Narwiański Park Narodowy

Narwiański PN jest jednym z najmłodszych parków na terenie Polski – powstał w 1996 r. Swoim zasięgiem obejmuje on 6810 ha doliny górne Narwi. Obszar ten nazywany jest często „polską Amazonią” ze względu na sieć nieregularnie połączonych koryt rzecznych, które łączą się i rozdzielają.

Nadbrzeża rzeki mają charakter bagienny i porośnięte są trzcinami i turzycami. Oprócz tego w skład zespołów roślinnych wchodzą zarośla wierzbowe, zbiorowiska wielkoturzycowe i szuwarowe. Na terenie parku rośnie ok. 700 różnych gatunków roślin naczyniowych. Najbardziej popularnymi roślinami są trzcina pospolita, pałki, tatarak i turzyca, a także rzęsorka wodna czy moczarka kanadyjska. Można tu także spotkać rośliny objęte ochroną takie jak grążel żółty, grzybień biały czy rosiczka okrągłolistna.

Ze zwierząt najliczniejszą i najbardziej interesującą grupę tworzą ptaki. Naliczono, że na terenie parku żyje ponad 200 różnych gatunków ptactwa, w tym brodźce, rybitwy, rycki czy kaczki płaskonose i różeńce. Spośród ssaków możemy zaobserwować żyjące w rzecze wydry i bobry, a także drobne gryzonie: ryjówki, łasce, kuny czy gronostaje. Największymi zwierzętami zamieszkującymi teren parku są łosie, sarny oraz dziki.

Udając się do Narwiańskiego PN najlepiej zdecydować się na spływ Narwą kajakiem lub łódką. Sprzęt pływający można wypożyczyć między innymi w Białymstoku, Kurowie, Łapach, Surażu i Uhowie. Park można też zwiedzać rowerem lub samochodem, mniej atrakcyjne są szlaki piesze.