ZAGADNIENIA PRAWNE I OGOLNE
1. Jaki dokument Unii Europejskiej wprowadza świadectwa ?
a. Dyrektywa w sprawie efektywności końcowej
b. Dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków
Art 2. DEFINICJE 3. ''świadectwo charakterystyki energetycznej budynku'': świadectwo uznawane przez Państwo Członkowskie lub osobę prawną wyznaczoną przez to państwo, zawierające charakterystykę energetyczną budynku obliczoną zgodnie z metodologią opartą na ogólnych ramach podanych w Załączniku;
c. Zielona Księga
2. Jaki akty prawny wprowadza Świadectwa energetyczne w Polsce?
a. Rozporządzenie w sprawie przeprowadzenia szkoleń oraz egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienia do sporządzania charakterystyki energetycznej budynków
b. Rozporządzenie w sprawie metodologii sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynków
c. Prawo budowlane
Art 5 3. Z zastrzeżeniem ust. 7, dla każdego budynku oddawanego do użytkowania oraz budynku podlegającego zbyciu lub wynajmowi powinna być ustalona, w formie świadectwa charakterystyki energetycznej, jego charakterystyka energetyczna, określająca wielkość energii wyrażoną w kWh/m2/rok niezbędnej do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku. Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku jest ważne 10 lat.
4. W przypadku budynku z lokalami mieszkalnymi lub częściami budynku stanowiącymi samodzielną całość techniczno-użytkową, przed wydaniem lokalu mieszkalnego lub takiej części budynku osobie trzeciej, sporządza się świadectwo charakterystyki energetycznej lokalu mieszkalnego lub części budynku.
3. W jakich sytuacjach wymagane jest sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej budynku ?
a. dla każdego istniejącego budynku
b. dla każdego budynku poddanego termomodernizacji
c. dla każdego budynku nowego oraz sprzedawanego bądź wynajmowanego
odp w pkt.2
4. Sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej budynku w sytuacjach przewidzianych w ustawie jest :
a. obowiązkowe
''dla......sporządza się świadectwo charakterystyki energetycznej...'' odp. pkt.2
b. dobrowolne
c. wykonywane na życzenie jednej ze stron
5. Za niesporządzenie wymaganego świadectwa charakterystyki energetycznej budynku Prawo Budowlane przewiduje:
a. Karę pieniężną
b. Unieważnienie umowy sprzedaży lub najmu
c. Nie przewiduje żadnych sankcji
Prawo Budowlane nie przewiduje w tym przypadku sankcji prawnych bo przecież jeżeli nie przedłożymy kopii Świadectwa starając się o pozwolenie na użytkowanie to takiego pozwolenia nie uzyskamy i tyle.
6. Jak długo jest ważne świadectwo?
a. 10 lat
b. 10 lat lub do czasu modernizacji zmieniającej charakterystykę energetyczną budynku
Art 63 ust.3 pkt.2 Prawo Budowlane
Właściciel budynku, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 7, jest obowiązany zapewnić sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, jeżeli:
1) upłynął termin ważności świadectwa charakterystyki energetycznego budynku;
2) w wyniku przebudowy lub remontu budynku, uległa zmianie jego charakterystyka energetyczna.
c. bezterminowo
7. W jakich budynkach świadectwo powinno być umieszczone w widocznym miejscu?
a. w szkołach
b. urzędach państwowych
c. w budynkach powyżej 1000 m2 świadczących usługi dla znacznej liczby osób
Art 63, ust 2, Prawo Budowlane
W przypadku opracowania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku o powierzchni użytkowej przekraczającej 1000 m2, który jest zajmowany przez organy administracji publicznej lub w którym świadczone są usługi znacznej liczbie osób, jak dworce, lotniska, muzea, hale wystawiennicze, świadectwo charakterystyki energetycznej powinno być umieszczone w widocznym miejscu w budynku.
8. Jakie obowiązkowe wykształcenie wymagane jest od osób
mogących sporządzać świadectwa?
a. nie ma żadnych ograniczeń
b. tytuł magistra
Art.5 ust. 8 Prawo Budowlane
Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku może sporządzać osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) ukończyła co najmniej studia magisterskie, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym;
c. tytuł inżyniera
No tak jest dziś ale w połowie roku prawdopodobnie świadectwa będą mogli sporządzać także inżynierowie
9. Jaki akt prawny wprowadza pojęcie "białych certyfikatów"?
a. Prawo energetyczne
b. Prawo budowlane
c. Dyrektywa w sprawie efektywności końcowej
System Białych Certyfikatów jest nowym instrumentem zwiększenia efektywności energetycznej stosowanym zaledwie w kilku krajach. System ten wdrożono częściowo we Włoszech i w Wielkiej Brytanii. Do jego wdrożenia przygotowuje się Francja i Holandia. Poza Europą ten instrument stosowany jest jeszcze w Australii. System ten nie funkcjonuje jednak identycznie we wszystkich wymienionych krajach. W ramach tego systemu dostawcy lub dystrybutorzy energii zobowiązani są do zastosowania środków zapewniających efektywność energetyczną wobec użytkowników końcowych. Certyfikaty potwierdzają zaoszczędzoną wartości energii, w określonym czasie użytkowania instalacji. Certyfikaty te mogą być wymieniane oraz podlegać obrotowi. Jeśli strony zobowiązane do wykazania się określoną poprawą efektywności energetycznej nie są w stanie dostarczyć przyporządkowanego im udziału certyfikatów, mogą być zobowiązane do zapłacenia kar przekraczających szacowaną wartość rynkową zakupu certyfikatu na rynku.
Tu spotkałam się z uwagą, że Dyrektywa nie jest aktem prawnym lecz raczej wytyczną, mimo to obstawiam za tą odpowiedzią c.
10. Co to są białe certyfikaty ?
a. dokument poświadczający wykorzystanie energii wodnej
b. dokument poświadczający prowadzenie działań zwiększających efektywność energetyczną
Zgodnie z Dyrektywą w sprawie efektywności końcowej ''białe certyfikaty'': certyfikaty wydane przez niezależne organy certyfikujące, potwierdzające roszczenia uczestników rynku w związku z oszczędnościami energetycznymi, uzyskanymi w efekcie zastosowania środków poprawy efektywności energetycznej.
c. dokument poświadczający wykorzystanie energii produkowanej w skojarzeniu
11. Jaki mechanizm był wymagany aby Protokół z Kioto wszedł w życie ?
a. 2 x 55
Artykuł 25
1. Niniejszy protokół wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty, w której nie mniej niż 55 Stron Konwencji, obejmujących Strony wymienione w załączniku I, których emisje wynoszą co najmniej 55 % całkowitych emisji dwutlenku węgla w 1990 r. Stron wymienionych w załączniku I, złoży dokumenty ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia.
b. 2 x 25
c. 2 x 75
12. Co to jest zielony certyfikat?
a. dokument poświadczający pozyskanie energii z biomasy
b. dokument poświadczający pozyskanie energii ze źródeł odnawialnych
c. dokument poświadczający pozyskanie energii ze słońca
13. Dyrektywa o efektywności końcowej zakłada zmniejszenia zużycia energii do roku 2016 o:
a. 7%
b. 8%
c. 9%
14. Jaki organ państwowy kontroluje wypełnienie zobowiązań związanych z systemem "zielonych certyfikatów"
a. Urząd Regulacji Energetyki - URE
....Prezes URE stanął na stanowisku, że wypełnienie obowiązku może odbywać się wyłącznie poprzez bezpośredni zakup energii ze źródeł odnawialnych.
b. Ministerstwo Gospodarki
c. Ministerstwo Infrastruktury
15. Na mocy Protokołu z Kioto Polska ma obowiązek redukcji emisji gazów cieplarnianych do roku 2012 o:
a. 4%
b. 6%
odp. str 14 Protokołu
c. 10%
16. Wskaźnik charakterystyki energetycznej wyrażany jest:
a. kWh/rok
b. kWh
c. kWh/m2*rok
Rozdź 1 & 2 Metodologii
8) wskazniku EP - należy przez to rozumiec roczne zapotrzebowanie na nieodnawialna energie pierwotna na jednostke powierzchni pomieszczen o regulowanej temperaturze powietrza w budynku, lokalu mieszkalnym lub czesci budynku stanowiacej samodzielna całosc techniczno-użytkowa, wyrażone w kWh/(m2rok);
17. Obowiązek sporządzenia świadectwa energetycznego powstaje z chwil.
a. zakończenia projektu technicznego budynku
b. oddania budynku do użytkowania
Rozdz 1 art 5 pkt.3 Ustawy Prawo Budowlane
dla każdego budynku oddawanego do użytkowania oraz budynku podlegającego zbyciu lub wynajmowi powinna być ustalona, w formie świadectwa charakterystyki energetycznej, jego charakterystyka energetyczna, określająca wielkość energii wyrażoną w kWh/m2/rok niezbędnej do zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytkowaniem budynku.
c. Zasiedlenia budynku
18. Premia termomodernizacyjne przewidziana w Ustawie o wpieraniu termomodernizacji i remontow może być przyznana, jeżeli kompleksowa termomodernizacja budynku spowoduje zmniejszenie rocznych strat energii o:
a. 5%
b. 25%
Rozdz 2 art.3 Ustawy o wspieraniu Termomodernizacji i Remontów
Z tytułu realizacji przedsięwzięcia termomodernizacyjnego inwestorowi przysługuje premia na spłatę części kredytu zaciągniętego na przedsięwzięcie termomodernizacyjne, zwana dalej �premią termomodernizacyjną�, jeżeli z audytu energetycznego wynika, że w wyniku przedsięwzięcia termomodernizacyjnego nastąpi:
1) zmniejszenie rocznego zapotrzebowania na energię, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. a:
a) w budynkach, w których modernizuje się wyłącznie system grzewczy - co najmniej o 10%,
b) w budynkach, w których po 1984 r. przeprowadzono modernizację systemu grzewczego - co najmniej o 15%,
c) w pozostałych budynkach - co najmniej o 25%, lub
2) zmniejszenie rocznych strat energii, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. b - co najmniej o 25%, lub
3) zmniejszenie rocznych kosztów pozyskania ciepła, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. c - co najmniej o 20%, lub
4) zamiana źródła energii na źródło odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji. c. 20%
19. Wysokość premii termomodernizacyjnej nie może wynosić więcej niż:
a. 16% kosztow poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego
Od dnia 19 marca 2009 r. wartość przyznawanej premii termomodernizacyjnej wynosi 20% wykorzystanego kredytu, nie więcej jednak niż 16% kosztów poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego i dwukrotność przewidywanych rocznych oszczędności kosztów energii, ustalonych na podstawie audytu energetycznego
b. 20% kosztow poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego
c. 10% kosztow poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego
20. Wysokość premii termomodernizacyjnej stanowi:
a. 20% przyznanego kredytu
Od dnia 19 marca 2009 r. wartość przyznawanej premii termomodernizacyjnej wynosi 20% wykorzystanego kredytu
b. 25% przyznanego kredytu
c. 15% przyznanego kredytu
21. Budynki będące przedmiotem przedsięwzięcia remontowego w rozumieniu Ustawy Termomodernizacyjnej i remontowej to:
a. budynki wielorodzinne będące w użytkowaniu przed rokiem 1973
b. wszystkie budynki wielorodzinne
c. budynki wielorodzinne będące w użytkowaniu przed rokiem 1961
Rozdział 3 Art. 6.
1. Przedmiotem przedsięwzięcia remontowego, uprawniającego do ubiegania się o premię remontową, może być wyłącznie budynek wielorodzinny, którego użytkowanie rozpoczęto przed dniem 14 sierpnia 1961 r.
22. Przy korzystaniu z premii remontowej realizowane przedsięwzięcie musi prowadzić do zmniejszenia rocznego zapotrzebowania na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody o:
a. 10%
Art. 7. 1. Inwestorowi będącemu osobą fizyczną, wspólnotą mieszkaniową z większościowym udziałem osób fizycznych, spółdzielnią mieszkaniową lub towarzystwem budownictwa społecznego, przysługuje premia na spłatę części kredytu zaciągniętego na realizację przedsięwzięcia remontowego, zwana dalej "premią remontową", jeżeli:
1) w wyniku realizacji tego przedsięwzięcia nastąpi zmniejszenie rocznego zapotrzebowania na energię dostarczaną do budynku wielorodzinnego na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej co najmniej o 10%,
b. w ogole nie musi
c. 5%
23. O przyznaniu premii termomodernizacyjnej i remontowej decyduje
a. Narodowa Bank Polski
b. każdy bank udzielający kredytow termomodernizacyjnych
c. Bank Gospodarstwa Krajowego
Warunkiem kwalifikacji przedsięwzięcia jest przedstawienie audytu remontowego i jego pozytywna weryfikacja przez BGK.
24. Za politykę energetyczną kraju odpowiedzialny jest
a. Minister Infrastruktury
b. Minister Gospodarki
Do ministra właściwego do spraw gospodarki należą w szczególności sprawy:
funkcjonowania krajowych systemów energetycznych, z uwzględnieniem zasad racjonalnej gospodarki i potrzeb bezpieczeństwa energetycznego kraju,
działalności związanej z wykorzystaniem energii atomowej na potrzeby społeczno-gospodarcze kraju ......
c. Urząd Regulacji Energetyki - URE
25. Przepisy wykonawcze do której ustawy określają warunki przyłączenia budynku do sieci elektrycznej
a. Ustawa Prawo Budowlane
b. Ustawa Prawo Energetyczne
Zasady przyłączania do sieci elektroenergetycznej regulują przepisy Prawa Energetycznego, Rozporządzenie Ministra Gospodarki (Dz.U. Nr 2, poz 6) oraz Taryfa Energii Elektrycznej
c. Ustawa Kodeks Cywilny
OCENA OCHRONY CIEPLNEJ
1. W jakich jednostkach oblicza się opór R?
a. (m2*K) / W
Opór cieplny jest to stosunek grubości warstwy materiału do współczynnika przewodnictwa cieplnego rozpatrywanej warstwy materiału.
Ri = di / lambda i
gdzie:
Ri - opór cieplny warstwy materiału [m2K/W],
di - grubość warstwy materiału [m],
lambda i - współczynnik przewodnictwa cieplnego [W/mK].
Jednostką oporu cieplnego jest w układzie SI:
[ Ri] = (m2*K) / W
W przeliczeniu na inne jednostki
1 m2 K/ W = 1,163 m2h°C/kcal.
Opór cieplny kilku warstw materiałów przylegających do siebie (bez pustki powietrznej), jest sumą oporów cieplnych poszczególnych warstw materiałów:
R = d1/lambda 1 + d2/lambda 2 ....+....dn/lambda n
Opór cieplny przegrody jest sumą oporów przejmowania ciepła (z powietrza do materiału i z materiału do powietrza) oraz oporu cieplnego warstw materiałów, z których zbudowana jest przegroda.
Rc = Re + R + Ri
Opór cieplny przegrody jest odwrotnością współczynnika przenikania ciepła przegrody: Rc = 1/ko
gdzie:
Rc - opór cieplny przegrody [m2K/W],
ko - współczynnik przenikania ciepła przegrody (bez uwzględnienia mostków termicznych) [W/m2K].
Jak wynika w powyższych zależności, poprawa izolacyjności cieplnej przegrody może nastąpić poprzez zwiększenie oporu cieplnego przegrody, tj. zwiększenie grubości warstwy materiału, ale przede wszystkim przez dobranie materiałów o korzystniejszym (mniejszym) współczynniku przewodnictwa cieplnego lambda.
W przypadku przegród istniejących, poprawę można uzyskać poprzez dodanie do istniejącej przegrody warstwy materiału o niskim współczynniku lambda.
b. kWh/m2
c. kW/m2
2. Jaka jest zależność pomiędzy współczynnikiem przewodzenia ciepła lambda, grubością warstwy materiału d i oporem R
a. R=d*lambda
b. R=d/lambda
patrz pyt nr 1
c. d=R/lambda
3. Maksymalne wartości współczynników’’’ przenikania ciepła U(max) podane w WT 2008:
a. uwzględniają dodatek na mostki cieplne
b. uwzględniają dodatek na mostki cieplne tylko od płyt balkonowych
c. nie uwzględniają dodatku na mostki cieplne
Istnieje duża luka we wprowadzonych zmianach dotyczących warunków technicznych, która powoduje zamieszanie w projektowaniu i ocenie energetycznej budynku.
W warunkach technicznych z 6.11.2008 roku (WT2008) można budynek obliczać po U spełniając wartości Ugr lub Umax określone w odpowiednich tabelach zamieszczonych WT2008, Przegrody te nie uwzględniają wpływu mostków cieplnych.
Rozporządzenie w sprawie certyfikacji takie mostki nakazuje uwzględniać, zatem w obliczeniach EP mogę zaistnieć rozbieżności.
4. Wymagania dotyczące obrony cieplnej budynku zawarte w WT 2008 nie dotyczą:
a. mostków cieplnych
b. izolacyjności cieplnej techniki instalacyjnej
c. izolacyjności cieplnej przegrod zewnętrznych
par329 WT 2008, str 4 linku
5. Graniczne wartości wskaźnika EP podane w WT 2008 są zależne od:
a. konstrukcji przegród zewnętrznych
b. współczynnika kształtu budynku A/Ve
&329, ust.3, str 5 linku
c. lokalizacji budynku
6. Budynek nie spełni wymagań dotyczących ochrony cieplnej zawartych w WT 2008 jeżeli:
a. wartość EP budynku będzie większa od wartości granicznej EP i współczynniki U przegród zewnętrznych większe od współczynnikow U(max)
§ 329. 1. Wymaganie okreslone w § 328 ust. 1 uznaje sie za spełnione dla budynku mieszkalnego, jeżeli:
1) przegrody zewnetrzne budynku oraz technika instalacyjna odpowiadaja wymaganiom izolacyjnosci cieplnej oraz powierzchnia okien spełnia wymagania okreslone w pkt 2.1. załacznika nr 2 do rozporzadzenia, przy czym dla budynku przebudowywanego dopuszcza sie zwiekszenie sredniego współczynnika przenikania ciepła osłony budynku o nie wiecej niż 15% w porównaniu z budynkiem nowym o takiej samej geometrii i sposobie użytkowania, lub
2) wartosc wskaznika EP [kWh/(m2 . rok)], okreslajacego roczne obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialna energie pierwotna do ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz chłodzenia jest mniejsza od wartosci granicznych okreslonych odpowiednio w ust. 3 pkt 1 i 2, a także jeżeli przegrody zewnetrzne budynku odpowiadaja przynajmniej wymaganiom izolacyjnosci cieplnej niezbednej dla zabezpieczenia przed kondensacja pary wodnej, okreslonym w pkt 2.2. załacznika nr 2 do rozporzadzenia, przy czym dla budynku przebudowywanego dopuszcza sie zwiekszenie wskaznika EP o nie wiecej niż 15% w porównaniu z budynkiem nowym o takiej samej geometrii i sposobie użytkowania
b. wartość EP budynku będzie większa od wartości granicznej EP i wspołczynniki U przegród zewnętrznych mniejsze od współczynnikow U(max)
c. wartość EP budynku będzie mniejsza od wartości granicznej EP i współczynniki U przegród zewnętrznych większe od współczynnikow U(max)
7. Wymagania zawarte w WT 2008 związane z oszczędnością energii nie dotyczą:
a. maksymalnej powierzchni okien
b. szczelności na przenikanie powietrza
c. Zapotrzebowania ciepłej wody
patrz odp. pyt.6
8. Współczynnik g szklenia określa ile energii całkowitej promieniowania słonecznego:
a. zostanie przepuszczone przez szklenia
Współczynnik przepuszczalności energii całkowitej g określa, jaki procent promieniowania słonecznego zostaje skierowany z zewnątrz do wnętrza pomieszczenia. Wyznaczenie wartości g odbywa się według DIN 67507 i dotyczy długości fal od 300 do 2500 nm. Wartość g składa się z wartości bezpośredniej transmisji energii słonecznej te i wtórnego oddawania ciepła qi do wewnątrz wskutek promieniowania długofalowego i konwekcji. g = te + qi
Wraz ze zwiększającym się udziałem powierzchni okien proporcjonalnie maleje wpływ akumulacyjności cieplnej przegród budowlanych na temperaturę powietrza wewnętrznego. Dominującymi czynnikami są wtedy: wnikająca przez okno energia cieplna i wymiana powietrza w pomieszczeniu. W miesiącach zimowych przez nasłonecznione okno dopływa do pomieszczenia ciepło, przyczyniając się do odciążenia systemu grzewczego. W miesiącach letnich natomiast powietrze w pomieszceniu nagrzewa się nadmiernie wskutek nasłonecznienia okna. Normy zawierają zalecenia, jak stosownymi środkami tak przysłonić powierzchnię okna, aby temperatura wewnątrz pomieszczenia nie wzrosła ponad temperaturę powietrza zewnętrznego.
b. odbije się od szklenia
c. zostanie pochłonięte przez szklenie
9. Dla przegród wewnętrznych oddzielających część ogrzewaną budynku od nieogrzewanej opór przejmowania ciepła od strony zewnętrznej Rse jest rowny:
a. oporowi przejmowania ciepła od strony wewnętrznej Rsi
Przykłady oporów przejmowania ciepła różnych przegród budowlanych Pr:
Przegroda ; Kierunek przepływu ciepła Rsi (m2xK)/W Rse (m2xK)/W Rsi+ Rse (m2xK)/W
Ściana zewnętrzna poziomy 0,13 0,04 0,17
Ściana zagłębiona w gruncie ; poziomy 0,13 0,00 0,13
Ściana wewnętrzna poziomy 0,13 0,13 0,26
Ściana przy pomieszczeniu nieogrzewany poziomy 0,13 0,13 0,26
Stropodach zewnętrzny w górę 0,10 0,04 0,14
Strop wewnętrzny w górę 0,1 0,1 0,2
Strop wewnętrzny w dół 0,17 0,17 0,34
Strop nad przejazdem itd. w dół 0,17 0,04 0,21
Strop nad strychem nieogrzewanym w górę 0,10 0,10 0,20
b. zero
c. podwojonemu oporowi Rse dla przegród zewnętrznych
10. Współczynnik przenikania ciepła przegrody U nie jest zależny od:
a. grubości poszczegolnych warstw konstrukcyjnych
b. współczynnikow przewodzenia ciepła materiałów z których wykonane są warstwy
c. Ciepła właściwego materiałów z których wykonane są warstwy
Wartość współczynnika zależy od rodzaju i grubości materiału, z którego wykonane są ściany, ale także od charakteru przegrody.
Współczynnik przenikania ciepła dla przegrody oblicza się, uwzględniając współczynnik oporu cieplnego przegrody oraz poprawki na nieszczelności izolacji i mostki termiczne. Obliczenia zaczyna się od wyznaczenia współczynnika oporu cieplnego R przegrody. Na jego podstawie wyznacza się obliczeniowy współczynnik przenikania ciepła, kóry należy następnie skorygować ze względu na rodzaj przegrody.
Obliczenie współczynnika oporu cieplnego.
Wyznaczamy współczynnik dla każdej warstwy, korzystając ze wzoru:
R=d/lambda
d- grubość warstwy podawana w m;
lambda - współczynnik przewodności cieplnej w W/(mK)
Wartość współczynnika przenikania ciepła (oznaczanego dawniej jako k, obecnie jako U) obliczamy ze wzoru:
U=1/R [W/m2*K]
11. Niska wartość współczynnika przewodzenia ciepła l materiału świadczy o tym, że:
a. ma on dobre właściwości izolacyjne
Współczynnik przenikania ciepła to jeden z ważniejszych parametrów opisujących przegrody budowlane i określający przenikanie przez nie ciepła. Służy do określenia strat ciepła przez ściany, stropy, okna czy drzwi. Im wartość współczynnika mniejsza, tym straty ciepła są niższe i przegroda ma lepsze parametry izolacyjne.
Współczynnik przenikania ciepła dla przegrody to stosunek strumienia cieplnego do jej powierzchni i różnicy temperatury po obu jej stronach.
b. ma on słabe właściwości izolacyjne
c. nie nadaje się do zastosowania jako materiał izolacyjny
12. Który z materiałów ma najniższy współczynnik przewodzenia ciepła l:
a. żelbeton
b. styropian
Przewodzenie ciepła odbywa się poprzez przekazywanie energii pomiędzy sąsiadującymi cząstkami ciała stałego. Zmiana temperatury (a więc i energii) na jednym końcu ciała, wywołana jego podgrzaniem, powoduje rozchodzenie się ciepła wewnątrz tego ciała, aż do wyrównania temperatur. Dlatego właśnie silnie rozgrzewa się srebrna łyżeczka zanurzona jednym końcem w gorącej herbacie.
Wiemy jednak, że zanurzona w tej samej herbacie łyżka z drewna nie rozgrzeje się tak jak srebrna. Dzieje się tak dlatego, że różne materiały w bardzo różny sposób przewodzą ciepło, niektóre intensywnie, inne bardzo słabo. Te ostatnie mogą być izolatorami, które pozwolą nam zatrzymać ciepło tam, gdzie go potrzebujemy.
Zdolność materiału do przewodzenia ciepła jest określana przy pomocy współczynnika przewodzenia ciepła, oznaczanego grecką literą lambda. Wartość ta odpowiada ilości ciepła w dżulach, jakie jest przewodzone przez warstwę materiału o grubości 1m i powierzchni 1m 2 , przy różnicy temperatur po obydwu stronach równej jednemu stopniowi, w czasie zaledwie jednej sekundy. Im mniejsza jest wartość współczynnika przewodzenia ciepła danego materiału, tym lepszym jest on izolatorem. Wartości lambdy dla konkretnych materiałów uzyskiwane są podczas specjalistycznych badań, w których mierzy się faktyczny strumień ciepła przewodzony przez próbkę konkretnego materiału.
Lambda dla różnych materiałów w bardzo silny sposób jest związana z ich rodzajem i budową wewnętrzną.
Najlepszymi przewodnikami ciepła są metale, a więc ciała o uporządkowanej, krystalicznej budowie wewnętrznej. Współczynnik lambda dla miedzi wynosi 370 W/(mK), aluminium 200 W/(mK), a dla stali 58 W/(mK). Z tego powodu, aluminiowe ramki oddzielające szyby w nowoczesnych oknach zastępowano ramkami stalowymi, a teraz także ramkami z tworzywa sztucznego, o przewodności cieplnej kilkadziesiąt razy niższej od stali.
