WYBRANE PROBLEMY KRYMINOLOGII I KRYMINALISTYKI.
Ćwiczenia 2.10.2012
Patologia społeczna- jest to dyscyplina naukowa zajmująca się zjawiskami społecznie patologicznymi, przez które należy rozumieć zachowania działające destrukcyjnie na społeczeństwo, a przy tym nie zgodne z przyjętymi wartościami w danym kręgu kulturowym.
( … ktoś tam)
Patologia społeczna- jest to ten rodzaj zdarzenia, ten typ instytucji, ten typ funkcjonowania jakiegoś systemu społecznego, czy wreszcie ten rodzaj struktury jakiegoś systemu społecznego, który pozostaje w zasadniczej nie dającej pogodzić się sprzeczności ze światopoglądowymi wartościami, które są przyjęte w danym społeczeństwie.
(Podgórecki)
Do najczęściej występujących form zjawisk patologii społecznej należy zaliczyć:
Przestępczość
Narkomania
Alkoholizm
Prostytucja
Samobójstwa
Bezrobocie
Bezdomność
Żebractwo
Funkcjonowanie subkultur młodzieżowych
Funkcjonowanie sekt
Uzależnienia od czynności
Hazard
Ćwiczenia, 9.10.2012
Cechy wspólne form zjawiskowych patologii społecznej:
Ponadczasowość
Ponad kulturowość
Wzajemność powiązań
Przyczyny tkwią w podłożu biopsychologicznym i społecznym
Charakteryzuje je pewien dynamizm, nie pozostają w stagnacji
Powodują ujemne skutki zarówno dla jednostki jak i dla całego społeczeństwa
Występują w każdym społeczeństwie, niezależnie od panujących stosunków społeczno- politycznych
Dotyczą różnych środowisk społecznych
Występują zarówno wśród osób starszych jak i nieletnich
Występują zarówno w środowiskach miejskich jak i wiejskich z tymże znaczna ich ilość dotyczy dużych aglomeracji miejskich
Napiętnowane są przez społeczeństwo
Cechuje je wysoki stopień kryminalizacji
Społeczeństwo prowadzi działania zwalczające i zapobiegające
Każde z nich pomimo wspólnych cech ma swój odrębny charakter
Wszystkie określane są, jako ujemne zjawiska społeczne
Nauki pomocnicze kryminologii:
-psychologia
-pedagogika społeczna
-socjologia
-statystyka
-psychiatria
-medycyna sądowa
-ekonomia
-historia
-farmacja
- patologia społeczna
-profilaktyka społeczna
-polityka kryminalna
-prawo karne materialne
-prawo karne procesowa
-prawo karne wykonawcze
-wiktymologia kryminalna
-kryminalistyka
-suicydologia (nauka o samobójstwach)
WYKŁAD, 9.10.2012
PRZEDMIOT, DZIAŁ i ZADANIA KRYMINOLOGII ORAZ METODY BADAŃ KRYMINOLOGICZNYCH.
Crimen- zbrodnia, przestępstwo; logos- nauka
Wg Lernell
Kryminologię należy ujmować w znaczeniu wąskim sensu stricte i znaczeniu szerokim sensu largo. Kryminologia sensu stricte jest to nauka o czynniku genetycznym przestępstwa. I tak rozumiana kryminologia pokrywa się z etiologią faktów kryminalnych. Natomiast w sensu largo jest to nauka o czynniku genetycznym przestępstwa o różnych cechach i objawach czynów kryminalnych oraz o strukturze i dynamice kryminalnej.
Wg Tyszkiewicza
Kryminologia- jest to nauka o przestępstwie, przestępczości i przestępcy oraz o funkcjonowaniu systemu przeciwdziałania przestępczości.
Wg Świdy
Kryminologia- jest to nauka empiryczna należąca do grupy nauk o zachowaniu się człowieka w społeczeństwie, której przedmiotem badan jest przestępca, przestępstwo i przestępczość, najmowana, jako zjawisko społeczne pod kątem widzenia ich struktury dynamiki, przyczyn je powodujących oraz czynników uniemożliwiających czy też utrudniających rozwój tych zjawisk.
Wg Hołysta !!
Kryminologia- jest to nauka o przestępstwie i przestępcy, o objawach i przyczynach przestępczości i innych związanych z nią zjawisk patologii społecznej oraz o ich zapobieganiu a także o funkcjonowaniu systemu sprawiedliwości karnej.
PRZESTĘPSTWO- jest to czyn człowieka zabroniony przez ustawę pod groźbą kary obowiązującą w chwili jego popełnienia jako zbrodnia lub występek, który jest bezprawny, zawiniony i o stopniu szkodliwości społecznej większej niż znikoma.
PRZESĘPCZOŚĆ- zbiór czynów zabronionych przez ustawę pod groźbą kary, które zostały popełnione na określonym terenie w danej jednostce czasu.
Hołtys podzielił kryminologię na 4 podstawowe działy:
Symptomatologia (fenomenologia) kryminalna- jest to dział zajmujący się formami, objawami przestępczości, do których m.in. należy zaliczyć:
-sposoby popełniania przestępstwa (nodus operandi)
-geografie kryminalną (rozmieszczenie przestępczości)
-strukturę i dynamikę przestępczości
Niektóre elementy organizacji świata przestępczego (np. porozumiewanie się przestępców, używanie pseudonimów)
Etiologia kryminalna- dział zajmujący się przyczynami przestępczości. Generalnie przyczyny przestępczości dzielimy na;
-społeczne (środowiskowe, socjologiczne, egzogenne)
-indywidualne (biopsychologiczne, osobowościowe, endogenne)
3. profilaktyka kryminologiczna- zajmując się genezą i etiologią faktów kryminalnych, bazując na dorobku pedagogiki społecznej i psychologii ma za zadanie nadania pozytywnego kierunku aktywności ludzkiej oraz usunięcia ujemnych postaw i tendencji jeżeli takie w określonym zachowaniu występują
4. funkcjonowanie systemu sprawiedliwości karnej- jest to dział zajmujący się w sposób szczególny polityka karna państwa która jest ściśle związana z funkcjonowaniem organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.
POLITRYKA KARNA- ma na celu dostosowanie rodzaju i wielkości kary do okoliczności i sposobu popełnienia przestępstwa oraz osobowości sprawcy w taki sposób żeby z jednaj strony ochronić społeczeństwo przed jego działaniem z drugiej natomiast dać mu możliwości powrotu do społeczeństwa.
16.10.2012
1885r. ukazuje się praca włoskiego antropologa Rafaelo Garofalo, którą zatytułował „kryminologia” i jest uznawany za ojca kryminologii.
RODZAJE I METODY BADAŃ KRYMINOLOGICZNYCH
Celem badań kryminologicznych jest tworzenie uogólnień teoretycznych i wypracowywanie dyrektyw praktycznych odnoszących się do zapobiegania przestępczości. W związku z tym wyróżnia się bania w zakresie:
- symptomatologii kryminalnej
- etiologii kryminalnej
- profilaktyki kryminologicznej
- funkcjonowania systemu sprawiedliwości karnej
Uwzględniając kryterium badań kryminologicznych wyróżnia się studium przypadku i badanie monograficzne. Badanie, którego przedmiot ma charakter wyraźnie jednostkowy ( jedno przestępstwo, jedne przestępca) nazywamy studium przypadku. Natomiast gdy celem badań jest wszechstronny opis pewnego rodzaju zjawiska, zdarzenia czy przypadku uwzględniający wiele zmiennych, gdy szukamy odpowiedzi, zarówno o wartości zmiennych jak również o ich relacje, nazywamy badaniami monograficznymi.
