Czy niepowiadomienie pokrzywdzonego w sprawie z art. 278 k.k. o terminie rozprawy tamuje jej rozpoznanie? Czy sytuacja wyglądałaby inaczej gdyby pokrzywdzonego nie zawiadomiono o terminie rozprawy w sprawie o przestępstwo z art. 197 § 3 k.k.?
W postępowaniu toczącym się przeciwko Henrykowi O. prokurator zdecydował się nie odczytywać aktu oskarżenia w całości (pomimo protestów oskarżonego i jego obrońcy), gdyż jak stwierdził jest on niezwykle obszerny. Odczytał zatem wstępną część aktu oskarżenia, z której wynikało kto i o co jest oskarżony, nie przeczytał zaś jego uzasadnienia, ani nie wskazał na jakich dowodach opiera oskarżenie i jakie są jego prawne podstawy. Gdy prokurator kończył swoją wypowiedź, wstał zasiadający w części dla publiczności pokrzywdzony Tomasz K., który pozostał na Sali mimo, iż miał składać zeznania w charakterze świadka i oświadczył, że chce przystąpić do sprawy w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Czy sąd pozytywnie rozpatrzy wniosek Tomasza K.? Czy prokurator naruszył przepisy? Czy Tomasz K. mógł przebywać w Sali rozpraw w momencie odczytywania aktu oskarżenia? Wygaśnięcie jakich terminów następuje po rozpoczęciu przewodu sądowego?
W czasie składania wyjaśnień przez drugiego z trzech oskarżonych o przestępstwo o czyn z art. 18 § 1 w zw. z 280 § 1 k.k., Tamara K. – która składała wyjaśnienia jako pierwsza postanowiła, że wprawdzie nie przyzna się do winy, ale zaproponuje sądowi swoistą ugodę. Zgłosiła więc ustny wniosek do protokołu o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie jej kary dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata. Sprzeciwił się temu drugi z oskarżonych Jan M., zaś pokrzywdzony Tadeusz N. nie zgłosił sprzeciwu, ponieważ pomimo powiadomienia go o terminie rozprawy nie pojawił się w sądzie. Prokurator Barbara K. miała pewne wątpliwości, gdyż wniosek Tamary K. wydawał jej się zasadny, jednak uważała, że okres próby powinien wynosić trzy lata i na oskarżoną powinny zostać nałożone niektóre obowiązki wymienione w art. 72 § 1 k.k. oraz grzywna wysokości 180 stawek dziennych. Czy sędzia może uwzględnić wniosek TK o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej? Czy prokurator ma możliwość wpłynięcia na treść wniosku i wyroku skazującego? Czy oskarżona może złożyć w omawianych warunkach wniosek o warunkowe umorzenie postępowania? Co powinna zrobić Tamara K. w sytuacji, w której sąd po udaniu się na naradę wydał wyrok inny niż ten który z nią ustalono (skazujący ją na karę dwóch lat pozbawienia wolności jednak bez warunkowego zawieszenia jej wykonania)?
Janina M. oskarżona o popełnienie przestępstw z art. 18 § 3 w zw. z 286 § 1 k.k. oraz o popełnienie przestępstwa z art. 233 k.k. oświadczyła na rozprawie, że nie pamięta żadnych okoliczności dotyczących zarzucanych jej czynów, gdyż na skutek zawodu miłosnego doznała amnezji. Sąd dysponował jednak jej wyjaśnieniami odnośnie okoliczności pierwszego z zarzucanych czynów, złożonymi w postępowaniu przygotowawczym. Nadto posiadał także zeznania Janiny M. złożone w charakterze świadka, w sprawie jej byłego chłopaka, który był „mózgiem biznesu”, z powodu którego Janina M. trafiła w ręce wymiaru sprawiedliwości (treść tych zeznań – jak się później okazało fałszywa – spowodowała, że Janina M. została oskarżona o przestępstwo z art. 233 k.k.) Czy sąd może odczytać fragmenty zeznań i wyjaśnień Janiny M.? Czy Janina M. będzie miała obowiązek odnieść się do swoich dawnych wypowiedzi? Czy Janina M. może oświadczyć sądowi, że wszystko co miała do powiedzenia odnośnie zarzuconego jej przestępstwa pomocnictwa do oszustwa, powiedziała zeznając jako świadek w sprawie przyjaciela jej byłego chłopaka i żeby sąd odczytał właśnie te zeznania?
Sąd Okręgowy w Krakowie badający sprawę Janusza M. – pensjonariusza miejscowego zakładu dla ociemniałych, oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. 148 § 1 k.k. wydał postanowienie o przesłuchaniu pokrzywdzonego Petroniusza M. – przebywającego na leczeniu w szpitalu Gdańskiej Akademii Medycznej - przez jedną z ławniczek. Czy Sąd naruszył przepisy prawa procesowego? Któremu sądowi Sąd Okręgowy w K. mógłby ewentualnie zlecić przesłuchanie pokrzywdzonego? Czy obrońca Janusza M. jest zobowiązany do wzięcia udziału w przesłuchaniu świadka?