Współczynnik przewodzenia ciepła można określić także dla cieczy i gazów, pod warunkiem, że ich cząsteczki są nieruchome, tj. nie mogą wykonywać ruchów konwekcyjnych.
Znakomitym izolatorem jest powietrze. Lambda powietrza wynosi zaledwie ok. 0.025 W/(mK). Przewodność cieplna nieruchomej wody wynosi 0.58 W/(mK), a więc woda jest ponad dwadzieścia razy gorszym izolatorem niż powietrze. Dlatego właśnie zawilgocone materiały (na przykład papier) szybko tracą swe właściwości izolacyjne.
Skoro powietrze tak świetnie izoluje, to łatwo zrozumieć, dlaczego najlepszym sposobem by jakiś materiał stał się dobrym izolatorem jest napowietrzenie go. Chodzi o to, by zamknąć w produkowanym materiale jak największą ilość powietrza, ale w taki sposób, aby powietrze nie mogło się poruszać. Dobre materiały izolacyjne to materiały o dużej porowatości (zawartości powietrza w objętości materiału) i zamkniętych porach-styropian.
c. gazobeton
13. Który z materiałów ma najwyższy współczynnik przewodzenia ciepła l:
a. drewno
b. wełna mineralna
c. miedź
14. Współczynnik przenikania ciepła okna Uw jest niezależny od:
a. współczynnika U szklenia
b. współczynnika U ramy okiennej
c. współczynnika g szklenia
Współczynnik U jest to współczynnik przenikania ciepła przez element konstrukcyjny (np. ścianę, okno, itp). Charakteryzuje on wielkość strat ciepła z wnętrza pomieszczenia na zewnątrz na powierzchni 1m2 przy różnicy temperatur 1 K. Materiały przewodzące, jak np. metale mają mniej korzystną wartość tego współczynnika w porównaniu do materiałów izolacyjnych, np. styropianu, wełny mineralnej czy szyby zespolonej, które to materiały mają niższą wartość U, czyli lepiej izolują. Straty ciepła w takich pomieszczeniach są zatem mniejsze.
Jednostką współczynnika przenikalności cieplnej U jest [W/(m2K)].
Zwracając uwagę na wartość współczynnika U, pamiętać trzeba o kilku faktach:
- im współczynnik U jest niższy, tym mniejsza jest utrata ciepła,
- im mniejsza wartość współczynnika U, tym lepsza jest izolacja,
- im lepsza jakość okien, tym mniejsze są koszty ogrzewania.
Podstwowa jednak kwestia dotyczy rozróżnienia właściwego współczynnika. Najważniejszy bowiem jest ten, który przekazuje informację na temat przenikalności cieplnej całego okna (Uw), a nie jego poszczególnych elementów. Obliczenie jego wartości, choćby z braku wszystkich danych dostępnych potencjalnemu klientowi, jest trudne, możliwe jednak wg wzoru:
Uw= (Ug * Ag + Uf * Af + Lg* psi) / (Ag + Af)
gdzie:
Uw = współczynnik przenikania ciepła okna
Af = powierzchnia ramy
Uf = współczynnik przenikania ciepła ramy
Ag = powierzchnia przeszklenia
Ug = współczynnik przenikania ciepła przeszklenia
Lg = obwód przeszklenia
psi = liniowy współczynnik przenikania ciepła dla przeszklenia
15. Wymiary przegród otaczających przestrzeń ogrzewaną obliczamy wg:
a. wymiarow zewnętrznych
str 25 linku,par.6.3, wzór-1,38 - metodologia
Ai - pole powierzchni i-tej przegrody, otaczającej przestrzeń o regulowanej temp, obliczanej w/g wymiarów zewnętrznych przegrody (wymiary okien i drzwi przyjmuje się jako wymiary otworów w ścianie)
b. wymiarow w osiach
c. wymiarow całkowitych w osiach
16. Wymiary okien i drzwi przyjmuje się jako wymiary:
a. ram okiennych i drzwiowych
b. otworow okiennych i drzwiowych w przegrodach
jak wyżej
c. oszklenia
17. Mostki cieplne powodują w sezonie zimowym:
a. podwyższenie temperatury powierzchni przegrody od strony wewnętrznej
b. obniżenie temperatury powierzchni przegrody od strony wewnętrznej
Mostki cieplne to najprościej mówiąc słabe miejsca w ociepleniu, przez które ciepło ucieka z domu najszybciej. Mostki cieplne powstają w wyniku wad projektowych lub niestarannego wykonawstwa, dlatego takie miejsca mogą wystąpić nawet, gdy warstwa izolacji termicznej jest bardzo gruba. Ryzyka wystąpienia mostków cieplnych nie ma tylko jeśli izolacja termiczna jest ciągła na całej powierzchni ściany zewnętrznej. Mostki cieplne powodują obniżenie temperatury wewnętrznej powierzchni przegród (powierzchniowa kondensacja pary wodnej, rozwój zagrzybienia). Powodują także dodatkowe straty ciapła (niezbędna staje się większa moc instalacji ogrzewania i większe sezonowe zapotrzebowanie na ciepło).
Potencjalnymi mostkami cieplnymi są w ścianach zewnętrznych połączenia balkonów ze stropem, wieńce i nadproża, boczne ościeża otworów okiennych i drzwi balkonowych, ściany piwnic i wieńce stropu nad piwnicą oraz parapety.
c. nie wpływają na temperaturę powierzchni przegrody od strony wewnętrznej
18. Współczynnik strat ciepła przez przenikanie Htr nie uwzględnia straty ciepła przez
a. przegrody
b. mostki liniowe
c. wentylację
Metodologia - 3.2.3. Współczynniki strat ciepła przez przenikanie należy obliczac ze wzoru: Htr = Sumai [btr,i x (Ai x Ui + Sumai xli x psii)] W/K (1.14)
gdzie:
btr,i -współczynnik redukcyjny obliczeniowej różnicy temperatur i-tej przegrody (tabl. 6); dla przegród pomiedzy przestrzenią ogrzewaną i srodowiskiem zewnętrznym btr = 1
Ai - pole powierzchni i-tej przegrody otaczającej przestrzen o regulowanej temperaturze, obliczanej wg wymiarów zewnetrznych przegrody, (wymiary okien i drzwi przyjmuje się jako wymiary otworów w scianie) m2
Ui - współczynnik przenikania ciepła i-tej przegrody pomiedzy przestrzenią ogrzewaną i stroną zewnetrzną, obliczany w przypadku przegród nieprzezroczystych według normy PN-EN ISO 6946, w przypadku okien, swietlików i drzwi przyjmuje się według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 14351-1; w odniesieniu do scian osłonowych metalowo-szklanych według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 13830, a w przypadku podłogi na gruncie przyjmowany jako Ugr i obliczany jak w pkt 3.2.4. W/(m2K)
li - długosc i-tego liniowego mostka cieplnego m psii - liniowy współczynnik przenikania ciepła mostka cieplnego przyjety wg PN-EN ISO 14683:2008 lub obliczony zgodnie z PN-EN ISO 10211:2008 W/(mK)
19. Wartość współczynnika strat ciepła przez przenikanie Htr nie zależy od
a. konstrukcji budynku
b. wymiarow budynku
c. lokalizacji budynku
jak wyżej
20. Wartość rownoważnego współczynnika przenikania ciepła podłogi na gruncie Uequiv,bf nie zależy od:
a. poziomu wód gruntowych
Metodologia 3.2.4.
Współczynnik przenikania ciepła przez podłoge na gruncie Ugr należy okreslic wg PN-EN 12831:2006 biorac pod uwage:
1) wielkosc zagłebienia poniżej terenu z,
2) wielkosc współczynnika przenikania ciepła U dla konstrukcji podłogi, obliczonego wg zasad podanych w normie PN-EN ISO 6946:2008 z uwzglednieniem oporu przejmowania ciepła od strony wewnetrznej budynku i z pominieciem oporu przejmowania ciepła od strony gruntu .
3) wielkosc parametru B�, który okresla sie z zależnosci
B�= Ag / 0,5P
b. zagłębienia podłogi
c. wymiaru charakterystycznego podłogi B'
21. Wymiar charakterystyczny podłogi B' nie zależy od:
a. pola powierzchni podłogi
b. Całkowitego odwodu podłogi
3) wielkości parametru B', który okresla sie z zależności
B'= Ag / 0,5P (1.15)
gdzie:
Ag - powierzchnia rozpatrywanej płyty podłogowej łacznie ze scianami zewnetrznymi i wewnetrznymi; w odniesieniu do wolnostojacego budynku Ag jest całkowita powierzchnia rzutu parteru, a w odniesieniu do budynku w zabudowie szeregowej
Ag - jest powierzchnia rzutu parteru rozpatrywanego budynku m2
P - obwód rozpatrywanej płyty podłogowej; w odniesieniu do budynku wolnostojącego P jest całkowitym obwodem budynku, a w odniesieniu do budynku w zabudowie szeregowej P odpowiada jedynie sumie długości scian zewnetrznych oddzielajacych rozpatrywana przestrzen ogrzewana od środowiska zewnętrznego
c. odwodu podłogi uwzględniającego tylko długość krawędzi stykających się z środowiskiem zewnętrznym lub przestrzenią nieogrzewaną
22. Zwiększenie zagłębienia podłogi poniżej poziomu terenu wpłynie w następujący sposob na wartość Uequiv,bf :
a. nie spowoduje zmiany współczynnika przenikania ciepła Uequiv,bf podłogi
b. spowoduje zwiększenie równoważnego współczynnika przenikania ciepła Uequiv,bf podłogi
c. spowoduje zmniejszenie rownoważnego współczynnika przenikania ciepła Uequiv,bf podłogi
str 31-34 linku
23. Współczynnik przenikania ciepła U dla przegrody, której opór cieplny RT wynosi 2,5 m2K/W, jest rowny:
a. 0,40 W/m2K
Wartość współczynnika przenikania ciepła (oznaczanego dawniej jako k, obecnie jako U) obliczamy ze wzoru:
U=1/R [W/m2*K]
Poprawki do obliczeń
Obliczona wartość powinna być zwiększona o poprawki: na nieszczelność izolacji oraz na łączniki (np. mocujące izolację). Bardzo często jednak wartość tych poprawek jest nie większa niż 3% wartości obliczeniowej współczynnika przenikania ciepła - wówczas nie trzeba ich dodawać. Wartość współczynnika przenikania ciepła należy też zwiększyć, jeżli w ścianie występują mostki cieplne (termiczne) - miejsca, gdzie izolacyjnośc przegrody jest wyraźnie niższa.
b. 0,35 W/m2K
c. 0,25 W/m2K
24. Opór cieplny RT przegrody, ktorej współczynnik przenikania ciepła U wynosi 0,30 W/m2K, jest równy:
a. 3,00 W/m2K
b. 3,33 W/m2K
R=1/U
c. 4,25 W/m2K
25. Opór przejmowania ciepła od strony zewnętrznej Rse dla przegród zewnętrznych jest równy:
a. 0,13 m2K/W
b. 0,17 m2K/W
c. 0,04 m2K/W
Opór przejmowania ciepła jest równy odwrotności współczynnika przejmowania ciepła. Niezależnie od oporów przepływu ciepła przez poszczególne warstwy przegrody budowlanej, występują dodatkowo opory przejmowania ciepła po obydwu jej stronach, od strony powietrza wewnętrznego (Rsi) i zewnętrznego (Rse).
Przykłady oporów przejmowania ciepła różnych przegród budowlanych :
Przegroda Kierunek przepływu ciepła Rsi(m2xK)/W Rse (m2xK)/W Rsi+ Rse (m2xK)/W
Ściana zewnętrzna poziomy 0,13 0,04 0,17
Ściana zagłębiona w gruncie poziomy 0,13 0,00 0,13
Ściana wewnętrzna poziomy 0,13 0,13 0,26
Ściana przy pomieszczeniu nieogrzewany poziomy 0,13 0,13 0,26
Stropodach zewnętrzny w górę 0,10 0,04 0,14
Strop wewnętrzny w górę 0,1 0,1 0,2
Strop wewnętrzny w dół 0,17 0,17 0,34
Strop nad przejazdem itd. w dół 0,17 0,04 0,21
Strop nad strychem nieogrzewanym w górę 0,10 0,10 0,20
26. Jaka jest obecnie wymagana max. wartość współczynnika U dla ścian zewnętrznych budynku mieszkalnego przy ti>16C?
a. 0,3 W/m2*K
str 9 linku
b. 0,25 W/m2*K
c. 0,5 W/m2*K
27. Jaka jest max. wymagana wartość wsp. U dla okien w ścianach pionowych budynku mieszkalnego w I, II i III strefie klimatycznej ?
a. 1,5 W/m2*K
b. 1,7 W/m2*K
c. 1,8 W/m2*K
str 12 linku
28. Jaka jest max. wymagana wartość wsp. U dla dachów w budynkach mieszkalnych przy ti>16C
a. 0,30 W/m2*K
b. 0,25 W/m2*K
str 11 linku
c. 0,20 W/m2*K
29. Który akt prawny zawiera wymagania dotyczące wartości współczynników przenikania ciepła dla przegród budowlanych ?
a. Rozporządzenie Min. Infrastruktury w sprawie warunkow technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
zał nr 2 do Rozporządzenia, str.nr.9
b. PN EN ISO 6946
c. Rozporządzenie Min. Inf. w sprawie metodyki sporządzania świadectw charakterystyki en. budynków
30. Który akt prawny zawiera metodykę obliczania wartości współczynnikow przenikania ciepła dla przegród budowlanych ?
a. Rozporządzenie Min. Infrastruktury w sprawie warunkow technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
b. PN EN ISO 6946
Norma PN-EN ISO 6946: 1998 podaje metodę obliczania oporu cieplnego ( R ) i współczynnika przenikania ciepła ( U ) komponentów budowlanych i elementów budowli.
c. Rozporządzenie Min. Inf. w sprawie metodyki sporządzania świadectw charakterystyki en. budynków
31. Jakie położenie warstwy izolacyjnej w ścianie zewnętrznej jest najkorzystniejsze z punktu widzenia ochrony cieplnej budynku?
a. Od zewnątrz
lub wszystko jedno - patrz link
b. Od wewnątrz
c. Wszystko jedno
32. Jak wpływa zawilgocenie ściany na jej cechu izolacyjności cieplnej?
a. Obniża U
b. Podwyższa U
c. Nie wpływa na cechy izolacyjności cieplnej
33. Na co wpływa wysoka szczelność okna ?
a. Obniża wartość U
b. Zmniejsza przepływ powietrza
Współczynnik izolacyjności cieplnej (U)
Określa ilość traconego przez nie ciepła. Wyrażany jest w watach przez metr kwadratowy, przez stopień Kelwina [W/(m2K)].
Współczynnik ten powinien mieć jak najmniejszą wartość. Najniższe U zestawu dwuszybowego wynosi 1,1 W/( m2K). Wartość U dla całego okna (standardowego) powinna być bliska 2,0 W/(m2K) � jeśli będzie mniejsza, tym lepiej.
c. a i b
34. Która właściwość okna NIE wpływa na niską wartość współczynnika U okna
a. Potrójna szyba
Jak wiadomo, szyba jest największą częścią okna zajmującą nawet 80% jego powierzchni. W stardadowych oknach najczęściej stowane podwójne zespolenie szybowe posiada współczynnik przenikania ciepła równy U=1,1W/(m2 x K). Dzięki użyciu potrójnej szyby energooszczędnej wartość ta spada do U=0,7 W/(m2 x K).
b. Szyba z powłoką niskoemisyjną
Zmniejszenie współczynnika przenikania ciepła uzyskamy też stosując okna dwukomorowe.
Okno takie składa się z trzech szyb, a między parami oszkleń umieszczony jest gaz szlachetny. Dzięki podwyższonej izolacyjności cieplnej takiego rozwiązania można obniżyć wartość współczynnika przenikania ciepła wyraźnie poniżej 2,0 W/m2K.
Dobrą metodą obniżania współczynnika przenikania ciepła dla szyby jest też pokrycie jej powłoką niskoemisyjną.
Powłoka ta pozwala na przepuszczenie promieniowania słonecznego do wnętrza (wykorzystujemy energię słońca do podgrzania pomieszczenia), ale nie pozwala na jego wypuszczenie. Im niższy wskaźnik emisyjności, tym lepsze wyniki.
Stosując powłokę o wskaźniku emisyjności wynoszącym 0,05 można uzyskać współczynnik przenikania ciepła o wartości mniejszej niż 1,0 W/m2K.
c. Wysoka szczelność
35. Największe wartości współczynnika przenikania ciepła mają:
a. Mostki cieplne w otoczeniu okien
b. Mostki cieplne od płyty balkonowej
Najwięcej ciepła ucieka z domu przez źle zaprojektowane połączenia wspornikowych płyt balkonowych ze stropem żelbetowym. Przez balkon dwumetrowej szerokości może uciekać tyle samo ciepła co przez nieocieploną ścianę zewnętrzną budynku, liczącą ponad dziesięć metrów kwadratowych. Niestety ze względów konstrukcyjnych całkowite wyeliminowanie mostków w tym miejscu jest prawie niemożliwe, ale można znacznie ograniczyć ucieczkę ciepła dzięki warstwie ocieplenia polistyrenu ekstrudowanego lub twardego styropianu, układanej zarówno od góry, jak i od dołu płyty balkonowej. Równie dobrym rozwiązaniem jest wykonanie balkonu, którego konstrukcja opiera się na słupach lub jest punktowo zamocowana do konstrukcji budynku. Do łączenia płyt wspornikowych warto wtedy używać łączników zbrojeniowych ze styropianową wkładką izolacyjną grubości 7 cm; elementy nośne takich łączników kotwi się przez zabetonowanie w stropie i płycie balkonowej.
c. Mostki w narożu budynku
36. Kubatura ogrzewana budynku to:
a. Pełna kubatura ogrzewanego budynku
b. Kubatura pomieszczeń ogrzewanych
c. Kubatura części ogrzewanej wraz z otaczającymi i wewnętrznymi przegrodami
V - jest kubaturą ogrzewanej części budynku, obliczoną zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad obliczania kubatury budynków, powiększoną o kubaturę ogrzewanych pomieszczeń na poddaszu użytkowym lub w piwnicy i pomniejszoną o kubaturę wydzielonych klatek schodowych, szybów wind, otwartych wnęk, loggii i galerii.
37. Wysokie zużycie ciepła na ogrzewanie w starych budynkach jest spowodowane głównie przez:
a. Ogolnie zły stan techniczny budynków
b. Niska jakość ochrony cieplnej budynku wynikająca z dawnych przepisów, które nie stawiały wysokich wymagań w tej dziedzinie
c. Nieszczelność okien
38. Czy Warunki Techniczne zawierają przepisy ograniczające wielkość powierzchni okien w nowych budynkach
a Zawierają takie przepisy
str.15 linku: 2.1. Powierzchnia okien.
2.1.1. W budynku mieszkalnym i zamieszkania zbiorowego pole powierzchni A0, wyrażone w m2, okien oraz przegród szklanych i przezroczystych, o współczynniku przenikania ciepła nie mniejszym niż 1,5 W/(m2ˇK), obliczone według ich wymiarów modularnych, nie moe byc wieksze niż wartosc A0max obliczone według wzoru:
A0max = 0,15 Az + 0,03 Aw
gdzie:
Az - jest suma pól powierzchni rzutu poziomego wszystkich kondygnacji nadziemnych (w zewnetrznym obrysie budynku) w pasie o szerokosci 5 m wzdłuż scian zewnetrznych,
Aw - jest suma pól powierzchni pozostałej czesci rzutu poziomego wszystkich kondygnacji po odjeciu Az.
2.1.2. W budynku użytecznosci publicznej pole powierzchni A0, wyrażone w m2, okien oraz przegród szklanych i przezroczystych, o współczynniku przenikania ciepła nie mniejszym niż 1,5 W/(m2ˇK), obliczone według ich wymiarów modularnych, nie może byc wieksze niż wartosc A0max obliczona według wzoru okreslonego w pkt 2.1.1., jesli nie jest to sprzeczne z warunkami dotyczacymi zapewnienia niezbednego oswietlenia swiatłem dziennym, okreslonymi w § 57 rozporzadzenia.
2.1.3. W budynku produkcyjnym, magazynowym i gospodarczym łaczne pole powierzchni okien oraz scian szklanych w stosunku do powierzchni całej elewacji nie może byc wieksze niż:
1) w budynku jednokondygnacyjnym (halowym) - 15%;
2) w budynku wielokondygnacyjnym - 30%...
b Nie
c Nie, zobowiązują jedynie do ogólnej dbałości o oszczędzanie energii
39. Przyjmując wymiary przegród jako wymiary zewnętrzne można pominąć wpływ mostków liniowych
a Od płyt balkonowych
b W otoczeniu okien
c W narożu budynku
40. Czy Warunki Techniczne zawierają przepisy dotyczące ochrony przed nadmiernym promieniowaniem słonecznym
a. Tak
str 16 linku
b. Nie
c. Dla niektórych rodzajow budynkow
41. Podane w załączniku nr 2 do Warunkow Technicznych wartości współczynników przenikania ciepła dla róznych rodzajów budynków , są to
a. Wartości maxymalne dopuszczalne
str 9 linku
b. Wartości zalecane
c. Wartości przykładowe
42. Wartości EP podane w Warunkach Technicznych zawierają dodatki na zapotrzebowanie energii do przygotowania ciepłej wody, chłodzenia i oświetlenia. Porównanie charakterystyki energetycznej ocenianego budynku z danymi wg WT dokonuje sie
a. Przez porównanie wskaźnika EP z sumaryczną wartością wskaźnika wg WT
b. Przez oddzielne porównanie wskaźnikow wyliczonych dla ogrzewania ,przygotowania ciepłej wody, chłodzenia i oświetlenia z odpowiednimi składnikami wartości EP podanymi w WT
c. Dowolnie
43. W projekcie budowlanym obowiązuje dokonanie analizy możliwości racjonalnego wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych. Obowiązek ten dotyczy
a Wszystkich budynków
b Wybranych grup budynków
c Budynkow o powierzchni użytkowej większej niż 1000 m2
Projekt nowelizacji rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (DzU z 2003 r. Nr 120, poz.1133) [12], wprowadzi do projektu budowlanego (§11 ust. 2 pkt 9) obowiązek opracowania projektowanej charakterystyki energetycznej obiektu budowlanego wg wzoru podanego w zał. nr 1 do rozporządzenia. Obowiązek ten ma na celu inwentaryzację wskaźników oraz danych projektowych niezbędnych do sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej dla nowo wznoszonego budynku. W stosunku do budynku o powierzchni użytkowej, większej niż 1000 m2 (§11 ust. 2 pkt 10a) obowiązek przeprowadzenia analizy możliwości racjonalnego wykorzystania pod względem technicznym i ekonomicznym alternatywnych źródeł energii takich, jak: pompy ciepła, kolektory słoneczne, gruntowe wymienniki ciepła oraz zdecentralizowany system zaopatrzenia w energię w postaci bezpośredniego lub blokowego ogrzewania, a także możliwość zastosowania skojarzonej produkcji energii elektrycznej i ciepła. W opisie projektu budowlanego (§11 ust.2 pkt 10b) należy podać sposób regulacji i sterowania, użytkowania, obsługi i konserwacji elementów, urządzeń i instalacji mających wpływ na projektowaną charakterystykę energetyczną budynku oraz parametry klimatu wewnętrznego, a w stosunku (§12 ust.1 pkt 3) do budynku ogrzewanego, wentylowanego i klimatyzowanego podać schematy funkcjonalne projektowanych instalacji.
44. Wraz ze wzrostem współczynnika kształtu budynku A/Ve:
a. spada wartość graniczna EP podana w WT 2008
b. wartość graniczna EP podana w WT 2008 pozostaje bez zmian
c. wzrasta wartość graniczna EP podana w WT 2008
str 5 linku 3. Maksymalne wartości EP rocznego wskaźnika obliczeniowego zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną do ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz chłodzenia, w zależności od współczynnika kształtu budynku A/Ve, wynoszą: 1) w budynkach mieszkalnych do ogrzewania i wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej (EPH+W) w ciągu roku:
a) dla A/Ve mniejsze(równe) 0,2; EPH+W = 73 + delta EP; [kWh/(m2 ˇ rok)],
b) dla 0,2 mniejsze(równe) A/Ve mniejsze(równe) 1,05; EPH+W = 55 + 90 ˇ (A/Ve + delta EP; [kWh/(m2 ˇ rok)],
c) dla A/Ve większe(równe) 1,05; EPH+W = 149,5 + delta EP; [kWh/(m2 ˇ rok)]
gdzie:
delta EP = delta EPW - dodatek na jednostkowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną do przygotowania ciepłej wody użytkowej w ciągu roku, delta EPW = 7.800/(300 + 0,1 ˇ Af); [kWh/(m2 ˇ rok)],
A - jest sumą pól powierzchni wszystkich przegród budynku, oddzielających część ogrzewaną budynku od powietrza zewnętrznego, gruntu i przyległych pomieszczeń nieogrzewanych, liczoną po obrysie zewnętrznym,
Ve - jest kubaturą ogrzewanej części budynku, pomniejszoną o podcienia, balkony, loggie, galerie itp., liczoną po obrysie zewnętrznym, Af - powierzchnia użytkowa ogrzewana budynku (lokalu);
A - suma pól powierzchni wszystkich ścian zewnętrznych (wraz z oknami i drzwiami balkonowymi), dachów i stropodachów, podłóg na gruncie lub stropów nad piwnicą nieogrzewaną, stropów nad przejazdami, oddzielającymi część ogrzewaną budynku od powietrza zewnętrznego, gruntu i przyległych nieogrzewanych pomieszczeń, liczona po obrysie zewnętrznym;
V - kubatura netto ogrzewanej części budynku, obliczana jako kubatura brutto budynku, pomniejszona o kubaturę wydzielonych klatek schodowych, szybów dźwigowych, a także zewnętrznych, niezamkniętych ze wszystkich stron części budynku, jak podcienia, balkony, tarasy, loggie i galerie.