Stosując kryterium celu badań wyróżnia się badania diagnostyczne, eksplanacyjne (wyjaśniające) i prognostyczne.
Celem badań diagnostycznych jest stwierdzenia czy w badanym obiekcie występują i jak często występują interesujące nas zdarzenia.
Celem badań eksplonacyjnych jest ustalenie zależności występującymi między interesującymi nas zmiennymi czyli krótko mówiąc chodzi tu o ustalenia przyczyn przestępczości.
Celem badań prognostycznych jest przewidywanie rozwoju określonego zjawiska bądź przekształceń przedmiotu pozostającego w zainteresowaniu badacza.
Metody badań kryminologii:
- metody statyczne
- obserwacja
- wywiad
- kwestionariusze
- ankieta
- badania psychologiczne
- badania stanu zdrowia
- wykorzystanie dokumentów
- badanie sposobu komunikowania się przestępców (analiza semantyczna)
Prognozowanie kryminologiczne- jest to zbiór czynności prowadzących do uzyskania informacji o przyszłym przebiegu zjawiska przestępczości. Stosując kryterium przedmiotu prognozowania wyróżnia się prognozy dotyczące przestępczości dorosłych, młodocianych i nieletnich (13-17)
Z kolei stosując kryterium podmiotu prognozującego wyróżnia się:
- prognozy policyjne
- prokuratorskie
- sądownicze
- więzienna
Metody prognozowania kryminologicznego:
- metoda ekstrapolacji – najtańsza i najłatwiejsza, najczęściej stosowana. Polega na tym, że fakty zaistniałe w przeszłości przenosi się jako prawdopodobne na czas przyszły.
- metoda oceny ekspertów
- metoda modelowania
Podstawowe kierunki zastosowania i wykorzystania wiedzy kryminologicznej:
- do ustalenia czynników egzogennych i endogennych warunkujących przestępczość
- kształtowanie polityki kryminalnej państwa i poglądów na przestępczość
- w pracy organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości
23.10.2012
1. Pojęcie i klasyfikacja czynników kryminogennych.
2. Zjawisko przestępczości w ujęciu biopsychologicznym.
3. Zjawisko przestępczości w ujęciu socjologicznym.
Czynniki kryminogenne są to jakieś zdarzenia, stany, które ukazują nam się w polu widzenia rzeczywistości, jako fakty mające wpływ na pojawienie się przestępstwa. Ogólnie dzielimy je na indywidualne i społeczne. Z kolei wg prof. Malca należy wyróżnić następujące rodzaje czynników:
Czynniki prowadzące do demoralizacji np. spożycia alkoholu
Przeciwdziałające ukształtowaniu się właściwych norm prakseologicznych lub ich przyswojeniu
Presja czynników sytuacyjnych
Choroby psychiczne
Na bazie długoletnich badań etiologii kryminalnej ukształtowały się 2 podstawowe kierunki tj. kierunek biopsychologiczny i socjologiczny. Głównym założeniem kierunku biopsychologicznego jest twierdzenie, że główne uwarunkowania przestępczości mają podłoże biologiczne i psychologiczne. Twórcą kierunku jest Cezary Lombroso, natomiast głównym założeniem kierunku socjologicznego jest twierdzenie, że główne uwarunkowania przestępczości tkwią w społeczeństwie w środowisku. Główny twórca i przedstawiciel to Gabriel Trade.
Zjawisko przestępczości w ujęciu biopsychologicznym. w 1876r. Cezary Lombroso publikuje pracę pod tytułem „Człowiek zbrodniarz w stosunku do antropologii, jurysprudencji i dyscypliny więziennej”
Na podstawie przeprowadzonych badań antropologicznych i psychiatrycznych wyprowadził wniosek, że czyn przestępny to zjawisko przyrodnicze i biologiczne, które jest uwarunkowane właściwościami psychicznymi i fizycznymi sprawcy danego czynu. Właściwości fizyczne odnosił przede wszystkim do budowy czaszki człowieka stwierdzając m.in., że mordercy odznaczają się objętością żuchwy, wydatnymi policzkami, bladą twarzą, rzadkim zarostem, włosami czarnymi i gęstymi. Z kolei gwałciciele mają ręce krótkie, wysokie czoło, blond włosy, a także zdarzają się anomalie nosa i organów płciowych. Stwierdził on, że około 40% ogółu przestępców to przestępcy z urodzenia, ponadto wyróżnił przestępców działających w afekcie oraz przypadkowych. Człowiek zbrodniarz jego zdaniem to osoba, która zachowała cechy człowieka przedhistorycznego i takie zachowania jak: grabieże, zabójstwa, zadawanie innym ludziom cierpień są czymś normalnym.
Garofalo stworzył teorię przestępstwa naturalnego i sztucznego oraz niezmienności natury ludzkiej. Przestępstwo naturalne wiązał z naruszeniem 2 podstawowych uczuć, a mianowicie wstrętu do zadawania innym ludziom cierpień oraz poszanowania cudzego prawa własności. Wyróżnia on również przestępców z urodzenia z przewagą ludzi dzikich i niedorozwiniętych umysłowo.
Z kolei Ferri stwierdził, że nie tylko ustrój organiczny człowieka, jego ustrój psychiczny ma wpływ na zachowanie przestępcze, ale również takie cechy i właściwości jak: rasa, wiek, płeć, klimat oraz niektóre warunki społeczne takie jak gęstość zaludnienia, industrializacja, alkoholizm oraz czynniki ekonomiczne i polityczne. Wyróżniał on przestępców z urodzenia, chorych umysłowo, z namiętności, z nawyknienia i przypadkowych.
Daniel Liszt przestępstwo jest produktem osobistych właściwości przestępcy z jednej strony oraz otaczających go warunków społecznych w chwili popełnienia z drugiej strony.
Rabinowicz wyróżnia on przestępców niepoprawnych i nałogowych, a głównych przyczyn przestępczości doszukiwał się w biologicznym podłożu osobowości człowieka.
Kretschmer wyróżnił 4 typy budowy człowieka:
- leptosomatyk (astening)- szczupłe, wysoka, długie ręce
- pyknik (niski, grubaskowaty)
- atletyk (chłopisko śląskie)
- dysplastyk (wady w budowie ciała)
Goring stworzył teorię tzw. Diatezy kryminalnej czyli rodzinnej, dziedzicznej skłonności do popełnienia przestępstw.
Eyseneka stwierdził on, że główne przyczyny przestępczości tkwią w niewłaściwym funkcjonowaniu odruchów warunkowych, które są zakłócane przez psychopatię.
Teoria endokrynologiczna- w myśl tej torii główne przyczyny przestępczości mają miejsce w niewłaściwym funkcjonowaniu gruczołów dokrewnych takich jak: przysadka mózgowa, szyszynka, tarczyca, nadnercza, trzustka. Nie właściwe ich funkcjonowanie powoduje zaburzenie sfery emocjonalnej, osoby bez jakiegokolwiek powodu wpadają w stany agresji co może prowadzić do działalności przestępczej.