Janusz M. wyjaśniał jako ostatni z czterech oskarżonych i ku ich zaskoczeniu przyznał się do winy, co więcej – wyczerpująco, ze szczegółami przedstawił przebieg zarzucanego im pobicia (art. 158 § 1 k.k.). W tej sytuacji pozostali oskarżeni złożyli wnioski o skazanie ich i orzeczenie każdemu z nich kary w najniższym ustawowym wymiarze. Prokurator zauważył, że:
1) wniosek taki mogli złożyć jedynie przy składaniu wyjaśnień i jest on bezskuteczny,
2) uwzględnienie wniosku będzie wyrazem niekonsekwencji sądu, który uprzednio nie uwzględnił wniosku o skazanie na posiedzeniu w trybie art. 335 i 343 k.p.k.,
3) na sali nie ma pokrzywdzonego, a on z pewnością nie wyraziłby zgody na zastosowanie art. 387 k.p.k.,
4) możliwe jest, co najwyżej, zastosowanie art. 388 k.p.k.
Czy można uwzględnić wniosek?
W sprawie o publiczne znieważenie miejscowej społeczności Romów prowadzący dochodzenie policjant nie przesłuchał pokrzywdzonych, ani nie przeprowadzono oględzin wozów. Kilkukrotne próby wezwania ich na rozprawę w celu przesłuchania nie powiodły się, więc gdy do sądu dotarła wiadomość o pojawianiu się w sąsiedniej miejscowości poszukiwanego taboru, sąd za zgodą stron wyznaczył ławnika do przeprowadzenia czynności na miejscu. Na miejscu okazało się jednak, że tabor zniknął po raz kolejny i czynności nie da się przeprowadzić. Sąd zdecydował zatem zwrócić sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego i przedstawienia odpowiednich dowodów. Prokuratorowi nie udało się jednak zlokalizować taboru i po sześciu miesiącach bezskutecznego oczekiwania sąd uznał za zasadne wydanie wyroku uniewinniającego.
Czy postępowanie sądu było prawidłowe?
W czasie rozprawy głównej toczącej się przed Sądem Okręgowym w O. oskarżony Ferdynand M. obcesowo zaczepiał jedną z ławniczek : 65 – letnią Eugenię K. – wykonując różne gestu sugerujące, co zrobiłby ławniczce, gdyby zostali ze sobą „sam na sam”. Jan M. - Sędzia Przewodniczący nie zamierzał tolerować tego stanu rzeczy, wydał więc zarządzenie nakazujące opuścić Ferdynandowi M. salę na 40 minut. To spowodowało, że Ferdynand M. jeszcze w czasie, gdy wyprowadzono go na korytarz zupełnie się uspokoił. Po 40 minutach, oskarżonego sprowadzono z powrotem. Jednak w czasie składania wyjaśnień, odnośnie dowodów, które przeprowadzono pod jego nieobecność oskarżony zaczął przeklinać (i to pomimo upomnień Przewodniczącego). Poradź Janowi M. co powinien w tej sytuacji zrobić? Czy wszystko odbyło się prawidłowo?
Jan M. i Teodor K. oskarżeni o popełnienie przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. stawili się na rozprawie głównej (obydwaj odpowiadali z wolnej stopy). Jan M. stanowczo odmówił składania jakichkolwiek wyjaśnień. W czasie składania wyjaśnień przez Teodora K., Jan M. wybiegł z sali i oddalił się w nieznanym kierunku. Sędzia Jolanta K. zadecydowała, że będzie prowadzić rozprawę w dalszym ciągu, pomimo nieobecności oskarżonego, gdyż jej zdaniem obecność Jana M. nie jest niezbędna. Czy Jolanta K. postąpiła słusznie? Jakie przesłanki muszą wystąpić łącznie aby sąd mógł podjąć tego rodzaju decyzję? Jak powinna postąpić Jolanta K., gdyby uznała że obecność Jana M. jest niezbędną?
Oskarżona Elżbieta K. pojawiła się na rozprawie głównej wyznaczonej w poniedziałek o 8 rano wracając prosto z dwudniowej imprezy, w czasie której „nie wylewała za kołnierz”. Czuła się fatalnie, ciągle przysypiała i chrapała, w dodatku zbierało jej się na mdłości. Sędzia Karol K. zwrócił się do protokolanta, aby ten przyniósł z sądowej portierni alkomat. Badanie wykazało, że Elżbieta K. ma we krwi 1,1 ¬promila alkoholu. Przewodniczący wydał więc zarządzenie nakazujące Elżbiecie K. opuszczenie sali rozpraw i kontynuował rozprawę pomimo okoliczności, iż był to pierwszy termin i oskarżona nie złożyła jeszcze wyjaśnień. Czy Przewodniczący postąpił słusznie?
W jakich sytuacjach sądowi wolno przeprowadzić rozprawę bez obecności oskarżonego jeżeli oskarżony odpowiada z wolnej stopy?
Jak powinien postąpić Przewodniczący w sytuacji, gdy wyjaśnienia ma składać oskarżony będący osobą niepełnosprawną – poruszającą się na wózku inwalidzkim?
Jadwiga K. została wyznaczona jako obrońca z urzędu dla Mariana M. -oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art. 148 par. 1 k.k. Niestety: Marian odmawiał jakiejkolwiek współpracy, twierdząc że z kobietą rozmawiać nie będzie, gdyż kobiety są głupie i domaga się wyznaczenia prawdziwego obrońcy. Na rozprawie głównej Marian M. oświadczył, iż „wypowiada stosunek obrończy Jadwidze K.”. Jak w tej sytuacji powinien postąpić sąd?