45. Najważniejszą cechą przegrody budowlanej z punktu widzenia charakterystyki energetycznej budynku jest:
a. współczynnik przenikania ciepła U
Współczynnik przenikania ciepła to jeden z ważniejszych parametrów opisujących przegrody budowlane i określający przenikanie przez nie ciepła. Służy do określenia strat ciepła przez ściany, stropy, okna czy drzwi. Im wartość współczynnika mniejsza, tym straty ciepła są niższe i przegroda ma lepsze parametry izolacyjne. Współczynnik przenikania ciepła to stosunek strumienia cieplnego do powierzchni przegrody i różnicy temperatury po obu jej stronach. Oznacza się go literą U i podaje w W/(m2K). Wartość tego współczynnika oblicza się, biorąc pod uwagę materiał, z jakiego zrobione są wszystkie warstwy przegrody, grubość poszczególnych warstw oraz rodzaj samej przegrody. Uwzględnia się przy jego określaniu również ewentualne mostki termiczne oraz nieszczelności izolacji - jeśli takie występują, wartość współczynnika wzrasta.
b. szczelność
c. masa
OCENA SYSTEMU OGRZEWANIA I CIEPŁEJ WODY
1. Zadaniem instalacji ogrzewania jest:
a. regulacja i utrzymanie temperatury w ogrzewanych pomieszczeniach w chłodnych okresach roku
b. stworzenie warunkow jak najlepiej odpowiadających potrzebom ludzi lub procesow technologicznych w ogrzewanych pomieszczeniach w okresie całego roku
c. regulacja i utrzymanie podstawowych parametrow komfortu cieplnego, takich jak temperatura i wilgotność powietrza w pomieszczeniu
2. Organizm ludzki wymienia ciepło z otoczeniem:
a. wykorzystując jedynie zjawiska konwekcji i promieniowania ciepła
b. między innymi w procesie przewodzenia i promieniowania ciepła ale tylko wowczas jeżeli dotyka przegrody budowlanej (np. podłogi)
c. wykorzystując np. zjawisko odparowania wody z powierzchni skóry
Między człowiekiem a środowiskiem zachodzi nieustanna wymiana ciepła. Odbywa się ona czterema drogami: przez przewodzenie, konwekcję, promieniowanie oraz odparowywanie potu. Tego rodzaju przepływy ciepła zależą od charakterystyk fizycznych otoczenia takich, jak: temperatura powietrza, średnia temperatura promieniowania, ciśnienie pary wodnej i prędkość ruchu powietrza. Ze względu na to, że do prawidłowego działania wszystkich funkcji organizmu jest konieczne utrzymanie stałej ciepłoty ciała (homeotermia), organizm człowieka dysponuje mechanizmami, które pozwalają na wytworzenie niezbędnej ilość ciepła lub też odprowadzenie jego nadmiaru. Mechanizmy te nie zawsze mogą podołać obciążeniom termicznym, na jakie narażony jest organizm ze strony środowiska. Konsekwencją takiego stanu może być wzrost temperatury wewnętrznej ciała lub jej spadek w stosunku do wartości średniej, która w stanie równowagi cieplnej organizmu wynosi 37 ą 0,5 oC.
Pierwszą reakcją człowieka na stymulacje termiczne jest behawioralne unikanie nadmiernych strat lub gromadzenia się ciepła wewnątrz ciała człowieka. Reakcje te polegają na doborze odzieży i klimatyzowaniu pomieszczeń. Gdy te działania nie są wystarczające w sposób odruchowy uruchamiane są reakcje fizjologiczne. Kontrola fizjologicznych zmian jest inicjowana przez odśrodkowe kanały nerwowe, zarówno somatyczne, jak i autonomiczne.
Ciepło jest produkowane we wszystkich tkankach organizmu, ale jest tracone do otoczenia tylko z tkanek, które kontaktują się z otoczeniem - głównie ze skóry, a w mniejszym stopniu także z dróg oddechowych. Przenoszenie ciepła wewnątrz ciała zachodzi z miejsc produkcji ciepła do pozostałych części ciała oraz z wnętrza ciała do skóry. Wewnątrz ciała ciepło jest transportowane dwoma sposobami: przez przewodnictwo tkankowe i konwekcyjnie przez krew.
Utrata ciepła z organizmu następuje kilkoma drogami. Pierwsza to przewodnictwo oraz parowanie potu z powierzchni skóry do otaczającego powietrza i konwekcja z dróg oddechowych wspomagana konwekcją przepływu powietrza w płucach. Drugim kanałem utraty ciepła jest promieniowanie z gołej skóry, a w pewnym zakresie zachodzące też między warstwami odzieży. Ciepło tracone jest również przez wydalanie moczu i defekację, chociaż procesy te nie powodują ochładzania ciała, tak, jak dzieje się to w wyniku parowania potu lub przez wilgotną odzież.
3. Ilość ciepła przekazywana przez człowieka do otoczenia nie zależy od:
a. prędkości ruchu powietrza w pomieszczeniu
b. aktualnego poziomu aktywności fizycznej
c. zastosowanego systemu ogrzewania w budynku
patrz wyżej
4. Tzw. temperatura odczuwalna jest obliczana jako:
a. średnia arytmetyczna temperatury powietrza i temperatury promieniowania otaczających przegród
Podstawowym parametrem komfortu cieplnego w pomieszczeniu jest temperatura odczuwalna. Jest ona uzależniona od temperatury promieniowania powierzchni otaczających oraz temperatury i prędkości powietrza w otoczeniu człowieka. W zastosowaniach praktycznych, dla warunków panujących w okresach letnich w typowych pomieszczeniach użytkowych można przyjąć, że udział promieniowania i konwekcji w procesie wymiany ciepła pomiędzy ciałem człowieka i otoczeniem jest w przybliżeniu równy. Jest to założenie słuszne również dla systemów sufitów chłodzących w pomieszczeniach spełniających podane poniżej założenia . Temperaturę odczuwalną można wówczas obliczyć jako średnią arytmetyczną z zależności:
to=(tR+tAIR)/2
gdzie:
to - temp.odczuwalna,
tR - średnia temp. promieniowania C,
tAIR - temp.powietrza w pomieszczeniu,
b. średnia arytmetyczna temperatury i wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu
c. średnia ważona z wartości temperatury promieniowania otaczających człowieka powierzchni
5. Temperatura promieniowania przegród w pomieszczeniu w okresie zimowym:
a. nie zależy od stopnia ich izolacji termicznej
b. jest tym większa im przegrody zewnętrzne są gorzej zaizolowane termicznie
c. jest tym większa im przegrody zewnętrzne są lepiej zaizolowane termicznie
6. W budynku wyposażonym w instalację wentylacji naturalnej:
a. instalacja ogrzewania podgrzewa napływające do pomieszczeń powietrze zewnętrzne
b. i szczelne okna nie ma potrzeby dodatkowego podgrzewania infiltrującego powietrza
c. podgrzewanie powietrza odbywa się w specjalnych nagrzewnicach powietrza
7. Jednostką energii nie jest:
a. W/s
jednostki energii:
J dżul (joule)
kJ kilodżul (kilojoule)
kG*m kilogramometr kilogram-siła razy metr (kilogram-force * meter)
kW*h kilowatogodzina (kilowatt-hour)
cal kaloria (calorie)
kcal kilokaloria (kilocalorie)
KM*h koniogodzina (horsepower-hour, metric)
hp*h angielski koń parowy razy godzina (horsepower-hour)
erg erg (erg)
ft*lbf stopofunt-siła (foot pound-force)
ft*pdl (foot poundal)
BTU angielska jednostka ciepła (british thermal unit)
b. MJ
c. Wh
8. Zużycie energii końcowej przez budynek jest tym mniejsze im:
a. mniejsza jest sprawność wytwarzania ciepła w źródle ciepła
b. większa jest sprawność regulacji i wykorzystania instalacji c.o.
Eneria Pierwotna jest to teoretycznie określona energia, większa od energii potrzebnej do ogrzania budynku o hipotetyczny koszt związany z degradacją środowiska naturalnego. Budynek można ocenić porównując jej wartość wyliczoną dla innej nieruchomości. "Lepszy" budynek, który w mniejszym stopniu degraduje środowiska naturalne będzie miał niższą wartość Energii Pierwotnej. Ważne jest więc nie tylko to, czy budynek zużywa mało energii, ale również jakiego pochodzenia jest ta energia. Premiowana jest energia odnawialna (wiatr, słońce, energia z ziemi, biomasa), gorzej oceniana jest energia nieodnawialna (energia elektryczna, węgiel, gaz). Oprócz Energii Pierwotnej, świadectwo energetyczne podaje również koszt energii końcowej, czyli takiej za którą płacimy (np. płacąc za gaz, węgiel itp.), potrzebnej do ogrzania budynku łącznie z kosztem jego wentylacji oraz podgrzania ciepłej wody. Ta energia pozwala już zorientować się w szacunkowych kosztach jego utrzymania. Zapotrzebowanie na energie koncowa okresla roczna ilosc energii dla ogrzewania (ewentualnie chłodzenia), wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jest ona obliczana dla standardowych warunków klimatycznych i standardowych warunków użytkowania i jest miara efektywnosci energetycznej budynku i jego techniki instalacyjnej. Zapotrzebowanie na energie koncowa jest to ilosc energii bilansowana na granicy budynku, która powinna byc dostarczone do budynku przy standardowych warunkach z uwzglednieniem wszystkich strat, aby zapewnic utrzymanie obliczeniowej temperatury wewnetrznej, niezbednej wentylacji, oswietlenie wbudowane i dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Małe wartosci sygnalizuja niskie zapotrzebowanie i tym samym wysoka efektywnosc
c. większa jest energochłonność budynku
9. Straty ciepła przez przenikanie w ogrzewanym pomieszczeniu:
a. nie zależą od konstrukcji przegrod wewnętrznych
b. nie zależą od różnicy temperatury powietrza po obu stronach przegrod budowlanych
c. uwzględniają rownież tzw. przejmowanie ciepła z powierzchni przegrod budowlanych
lub a
10. Jak wynika z badań komfortu cieplnego przyjemny klimat w pomieszczeniu uzyskamy:
a. przy temperaturze powierzchni grzejnikow wyższej od 60C
b. przy możliwie rownomiernej temperaturze otaczających człowieka płaszczyzn
c. stosując ogrzewanie powietrzne
11. Do grupy grzejników konwekcyjnych zaliczamy:
a. m.in. grzejniki płytowe
b. grzejniki przekazujące ciepło wyłącznie na drodze konwekcji
Grzejniki konwektorowe - oddające ciepło wyłącznie przez konwekcję, powodującą silny ruch powietrza - najlepiej instalować w kanałach pod oknami lub przeszklonymi ścianami. Dzięki temu w miejscach tych utworzy się swego rodzaju kurtyna cieplna, zapewniająca optymalny komfort cieplny w pomieszczeniu.
Grzejniki konwekcyjne ogrzewają pomieszczenie w wyniku grawitacyjnego przepływu masy powietrza wewnątrz radiatora grzejnika, w wyniku czego następuje jego ogrzanie. Przepływ grawitacyjny wynika z różnicy gęstości powietrza ze zmianą jego temperatury. Grzejniki zasilane są prądem elektrycznym lub gorącą wodą. Woda dostarczana jest instalacją centralnego ogrzewania (CO).
Wady i zalety:
-"mieszanie" powietrza w pomieszczeniu,
-relatywnie średnia prędkość nagrzewania pomieszczenia,
-łatwość regulacji temperatury,
-stabilność w utrzymaniu temperatury w pomieszczeniu,
-mniejsza powierzchnia grzejnika w stosunku do grzejników radiacyjnych (wada) -większe nierównomierności w ogrzewaniu powietrza, ciepłe powietrze unosi się do góry.
c. wyłącznie grzejniki zasilane wod.
12. Niskotemperaturowy system ogrzewania:
a. musi być zasilany pompą ciepła
b. oznacza system w ktorym temperatura wody nie może przekracza. 50C
W ostatnich latach obserwuje się tendencję do obniżania temperatury obliczeniowej czynnika grzejnego w systemach centralnego ogrzewania, co jest bardzo korzystne z uwagi na poprawę komfortu cieplnego i jakości powietrza w ogrzewanych pomieszczeniach oraz redukcję negatywnego oddziaływania na środowisko [2, 9]. Najczęściej występujące ogrzewania niskotemperaturowe to:
- ogrzewania podłogowe,
- ogrzewania ścienne ,
- ogrzewania sufitowe,
- płaszczyznowe ogrzewania powietrzne ,
- ogrzewania konwekcyjne (o obniżonej temperaturze),
- ogrzewania powietrzne. W tradycyjnych ogrzewaniach grzejnikowych obliczeniowa temperatura zasilania wynosiła najczęściej 90C. Obecnie zazwyczaj projektanci przyjmują temperaturę zasilania w zakresie 70C do80C. Natomiast w systemach niskotemperaturowych z reguły nie przekracza ona 55C.
c. można zastosować jeżeli budynek ma dobrą izolację termiczną
13. Nośnikiem ciepła w instalacji ogrzewania najczęściej jest:
a. powietrze
b. para wodna
c. woda
14. Ogrzewanie pompowe oznacza system ogrzewania:
a. w którym krążenie czynnika wywołane jest wyłącznie przez pompę obiegową
b. w którym krążenie czynnika wywołane jest przez pompę obiegową i tzw. ciśnienie grawitacyjne
Ogrzewanie pompowe jest obecnie najczęściej stosowanym rozwiązaniem w instalacjach centralnego ogrzewania w domach jednorodzinnych. Do wymuszania ruchu wody w instalacji wykorzystywana jest pompa obiegowa, (na zdjęciu obok). Dzięki niej możemy pokonywać duże opory hydrauliczne powstające przy przepływie wody w rurach o dużo mniejszych średnicach niż w ogrzewaniu grawitacyjnym. Dodatkowo instalacje pompowe nie mają ograniczeń związanych z ich wielkością i rozległością. Ciśnienie czynne w ogrzewaniu pompowym jest sumą ciśnienia wytwarzanego przez pompę i ciśnienia grawitacyjnego str 193 linku
c. wykorzystujący pompę ciepła
15. Podział instalacji centralnego ogrzewania na jedno- i dwururowe to podział ze względu na:
a. sposob rozdziału czynnika grzewczego
b. schemat instalacji
c. sposób połączenia instalacji z atmosferą
16. Instalacja ogrzewania z rozdziałem dolnym to instalacja w której:
a. rozdział (czyli odpowietrzenie) znajduje się w dolnej części instalacji
b. główny transport nośnika ciepła odbywa się poniżej odbiorników ciepła
Instalacja ogrzewania z rozdziałem dolnym - instalacja, w ktorej pozioma sieć przewodów zasilających piony instalacji ogrzewania oraz sieć przewodow powrotnych, usytuowane są poniżej grzejnikow zasilanych bezpośrednio lub pośrednio z tych pionów.
c. odbiorniki ciepła znajdują się poniżej źrodła ciepła
17. Indywidualny węzeł ciepłowniczy stanowi źródło ciepła:
a. dla części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową
b. dla wielu budynków
c. dla pojedynczego budynku
Węzeł cieplny indywidualny - węzeł cieplny zasilający bezpośrednio część wewnętrzną instalacji ogrzewania i zlokalizowany w tym samym budynku co instalacja.
18. Izolacja termiczna sieci przewodów:
a. ma na celu ograniczenie nieefektywnego rozpraszania ciepła wewnątrz budynku
Rurami grzewczymi transportowana może być woda o temperaturze ok. 90°C. Jeśli takie rury nie są zabezpieczone, straty ciepła mogą być wysokie, szczególnie gdy rury przechodzą przez pomieszczenie, w których panuje niska temperatura. Oddawaniu ciepła można zapobiegać, odpowiednio izolując rury grzewcze. Zadaniem izolacji cieplnej jest ograniczenie strat przesyłanego lub magazynowanego ciepła. W istniejących instalacjach tradycyjnych (system pionowy dwururowy, rozdział dolny) w większości przypadków piony, jak również rozprowadzenia � czyli przewody poziome w piwnicy budynku, nie są zaizolowane. Jest to główną przyczyną występowania nadmiernej transportowej straty ciepła w instalacji � niekorzystnego zjawiska, polegającego na nieefektywnym rozpraszaniu ciepła przez sieć przewodów
b. w ogrzewanych pomieszczeniach jest niewskazana
c. powoduje zmniejszenie projektowego obciążenia cieplnego budynku
19. Najkorzystniejszy dla człowieka rozkład temperatury w pomieszczeniu uzyskuje się:
a. przy ogrzewaniu powietrznym
b. umieszczając grzejniki na ścianach zewnętrznych
c. umieszczając grzejniki na ścianach wewnętrznych
20. Zawór grzejnikowy z głowicą termostatyczną:
a. umożliwia wykorzystanie wewnętrznych zyskow ciepła w pomieszczeniu
Głowica termostatyczna to dość proste urządzenie. W jej wnętrzu znajduje się sprężysty metalowy mieszek wypełniony cieczą. Ciecz ta charakteryzuje się dużą rozszerzalnością cieplną i reaguje na zmiany temperatury otoczenia. Gdy temperatura otoczenia rośnie powoduje rozszerzanie się zawartej w mieszku cieczy. Wpływa to na wzrost ciśnienia cieczy wewnątrz mieszka, a w konsekwencji wzrost objętości samego mieszka. Wtedy naciska on na popychacz głowicy i pokonując opór sprężyny naciska na trzpień zaworu termostatycznego powodując w ten sposób zamknięcie zaworu. Gdy temperatura otoczenia spada, stygnąca w mieszku ciecz kurczy się, a skracający się mieszek przestaje naciskać na popychacz, który teraz jest wypychany przez sprężynę i zawór otwiera się. Grzejnik zaczyna grzać.
b. realizuje tzw. regulację jakościową
c. realizuje tzw. regulację ilościowo-jakościową
21. Nadmierne ochłodzenie wody zasilającej grzejniki może być spowodowane:
a. stosowaniem przewodow o zbyt małych średnicach
b. nadmierną izolacją termiczną przewodów
c. stosowaniem przewodow o zbyt dużych średnicach
22. Duża bezwładność cieplna instalacji oznacza:
a. znaczne przewymiarowanie instalacji na etapie projektowania
b. dużą wrażliwość instalacji na chwilowe zyski ciepła
c. powolne reagowanie na zmiany zapotrzebowania na ciepło
Bezwładność cieplna oznacza podatność ciała na zmianę temperatury pod wpływem zmian temperatury otoczenia: im większa masa ciała, tym większa jego bezwładność cieplna. Jest to właściwość istotna dla komfortu cieplnego w domu. Budynki o niskiej inercji cieplnej szybko nagrzewają się od słońca i szybko wychładzają w nocy. B udynki o wysokiej inercji cieplnej utrzymują bardziej stałą temperaturę, ponieważ magazynują ciepło w ciągu dnia, a oddają je po zachodzie słońca, gdy powietrze ochładza się.
23. Zastosowanie układu regulacji pogodowej:
a. umożliwia przede wszystkim wykorzystanie zyskow ciepła od nasłonecznienia
b. oznacza dostosowanie temperatury nośnika ciepła do temperatury zewnętrznej
Regulator jest zaprojektowany do kontroli pracy zaworów, przepustnic, powietrznych nagrzewnic elektrycznych, klimakonwektorów i innych urządzeń grzewczych w sposób liniowy (zamknij/otwórz; włącz/wyłącz) na podstawie temperatury zewnętrznej i odpowiedniej charakterystyki krzywej grzewczej. Regulacja pogodowa jest obecnie najefektywniejszym i najbardziej oszczędnym sposobem ogrzewania budynku z zachowaniem bardzo wysokiego poziomu komfortu cieplnego. Nawet w przypadku regulacji na podstawie temperatury panującej w pomieszczeniu w praktyce nie jest możliwe utrzymanie stałej temperatury w pomieszczeniu ze względu na bezwładność cieplną budynku � układ zaczyna grzać dopiero, gdy temp. w pomieszczeniu spadnie poniżej zadanej, pomimo, że jest realizowany proces grzewczy przez pewien okres czasu temperatura wewnątrz maleje, ponieważ budynek został wychłodzony. Gdy temperatura wewnątrz zacznie rosnąc i osiągnie zadany poziom � termostat wyłącza układ grzewczy, ale temperatura wewnątrz dalej rośnie przez pewien okres czasu. Efekt ten jest spowodowany bezwładnością cieplną budynku. Aby zmniejszyć te wahania można zmniejszać histerezę urządzeń pomiarowych, niestety spowoduje to większe taktowanie urządzeń wykonawczych a co za tym idzie zmniejsza ich żywotność. Stosując regulację pogodową układ reaguje z odpowiednim wyprzedzeniem na wahania temperatury zewnętrznej, w pełni wykorzystuje bezwładność cieplną budynku i niweluje analogiczne wahania temperatury wewnętrznej. Równocześnie minimalizuje taktowanie urządzeń grzewczych (wydłuża ich żywotność).
c. poprawia sprawność regulacji instalacji w przypadku złej pogody
24. Ktore z poniższych źrodeł ciepła jest źrodłem niskotemperaturowym:
a. kocioł na paliwo stałe
b. pompa ciepła
Pompa ciepła jest urządzeniem umożliwiającym wykorzystanie ciepła niskotemperaturowego i odpadowego do ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Energia cieplna nagromadzona w środowisku naturalnym (powietrze atmosferyczne, woda, grunt, słońce) czerpana jest przez pompę ciepła i przekazywana do układu grzewczego. Dzięki pobieraniu ciepła z otoczenia można uzyskać taki sam efekt jak przy zastosowaniu tradycyjnego ogrzewania w postaci pieca węglowego, gazowego czy olejowego. Podstawową zaletą wyróżniającą pompy ciepła od innych systemów grzewczych jest to, że 65-80% energii potrzebnej do celów grzewczych czerpana jest bezpłatnie z otoczenia, natomiast resztę stanowi prąd elektryczny potrzebny do napędu sprężarek. Nazwa "pompa ciepła" jest użyta przez analogię do nazwy powszechnie znanej "pompy hydraulicznej" pompującej ciecz (najczęściej wodę) z niżej położonego zbiornika do zbiornika położonego wyżej. Zarówno "pompa hydrauliczna" jak i "pompa ciepła" potrzebują energii dostarczonej z zewnątrz. Kiedy ciepło płynie w naturalnym kierunku (od wyższej temperatury do niższej), przepływ tego ciepła może być wykorzystany do napędu silnika cieplnego podobnie jak przepływ wody płynącej grawitacyjnie z góry na dół napędza silnik hydrauliczny (turbinę wodną). Aby "zmusić" ciepło do płynięcia w odwrotnym kierunku (od temperatury niższej do wyższej) należy z zewnątrz dostarczyć energii do napędu, podobnie jak przy pompowaniu wody z dolnego zbiornika do górnego. Przy odpowiedniej konstrukcji "pompa ciepła" i "silnik cieplny" mogą być jednym urządzeniem, podobnie jak jednym urządzeniem mogą być pompa hydrauliczna i silnik hydrauliczny (np. turbina Kaplana) w elektrowni szczytowo-pompowej. Sprężarkowe pompy ciepła realizują obieg termodynamiczny (obieg Lindego), będący odwróceniem obiegu silnika cieplnego. Ciepło jest pobierane przez roboczy czynnik termodynamiczny (freon, amoniak, sprężony dwutlenek węgla) w parowniku (dolne źródło ciepła), w którym czynnik odparowuje i trafia do sprężarki, gdzie rośnie energia wewnętrzna czynnika (a więc i temperatura), a następnie w skraplaczu oddaje ciepło (górne źródło ciepła) skraplając się i przez zawór dławiący lub rurkę kapilarną, trafia z powrotem do parownika. Pompy ciepła wykorzystują ciepło niskotemperaturowe (o niskiej energii) (w praktyce 0°C - 60°C), trudne do innego praktycznego wykorzystania. Do scharakteryzowania pomp ciepła nie używa się typowego pojęcia sprawności, lecz współczynnika wydajności pompy ciepła, tzw. COP, który jest równy stosunkowi uzyskanego w górnym źródle ciepła do włożonej pracy (w przypadku układu sprężarkowego). Współczynnik ten może przyjmować w praktyce wartości od około 3 do kilkunastu, co oznacza dużą oszczędność energii elektrycznej w porównaniu ze zwykłym grzejnikiem elektrycznym (w którym stosunek ciepła do energii elektrycznej jest bliski liczbie jeden). Efektywność cieplna pompy cieplnej zależy silnie od różnicy temperatur.
c. kocioł gazowy z otwartą komorą spalania
25. Który z poniższych systemow ogrzewania wiąże się z najkorzystniejszym dla człowieka pionowym rozkładem temperatury w pomieszczeniu:
a. ogrzewanie wodne z grzejnikami członowymi żeliwnymi
b. ogrzewanie powietrzne
c. ogrzewanie podłogowe elektryczne
Chcąc ocenić temperaturą panującą w danym pomieszczeniu, nie skupiamy się na tym, co pokazuje termometr, ale na wrażeniu jakie odczuwamy, czyli na tzw. komforcie cieplnym. Na wrażenie to składa się wilgotność i prędkość powietrza przepływającego w pomieszczeniu, jego poziomy i pionowy rozkład. Istotna jest także temperatura ścian, podłogi, sufitu czy okien. Przebadano pomieszczenia, w których zastosowano różne rodzaje ogrzewania. Badano pionowy rozkład temperatury. Okazało się, że ogrzewanie podłogowe daje temperaturę najbardziej zbliżoną do optymalnego rozkładu temperatury. Pionowy rozkład temperatury, jaki uzyskujemy przy ogrzewaniu podłogowym sprawia, że najcieplej jest przy podłodze, wyżej temperatura jest niższa. Dzięki temu komfort cieplny uzyskujemy przy niższych temperaturach, już w granicach 17-18oC, gdy przy ogrzewaniu tradycyjnym te same warunki uzyskamy dopiero przy temperaturze 21-22oC. Taki rozkład temperatury jest szczególnie korzystny w pomieszczeniach przeznaczonych do pracy.
26. Jaką należy przyjmować temperaturę zimnej wody?
a. 10 C
Wg. Metodologii 4.2. Wyznaczenie rocznego zapotrzebowania ciepła użytkowego
QW,nd = VCWiˇLi ˇcWˇrW ˇ (CW - O) ˇkt ˇtUZ /(1000ˇ3600) kWh/rok (1.29)
gdzie:
VCW - Jednostkowe dobowe zużycie ciepłej wody użytkowej należy przyjmowac na podstawie dokumentacji projektowej, pomiarów zużycia w obiekcie istniejacym lub w przypadku braku danych na podstawie Tabeli 15.