Teoria chromosomalna- osoba wpada w stany agresji itp.
Teoria Durkheima – teoria anomii – stwierdził, że przestępczość jak przeobrażaniu, nie pozostaje w stagnacji. Jest zjawiskiem pożytecznym w społeczeństwie, ponieważ spełnia 2 podstawowe funkcje:
Odchylenia świadomości indywidualnej od świadomości zbiorowej jest warunkiem zmiany i postępu
Jest czynnikiem integrującym społeczeństwo, umacniające więzi społeczne
Natomiast genezy przestępczości doszukiwał się w strukturze społecznej. Jednostka jego zdaniem nigdy nie jest zaspokojona w swoich dążeniach i potrzebach. Stwierdził on im kto ma tym więcej chce, jednak to co otrzymuje od społeczeństwa w postaci nagród jedynie stymuluje a nie zaspokaja jego potrzeb do końca. Granice tym indywidualnym dążeniom może wyznaczać jedynie zewnętrzna kontrola ze strony społeczeństwa.
W prawidłowo funkcjonującym społeczeństwie każdy uświadamia sobie swój poziom aspiracji i dostosowuje go do możliwości ich realizacji. W przypadku gwałtownych zmian mających najczęściej podłoże gospodarcze (gwałtowny wzrost lub recesje) następuje załamanie się kontroli społecznej oraz rozluźnienie więzi społecznych co powoduje, że jednostki może realizować swoją działalność przestępczą.
30.10.2012
KRYMINOLOGIA
TEMAT: Koncepcje etiologii c.d.
Teoria anomii Mertona to kulturowe określone cele oraz zinstytucjonalizowane środki służące do ich realizacji w prawidłowo funkcjonującym społeczeństwie kulturowo określone cele są ścisłe powiązane ze środkami służącymi do ich realizacji. Zakłócanie prawidłowo funkcjonującego społeczeństwa następuje na skutek nadmiernego akcentowania celów lub środków. Jego zdaniem stan anomii oznacza załamanie się struktury kulturowej w wyniku silnego rozdźwięku pomiędzy celami i normalnymi kulturowymi a społecznie stworzonymi możliwościami postepowania zgodnie z nimi dla członków danej grupy społecznej. Wyróżnił dwa rodzaje anomii tj. zwykłą i ostrą.
Anomia zwykła odnosi się do zamieszania w grupie lub społeczeństwie, w których istnieje konflikt systemów wartości, co powoduje pewien niepokój oraz poczucie oderwania od grupy natomiast anomia ostra prowadzi do degeneracji a w konsekwencji rozpadu systemu wartości co powoduje silne lęki. Wyróżnił 5 typów adaptacji do sytuacji dewiacyjnej zachodzącej pomiędzy struktura kulturowa a społeczną i są to następujące typy
konformizm- polega na tym ze kulturowo określone cele realizowane są przy pomocy legalnych środków.
Rytualizm- polega na rezygnacji bądź obniżeniu kulturowo określonych celów i dostosowaniu ich do możliwości realizacji
innowacja- polega na realizacji celów przy pomocy nielegalnych środków
wycofanie się- tzw. rezygnacja z gry, całkowite odrzucenie celów i środków i nie zastępowanie ich innymi.
Bunt- polega na całkowitej rezygnacji z dotychczasowych celów i środków oraz zastąpienia ich innymi, które będą możliwe do zrealizowania
Teoria ekonomiczna Bongera- celntalne w koncpecji bongera to stwirdzenia zamysł przestępczy, jego powstawanie, sily, które powstrzymuja przed realizacja zamyslu przestepczego oraz okoliczności sprzyjające popełnianiu przestępstw. Jego zdaniem zamysł przestępczy jest wynikiem pobudzenia egoistycznego, tendencji tkwiących w człowieku wytworzonych przez system państwa burżuazyjnego. Tendencje egoistyczne rodzą się wraz z rozwojem sil wytwórczych i zmianami zachodzącymi w stosunkach produkcji. W okresie wspólnoty pierwotnej tzw. prymitywnego komunizmu panowały między ludźmi stosunki altruistyczne ludzie byli sobie przyjaźni, produkowali tyle ile było im potrzebne do życia lub przetrwania. Z chwila kiedy nastąpiła nadwyżka produkcji pojawiło się zjawisko przestępczości tak więc rozwarstwienia klasowe, konkurencja i prywatna własność środków produkcji powodują indywidualizacje ludzi i wzrost tendencji egoistycznych. Chciwość, ogólna żądza posiadania nie liczenie się z innymi to główne cechy kapitalistycznych stosunków społecznych, które stanowią podatny grunt do powstawania i realizacji zamysłów przestępczych. Przestępczość klasy posiadającej kapitalistów tłumaczył egoizmem chciwością, niepochamowanym pędem do osiągania coraz więcej. Natomiast przestępczość biedaków klasy nie posiadającej tłumaczył trudną sytuacją ekonomiczną a przede wszystkim biedą, ubóstwem, bezrobociem. Ponadto stwierdził, że ludzie Ci posiadają niskie wyksztalcenie, występuje u nich brak kultury oraz alkoholizm.
Teoria stygmatyzacji (naznaczania Lemerta) stwierdził on że kontrola społeczna rodzi dewiacje. Rozróżnia się 2 rodzaje dewiacji pierwotna i wtórna.
Pierwotna obejmuje te wszystkie mechanizmy, które powodują, że powstaje zamysł dokonania przestępstwa, uwarunkowania w tym zakresie są różnorodne ponieważ obejmują czynniki społeczne, ekonomiczne, osobowościowe i kulturowe. Z kolei dewiacja wtórna ma miejsce wówczas kiedy osoba popełni przestępstwo i następuje reakcja społeczna na jego zachowanie a punktem kulminacyjnym jest proces sądowy w wyniku, którego osoba zostaje skazana na kare pozbawienia wolności i w tym momencie zostaje naznaczona przez społeczeństwo. Poprzez izolację ze środowiska i umieszczenia w zakładzie karnym. Naznaczenia (etykieta) powoduje ze po opuszczeniu zakładu karnego osoba ma trudności w adaptacji w określonym środowisku np. trudności w znalezieniu pracy, mieszkania, co powoduje ponowny powrót do działalności przestępczej.
Teoria kontroli społecznej Hirchiego- centralne twierdzenia w jego teorii to jest to iż jednostka może popełniać przestępstwa ponieważ jej więzi z porządkiem konformistycznym zostały w pewnej mierze załamane. Wyróżnił 4 komponenty więzi jednostki ze społeczeństwem to jest przywiązanie, zobowiązanie, zaangażowanie i przekonanie. Przywiązanie oznacza silne więzi jednostki z jej najbliższym otoczeniem tj. rodziną, przyjaciółmi, kolegami co powoduje, że jednostka jest moralnie zobligowana do przestrzegania prawa. Drugim komponentem jest zobowiązanie, powoduje ze jednostka przestrzega norm prawnych, ponieważ wychodzi z założenia że zachowania konformistyczne przynoszą tylko i wyłącznie zyski natomiast zachowania dewiacyjne tylko i wyłącznie straty. Następnym komponentem jest zaangażowanie polega na tym, że jednostka przestrzega norm prawa, ponieważ jest bardzo mocno zaangażowana w pracę zawodową, życie towarzyskie, działalność społeczna i nie ma czasu nawet myśleć o działalności przestępczej. Ostatni przekonanie polega pełnej świadomości co do słuszności obowiązujących zasad i norm społecznych.
