Ćwiczenia 1 -24.03.2011

Sokrates

-ur 469 p.n.e ,zm 399 p.n.e w Atenach

-Mieszkał w Atenach, gdzie nauczał prowadząc dysputy z przypadkowymi przechodniami na ulicach miasta, zyskując zarówno popularność jak i wrogość

-Był parezjastą – mówił prawdę.

-Sokrates jest postacią historyczną, ale nie pozostawił po sobie żadnych pism. Jedyne, co o nim wiemy, to relacje jego ucznia Platona (w postaci spisanych dialogów) oraz Ksenofonta, a także przekazy Arystotelesa, Arystofanesa i historyków greckich

-Naraziwszy się niektórym Ateńczykom, został oskarżony o bezbożność i chociaż w mowie obrończej udowodnił swą niewinność, skazano go na śmierć przez wypicie cykuty. Nie skorzystał z możliwości przygotowanej ucieczki, lecz, powołując się na powagę praw ateńskich, zażył truciznę. Dyskutował do końca z uczniami, uzasadniając koncepcję nieśmiertelności duszy.

-Sokrates przechadzał się po Atenach, zaczepiając napotkanych ludzi – często zamożnych, wpływowych i na stanowiskach – i rozmawiał z nimi o różnych ważnych dla życia społecznego i indywidualnej moralności sprawach (np. o tym czym jest sprawiedliwość lub dobro). Stosował przy tym dwie metody prowadzenia dyskusji: elenktyczną i majeutyczną,

• Metoda elenktyczna(Zbijania, Ironia Sokratejska)- polegajaca na zbijaniu argumentów przeciwnika poprzez doprowadzenie do sprzeczności w jego słowach i tym samym obrony własnych racji

• Metoda majeutyczna( Położnicza)- nauczyciel porównywany do położnika( wydobywanie wiedzy na zewnątrz), przypominanie

Poglądy:

-przeciwnik demokracji

-wierzył w niesmiertelność duszy

-Sokrates mawiał ,, Drzewa niczego mnie nie nauczą, nauczyć mogą mnie tylko ludzie w miescie’’

- jako pierwszy okreslił, czym naprawdę jest człowiek( czyli jaka jest jego istota)

- Istotą człowieka jest jego dusza(psyche); dusza rozumiana jako siedlisko rzeczy ze względu na cel, dla jakiego została stworzona.

- Cnota jest takim typem działania, które najlepiej realizuje istotę danej rzeczy ze względu na cel, dla jakiego została stworzona

- Cnota=rozum

- Cnota jest dobrem najwyzszym, o które człowiek powinien zabiegać nie licząc się z niebezpieczeństwem i śmiercią

- Cnota wiąże się z pożytkiem i szczęsciem( pożytek jest zalezny od dobra , a nie odwrotnie). Tylko to, co dobre jest naprawdę pozyteczne. Skoro dobro jest pożyteczne i gwarantuje szczęscie , to nie ma powodu, by ktoś kto je zna , nie czynił go.

-Wiara, że los duszy po śmierci ciała jest uzależniony od tego, jak moralne życie wiódł człowiek

- Sokrates uważał, iż ludzie czynią zło z niewiedzy. Człowiek nie czyni zła świadomie, nie ma powodu by czynił zło , bo to nie sprzyja szczęsciu, a każdy człowiek chce osiagnąć szczęscie.

-Przeciwstawiał się relatywnej koncepcji prawdy i krytykował sofistów za to, że nauczali filozofii za pieniądze i byli skłonni, gdy im zapłacono, udowodnić - także przed sądem - każdą rację

Pojęcia:

Sofiści-pseudofilozofowie, uczyli teoretyki czyli sztuki przemawiania.Nauczali za pięniądze. Czynili z wiedzy produkt, sprzedajny towar. Sofista" oznaczał początkowo "uczonego", później nabrał pejoratywnego znaczenia ("pseudouczony").Metody badań oparli na empiryzmie, a nie jak poprzednio na dedukcji. Mieli również inny niż poprzedni filozofowie pogląd na naturę poznania. Uważali, że wiedza może spełnić tylko minimalne wymagania, gdyż umysł ludzki nie może ogarnąć absolutu.

Relatywizm etyczny- względność, nie uznanie wartości jako absolutnej. Wszystko zależy od punktu widzenia. wartości i związane z nimi normy i oceny mają charakter względny, zmieniają się w czasie, są zależne od miejsca, i od oceniającego.