(dm3/(j.o.)×doba )
Li - liczba jednostek odniesienia osoby
tUZ - czas użytkowania (miesiac, rok - przeważnie 365 dni), czas użytkowania należy zmniejszyc o przerwy urlopowe i wyjazdy i inne uzasadnione sytuacje, srednio w ciagu roku o 10% - dla budynków mieszkalnych . (doby)
kt - mnożnik korekcyjny dla temperatury ciepłej wody innej niż 55C, wg dokumentacji projektowej lub Tabeli 14
cw - ciepło własciwe wody, przyjmowane jako 4,19 kJ/(kgK), (kJ/(kgK))
rw - gestosc wody, przyjmowana jako 1000 kg/m3 kg/m3 CW - temperatura ciepłej wody w zaworze czerpalnym, 55oC, (oC) O - temperatura wody zimnej, przyjmowana jako 10C, (oC)
b. 15 C
c. różną, w zależności od rodzaju źrodła wody zimnej: powierzchniowej lub podziemnej
27. Jaką należy przyjmować temperaturę ciepłej wody w zaworze czerpalnym?
a. 60 C
b. 55 C
patrz wyżej
c. Ponad 70 C
28. Czy wielkość strat ciepła w zasobniku ciepłej wody zależy od:
a. pojemności zasobnika
tab.13.1 metodologia
b. temperatury wody w zasobniku
c. sposobu jego połączenia z instalacją
29. Współczynnik sprawności przesyłu wody ciepłej zależy od:
a. powierzchni pomieszczeń o regulowanej temperaturze
b. usytuowania zasobnika do ciepłej wody
c. liczby punktow czerpalnych wody ciepłej w instalacji
4. Centralne przygotowanie ciepłej wody
instalacje z obiegami cyrkulacyjnymi, piony instalacyjne
nie izolowane, przewody rozprowadzajace izolowane :
Instalacje małe, do 30 punktów poboru ciepłej wody - sprawność przesyłu -0,6
Instalacje srednie, 30-100 punktów poboru ciepłej wody - sprawność przesyłu-0,5
Instalacje duże, powyżej 100 punktów poboru ciepłej wody - sprawność przesyłu-0,4
30. Jaki należy przyjmować czas użytkowania instalacji ciepłej wody w budynkach mieszkalnych?
a. 365 dni
b. 328,5 dnia
Metodologia-4,2 wzór 1,29, str 38 linku.
tUZ - czas użytkowania (miesiac, rok - przeważnie 365 dni), czas użytkowania należy zmniejszyc o przerwy urlopowe i wyjazdy i inne uzasadnione sytuacje, srednio w ciagu roku o 10% - dla budynków mieszkalnych c. 340 dni
31. O ile można zmniejszyć jednostkowe zużycie wody ciepłej w przypadku zastosowania w budynkach wielorodzinnych wodomierzy mieszkaniowych?
a. o 20%
Metodologia str 21. Tabela 15
W przypadku zastosowania w budynkach wielorodzinnych wodomierzy mieszkaniowych do rozliczania opłat za ciepłą wodę, podane wskaźniki jednostkowe ilości ciepłej wody można zmniejszyć o 20%.
b. o 30%
c. o 10%
32. Jak należy przyjmować liczbę mieszkańców w budynkach mieszkalnych?
a. Liczbę osób zameldowanych
b. Liczbę osób będących członkami spółdzielni lub wspolnóty mieszkaniowej
c. Liczbę mieszkańców rzeczywistych
Metodologia tabela 5 objaśnienia
Liczbę mieszkańców w zależności od rodzaju budynku lub lokalu mieszkalnego należy przyjmować zgodnie z projektem budynku, a dla budynków istniejących na podstawie stanu rzeczywistego.
33. Energia pomocnicza w systemie przygotowania ciepłej wody to:
a. Energia potrzebna podczas montażu instalacji
b. Energia potrzebna do napędu pomp obiegowych
Energia pomocnicza jest niezbedna w tym przypadku do utrzymania w ruchu systemów technicznych ogrzewania i wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej.
Jako energia pomocnicza jest wykorzystywana energia elektryczna, która w przyjetej metodzie oceny jest energia koncowa, przeliczona na energie pierwotna wg zależnosci (1.3 i 1.4). W przyjetej metodzie oceny energia pomocnicza jest przeznaczona:
- w systemie ogrzewania do napedu: pomp obiegowych, pompy ładujacej bufor, palnika, pompy obiegowej w systemie solarnym, pomp obiegów wtórnych, sterowników i napedów wykonawczych,
- w systemie przygotowania ciepłej wody do napedu: pompy cyrkulacyjnej, pompy ładujacej zasobnik, pompy obiegowej w systemie solarnym, sterowników i napedów wykonawczych,
- w systemie wentylacji mechanicznej do napedu: wentylatorów, urzadzeń do odzysku ciepła, sterowników i napedów wykonawczych.
c. Energia potrzebna do podwyższania ciśnienia w instalacji
34. Energia pomocnicza w systemie ciepłej wody jest określana w odniesieniu do:
a. Kubatury ocenianego obiektu budowlanego
b. Powierzchni pomieszczeń o regulowanej temperaturze
Metodologia wzór-1,32 str 40 linku
Eel,pom,H = Sumai qel,W,i ˇ Af ˇ tel,i ˇ10-3 kWh/rok (1.32)
gdzie:
qel,W,i - zapotrzebowanie mocy elektrycznej do napedu i-tego urzadzenia pomocniczego w systemie przygotowania ciepłej wody, odniesione do powierzchni użytkowej (ogrzewanej) (W/m2 ) tel,i - czas działania urzadzenia pomocniczego w ciagu roku, zależny od programu eksploatacji instalacji ciepłej wody,
c. Grubości izolacji zastosowanej w systemie ciepłej wody
35. Referencyjny system ciepłej wody jest zaopatrywany w ciepło z:
a. Sieci ciepłowniczej
b. Kotła gazowego
Metodologia zał.nr 7 Referencyjny system ciepłej wody użytkowej budynku odpowiada wymaganiom przepisów techniczno-budowlanych dotyczących ochrony cieplnej budynku i techniki instalacyjnej i jest zaopatrywany w ciepłą wodę użytkową z systemu zasilanego z kotła gazowego, którego parametry referencyjne są następujące: niW,tot = 0,71; WW = 1,1.
c. Kolektorów słonecznych
36. Roczne zapotrzebowanie na ciepło użytkowe zależy od:
a. Czasu użytkowania instalacji
Metodologia pkt.6- 4,2
4.2. Wyznaczenie rocznego zapotrzebowania ciepła użytkowego
QW,nd = VCWi ˇ Li ˇ CW ˇ ?W ˇ (?CW - ?O) ˇ kt ˇ tUZ /(1.000 ˇ 3.600) kWh/rok (1.29)
gdzie:
VCW -jednostkowe dobowe zużycie ciepłej wody użytkowej należy przyjmować na podstawie dokumentacji projektowej, pomiarów zużycia w obiekcie istniejącym lub w przypadku braku danych na podstawie tabeli 15 dm3/(j.o.)ˇ,(doba)
Li -liczba jednostek odniesienia, (osoby )
tUZ -czas użytkowania (miesiąc, rok - przeważnie 365 dni), czas użytkowania należy zmniejszyć o przerwy urlopowe i wyjazdy i inne uzasadnione sytuacje, średnio w ciągu roku o 10 % - dla budynków mieszkalnych, (doby)
kt -mnożnik korekcyjny dla temperatury ciepłej wody innej niż 55°C, wg dokumentacji projektowej lub tabeli 14
cw -ciepło właściwe wody, przyjmowane jako 4,19 kJ/(kgK), (kJ/(kgK))
?w -gęstość wody, przyjmowana jako 1.000 kg/m3, (kg/m3)
?CW -temperatura ciepłej wody w zaworze czerpalnym, 55°C (°C)
?o -temperatura wody zimnej, przyjmowana jako 10°C (°C )
b. Sprawności przesyłu ciepłej wody
c. Sprawności akumulacji ciepłej wody
37. Jeżeli ciepła woda jest przygotowywana w ocenianym obiekcie budowlanym przy pomocy kilku nośników energii to:
a. Należy przeprowadzić obliczenia tylko dla nośnika o największym zużyciu
b. Należy przeprowadzić obliczenia uśredniając zużycie każdego nośnika
c. Należy przeprowadzić obliczenia dla każdego nośnika osobno
Metodologia zał 6-pkt4.1, Uwaga
jeżeli istnieje kilka nośników energii lub kilka wydzielonych instalacji, obliczenia przeprowadza się oddzielnie dla każdego przypadku
38. Jaką należy przyjmować sprawność przesyłu w instalacji ciepłej wody dla ocenianego lokalu mieszkalnego:
a. Dla każdego lokalu należy szczegółowo obliczyć udział sprawności przesyłu przypadający na dany lokal
b. Należy przyjąć taką samą sprawność jak dla całego budynku mieszkalnego
Metodologia str.17 linku
c. Należy obliczyć stratę ciepła podczas przesyłu ciepłej wody przypadającą na dany lokal
39. Jaką należy przyjmować sprawność akumulacji ciepłej wody dla ocenianego lokalu mieszkalnego:
a. Dla każdego lokalu należy szczegółowo obliczyć udział sprawności przesyłu przypadający na dany lokal
b. Jeżeli w ocenianym lokalu mieszkalnym znajduje się zasobnik, to wtedy należy tą sprawność obliczyć, a jeżeli brak zasobnika, to należy tą sprawność pominąć
c. Należy przyjąć taką samą sprawność akumulacji jak dla całego budynku mieszkalnego
40. Zyski ciepła od wychładzania się ciepłej wody w czasie jej transportu i magazynowania należy:
a. Pominąć w obliczeniach
b. Doliczyć je do wewnętrznych zysków ciepła
zał.6 Metodologia str.17 linku Uwaga pkt.4.4
c. Uwzględnić przy obliczeniach energii pierwotnej
41. Straty ciepła podczas transportu wody ciepłej należy obliczać dla:
a. Tylko przewodów instalacji wody ciepłej
b. Tylko dla przewodów cyrkulacyjnych
c. Przewodów instalacji wody ciepłej i cyrkulacyjnych
tabela 11.1 Metodologia, str 18 zał.6
42.Sprawność przesyłu wody ciepłej dla instalacji nieizolowanej wykonanej z tworzywa sztucznego należy określać:
a. Jak dla instalacji wykonanej z rur stalowych lub miedzianych izolowanych
b. Przy uwzględnieniu przenikania ciepła przez nieizolowane tworzywo sztuczne
c. Można pominąć tą sprawność z uwagi na dużą oporność cieplną tworzywa sztucznego
metodologia, zał.6 tabela 13,1 - objaśnienia, str 20 załącznika
43.Średnia sezonowa sprawność wytworzenia nośnika ciepła z energii dostarczanej do granicy bilansowej budynku to:
a. Sprawność zamiany energii pierwotnej w końcową
b. Sprawność zamiany energii końcowej w pierwotną
c. Sprawność wytwarzania ciepła w różnych źródłach
Metodologia, zał.5 Tabela 5. Sprawności wytwarzania ciepła (dla ogrzewania) w źródłach ?H,g
3.1. Wyznaczenie rocznego zapotrzebowania na energię końcową
QK,H = QH,nd/?H,tot kWh/rok (1.5)
gdzie:
?H,tot = ?H,g ˇ ?H,s ˇ ?H,d ˇ ?H,e (1.6)
gdzie:
QH,nd zapotrzebowanie na energię użytkową (ciepło użytkowe) przez budynek (lokal mieszkalny) kWh/rok
?H,g średnia sezonowa sprawność wytworzenia nośnika ciepła z energii dostarczanej do granicy bilansowej budynku (energii końcowej)
44. Kiedy można pominąć część instalacji wody ciepłej w obliczeniach strat ciepła:
a. Jeżeli ta część instalacji jest zaizolowana i położona w bruzdach
Metodologia. zał.5, 3.1. Uwaga 4. Jeżeli instalacja transportu nośnika ciepła jest zaizolowana i położona w bruzdach, to nie uwzględnia się tej części instalacji w obliczeniach strat ciepła.
b. Jeżeli część instalacji nie jest użytkowana
c. Jeżeli dana część instalacji jest wykonana z tworzywa sztucznego
45. Kiedy można pominąć w obliczeniach zapotrzebowania na energię system przygotowania ciepłej wody w ocenianym budynku?
a. Jeżeli ciepła woda jest przygotowywana przez pompę ciepła
b. Jeżeli ciepła woda jest przygotowywana w kolektorach słonecznych
c. Jeżeli ciepła woda jest przygotowywana w oparciu o ogniwa fotowoltaiczne
OCENA WENTYLACJI I CHłODZENIA
1. Wentylację grawitacyjną można stosować w budynkach mieszkalnych o wysokości
a. do 6 kondygnacji naziemnych włącznie
b. do 9 kondygnacji naziemnych włącznie
W budynkach o wysokości do 9 kondygnacji może być stosowana wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna. W budynkach wyższych należy stosować wentylację mechaniczną wywiewną lub nawiewno-wywiewną.
c. do 11 kondygnacji naziemnych włącznie
2. W nowo wznoszonych budynkach wentylowanych w sposob grawitacyjny można stosować przewody wentylacyjne zbiorcze gdy:
a. do przewodow podłącza się pomieszczenia o takim samym przeznaczeniu
b. wysokość budynku nie przekracza 4 kondygnacji naziemnych
c. w żadnym przypadku nie można stosować przewodów zbiorczych
Odpływ powietrza z kuchni, łazienek, ustępów oraz pomocniczych pomieszczeń bez okien powinien być zapewniony przez otwory wywiewne, usytuowane w górnej części ściany i przyłączone do pionowych przewodów wentylacji grawitacyjnej lub mechanicznej. Otwory wentylacyjne łączone z przewodami wywiewnymi powinny być usytuowane tak, aby odległość górnej krawędzi otworu od sufitu nie przekraczała 150 mm. Otwory te powinny mieć wyposażenie, obsługiwane z poziomu podłogi, umożliwiające redukcję wolnego przekroju do 1/3. Obudowa otworu (np. kratka) powinna umożliwiać zamontowanie w niej stałej przesłony (kryzy) dla dławienia nadmiaru ciśnienia. W wentylacji grawitacyjnej odprowadzenie powietrza z pomieszczeń należy rozwiązywać za pomocą przewodów indywidualnych wyprowadzonych ponad dach budynku. W istniejących budynkach wielorodzinnych, wzniesionych zgodne z wymaganiami poprzednich edycji norm, spotkać można zbiorcze przewody wentylacyjne, gdzie do poszczególnych pionów wentylacyjnych przyłączone są pomieszczenia o tym samym charakterze (kuchenne, sanitarno higieniczne itd.). Nie dopuszcza się wykorzystywania pionów obsługujących mieszkania do usuwania powietrza z pomieszczeń niemieszkalnych (piwnice, pralnie, suszarnie itp.). Przewody wywiewne należy prowadzić pionowo przy ścianach wewnętrznych. Dopuszcza się odchylenie przewodów od pionu do 30°. Wyloty przewodów ponad dachem powinny być zabezpieczone przed opadami atmosferycznymi oraz przed nawiewaniem powietrza w wyniku działania wiatru.
3. W budynkach użyteczności publicznej minimalny strumień powietrza wentylacyjnego przypadający na 1 osobę nie zależy od:
a. Rodzaju wentylacji (mechaniczna lub naturalna)
Dla budynków użyteczności publicznej strumień powietrza zależy od ilości przebywających w nich ludzi i jest określony jako:
20 m3/h dla każdej przebywającej osoby;
30 m3/h dla każdej przebywającej osoby jeżeli dopuszcza się palenie tytoniu;
15 m3/h dla każdego dziecka (żłobki i przedszkola).
-dopływ powietrza min. 20 m3/h na każdą przebywającą osobę (przedszkole 15 m3/h na każde dziecko),
-jeśli budynek jest wyposażony w instalację klimatyzacyjną lub wentylacyjną nawiewno - wywiewną i nie posiada otwieranych okien, strumień powietrza, jaki należy doprowadzić na jedną przebywającą osobę wynosi, 30 m3/h,
b. Stosowania klimatyzacji
c. Dopuszczenia palenia tytoniu
4. Zużycie energii do napędu wentylatora jest (teoretycznie):
a. Proporcjonalne do wartości strumienia przepływającego powietrza
b. Proporcjonalne do 2 potęgi wartości strumienia przepływającego powietrza
Teoretyczne wyznaczenie charakterystyki instalacji
deltaP= k x q2 gdzie:
deltaP - Przyrost ciśnienia całkowitego za wentylatorem (Pa)
qv - Wydajność przepływu (m3/h lub l/s)
k - stała
c. Proporcjonalne do 3 potęgi wartości strumienia przepływającego powietrza ???? tak odpowiada większo�ć nie wiem na 100 ;-(
5. Wentylacja grawitacyjna to rodzaj:
a. wentylacji naturalnej
b. wentylacji mechanicznej
c. wentylacji hybrydowej
6. Najmniejsze opory przepływu powietrza (zakładając stałe pole przekroju poprzecznego) posiadają przewody wentylacyjne o przekroju
a. kwadratowym
b. okrągłym
Kanały okrągłe stawiają najmniejsze opory przepływu powietrza dlatego nadają się do stosowania w dużych obiektach gdzie występują długie i skomplikowane ciągi kanałów i gdzie mamy wystarczającą ilość miejsca na ich zamontowanie.
c. eliptycznym
7. Obliczeniowa temperatura powietrza zewnętrznego dla wymiarowania wentylacji grawitacyjnej to:
a. +12 oC
Zgodnie z wymaganiami normy PN-83/B-03430 przekroje przewodów wywiewnych wentylacji grawitacyjnej powinny zapewniać dotrzymywanie norm strumieni objętości powietrza w następujących warunkach:
� temperatura zewnętrzna +12oC,
� temperatura w pomieszczeniu, z którego usuwane jest powietrze, równa temperaturze obliczeniowej wg PN-83/B-02404, dla pomieszczeń nie ogrzewanych (np. piwnic); należy przyjmować temperaturę +16oC
� regulowane otwory doprowadzające powietrze zewnętrzne w położeniu otwartym,
� nie należy uwzględniać różnic ciśnień spowodowanych działaniem wiatru.
b. temperatura średnioroczna dla danej lokalizacji
c. analogiczna do temperatury obliczeniowej dla ogrzewania
8. Ciśnienie czynne wywołujące przyjmowane jako siła sprawcza w wentylacji grawitacyjnej zależy od:
a. od długości przewodu wentylacyjnego odprowadzającego powietrze z pomieszczenia
b. od różnicy rzędnej wylotu przewodu wentylacyjnego odprowadzającego powietrze i rzędnej wlotu chłodnego powietrza do pomieszczenia
c. od wysokości wentylowanej kondygnacji
9. Z jakich pokojów w mieszkaniach (wg Polskiej Normy PN-B-03430:1983/Az3:2000) wymagane jest usuwanie powietrza
a. ze wszystkich
b. z pokojów oddzielonych więcej niż dwojgiem drzwi od pomieszczeń pomocniczych, z których odprowadzane jest powietrze, pokojów znajdujących się na wyższej kondygnacji w wielopoziomowym domu jednorodzinnym lub w wielopoziomowym mieszkaniu domu wielorodzinnego
Wymagania ogólne w odniesieniu do wentylacji budynków mieszkalnych zawarte są w rozporządzeniach dotyczących warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych. Przepisy szczegółowe są przedmiotem normy PN-B-03430:1983/Az3:2000 "Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej - Wymagania". Stwierdza się tam, że układ wentylacji mieszkań powinien zapewniać co najmniej:
a)doprowadzenie powietrza zewnętrznego do pokojów mieszkalnych oraz kuchni z oknem zewnętrznym;
b)usuwanie powietrza zużytego z kuchni, łazienki, oddzielnego ustępu, ewentualnego pomieszczenia bezokiennego (składzik, garderoba), pokoju oddzielonego od tych pomieszczeń więcej niż dwojgiem drzwi, pokoju znajdującego się na wyższej kondygnacji w wielopoziomowym domu jednorodzinnym lub w wielopoziomowym mieszkaniu domu wielorodzinnego. Strumień objętości powietrza wentylacyjnego dla mieszkania określony jest przez sumę strumieni powietrza, usuwanych z pomieszczeń.
c. tylko z pokojów sypialnych
10. W przypadku wentylacji mechanicznej rzeczywisty punkt pracy wentylatora nie posiadającego regulacji wydajności jest
a. niezmienny
b. zmienny i zależny od chwilowych oporow instalacji
Każda zmiana straty ciśnienia w instalacji w stosunku do punktu pracy pociągnie za sobą zmniejszenie lub zwiększenie przepływu w porównaniu do tego, jaki występował poprzednio.
c. zmienny i zależny od chwilowych oporow instalacji oraz zmiennych warunkow pogodowych
bo wentylator nie posiada regulacji wydajno�ci, więc jak się zmieniš warunki pogodowe (temp., ci�nienie) to wentylator się nie dostosuje, wiec odpc
11. Nasady kominowe zabezpieczające przed odwroceniem ciągu należy stosować na przewodach dymowych i spalinowych w budynkach
a. o wysokości powyżej 9 kondygnacji naziemnych
b. w budynkach wyposażonych w gazowe podgrzewacze cieplej wody użytkowej
c. usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem
Nasady nie są potrzebne na kominach, w których odpływ spalin jest wymuszony przez jakieś urządzenie, na przykład regulator ciągu lub wentylator wspomagający ciąg. Jeśli w jednym kominie jest kilka przewodów, każdy powinien mieć oddzielną nasadę. Tu jednak uwaga: nasady kominowe nie powinny być montowane na nieizolowanych przewodach kominowych wystających wysoko ponad dach. Mogą bowiem doprowadzić wówczas do powstania tak zwanego korka gazowego, który tworzy się na styku ocieplonej i nieocieplonej części komina. Na skutek różnicy temperatur następuje gwałtowne zahamowanie ciągu. Nasady kominowe zaś wymuszają ciąg i nie dopuszczają do takiej sytuacji. Opłaca się je montować zwłaszcza wówczas, gdy dom znajduje się w bliskim sąsiedztwie wysokich drzew, budynków lub gdy otoczony jest górami. Przydadzą się także wówczas, gdy przewód dymowy lub spalinowy jest krótki i ma mały przekrój. Ich zastosowanie regulują też postanowienia Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690). Zgodnie z nimi, przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach, na wysokość zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu. W budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem, na przewodach dymowych i spalinowych należy stosować nasady kominowe zabezpieczające przed odwróceniem ciągu. Nasady mogą być również stosowane na innych obszarach, jeśli wymagają tego uwarunkowania topograficzne. Wszystkie zakończenia przewodów dachowych muszą otwierać się lub uchylać umożliwiając swobodne czyszczenie.
W zależności od budowy możemy dokonać podziału na:
- daszki i nasady stałe
W tej roli najczęściej występuje tzw. "grzybek" i przedłużenie komina, które służą do osłonięcia wylotów kanałów wentylacyjnych, zabezpieczając je przed opadami. Nasady mogą również przedłużyć komin i wyprowadzić jego wylot ponad przeszkodę. Należy jednak pamiętać, by nie doprowadzić w ten sposób do zbyt dużego wychłodzenia spalin. Aby temu zapobiec warto zastosować izolację cieplną.
Na tym jednak rola stałych nasad się kończy, gdyż nie mają one większego wpływu na poprawienie ciągu. Gorzej nawet, bo wielu producentów ostrzega, że mogą one zakłócać poprawne odprowadzanie spalin, powodując ich zawirowania. Stałe nasady kominowe montuje się na wylotach kominowych o działaniu grawitacyjnym: wentylacyjnych, spalinowych (urządzenia gazowe-spaliny suche). Maksymalna temperatura pracy: 180oC. Nie można ich stosować na zakończeniach przewodów odprowadzających dym lub spaliny z kominków.
- nasady samonastawne
Te, w przeciwieństwie do stałych, nie tylko osłaniają wylot przewodu kominowego, ale też działają trochę jak żagiel, samoczynnie ustawiając się zgodnie z kierunkiem wiatru, wzmacniając tym samym ciąg. Wytwarzają w ten sposób po stronie zawietrznej podciśnienie, proporcjonalne do prędkości wiejącego wiatru. Zysk energetyczny w przypadku stosowania nasad samonastawnych jest większy niż w przypadku stałych, jednak części ruchome często są blokowane przez zanieczyszczenia i pyły znajdujące się w spalinach. Z czasem może to doprowadzić do unieruchomienia nasady. Ruchomy element nasady, wykonany z blachy stalowej ocynkowanej, blachy miedzianej, bądź chromoniklowej, osadzony jest na mechanizmie obrotowym. Podstawa nasady samonastawnej zwykle bywa uchylna lub łatwa do odkręcenia, umożliwiając łatwe czyszczenie.
Nasady samonastawne można stosować do przewodów zarówno dymowych, jak i spalinowych. - nasady obrotowe
Nasady obrotowe niczym dziecięcy wiatraczek obracają się pod wpływem wiatru, wytwarzając w przewodzie kominowym podciśnienie, które zwiększa i stabilizuje ciąg oraz zapobiega powstawaniu ciągu wstecznego.
Podstawową częścią nasady obrotowej jest lekka turbinka obrotowa osadzona na podstawie montowanej do komina na płasko lub pod skosem. Prędkość obrotu turbinki, a więc i wartość wytwarzanego podciśnienia, zależą w dużej mierze od siły wiatru.
Nasady obrotowe można stosować do przewodów dymowych i spalinowych.
12. Sprawność średnioroczna wymienników do odzysku ciepła w systemach wentylacji
a. Jest równa sprawności temperaturowej wymiennika
b. Jest mniejsza od sprawności temperaturowej wymiennika
c. Jest większa od sprawności temperaturowej
13. Systemy klimatyzacji indukcyjnej (2, 3 i 4 rurowe) to przykład:
a. Systemu powietrznego
b. Systemu powietrzno-wodnego
Indukcyjne nawiewniki wyporowe typu QLI z wymiennikiem ciepła stosowane w systemach klimatyzacji powietrznowodnej.