Teoria Lernella, teoria nierówności społecznej stwierdził on że główną przyczyną przestępczości jest przezywanie własnej sytuacji nierówności społecznej i dążenie do niwelowania jej skutków. Nierówność rozumiana jest przez niego bardzo szeroko ponieważ może dotyczyć sfery materialnej, społecznej, kulturowej itp.
6.11.2012
Temat: Charakterystyka przestępczości i sprawców przestępstw w Polsce.
1.Podstawowe pojęcia
Rozmiary, struktura i dynamika przestępczości w Polsce
Zagadnienia przestępczości nieujawnionej tzw. ciemnej liczby przestępstw
Cechy społeczne oraz stan osobowości sprawców najczęściej popełnianych przestępstwa
ad.1.
rozmiar przestępczości- jest to udział zachowań przestępnych w całokształcie działalności członków społeczeństwa. Rozmiar przestępczości możemy określać (nie używając danych liczbowych) poprzez następujące mierniki:
przestępczość rzeczywistą (jest to ogół czynów przestępnych które zostały popełnione na określonym terenie w danej jednostce czasu)
przestępczość ujawniona- jest to ogół czynów w stosunku do których organy ścigania otrzymały informacje i na podstawie tych informacji wszczęły postępowanie przygotowawcze.
Przestępczość stwierdzona- jest to ogół czynów, których charakter jako przestępstw został potwierdzony w wyniku postępowania przygotowawczego
przestępczość osadzona- jest to ogół czynów, których charakter jako przestępstw został potwierdzony w wyniku postępowania sądowego
struktura przestępczości- jest t układ zróżnicowanych a zarazem wzajemnie ze sobą powiązanych elementów, które są sprzężone ze sobą a także z całością mająca swe własne prawa niezależnie od praw rządzących tymi elementami. Zmiany zachodzące w strukturze przestępczości są następujące
-zmiany długofalowe są związane ze zmianami ustrojowymi danego społeczeństwa i mogą mieć charakter zmian ilościowych i jakościowych
zmiany średniofalowe- zachodzą wewnątrz danego społeczeństwa i mogą mieć charakter zmian powolnych i gwałtownych
zmiany krótkofalowe inaczej sezonowe
dynamika przestępczości- jest to tempo i kierunek zmian jakim ulega w czasie liczba stwierdzonych na danym terenie przestępstw
geografia kryminalna- rozmieszczenie terytorialne przestępczości
ad.2
aktualny stan przestępczości w Polsce podobnie jak w innych państwach wyznaczony jest w zasadzie poziomem zagrożenia przestępczością o charakterze kryminalnym. ponad 70% tj. ponad 800 tysięcy przestępstw to przestępstwa kryminalne pozostała ilość około 15% stanowią przestępstwa o podłożu gospodarczym oraz tzw. przestępczość drogowa. (w 2011 roku ogółem w Polsce popełniono ponad 1 150 000 przestępstw). W strukturze przestępczości kryminalnej dominuje przestępczość skierowana na zabór mienia bez użycia przemocy na osobie i są to najczęściej kradzieże i kradzieże z włamaniem. Stanowią one około 40% ogółu przestępstw o podłożu kryminalnym. Do aktualnych tendencji rozwojowych przestępczości kryminalnej należy zaliczyć:
wzrost przestępczości przy użyciu broni palnej i materiałów wybuchowych najczęściej na tle rabunkowym
umiędzynarodowienia przestępczości kryminalnej i ciągle wzrastające w niej udział obywateli innych państw
nasilenie przestępczości po rachunkowej w postaci zabójstw, ciężkich uszczerbków na zdrowiu, uprowadzeń osób
wzrost aktów terroru kryminalnego
wzrost przestępczości zorganizowanej, która posiada bądź przypomina struktury o charakterze mafijnym
Wykład, 13.11.2012
Przestępczość zorganizowana – jest to planowe określone dążenie osiągnięcia zysku bądź władzy, popełnianie przestępstw, które pojedynczo lub w całości mają duże znaczenie gdy więcej niż dwóch uczestników przy podziale pracy współdziała przez dłuższy lub nieokreślony czas przy
wykorzystaniu handlowych lub przemysłowych struktur
stosowanie przemocy bądź innych środków zastraszenia
wywieranie wpływu na politykę, gospodarkę, administrację, organy ścigania i wymiar sprawiedliwości oraz środki masowego przekazu
Do cech przestępczości zorganizowanej należy zaliczyć:
-hierarchiczność grupy
-planowość działania
- hermetyczność wewnętrzna i zewnętrzna grupy
- działalność dostosowana do potrzeb rynkowych w celu osiągania maksymalnych zysków. Zdecydowana większość członków grupy to przestępcy zawodowi.
-niesienie wszechstronnej pomocy członkom grupy oraz ich rodzinom w przypadku kiedy takiej pomocy oczekują np. gdy pozostają zainteresowanie organów ścigania w działaniu swoim stosują przemoc bądź inne środki zastraszenia wpływają na politykę, gospodarkę, administrację, organy ścigania i wymiar sprawiedliwości oraz środki masowego przekazu, ponadto występuje mobilność i międzynarodowy charakter działalności
Osoby wspomagające Szef doradcy, eksperci
działalność ↓
Kierownicy poszczególnych grup
Działających w terenie
↓
Wykonawcy
Formy działalności przestępczej. Najczęściej popełniane przestępstwa to:
-nielegalna produkcja
- przemyt i handel narkotykami
- nielegalny handel bronią i amunicją
- nielegalne przerzuty przez granicę zarówno towarów jak i osób
-handel kobietami
-kradzieże i nielegalny obrót samochodami
- rozboje, kradzieże, wymuszenia rozbójnicze
- wyłudzenia haraczy
- pranie brudnych pieniędzy
- i inne
Grupa p-cza zorganizowana grupa p- cza organizacja p-cza mafia
Obszary zagrożenia przestępczością gospodarczą:
- wyłudzanie towarów masowych w znacznej wartości na szeroką skalę
- wyłudzanie z banków wielomilionowych kredytów pod pozorem zakładanie określonej działalności gospodarczej bądź jej rozbudowy
- niegospodarność
-oszustwa gospodarcze
- przestępstwa podatkowe (VAT, akcyza)
- przestępczość komputerowa
- przestępczość tzw. Intelektualna
- przestępczość związana z kartami płatniczymi
Ad.3
Zagadnienie przestępczości nieujawnionej tzw. Ciemne liczby przestępstw
Przestępczość nieujawniona (ciemna liczba przestępstw) jest to stosunek przestępczości rzeczywistej do przestępczości osądzonej.
