Ćwiczenie1 1.10.2013

Inspekcja weterynaryjna realizuje zadania z zakresu:

-ochrony zdrowia zwierząt

-bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego

Kontrola produktów pochodzenia zwierzęcego obejmuje:

-badanie zwierząt rzeźnych oraz produktów pochodzenia zwierzęcego

-sprawowanie nadzoru nad:

I. bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego w tym nad wymaganiami weterynaryjnymi przy ich produkcji, umieszczaniu na rynku i sprzedaży bezpośredniej

II. wprowadzaniem na rynek zwierząt i ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego

-prowadzenie monitoringu substancji niedozwolonych w tym: pozostałości chemicznych, biologicznych, leków

-badanie zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do wywozu oraz wystawiania świadectw zdrowia

-sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, badanie przed i poubojowe, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju

-badanie mięsa zwierząt łownych

-sprawowanie nadzoru nad zbiorem, przetwórstwem i przechowywaniem mięsa i wystawianiem świadectw

-sprawowanie nadzoru nad punktami odbioru mleka, jego przetwórstwem oraz przechowywaniem produktów mleczarskich

-sprawowanie nadzoru nad wyładowywaniem ze statków rybackich

Zadania inspekcji wykonują:

-lekarze weterynarii i inne osoby zatrudnione w inspekcji

-lekarze weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności

LEKARZE WYKONUJĄCY ZADANIA INSPEKCJI SĄ URZĘDOWYMI LEKARZAMI WETERYNARII

Główny LW (zadania w Głównym Inspektoracie Weterynaryjnym)

Wojewódzki LW [16](Wojewódzki IW) graniczny LW [10] (Graniczny IW)

Powiatowy LW [304](Powiatowy IW)

Konstytucja RP z dn. 2 kwietnia 1997

Rozdział I – Rzeczpospolita

Art. 7 . organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa

Art. 8 1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczpospolitej Polskiej

2. Przepisy konstytucja stosuje się bezpośrednio

Art. 9 rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego

Art. 10 stanowi o trójpodziale oraz równowadze władzy ustawodawczej wykonawczej i sądowniczej

Rozdział III – źródła prawa. Źródłami powszechnie obowiązującego w Polsce są:

-konstytucja
-ustawy
-ratyfikowane umowy międzynarodowe

-rozporządzenia
-akty prawa miejscowego

-dyrektywy

Pakiet higieniczny rozporządzenia, które regulują podstawowe kwestie bezpieczeństwa żywności

Warunkiem wejścia w życie aktów prawnych jest ich ogłoszenie

Zwierzę gospodarskie- każde zwierzę trzymane, tuczone lub hodowane przez człowieka, wykorzystywane do produkcji żywności (mięso, mleko, jaja), wełny, skór, piór, futer lub innego produktu pochodzenia zwierzęcego.

Zwierzęta gospodarskie (w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich):
-koniowate: koń, osioł

-bydło: bydło domowe i bawoły

-jeleniowate: jeleń lub daniel utrzymywane w warunkach fermowych celem pozyskania mięsa i skór

-drób: kura, kaczka, gęś, indyk, przepiórka, perlica, struś

-świnie
-owce
-kozy
-zwierzęta futerkowe: lis pospolity i polarny, norka, tchórz, jenot, nutria, szynszyla, królik

-pszczoły

Zwierzętadomowe- zwierzęta tradycyjnie przebywające wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza.

Zwierzęta laboratoryjne- myszy, szczury, świnki morskie, chomiki syryjskie, króliki, psy, koty, przepiórki oraz zwierzęta naczelne, z wyjątkiem człowieka, utrzymywane wyłącznie w celu wykorzystania w doświadczeniach naukowych i testach przez przedmiot zarejestrowany na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz Inspekcji Weterynaryjnej.

Zwierzęta rzeźne – hodowane, chowane lub utrzymywane w celu pozyskania mięsa: bydło, świnie, owce, kozy, zwierzęta jednokopytne, drób, króliki, zwierzęta dzikie na fermach w tym strusie i nutrie.

Choroby zakaźne – wywoływane przez biologiczne czynniki chorobotwórcze choroby zwierząt, które ze względu na sposób powstawania i szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi.

Zwierzę chore lub zakażone- zwierzę, u którego za życia lub po śmierci urzędowy lekarz weterynarii stwierdził chorobę zakaźną.

Zwierzę podejrzane o zakażenie – zwierzę z gatunku wrażliwego, które mogło mieć pośredni lub bezpośredni kontakt z czynnikiem zakaźnym wywołującym chorobę zakaźną zwierząt.

Zwierzę podejrzane o chorobę – zwierzę z gatunku wrażliwego, u którego występują objawy kliniczne lub zmiany pośmiertne wskazujące na wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt; zwierzę uznaje się za podejrzane o chorobę gdy wyniki badań diagnostycznych są niejednoznaczne.

Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt – zgłaszanie, zapobieganie dalszemu szerzeniu się, wykrywanie, kontrola i likwidacja chorób zakaźnych zwierząt, czyszczenie i odkażanie oraz postępowanie przy ponownym umieszczaniu zwierząt w gospodarstwie.

Posiadacz zwierzęcia – osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej władająca zwierzęciem również tymczasowo.

Ubój – spowodowanie śmierci zwierzęcia przez wykrwawienie.

Ogłuszanie (oszałamianie) – metoda całkowitego wyłączenia świadomości zwierzęcia, trwającego aż do śmierci

Ubojnia – zakład dokonujący uboju i patroszenia zwierząt, których mięso jest przeznaczone do spożycia przez ludzi

Mięso – jadalne części (łącznie z krwią):

-domowych zwierząt kopytnych (bydło, świnie, owce, kozy, hodowlane zwierzęta nieparzystokopytne)
-drobiu (ptactwo hodowlane,w tym practwonie uznawane za domowe, lecz hodowane w takim charakterze z wyłączeniem bezgrzebieniowców)

-zajęczaków (króliki, zające i gryzonie)

-zwierząt łownych

-zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka (bezgrzebieniowce oraz hodowane ssaki lądowe inne niż domowe zwierzęta kopytne)

Świeże mięso – mięso, które oprócz schłodzenia, mrożenia lub szybkiego mrożenia zapewniających przedłużenie okresu przechowywania, nie zostało poddane innej obróbce, a także mięso zapakowane próżniowo lub w kontrolowanej atmosferze.

Tusza – korpus ubitego zwierzęcia po wypatroszeniu.

Uboczne surowce rzeźne (podroby) – świeże mięso, inne niż mięso tuszy, nawet jeśli pozostaje w połączeniu z tuszą, w tym wnętrzności i krew.

Narządy wewnętrzne – uboczne surowce rzeźne pochodzące z klatki piersiowej włącznie z tchawicą i przełykiem oraz z jamy brzusznej i miednicznej.

Produkty pochodzenia zwierzęcego – żywność pochodzenia zwierzęcego(miód i krew), żywe małże, szkarłupnie, osłonice i ślimaki morskie przeznaczone do spożycia przez ludzi oraz inne zwierzęta przeznaczone do przygotowywania w celu dostarczenia ich w żywej postaci konsumentowi finalnemu.

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego – całe zwierzę martwe lub jego części, produkty pochodzenia zwierzęcego lub inne produkty otrzymane ze zwierząt nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi w tym komórki jajowe zarodki i nasienie.

Urzędowy Lekarz Weterynarii – lekarz weterynarii o którym mowa w przepisach o IW lub lekarz weterynarii wyznaczony przez organ centralny inny niż RP państwa członkowskiego UE albo państwa trzeciego.

Weterynaryjny numer identyfikacyjny- nr nadawany podmiotom przez organ IW służący do identyfikacji produktów pochodzenia zwierzęcego wytworzonych przez te podmioty.

Umieszczenie narynku – przechowywanie lub prezentacje w celu sprzedaży, oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostarczanie lub każdy inny sposób wprowadzenia na rynek wspólnoty z wyjątkiem…

Handel swobodny- obrót pomiędzy państwami członkowskimi UE

Handlowy dokument identyfikacyjny – dokument dołączony do partii wysyłkowej pozwalający zidentyfikować tę partię wysyłającego i odbierającego tej partii.

Świadectwo zdrowia – dokument wydany przez Urzędowego lekarzaweterynarii poświadczający stan zdrowotny zwierzęcia lub zwierząt oraz stan zdrowotny stada. z którego te zwierzęta pochodzą albo jakość zdrowotną produktu pochodzenia zwierzęcego.