Łączące ze sobą zalety nawiewnika wyporowego z korzyściami eneretycznymi jakie wynikają z zastosowania wody jako głównego nośnika chłodu. Wymagana ilość świeżego powietrza pierwotnego nawiewana jest poprzez okrągły przewód z dyszami. Powietrze wtórne indukowane z pomieszczenia do urządzenia przeciągane jest przez wodny wymiennik ciepła gdzie jest ochładzane lub podgrzewane.
W strefie mieszania nawiewnika QLI powietrze wtórne miesza się z pierwotnym a następnie zostaje nawiane do pomieszczenia przez perforowaną płytę i kratkę umieszczoną Wymiennik ciepła może być wyposażony wariantowo dla systemu 2-rurowego w przyłącza dla wody lodowej lub ciepłej, systemu 4-rurowego w przyłącza dla wody lodowej i ciepłej.
c. Systemu wodnego
14. W klimacie polskim powietrze dostarczane do pomieszczeń przez systemy klimatyzacji powietrznej w okresie zimowym powinno być:
a. Filtrowane, ogrzewane i nawilżane
Pełny system klimatyzacji oprócz typowych procesów obróbki powietrza, takich jak filtracja, grzanie i chłodzenie, wyposażony jest również w system nawilżania. Wymagania dotyczące odpowiedniego poziomu wilgotności względnej określane są już nie tylko w specjalistycznych zastosowaniach, takich jak procesy produkcyjne czy w laboratoriach, ale również w budynkach biurowych, mieszkalnych, użyteczności publicznej etc. Wzrasta ilość obiektów, gdzie kilka lat po oddaniu do użytku instalację klimatyzacyjną rozbudowuje się o system nawilżania, ponieważ wymagają tego najemcy czy też klienci. Wraz z rosnącą świadomością zalet i korzyści, jakie daje odpowiednia wilgotność powietrza, rodzą się również pytania dotyczące możliwości wyboru odpowiedniego sposobu nawilżania.
b. Filtrowane, ogrzewane i osuszane
c. Filtrowane i ogrzewane
15. Który związek łączy się z hemoglobiną i może być przyczyną śmiertelnego zatrucia w źle wentylowanych mieszkaniach wyposażonych np. w piecyki gazowe:
a. CO2
b. CO
Tlenek węgla (CO) powstaje w wyniku spalania paliw, a w szczególności niecałkowitego spalania węgla w paleniskach domowych. Źródłem CO są także spaliny samochodowe, zawiera go również dym tytoniowy. CO jest najczęstszą przyczyną zatruć śmiertelnych. Tlenek węgla jest to gaz bezbarwny, bezwonny, bez smaku, lżejszy od powietrza, dlatego tak łatwo rozprzestrzenia się. Trujące działanie tlenku węgla polega na tym, że po dostaniu się z powietrzem do płuc łatwo łączy się z barwnikiem krwi, hemoglobiną i tworzy związek zwany karboksyhemoglobiną. Nie może ona wówczas spełniać swej naturalnej funkcji rozprowadzania po całym organizmie tlenu i zabierania dwutlenku węgla, który wydychamy. Dwutlenek węgla, produkt całkowitego spalenia węgla, w przeciwieństwie do tlenku węgla jest nietrujący. Zablokowana hemoglobina nie spełnia swej roli. Tkanki organizmu, a zwłaszcza mózg, zaczynają odczuwać brak tlenu, człowiek się dusi. Objawy tego duszenia, spowodowanego zatruciem tlenkiem węgla, będą tym silniejsze, im więcej go będzie w powietrzu, którym oddycha ofiara, i im dłużej będzie ona przebywała w zatrutej atmosferze. Wdychanie przez co najmniej 1 godzinę powietrza, w którym stężenie tlenku węgla wynosi powyżej 0,1% może spowodować utratę przytomności a nawet zgon.
c. CH4
16. W przypadku pomieszczeń klimatyzowanych minimalny strumień powietrza wentylacyjnego przypadającego 1 osobę jest :
a. Większy niż w pomieszczeniach wentylowanych
Dla budynków użyteczno�ci publicznej strumień powietrza zależy od ilo�ci przebywajšcych w nich ludzi i jest okre�lony jako: 20 m3/h dla każdej przebywajšcej osoby; 30 m3/h dla każdej przebywajšcej osoby jeżeli dopuszcza się palenie tytoniu; 15 m3/h dla każdego dziecka (żłobki i przedszkola). -dopływ powietrza min. 20 m3/h na każdš przebywajšcš osobę (przedszkole 15 m3/h na każde dziecko), -je�li budynek jest wyposażony w instalację klimatyzacyjnš lub wentylacyjnš nawiewno - wywiewnš i nie posiada otwieranych okien, strumień powietrza, jaki należy doprowadzić na jednš przebywajšcš osobę wynosi, 30 m3/h,
b. Mniejszy niż w pomieszczeniach wentylowanych
c. Taki sam jak w pomieszczeniach wentylowanych
p.2.1.2. �Niezależnie od rodzaju wentylacji w budynkach mieszkalnych niezbędny strumień powietrza wentylującego wynosi:
ˇ dla kuchni z oknem zewnętrznym, wyposażonej w kuchnię gazową lub węglową - 70 m3/h,
ˇ dla kuchni z oknem zewnętrznym, wyposażonej w kuchnię elektryczną - w mieszkaniu dla 3 osób - 30 m3/h, dla więcej niż 3 osób - 50 m3/h,
ˇ dla kuchni bez okna zewnętrznego lub dla wnęki kuchennej wyposażonej w kuchnię elektryczną - 50 m3/h,
ˇ dla łazienki (z ustępem lub bez) - 50 m3/h,
ˇ dla oddzielnego ustępu - 30 m3/h
ˇ dla pomocniczego pomieszczenia bezokiennego - 15 m3/h.
Kuchnie bez okna zewnętrznego, wyposażone w kuchnię gazową powinny mieć mechaniczną wentylację wywiewną; usuwany strumień powietrza powinien wynosić 70 m3/h.�
17. Jednostką, w której wyrażana jest krotność wymiany powietrza w pomieszczeniu jest :
a. jednostka niemianowana
b. m3/h
c. 1/h
Sugerowana krotność wymian powietrza na 1 godzinę:
- łazienka 5-8
- ubikacja 4-5
- kuchnia 5-10
- pomieszczenie mieszkalne 0,5-2
- korytarz, hol 2-4
- garaż 4-8
18. Termin wentylacja hybrydowa oznacza, że :
a. Do pomieszczenia doprowadzane są dwa przewody nawiewne jeden z powietrzem ciepłym drugi z zimnym.
b. Wentylacja działa czasami jak wentylacja naturalna a czasami jak mechaniczna w zależności do potrzeb
Wentylacja grawitacyjna to naturalny ruch powietrza spowodowany tzw. wyporem termicznym powietrza, a ten z kolei spowodowany jest różnicami temperatur tegoż powietrza, ciepłe powietrze wewnątrz budynku ma mniejszą gęstość niż zimne powietrze na zewnątrz. Gaz lżejszy unosi się ponad gaz cięższy, co powoduje �uciekanie� ciepłego powietrza przez wentylacyjny przewód kominowy na zewnątrz budynku. W przypadku, gdy na zewnątrz jest zimniej, niż w środku budynku, nie powinno być więc problemu. Najtrudniejsza sytuacja dla skutecznej wentylacji grawitacyjnej ma miejsce w okresach przejściowych (wiosna, jesień), gdy różnica ciśnień spowodowana wyporem termicznym może okazać się niewystarczająca. Dodatkowo, częstą przyczyną problemów z właściwym ciągiem kominowym jest zbyt krótki przewód kominowy (lub o zbyt małej powierzchni przekroju poprzecznego) oraz wymiana stolarki zewnętrznej na szczelną. Wtedy pomocny może okazać się wiatr. Może on, w bardzo skuteczny sposób wspomóc wentylację grawitacyjną, zastosowanie odpowiedniej nasady kominowej na zakończenie przewodu kominowego w miejscu o znacznej ekspozycji na wiatr powoduje powstanie podciśnienia po zawietrznej stronie nasady, a to z kolei wywołuje ruch powietrza w przewodzie kominowym i wspomaga naturalny ciąg kominowy. Największą wydajność uzyskamy poprzez zastosowanie nasad obrotowych (Turbowent), współczynnik podciśnienia (określający wykorzystanie siły wiatru dla wytworzenia ciągu kominowego) w kanale wentylacyjnym jest dla niej najwyższy, a dodatkowo jej działanie jest całkowicie niezależne od kierunku natarcia wiatru, co jest bardzo ważne, gdyż silny wiatr opadający (fenowy) może, zamiast pomóc, skutecznie zablokować wentylację naturalną. Działanie nasad kominowych może być bardzo skuteczną drogą wspomagania wentylacji naturalnej, nie zawsze jednak zapewni stabilność i niezawodność wentylacji.
c. Pomieszczenie wentylowana jest przez system wentylacji mechanicznej centralnej, wspomaganej działaniem wentylatorow włączanych niezależnie w każdym pomieszczaniu
19. W pomieszczeniach użyteczności publicznej pozbawionych klimatyzacji w okresie użytkowania w trakcie lata obserwuje się :
a. Wzrost temperatury powietrza i wzrost wilgotności powietrza
b. Spadek temperatury powietrza i wzrost wilgotności powietrza
c. Wzrost temperatury powietrza i spadek wilgotności powietrza
20. W warunkach rzeczywistych strumień powietrza przepływający przez nawiewnik okienny o charakterystyce (V=50 m3/ h przy Dp = 10 Pa) jest
a. Stały i wynosi 50 m3/h
b. Jest zmienny lecz zawsze mniejszy od 50 m3/h
c. Jest zmienny i zależy od chwilowej różnicy ciśnienia po obu stronach okna
21. Jaka wielkość charakteryzuje jakość energetyczn. chłodziarek?
a. Efficiency Energy Ratio - EER
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 kwietnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie efektywności energetycznej2) (Dz. U. z dnia 9 maja 2003 r.)
klasa efektywności energetycznej, określona na podstawie wartości wskaźnika efektywności energetycznej (EER)
b. Coefficient Of Performance - COP
c. Halocarbon Global Warming Potencjal - HGWP
22. Jaki wskaźnik charakteryzuje łączny wpływ eksploatacji chłodziarki na środowisko?
a. GWP
b. ODP
c. TEWI
TEWI � akronim od ang. Total Equivalent Warming Impact), czyli Całkowity (globalny) równoważnik tworzenia efektu cieplarnianego � wskaźnik ten uwzględnia bezpośrednią zdolność czynnika do tworzenia tego efektu oraz pośredni wpływ na jego tworzenie poprzez zużycie energii przez eksploatowane urządzenie chłodnicze.
23. Który z pierwiastkow wchodzących w skład syntetycznych czynników chłodniczych powoduje niszczenie stratosferycznej warstwy ozonowej?
a. Fluor - F
b. Chlor . C
Warstwa ozonowa, rozciągająca się na wysokości od 15 do 50 km nad ziemią, zabezpiecza nas przed nadmiarem promieniowania UV-B. Może być porównana do gigantycznego filtra, który pozwala korzystać z dobrodziejstw Słońca, a jedocześnie zabezpiecza przed negatywnymi skutkami jego promieniowania. Życie bez warstwy ozonowej można porównać do ustawicznego wystawiania się na intensywne słońce bez ochrony. Podobnie oddziałują promienie UV-B na zwierzęta, zaś u roślin powodują zaburzenia fotosyntezy. Dlatego tak ważne jest zachowanie i ochrona warstwy ozonowej. Więkoszość z nas słyszała o freonach, które emitowane do atmosfery powodują niszczenie warstwy ozonowej. Odbywa się to w dość skomplikowany sposób. W uproszczeniu można powiedzieć, że trwałe freony wędrują aż do warstwy ozonowej i dopiero tam są rozbijane (dzięki oddziaływaniu właśnie promieniowania UV) - uwalniany jest zabójczy dla ozonu atom chloru. Powoduje on rozbijanie cząsteczek ozonu i tworzenie cząsteczek tlenu - zupełnie nieprzydatny jako filtr przeciwsłoneczny. Atom chloru jest trwały - może zniszczyć do 10 000 cząsteczek ozonu! Dlatego na mocy Protokołu Montrealskiego postanowiono stopniowo eliminiować z użycia freony. Ze związkami tymi był jednak kłopot - są one podstawowym czynnikiem chłodniczym i przedsięwzięcie zastąpienia ich innymi związkami było wielkim wyzwaniem! Jak widzimy z uproszczonego opisu niszczenia warstwy ozonowej, kluczowe są atomy chloru. Stworzenie związku, w którego strukturze nie będzie występował chlor rozwiązuje problem. Warto tu dodać, że freon pracujący w lodówce czy klimatyzatorze nie jest groźny. Problem zaczyna się, kiedy kończy żywot jako czynnik chłodniczy. Zgodnie z ostatnimi poprawkami Protokołu:
-chlorofluorowęglowodory (CFC) - czyli freony (najbardziej trwałe związki) zostały wycofane z użycia. Przykłady: R11; R12; R115; R502.
-wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC) - związki z niższą zawartością chloru, rozkładają się w niższych warstwach atmosfery dopuszczone są do stosowania do roku 2030 ze stopniowymi ograniczeniami. Przykłady: R22; R401A; R402A.
-mogą być stosowane HFC - hydrofluorowęglowodory. Jest to grupa pochodnych węglowodorów, w cząsteczkach których część atomów wodoru została zastąpion
c. Wodór - H
24. Jaki sygnał regulacyjny wykorzystywany jest w termostatycznych zaworach rozprężnych?
a. Temperatura przegrzania pary
Termostatyczny zawór rozprężny (TZR) należy traktować, jako regulator bezpośredniego działania (regulator o działaniu proporcjonalnym typu P), o prawie prostoliniowym przebiegu charakterystyki statycznej. Chwilowe obciążenie cieplne parownika jest uzależnione od zadanego przez użytkownika przegrzania pary ?tp w króćcu wypływowym parownika. Sygnał, informujący o wartości stopnia przegrzania pary jest odbierany za pomocą czujnika wypełnionego parą mokrą (czujnik ten jest umocowany na przewodzie wypływowym za parownikiem) i przekazywany rurką kapilarną nad membranę zaworu TZR. Oczekiwaną wartość przegrzania pary ?tp ustala użytkownik za pomocą sprężyny dociskającej iglicę do dyszy zaworu
b. Ciśnienie pary
c. Strumień masy czynnika chłodniczego
25. Jaka powinna być częstość sprawdzania szczelności instalacji chłodniczej o napełnieniu czynnikami z grupy HCFC wynosz.cym >30-300 kg
a. Raz w roku
b. Co trzy miesiące
c. Co pół roku
3.4. Obowiązek dokonywania przeglądów szczelności
Wymagana częstotliwość przeglądów jest zależna od ilości w instalacji czynnika chłodniczego, będącego substancją kontrolowaną i wynosi:
- raz na 12 miesięcy dla napełnienia od 3 kg do 30 kg,
- raz na 6 miesięcy dla napełnienia od 30 kg do 300 kg,
- raz na 3 miesiące dla napełnienia powyżej 300 kg.
26. Który ze sposobów regulacji wydajności sprężarek chłodniczych jest najkorzystniejszy pod względem energetycznym?
a. Regulacja dwustanowa (włącz/wyłącz- on/off)
b. Regulacja obejściowa (by-pass)
c. Regulacja inwerterowa
Przez zastosowanie inwerterowej regulacji obrotów wentylatora, ich obniżenie do 75% nominalnych powoduje tylko 20% spadek mocy skraplacza, ale pozwala zaoszczędzić blisko 58% energii elektrycznej pobieranej z sieci. Jest to ponad dwukrotnie więcej niż w przypadku jednowentylatorowego układu, który pracuje w trybie "włącz / wyłącz" (~23% oszczędności energii). We wszystkich aplikacjach, gdzie występują zmienne przepływy (wydatek powietrza, wody, pary, czynnika ziębniczego) regulacja prędkości obrotowej silnika elektrycznego jest najbardziej efektywnym i energooszczędnym sposobem optymalnej kontroli przepływu. Dotyczy to w szczególności pomp wirowych, wentylatorów i dmuchaw oraz różnego typu sprężarek wirnikowych. Inwerterowe systemy regulacji i sterowania silników prądu przemiennego stosowane w układach chłodniczych, wentylacji i klimatyzacji stwarzają nowe możliwości projektowe i eksploatacyjne w układach, gdzie występują silnie zróżnicowane obciążenia cieplne lub chłodnicze, wynikające m.in. z lokalizacji, a także warunków użytkowania pomieszczeń w cyklu dobowym bądź sezonowym (np. centra handlowe, obiekty sportowe, biurowce itp.). W systemach wentylacji i klimatyzacji komfortu istotny postęp w zakresie energooszczędnych rozwiązań wiąże się z układami o zmiennym wydatku (VRV) i zmiennej wydajności (VVF) oraz rozbudowanych układów "multisplit", których pracę nadzorują nowoczesne systemy inwerterowe.
27. W jakim zakresie zmienia się wartość wskaźnika ODP?
a. 0-nieskończ.
ODP � akronim od ang. Ozone Depletion Potential, czyli Potencjał niszczenia warstwy ozonowej � wskaźnik utworzony w celu ilościowej oceny wpływu poszczególnych substancji na warstwę ozonową. Został odniesiony do czynnika R11 uznanego za wartość jednostkową (ODP=1). Poszczególne wartości podanego wskaźnika dla wybranych substancji kontrolowanych, zostały podane w Protokole Montrealskim b. 0-1
c. -1-1
28. W instalacji chłodniczej najwyższą temperaturę ma czynnik:
a. za skraplaczem
b. za parowaczem
c. za sprężarką
Obiegi ziębiarek oraz pomp ciepła należą do grupy obiegów termodynamicznych lewobieżnych. Najbardziej rozpowszechnionym obiegiem jest obieg parowy sprężarkowy. W skład takiego obiegu wchodzą cztery urządzenia: sprężarka, skraplacz, zawór dławiący (regulacyjny) i parowacz, rys. 1, [1]. W każdym z tych urządzeń realizowany jest jeden proces termodynamiczny. Zadaniem sprężarki jest sprężenie pary czynnika roboczego (na ogół parą wlotową do sprężarki w rzeczywistych instalacjach jest para lekko przegrzana). W procesie sprężania następuje podwyższenie temperatury pary do wartości umożliwiającej oddawanie ciepła do otoczenia lub medium chłodzącego. Po sprężeniu para płynie do skraplacza. Skraplacz jest to wymiennik ciepła w którym zachodzi w pierwszym etapie schłodzenie pary przegrzanej do stanu nasycenia, a następnie jej skroplenie. Otrzymane ciepło odprowadzane jest do otoczenia lub wody chłodzącej. Otrzymaną ciecz (na ogół lekko przechłodzoną) rozpręża się izentalpowo w zaworze dławiącym do dolnego ciśnienia otrzymując w efekcie parę mokrą o niskim stopniu suchości. W parowaczu, wskutek pochłaniania ciepła z przestrzeni ziębionej, zachodzi parowanie pozostałej cieczy wskutek czego stopień suchości pary wzrasta do wartości 1,0. Na ogół w parowaczu zachodzi także lekkie przegrzanie tej pary. Para ta następnie zostaje pobrana przez sprężarkę i sprężona do górnego ciśnienia.
29. Jaki wskaźnik charakteryzuje sezonową efektywność energetyczną wytwornicy wody lodowej eksploatowanej w Europie:
a. ESEER
ESEER - sposób określania wydajności wytwornic wody lodowej
ESEER (Eurovent Standard 6-C003-2006) obowiązuje od czerwca 2006 wszystkich wytwórców agregatów wody lodowej, którzy poddają swoje wyroby certyfikacji Eurovent. Oznacza to, że klasyfikacja EER została zastąpiona ESEER, przy czym istnieje 7 klas wydajności od A (najwyższa wartość ESEER) do G (najniższa wartość ESEER). O ile dotychczas rozstrzygająca była wydajność przy pełnym obciążeniu, to obecnie uwzględnia się także pracę urządzeń w warunkach obciążenia częściowego Wskaźnik ESEER odnosi się wyłącznie do pracy agregatów wody lodowej w trybie chłodzenia. W urządzeniach odwracalnych projektanci i konstruktorzy powinni uwzględniać z jednej strony ESEER dla chłodzenia, a z drugiej - COP (Coefficient of Performance) - dla trybu ogrzewania. Ten ostatni wskaźnik jest również certyfikowany przez Eurovent, obok natężenia dźwięku, poboru energii elektrycznej oraz mocy chłodniczej i grzejnej.
b. IPLV
c. EER
30. Jakie urządzenie rozprężne zapewnia najmniejsze zużycie energii do napędu sprężarki w wytwornicy wody lodowej?
a. Termostatyczny zawor rozprężny
b. Elektroniczny zawor rozprężny
Istotny wpływ na zużycie energii napędowej ma także sposób regulacji zasilania parowacza. W wytwornicach DAIKIN zastosowano najnowocześniejsze elektroniczne zawory rozprężne. Zawory te zapewniają: skrócenie czasu otwarcia i zamknięcia, wysoką rozdzielczość, możliwość całkowitego odcinania przepływu (nie ma potrzeby stosowania dodatkowego zaworu elektromagnetycznego), ciągłą modulację przepływu bez obciążania obiegu chłodniczego. Wyjątkową zaletą zaworów elektronicznych jest to, że umożliwiają one eksploatację wytwornic wody lodowej przy niższej różnicy ciśnienia pomiędzy stroną wysokiego i niskiego ciśnienia w porównaniu z termostatycznymi zaworami rozprężnymi. Dzięki temu można znacznie zmniejszyć zużycie energii elektrycznej, szczególnie w okresach przejściowych.
c. Automatyczny zawor rozprężny
31. Jakie są skutki podwyższenia temperatury skraplania pary czynnika chłodniczego?
a. Zmniejszenie mocy chłodniczej urządzenia
podwyższenie temperatury skraplania tk z 40°C do 50°C powoduje:
- zwiększenie jednostkowej teoretycznej pracy sprężania,
- zmniejszenie jednostkowej wydajności chłodniczej oraz jednostkowej wydajności cieplnej skraplacza,
- zmniejszenie współczynnika wydajności chłodniczej rys
z kolei obniżenie tej temperatury z 40°C do 33°C, uzyskane dzięki zastosowaniu elektronicznych zaworów rozprężnych powoduje korzystną zmianę wymienionych wyżej wielkości.
b. Nie powoduje żadnych zmian
c. Zwiększenie mocy chłodniczej urządzenia
32. Zeotropowe czynniki chłodnicze charakteryzuje (w warunkach stałego ciśnienia)
a. Stała temperatura wrzenia
b. Stałe stężenie roztworu w procesie wrzenia
c. Zmienna temperatura wrzenia (poślizg temperatury)
mieszaniny zeotropowe - w mieszaninie tej odparowuje czynnik chłodniczy o niższej temperaturze wrzenia (temperatura wrzenia wzrasta przy stałym ciśnieniu), a następnie odparowuje kolejny składnik mieszaniny o wyższej temperaturze wrzenia; w podobny sposób przebiega proces odparowania kolejnych składników mieszaniny; proces skraplania mieszaniny przy stałym ciśnieniu następuje również przy odpowiednio zmieniającej się temperaturze.
33. W jakich sprężarkach występuje objętość szkodliwa?
a. Sprężarki spiralne (scroll)
b. Sprężarki tłokowe
Szkodliwa objętość sprężarki - Objętość wewnątrz przestrzeni sprężania, która zawiera gaz pozostający w sprężarce po zakończeniu cyklu sprężania. Zmiana objętości szkodliwej w sprężarkach tłokowych powoduje zmniejszenie stopnia napełnienia i w konsekwencji i zmniejszenie wydajności sprężarki. Objętość szkodliwa jest zmieniana przy pomocy podłączonych zewnętrznie zbiorników Ze względow konstrukcyjnych oraz ze względu na bezpieczeństwo tłok sprężarki w lewym martwym punkcie nie dochodzi do samego dna cylindra.
Przestrzeń cylindra Vsz zawarta między denkiem i tłokiem nosi nazwę przestrzeni szkodliwej. Termin ten uwypukla fakt, że sprężarka z przestrzenią szkodliwą ma mniejszą wydajność od sprężarki dla ktorej Vsz = 0 przy tej samej częstości obrotow i objętości skokowej Vs . Przyczyna obniżenia wydajności jest następująca:
- po zakończeniu wytłaczania w objętości Vsz pozostaje pewna ilość czynnika o ciśnieniu Pt > Ps
- przy wstecznym ruchu tłoka nie będzie zasysania świeżej porcji czynnika zanim ciśnienie nie spadnie do P mniej lub równ Ps dopiero wtedy może otworzyć się automatyczny zawor ssący. W rezultacie tylko część skoku tłoka jest wykorzystana do napełniania.
c. Sprężarki przepływowe
34. Która z zależności jest spełniona w regeneracyjnym wymienniku ciepła obiegu chłodniczego:
a. Spadek temperatury ciekłego czynnika rowny jest przyrostowi temperatury pary czynnika
b. Temperatura ciekłego czynnika pozostaje stała
c. Spadek entalpii ciekłego czynnika równy jest przyrostowi entalpii pary czynnika
35. Jakie są skutki stosowania ekonomizera w wytwornicach wody lodowej?
a. Podwyższenie ciśnienia parowania
b. Zwiększenie właściwej wydajności chłodniczej
c. Obniżenie ciśnienia skraplania
OCENA OŚWIETLENIA
1. Normą ujmującą wymagania dotyczące oświetlenia miejsc pracy we wnętrzach jest norma:
a. PN-EN 12464-1
W listopadzie 2003 r. PKN wprowadził metodą uznaniową (tzn. tekst normy opublikowany jest w języku angielskim), nową normę dotyczącą oświetlenia wnętrz: PN- -EN 12464-1:2003 (U). Technika świetlna. Oświetlenie miejsc pracy. Część 1: Miejsca pracy wewnątrz pomieszczeń
b. PN-EN 15193
c. PN-EN 12100-2
2.Normą ujmującą wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej oświetlenia we wnętrzach jest norma:
a. PN-EN 12464-1
b. PN-EN 15193
PN-EN 15193:2007 Energetyczne właściwości użytkowe budynków - Wymagania energetyczne dotyczące oświetlenia
c. PN-EN 12100-2
3.Światło, to promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu:
a. 10 nm - 1 mm
b. 380 nm - 780 nm
Światło widzialne � ta część promieniowania elektromagnetycznego, na którą reaguje siatkówka oka w procesie widzenia. Dla człowieka promieniowanie to zawiera się w przybliżeniu w zakresie długości fal 380-780 nm (co najmniej)
c. 780 nm - 1 mm
4. Gęstość powierzchniową strumienia świetlnego charakteryzuje:
a. luminancja
b. światłość
c. natężenie oświetlenia
Natężenie oświetlenia (E) jest to gęstość powierzchniowa strumienia świetlnego padającego na daną płaszczyznę, czyli jest to stosunek strumienia świetlnego padającego na płaszczyznę do jej pola powierzchni E = F/S. Jednostką natężenia oświetlenia jest luks (lx), gdzie: lx = lm/m2.