Obszary ciemnej liczby są następujące:
stanowią przestępstwa, które w ogóle nie doszły do wiadomości organów ściągania
stanowią przestępstwa, które znane są organom ścigania jednak nie znany jest sprawca
stanowią przestępstwa, w których znany jest sprawca lecz z uwagi na negatywne przesłanki procesowe nie wnosi się aktu oskarżenia bądź postępowanie umarza się np. osoba podejrzana zmarła w trakcie prowadzonego postępowania
stanowią przestępstwa, które nie zostały objęte aktem oskarżenia pomimo ze sprawca został skazany przez sąd za inne, które popełnił
Do czynników decydujących o istnieniu i zakresie ciemnej liczby należy zaliczyć:
brak zgłoszeń o fakcie popełnionego przestępstwa przez pokrzywdzonego
sposób działania sprawcy
poziom pracy organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości
niewłaściwy poziom współpracy organów ściągania ze społeczeństwem
ad.4
cechy społeczne oraz stan osobowości sprawców najczęściej popełnianych przestępstw. Rozpatrując to zagadnienie rozpatrzymy takie cech jak: wiek, płeć , wykształcenie, status społeczny, wyuczony zawód, sytuację materialna, tryb zżycia, sytuacje rodzinna. Z analizy danych Komendy głównej policji wynik, że sprawcami najczęściej popełnianych przestępstw są osoby w przedziale wiekowych 17- 45 lat, około 90% ogółu sprawców to mężczyźni legitymujący się wykształcenie podstawowym, około 50% zawodowym, około 35% średnim i niewiele ponad 10% i pozostała ilość stanowią osoby z wykształceniem wyższym. W zdecydowanej większości nie posiadają zawodu w związku z tym pozostają osobami bezrobotnymi bądź pracują dorywczo dlatego nie posiadają znaczących dóbr materialnych w postaci mieszkania, gospodarstwa itd. Żyją z dnia na dzień, nadużywają alkoholu i bardzo często staja się alkoholikami, wywodzą się z rodzin niepełnych, zasługujących na ujemną ocenę społeczną, w środowisku rodzinnym dominuje nadużywanie alkoholu, nieporozumienia rodzinne. Są to ludzie z reguły o przeciętnym lub niskim poziomie inteligencji, o ubogich zainteresowaniach, nie mający wielkich aspiracji i planów życiowych. Istnieje również grupa przestępców o zaburzonej osobowości a w szczególności zaburzonej sferze emocjonalnej. Ludzie Ci posiadają zanik uczuciowości wyższej, są pozbawienie wrażliwości, na potrafią przeżywać miłości, nie odczuwają lęku przed odpowiedzialnością, przed karą.
Wykład, 20.11.2012
Wybrane problemy przestępczości nieletnich.
Istota wykolejenia społecznego dzieci i młodzieży
Pojęcie nieletniego
Uwarunkowania przestępczości nieletnich
Charakterystyka zjawiska przestępczości nieletnich w Polsce
Możliwości przeciwdziałań zjawisku
Ad.1
Wykolejenie społeczne jest to swoisty układ zdarzeń, który obejmuję:
Czynności antagonistyczno- destrukcyjne
Stany osobowości których manifestacja są wyżej wymienione czynności
Przyczyny (determinanty) stanów osobowości, których manifestacją są czynności antagonistyczno- destrukcyjne
Czynności antagonistyczno- destrukcyjne – są to zachowania działające destruktywnie na społeczeństwo a przy tym odbiegające od przyjętych przez społeczeństwo norm prawnych, moralnych i obyczajowych.
Antagonizm społeczny może występować w dwóch postaciach:
- antagonizmu konstruktywnego – polega na przeciwstawianiu się danemu społeczeństwu w imię wzorca ustroju innego niż ten który aktualnie obowiązuje
- antagonizmu destruktywnego – polega na przeciwstawianiu się danemu społeczeństwu niezależnie od panujących stosunków społeczno- politycznych
Stadia procesu społecznego wykolejenia się dzieci i młodzieży:
Notoryczne kłamstwo dzieci
Kłopoty w nauce
Wagarowanie
Ucieczki z domu tzw. Giganciarstwo
Przebywanie w towarzystwie zdemoralizowanych kolegów
Palenie papierosów
Picie alkoholu
Zażywanie środków psychoaktywnych
Popełnianie przestępstw, które w pierwszym stadium są przestępstwami drobnymi np. kradzieżami
Wyróżnia się 2 typy wykolejenia społecznego:
Wykolejenie przestępcze – wyróżnia się :
– przestępczość złodziejską np. kradzieże
- przestępczość bandycką np. rozboje, zabójstwa
- przestępczość chuligańska np. pobicia, niszczenie mienia
Wykolejenie obyczajowe –
– zachowania autodestrukcyjne np. alkoholizm, narkomania
- pasożytnictwo społeczne to problem osób, które mają do tego predyspozycje a tego nie robią (są czynni i bierni)
- dewiacje seksualne
Ad.2
Aktem normatywnym regulującym całokształt problematyki dotyczącej nieletnich którzy dopuścili się czynów karalnych jest ustawa z 26.10.1982 z późniejszymi zm. O postępowaniu w sprawach nieletnich. W myśl tej ustawy nieletnim określa się osobę, która po:
ukończyła lat 13 a nie ukończyła lat 17 – przepisy ustawy stosuje się w sprawach o czyny
karalne
(po 2:P) nie ukończyła lat 18 w zakresie przeciwdziałania i zwalczania demoralizacji
Nie ukończył lat 21 w zakresie stosowania środków wychowawczych i poprawczych
Ad.3
Uwarunkowania można podzielić:
Biopsychologiczne
zaburzenia związane z okresem dojrzewania
+ infantylizm – utrzymywanie się u dorastającego człowieka cech psychiki dziecka
+ dysmorfobia - nieuzasadnione przekonanie o własnej odpychającej brzydocie
+ psychonerwica/ lękowe (fobie), popędowe, seksualne, histeria, neurasteria
+ psychopatie np. niepewność siebie, lekceważenie innych, wybuchowaość
trwałe kalectwa psychiczne
+choroby psychiczne
+nerwice
+niedorozwój umysłowy
+ psychopatie
Społeczne
Rodzina - patologie rodzinne, rozbicie rodziny , błędy wychowawcze rodziców
Szkoła - negatywny stosunek do szkoły, trudności w nauce, niewłaściwe relacje, niewłaściwa atmosfera w szkole
Grupa rówieśnicza- zły wpływ grupy
Proces urbanizacji
Industralizacja
Bezrobocie, bezdomność
Ad.4
W 2011 nieletni popełnili łącznie ponad 101 tysięcy przestępstw w zdecydowanej większości o podłożu kryminalnym. Są to najczęściej kradzież, kradzieże z włamaniem, rozboje, przestępstwa narkotykowe. Do cech charakteryzujących zjawisko przestępczości nieletnich w Polsce należy zaliczyć:
- wzrost ilości czynów karalnych popełnionych przez nieletnich sprawców
- obniżanie się wieku nieletnich sprawców czynów karalnych. W 2011 roku odnotowano ich ponad 2 tysiące i popełnili ponad 3 tys. Różnorodnych przestępstw, były to osoby, które nie ukończyły 13 roku życia
- wzrost ilości przestępstw o najcięższym ciężarze gatunkowym w szczególności przeciwko zyciu i zdrowiu
- wzrost ilości przestępstw, które nacechowane są brutalnością, bezwzględnością, agresywnością i przy wykorzystaniu niebezpiecznego przedmiotu
- utrzymywanie się miejskiego charakteru zjawiska
- około 90% ogółu sprawców to chłopcy
- nasila się działalność nieletnich w zorganizowanych grupach przestępczych, w których dominująca rolę odgrywają osoby dorosłe
Wykład, 27.11.2012
Temat: Alkoholizm jako czynnik kryminogenny.
