. szczepienie według WHO (zalecane i obowiązkowe),

2. ubezpieczenie,

3. strefa Schengen – 14 czerwca 1985 rok,

4. dokumenty, wizy,

5. bagaż podręczny.

1. Europejski pakt na rzecz młodzieży (22 – 23 marca 2005 r.) – zakłada on poprawę poziomu edukacji oraz zwiększenie mobilności, integracji zawodowej i społecznej młodych Europejczyków. Młodym ludziom powinno się zapewnić:

1. dostęp do edukacji na wysokim poziomie,

2. dostęp do szkoleń,

3. zabezpieczenie społeczne,

4. godziwe warunki mieszkaniowe.

1. Dziecko – osoba w wieku poniżej 15 lat lub podlegająca obowiązkowi szkolnemu (według prawa obowiązującego w danym państwie członkowskim).

2. Młodociany – człowiek w wieku pomiędzy 15, a 18 rokiem życia, który nie jest już objęty obowiązkiem szkolnym.

3. Pracodawcom zakazuje się zatrudniania młodocianych przy pracach:

1. związanych z nadmiernym wysiłkiem fizycznym, wymagających wymuszonej pozycji ciała, zagrażających prawidłowemu rozwojowi psychicznemu,

2. narażających na szkodliwe działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych,

3. stwarzających zagrożenie wypadkowe.

1. Osoba, która nie ukończyła 15 lat, może wykonywać pracę lub inne zajęcia zarobkowe wyłącznie:

1. na rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową,

2. za zgodą swojego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna,

3. po udzieleniu zezwolenia właściwego inspektora pracy.

1. Pracodawcę zatrudniającego młodocianego pracownika obowiązuje m.in.:

1. zakaz zlecania mu pracy w godzinach nadliczbowych,

2. obowiązek ograniczania czasu pracy – nie może on przekraczać ośmiu godzin na dobę, licząc z czasem nauki,

3. zakaz zlecania pracy w porze nocnej,

4. nakaz zapewniania dłuższych okresów odpoczynku – w ciągu doby odpoczynek powinien trwać nieprzerwanie nie krócej niż 14 godzin.

1. Każdy, kto wyjechał do Wielkiej Brytanii w celu podjęcia pracy, musi zarejestrować swój pobyt. Aby to uczynić, należy:

1. wystąpić o objęcie ubezpieczeniem, aby móc opłacać składki ubezpieczeniowe, zyskać prawo do emerytury, zasiłku dla bezrobotnych czy zasiłku macierzyńskiego,

2. zarejestrować się u lekarza i dentysty,

3. otworzyć konto w banku,

4. zarejestrować się w urzędzie miejskim – w związku z koniecznością opłaty podatku lokalnego,

5. zarejestrować się w ambasadzie (można, ale nie trzeba),

6. uzyskać pozwolenie na korzystanie z telewizji – odpowiednie formularze znajdują się na poczcie.

1. Europass – pakiet dokumentów umożliwiający każdemu obywatelowi Europy prezentację kwalifikacji zawodowych i umiejętności. W jego skład wchodzi pięć dokumentów:

1. Mobilność – prezentuje wiedzę i doświadczenia zdobyte podczas nauki, szkoleń, praktyk i staży zagranicznych; potwierdza te okresy edukacji,

2. Suplement do dyplomu – opisuje rodzaj, poziom, treść i status studiów ukończonych przez właściciela oryginału dyplomu,

3. Suplement do dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe – otrzymują go absolwenci ponadgimnazjalnych szkół zawodowych po zdaniu zewnętrznego egzaminu potwierdzającego ich kwalifikacje zawodowe,

4. CV i Paszport językowy – dokumenty wypełnia się samodzielnie.