5. Jednostką światłości jest:
a. kandela
Światłość (I) jest to gęstość kątowa strumienia świetlnego źródła światła w danym kierunku. Światłość charakteryzuje rozsył strumienia świetlnego w przestrzeni, czyli ilość strumienia świetlnego wysyłanego przez źródło światła w niewielkim kącie bryłowym otaczającym określony kierunek. Światłość wyznacza się ze wzoru: I = F/w, gdzie w - jest to kąt bryłowy, który na powierzchni kuli o promieniu r, zakreślanej z wierzchołka tego kąta ogranicza pole S = r2. Jednostką światłości jest kandela cd = lm/sr, gdzie: sr - steradian to jednostka kąta bryłowego.
b. lumen
c. luks
6. Skuteczności świetlne świetlowek zawierają się w zakresie:
a. 10 - 25 lm/W
b. 50 - 100 lm/W
Świetlówka kompaktowa, kompaktowa lampa fluorescencyjna (CFL ang. Compact fluorescent lamp). Jest to rodzaj lampy fluorescencyjnej (świetlówki) o kształcie zapewniającym małe wymiary gabarytowe. Świetlówki takie mają najczęściej kształt litery "u" lub spirali. Świetlówki kompaktowe możemy podzielić na świetlówki ze zintegrowanym układem zapłonowym oraz na świetlówki wymagające opraw z takim układem
Skuteczność świetlna (wydajność świetlna) określa stosunek strumienia świetlnego emitowanego przez określone źródło światła do pobieranej przez nie energii w jednostce czasu. Jednostka: lumen/wat (lm/W)
Przykładowe skuteczności świetlne różnych źródeł światła:
żarówka: 8-10 lm/W
lampa halogenowa: 16 lm/W
lampa fluorescencyjna: 45-104 lm/W
biała dioda LED: 26-100 lm/W
wysokoprężna lampa sodowa: 150 lm/W
niskoprężna lampa sodowa: 200 lm/W
c. 125 - 175 lm/W
7. Trwałości żarowek halogenowych są:
a. zbliżone do trwałości lamp sodowych
b. wyższe od trwałości lamp sodowych
c. niższe od trwałości lamp sodowych
8. Zestawem charakteryzującym żarowki tradycyjne jest zestaw:
a. skuteczność: 10 lm/W; trwałość: 10000 h; wskaźnik oddawania barw:50
b. skuteczność: 100 lm/W; trwałość: 1000 h; wskaźnik oddawania barw:50
c. skuteczność: 10 lm/W; trwałość: 1000 h; wskaźnik oddawania barw:100
9. Świetlówka kompaktowa, w stosunku do żarowki tradycyjnej, jest:
a. pięciokrotnie trwalsza i pięciokrotnie skuteczniejsza
b. pięciokrotnie trwalsza i dziesięciokrotnie skuteczniejsza
c. dziesięciokrotnie trwalsza i pięciokrotnie skuteczniejsza
Żarówki, jak nazwa wskazuje, to lampy żarowe. Świecą, ale marnują masę energii! Tylko 5% pobieranej przez nie energii zużywane jest na produkcję światła, reszta tracona jest w postaci ciepła. Co więcej, zużywają 5 razy więcej energii niż świetlówki. Świetlówka kompaktowa, potocznie nazywana "żarówką energooszczędną", w porównaniu ze zwykłą żarówką zużywa około 80% mniej energii, a świeci 10 razy dłużej.
10. Temperatury barwowe, które nie przekraczają 3300 K, związane są ze światłem:
a. ciepłym
Temperatura barwowa określana jest przez porównanie barwy światła wysyłanego przez dane źródło, z odpowiadającą mu barwą ciała czarnego o określonej temperaturze. Krzywa obrazująca promieniowanie ciała czarnego przedstawiona jest na wykresie chromatyczności. I tak np. lampa sodowa SON ma 2000K, żarówka 2856K, halogen 3000K, a lampa metalohalogenkowa CDM (/942) ma 4200K.
Norma PN-EN 12464-1 wprowadza następujące przedziały i sformułowania przy określaniu temperatury barwowej:
-temperatura barwowa poniżej 3300 K - barwa ciepła,
-temperatura barwowa 3300 K - 5300 K - barwa neutralna,
-temperatura barwowa powyżej 5300 K - barwa chłodna.
b. chłodnym
c. pośrednim, między ciepłym a chłodnym
11. Źródła światła stosowane w oświetleniu pomieszczeń biurowych powinny charakteryzować się wskaźnikiem oddawania barw:
a. nie wyższym niż 50
b. nie niższym niż 80
Wygląd określonego przedmiotu może ulegać zmianom w warunkach oświetlania różnymi typami źródeł światła. Dlatego też ważny jest dobór odpowiedniego stopnia oddawania barw do danego rodzaju pracy. Właściwości oddawania barw przez źródła światła charakteryzuje się tzw. ogólnym wskaźnikiem oddawania barw (Ra). Jest on miarą stopnia zgodności wrażenia barwy przedmiotu oświetlonego danym źródłem światła z wrażeniem barwy tego samego przedmiotu oświetlonego odniesieniowym źródłem światła w określonych warunkach. Maksymalna możliwa wartość tego wskaźnika wynosi 100. Przyjmuje się ją dla światła dziennego i większości źródeł żarowych. Wartości zbliżone do 100 charakteryzują najlepsze właściwości oddawania barw. Im większe jest wymaganie dotyczące właściwego postrzegania barw, jak np. w przemyśle poligraficznym, tekstylnym, tym wskaźnik oddawania barw powinien być większy. W zależności od wykonywanych czynności zaleca się stosowanie źródeł światła o wskaźniku oddawania barw Ra:
bardzo dużym, Ra większe bądź równe 90, dla stanowisk pracy, na których rozróżnianie barw ma zasadnicze znaczenie, jak np. kontrola barwy, przemysł tekstylny i poligraficzny, sklepy
dużym, gdy Ra jest mniejsze od 90 i większe bądź równe 80 dla biór, przemysłu tekstylnego, precyzyjnego, dla sal szkolnych i wykładowych
średnim oraz ewentualnie małym, dla Ra mniejszego od 80 i większego bądź równego 40, dla innych prac, jak np. walcownie, kuźnie, magazyny, kotłownie, odlewnie, młyny oraz wszędzie tam, gdzie rozróżnianie barw nie ma zasadniczego lub istotnego znaczenia.
We wnętrzach, w których ludzie pracują albo przebywają dłuższy czas, zaleca się stosowanie źródła światła o wskaźniku oddawania barw większym od 80.
c. zbliżonym do 100
12. Parametrem charakterystycznym dla opraw oświetleniowych jest:
a. rodzaj oświetlenia
b. natężenie oświetlenia
c. kąt ochrony
Kąt ochrony jest to kąt płaski wyznaczony w pionowej płaszczyźnie przechodzącej przez środek świetlny oprawy, określający strefę, w której przedziałach oko obserwatora jest chronione przed bezpośrednim promieniowaniem źródła światła.
13. Poziomy natężenia oświetlenia charakterystyczne dla oświetlenia sal lekcyjnych i laboratoryjnych to:
a. 50 - 100 lx
b. 150 - 200 lx
c. 300 - 500 lx
str.2 linku
14. Olśnienie wywołujące odczucie niewygody w procesie widzenia to:
a. olśnienie przeszkadzające
b. olśnienie oślepiające
c. olśnienie przykre
Z punktu widzenia występujących skutków wyróżnia się następujące rodzaje olśnienia:
-przeszkadzające - zmniejszające zdolność widzenia na bardzo krótki, ale zauważalny czas i bez wywoływania uczucia przykrości. Nadmierna ilość światła docierająca do oka ulega rozproszeniu w ośrodkach optycznych oka, co powoduje nakładanie się tzw. luminancji zamglenia na prawidłowo zogniskowany obraz przedmiotu obserwowanego. Jako przykład tego rodzaju olśnienia może służyć sytuacja, gdy po krótkotrwałej obserwacji żarnika żarówki próbowalibyśmy nawlec igłę nitką. Postrzeganie tzw. "mroczków" (jest to luminancja zamglenia nakładająca się na obserwowany obraz) przez pewien krótki, lecz zauważalny okres uniemożliwia wykonanie tej czynności;
-przykre - wywołujące uczucie przykrości, niewygody, rozdrażnienia oraz wpływające na brak koncentracji bez zmniejszenia zdolności widzenia. Natychmiast po usunięciu przyczyny olśnienia niewygoda ustępuje. Olśnienie to zależy od: luminancji poszczególnych źródeł olśniewających, luminancji tła, na którym znajdują się źródła, wielkości kątowych tych źródeł, ich położenia względem obserwatora oraz ich liczby w polu widzenia. Jako przykład takiego rodzaju olśnienia może być obserwacja otwartej przestrzeni równomiernie pokrytej czystym śniegiem podczas słonecznego dnia. W każdym kierunku obserwacji biel śniegu zdaje się razić w oczy i wywołuje uczucie niewygody;
-oślepiające - olśnienie tak silne, że przez pewien zauważalny czas żaden przedmiot nie może być spostrzeżony. Jest to skrajny przypadek olśnienia przeszkadzającego. Przykładem tego rodzaju olśnienia może być sytuacja, gdy podczas przebywania nocą na nieoświetlonej drodze nagle w polu widzenia pojawi się samochód jadący z naprzeciwka z włączonymi światłami drogowymi. W wyniku olśnienia zanika zdolność spostrzegania na pewien krótki, ale zauważalny czas
15. Parametrem charakteryzującym spadek natężenia oświetlenia w trakcie eksploatacji oświetlenia jest:
a. współczynnik utrzymania
Współczynnik utrzymania strumienia - stosunek strumienia świetlnego źródła po określonym czasie świecenia w określonych warunkach w odniesieniu do początkowego strumienia świetlnego tego źródła, wyrażony najczęściej w procentach.
b. sprawność oświetlenia
c. skuteczność świetlna
16. Sprawność oprawy to:
a. strumień oprawy odniesiony do strumienia źrodła(źródeł) światła w oprawie
sprawność oprawy (stosunek strumienia świetlnego oprawy do strumienia świetlnego źródła światła); parametr ten określa jaka część strumienia świetlnego źródła światła po przetworzeniu jest wysyłana przez oprawę.
sprawność oprawy osobno dla półprzestrzeni dolnej
sprawność oprawy osobno dla półprzestrzeni górnej
b. strumień oprawy odniesiony do jej mocy
c. strumień oprawy odniesiony do wytworzonego natężenia oświetlenia pod oprawę
17. Żrodłami światła, które nie wymagają układów stabilizacyjno - zapłonowych są:
a. lampy metalohalogenkowe
b. żarowki
Większość sztucznych źródeł światła, oprócz żarówek, wymaga stosowania specjalnych układów stabilizacyjno-zapłonowych, żeby zapoczątkować ich działanie, a po włączeniu regulować prąd. Zależnie od typu lampy układy te mogą przyjmować formę stateczników, zapłonników lub transformatorów.
c. świetlówki
18. Jednostką mocy jednostkowej skorygowanej jest:
a. W
b. W/m2
c. W/m2100lx |
19. Jednostką energii jednostkowej jest:
a. kWh/r
b. kWh/(m2r)
c. kWh/(m2r)|100lx
20. Sprawność oświetlenia w pomieszczeniu nie zależy od:
a. rozmieszczenia opraw oświetleniowych
b. strumienia źrodeł światła
c. współczynników odbicia sufitu, ścian i podłogi
21. Minimalizowanie mocy instalowanej oświetlenia nie polega na:
a. zastosowaniu skutecznych źródeł światła
b. zastosowaniu niskosprawnych opraw oświetleniowych
c. zastosowaniu oświetlenia zlokalizowanego
22. Minimalizowanie zużycia energii elektrycznej na potrzeby oświetlenia nie polega na:
a. ograniczaniu stopnia olśnienia przykrego
b. wykorzystaniu światła dziennego w oświetleniu
c. redukowaniu natężenia oświetlenia podczas przerw w pracy
23. Moc jednostkowa oświetlenia w pomieszczeniu o powierzchni 100 m2, w którym zastosowano 10 opraw o mocy 150 W każda, wynosi:
a. 0,15 W/m2
b. 1,5 W/m2
c. 15 W/m2
24. W pomieszczeniu o powierzchni 100 m2 zastosowano 10 opraw o mocy 150 W każda. Jeśli oświetlenie jest eksploatowane przez 2000 h w roku, to roczne jednostkowe zużycie energii elektrycznej na oświetlenie wynosi:
a. 30 kWh/(m2r)
b. 75 kWh/(m2r)
c. 90 kWh/(m2r)
25. Współczynnik nakładu dla energii elektrycznej przy produkcji mieszanej wynosi:
a. 3
b. 1,1
c. 0,2
METODYKA SPORZADZANIA �WIADECTW
1. W jakich jednostkach wyrażony jest wska�nik EP ?
a. kWh/m2*a
Wska�nik EP wyraża wielko�ć rocznego zapotrzebowania na energię pierwotnš niezbędnš do zaspokojenia potrzeb zwišzanych
z użytkowaniem budynku, odniesionš do 1 m2 powierzchni użytkowej, podany w kWh/m2/rok .Wska�nik EP jest to ilo�ciowa ocena zużycia energii. Uzyskane małe warto�ci wskazujš na wysokš efektywno�ć i użytkowanie energii chronišce zasoby i �rodowisko. �wiadectwo energetyczne zawiera także porównanie wska�nika EP z warto�ciš porównawczš) EP wynikajšca z wymagań zawartych
w przepisach techniczno-budowlanych . To porównanie wska�nika EP obliczonego w oparciu o dane rzeczywiste ocenianego budynku z wyliczonš warto�ciš referencyjnš stanowi jako�ciowš ocenę energetycznš budynku.
b. kW
c. jest bezwymiarowy
2. Co to jest współczynnik wi ?
a. współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej
Współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej wi na wytworzenie i dostarczenie nosnika energii lub energii do budynku.- Tab 1 str 21 linku; Metodologia
b. współczynnik korekcji temperatury wody w zaworze czerpalnym
c. współczynnik wykorzystania zyskow słonecznych
3. Współczynniki Wi majš zastosowanie do obliczania warto�ci
a. energii pierwotnej
jak wyżej
b. energii końcowej
c. energii użytkowej
4.Do obliczenia którego wska�nika potrzebna jest warto�ć wi
a. EK
b. EP
jak wyżej
c. EK i EP
5. Zapotrzebowanie energii pierwotnej dla budynku jest w porównaniu do zapotrzebowania energii końcowej :
a. Większe
Zapotrzebowanie na nieodnawialna energie pierwotna okresla efektywnosc całkowita budynku. Uwzglednia ona obok energii koncowej, dodatkowe nakłady nieodnawialnej energii pierwotnej na dostarczenie do granicy budynku każdego wykorzystanego nosnika energii (np. oleju opałowego, gazu, energii elektrycznej, energii odnawialnych itp.). Uzyskane małe wartosci wskazuja na nieznaczne zapotrzebowanie i tym samym wysoka efektywno�ć i użytkowanie energii chroniace zasoby i srodowisko. Jednoczesnie ze zużyciem energii mona podawac odpowiadajaca emisje CO2 budynku.
b. Mniejsze
c. Większe lub mniejsze większo�ć odpowiedzi
6. �wiadectwo charakterystyki energetycznej sporzšdza się:
a. tylko w formie elektronicznej
b. tylko w formie pisemnej
c. w formie elektronicznej i pisemnej
str.3 linku-Metodologia § 3.1. Swiadectwo charakterystyki energetycznej sporzadza sie formie pisemnej i elektronicznej. 2. Swiadectwo charakterystyki energetycznej opracowuje sie w jezyku polskim, stosujac oznaczenia graficzne i literowe okreslone w Polskich Normach dotyczacych budownictwa oraz instalacji ogrzewczych, wentylacyjnych, chłodzenia, ciepłej wody użytkowej i oswietlenia w budynkach. 3. Swiadectwo charakterystyki energetycznej w formie pisemnej oprawia sie w okładke formatu A-4, w sposób uniemoliwiajacy jego zdekompletowanie. 4. Swiadectwo charakterystyki energetycznej w formie elektronicznej powinno byc tożsame z wersja pisemna i zapisane w wersji tylko do odczytu, uniemoliwiajacej edycje.
7. Ile jest stref klimatycznych w Polsce?
a. 5
b. 3
c. 7
8. Zapotrzebowanie na energię pierwotnš według rozporzšdzenia to:
a. ilo�ć energii dostarczana przez systemy techniczne przeliczona na energię pierwotnš
5) zapotrzebowaniu na nieodnawialna energie pierwotna w budynku, lokalu mieszkalnym lub czesci budynku stanowiacej samodzielna całosc techniczno-użytkowa � należy przez to rozumiec ilosc energii przeliczonej na energie pierwotna i wyrażona w kWh, dostarczana przez systemy techniczne dla celów użytkowania energii okreslonych w pkt 6;
6) celach użytkowania energii w budynku � należy przez to rozumiec:
a) ogrzewanie i wentylacje,
b) chłodzenie,
c) przygotowanie ciepłej wody użytkowej,
d) oswietlenie wbudowane;
b. energia chemiczna paliw kopalnych
c. energia paliwa dostarczonego do granicy budynku przez systemy techniczne
9. Łazienki w wielorodzinnym budynku mieszkalnym to:
a. czę�ć budynku o jednej funkcji użytkowej
b. składnik strefy cieplnej budynku
c. oddzielna czę�ć użytkowa o regulowanej temperaturze
10. Energia końcowa według rozporzšdzenia to:
a. energia dostarczona do granicy bilansowej budynku
Zapotrzebowanie na energie koncowa okresla roczna ilosc energii dla ogrzewania (ewentualnie chłodzenia), wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jest ona obliczana dla standardowych warunków klimatycznych i standardowych warunków użytkowania i jest miara efektywnosci energetycznej budynku i jego techniki instalacyjnej. Zapotrzebowanie na energie koncowa j jest to ilosc energii bilansowana na granicy budynku, która powinna byc dostarczone do budynku przy standardowych warunkach z uwzglednieniem wszystkich strat, aby zapewnic utrzymanie obliczeniowej temperatury wewnetrznej, niezbednej wentylacji i dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Małe wartosci sygnalizuja niskie zapotrzebowanie i tym samym wysoka efektywnosc.
b. energia paliwa gazowego
c. energia efektywnie wykorzystana w budynku
11. W obliczeniu wska�nika EK przyjmuje się :
a. pole powierzchni użytkowej całego budynku
b. pole powierzchni podłogi wszystkich stref cieplnych budynku lub czę�ci budynku stanowišcej samodzielnš cało�ć techniczno-użytkowš
c. Pole powierzchni pomieszczeń o regulowanej temperaturze w budynku albo lokalu mieszkalnym
EK = (QK,H + QK,W)/Af kWh/(m2rok)
gdzie:
QP - roczne zapotrzebowanie na energie pierwotna dla ogrzewania i wentylacji, przygotowania ciepłej wody oraz napedu urzadzen pomocniczych, wymienionych w pkt 5 niniejszego załacznika (kWh/rok )
Af - powierzchnia ogrzewana (o regulowanej temperaturze) budynku lub lokalu mieszkalnego (m2)
QK,H - roczne zapotrzebowanie na energie koncowa przez system grzewczy i wentylacyjny do ogrzewania i wentylacji (kWh/rok )
QK,W - roczne zapotrzebowanie na energie koncowa przez system do podgrzania ciepłej wody (kWh/rok )
12. Zapotrzebowanie energii końcowej dla budynku jest w porównaniu do zapotrzebowania energii użytkowej :
a. Większe
b. Mniejsze
c. Większe lub mniejsze Gdyby nie było zysków wewnętrznych i zysków od promieniowania słonecznego - to byłoby większe, bo zawsze mamy do czynienia ze stratami; ale może zdarzyć się, że zyski od promieniowania słonecznego i zyski wewnętrzne będš większe od strat - w takim przypadku będzie mniejsza.
QK,H = QH,nd/ H,tot kWh/rok
gdzie:
H,tot = H,gˇ H,sˇ H,d ˇ H,e
gdzie:
QH,nd -zapotrzebowanie na energie użytkowa (ciepło użytkowe) przez budynek (lokal mieszkalny), kWh/rok
hH,tot -srednia sezonowa sprawnosc całkowita systemu grzewczego budynku � od wytwarzania (konwersji) ciepła do przekazania w pomieszczeniu,
hH,g -srednia sezonowa sprawnosc wytworzenia nosnika ciepła z energii dostarczanej do granicy bilansowej budynku (energii koncowej),
hH,s -srednia sezonowa sprawnosc akumulacji ciepła w elementach pojemnosciowych systemu grzewczego budynku (w obrebie osłony bilansowej lub poza nia),
hH,d -srednia sezonowa sprawnosc transportu (dystrybucji) nosnika ciepła w obrebie budynku (osłony bilansowej lub poza nia),
hH,e -srednia sezonowa sprawnosc regulacji i wykorzystania ciepła w budynku (w obrebie osłony bilansowej)
13. Instalacja chłodzenia w budynku według rozporzšdzenia to:
a. centrala klimatyzacyjna lub urzšdzenia chłodnicze o mocy chłodniczej powyżej 12 kW
b. instalacja i urządzenia obsługujące więcej niż jedno pomieszczenie, dzięki którym następuje kontrolowane obniżenie temperatury lub wilgotności powietrza
w/g Rozporządzenia: instalacji chłodzenia � należy przez to rozumiec instalacje i urzadzenia obsługujace wiecej niż jedno pomieszczenie, dzieki którym nastepuje kontrolowane obniżenie temperatury lub wilgotnosci powietrza. c. instalacja klimatyzacji lub chłodzenia w budynku
14.Współczynniki nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej wi zależš od:
a. Rodzaju no�nika energii końcowej
b. Rodzaju no�nika energii końcowej oraz sposobu jego wytwarzania
tabela 1 str 21 linku c. Rodzaju no�nika energii końcowej oraz sposobu jego transportowania
15. Energia pierwotna w budynkach użyteczności publicznej wyposażonych w instalację chłodzenia jest sumą energii pierwotnej:
a. do ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej
b. do ogrzewania i chłodzenia
c. do ogrzewania, przygotowania ciepłej wody użytkowej, chłodzenia i o�wietlenia
Rozporzšdzenie, str.45 linku W przypadku budynków i czesci budynków użytecznosci publicznej stanowiacych samodzielna całosc techniczno-użytkowa - wskaznik rocznego zapotrzebowania na nieodnawialna energie pierwotna obejmuje sume rocznego zapotrzebowania na energie pierwotna do ogrzewania, chłodzenia, wentylacji, przygotowania ciepłej wody oraz oswietlenia wbudowanego wraz z energia pomocnicza.
16. W przypadku budynku jednorodzinnego wyposażonego w system centralnego ogrzewania z kotłem gazowym opalanym gazem ziemnym i kominkiem z płaszczem wodnym do obliczenia wska�nika energii pierwotnej EP należy:
a. przeprowadzić obliczenia oddzielnie dla każdego no�nika energii
rozporzšdzenie, str.22 linku Jeżeli wystepuje kilka nosników energii lub kilka wydzielonych stref i instalacji, obliczenia przeprowadza sie oddzielnie dla każdego przypadku. b. przyjšć współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej dla biomasy
c. przyjšć �rednioważony współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej dla gazu ziemnego i biomasy
17. W budynku użyteczno�ci publicznej przy obliczaniu charakterystyki energetycznej uwzględnia się energię na chłodzenie jeżeli:
a. chłodzone sš przynajmniej dwa pomieszczenia
b. jest instalacja chłodzenia obsługujšca więcej niż jedno pomieszczenie
Jako instalację chłodzenia przyjmujemy instalację obsługujšcš więcej niż jedno pomieszczenie. Nie bierzemy więc pod uwagę korzystania z klimatyzatorów zainstalowanych w pojedynczych pomieszczeniach.
c. chłodzona jest cała przestrzeń użytkowa
18. W budynku mieszkalnym przy obliczaniu charakterystyki energetycznej uwzględnia się energię na chłodzenie jeżeli:
a. chłodzone sš przynajmniej dwa mieszkania
b. w budynkach mieszkalnych nie uwzględnia się energii na chłodzenie
c. jest instalacja chłodzenia obsługujšca więcej niż jedno pomieszczenie, a budynek nie spełnia kryterium metody uproszczonej
Jako instalację chłodzenia przyjmujemy instalację obsługujšcš więcej niż jedno pomieszczenie. Nie bierzemy więc pod uwagę korzystania z klimatyzatorów zainstalowanych w pojedynczych pomieszczeniach.