Pojęcie i uwarunkowania alkoholizmu.
Następstwa działania alkoholu na organizm człowieka.
Fazy rozwoju alkoholizmu.
Charakterystyka zjawiska w Polsce.
Możliwości przeciwdziałania alkoholizmowi.
Ad 1.
Alkuhl - biały, delikatny proszek
Według Encyklopedii alkoholizm jest chorobą powstałą na skutek nadużywania napojów alkoholowych i stąd wynikające ujemne skutki zarówno dla jednostki jak i dla całego społeczeństwa. Z kolei według prof. Hołysta alkoholizm jest chorobą woli polegającą na tym, że osoba utraciła całkowitą możliwość powstrzymywania się od spożywania alkoholu.
Alkoholizm jest chorobą kontroli zaprzeczeń i emocji.
Wg WHO (światowa organizacja zdrowia) alkoholizm jest to każda forma pijaństwa która rozmiarami swymi przekracza granice tradycyjnego, zwyczajowego i dietetycznego użytku oraz granice normlanej zgodności przyjęte w danej grupie społecznej w tej dziedzinie. Główne uwarunkowania alkoholizmu to:
- czynniki biologiczne
- społeczne -związane są z obyczajowością, postawami społecznymi wobec picia alkoholu. Kultury danego społeczeństwa sprowadzają się do kultury danego społeczeństwa
- psychologiczne (związane są z cechami osobowości, a w szczególności z niedojrzałością emocjonalną. Do cech niedojrzałości emocjonalnej u alkoholików należy zaliczyć nadmierna zależność do innych osób mała odporność na stany stresy i frustracje, trudności w wyrażaniu uczuć, wysoki poziom niepokoju w kontaktach interpersonalnych, poczucie samotności, niska bądź wysoka samoocena, poczucie winy)
- duchowe –mówią o tym, że alkohol dla osoby uzależnionej staje się najważniejszą wartością w życiu, obiektem szczególnej uwagi i troski, przy pomocy alkoholu osoby uzależnione podejmują próby opanowania lęku egzystencjonalnego, zaspokajają potrzeby przyjaźni, ufności, celu, sensu i wartości życia. Alkohol również wypełnia im tzw. pustkę życia
Wg Szczepańskiego alkoholizm jest spowodowany z następujących przyczyn:
-w celu ucieczki od rzeczywistości
- w celach ceremonialnych
- w celu dodania sobie odwagi
- dla zabawy
- z przyczyn nałogowych
Z kolei Kępiński wyróżnił następujące style picia:
- styl neurasteniczny – w celu opanowania rozdrażnienia, rozluźnienia się
- kontaktywny – w celu uzyskania lepszego kontaktu z innymi ludźmi
- dionizyjski – w celu ucieczki od rzeczywistości oszołomienia
- heroiczny – dla dodania sobie odwagi i mocy
- samobójczy – w celu pozbawienia życia
Do symptomów uzależnienia należy zaliczyć:
Nieodparta potrzeba picia
Inna niż dawniej reakcja na alkohol (mocniejsza lub słabsza głowa)
Picie w samotności
Regularne tzw. klinowanie
Tzw. Urwane filmy (palimpsesty czyli luki pamięciowe spowodowane alkoholem)
Podejmowanie prób abstynencji
Typowe objawy tzw. Stanu abstynencji u alkoholików to:
-lęk
- niepokój wewnętrzny
- poczucie osamotnienia
-skurcze mięśni
- pocenie się – gorące lub zimne poty
- wymioty
- biegunka
- zaburzenia świadomości
- podwyższone ciśnienie tętnicze krwi
- zaburzenia pracy serca tzw. Kołatania
Ad. 2.
Następstwa te rozpatruje się w sferze somatycznej (cielesnej) i psychiatrycznej. Do najczęściej występujących chorób i zaburzeń funkcjonowanie u alkoholików należy zaliczyć
Marskość wątroby
Nowotwory
Nieżyty
Owrzodzenia takich narządów jak: trzustka, żołądek, przełyk, krtań, jelito cienkie i grube,
choroby układu krwionośnego
choroby układu moczowego
w sferze psychiatrycznej wyróżnia się takie choroby :
- ostra psychoza alkoholowa (majaczenia alkoholowe i ostra halucynoza alkoholowa)
Majaczenia alkoholowe. Typowe objawy tego zaburzenia to lęk, niepokój, bezsenność, zaburzenia świadomości, urojenia i omamy. Osoba czuje i widzi ruchliwe małe i duże zwierzęta, przerażające twarze i postacie. Ponadto może odczuwać, ze chodzą po niej owady, mrówki, pająki.
Ostra halucynoza alko. Typowym objawem tego zaburzenia są głosy tzw. omamowe, które nawołują osobę do określonego zachowania np. ucieczki bądź ataku na inne osoby, a niekiedy oskarżają lub grożą.
- przewlekła psychoza alkoholowa (otępienie alkoholowe, alkoholowy zespół Korsakowa, alkoholowy zespół Otella, epilepsja alkoholowa)
Otępienia alkoholowe. Typowe objawy to : zaburzenia świadomości, zaburzenia koncentracji , spostrzegania, logicznego myślenia, pamięci
Alkoholowy zespół Korsakowa. Zaburzenia polegające na braku orientacji co do miejsca i czasu, ponadto występują ogromne luki pamięciowe, które osoba stara się wypełnić faktami nie mającymi nigdy miejsca w rzeczywistości tzw. Konfabulacjami. Ponadto osobie towarzysze lęk oraz przerażające sny. Również istnieje grupa alkoholików, która doznaje omamów wzrokowych w postaci najczęściej białych myszek.
Alkoholowy zespół Otella. Jest to zespół urojeń powstałych na tle nieuzasadnionej zazdrości.
Epilepsja alkoholowa. Typowe objawy tego zaburzenia to: zaburzenia świadomości, a niekiedy utrata przytomności oraz drżenie całego ciała.
Ad.3.
Fazy rozwoju alkoholizmu. W literaturze wyróżnia się 4 fazy:
Wstępna (przed alkoholowa, objawowa) może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Czym szybciej człowiek zaczyna tym szybciej się uzależnia. Cechą charakterystyczna jest wzrost akceptacji na alkohol.
