Przyrządowe zaopatrzenie dróg oddechowych

Intubacja dotchawicza

Wskazania intubacji:

-nagłe zatrzymanie krążenia

-niewydolność oddechowa z koniecznością prowadzenia sztucznej wentylacji

-zapewnienie drożności dróg oddechowych u chorych nieprzytomnych – w razie konieczności płukania żołądka

Powikłania w czasie intubacji:

-uszkodzenie warg, dziąseł, języka

-złamania zębów

-krwawienie z błon śluzowych gardła, języka, nosa, jamy nosowo-gardłowej

-kurcz głośni spowodowany traumatyczną intubacją u przytomnego chorego.

-niedrożność dróg oddechowych z powodu zagięcia rurki lub niedrożności jej światła

-zaburzenie rytmu serca, spowodowane przedłużającymi się manipulacjami w części krtaniowej gardła u chorych w złym stanie ogólnym.

Przyczyny utrudniające intubacje:

-krótka umięśniona szyja

-cofnięta żuchwa z rozwartymi kątami żuchwowymi

-wystające górne siekacze

-mała ruchomość żuchwy, małe rozwarcie ust

-wydłużone i wysoka wysklepione podniebienie w połączeniu z długą i wąską jamą ustną

-krwawienie w obrębie jamy ustnej

-złamanie w obrębie krtani

-obrzęk głośni lub nagłośni

-masywny uraz twarzy z zaburzonymi warunkami anatomicznymi.

Koniec rurki intubacyjnej po wprowadzeniu powinien się znajdować 5-7 cm powyżej rozwidlenie tchawicy

Manewr Sellicka polega na uciśnięciu chrząstki pierścieniowatej celem zapobieżenia cofaniu się treści żołądka i łatwiejszego uwidocznienia strun głosowych.

Przygotowanie chorego, ratownika i sprzęt:

-rękawiczki

-ochrona oczu – okulary i maska

-zestaw do intubacji – sprawdzamy czy jest kompletny i sprawny

-kontrola rurki dotchawiczej – kształt otwartej litery J

-kontrola szczelności balonu uszczelniającego – 10ml powietrza – po kontroli balon całkowicie opróżnić pozostawiając strzykawkę podłączoną do przewodu balonu – poślizg-lidokaina.

-gotowy do użytku ssak

-asystent – wykonanie rękoczynu Sellicka w unieruchomieniu głowy odliczanie do 30 wstrzymanie oddechu własnego

-lidokaina – podana 4-5 minut przed planowaną intubacją zmniejsza szkodliwy wpływ intubacji na układ krążenia i ciśnienie śródczaszkowe; dla osoby dorosłej dawka 1-1,5mg-kg dożylnie.

Intubacja przez usta pod kontrolą wzroku

Intubacja przez nos

Intubacja po palcu

Intubacja za pomocą świecącej prowadnicy

Potrzebny sprzęt:

-źródło tlenu

-worek samorozprężalny z maską

-ssak i cewnik do odsysania wydzieliny

-monitor EKG i puls oksymetr

-łyżka laryngoskopu prosta – Millera lub krzywa – Macintosha i rękojeść

-przezroczyste rurki dotchawicze rożnych rozmiarów

-prowadnica do nadania kształtu rurce

-pojemnik z lidokaina

-żel do smarowania rurki – może to być żel 2% ligo kainowy lub silikonowy – ułatwiający poślizg

-rurka ustno-gardłowa

-strzykawka 10-20ml

-kleszczyki Magilla

-plaster lub specjalny kołnierz utrzymujący rurkę we właściwej pozycji

Potwierdzenie prawidłowego ułożenia rurki

-przesunięcie do przodku wyniosłości krtaniowej przy wprowadzeniu rurki dotchawiczej

-kaszel, napinanie się, walka chorego z rurką, każdy dźwięk ze strun głosowych świadczy, ze rurka jest w przełyku - USUNĄĆ

-kondensacja pary wodnej przy wydechu na wewnętrznej powierzchni rurki – nie 100% pewności

-prawidłowa podatność przy wentylacji workiem – stawia ciągły opór.

-brak przecieku powietrzu wokół rurki – przeciek świadczy o intubacji przełyku

-stosowane unoszenie się klatki piersiowej – zmiana koloru skóry, odczyt pulsoksymetru

-detektor CO2; balon zasycający

NATYCHMIAST po intubacji OSŁUCHAC miejsca: NADBRZUSZE – prawidłowo brak dźwięku, W

PRAWEJ I LEWEJ LINII PACHOWEJ ŚRODKOWEJ oraz potwierdzić ruchu klatki piersiowej. Po potwierdzeniu położenia rurki należy ją umocować