Marta Kamieniecka Biochemia laboratorium

Patrycja Kąkol piątek TN 11:15 – 13:00

Sprawozdanie nr 1

Temat: Skład pierwiastkowy komórki

Zadanie 3.

Wykrywanie węgla i wodoru ( w postaci produktów spalania i biomasy)

Materiały i odczynniki:

- sproszkowane suche drożdże piekarskie lub liście (1/3 objętości użytego tlenku miedzi

- palnik gazowy

- sucha probówka zatkana gumowym korkiem z umieszczoną w nim wygiętą rurką szklaną (plastikową rurką) – szczelny układ

- probówka bez korka

- sproszkowany tlenek miedzi (II) – CuO

- wodorotlenek wapnia – Ca(OH)₂

Wykonanie:

Do suchej próbówki należy dodać nieco sproszkowanego tlenku miedziowego. Należy go podgrzać do wysuszenia. Po ostygnięciu dodać sproszkowanych suchych drożdży piekarskich lub liści w takiej ilości, aby odpowiadały 1/3 objętości użytego tlenku miedzi. Zawartość próbki zmieszać i zamknąć korkiem z umieszczoną w nim wygiętą rurką szklaną. Podgrzewać próbówkę nad płomieniem palnika gazowego, a wylot szklanej rurki umieścić w próbówce z wodą barytową.

Wnioski:

Po paru minutach w próbówce z wodą barytową zauważyłyśmy wytrącanie białego osadu – węglanu baru. Na dnie podgrzewanej próbówki z badaną próbą pojawił się czerwony osad tlenku miedziawego lub miedzi metalicznej, a w górnej chłodniejszej części próbówki pojawiły się krople wody. Wytrącony osad – węglan wapnia i pojawienie się kropel wody potwierdzają obecność węgla i wodoru w próbówce.

Zadanie 4

Wykrywanie fosforu, siarki i żelaza

Materiały i odczynniki:

- masa popielna

- rozcieńczony kwas azotowy VI 0,1 N – HNO₃

- rozcieńczony kwas solny 0,1 N

Wykonanie:

Po oziębieniu masy popielnej jedną część popiołu należy rozpuścić w rozcieńczonym kwasie azotowym (0,1 N), a drugą w rozcieńczonym kwasie solnym (0,1 N) i przesączyć przez sączek bibułowy

W przesączu z kwasem azotowym należy przeprowadzić próbę w celu stwierdzenia:

- obecności fosforu w formie fosforanów

- siarki w postaci siarczanów.

W wyciągu z kwasu solnego należy wykonać próbę w celu stwierdzenia obecności:

- żelaza.

Wykrywanie fosforu

Materiały i odczynniki:

- szkiełko zegarkowe

- palnik gazowy

- drewniane szczypce

- 1 % roztwór molibdenianu amonowego w kwasie azotowym

- 1 % (NH₄)₂MoO₄ w HNO₃ - TRUCIZNA

Wykonanie:

Do 2 kropli przesączu na szkiełku zegarkowym dodać 2 krople 1 % roztworu molibdenianu amonowego w kwasie azotowym. Ostrożnie podgrzewać szkiełko do temperatury wrzenia.

PO₄^3- + 3 NH₄⁺ + 12 MoO₄^2- + 24 H⁺ (NH₄)₃H₄[P(Mo₂O₇)₆] + 10 H₂O

Wnioski:

Roztwór (NH₄)₂MoO₄ w HNO₃ wytrącił z roztworów fosforanów żółty krystaliczny osad fosforomolibdenianu amonowego. Wytrącony osad świadczy o obecności fosforu w próbówce.

Wykrywanie siarki

Materiały i odczynniki:

- szkiełko podstawowe

- roztwór chlorku baru 0,5 N – BaCl₂ – TRUCIZNA.

Wykonanie:

Na szkiełko podstawowe nanieść 1 kroplę przesączu (im więcej przesączu tym lepiej) i 1 kroplę roztworu chlorku baru 0,5 N.

SO₄^2- + BaCl₂ BaSO₄ + 2 Cl^-

Wnioski:

Na szkiełku pojawił się biały krystaliczny osad siarczanu baru.

Od razu następuje zmętnienie (biały osad).

Wytrącony osad świadczy o obecności siarki w próbówce.

Wykrywanie żelaza

Materiały i odczynniki:

- szkiełko zegarkowe lub skrawek bibuły

- 1 % K₄[Fe(CN)₆] – żelazicjanek potasu (cjanożelazin potasu) - TRUCIZNA

Wykonanie:

Na szkiełku zegarkowym zmieszać kroplę przesączu z HCl (im więcej przesączu tym lepszy efekt) z kroplą 1 % K₄[Fe(CN)₆].

4 Fe³⁺ + 3 Fe(CN)₆^4- 4 Fe₄ + [Fe (CN)₆]₃

Wnioski:

Jony cyjanożelazinu wytrącają z roztworów zawierających jony Fe³⁺ w środowisku obojętnym lub słabokwaśnym ciemnoniebieski osad cyjanożelazinu żelazowego, tzw. błękitu pruskiego Fe₄[Fe(CN)₆]_3.

W naszej próbówce osad nie był intensywny, gdyż nasza metoda jest skuteczna przy większych stężeniach.