Rodronalna (zwiastunowa) cechą charakterystyczną jest niepamięć wsteczna z okresu dnia poprzedniego
Faza krytyczna (narkomania alkoholowa) - całkowite uzależnienie organizmu pod względem psychicznym i fizycznym od alkoholu
Faza przewlekła - charakteryzują ciągi pijacze. Osoba skupia się tylko na alkoholu
Ad.4
Aktualnie szacuje się ze jest około 5 milionów osób nadmiernie pijących oraz około 1 milion osób to osoby uzależnione całkowicie od alkoholu. Do cech charakteryzujących zjawisko alkoholizmu w Polsce należy zaliczyć
Wzrost ilości osób nadużywających alkoholu
Obniżenia się wieku osób uzależnionych od alkoholu
Wysoki stopień kryminalizacji środowisk dotkniętych alkoholizmem (około 50 % ogółu przestępstw popełnianych w Polsce ma związki z alkoholizmem
Wzrost ilości ostrych zatruć w tym również ze skutkiem śmiertelnym
Utrzymywanie się miejskiego charakteru zjawiska
Około 90% ogółu sprawców to chłopcy
Nasila się działalność nieletnich w zorganizowanych grupach przestępczych, wktórych dominują rolę odgrywają osoby dorosłe
Alkoholizacja jest to zjawisko społeczne będące faktem spożywania napojów alkoholowych, bez względu na okoliczności, motywy i sposoby picia. Zjawisko odnosi się zarówno do osób umiarkowanie pijących, którym w zasadzie nie grozi choroba alkoholowa, ani też nie staną się niebezpieczni dla otoczenia, jak również w stosunku do sób nadmiernie pijących, którym grozi jedna z tych cech bądź obydwie
Niebezpieczny stan alkoholiczny – jest to szkodliwość społeczno- medyczna odnosząca się się do tego u kogo spożywanie napojów alkoholowych powoduje niebezpieczeństwo dla niego samego lub dla społeczeństwa, albo dla niego samego i społeczeństwa.
Związki alkoholizmu z przestępczością ogólnie dzielimy na:
- Bezpośrednie- związki te mają miejsce wówczas kiedy osoba będąc pod wpływem działania alkoholu popełnia przestępstwo
- Pośrednie zachodzą wówczas gdy osoba popełnia przestępstwo znajdując się w tzw. stanie abstynencji (głodu alkoholowego)
Wykład, 4.12.2012
Temat: Osobowościowe i społeczne uwarunkowania narkomanii. Kryminogenny charakter zjawiska.
Podstawowe pojęcia
Uwarunkowania zjawiska narkomani
Charakterystyka zjawiska w Polsce
Typy powiązań między narkomania a przestępczością
Możliwości przeciwdziałania
Aktem normatywnym regulującym całokształt problematyki dotyczącej narkomani jest ustawa z 24.04.1997r. o przeciwdziałaniu narkomani. Wg ustawy
narkomania jest to stały bądź okresowe przyjmowanie w celach niemedycznych środków odurzających lub środków psychotropowych albo środków zastępczych w wyniku czego może powstać lub powstała zależność. Cechy charakteryzujące ten stan to:
niezwalczone pragnienie, potrzeba lub wewnętrzny przymus stałego zażywania wyżej wymienionych środków i zdobywania ich wszelkimi sposobami i za każdą cenę;
występowanie tolerancji na przyjmowaną substancję;
występowanie zależności psychicznej lub fizycznej albo obu razem;
ujemne skutki zarówno dla jednostki jak i całego społeczeństwa
środek odurzający lub psychotropowy- to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy znajdująca się w wykazie wyżej wymienionych środków ustalonych przez ministra zdrowia (załącznik nr 1 do ustawy).
Środek zastępczy - to każda substancja w dowolnym stanie fizycznym stosowana zamiast lub w takim samym celu jak środki odurzające lub psychotropowe znajdujące się w wykazie środków szkodliwych lub trucizn ustalony przez ministra zdrowia (załącznik nr 2 do ustawy)
Tolerancja – jest to odporność organizmu na przyjmowana substancję
Zależność psychiczna – jest to stan przymusowy, w którym konieczne jest zażywanie środków narkotycznych w celu uniknięcia tzw. Stanu abstynencji czyli głodu narkotycznego. Typowe objawy tego stanu to: niepokój wewnętrzny, zamkniętość w sobie, lęki, urojenia, zaburzenia funkcji pamięci, spostrzegania, myślenia i koncentracji. Osoba pod względem psychicznym jest kompletnym wrakiem
Zależność fizyczna - jest to stan patologiczny spowodowany zażywaniem środków narkotycznych a objawiających się między innymi : bólami mięśniowymi i stawowymi, omdleniami, drganiami całego ciała, biegunką, wymiotami, podwyższonym tętniczym krwi, zaburzeniami pracy serca tzw. Kołataniem, nadmierną potliwością
Prekursor – jest to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która służy do wytwarzania lub przetwarzania środków narkotycznych
Toksykomania – jest pojęciem szerszym od narkomani ponieważ obejmuje:
narkomanię powstałą na skutek nadużywania narkotyków klasycznych | lytr ^^|
lekomanię powstała na skutek nadużywania leków
zażywanie innych chemicznych bądź naturalnych związków o działaniu szkodliwym dla ustroju człowieka
ad. 2
wg profesora Hanauska przyczyny narkomanii należy rozpoatrywać w płaszczyźnie:
-obiektywnej – należy tu zaliczyć postęp armaceutyczny, upowszechnienie wiedzy o lekach i środkach odurzających, rozwój sieci aptek, rozwój i wzrost stosowania leków i atrakcyjność działania w pierwszych stadiach rozwoju choroby
-subiektywnej do przyczyn subeiektywnych należy zaliczyć: stany frustaracyjna jakie towarzysza wspóczensej cywilizacji, otwarcie granic, załamanie się autorytetu rodziców i nauczycieli
Natomiast Hołyst do przyczyn narkomani zalicza:
- czynniki tkwiące w środowisku rodzinnym np. kłopoty i nieporozumienie rodzinne, patologia zycia rodziny, błędy wychowawcze rodziców
- czynniki tkwiące w środowisku szkolnym: trudności w nauce, negatywny stosunek do szkoły, błędy wychowawcze szkoły
- czynniki tkwiące w środowisku rówieśniczym: chęć przynależności i uczestnictwa w grupie, presja grupy, namowa, chęć zaimponowania, chec pozostania w grupie.
- czynniki tkwiące w społeczeństwie: brak dostatecznej wiedzy na temat narkomani, przypadkowy kontakt ze środkiem narkotycznym, brak w sposób atrakcyjny zagospodarowania czasu wolnego, protest przeciwko istniejącej rzeczywistości i czynniki polityczne
- czynniki tkwiące w sferze osobowości: zaspokojenie potrzeby poznawczej, przymus jako skutek nałogu , kryzys egzystencjonalny, ucieczka od rzeczywistości, poczucie osamotnienia, poszukiwanie wolności,
Wykład,11.12.2012
Ad. 3. Charakterystyka narkomanii w Polsce.
Do cech charakteryzujących aktualne zjawisko narkomani należy zaliczyć :
wzrost ilości osób zażywających środki narkotyczne w tym również nałogowych narkomanów aktualnie szacuje się iż w Polsce jest ok. 250 tys. osób zażywających środki narkotyczne i około 50 tys. to osoby uzależnione od narkotyków.
Obniża się wiek osób zażywających środki narkotyczne. Coraz częściej odnotowuje się przypadki ostrych zatruć uczniów szkół podstawowych.