Ćwiczenie2 8.10.2013

Badanie przedubojowe zwierząt rzeźnych

Przepisy prawne - badanie przedubojowe

Rozporządzenie 852/2004

Rozporządzenie 854/2004

Rozporządzenie 2075/2005

Plan badania sanitarno-weterynaryjnego:

1.badanie przedubjowe (inspectio ante mortem)

2. badanie poubojowe (inspectio post mortem)

3. wydanie oceny sanitarno-weterynaryjnej i znakowanie mięsa

1. Badanie poubojowe

-badanie makroskopowe: obowiązkowe (konkretny węzeł chłonny), nadzwyczajne (przy stwierdzeniu nieprawidłowości, które wymagają dalszego badania)

-badanie dodatkowe (uzupełniające):

*badanie na włośnie - obowiązkowe dla: świń, dzików, koni, innych hodowlanych i dzikich gatunków zwierząt zagrożonych włośniem (np. niedźwiedzie, morsy, krokodyle, ptaki)

-badanie mikrobiologiczne (fakultatywne)

-badania pomocnicze -określenie: pH, wodnistości, stopnia wykrwawienia, badanie organoleptyczne (barwa, konsystencja, smak, zapach)

Cel badania sanitarno-weterynaryjnego:

-ochrona zdrowia człowieka przed zakażeniami, zatruciami pokarmowymi i inwazjami pasożytniczymi

-przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych zwierząt

-ochrona konsumenta przed spożywaniem mięsa o nieodpowiedniej wartości odżywczej (jakości)

Badanie przedubojowe- zasada:

Badaniu temu podlegają wszystkie zwierzęta rzeźne, których świeże mięso lub jego przetwory mają być wprowadzone na rynek.

Cel badania przedubojowego:

-ustalenie, czy zwierzęta nie wykazują objawów chorób zakaźnych lub podejrzenia o zakażenie, szczególnie chorób, przy których należy podjąć decyzję o zakazie uboju

-stwierdzenie, czy zwierzęta nie wykazują innych objawów chorobowych lub zaburzeń ogólnych albo innych objawów wskazujących, że są pod wpływem działania środków farmakologicznych lub innych substancji mających wpływa na ocenę mięsa

-ustalenie, czy zwierzęta nie są zmęczone lub nadmiernie pobudzone w wypadku bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych

-wykluczenie samic w ciąży, a szczególnie w okresie okołoporodowym

Warunki przeprowadzania badania przedubojowego:

-odpowiednio wyposażone stanowisko do badania przedubojowego na terenie magazynu żywca

-obowiązek przeprowadzenia badania w ciągu 24 godzin po przebyciu zwierząt do rzeźni, ale nie później niż 2 godzin przed ubojem (najczęściej w czasie wyładunku zwierząt wraz z podziałem na grupy - chore, podejrzane o chorobę i podejrzane o zakażenie)

Badanie przedubojowe obejmuje:

-sprawdzenie dokumentacji zwierząt przeznaczonych do uboju:

*dokumentacja identyfikacyjna (np. paszporty bydła i koni)

*świadectwa zdrowia dla zwierząt przywożonych do rzeźni, jeżeli badanie przedubojowe wykonane było w gospodarstwie

*informacja dotycząca łańcucha żywieniowego (informacje dotyczące leczenia zwierząt, występowania chorób zakaźnych, żywienia zwierząt, badań monitoringowych, podjętych środków kontroli, programów nadzoru i kontroli)

-sprawdzenie oznakowania zwierząt

-sprawdzenie warunków transportu

-przeprowadzenie skróconego badania klinicznego

Dokumentacja:

-paszporty u bydła i koni:

*Rozporządzenie (WE) Nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 17.07.2000 ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 – Dz. Urz. WE L 204 18.07.2000 str.1

*Rozporządzenie MRiRW z 6.06.2007 w sprawie paszportu bydła - Dz. U. Nr 112, poz. 772

Rozporządzenie Komisji Nr 504/2008:

-wszystkie źrebięta urodzone po 30.06.2009 muszą być oznakowane przy pomocy identyfikatorów elektronicznych (transponderów, mikroczipów) umieszczonych między potylicą a kłębem, w połowie wysokości szyi, w obszarze więzadła karkowego

-możliwość zastosowania przez kraje członkowskie alternatywnych metod identyfikacji

-nowa formuła paszportu, w którym zwierzę identyfikowane jest przez niepowtarzalny dożywotni numer konia (15 znaków w systemie alfanumerycznym), zgodny z systemem kodowania UELN (Uniwersalny Dożywotni Numer Konia), kod transpondera (ew. informacja o zastępczej metodzie znakowania) oraz opis graficzny zwierzęcia

-zapisy rozporządzenia obowiązują od 1.07.2009

Dokumentacja identyfikacyjna dla innych gatunków zwierząt - specyfikacja informująca o: gatunku, liczbie zwierząt, oznakowaniu, środki transportu, którym zwierzęta dowożone są do ubojni

Świadectwo zdrowia dla zwierząt przywożonych do rzeźni, jeśli badanie przedubojowe wykonane było w gospodarstwie. Dotyczy: świń, zajęczaków, drobiu, zwierząt dzikich trzymywanych na fermach. Świadectwo zdrowia jest ważne przez 72 godziny!!!

-informacja dotycząca łańcucha żywieniowego powinna dotrzeć do ubojni wraz z transportem zwierząt

-możliwe jest dostarczenie tych informacji najpóźniej do 24 godzin po uboju. Wtedy tusze wraz z narządami muszą być przechowywane oddzielnie od innego mięsa znajdującego się w rzeźni

-w przypadku niedostarczenia tych informacji w ciągu 24 godzin od przybycia zwierząt do rzeźni, całe mięso uznaje się za nienadające się do spożycia. Zwierzęta takie ubija się oddzielnie od innych

Informacja o łańcuchu żywieniowym obejmuje wszystkie gatunki zwierząt łownych i zawierają informacje o:

-statusie gospodarstwa pochodzenia i sytuacji epizootycznej w regionie

-stanie zdrowia zwierząt

-zastosowanych u zwierząt produktach leczniczych wraz z okresami karencji z wyszczególnieniem dat podawania tych produktów

-występowaniu chorób mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo mięsa

-wyniki badań monitoringowych stada (choroby zakaźne pozostałości), oraz badań w kierunku chorób zakaźnych mogących wpływać na bezpieczeństwo mięsa

-sprawozdania z poprzednich badań przedubojowych i poubojowych zwierząt z tego samego gospodarstwa

-nazwisko i adres lekarza weterynarii sprawującego opiekę nad gospodarstwem

Identyfikacja i znakowanie zwierząt

-Ustawa z 2.04.2004 o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt gospodarskich

-Rozporządzenie MRiRW z 2.11.2007 w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń. Określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich

-Rozporządzenie MRiRW z 16.09.2010 zmieniające Rozporządzenie z 2.11.2007

Oznakowanie - kolczyki dla bydła:

-kolczyki koloru żółtego na obu małżowinach usznych

-na części żeńskiej dopuszcza się umieszczenie elektronicznego identyfikatora

Oznakowanie - kolczyki dla owiec i kóz:

-kolczyki koloru pomarańczowego

-lub okrągły kolczyk zawierający elektroniczny identyfikator (część żeńska jest od wewnątrz małżowiny usznej)

-owce i kozy urodzone przed 9.07.2005: kolczyk lub tatuaż umieszony na lewej małżowinie usznej

-owce i kozy urodzone po 9.07.2005: obowiązkowe 2 identyfikatory (kolczyk w lewej małżowinie usznej i dodatkowo: tatuaż u owiec nie przeznaczonych na handel; kolczyk u owiec i kóz przeznaczonych na handel; opaska na pęcinie u kóz)

-owce i kozy urodzone po 1.01.2008 przeznaczone do handlu wewnątrzwspólnotowego: 2 kolczyki (zwykły na lewej małżowinie usznej i elektroniczny na prawej małżowinie usznej)

-owce i kozy nieprzeznaczone do handlu: 2 kolczyki zwykłe na obu małżowinach usznych

-w przypadku kolczyków dla owiec i kóz zawierających elektroniczny identyfikator, wysokość znaków wynosi nie mniej niż 3mm

Oznakowanie - kolczyki dla świń:

-tatuaż - numer siedziby stada (14 znaków) na grzbiecie lub obu małżowinach (w prawej małżowinie 7 pierwszych znaków)

-kolczyk na lewej małżowinie usznej

Transport zwierząt:

Rozporządzenie Rady (WE) 1/2005 z 22.12.2004 w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 95/119/WE oraz rozporządzenie (WE) Nr 1255/97 - Dz. Urz. WE L 3 z 5.01.2005 str.1

Dobrostan zwierząt:

Rozporządzenie Rady (WE) 1099/2009 z 24.09.2009 w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania

Skrócone badanie kliniczne:

-gatunek, płeć, wiek zwierzęcia

-stan odżywienia

-wygląd w ruchu i w spoczynku

-ocena: powierzchni ciała, narządów trawienia, płciowych, oddechowych oraz gruczołu mlekowego

-u wszystkich zwierząt podejrzanych należy przeprowadzić szczegółowe badanie, łącznie z pomiarem ciepłoty, z możliwością badań laboratoryjnych (w tym na pozostałości farmakologiczne), a w razie potrzeby dopuszcza się również możliwość uboju diagnostycznego

Decyzje:

-zezwolenie na ubój

-zezwolenie na ubój z zachowaniem określonych warunków

-zakaz uboju: księgosusz, nosacizna, wąglik, szelestnica, wścieklizna, BSE, zaraza bydła i dziczyzny

-przesunięcie terminu uboju:

*do 24 godzin (zmęczenie zwierząt)

*na okres dłuższy niż 24 godzin (leczenie, okres karencji)

Dokumentacja:

-dziennik badania przedubojowego

Rozporządzenie MRiRW z 24.11.2009 w sprawie prowadzenia przez urzędowego lekarza weterynarii dziennika badania przedubojowego zwierząt i dziennika badania poubojowego mięsa - Dz. U. Nr 210, poz. 1621