19. Wska�nik nieodnawialnej energii pierwotnej (EP)oznacza
a. stosunek zapotrzebowania nieodnawialnej energii pierwotnej do zapotrzebowania energii końcowej
b. roczne zapotrzebowanie nieodnawialnej energii pierwotnej odniesione do powierzchni pomieszczeń o regulowanej temperaturze powietrza
wskaznik EP - należy przez to rozumiec roczne zapotrzebowanie na nieodnawialna energie pierwotna na jednostke powierzchni pomieszczen o regulowanej temperaturze powietrza w budynku, lokalu mieszkalnym lub czesci budynku stanowiacej samodzielna całosc techniczno-użytkowa, wyrażone w kWh/(m2rok);
c. stosunek zapotrzebowania nieodnawialnej energii pierwotnej do zapotrzebowania energii użytecznej pomieszczeń o regulowanej temperaturze
20. Wska�nik energii końcowej (EK) oznacza
a. sumę wszystkich rodzajow energii dostarczonych do granicy bilansowej budynku
b. sumę wszystkich rodzajow energii dostarczonych do granicy bilansowej budynku odniesiona do powierzchni pomieszczeń o regulowanej temperaturze powietrza
wska�nik EK, wyrażony w kWh/m2/rok, który wyraża zapotrzebowanie na energię końcowš dla ogrzewania (ewentualnie chłodzenia), wentylacji i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jest to ilo�ć energii bilansowana na granicy budynku, czyli ilo�ć energii, która powinna być dostarczona do budynku, aby zapewnić utrzymanie obliczeniowej temperatury wewnętrznej, niezbędnej wentylacji i dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Wska�nik EK jest miarš efektywno�ci energetycznej budynku i jego techniki instalacyjnej. Małe warto�ci EK sygnalizujš niskie zapotrzebowanie i tym samym wysokš efektywno�ć.
c. Stosunek energii końcowej do zapotrzebowania energii użytecznej na cele ogrzewania i przygotowania ciepłej wody
21. Jaki rodzaj strat ciepła uwzględniamy w obliczeniu zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynku mieszkalnego ?
a. Straty przez przenikanie i wentylację
Wartosc miesiecznego zapotrzebowania ciepła do ogrzewania i wentylacji budynku lub lokalu mieszkalnego QH,nd, n należy obliczac zgodnie ze wzorem:
QH,nd,n = QH,ht � H,gn QH,gn kWh/m-c (1.8)
gdzie:
QH,nd -ilosc ciepła niezbedna na pokrycie potrzeb ogrzewczych budynku (lokalu mieszkalnego, czesci budynku) w okresie miesiecznym lub rocznym (kWh/m-c)
QH,ht -straty ciepła przez przenikanie i wentylacje w okresie miesiecznym (kWh/m-c) QH,gn -zyski ciepła wewnetrzne i od słonca w okresie miesiecznym (kWh/m-c)
H,gn -współczynnik efektywnosci wykorzystania zysków w trybie ogrzewania
b. Straty przez przenikanie , wentylację i ciepłš wodę
c. Straty przez przenikanie, wentylację i chłodzenie
22. Co jest miarš współczynnika strat ciepła?
a. W/K
Współczynniki strat ciepła przez przenikanie należy obliczac ze wzoru: Htr = Sumai [btr,i ˇ (Ai ˇ Ui + Sumai li ˇ psii)] W/K
b. kWh/m2
c. kwh/(m2/K)
23. Co jest miarš strat ciepła budynku?
a. W/K
b. kWh/m2
c. kWh
24. Orientacja przegrody ma wpływ na:
a. zyski ciepła od nasłonecznienia
Zyski ciepła od nasłonecznienia wymagajš od obiektu okna informacji o orientacji przegrody, współczynnika zacienienia, współczynnik absorpcji i przepuszczalno�ci.
Warto�Ć wyliczana jest z wzoru: Qs= SumaIsjj� SumaAsnjn gdzie:
Isj - całkowita energia globalnego promieniowania słonecznego na jednostkę powierzchni o orientacji j podczas okresu obliczeniowego, Asnj - jest polem ekwiwalentnym powierzchni przejmujšcej promieniowanie n o orientacji j (wyliczane z punktu 2.1),
j- suma po wszystkich orientacjach przegród,
n - suma po wszystkich powierzchniach,
b. straty przez przenikanie
c. straty przez wentylację
25. Wg jakich wymiarow okre�lamy powierzchnie przegród zewnętrznych budynku dla obliczenia strat ciepła?
a. wg. wymiarów zewnętrznych
Zgodnie z załšcznikiem krajowym do normy PN-EN 12831:2006, podczas obliczania strat ciepła przez przenikanie należy stosować wymiary zewnętrzne, czyli wymiary mierzone po zewnętrznej stronie budynku. W czasie okre�lania wymiarów poziomych uwzględnia się połowę grubo�ci ograniczajšcej �ciany wewnętrznej i całš grubo�ć ograniczajšcej �ciany zewnętrznej. Natomiast wysoko�ć �ciany mierzy się pomiędzy powierzchniami podłóg. Przykłady wymiarów pokazano na rys. 3 i 4. Z kolei zgodnie z normš PN-B-03406:1994, w trakcie obliczeń strat ciepła przez przenikanie, pola powierzchni przegród budowlanych okre�lano w oparciu o wymiary w osiach przegród ograniczajšcych.
b. wg wymiarow wewnętrznych
c. wg wymiarow do osi
26. Jak w obliczeniach zapotrzebowania energii na ogrzewanie należy uwzględnić stosowane w danym budynku stałe przerwy lub obniżenia poziomu ogrzewania (np. nocne)
a. obniżyć o % wynikajšcy z oceny
b. obniżyć o wielko�ć podanš przez administrację budynku
c. pominšć
27. Współczynnik przenikania ciepła przez podłogę na gruncie zależy od:
a. zagłębienia Z, wsp.U dla podłogi i parametru B'
b. wsp.U dla podłogi i obwodu P
c. wsp. U i zagłębienia Z
28. Dla liczenia wska�nika zwarto�ci (współczynnika kształtu) budynku przyjmujemy powierzchnię:
a. ogrzewanš
b. przegrod nieprze�roczystych
c. wszystkich przegród otaczajcšych kubaturę ogrzewanš
29. Do obliczeń miesięcznych strat ciepła przez przenikanie i wentylację budynku biurowego, w którym instalacja pracuje z przerwami nocnymi należy:
a. przyjšć, że instalacja pracuje bez przerw
b. Przyjšć �redniš ważonš temperaturę pomieszczeń z okresu ogrzewania i przerw w ogrzewaniu
c. zmniejszyć liczbę godzin w miesišcu o okres przerw
30. Obliczenia miesięcznego zapotrzebowania ciepła na ogrzewanie wykonuje się z uwzględnieniem
a. obliczeniowej temperatury powietrza zewnętrznego
b. minimalnej temperatury powietrza zewnętrznego
c. �redniej miesięcznej temperatury powietrza zewnętrznego
31. Współczynnik strat ciepła przez przenikanie przez przegrody to:
a. iloczyn pola powierzchni brutto przegrody i współczynnika przenikania ciepóła
b. skorygowany iloczyn pola powierzchni brutto i współczynnika przenikania ciepła przegrody
c. suma iloczynu pola powierzchni netto i współczynnika przenikania ciepła przegrody oraz iloczynu długo�ci liniowych mostkow cieplnych i ich współczynników przenikania
Str 29 linku do Rozporzšdzenia.
Współczynniki strat ciepła przez przenikanie należy obliczac ze wzoru:
Htr = Sumai [btr,i ˇ (Ai ˇ Ui + Sumai li ˇ psii)] W/K
gdzie:
btr,i -współczynnik redukcyjny obliczeniowej rónicy temperatur i-tej przegrody (tabl. 6); dla przegród pomiedzy przestrzenia ogrzewana i srodowiskiem zewnetrznym btr = 1
Ai -pole powierzchni i-tej przegrody otaczajacej przestrzen o regulowanej temperaturze, obliczanej wg wymiarów zewnetrznych przegrody, (wymiary okien i drzwi przyjmuje sie jako wymiary otworów w scianie) (m2)
Ui- współczynnik przenikania ciepła i-tej przegrody pomiedzy przestrzenia ogrzewana i strona zewnetrzna, obliczany w przypadku przegród nieprzezroczystych według normy PN-EN ISO 6946, w przypadku okien, swietlików i drzwi przyjmuje sie według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 14351-1; w odniesieniu do scian osłonowych metalowo-szklanych według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 13830, a w przypadku podłogi na gruncie przyjmowany jako Ugr i obliczany jak w pkt 3.2.4. (W/(m2K) )
li- długosc i-tego liniowego mostka cieplnego (m )
psii -liniowy współczynnik przenikania ciepła mostka cieplnego przyjety wg PN-EN ISO 14683:2008 lub obliczony zgodnie z PN-EN ISO 10211:2008 (W/(mK))
32. W jakich jednostkach okre�lamy współczynnik strat przez przenikanie
a. W/m2
b. W/(m2K)
c. W/K
Htr = Sumai [btr,i ˇ (Ai ˇ Ui + Sumai li ˇ psii)] W/K
gdzie: btr,i - współczynnik redukcyjny obliczeniowej różnicy temperatur i-tej przegrody (tabl. 6); dla przegród pomiedzy przestrzenia ogrzewana i srodowiskiem zewnetrznym btr = 1
Ai -pole powierzchni i-tej przegrody otaczajacej przestrzen o regulowanej temperaturze, obliczanej wg wymiarów zewnetrznych przegrody, (wymiary okien i drzwi przyjmuje sie jako wymiary otworów w scianie)-m2
Ui- współczynnik przenikania ciepła i-tej przegrody pomiedzy przestrzenia ogrzewana i strona zewnetrzna, obliczany w przypadku przegród nieprzezroczystych według normy PN-EN ISO 6946, w przypadku okien, swietlików i drzwi przyjmuje sie według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 14351-1; w odniesieniu do scian osłonowych metalowo-szklanych według Aprobaty Technicznej lub zgodnie z norma wyrobu PN-EN 13830, a w przypadku podłogi na gruncie przyjmowany jako Ugr i obliczany jak w pkt 3.2.4. Rozporzšdzenia -W/(m2K)
li- długosc i-tego liniowego mostka cieplnego -m psii -liniowy współczynnik przenikania ciepła mostka cieplnego przyjety wg PN-EN ISO 14683:2008 lub obliczony zgodnie z PN-EN ISO 10211:2008-W/(mK)
33. Warto�ć współczynnika strat przez przenikanie nie zależy od:
a. Powierzchni przegrod zewnętrznych
b. Konstrukcji przegrod zewnętrznych
c. Strefy klimatycznej
patrz odp pyt 31
34. Warto�ć liniowego współczynnika przenikania ciepła mostka cieplnego okre�lamy wg :
a. Normy PN-EN ISO 14683
Normy dotyczšce okre�lania izolacyjno�ci cieplnej przegród budowlanych, w tym �cian:
PN-EN ISO 13789:2001: Wła�ciwo�ci cieplne budynków - Współczynnik strat ciepła przez przenikanie - Metoda obliczania
PN-EN ISO 6946:2004: Komponenty budowlane i elementy budynku - Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła - Metoda obliczania
PN-EN ISO 10211-1:2005: Mostki cieplne w budynkach - Obliczanie strumieni cieplnych i temperatury powierzchni -Czę�ć 1: Metody ogólne + Ap1:2006
PN-EN ISO 10211-2:2002: Mostki cieplne w budynkach - Obliczanie strumieni cieplnych i temperatury powierzchni - Czę�ć 2: Liniowe mostki cieplne
PN-EN ISO 14683:2001: Mostki cieplne w budynkach - Liniowy współczynnik przenikania ciepła - Metody uproszczone i warto�ci orientacyjne
PN-EN ISO 10456:2004: Materiały i wyroby budowlane - Procedury okre�lania deklarowanych i obliczeniowych warto�ci cieplnych
PN-EN 12524:2003: Materiały i wyroby budowlane - Wła�ciwo�ci cieplno-wilgotno�ciowe - Tabelaryczne warto�ci obliczeniowe
b. Normy PN-EN ISO 6946
c. Warunkow Technicznych jakim powinny odpowiadać budynki
35. W miejscu progu drzwi balkonowych wychodzšcych na płytę balkonu połšczonego konstrukcyjnie ze stropem budynku uwzględniamy :
a. Mostek cieplny zwišzany z płytš balkonowš
b. Mostek cieplny zwišzany z otworem drzwiowym
c. a i b
36. W obliczeniu U dla podłogi na gruncie uwzględniamy:
a. współczynniki przejmowania Rsi i Rse
b. współczynnik przejmowania Rsi
Współczynnik przenikania ciepła przez podłoge na gruncie Ugr należy okreslic wg PN-EN 12831:2006 biorac pod uwage:
1) wielkosc zagłebienia poniżej terenu z,
2) wielkosc współczynnika przenikania ciepła U dla konstrukcji podłogi, obliczonego wg zasad podanych w normie PN-EN ISO 6946:2008 z uwzglednieniem oporu przejmowania ciepła od strony wewnetrznej Rsi budynku i z pominieciem oporu przejmowania ciepła od strony gruntu Rse.
3) wielkosc parametru B�, który okresla sie z zależnosci
B�= Ag / 0,5P
gdzie:
Ag -powierzchnia rozpatrywanej płyty podłogowej łacznie ze scianami zewnetrznymi i wewnetrznymi; w odniesieniu do wolnostojacego budynku Ag jest całkowita powierzchnia rzutu parteru, a w odniesieniu do budynku w zabudowie szeregowej Ag -jest powierzchnia rzutu parteru rozpatrywanego budynku -m2 P -obwód rozpatrywanej płyty podłogowej; w odniesieniu do budynku wolnostojacego P jest całkowitym obwodem budynku, a w odniesieniu do budynku w zabudowie szeregowej P odpowiada jedynie sumie długosci scian zewnetrznych oddzielajacych rozpatrywana przestrzen ogrzewana od srodowiska zewnetrznego -m Jako wartosc Ugr przyjmuje sie ekwiwalentna wartosc okreslona na podstawie wyliczonych wartosci B� oraz U, Ugr = U equiv,bf.
3.2.5. Współczynnik strat ciepła na wentylacje
c. nie uwzględnia się współczynnikow przejmowania
37. Podstawa obliczenia Ugr dla podłogi na gruncie jest:
a. Norma PN-EN ISO 6946
b. Norma PN-EN ISO 12831
c. Obydwie te normy
str 12.Metodologia-link Wyliczam U, potem B' i otrzymuję Ugr=Uequiv wg PN-EN 12831:2006
Obliczenie współczynnika przenikania ciepła podłogi na gruncie Ugr. Ugr=1/RT+Rgr.
Ugr - na podstawie PN-EN ISO 6946 : 1999
38. W obliczeniu Ugr dla podłogi na gruncie warto�ć Uequiv ,bf w porównaniu do warto�ci U dla konstrukcji podłogi jest
a. Mniejsza
OD STR 25
b. Większa
c. Może być większa , lub mniejsza
39. Współczynniki Rsi i Rse dla połaci dachowej nachylonej pod kštem 75% przyjmujemy jak:
a. przegrody pionowej
b. przegrody poziomej
c. z interpolacji między warto�ciami dla przegrody pionowej i poziomej
40. Współczynnik redukcyjny obliczeniowej temperatury btr stosuje się do
a. przegród otaczajšcych pomieszczenia o temperaturze nizszej niż 20 C
b. przegród oddzielajšcych od przestrzeni nieogrzewanej lub o niższej temperaturze
TAB NR5,6 STR 18 ROZPORZĽDZENIA Współczynnik btr jest współczynnikiem redukcyjnym obliczeniowej różnicy temperatur i-tej przegrody dla przegród pomiędzy przestrzeniš ogrzewana i �rodowiskiem zewnętrznym. czym więcej �cian zewnętrznych w przestrzeni nieogrzewanej, tym btr bliższe 1; przy braku przestrzeni nieogrzewanej btr = 1 z tego wynika uzasadnienie dla dalszych odpowiedzi dotyczšcych btr
c. przegród o warto�ci U niższej niż wymagana w Warunkach Technicznych
41. Współczynnik redukcji temperatur b uwzględnia różnicę między:
a. temperaturš przestrzeni ogrzewanej i temperaturš zewnętrznš
b. temperaturš przestrzeni nieogrzewanej i temperaturš zewnętrznš
bu - współczynnik redukcyjny temperatury uwzględniajšcy różnicę między temperaturš przestrzeni nieogrzewanej i projektowš temperaturš zewnętrznš.
c. temperaturš przestrzeni nieogrzewanej i temperatura wewnętrznš
42. Ile wynosi współczynnik btr dla okna w �cianie zewnętrznej budynku?
a. 0,9
b. 1
c. 0,6
43.Jeżeli współczynnik redukcji temperatur b jest równy 0 to:
a. temperatura w przestrzeni ogrzewanej jest równa temperaturze zewnętrznej
b. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest równa temperaturze zewnętrznej
wzór 6 str 7 linku
c. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest równa temperaturze wewnętrznej
patrz 41
44. Jeżeli współczynnik redukcji temperatur b jest równy 1 to:
a. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest równa temperaturze zewnętrznej
wzór 6 str 7 linku
b. temperatura w przestrzeni ogrzewanej jest równa temperaturze zewnętrznej
c. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest równa temperaturze wewnętrznej
45. Jeżeli współczynnik redukcji temperatur b jest mniejszy od 1 to:
a. temperatura w przestrzeni ogrzewanej jest większa od temperatury zewnętrznej
b. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest większa od temperatury zewnętrznej
wzór 6 str 7 linku
c. temperatura w przestrzeni nieogrzewanej jest większa od temperatury wewnętrznej
46. Jaki przepis okre�la warto�ć wymaganego ze względów higienicznych strumienia powietrza wentylacyjnego?
a. Warunki Techniczne jakim powinny odpowiadać budynki
b. Norma PN-B -03430
Numer normy PN-B-03430:1983/Az3:2000
Tytuł: Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczno�ci publicznej -- Wymagania
Abstrakt: Okre�lono maksymalnš wysoko�ć budynków, w których może być stosowana wentylacja grawitacyjna. Podano wymagania dotyczšce nawiewników powietrza zewnętrznego i zakres ich stosowania w budynkach. Podwyższono minimalnš wielko�ć strumienia powietrza zewnętrznego dla jednej osoby w pomieszczeniach klimatyzowanych oraz wentylowanych o nie otwieranych oknach. Wykluczono jednoczesne stosowanie w pomieszczeniach wentylacji mechanicznej i grawitacyjnej. Ograniczono stosowanie wentylacji dyżurnej w pomieszczeniach. Wyeliminowano zbiorcze przewody wentylacji grawitacyjnej.
Zaostrzono wymagania dotyczšce szczelno�ci drzwi wewnętrznych w budynkach
c. Rozporzšdzenie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków
47. Jakš warto�ć strumienia pow. wentylacyjnego przyjmujemy dla kuchni bez okna zewnętrznego z kuchenkš gazowš ?
a. 30 m3
b. 50 m3
c. 70 m3
Kuchnia z oknem i kuchenkš
- gazowš 70
- elektrycznš (gdy mieszkajš trzy osoby) - 30
- elektrycznš (gdy mieszkajš więcej niż trzy osoby) -50
Kuchnia bez okna z kuchenkš elektrycznš - 50
Łazienka - 50
Toaleta - 30
Pokój - 30
Pomieszczenie bez okna -15
48. Strumień powietrza wentylacyjnego dla mieszkania M1 z aneksem kuchennym i łazienkš należy przyjmować jako równy:
a. jednej wymianie powietrza na godzin.
b. 80 m3
par 3.2.5 tabela przy wzorze 1.20 str 31 linku obliczeniowy strumien powietrza wentylacyjnego, wymagany ze wzgledów higienicznych, liczony zgodnie z PN-83/B-03430/AZ3:2000 Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użytecznosci publicznej. Wymagania. Przy czym obliczeniowy strumien powietrza dla kawalerek (M1) ogranicza sie do 80 m3/h (0,022 m3/s)Metodologia
c. 120 m3
49. Dla budynku bez próby szczelno�ci strumień powietrza infiltrujšcego można wyliczyć z zależno�ci:
a. 0,2*kubatura wentylowana*Af/3600 ?
Przy braku danych, dodatkowy strumien powietrza infiltrujacego przez nieszczelnosci, dla budynków istniejacych można przyjac:
- dla budynku poddanego próbie szczelnosci n50 (h-1 przy 50 Pa)
Vinf = 0,05 ˇ n50 ˇ Kubatura wentylowana /3600 m3/s wzór nr (1.21) Metodologii str 32 linku
- dla budynku bez próby szczelnosci
Vinf = 0,2 ˇ Kubatura wentylowana/3600 m3/s wzór nr (1.22) Metodologii str 32 linku
b. 0,2*kubatura ogrzewana*Af/3600
c.0,05*kubatura wentylowana*n50/3600
50. W obliczeniu strat przez wentylację warto�ć V0 to
a. Pojemno�ć cieplna powietrza
b. Strumień powietrza wentylacji naturalnej
str 31 linku Metodologia: Vo -strumien powietrza wentylacji naturalnej kanałowej - m3/s
c. Kubatura pomieszczeń wentylowanych
51. Dla budynku z wentylacjš naturalnš w obliczeniu strat przez wentylacje uwzględnia się
a. Warto�ć strumienia powietrza wentylacyjnego
b. Warto�ć strumienia powietrza infiltrujšcego
c. Warto�ć strumienia powietrza wentylacyjnego i strumienia powietrza infiltrujšcego
budynek z wentylacjš naturalnš
bve,1 = 1; Vve,1,mn = Vo m3/s
bve,2 = 1; Vve,2,mn = Vinf m3/s
52. Dla budynku z wentylacjš mechanicznš nawiewno-wywiewnš w obliczeniu strat przez wentylacje uwzględnia się
a. Warto�ć strumienia powietrza nawiewanego
b. Warto�ć strumienia powietrza wywiewanego
c. Warto�ć większš ze strumieni powietrza nawiewanego i wywiewanego
str 31 linku:budynek z wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna
bve,1 = 1� oc; Vve,1,mn = Vf -m3/s
bve,2 = 1; Vve,2,mn = Vx -m3/s
gdzie Vf-strumień powietrza większy ze strumieni nawiewnego i wywiewnego
53. Czy do strat ciepła przez wentylację należy doliczać energię nawilżania powietrza wentylacyjnego w centrali klimatyzacyjnej?
a. tak
b. nie
c. tak poprzez współczynnik korekcyjny dla strumienia powietrza bve
54. Zastosowanie w oknach nawiewników powietrza automatycznie sterowanych uwzględnia się w obliczeniach przez
a. Wprowadzenie współczynnika redukcyjnego do wielko�ci strumienia powietrza wentylacyjnego
b. Wprowadzenie współczynnika redukcyjnego do obliczenia strat przez wentylację
c. Nie uwzględnia się
55. Strumień powietrza infiltrujšcego do obliczania współczynnika strat ciepła na wentylację, w przypadku wentylacji naturalnej jest to:
a.strumień powietrza napływajšcego przez nieszczelno�ci spowodowany działaniem wiatru i wyporu termicznego
b. w przypadku wentylacji naturalnej strumienia tego nie uwzględnia się w obliczeniach
c. 5%~n50~kubatura wentylowana/3600 lub 20%~kubatura wentylowana/3600
56. Jeżeli współczynnik strat ciepła na wentylację wynosi 400 W/K, to oznacza, że:
a. do podgrzania powietrza o 10 K należy użyć mocy cieplnej 4 kW
b. do podgrzania powietrza o 1 K należy użyć mocy cieplnej 400 kW
c. budynek nie spełnia wymagań warunków technicznych
57. Współczynnik n50 okre�la
a. krotno�ć wymian powietrza przy nadci�nieniu 50 Pa
b. ilo�ć pomieszczeń o powierzchni co najmniej 50 m2
c. krotno�ć wymian powietrza dla obliczeniowego strumienia 50 m3/h na osobę
58. We wzorze na miesięczne straty ciepła na wentylację ( Hve (Qint,H . Qe) tM 10-3 kWh/miesiĽc) czas tM oznacza
a. liczbę godzin w miesišcu z temperaturš poniżej 12C
b.liczbę godzin w miesišcu odp.str 5 linku
c.liczbę godzin w miesišcu zależnš od stosunku zysków do strat ciepła
59. We wzorze na miesięczne straty ciepła na wentylację ( Hve (Qint,H . Qe) tM 10-3 kWh/miesiĽc) temperatura Qe oznacza
a. �redniš temperaturę powietrza zewnętrznego z okresow pracy instalacji wentylacyjnej
b. obliczeniowš temperaturę powietrza zewnętrznego dla wentylacji
c. �redniš temperaturę powietrza zewnętrznego
odpowied� jak w linku pyt.58
60. We wzorze na miesięczne straty ciepła na wentylację ( Hve (Qint,H . Qe) tM 10-3 kWh/miesiĽc) temperatura Qint,H oznacza
a. �redniš temperaturę powietrza wewnętrznego z okresów pracy instalacji wentylacyjnej dla danego miesišca
b. obliczeniowš temperaturę powietrza wewnętrznego dla okresu ogrzewania odpowied� jak w linku pyt.58
c. �redniš temperaturę powietrza wewnętrznego dla danego miesišca
61. Warto�ć współczynnika przepuszczalno�ci energii promieniowania słonecznego przez oszklenie g wykorzystuje się do:
a. okre�lania zysków ciepła od nasłonecznienia
b. okre�lania strat ciepła przez przegrody prze�roczyste
c. okre�lania współczynnika przenikania ciepła przez oszklenie
62. We wzorze na współczynnik strat ciepła na wentylację ( qa x ca x sumak (bve,k x Vve,k,mn) W/K) współczynnik bve,k uwzględnia
a. odchylenia strumienia powietrza wentylacyjnego od warto�ci �redniej
b.korektę pozwalajšcš uwzględnić wzrost strumienia powietrza wraz ze spadkiem temperatury powietrza zewnętrznego
c.skuteczno�ć odzysku ciepła, okresowš pracę instalacji wentylacyjnej, zmianę temperatury powietrza nawiewanego przez wymiennik gruntowy
63. Warto�ć obliczeniowa strumienia powietrza wentylacyjnego w przypadku wentylacji naturalnej wynika
a. z pomiarów wymiany powietrza w budynku
b. z obowišzujšcych przepisow dotyczšcych intensywno�ci wentylacji
c. Z charakterystyki szczelno�ci obudowy budynku
64. Dodatkowy strumień powietrza (Vx) przy pracy wentylatorow wywołany wpływem wiatru i wyporu termicznego zależy między innymi od
a. usytuowania czerpni i wyrzutni powietrza
b. różnicy pomiędzy temperaturš powietrza zewnętrznego i wewnętrznego
c. szczelno�ci obudowy, ilo�ci nieosłoniętych fasad
65. Strumień powietrza wentylacyjnego do obliczania współczynnika strat ciepła na wentylację, w przypadku wentylacji nawiewno - wywiewnej, jest:
a. sumš strumienia powietrza nawiewanego i usuwanego
b. większym strumieniem ze strumieni powietrza nawiewanego i usuwanego minus strumień powietrza recyrkulacyjnego
c. większym strumieniem ze strumieni powietrza nawiewanego i usuwanego
66. Zyski słoneczne to zyski od promieniowania słonecznego :
a. docierajšcego do zewnętrznej powierzchni przegród
b. przenikajšcego przez przegrody przezroczyste do przestrzeni ogrzewanej
c. zaabsorbowane przez wnętrze budynku
67. W jakich jednostkach podawana jest warto�ć miesięczna energii promieniowania słonecznego w danych klimatycznych:
a KWh/(m2,mies)
b KWh/mies
c kWh
68. Warto�ć współczynnika przepuszczalno�ci energii promieniowania słonecznego przez oszklenie g zależy od:
a. zacienienia okna
b. nachylenia płaszczyzny okna
c. rodzaju oszklenia
69. Co to jest współczynnik ka ?
a. współczynnik uwzględniajšcy nachylenie przegrody
b. współczynnik uwzględniajšcy istnienie okien dachowych
c. współczynnik szczelno�ci okien
70. Współczynnik korekcyjny nachylenia płaszczyzny okien zależy od:
a. orientacji płaszczyzny względem stron �wiata
b. orientacji płaszczyzny względem stron �wiata oraz nachylenia płaszczyzny do poziomu
c. orientacji płaszczyzny względem stron �wiata oraz nachylenia płaszczyzny do pionu
71. Warto�ć promieniowania słonecznego dla liczenia zysków przyjmowana jest z danych klimatycznych dla:
a. płaszczyzny pionowej
b. płaszczyzny poziomej
c. płaszczyzny o rzeczywistym kšcie nachylenia przegrody
72. Jaki rodzaj oszklenia przepuszcza największš czę�ć promieniowania słonecznego?
a. Oszklenie z podwójna szybš z powłokš selektywna
b. Oszklenie potrójnš szybš
c. Oszklenie podwójnš szybš
73. Jaki rodzaj oszklenia przepuszcza najmniejsza czę�ć promieniowania słonecznego?
a. Oszklenie z podwojna szybš z powłokš selektywna
b. Oszklenie potrójnš szybš
c. Okna podwójne
74. Warto�ć zysków słonecznych przez okna dachowe nie zależy od
a. Usytuowania budynku
b. Zacienienia budynku
c. Nachylenia okien do poziomu
75. Promieniowanie słoneczne przepuszczane przez okna dachowe w porównaniu do promieniowania przepuszczanego przez okna w �cianach pionowych o tym samym kierunku stron �wiata na warto�ć liczbowš
a. takš samš
b. większš
c. większš lub mniejszš
76.Jak obliczyć zyski wewnętrzne ?