Utrzymuje się miejski charakter zjawiska. Ok. 90% ogółu narkomanów to mieszkańcy miast, a ok. 40% ogółu to osoby niepracujące i nieuczące się
różnorodność stosowanych środków narkotycznych począwszy od narkotyków klasycznych takich jak marihuana, haszysz, amfetamina, kokaina poprzez wszelkiego rodzaju zamienniki np. Klej Budapren, benzyna, rozpuszczalniki, pasty do podłóg, do obuwia, niektóra odmiany muchomorów.
Wysoki stopień kryminalizacji środowisk narkomańskich (w 2011 ogółem odnotowano ponad 70 tys. przestępstw narkotykowych)
Wzrost ilości ostrych zatruć w tym również ze skutkiem śmiertelnym. W ostatnim okresie czasu odnotowano ok. 1200 przypadków w tym ze skutkiem śmiertelnym od 100 – 200 przypadków.
Gwałtowny wzrost narkobiznesu.
Ad.4. Związki narkomani z przestępczością.
W literaturze przedmiotu wyróżnia się następujące typy powiązań między narkomania a przestępczością.
Narkomania jest czynnikiem stymulującym przestępczość osób, które same nie są narkomanami np. nielegalna produkcja narkotyków, nakłanienie do zażywania, handel.
Narkoman sam dokonuje przestępstw w celu zdobycia środków narkotycznych potrzebnych mu do własnej konsumpcji
Wyraża się w związkach pomiędzy narkomanią a przestępczością. Związki te mogą mieć charakter bezpośredni mający miejsce wówczas kiedy osoba będąc pod wpływem działania środka narkotycznego popełnia przestępstwo i pośredni który zachodzi wówczas kiedy osoba popełnia przestępstwo będąc w stanie abstynencji czyli głodu narkotycznego
Mówi nam o zaniku bądź ograniczeniu bezpiecznego wykonywania pewnych zwodów i rodzącej się na tym tle przestępczości.
Narkoman jest zdolny do każdego rodzaju zachowania niezgodnego z prawem na skutek stępienia hamulców naturalnych
Ad.5. możliwości przeciwdziałania narkomani (na ćwiczeniach)
Temat: Prostytucja jako czynnik kryminogenny
Pojęcie i formy prostytucji
Regulacja prawna prostytucji na świecie
Uwarunkowania prostytucji
Związki prostytucji z przestępczością
Możliwości przeciwdziałania
Ad.1
Według seksuologii prostytucja określana jest jako forma swobody seksualnej, która cechuje się :
Oddawaniem w dyspozycję własnego ciała przez prostytutkę w celu zaspokojenia seksualnego klienta
Oddawanie do dyspozycji własnego ciała przez prostytutkę wielu klientom
Pobieranie opłaty za świadczoną usługę seksualną
Motywem działania klienta jest rozładowanie napięcia seksualnego a prostytutki chęć zysku
W kontaktach między partnerami występuje zjawisko seksualności a nie erotyzmu
Natomiast według Jasińskiej prostytucja polega na zaspokajaniu potrzeb seksualnych przygodnych partnerów za zapłatą bez zaangażowania uczuciowego i w zasadzie bez wyboru partnera.
Prostytucję dzielimy na:
Heteroseksualną
Homoseksualną (tej samej płci)
Kategorie:
Call girls- najbardziej ekskluzywna
prostytutki pracujące w klubach nocnych i hotelach (tzw. Hotelówki)
prostytutki pracujące na ulicach (tzw. Ulicówki)
pracujące w agencjach towarzyskich (Agentki Towarzyszki) i salonach masażu
prostytutki pracujące okazjonalnie
prostytutki pracujące przy trasach szybkiego ruchu w strefach przygranicznych; obsługują najczęściej kierowców tirów (Tirówki)
Wykład, 18.12.2012
Ad.2.
Systemy regulacji prawnej konstytucji na świecie
Wyróżnia się 4 systemy regulacji prawnej konstytucji:
Reglamentaryzm –n przesłanki które zadecydowały o wprowadzeniu tego systemu to:
Potrzeba fizjologiczna mężczyzny dla zaspokojenia popędu seksualnego
ówczesne warunki ekonomiczne nie pozwalały na zawieranie wcześniej małżeństw
osoby uprawiające prostytucję nie poddawały się leczeniu na choroby weneryczne ponieważ nie chciały utracić zarobków
skupienie prostytutek w domach publicznych miało ograniczyć rozwój chorób wenerycznych
w systemie tym uprawianie prostytucji jest legalne i istnieje możliwość zakładanie i prowadzenia domów publicznych. Osoby uprawiające prostytucje ma obowiązek zarejestrować się w organach policji i poddawać się okresowym badaniom lekarskim.
Neoreglamentaryzm – w tym systemie uprawianie prostytucji jest legalne pod warunkiem zarejestrowania się we władzach sanitarno -lekarskich i poddawaniu się okresowym badaniom lekarskim. Istnieje zakaz zakładania i prowadzenia domów publicznych
Aborcjonizm – podstawowe założenia tego systemu to:
Praca propagandowa mająca na celu podniesienia higieny psychicznej i krzewienie oświaty zdrowotnej społeczeństwa
Praca profilaktyczna mająca na celu ochronę dziewcząt i młodych kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej
Wszechstronna reedukacja prostytutek
Zwalczanie wszystkich czynów które są związane z prostytucją
W systemie tym prostytucja jest dozwolona. Osoba uprawiająca nie podlega karze.
Prohibicjonizm – w systemie tym istnieje całkowity zakaz uprawiania prostytucji. Osoba uprawiająca prostytucję podlega ostrym sankcjom karnym.
Ad.3.
Regulacja prawna konstytucji w Polsce.
Od 1952 roku w Polsce obowiązuje system aborycyjny. W kodeksie karnym wymienia się tzw. Przestępstwa okołoprostytucyjne tj.
Stręczycielstwo p jest to nakłanianie do uprawiania prostytucji. Nakłanianie może mieć miejsce poprzez mimikę, określony gest, słowo,
Sutenerstwo – czerpanie korzyści z uprawiania cudzego nierządu.
Kuplerstwo – polega na ułatwianiu uprawiania cudzego nierządu w zamian za osiąganie określonych korzyści materialnych (np. taksówkarz dowożący)
handel ludźmi (tzw. żywym towarem)
ad.4
Etiologia prostytucji
Przyczyny uprawiania prostytucji możemy podzielić na:
społeczne – zalicza się:
-niski status materialny rodziny
-wadliwą strukturę rodziny
-niewłaściwą atmosferę wychowawczą spowodowaną złym pożyciem rodziców
-niski poziom wykształcenia i brak przygotowania zawodowego
-zmienność środowisk wychowawczych
-wczesne podejmowanie życia seksualnego z przygodnymi partnerami
osobowościowe – zalicza się:
-niezdolność do nawiązywanie i utrzymywania prawidłowych i pożądanych społecznie kontaktów uczuciowych
-zaburzenia w sferze motywacji
- obniżenie uczuciowości wyższej
- zaburzenia popędu seksualnego
- brak zainteresowań
-niechęć do podjęcia wysiłku umysłowego
- oziębłość seksualna
- skłonność do kłamstw, kradzieży,
- skłonność do samobójstw
- brak wytrwałości i silnej woli