-skierowanie do uboju

-skierowanie do rzeźni sanitarnej

Ćwiczenie3 15.10.2013

Badanie poubojowe bydła powyżej 6 tyg. życia

Cel:

-wykluczenie zmian chorobowych które stanowią zagrożenie dla ludzi

-wykrycie w mięśnie czynników chorobotwórczych

-wpływ na ocenę

-czy są sytuacje wskazujące że zwierzę otrzymało środki farmakologiczne

-nacinanie węzłów, mięśni (tam gdzie to potrzebne żeby niepotrzebnie nie zanieczyszczać)

Przygotowanie tuszy:

-skóra zdjęta

-kończyny odcięte w stawie nadgarstkowym i skokowym

-tusza przecięta na lewą i prawą

-nie wolno wyrzucać nawet najmniejszych ścięć (tkanek, narządów)

-nacięcia węzłów chłonnych (3 nacięcia)

-oplasterkowanie i obejrzenie

-wszystko powinno być ponumerowane

I. Badanie głowy:

1. Oglądanie głowy, jamy ustnej i gardła (mięśni, błony śluzowej)

2. Migdałki tonsillae palatinae oglądanie, potem ich usunięcie

3. Język oglądanie, omacywanie mięśni (pryszczyca, promienica, wągry)

4. Węzły chłonne - nacięcie i oglądanie:

-zagardłowych lnn. retropharyngei

1. przyśrodkowych mediales

2. bocznych laterales

-żuchwowych mandibulares

-przyusznych parotidei

1. Mięśnie - nacięcie i oglądanie (wągry):

-żwacze m. masseter naciąć 2 razy

-skrzydłowe m. pterygoideus naciąć 1 raz

1. Mózg

-pobranie próbek pnia mózgu do badań laboratoryjnych (BSE)

badanie obligatoryjne: bydło zdrowe powyżej 72 miesiąca życia (6 lat) oraz bydło przy ubojach z konieczności wykazujące te zmiany (48 miesięcy)

Ośrodek bydła

1. przełyk

2. tchawica

3. płuca

4. serce

5. przepona (resztki)

6. wątroba

7. pęcherzyk żółciowy

1. Przełyk

oglądanie i omacywanie (wągry, sarkosporidioza)

1. Tchawica i główne odgałęzienia oskrzeli przecięcia wzdłuż ich przebiegu i oglądanie

2. Płuca

oglądanie, omacywanie i nacinanie

-nacięcie poprzeczne każdego płuca od strony grzbietowej

1. nacięcie w 1/3 dolnej długości płuca (nicienie)

2. nacięcie w razie potrzeby w 1/2 długości płuca (zachłysty, zapalenie)- brak w R. 854

nacięcia płuca nie są konieczne, jeżeli płuca nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi

1. Węzły chłonne płuc

nacięcie i oglądanie (zmiany gruźlicze, stany zapalne)

1. tchawiczo-oskrzelowych lnn. tracheobronchales

rozwidlenia tchawicy lnn. bifurcationes

a) lewy sinister

b) prawy dexter

c) grzbietowy (środkowy) dorsalis/ medius

d) przedni cranialis zwany nadtętniczym eparterialis

1. śródpiersiowe lnn. mediastinales

a) przednie craniales

b) środkowe medii

c) tylne caudales w tym najdłuższy longissimus 15-25cm

1. Serce

oglądanie i nacięcie (wągry, pryszczyca, urazowe zapalenie)

-oglądanie worka osierdziowego

-oglądanie serca

-przecięcie jednym podłużnym cięciem przez dwie komory serca i przegrodę międzykomorową, następnie oglądanie

1. Przepona (resztki) - oglądanie (wągry, sarkosporidioza, ciała obce)

2. Wątroba

oglądanie, omacywanie, nacięcie

-nacięcie wątroby:

1. powierzchni trzewnej płata lewego wątroby prostopadle do przewodów żółciowych- naciąć 2 razy

2. przez płat prawy obok płata ogoniastego wzdłuż przewodów żółciowych naciąć 1 raz (motylica wątrobowa, zapalenia)

-węzły chłonne wątrobowe lnn. hepatici/ portales

-oglądanie

-nacięcie w uzasadnionych przypadkach

1. Pęcherzyk żółciowy

oglądanie

II. Przewód pokarmowy

-oglądanie przewodu pokarmowego (jelita)

-oglądanie krezki

-oglądanie sieci

-oglądanie trzustki

-oglądanie węzłów chłonnych: żołądkowych, krezkowych, a jeżeli konieczne to omacywanie i nacinanie

węzły chłonne przewodu pokarmowego:

• węzły chłonne żołądkowe lnn. gastrici (leżą na każdej części 4 komorowego żołądka, wzdłuż naczyń krwionośnych)

1. żwaczowe lnn. Ruminales

2. czepcowe lnn. reticulares

3. księgowe lnn. omasiales

4. trawieńcowe lnn. abomasiales

oglądanie, omacywanie, a w razie potrzeby nacinanie

• krezkowe przednie lnn. mesenterici craniales

1. trzustkowo-dwunastnicze lnn. pancreaticoduodenales

2. jelita czczego lnn. jejunales

3. jelita biodrowego lnn. iliaci

4. jelita ślepego lnn. cecales

5. okrężnicowe lnn. colici

• krezkowe tylne lnn. mesenterici caudales

leżą w końcowym odcinku krezki jelita grubego przy pętli dalszej okrężnicy (j. prostego)

• węzły chłonne trzewne lnn. celiaci/ coeliaci w liczbie 2-5, leżą na tętnicy krezkowej przedniej (obok węzłów krezkowych przednich)

III. Śledziona: oglądanie, a w razie potrzeby omacywanie i przecięcie

IV. Pęcherz moczowy: oglądanie

V. Narządy płciowe: oglądanie a jeżeli konieczne to omacywanie i nacinanie macicy

TUSZA

Oględziny tuszy:

1. mięśnie

2. kości (kręgi, mostek, miednica)

-wykrwawienie, żółtaczka, wodnica, PSE, DFD, zmiany zapachowe

-obecność pasożytów (wągry)

-zmiany zapalne

W uzasadnionych przypadkach nacięcie, niektórych węzłów chłonnych tuszy

1. oglądanie kanału kręgowego bydła w wieku powyżej 12 miesięcy (BSE)

-obowiązek usunięcia rdzenia kręgowego, opony twardej i tłuszczu

1. oględziny opłucnej i otrzewnej

2. oględziny nerek po wyłuszczeniu z tłuszczu i torebki nerkowej

-w razie potrzeby nacięcie:

1. nerek

2. węzłów chłonnych nerkowych lnn. renales

Badanie wymienia

Oględziny, w razie potrzeby omacywanie i nacięcie wymienia i węzłów chłonnych nadwymieniowych lnn. supramammarii

U krów każda połowa wymienia musi być nacięta głęboko aż do zatok mlecznych sinus lactiferes oraz obowiązkowo naciąć węzły chłonne nadwymieniowe, wyjątkowo nie nacina się, gdy wymię nie będzie przeznaczone do spożycia przez ludzi

Ćwiczenie4 22.10.2013

Badanie nadzwyczajne

polega na nacięciu węzłów chłonnych tuszy, które nie nacinane były w badaniu obowiązkowym

przeprowadza się je w następujących przypadkach:

-podejrzenie uogólnionego procesu gruźliczego

-podejrzenie uogólnionych chorób zakaźnych, których rozpoznanie nie było możliwe w badaniu przedubojowym

-ogólnych zaburzeń zdrowia, których przyczyna nie została rozpoznana w badaniu poubojowym

-przy ubojach z konieczności

Nacięciu podlegają następujące węzły chłonne (dotyczą bydła powyżej i poniżej 6 tygodnia życia):

-szyjny powierzchowny ln.ccervicalis superficialis

-pachowy właściwy ln. axillaris proprius

-pachwinowe powierzchwone lnn. inguinales superficiales

-podbiodrowy ln. subiliacus (fałdu kolanowego)

-podkolanowy ln. popliteus

-biodrowe środkowe i boczny lnn. iliaci mediales et lateralis

-kulszowy ln. Ischiadicus

Rozporządzenie 853/2004 z 29.04.2004

Rozporządzenie 854/2004 z 29.04.2004

Badanie poubojowe bydła poniżej 6 tygodnia życia

Badanie głowy:

1. Oglądanie głowy, jamy ustnej i gardła

-mięśni

-błony śluzowej

2. Migdałki (tonsillae palatinae)

-oglądanie, potem ich usunięcie

3. Język

-oglądanie

-omacywanie

Język u cieląt może być w ośrodku i tam będzie badany

4. Węzły chłonne - nacięcie i oglądanie zagardłowych lnn. retropharyngei

1. przyśrodkowych mediales

2. bocznych laterales

5. Mięśni żwacze i skrzydłowe - NIE NACINA SIE!!!

Badanie ośrodka:

1. Przełyk

-oglądanie

2. Tchawica i główne odgałęzienia oskrzeli

-przecięcia wzdłuż ich przebiegu i oglądanie

3. Płuca - oglądanie, omacywanie i nacinanie

-nacięcie poprzeczne każdego płuca od strony grzbietowej:

nacięcie w 1/3 dolnej długości płuca (nicienie)

