Taniec to zespół zjawisk ruchowych będący transformacją ruchów naturalnych, powstający pod wpływem bodźców emocjonalnych, zazwyczaj skoordynowany z muzyką. Jest również definiowany jako poruszanie się w rytm muzyki, zazwyczaj parami, w grupie albo w pojedynkę. Od kiedy socjologia podzieliła czynności ludzkie na przyrodzone i kulturalne, taniec zaliczono do czynności kulturalnych. Najprostszy podział, jakiego można dokonać, to wyodrębnienie trzech odmiennych sfer działalności ludzkiej, w których się rozwinął: religia rozrywka i sztuka. Taniec może być także formą terapii (choreoterapia), zaś dla niektórych ludzi jest po prostu pracą. Elementy tańca występują w niektórych dyscyplinach sportu jak: łyżwiarstwo figurowe, pływanie synchroniczne i gimnastyka. Taniec jest zaliczany do ćwiczeń rekreacyjnych mających bardzo korzystny wpływ na zdrowie psychofizyczne. W wyniku ruchu ciała w tempie zgodnym z muzyką można wyrazić swoje uczucia, a z samego ruchu czerpać dużą przyjemność.

Głównym elementem tańca jest ruch ciała wykonawcy, może on być bardziej lub mniej skoordynowany, szybszy lub wolniejszy, ale zawsze celowy. Drugim elementem tańca jest rytm. Taniec można też nazwać formą komunikacji niewerbalnej. Historia tańca jest tak samo długa jak historia ludzkości. Taniec jest jedną z najstarszych sztuk pięknych. Był obecny we wszystkich epokach i kulturach. Od tysięcy lat ludzie przekazywali swe opowieści w formie tańca. 

Taniec nowoczesny

Taniec nowoczesny wyłaniał się w 1930-1950 w Ameryce, w swoich korzeniach posiada elementy folkloru indiańskiego i murzyńskiego. Ten typ tańca nie nadaje się na deski teatru jest to taniec typowo estradowy. Można wyróżnić w nim następujące style:

• Hip-Hop

• Electric Boogie

• Break Dance

• Disco Dance

• Disco Show

• Dance Show

Osoby tańczące same walczą w kategorii "Solo", osoby tańczące w duetach są w  kategorii "Duet", od 3 do 7 osób to kategoria "Miniformacja". Od 8 do 24 osób tańczących tworzy "Formację".

Breakdance

Breakdance (inne nazwy: break, breaking, bboying, breakdancing)– rodzaj tańca, wymagający dobrych predyspozycji fizycznych, kondycji oraz wysokiego poczucia rytmu. Osoba tańcząca breakdance to bboy /biboj (mężczyzna) lub b-girl/bigerl (kobieta). Jest to skrót od słowa break-boy/breakdance-boy. Po raz pierwszy słowa b-boy użył DJ Kool Herc na jednej z międzyblokowych imprez. Taniec ten narodził się w1969 roku w Bronksie, dzielnicy Nowego Jorku. Polega on na wykonywaniu ewolucji akrobatycznych, połączonych z rytmicznym tańcem, tworząc w ten sposób nierozerwalną całość

Ruchy w breakdance dzielimy na cztery podstawowe elementy – toprock, power moves, freeze i footwork.

• Toprock – dynamiczne kroki taneczne łączone z gestykulacją, tworzące wrażenie "mowy ciałem". Toprock jest wstępem do każdego wyjścia na parkiet. Aby dobrze wykonywać top-rock, trzeba przede wszystkim wykonywać go dynamicznie i jednocześnie w rytm muzyki, dobrze jest też umieć improwizować. 

• Power moves – figury rotacyjne. Najefektowniejsza oraz najtrudniejsza część breakingu. Wymagają one dużej sprawności fizycznej ze względu na ich wysoce akrobatyczny charakter. Wymagają jednocześnie siły, gibkości, kondycji, poczucia ciała w przestrzeni oraz zaangażowania i szczególnie umiejętności samoasekuracji. Przede wszystkim jednak zaangażowania i dużo dłuższego treningu niż w przypadku innych elementów.