a. Q=qint*10-3*Ac*tM
Qint= qint ˇ Af ˇ tM ˇ 10-3 [kWh/m-c]
gdzie:
qint � �rednia moc jednostkowa wewnętrznych zysków ciepła, W/m2
A - pole powierzchni pomieszczeń, m2
tM - liczba godzin w miesišcu
b. Q=5,2*10-3*Ac*tM
c. Q=38*�ľ
77. W jakich jednostkach okre�lamy �redniš jednostkowa moc wewnętrznych zysków ciepła qin
a. W
b. W/m2 jak wyżej
c. kW/m2
78. Co we wzorze na wewnętrzne zyski ciepła oznacza litera tM ?
a. �redniš temperaturę wewnętrznš
b. liczbę dni w miesišcu
c. liczbę godzin w miesišcu jak wyżej
79. Najważniejszym, �rodłem danych dot. wielko�ci zysków wewnętrznych jest
a. Tabela w rozporzšdzeniu
b. Warto�ci wyliczone w oparciu o profil użytkowania
c. Dokumentacja techniczna budynku i program użytkowania budynku
80. Warto�ć miesięcznych wewnętrznych zysków ciepła w budynku lub lokalu mieszkalnym jest sumš:
a. wewnętrznych zyskow ciepła i zysków ciepła promieniowania słonecznego przenikajšcego przez przegrody przezroczyste
b. zyskow ciepła od ludzi, urzšdzeń i o�wietlenia oraz promieniowania słonecznego
c. zyskow ciepła od instalacji transportu no�nika ciepła i modułów pojemno�ciowych oraz zyskow ciepła promieniowania słonecznego
81. Do obliczenia warto�ci miesięcznego zapotrzebowania ciepła do ogrzewania i wentylacji potrzebne sš następujšce dane:
a. Suma strat i suma zysków ciepła
b. Suma strat , suma zysków i współczynnik efektywno�ci zyskow ciepła
c. Suma strat , suma zysków oraz współczynniki efektywno�ci strat i zyskow ciepła
82. Na warto�ć współczynnika efektywno�ci zyskow ciepła w trybie ogrzewania nie ma wpływu:
a. współczynnik strat ciepła
b. �rednia warto�ć współczynnika przenikania
c. wielko�ć zysków i strat
83. Na warto�ć współczynnika efektywno�ci zysków ciepła w trybie ogrzewania nie ma wpływu:
a. Wewnętrzna pojemno�ć cieplna
b. Strefa klimatyczna
c. współczynniki strat ciepła przez przenikanie i wentylację
84. Współczynnik efektywno�ci zyskow ciepła w trybie ogrzewania liczony jest w jednostkach:
a. KWh/m-c
b. Jednostka bezwymiarowa wzór 1.8 str 13
c. kWh
85. Znajšc oznaczenia wielko�ci w obliczeniu współczynnika efektywno�ci zysków ciepła okresl, ktore nizej podane zdanie jest fałszywe:
a ò zależy od ý
b ý zależy od Þ
c Þ zaley od Cm
86. Współczynnik efektywno�ci zyskow ciepła ma warto�ć:
a. Nie wyższš niż 1 patrz str.13 linku
b. Nie niższš niż 1
c. Może mieć warto�ć niższš lub wyższa od 1
87. Wewnštrznš pojemno�ć cieplnš strefy budynku oblicza się dla:
a. wszystkich elementów konstrukcji budynku
b. wewnętrznych przegród strefy cieplnej o grubo�ci nie większej niż 0,1 m
c. wszystkich przegród majšcych kontakt z powietrzem wewnętrznym rozpatrywanej strefy cieplnej
Standardowa stała czasowa dla typowych budynków mo-że być również przyjmowana z danych krajowych pojem-no�ć ile takie dane istniejš. W pozostałych przypadkach wewnętrzna pojemno�ć cieplna budynku C jest okre�lana jako suma pojemno�ci cieplnych wszystkich elementów budynku pozostajšcych w bezpo�rednim kontakcie ciepl-nym z powietrzem wewnętrznym rozpatrywanej strefy:
88. Wewnętrzna pojemno�ć cieplna budynku liczona jest w jednostkach:
a. W
b. J/K
c. kWh
89. Współczynnik efektywno�ci wykorzystania zysków ciepła (hH,gn) zależy między innymi od:
a. liczby godzin trwania sezonu ogrzewczego
b. stosunku zyskow ciepła do strat ciepła
c. bezwładno�ci systemu ogrzewania
90. Jeżeli straty ciepła w danym miesišcu wynoszš 50000 kWh a zyski 30000 kWh to zapotrzebowanie na ciepło dla tego miesišca będzie
a. na pewno większe niż 20000 kWh
b. równe 20000 kWh
c. równe 50000 kWh
91. Co się składa na ogólnš sprawno�ć systemu ogrzewania?
a. sprawno�ć regulacji, przesyłu, akumulacji i wytwarzania
b. sprawno�ć wytwarzania, przesyłu, regulacji
c. sprawno�ć wytwarzania, przesyłu, akumulacji
92. Sprawno�ć wytwarzania ciepła do ogrzewania należy przyjšć dla kotła węglowego wyprodukowanego w 1979 r
a. 0,75-0,85
b. 0,65-0,75
c. 0,50-0,65
93.Jaki rodzaj kotłow może mieć sprawno�ć wytwarzania ciepła powyżej 1,0
a. Kocioł elektryczny
b. Kocioł gazowy kondensacyjny no niby może ale w tabeli do 1
c. Żaden nie może mieć sprawno�ci powyżej 1
94. Dla mieszkań podłšczonych do wspólnej instalacji grzewczej warto�ci sprawno�ci dla liczenia energii końcowej sš:
a. mniejsze niż dla całego budynku
b. takie same jak dla całego budynku
c. mniejsze lub większe niż dla całego budynku
95. W jakich jednostkach okre�lamy sprawno�ć wytwarzania ciepła w kotle
a. W
b. Jednostka bezwymiarowa
c. kWh/rok
96. Energia pomocnicza to np.:
a. energia elektryczna
b. energia elektryczna lub/i energia cieplna
c. Różne rodzaje energii
97. Energia pomocnicza to np.:
a. energia elektryczna na potrzeby o�wietlenia
b. energia elektryczna na potrzeby wentylatorow
c. energia elektryczna na potrzeby napędu wind
98. W obliczeniu zapotrzebowania energii pomocniczej uwzględniamy następujšce wielko�ci :
a. Moc jednostkowš urzšdzeń (odniesiona do powierzchni) i czas ich pracy
b.Moc jednostkowš urzšdzeń (odniesiona do powierzchni) , czas ich pracy i powierzchnię o regulowanej temperaturze
c.Moc jednostkowš urzšdzeń (odniesiona do powierzchni) , czas ich pracy , powierzchni. o regulowanej temperaturze i sprawno�ć systemu instalacyjnego
99. Zapotrzebowanie energii pomocniczej uwzględniamy:
a. W obliczeniu wska�nika EP
b. W obliczeniu wska�nika EK
c. W obliczeniu EP i EK
100. W jakich jednostkach okre�lamy zapotrzebowanie energii pomocniczej?
a. W
b. Jednostka bezwymiarowa
c. kWh/rok
101. W obliczeniu rocznego zapotrzebowania na energię do ogrzewania uwzględniamy:
a. Miesišce, w których zyski ciepła sš mniejsze od strat ciepła budynku
b. 9 miesięcy (od wrze�nia do maja)
c. cały roku - 12 miesięcy
102.Znajšc zapotrzebowanie energii użytkowej do ogrzewania - dla obliczenia zapotrzebowania energii końcowej należy :
a. Dodać straty systemu ogrzewania
b. Pomnożyć przez sezonowš sprawno�ć całkowitš
c. Podzielić przez sezonowš sprawno�ć całkowitš
103. Roczne zapotrzebowanie energii użytkowej do ogrzewania i wentylacji oblicza się
a. Jako sumę miesięcznych strat pomniejszonš o sumę miesięcznych zyskow energii
b. Jako sumę miesięcznych zapotrzebowań energii
c.Jako sumę miesięcznych zapotrzebowaę energii pomnożonš przez współczynnik nakładu energii zależny od rodzaju no�nika energii
104. Znajšc zapotrzebowanie energii końcowej do ogrzewania - dla obliczenia zapotrzebowania energii pierwotnej należy :
a. Pomnożyć warto�ć energii końcowej przez współczynnik nakładu energii zależny od rodzaju no�nika energii
b. Podzielić warto�ć energii końcowej przez współczynnik nakładu energii zależny od rodzaju no�nika energii i dodać warto�ć energii pomocniczej pomnożonš przez współczynnik nakładu energii elektrycznej
c. Pomnożyć warto�ć energii końcowej przez współczynnik nakładu energii zależny od rodzaju no�nika energii i dodać warto�ć energii pomocniczej pomnożonš przez współczynnik nakładu energii elektrycznej patrz pyt.102
105. Współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej Wi wyraża :
a. Uwzględnienie strat energii przy wytwarzaniu i przesyle
b. Preferencje dla energii odnawialnych
c. "a" i "b"
106. Jakie cechy budynku nie wpływajš na możliwo�ć wykorzystania metody uproszczonej do obliczenia zapotrzebowania ciepła na ogrzewanie wentylację :
a. Rodzaj wentylacji
b. Rodzaj �rodła ciepła
c. �rednia warto�ć współczynnika przenikania ciepła obudowy
107. Dodatek na mostki cieplne w �cianie budynku bez balkonów w metodzie uproszczonej wynosi:
a. 0,05 W / (m2 . K)
b. 0,10 W / (m2 . K)
c. 0,15 W / (m2 . K)
108. Stopień wykorzystania zyskow ciepła w metodzie uproszczonej okre�la się w sposob następujšcy:
a. oblicza się tak jak w metodzie podstawowej
b. pomija się przyjmujšc warto�ć 1
c. przyjmuje się jako warto�ć stałš podana w rozporzšdzeniu
109.Która z cech budynku nie ma wpływu na obliczenie zapotrzebowania energii metodš uproszczonš ?
a. położenie w przestrzeni otwartej lub w centrum miasta
b. stopień zacienienia budynku
c. usytuowanie okien od okre�lonej strony �wiata
110.W obliczeniu zapotrzebowania energii metodš uproszczonš usytuowanie budynku w okre�lonym miejscu w kraju ma wpływ
a. na obliczenie strat przez przenikanie
b. na obliczenie zysków słonecznych
c. nie ma wpływu na żadnš z tych wielko�ci
111. Jakš zryczałtowanš ilo�ć ciepłej wody przyjmujemy na 1 osobę w budynku wielorodzinnym, bez wodomierzy?
a. 34 l/os*dzień
b. 40 l/os*dzień
c. 48 l/os*dzień
112. O ile zmniejszamy dobowe zużycie wody dla instalacji z wodomierzami?
a. 25%
b. 20%
c. 30%
113. O ile należy zmniejszyć obliczeniowe zapotrzebowanie ciepła na przygotowanie ciepłej wody ze względu na czasowš nieobecno�ć użytkowników?
a. 10%
b. 20%
c. Nie zmniejsza się
114. Zapotrzebowanie energii na przygotowanie ciepłej wody w budynku mieszkalnym zależy od
a. Wielko�ci powierzchni użytkowej budynku
b. Liczby mieszkańców
c .Wielko�ci powierzchni o regulowanej temperaturze budynku
115. Liczbę mieszkańcow nowego , oddawanego do użytkowania budynku mieszkalnego dla obliczenia dobowego zużycia ciepłej wody przyjmuje się na podstawie
a. prognozy
b. projektu budynku
c. O�wiadczenia administracji
116. Obliczeniowe zapotrzebowanie energii końcowek na przygotowanie ciepłej wody w budynku mieszkalnym zależy od
a. Usytuowania budynku w okre�lonym miejscu w Polsce
b. Rodzaju no�nika energii
c. Sprawno�ci instalacji
117. Jakie rodzaje sprawno�ci uwzględnia się przy obliczaniu zapotrzebowania energii do przygotowania ciepłej wody?
a. wytwarzania, przesyłu, akumulacji i wykorzystania
b. wytwarzania, regulacji, akumulacji
c. przesyłu, wykorzystania, wytwarzania
118. Ile wynosi czas użytkowania systemow przygotowania ciepłej wody brany pod uwagę przy liczeniu zapotrzebowania na energię do jej przygotowania?
a. 365 dni
b. 328,5 dnia
c. 9 miesięcy
119. Od czego zależy sprawno�ć akumulacji systemów przygotowania ciepłej wody ?
a. od zapotrzebowania na ciepłš wodę
b. od izolacji przewodów
c. od systemu zasobnika
120. Ile wynosi sezonowa sprawno�ć wykorzystania ciepłej wody?
a. 0,98
b. 1
c. 0,95
121. Współczynniki korekcyjne temperatury ciepłej wody korygujš zapotrzebowanie ciepła użytkowego w stosunku do wody na wypływie o temperaturze :
a. 60 0C
b. 55 0C
c. 50 0C
122. Wprowadzenie obiegów cyrkulacyjnych do instalacji ciepłej wody wpływa na wielko�ć zapotrzebowania energii:
a. Zwiększa zapotrzebowanie energii
b. Zmniejsza zapotrzebowanie energii zależy jakiej energii
c. Nie wpływa na zapotrzebowanie energii
123. Jaka jest jednostka odniesienia dla obliczenia dobowego zużycia ciepłej wody dla budynku hotelu:
a. Powierzchnia użytkowa
b. Pokój
c. Miejsce noclegowe
124. Roczne zapotrzebowanie na energię końcowš przygotowania ciepłej wody użytkowej zależy od:
a. Sprawno�ci pompy recyrkulacyjnej ciepłej wody użytkowej
b. Czasu pracy pomp �rodła ciepła w obiegu przygotowania ciepłej wody
c. �redniej temperatury wody zimnej
125. Czy w obliczeniach rocznego zapotrzebowania na energię przygotowania c.w.u. uwzględnia się dodatkowš ilo�ć energii niezbędnš od okresowej dezynfekcji termicznej zapobiegajšcej legionelli?
a. tak
b. nie
c. tak dla okresu zimy, za pomocš współczynnika sprawno�ci przygotowania c.w.u w �ródle ciepła
126. Współczynnik korekcyjny temperatury ciepłej wody użytkowej kt zależy od:
a. temperatury wody na wypływie z zaworu czerpalnego str 36 dół
b. temperatury wody na wypływie z zasobnika ciepłej wody użytkowej
c. temperatury wody na wypływie ze �rodła ciepła
127. Sprawno�ci czšstkowe dla wszystkich lokali mieszkalnych podłšczonych od wspolnej instalacji centralnej ciepłej wody użytkowej sš:
a. okre�lanie indywidualnie dla każdego lokalu
b. wyznaczane jako �rednie dla wszystkich lokali mieszkalnych
c. takie same jak dla ocenianego budynku
128. Na warto�ć jakiej wielko�ci wpływa rodzaj no�nika energii wykorzystywany na przygotowanie ciepłej wody
a. Zapotrzebowanie energii użytkowej
b. Zapotrzebowanie energii końcowej
c. Zapotrzebowanie energii pierwotnej
129. W obliczeniach zapotrzebowania na ciepła użytkowego na przygotowania ciepłej wody uwzględnia się energię potrzebnš do napędu pompy obiegowej instalacji c.w.
a. nigdy
b. zawsze
c. tylko jeżeli przygotowanie c.w. odbywa się przy pomocy energii elektrycznej
130. W obliczeniu zapotrzebowania na energię do przygotowania ciepłej wody w budynku niemieszkalnym uwzględnia się
a. Zmienno�ć zapotrzebowania w okresie tygodnia
b. Zmienno�ć zapotrzebowania w okresie doby
c. Współczynnik redukcyjny czasu użytkowania
131. Obliczenia zapotrzebowania ciepła na chłodzenie wykonuje się
a. dla obliczeniowej temperatury powietrza zewnętrznego
b. dla �redniej miesięcznej temperatury powietrza zewnętrznego
c. dla maksymalnej temperatury powietrza zewnętrznego
132. Jeżeli straty ciepła w danym miesišcu wynoszš 7000 kWh a zyski 10000 kWh to zapotrzebowanie na ciepło do chłodzenia dla tego miesišca będzie
a. rowne 10000 kWh
b. rowne 3000 kWh
c. na pewno większe niż 3000 kWh
133. Jeżeli współczynnik strat ciepła na wentylację wynosi 400 W/K, to liczšc ilo�ć ciepła na chłodzenie można stwierdzić, że: a. do ochłodzenia powietrza o 10 K należy użyć mocy chłodniczej 4 kW b. do ochłodzenia powietrza o 1 K należy użyć mocy chłodniczej 400 kW c. współczynnika tego używa się liczšc zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania, a zapotrzebowanie na ciepło do chłodzenie wynosi zero
134. We wzorze na miesięczne straty/zyski ciepła na wentylację ( Hve,adj(Qint,set,C x Qe) x tM x 10-3 kWh/miesišc) czas tM oznacza
a. liczbę godzin w miesišcu z temperaturę powyżej 26C
b. liczbę godzin w miesišcu zależnš od stosunku strat ciepła do zyskow ciepła
c. liczbę godzin w miesišcu str 27, góra
135. We wzorze na miesięczne straty/zyski ciepła na wentylację ( Hve,adj(Qint,set,C x Qe) x tM x 10-3 kWh/miesišc) temperatura Qe oznacza
a. �redniš temperaturę powietrza zewnętrznego z okresów pracy instalacji wentylacyjnej
b. �redniš temperaturę powietrza zewnętrznego str 27, góra
c. maksymalnš temperaturę powietrza zewnętrznego
136. We wzorze na miesięczne straty ciepła na wentylację ( Hve,adj(Qint,set,C x Qe) x tM x 10-3 kWh/miesišc) temperatura Qint,set,C oznacza
a. �redniš temperaturę powietrza wewnętrznego z okresow pracy instalacji chłodzenia dla danego miesišca
b. �redniš temperaturę powietrza wewnętrznego dla danego miesišca
c. obliczeniowš temperaturę powietrza wewnętrznego dla okresu chłodzenia???
137. �redni europejski sezonowy współczynnik efektywno�ci energetycznej urzšdzenia chłodniczego ESEER uwzględnia:
a. efektywno�ć energetycznš urzšdzenia pracujšcego przy czę�ciowym obcišżeniu str 48, góra
b. efektywno�ć energetycznš urzšdzenia pracujšcego w jednym z krajow Unii Europejskiej
c. rodzaj układu regulacji i sterowania instalacji chłodniczej
138. W budynku z lokalami użytkowymi oblicza się zapotrzebowanie na ciepło do chłodzenia w następującym przypadku:
a. zawsze
b. zawsze jeżeli chłodzonych jest więcej niż 2 pomieszczenia
c. zawsze jeżeli instalacja chłodzenia obsługuje więcej niż jedno pomieszczenie
139. W budynku mieszkalnym należy liczyć zapotrzebowanie na ciepło do chłodzenia w następującym przypadku:
a. umożliwienia obniżenia temperatury w więcej niż 2 mieszkaniach
b. nigdy
c. zawsze jeżeli instalacja chłodzenia obsługuje więcej niż jedno mieszkanie, a budynek nie spełnia kryterium obliczeń uproszczonych
140. Długo�ć sezonu chłodniczego do obliczeń zapotrzebowanie na ciepło do chłodzenia okre�la się na podstawie:
a. miesišce od maja do wrze�nia
b. przewagi zyskow ciepła nad stratami ciepła zmniejszonymi współczynnikiem efektywno�ci wykorzystania strat ciepła
c. analizy potrzeb chłodniczych budynku (stosunku strat ciepła do zyskow ciepła)
141. Jaki współczynnik należy przyjšć do obliczeń energii pierwotnej na potrzeby chłodzenia budynku wyposażonego w sprężarkowš wytwornicę wody lodowej?
a. współczynnik nakładu energii pierwotnej dla węgla kamienego
b. współczynnik nakładu energii pierwotnej dla energii elektrycznej ???
c. �redni europejski współczynnik efektywno�ci energetycznej wytworzenia chłodu - ESEER
142. Od czego zależy ilo�ć energii niezbędnej do chłodzenia pojedynczej strefy cieplnej budynku w danym miesišcu w przypadku systemu chłodzenia pracujšcego sposob cišgły?
a.zysków ciepła, strat ciepła i współczynnika efektywno�ci wykorzystania strat ciepła strefy budynku w danym miesišcu okresu chłodzenia
b.zysków ciepła i strat ciepła przez przenikanie w danym miesišcu i �redniego współczynnika wykorzystania strat ciepła budynku
c.strat ciepła przez przenikanie i wentylację oraz współczynnika efektywno�ci wykorzystania strat ciepła strefy budynku w danym miesišcu okresu chłodzenia
143. Całkowite straty ciepła strefy budynku przy wyznaczaniu zapotrzebowania chłodu użytkowego w każdym miesišcu okre�lane sš na podstawie:
a. start ciepła przez przenikanie przez przegrody przezroczyste i nieprzezroczyste
b. start ciepła przez przegrody zewnętrzne i wentylację
c. start ciepła przez przegrody przezroczyste i wentylację
144. Obliczenia długo�ci sezonu chłodniczego wykonywane sš dla:
a. miesięcy od maja do wrze�nia
b. miesięcy od kwietnia do pa�dziernika
c. wszystkich miesięcy w roku
145. Jakš warto�ć przyjmuje współczynnik MF utrzymania poziomu o�wietlenia w systemach bez regulacji ?
a. 0,5
b. 0,75
c. Inna warto�ć
146. W budynku mieszkalnym przy obliczaniu charakterystyki energetycznej uwzględnia się energię na chłodzenie jeżeli:
a. chłodzone sš przynajmniej dwa mieszkania
b. mieszkańcy zgłaszajš zapotrzebowanie na chłodzenie
c. jest instalacja chłodzenia obsługujšca więcej niż jedno pomieszczenie
147.Co to jest współczynnik FD wykorzystywany do liczenia zapotrzebowania na energię elektrycznš ?
a. współczynnik uwzględniajšcy nieobecno�ć pracowników w pracy
b. współczynnik korekty natężenia o�wietlenia
c. współczynnik wykorzystania �wiatła dziennego
148.Roczne zapotrzebowanie na energię końcowš do o�wietlenia wyznacza się w budynkach:
a. mieszkalnych i użyteczno�ci publicznej
b. użyteczno�ci publicznej
c. użyteczno�ci publicznej z systemem chłodzenia
149. Roczne zapotrzebowanie na energię końcowš do o�wietlenia budynku zależy od mocy jednostkowej o�wietlenia:
a. podstawowego
b. awaryjnego
c. podstawowego i awaryjnego
150. Czy wykonywanie oceny o�wietlenia dla budynku wyposażonego w instalację chłodzenia jest obowišzkowe
a. Tak
b. Nie
c. Zależy od rodzaju budynku
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
anomia pytania z odpowiedziami
Masaż Pytania i Odpowiedzi
AUTOMATYKA w pytaniach i odpowiedziach scan
INTERNA pytania - odpowiedzi, Interna
Parchy pytania z odpowiedziami, Weterynaria, III rok, kolokwia
Radiotelefon - pytania i odpowiedzi, AM SZCZECIN, GMDSS ( GOC ), wsio
Pytania i odpowiedzi, PAUTO
TWN Pytania i odpowiedzi 2014, Wykład(1)
pytania i odpowiedzi 2, PLC, plcc, PLC I
biomedyka pytania i odpowiedzi do egzaminu
Pytania i Odpowiedzi 12
Bankowość pytania odpowiedzi
BHP pytania i odpowiedzi spr semestr
Ryzyko finansowe skrypt (pytania i odpowiedzi)
lewkowicz,technologie informacyjne, pytania i odpowiedzi
pytania + odpowiedzi
psychologia rozwojowa pytania i odpowiedzi
więcej podobnych podstron