Uwaga! Nacięcie płuc nie jest konieczne, jeżeli płuca nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi

4. Węzły chłonne płuc - nacięcie i oglądanie (stany zapalne)

A. tchawiczo-oskrzelowych lnn. tracheobronchales

(rozwidlenia tchawicy lnn. bifurcationes):

1. lewy sinister

2. prawy dexter

3. grzbietowy (środkowy) dorsalis

4. przedni cranialis (zwany nadtętniczym eparterialis)

B. śródpiersiowe lnn. mediastinales:

1. przednie craniales

1. b środkowe medii

2. tylne caudales, w tym najdłuższy longissimus (około 15cm)

5. Serce - oglądanie i nacięcie

-oglądanie worka osierdziowego

-oglądanie serca

-przecięcie serca - jednym podłużnym cięciem przez dwie komory i przegrodę międzykomorową, następnie oglądanie

6. Przepona (resztki) - oglądanie

7. Wątroba

-oglądanie

-omacywanie

-nacinanie - w uzasadnionych przypadkach

Węzły chłonne wątrobowe lnn. hepatici (portales)

-oglądanie

-omacywanie

-nacinanie - w uzasadnionych przypadkach

8. Pęcherzyk żółciowy - oglądanie

Przewód pokarmowy:

1. Przewód pokarmowy (jelita, krezka, trzustka, węzły chłonne żołądkowe lnn. gastrici i krezkowe przednie i tylne lnn. mesenterici craniales et caudales):

-oglądanie

-omacywanie

-nacinanie w razie potrzeby

2. Śledziona

-oglądanie

-omacywanie w razie potrzeby

Badanie tuszy:

1. Oglądanie tuszy:

-mięśni

-kości (kręgi, mostek, miednica)

-dojrzałość mięśni (co najmniej 14 dni życia)

-wykrwawienie, żółtaczka, wodnica

-ewentualna obecność pasożytów

-zmiany zapalne

2. Węzły chłonne tuszy (tylko niektóre):

-nacinanie w uzasadnionych przypadkach

3. Należy zwrócić szczególną uwagę na:

A. Okolicę pępka

-oglądanie

-omacywanie

-nacinanie w razie potrzeby

B. Stawy

-oglądanie

-omacywanie

-otwarcie stawów w razie potrzeby i zbadanie płynu maziowego i oglądanie torebek stawowych

4. Oglądnie opłucnej i otrzewnej (wybroczyny)

5. Nerki - oglądanie (zakażenia Salmonella)

-w razie potrzeby nacinanie

1. nerek

2. węzłów chłonnych nerkowych lnn. renales

6. Badanie pęcherza moczowego

-oglądanie narządów płciowych

-oglądanie sieci

-omacywanie

-nacinanie

Wyniki badań należy wpisać do dziennika badania poubojowego mięsa

Ćwiczenie5 29.10.2013

Badanie sanitarno-weterynaryjne świń

Rozporządzenie 853/2004

Rozporządzenie 854/2004

Technologia uboju:

-oszałamianie (160-200V, 6-10sek)

-kłucie i wykrwawianie

Za pomocą noża sztyletowego cięcie prostopadle do otworu przedniego klatki piersiowej, 5cm na lewo od linii środkowej. Drugim sposobem jest użycie noża rurkowego. Miejsce wkłucia jest takie samo jak przy nożu sztyletowym, ale nóż wprowadzamy do prawego przedsionka serca. Przed czynnością wykrwawiania miejsca wkłucia należy oczyścić, opalić w promieniu 10cm.

-oparzanie i usunięcie szczeciny

Umożliwienie usunięcia szczeciny przez rozpuszczenie naskórka. Zmiękczenie włosa oraz rozszerzenie pochewek włosowych. Efekt ten jest powodowany przede wszystkim przez termohydrolizę keratyny w następstwie oparzania świń w temp 60-65 st C przez 2-4 min. Jeżeli zastosowana temperatura byłaby za wysoka albo czas znacznie wydłużony, wtedy otrzymamy efekt odwrotny i dojdzie do zaciśnięcia pochewki włosa czyli zaparzenia. W następstwie ścięcia białek skóry pochewka ulega zaciśnięciu co jeszcze bardziej utrudnia usunięcia włosa.

Usuwanie szczeciny za pomocą szczeciniarki. Automatycznie ustalony czas odszczeciniania to 45sekund. Po tym procesie zwierzęta wyrzucane są na stoły żeberkowe gdzie usuwane są włosy z miejsc trudno dostępnych (doczyszczanie). Doczyszczanie odbywa się ręcznie (skrobaczka, płomienie palnika). Następnie usuwane są raciczki, gałki oczne, chrząstkowy przewód słuchowy zewnętrzny. Przecina się tarczę ryjową w celu otwarcia kanałów nosowych i wypreparowuje się ścięgno Achillesa.

-skórowanie

Nie zawsze, chyba że skóra przeznaczona na cele garbarskie. Polega na przecięciu tkanki łącznej podskórnej lub też oderwaniu skóry przy użyciu siły mechanicznej. Mankamentem mechanicznego sposobu jest pozostawianie stosunkowo dużej ilości tłuszczu na skórach co wymaga dodatkowego ręcznego lub mechanicznego odłuszczania.

-wytrzewianie

Nie później niż 45minut po oszołomieniu lub 35 min po wykrwawieniu. Polega na wyjęciu z jam ciała wszystkich narządów wewnętrznych z wyjątkiem nerek. Nerki do momentu badania zawsze pozostają przy tuszy. Węzły nerkowe są w tuszy! Wytrzewianie rozpoczyna się otwarciem jamy brzusznej wzdłuż linii białej (od pochwy albo odbytu do wyrostka mieczykowatego mostka). Cięcie przedłuża się do spojenia łonowego i oddzielnie wyjmuje się pęcherz moczowy, u samic macicę, u samców mosznę z jądrami i prąciem. Z jamy brzusznej wyjmuje się cały przewód pokarmowy wraz z trzustką i śledzioną. Klatkę piersiową otwiera się cięciem podłużnym od mostka aż do żuchwy. Ruchem okrężnym przecina się przeponę pozostawiając jej część mięśniową przy tuszy i odpreparowuje się nożem narządy klatki piersiowej wraz z językiem. Jest to tzw. ośrodek. Wytrzewianie przeprowadza się w sposób wykluczający zanieczyszczenie mięsa i narządów wewnętrznych treścią przewodu pokarmowego, moczem lub żółcią. Narządy wewnętrzne znakuje się, zapewniając identyfikację z tuszą.

-podział tuszy na 2 półtusze (dotyczy świń powyżej 4 tygodnia życia)

-wyłuszczenie nerek z torebki tłuszczowej

-poderwanie sadła

Do czasu zakończenia badania poubojowego:

-żadna część ciała zwierzęcia oraz żaden narząd nie mogą być usunięte z hali uboju

-tusze i narządy pochodzące z różnych zwierząt nie mogą mieć ze sobą styczności

Badanie poubojowe świń należy przeprowadzić:

-niezwłocznie po uboju

-z zachowaniem środków ostrożności zapewniających ograniczenie do minimum zanieczyszczenie mięsa w trakcie procedury badania

-w czasie zapewniającym prawidłowość wszystkich poczynań badającego mięso (szybkość przesuwu linii uboju)

Badanie poubojowe świń obejmuje:

-oględziny tuszy i narządów wewnętrznych

-omacywanie narządów wewnętrznych

-nacinanie niektórych narządów wewnętrznych i węzłów chłonnych

-badanie wyglądu, konsystencji, zabarwienia i zapachu tuszy

-badanie na włośnie

-w razie potrzeby badanie laboratoryjne

Procedura badania poubojowego świń:

-oględziny zewnętrzne tuszy, z/u na stan odżywienia, ewentualne zmiany na skórze (zapalne, urazy), oględziny mięśni, oględziny kości, zwłaszcza kręgów na przekroju (ogniska gruźlicze, zapalne)

-oględziny głowy, oględziny tarczy ryjowej, jamy ustnej i gardła, oględziny i usunięcie migdałków, badanie i nacięcie węzłów chłonnych żuchwowych

Badanie ośrodka:

skład ośrodka wieprzowego: język, krtań, przełyk, tchawica, płuca, serce, resztki przepony, wątroba, pęcherzyk żółciowy

1. oględziny i omacywanie języka

2. oględziny krtani

3. oględziny i omacywanie przełyku

4. oględziny płuc, tchawicy, omacywanie płuc oraz w razie potrzeby nacinanie węzłów chłonnych tchawiczo-oskrzelowych i śródpiersiowych, przecięcie tchawicy i głównych pni oskrzelowych wzdłuż ich przebiegu, nacięcie płuc poprzecznie do ich osi w 1/3dolnej; nacięcia te nie są konieczne, jeżeli płuca nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi

5. oględziny worka osierdziowego i serca, przecięcie serca podłużnym cięciem w celu odtworzenia komór oraz przecięcie podłużnie przegrody serca

6. oględziny przepony

7. oględziny i omacywanie wątroby oraz węzłów chłonnych wątrobowych i trzustkowo-dwunastniczych