• Freeze – figura statyczna, polegająca na "zastygnięciu" w konkretnej pozycji na kilka sekund:

• Footwork – kroki taneczne, najczęściej wykonywane z pozycji przysiadu podpartego. Aby dobrze wykonywać zarówno footwork jak i inne figury, trzeba wypracować flow czyli płynność ruchów. Słowem – nie wystarczy nauczyć się konkretnego ruchu, aby go dobrze wykonywać, należy jeszcze wykonywać go płynnie i bardzo dynamicznie. 

Należy pamiętać, że ruchy można tworzyć samemu, odpowiednio interpretując muzykę, dlatego w breakdance nie ma ścisłych ograniczeń(poza podstawowym zestawem figur, głównie powermoves które wypada umieć), co odróżnia go od wielu stylów tańca. Łączenie ciała z muzyką nazywane jest potocznie Beat Killing'iem, a tancerze bardzo dobrze czujący rytm nazywani są Beat KIller'ami.

Nieodłącznym elementem kultury breakdance są specyficzne formy rywalizacji w tym tańcu. Obok klasycznego pokazu solowego, lub grupowego ocenianego przez sędziów istnieją jeszcze:

Bitwa

 Określana też jako "batelka" lub "kontest". Naprzeciw siebie stają dwaj tancerze, lub dwie grupy i starają się nawzajem "pokonać" w wykonywanych trikach. Liczy się zarówno technika, jak i wyczucie rytmu. Przeciwnicy często wchodzą ze sobą w specyficzną interakcję gestów – ruchami ciała, rąk i twarzy okazują sobie nawzajem wyższość, prześmiewczość, lekceważenie, a w skrajnych przypadkach nawet pogardę i gesty obraźliwe, jednak najważniejsza zasada bitwy brzmi: nie wolno dotknąć przeciwnika. Bitwę może oceniać sędzia lub publiczność. Często wygrana nie zależy od rzeczywistych umiejętności, lecz od odpowiedniego zaprezentowania się i improwizacji, a co za tym idzie zdobycia sympatii publiki/sędziów. 

Kółeczko 

Jest to bardziej forma tanecznego wyładowania niż rywalizacji. Tancerze tworzą kółko, a na jego środek wychodzi każdy, kto chce wyjść i prezentować swoje umiejętności. Jeśli ktoś czuje się w kółeczku dość pewnie, może wybrać sobie przeciwnika i gestami dać mu do zrozumienia, że chce bitwy, wtedy pozostali tancerze zamieniają się w publiczność, która bitwę ocenia.

Breakdance miał swój początek w dzielnicy Bronx, w Nowym Jorku. Powstał on od tzw. Uprock Battles (bitwy uprockowe) uprawianych przez tamtejsze gangi. Uprock polega pokazywaniu różnych gestów i póz pod adresem przeciwnika (np. markowaniu uderzeń, kopnięć itp.). Uprock następnie przekształcił się w toprock (dużą inspiracją był taniec i muzyka Jamesa Browna). Później powstały kroki w parterze (footwork/floorrock) i szybsze, skomplikowane figury (powermoves). Właściwa forma breaka to zasługa głównie grup Rock Steady Crew i New York City Breakers. W Europie dużą popularność przyniósł breakowi film "Beat Street" z 1984 r. , na którym uwieczniona jest m.in bitwa wspomnianych dwóch legendarnych ekip.

Najwcześniej w Polsce (1987 rok) pojawiła się grupa Scrap Beat i przez ponad dekadę wyznaczała standardy w technicznym opanowaniu breaka, głównie figur siłowych (power moves). Nie potrafili im dorównać nawet słynni Flying Steps. Błędem w funkcjonowaniu grupy w późniejszym okresie był brak aktywnego udziału w życiu podziemnej sceny breakdance i skupienie się jedynie na komercyjnych występach. Nieoficjalnie pierwsze mistrzostwa naszego kraju odbyły się w 1985 roku w Piotrkowie Trybunalskim.