Dyplomacja dwu- i wielostronna

Okresy w ewolucji dyplomacji :

1. Dyplomacja dwustronna- jednorazowo misje wysyłane dla spełnienia obowiązku reprezentacji związanych z okazjonalnymi wydarzeniami, z odniesionymi zwycięstwami czy w celu przeprowadzenia rozmów. Kolejno ustanowiono stałe misje dla utrzymywania trwalszych więzów między podmiotami SM – były to zaczątki stałych przedstawicielstw.

2. Dyplomacja wielostronna- spotkania większe liczby osób, podejmowanie wspólnych przedsięwzięć . Pierwszym z takich przedsięwzięć był m.in. Pokój Westfalski( cuius regio eius religio- czyja władza tego religia). Przełomowy stał się Kongres Wiedeński i datę 1815 r. przyjmuję się jako początek dyplomacji wielostronnej.(równowaga sił).

• Wiek XX to intensyfikacja SM jako rezultat szybkiego tempa rozwoju cywilizacyjnego, co pociąga za sobą rozrost dyplomatycznych funkcji państw we wszystkich wymiarach ( stałe i doraźne dyplomacje dwustronne i wielostronna- nakazują one traktować wszystkie cechy dyplomacji jako komplementarne wobec siebie, a nie jako konkurencyjne.

DORAŹNE MISJE DYPLOMATYCZNE:

• Zostały ujęte w przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 8 grudnia 1969 roku Konwencji o Misjach Specjalnych.

• Misją specjalną jest misja czasowa reprezentująca państwo, wysyłane przez jedno państwo do drugiego za jego zgodą w celu wspólnego rozpatrzenia z nim określonych spraw albo wypełnienia wobec niego określonego zadania.

• Doraźnie wysyłane misje spełniają we współczesnych czasach trojakie zadanie:

• rozpatrują określone sprawy występujące w stosunkach miedzy państwem wysyłającym a przyjmującym,

• przekazują lub przyjmują pewne ważne informacje dla podtrzymania i poprawy atmosfery wzajemnych stosunków,

• reprezentują państwa i jego władzę z okazji odbywających się w państwie przyjmującym określonych ceremonii lub uroczystości.

• Bardzo ważna jest kurtuazja języka, ubioru, postawy .

• Wedle Konwencji nie ma ograniczenia szczebla misji specjalnych.

• W miarę demokratyzacji ustrojów i SM zaczęły mnożyć się wzajemne wizyty liderów państw.

• Dużą wagę przywiązywano do wizyt i spotkań nieformalnych , prywatnych spotkań bez krawatów.

• DYPLOMACJA okazjonalna(para dyplomacja)

• Powstanie stałych misji dyplomatycznych- „poselstwa”/ „ambasady”.

• Celem przedstawicieli dyplomatycznych jest rozwój przyjaznych stos. Miedzy narodami.

FUNKCJE MISJI DYPLOMATYCZNEJ WG KONWENCJI WIEDEŃSKIEJ Z 18 KW 1961 R.:

• Reprezentacja państwa wysyłającego w państwie przyjmującym

• Ochrona w państwie przyjmującym interesów państwa wysyłającego i jego obywateli

• Prowadzenie rokowań z rządem państwa przyjmującego

• Rozwój stos . gosp. Kult. I naukowych między państwami.

PŁASZCZYZNY DYPLOMACJI WIELOSTRONNEJ:

1. Na płaszczyźnie powszechnych, o uniwersalnym zasięgu, organizacji miedz. Np. ONZ. (agendy, komisje, wyspecjalizowane organizacje

2. Na płaszczyźnie wielorakich, uniwersalnych i regionalnych organizacji miedz. Np. NATO, OPA.

3. Na płaszczyźnie organizacji pozarządowych np. Światowe Forum Ekonomiczne

4. Na płaszczyźnie doraźnie zwoływanych międz. konferencji i spotkań różnego szczebla.

TYPOLOGIA KONFERENCJI :

1. Konferencje deliberacyjne

2. Uchwałodawcze/ konstytutywne

3. Informacyjne/ deklaratoryjne. (pledging conference)

FAZY PROCESU KONFERENCYJNEGO:

1. Inicjowanie- podejmowana przez zainteresowane rządy/sekretariaty. Inicjowanie konferencji.

2. Przygotowawcza- uzgadnianie i podejmowanie komponentów organizacyjnych: sprawy organizacyjne, program pracy konferencji, sprawy proceduralne, organizacja służb sekretarskich, zakres konferencji

Rozmiary konferencji wg wielkości delegacji:

1. Małe- do 20 delegacji

2. Średnie do 20-60

3. Duże ponad 60…

Rozmiary konferencji wg czasu trwania:

1. Krótkie- ok 1 tygodnia

2. Średnie – ok 3 tyg.

3. Długie- ponad 3 tyg.