8. oględziny przewodu pokarmowego, krezki, sieci, węzłów chłonnych żołądkowych i krezkowych oraz, jeżeli to konieczne ich nacięcie

9. oględziny oraz, jeżeli to konieczne, omacywanie śledziony

10. oględziny opłucnej i otrzewnej

11. oględziny nerek oraz, jeżeli to konieczne, nacięcie nerek i węzłów chłonnych nerkowych

12. oględziny pęcherza moczowego

13. oględziny narządów płciowych

14. oględziny gruczołów mlecznych i przynależnych węzłów chłonnych, nacięcie węzłów chłonnych sutkowych u macior (przy badaniu knurów, wnętrów, osobników obojnaczych i późno trzebionych należy zwrócić uwagę na odchylenia zapachu związane z występowaniem tzw. zapachu płciowego)

15. oględziny i omacywanie stawów i okolicy pępkowej przy badaniu osobników młodych; w razie potrzeby - nacięcie okolicy i otwarcie stawów (kulawki)

W przypadku wątpliwości można dokonać dalszych nacięć i badań odpowiednich części ciała zwierzęcia, jeżeli są one niezbędne do podjęcia ostatecznej oceny

Jeżeli wykonanie nacięć węzłów chłonnych (plasterkowanie) jest obowiązkowe, to liczba nacięć nie powinna być mniejsza niż 3

Właściwy organ może postanowić (na podstawie danych epidemiologicznych lub innych uzyskanych z gospodarstwa), że tusze i narządy pozyskane z tuczników, które od czasu odsadzenia utrzymywane były w kontrolowanych warunkach bytowych w zintegrowanym systemie produkcji wymagają (na niektórych lub wszystkich etapach procedury badania) jedynie oględzin. 854/2004

Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 2074/2005 z 5.12.2005 ustanawiające środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na mocy rozporządzeń (WE) Nr 854/2004 oraz (WE) Nr 882/2004, ustanawiające odstępstwa od rozporządzenia (WE) Nr 852/2004 i zmieniające rozporządzenia (WE) Nr 853/2004

Węzły chłonne w obrębie płuc świń (nacinane w razie potrzeby):

1. tchawiczo-oskrzelowy (rozwidlenia tchawicy) lewy ln. tracheobronchalis (bifurcationis) sinister

2. tchawiczo-oskrzelowy (rozwidlenia tchawicy) prawy ln. tracheobronchalis (bifurcationis) dexter

3. tchawiczo-oskrzelowy (rozwidlenia tchaiwcy) środkowy ln. tracheobronchalis (bifurcationis) medius

4. tchawiczo-skrzelowy doczaszkowy (nadtętniczy) ln. tracheobronchalis cranialis (eparterialis)

5. śródpiersiowe doczaszkowe lnn. mediastinales craniales

6. śródpiersiowe doogonowe lnn. mediastinales caudales

Węzły chłonne w obrębie wątroby i przewodu pokarmowego świń (nacinane w razie potrzeby):

Wątroba

1. wątrobowe lnn. hepatici

2. trzustkowo-dwunastnicze lnn. pancreatico-duodenales

Przewód pokarmowy

1. żołądkowe lnn. gastrici i trzewne lnn. coeliaci

2. krezkowe przednie lnn. mesenterici craniales

3. krezkowe tylne lnn. mesenterici caudales

Węzły chłonne w badaniu obowiązkowym świń:

1. żuchwowe lnn. mandibulares

2. sutkowe (gruczołów mlecznych) lnn. mammarii (u loch)

Węzły chłonne nacinane w badaniu nadzwyczajnym u świń:

1. szyjne powierzchowne grzbietowe lnn. cervicales superficiales dorsales

2. pachowe pierwszego żebra lnn. axiallares primae costae

3. biodrowe przyśrodkowe lnn. iliaci mediales

4. biodrowe boczne lnn. iliaci laterales

5. podbiodrowe (fałdu kolanowego) lnn. subiliaci

6. pachwinowe powierzchowne lnn. inguinales superficiales

7. podkolanowe lnn. poplitei

Podrywanie sadła w celu uwidocznienia mięśni (wągry- wątroba, serce)

Ćwiczenie6 5.11.2013

Badanie sanitarno-weterynaryjne owiec i kóz

mięso koźląt i jagniąt jest uznane za dojrzałe powyżej 8 dnia życia

Trzęsawka:

-próbki pnia mózgu do badań w kierunku tej choroby

-u zdrowych zwierząt poddanych ubojowi pobiera się próbki pnia mózgu powyżej 18 miesiąca życia

-w przypadku uboju sanitarnego pobiera się próbki powyżej 12 miesiąca życia

-odpowiedni organ może ustalić ile kóz lub owiec ma być zbadanych w zależności od liczebności stada

należy zwrócić szczególną uwagę na wątrobę - motylica! i ogólnie na tuszę (sarkosporydioza)

Rozporządzenie 853/2004 z 29.04.2004

Rozporządzenie 854/2004 z 29.04.2004

Rozporządzenie PE i Rady nr 999/2001 z 22.05.2001 ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 10412006 z 7.07.2006 zmieniające załącznik III do rozporządzenia WE nr 999/2001 PE i Rady w zakresie monitorowania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych u owiec

Badanie owiec i kóz:

-oględziny głowy oraz w przypadkach wątpliwych badanie jamy ustnej, gardła, języka, węzłów chłonnych zagardłowych i przyuszniczych

badania te nie są konieczne, jeżeli właściwy organ, jest w stanie zagwarantować, że głowa, język i mózg będzie wyłączone ze spożycia przez ludzi

Badanie ośrodka

-oględziny tchawicy i przełyku

-oględziny i omacywanie płuc oraz węzłów chłonnych tchawiczo-oskrzelowych i śródpiersiowych oraz w razie wątpliwości nacięcie

-oględziny worka osierdziowego i serca oraz w razie wątpliwości jego nacięcie i zbadanie

-oględziny i omacywanie wątroby oraz węzłów chłonnych wątrobowych, a także nacięcie powierzchni trzewnej wątroby w celu zbadania przewodów żółciowych

-oględziny węzłów chłonnych trzustkowo-dwunastniczych

Badanie narządów jamy brzusznej i miednicznej

-oględziny przewodu pokarmowego, krezki, węzłów chłonnych krezkowych przednich i tylnych oraz węzłów chłonnych żołądkowych

-oględziny śledziony, a w razie potrzeby jej omacywanie

-oględziny narządów płciowych

-oględziny wymienia wraz z węzłami chłonnymi

-oględziny pęcherza moczowego (przepisy nie podają)

Badanie tuszy

-oględziny opłucnej i otrzewnej

-oględziny przepony

-szczegółowe oględziny tuszy (tkanki mięśniowej): konsystencja, barwa i zapach

-oględziny nerek w razie potrzeby nacinanie nerek i węzłów chłonnych nerkowych

-u zwierząt młodych oględziny i omacywanie okolicy pępkowej i stawów, a w razie konieczności nacięcie okolicy pępkowej i otwarcie stawów; płyn maziowy musi zostać zbadany

Badanie nadzwyczajne owiec i kóz

Nacięcie i zbadanie następujących węzłów chłonnych:

-szyjny powierzchowny

-pachowy właściwy

-biodrowe przyśrodkowe

-biodrowy boczny

-kulszowy

-podbiodrowy (fałdu kolanowego)

-pachwinowe powierzchowne

-podkolanowy

Badanie sanitarno-weterynaryjne zwierząt nieparzystokopytnych:

za mięso dojrzałe uznaje się mięso źrebiąt powyżej 8 dnia życia

Badanie głowy:

-oglądanie głowy oraz oglądanie błony śluzowej jamy ustnej gardła, jamy nosowej, zatok i ich rozgałęzień, po uprzednim przepołowieniu głowy w kierunku podłużnym oraz wycięciu i oglądaniu przegrody nosowej (nosacizna)

-oglądanie i omacywanie węzłów chłonnych zagardłowych, żuchwowych i przyuszniczych, a w razie potrzeby ich nacinanie (nosacizna)

-oglądanie migdałków (po badaniu usunąć)

-oglądanie i omacywanie języka

Badanie ośrodka:

-przełyk (oglądanie)

-krtań (oglądanie błony śluzowej - nosacizna)

-tchawica i główne pnie oskrzelowe (oglądanie i przecięcie wzdłuż ich przebiegu - nosacizna)

-płuca (oglądanie, omacywanie i nacinanie w 1/3 dolnej - nie nacina się jeżeli płuca są włączone ze spożycia przez ludzi)

-węzły chłonne tchawiczo-oskrzelowe i śródpiersiowe (oglądanie i omacywanie w razie potrzeby- nosacizna)

-serce (oglądanie worka osierdziowego oraz podłużne nacięcie serca tj. komór i przegrody międzykomorowej)

-przepona (oglądanie)

-wątroba (oglądanie wątroby oraz węzłów chłonnych wątrobowych; jeżeli jest to konieczne nacięcie wątroby i węzłów chłonnych wątrobowych - przepis nie podaje)

-węzły chłonne trzustkowo-dwunastnicze (oglądanie)

MALEINIZACJA

Badanie narządów wewnętrznych jamy brzusznej i miednicznej

-oglądanie przewodu pokarmowego, krezki, węzłów chłonnych krezkowych przednich i tylnych oraz żołądkowych (w razie potrzeby nacięcie tych węzłów chłonnych- przepis nie podaje)

-oglądanie a w razie potrzeby omacywanie śledziony

-oglądanie narządów płciowych ogierów i klaczy

-oglądanie wymienia i węzłów chłonnych nadwymieniowych (w razie potrzeby nacięcie węzłów chłonnych)

Badanie tuszy:

-oględziny opłucnej i otrzewnej

-oględziny i omacywanie nerek, a w razie potrzeby nacinanie nerek oraz węzłów chłonnych nerkowych

-u zwierząt młodych oglądanie i omacywanie okolicy pępkowej oraz stawów, w razie potrzeby naciąć okolicę pępkową a stawy otworzyć, płyn maziowy musi zostać zbadany

-wszystkie konie siwe i białe należy zbadać w kierunku melanosis i melanomata:

• w mięśniach równoległobocznych mm. rhomboidei

• węzłach chłonnych podrównoległobocznych lnn. subrhomboidei

wykonanie głębokiego nacięcia pod łopatkami, poniżej chrząstki łopatki, po uwolnieniu przyczepu jednej łopatki

• nacięcie nerek (wyłuszczenie z torebki i nacięcie przez cały miąższ narządu)

Obowiązkowe badanie na włośnie!

