DRUGA POPRAWA

Ad. 1

Alkohol (w tym przypadku etanol) odwadnia kwasy nukleinowe (dehydratacja) , co powoduje ich wytrącenie się z roztworu w postaci osadu.

Ad. 2

Zasady purynowe, nukleotydy pirymidynowe (nie rozkładają się do pirymidyn i pentoz pod wpływem H₂SO₄), ryboza, deoksyryboza i reszty kwasu ortofosforowego.

Ad. 3

W instrukcji jest napisane, że tworzy się trwały kompleks furfuralu z orcyną w obecności jonów żelaza (III). W innym źródle znalazłem określenie „produktu kondensacji”, co raczej niewiele wyjaśnia, ponieważ produktem kondensacji również może być związek kompleksowy. Zamiast tego mogę po prostu napisać, że tworzy się barwny związek chemiczny – innego wyjaśnienia nie znalazłem. Równanie reakcji zostało skopiowane z instrukcji. Mogę tylko zamieścić jego dokładniejszą wersję:

Ad. 7

Dokonujemy pomiaru przy dwóch długościach fal światła UV: maksymalnego pochłaniania (249 nm dla guaniny i 262 nm dla adeniny) oraz 290 nm. Ma to na celu wyeliminowanie wpływu wszelkich zanieczyszczeń, które mogłyby wypaczyć wyniki oznaczenia. Roztwory wzorcowe zawierają 10 μg zasady w 1 ml 0,1 M HCl. Obliczenia na osobnej stronie. Wnioski: najniższą zawartość puryn wykazuje bulion wołowy Knorr (0,36 mg adeniny/g kostki oraz 0,404 mg guaniny/g kostki). Najwyższą zawartość puryn wykazuje produkt, który analizowała moja grupa, czyli bulion cielęcy Knorr (1,431 mg adeniny/g kostki oraz 2,722 mg guaniny/g kostki).

Ad. 8

Uzupełnienie opisu wykonania doświadczenia: kwas trójchlorooctowy ekstrahuje niskocząsteczkowe związki kwasorozpuszczalne, takie jak nukleotydy czy aminokwasy. W osadzie po odwirowaniu znajdują się cukry, białka i kwasy nukleinowe. Po dodaniu kwasu nadchlorowego i podgrzaniu kwasy nukleinowe hydrolizują do zasad azotowych, deoksyrybozy i reszt kwasu ortofosforowego. Reszta błędów została poprawiona w drugim egzemplarzu sprawozdania.