Badanie nadzwyczajne zwierząt nieparzystokopytnych

nacięcie węzłów chłonnych:

-szyjny powierzchowny

-pachowy właściwy

-biodrowe przyśrodkowe

-biodrowe boczne

-podbiodrowy (fałdu kolanowego)

-pachwinowy powierzchowny

-podkolanowy

Ćwiczenie8 26.11.2013

Włośnica świń, dzików, nutrii, koni i niedźwiedzi

Doświadczalnie można zarazić wszystkie ssaki

Włosień kręty - Trichinella spiralis sensu stricto

Działanie chorobotwórcze włośni polega przede wszystkim na odczynie alergicznym zakażonego organizmu, przez produkty przemiany materii pasożyta i własne rozpadłe tkanki, a także na działaniu mechanicznym włośni wędrownych, przenikających przez błoną śluzową jelita oraz przebijających się do włókien mięśniowych.

Włośnie nie wytwarzają toksyn.

Włosień jest pasożytem należącym do robaków:

typ Obleńce - Aschelminthes

gromada Nicienie - Nematoda

rodzaj - Trichinella

gatunek - Trichinella spinalis sensu stricto

Włośnie są:

-rozdzielnopłciowe, żyworodne

-występują u mięśożernych i wszystkożernych wielu gatunków zwierząt oraz u człowieka

Włosień odbywa pełny cykl rozwojowy u jednego żywiciela w różnych jego narządach.

W zależności od stadium rozwojowego rozróżnione są trzy postacie włośni:

1. włosień jelitowy

występuje w komórkach błony śluzowej jelita cienkiego, wyjątkowo w jelicie grubym i jest:

a) rozwinięty morfotycznie

b) zróżnicowany płciowo (dymorfizm płciowy)

c) nie posiada osłonki hialinowej, stąd ulega strawieniu

Trichinella spiralis

samica dł. 1,3-3,7 mm gr. 0,06-0,07 mm

samiec dł. 1,0-1,8 mm gr. 0,033-0,04 mm

Włośnie jelitowe dojrzewają w jelicie w ciągu 2-3dni (kopulacja). 4-5 dnia od zarażenia wydala żyworodne larwy (wędrowne). Jedna samica może wydalić 200-1500 larw. Jaja wydalane są przez 2-3 tygodnie. Samica wydala różną w ciągu dnia ilość larw. Samica żyje 9-73dni. Najwięcej larw wydala 6 dnia od zarażenia. Z czasem maleje 10 dnia wydalane jest o wiele mniej larw. W jednej torebce z reguły jest jeden włosień, ale może 2, 3, 5. Intensywność zarażenia (larwy/1g mięsa) 1-10 000. Intensywność jest nierównomierna ilościowo i topograficznie.

1. włosień wędrowny (larwa włośnia wędrownego)

występuje w układzie chłonnym, krwionośnym (tętnice), a następnie roznoszone są po całym organizmie i jest:

a) nierozwinięty morfotycznie

b) niedojrzały płciowo

Trichinella spiralis wędrowny

dł. 0,08-0,12mm gr. 0,005-0,006mm (przechodzi swobodnie przez wszystkie drobne naczynia)

1. włosień mięśniowy (larwa włośnia mięśniowego)

występuje w mięśniach prążkowanych i jest:

a) rozwinięty morfotycznie

b) niedojrzały płciowo

c) posiada osłonkę hialinową, która nie ulega strawieniu

Trichinella spiralis mięśniowy

dł. 0,8-1,2mm gr 0,035mm

Przemiany włośnia mięśniowego w organizmie żywiciela

1. pierwsze osobniki włośni wędrownych wnikają do włókien mięśniowych już między 5-8 dniem od zarażenia, a nasilenie wnikania występuje między 12-15 dniem od zarażenia

2. wzrost włośnia wędrownego wewnątrz włókna mięśniowego i przekształcanie się we włośnia mięśniowego (w ciągu kilku dni). Z chwilą zakończenia wzrostu morfotycznego włosień zwija się spiralnie. Włośnie mięśniowe zdolne są do ponownej inwazji dopiero w 16-19 dniu swego rozwoju, to jest po 18-22dniach od zarażenia żywiciela (inne badania - po 17 dniach od zarażenia).

3. tworzenie torebki wokół włośnia lub włośni w ok. 16-37 (16-34) dniach od zarażenia. Otorbiona larwa włośnia jest już inwazyjna.

4. torebka zupełnie uformowana w 16-34-37 dniu od zarażenia, a wielkość i kształt torebki zależne są od gatunku żywiciela; najczęściej jest owalna - dł. 0,6-0,8mm; szerokość 0,25-0,35mm (świnia, człowiek) lub okrągła 0,34-0,42mm, ew. 0,25-0,31mm (niedźwiedź, lis)

5. odkładanie się tłuszczu na torebce w 42-56 dniu od zarażenia

6. wapnienie torebki rozpoczyna się w 5-6 miesiącu od zarażenia.

7. całkowite zwapnienie torebki następuje u świń w 9-12 miesiącu zarażenia.

Taksonomia nicieni z rodzaju Trichinella gatunku włośni otorbionych

otorbianie się larw mięśniowych - w dniach od zarażenia

1. T. spiralis sensu stricto (T1) 16-37 (16-34)

2. T. nativa (T2) 20-30

3. T. britovi (T3) 24-42

4. T. murrelli (T5) 24-70

5. T. nelsoni (T7) 34-60

świnie i dziki ulegają zakażeniu wymienionymi gatunkami Trichinella

Taksonomia nicieni z rodzaju Trichinella gatunki włośni nieotrobionych

1. T. pseudospiralis (T4)

2. T. papuae (T10)

3. T. zimbabwensis (T11)

Taksonomia nicieni z rodzaju Trichinella genotypy włośni otorbionych

1. genotyp Trichinella T6

2. genotyp Trichinella T8

3. genotyp Trichinella T9

genotypy T6, T8, T9 nie posiadają jeszcze ostatecznie ustalonej pozycji taksonomicznej i przynależności gatunkowej

Występowanie włośni

1. otorbiające się gatunki i genotypy Trichinella występują jedynie u ssaków

2. nieotorbiające się gatunki Trichinella tj:

a) T. pseudospiralis (ssaki, ptaki)

b) T. papuae oraz T. zimbabwensis (ssaki, gady- krokodyl)

Świnie i dziki ulegają zarażeniu wszystkimi wymienionymi włośniami i mogą być źródłem inwazji dla człowieka

1. u ssaków występują wszystkie gatunki i genotypy włośni otorbiających się i nieotorbiających się

2. u ptaków występuje jedynie T. pseudospiralis (brak torebki)

3. u gadów występuje T. papuae oraz T. zimbabwensis (brak torebki)

4. u człowieka występują wszystkie gatunki i genotypy włośni otorbiających się oraz gatunki włośni nieotrąbiających się tj. T. pseudospiralis i T. papuae

w Europie stwierdzono T. spiralis, T. pseudospiralis, T. nativa, T. britovi

w Polsce T. spiralis, T. britovi, T. pseudospralis

(u jednego żywiciela stwierdza się spiralis i britovi, u lisa stwierdzono spralis i pseudospiralis)

w latach 2000-2011 382 przypadki włośnicy u świń co stanowi 0,00016%

3748 dzików z włośnicą

0,326% ekstensywność inwazji w Polsce

Rozmieszczenie ilościowe (%) T. spiralis w mięśniach tuszy świń/ nutrii/ małp

Mięśnie po 100 g (oznaczono metodą wytrawiania)	% w stosunku do przepony (1włosień na 1g)
przepona	100/ 100/ 100
język	47/ 86/ 262
m. najdłuższy szyi (karkówka)	38/ -/ -
m. prostowniki (k. tylna)	30/ -/ -
m. skośny brzucha	26/ 11/ -
m. trójgłowy ramienia	26/ -/ 119
m. lędźwiowe (polędwiczka)	25/ -/ -
m. międzyżebrowe	24/ 20/ 121
m. prostowniki (k. przednia)	24/ -/ -
m. dwugłowy uda	22/ 8/ 94
m. żwacz	21/ 26/ 256
m. boczku	17/ -/ -
m. najdłuższy klp i lędźwi	15/ 9/ -

Różnicowanie włośni z innymi podobnymi tworami

1. Sarkosporidioza (cewy Mishera)

są to Sarcocystis miescheriana (pierwotniaki) w tkance mięśniowej świń

a) miejsce występowania - wewnątrz włókna mięśni szkieletowych lub mięśni sercowego

b) wielkość - większe od włośni; długość 4mm, szerokość 3mm

c) kształt - wydłużony i nieregularny

d) torebka - łącznotkankowa rozpuszczalna pod działaniem KOH

e) pod wpływem kwasu octowego - rozjaśnienie obrazu; widać cewę Mishera lub włośnia

f) wewnątrz cewy Mischera (torebki) występują sporozoity

g) mogą ulec zwapnieniu

1. Tzw. motyliczka mięśniowa (Agamodistomum suis)

jest to metacerkaria (forma rozwojowa) przywry Alaria alata (2-6mm) u mięsożernych (wilk, lis, pies, kot)

a) miejsce występowania - tkanka łączna śródmięśniowa natomiast włosień wewnątrz włókna mięśniowego

b) wielkość - większa od włośni mięśniowych (0,4-0,6 mm); (1-0,5mm)

c) kształt - zmienny (podłużny, owalny)

d) otoczona otoczką łącznotkankową (torebką); może nie być torebki

e) wyraźnie widać pod mikroskopem budowę przewodu pokarmowego, obecność 2 ssawek (gębowa i brzuszna)

f) obecność ruchu tętniącego, który nasila się po podgrzaniu lub po zakropleniu KOH, następnie słabnie i zanika

g) może ulec zwapnieniu

h) nie jest strawiona przez płyn trawiący

1. zwapniałe wągry

a) miejsce występowania - tkanka łączna śródmięśniowa

b) wielkość - wyraźnie większe od włośni

c) torebka łącznotkankowa nieprzejrzysta

d) haczyki - dobrze widoczne pod mikroskopem

e) zwapniałe wągry

1. zwapniałe bąblowce

a) miejsce występowania - tkanka łączna śródmięśniowa

b) wielkość - większe od włośni

c) występują na ogół rzadko (tylko przy bardzo znacznej inwazji)

d) zwapniałe bąblowce

1. węgorek octowy Strongyloides stercoralis (syn. Anguillula acetici lub stercorialis)

a) miejsce występowania - leży wolno na tkance mięśniowej, jest to przypadkowe zanieczyszczenie próbek mięsa (brudne puszki blaszane)

b) wielkość - co najmniej 2 razy dłuższy od włośnia

c) kształt - końce ciała przedni i tylny ostro zakończone

d) obecność ruchu po podgrzaniu

e) torebka – brak

1. złogi wapnia

a) kształt - nieregularny

b) mogą być zwapniałe pasożyty, także włośnie

c) torebka – brak

d) rozpuszczalność - pod wpływem kwasu octowego

1. kryształki tyrozyny

a) występuje tylko w mięsie peklowanym i wędzonym

b) kształt - nieregularny

c) torebka - brak

d) rozpuszczalność - pod wpływem KOH lub HCl; pod wpływem HCl i po podgrzaniu barwi się na żółto

1. pęcherzyki powietrza

kształt - okrągłe, w środku puste, po mocniejszym skręceniu kompresora zanikają

DIAGNOZA KOŃCOWA- WYTRAWIANIE TKANKI MIĘŚNIOWEJ

Ćwiczenie9 3.12.2013

Urzędowe metody wykrywania włośni w mięsie

70-300larw - dawka potrzebna do wywołania objawów klinicznych włośnicy

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2075/2005 z 5.12.05 ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięśnie

Rozporządzenie 11/09 z 2011 zmieniające załącznik nr 1 z 2075/2005

Metody badania:

1. Referencyjna - wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania (zał. I rozdz. I)

2. Równoważne (zał. I rozdz. II)

1. mechaniczne wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej przy użyciu techniki:

-sedymentacji lub

-"izolacji filtrowej"

1. automatycznego wytrawiania próby zbiorczej o masie do 35g

2. c) izolacja filtrowa z zastosowaniem aglutynacji lateksowej

3. Trychinoskopowa (kompresorowa) - zał. I rozdz. III

Wskazania ogólne:

Z wymienionych metod wykrywania włośni w świeżym mięsie jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania zalecana jest metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania.

Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie.

Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda do standardowego stosowania.

Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach (...) pod warunkiem podjęcia stosowanych środków, zapewniających całkowite bezpieczeństwo przetwarzanego mięsa.

Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję.

Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włośniami zwierząt, których mięso ma być przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włośni występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

Termin "włosień" oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella.

Metoda trychinoskopowa

ograniczenia:

-dopuszczalna pod licznymi rygorami i tylko do badania mięsa świń, dzików i nutrii przeznaczonego na użytek własny - rozporządzanie MRiRW z 21.10.2010 w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny

-wykorzystanie mięsa w taki sposób, aby stosowane procesy technologiczne (kulinarne) gwarantowały zniszczenie włośni

-obowiązek stosowania metod wytrawiania w badaniu mięsa zwierząt pochodzących z gospodarstwa, w którym wcześniej wykryto włośnie badaniem trychinoskopowym

Pobieranie próbek

zapisy rozporządzeń nakazują w tym względzie pobieranie z tuszy kilku próbek wielkości orzecha laskowego z następujących mięśni:

W przypadku świń:

1. z każdej odnogi (filara) przepony

2. b) a w sytuacji braku odnóg przepony - 4 próbki z innych, dostępnych mięśni

łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g

W przypadku dzików:

1. po jednej próbce z odnóg przepony

2. b) po jednej z mięśni żuchwowych, podudzia, międzyżebrowych i języka

3. c) w sytuacji braku niektórych mięśni - 4 próbki z innych, dostępnych mięśni

łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g

W przypadku świń i dzików: rozporządzanie 2075/2005 dopuszcza również badanie kawałków mięsa i nakazuje pobrać po 4 próbki z każdego kawałka.

Przepona:

część lędźwiowa to filary przepony

część żebrowa

część mostkowa

W przypadku nutrii :

1. 2 próbki z obu filarów przepony, albo

2. b) w przypadku braku jednego filara przepony - próbkę wielkości 2 orzechów laskowych z drugiego filara, albo

3. c) w przypadku braku filarów - 2 próbki z części mostkowej lub żebrowej przepony albo

4. d) w przypadku braku przepony - 2 próbki z mięśni języka oraz żuchwowych (lub międzyżebrowych)

Procedura badawcza:

Wycięcie z pobranych próbek odpowiedniej liczby skrawków (preparatów) wielkości ziarna owsa.

Ściśnięcie preparatów między płytkami kompresora w taki sposób, aby można było przez tak przygotowany preparat wyraźnie odczytać normalny druk.

Oglądanie skrawków pod trychinoskopem lub mikroskopem stereoskopowym przy powiększeniu 30-40x lub 80-100x (obszary podejrzane)

Minimalny czas oglądania to 6 minut.

W przypadku niepewnego wyniku badanie należy kontynuować na większej liczbie próbek i preparatów, aż do jednoznacznego rozstrzygnięcia

Jeżeli próbki są suche to preparaty na 10-20minut przed ściśnięciem w kompresorze należy zmiękczyć w KOH.

Preparaty zbyt ciemne (zwapnienia) można rozjaśnić kwasem octowym

Liczba skrawków:

świnie:

28 skrawków (ok. 1 gr mięsa) pobranych z próbek z każdej z odnóg przepony, co daje w sumie 56 preparatów lub

56 skrawków z jednej odnogi przepony w przypadku braku drugiej

14 skrawków z każdego skrawka mięsa, co w sumie daje 56 preparatów

dziki:

-28 skrawków z próbek z filarów przepony (łącznie 56 preparatów) oraz

-po 7 skrawków z próbek z każdego ze wskazanych mięśni (łącznie 28 preparatów)

w sumie 86 preparatów z jednej tuszy

-14 skrawków z każdego kawałka mięsa, co w sumie daje 56 preparatów

nutrie:

przepis nie określa liczby preparatów, które należy zbadać; w sytuacji takiej należałoby wzorować się na postępowaniu przewidzianym zapisami prawa dla tusz dzików

Wykrywalność (%) włośni u zwierząt zależy od:

-metody badania (kompresorowa, wytrawiania)

-rodzaju badanych mięśni:

przepona (odnoga, część żebrowa, część mostkowa)

inne mięśnie: żuchwowe, języka, mm. brzucha, kawałki mięsa

-masy próbki, ilości skrawków

-intensywności inwazji włośni

Wykrywalność T. spiralis (%) w zależności od intensywności inwazji

Liczba włośni w 1g	% wykrywalności włośni przy masie próbki mięśniowej
	1g
0,25	22
0,5	37
1	73
2-3	88
10	100

Zależność między intensywnością inwazji w przeponie a masą próbki z różnych mięśni - dla 100% wykrywalności włośnia

Liczba włośni w 1g	Masa próbki w g pobranych mięśni
	przepona
0,25	10
0,5	6
1	3
2-3	3
10	1

Ćwiczenie10 10.12.2013

Urzędowe metody wykrywania włośni w mięsie

Rozporządzenie 2075/2005r z 5 grudnia 2005 dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni. + zmiany:

-338 z 22.12.2005

-320 z 18.11.2006

-281 z 25.10.2007

Metody badania:

1. Referencyjna – wytrawianie próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania

2. Równoważne

1. mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej przy życiu techniki sedymentacji lub izolacji filtrowej

2. automatycznego wytrawiania próby zbiorczej o masie do 35g

3. metoda leteksowa

1. Trichinoskopowa [kompresorowa] – pod licznymi rygorami

Referencyjna metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania:

1. Pobieranie próbek od pojedynczych zwierząt

2. Tworzenie próby zbiorczej

3. Sporządzenie płynu wytrawiającego

4. Wytrawianie

5. Pierwsza sedymentacja w rozdzielaczu - 30minut

6. Zlewanie materiału do badań z rozdzielacza do cylindra

7. Powtórna sedymentacja przez 10 minut

8. Przeniesienie odpowiedniej ilości materiału (osadu) na rynienkę (ramkę) akrylową lub płytkę Petriego

9. Badanie osady pod trichinoskopem lub mikroskopem stereoskopowym

10. Interpretacja wyników badania i ewentualne postępowanie

Płyn trawiący: 10g pepsyny, 2l wody 46-48 st C i 16ml 25% kwasu solnego

Sprzęt:

-nóż lub nożyczki do pobierania próbek

-tace z oznaczonymi polami do pobierania próbek

-rozdrabniacz / malakser do rozdrobnienia mięsa

-mieszadło magnetyczne z termostatem

-sito, lejek, zlewki, cylinder

-rozdzielacz stożkowy

-rynienka do oglądania oraz płytki Petriego

-waga z dokładnością do 0,1g

-termometr i minutnik

Pobieranie próbek

świnie:

1. Odnoga przepony

-tuczniki – minimum 1g

-knury i maciory hodowlane – minimum 2g

1. Przy braku odnóg

-część żebrowa lub mostkowa przepony lub

-mm żuchwowe lub

-mm języka lub

-mm brzucha

W takim przypadku zwiększa się masę próbki dwukrotnie, czyli próbki o masie odpowiednie minimum 2g lub 4g

1. Kawałki mięsa – próbka o masie minimum 5g

konie:

1. mm języka lub mm żuchwowe – minimum 10g

2. w przypadku braku wymienionych mm – odnoga przepony, z którego pobiera się próbkę o większej (ale nie określono jakiej) masie

dziki:

1. mm przedramienia, języka lub przepony minimum 10g

inne zwierzęta wolno żyjące:

-niedźwiedzie – przepona, mm żwacze i język

-morsy – język

-krokodyle – mm żwacze, skrzydłowe i międzyżebrowe

-ptaki – mm w obrębie głowy np. mm żwacze i szyi

Zawsze pobiera się nie mniej niż 10g

Tworzenie próby zbiorczej:

Etap I – próbę o masie 100g tworzymy z:

-100 tusz tuczników po 1g każda gdy mamy filary przepony

-50 tusz loch lub knurów po 2g każda gdy mamy filary przepony

-50 tusz tuczników po 2g każda gdy mamy próbki zastępcze

-25 tusz loch lub knurów po 4g gdy są próbki zastępcze

-20 kawałków mięsa wieprzowego po 5g każdy z każdego kawałka

-20 tusz końskich po 5 g z każdej tuszy

-20 tusz dzików po 5g z każdego dzika

-10 tusz innych zwierząt wolno żyjących po 10g z każdego osobnika

W pierwszym etapie badania w próbce zbiorczej o masie 100g może być reprezentatywnych:

1. 100, 50 lub 25 tusz wieprzowych, ewentualnie 20 kawałków mięsa wieprzowego

2. 20 tusz końskich lub 20 dzików

3. 10 tusz innych zwierząt

1. W przypadku badania tusz wieprzowych w razie potrzeby można do próby zbiorczej 100g, dodać 15 sztuk po 1g i trawić w 2 litrach płynu trawiącego w tej samej próbie zbiorczej

2. Więcej jak 15 próbek należy traktować jako osobną próbę zbiorczą (można całość próbek podzielić na połowę i zwiększyć masę próbki)

3. Dla prób złożonych z nie więcej niż 50 próbek objętość płynu można zredukować do 1 litra nie można redukować ilości płynu o więcej niż pół litra)

4. Jeżeli badane jest więcej niż 15 a mniej niż 100, objętość płynu trawiącego może być proporcjonalnie zmniejszana lub zwiększana masa próbki

Sporządzanie płynu wytrawiającego:

1. 16 ml 25% (lub 10ml 37% lub 25ml 17,4%) HCl + 2l wody 46-48st C – 0,225% roztwór kwasu

2. 10 g pepsyny w proszku o mocy:

-1:10 000 NF lub

-1: 12 500 BP lub

-2000 FIP

lub 30 ml stabilizowanej pepsyny płynnej o aktywności min. 660 j/ml (EP) – 0,5% roztwór pepsyny

20 ml płynu do wytrawiania na 1g mięsa

Wytrawianie:

1. Czas to 30 minut z dopuszczalnym wydłużeniem (tkanka języka, dziczyzna), ale nie dłużej niż godzina

2. Temperatura 44-46st C

3. Odpowiednie ustawienie szybkości obrotów mieszadła

Pierwsza sedymentacja w rozdzielaczu:

1. Przelewanie strawionej próby do rozdzielacza przez sito ze stali nierdzewnej o średnicy oczka 180 mikrometrów i średnicy zewnętrznej 11cm (kontrola skuteczności procesu wytrawiania – jeżeli na sitku zostanie 1gmięsa to trzeba powtórzyć wytrawianie)

2. Czas sedymentacji 30 minut

Druga sedymentacja w cylindrze:

1. Wypuszczenie z rozdzielacza 40ml osadu do cylindra lub probówki wirnikowej

2. Druga sedymentacja w cylindrze trwa 10 minut

Przeniesienie materiału do badań do rynienki lub na płytkę Petriego:

1. Odessanie 30 ml supernatantu z cylindra

2. Przeniesienie pozostałych 10 ml osadu do rynienki lub na płytkę Petriego

3. Przepłukanie cylindra 10ml wody destylowanej i umieszczenie popłuczyn w rynience•

Badanie osadu:

1. Niezwłocznie po przeniesieniu osadu do rynienki

2. Przy użyciu trichinoskopu lub mikroskopu stereoskopowego pod powiększeniem 15-20x oraz 60-100x

Oczyszczanie osadu:

W przypadku zaciemnionego osadu lub z braku czasu na bezpośrednie objerzenie wytrawionego osadu można 2-4x wykonać II etap sedymentacji używając wody destylowanej

Interpretacja wyników:

1. Brak włośni w oglądanym osadzie – wynik ujemny kończy procedurę badawczą na I etapie wytrawiania

2. Wynik dodatni lub wątpliwy obliguje badającego do podjęcia procedury przewidywanej dla tej sytuacji, a więc przejście do II i III etapu wytrawiania

W/w procedura polega na:

1. w przypadku tusz wieprzowych

-zestawienie 20 (10 lub 5) grup po 5 tusz w każdej i wprowadzenie do badania po 20g mięsa z każdej tuszy do próby zbiorczej –II etap wytrawiania

-po stwierdzeniu włośni w którejkolwiek próbie zbiorczej reprezentującej 5 tusz – ponownie pobranie próbek o masie 20g z każdej tuszy i poddanie ich oddzielnemu badaniu – III etap wytrawiania

1. w przypadku tusz końskich

-pobranie kolejnych próbek jednostkowych o masie 50g

-i już na tym etapie oddzielne badanie tusz

1. w przypadku tusz zwierząt wolnożyjących

-przepisy nie określają procedury postępowania; w tej sytuacji należałoby wzorować się na postępowaniu

przewidzianym zapisami prawa dla tusz dzików

Badanie uważa się za zakończone po zidentyfikowaniu wszystkich zarażonych włośniami tusz. Próbki mięśni pobrane z tusz zarażonych podlegają konserwacji 90% alkoholem etylowym i przekazaniu do krajowego (lub unijnego) laboratorium referencyjnego celem identyfikacji gatunkowej. Przepisy nakazują również poddanie wszystkich płynów obróbce termicznej w temperaturze nie niższej niż 60st C oraz inaktywację chemiczną, np. formaliną sprzętu używanego do badania.

Obróbka mrożeniem

metoda I w temperaturze 25st C

-kawałki o średnicy 25cm – 240h

-kawałki o średnicy 25-50 cm – 480

metoda II

-kawałki o średnicy 15cm

20 dni w temp -15st C

10 dni w temp -23st C

6 dni w temp -29st C

-kawałki o średnicy 15-50cm

30 dni w temp -15st C

20 dni w temp -23st C

12 dni w temp -29st C

metoda III – temperatura mierzona wewnątrz mięsa

106h w temp -18

82h -21st

63h w temp -23st C

48h w temp -26st C

35h w temp -29st C

22h w temp -32st C

8h w temp -35st C

0,5h w temp -37st C