Samokształcenie z pielęgniarstwa internistycznego

Marta Ostrowicka

Pielęgniarstwo

Grupa 4A

Rok 2

Nabyte wady serca

Ewa K., 33-letnia pacjentka została przyjęta na Oddział Kardiologii z powodu napadowego migotania przedsionków. U chorej pojawiły się niepokojące objawy w postaci szybkiego męczenia się, duszności, bólów w klatce piersiowej. Badania przeprowadzone u pacjentki potwierdziły obecność wady serca. Chora odczuwa duszność przy podejmowaniu aktywności fizycznej, obserwuje u siebie coraz mniejszą tolerancję wysiłku. Obserwując wygląd pacjentki łatwo można zauważyć silne rumieńce policzków oraz sine usta. Badanie radiologiczne oraz echokardiograficzne potwierdzają uszkodzenie zastawki oraz powiększenie lewego przedsionka i prawej komory. Chorej zaproponowano wykonanie cewnikowania serca w połączeniu z angiokardiografią w celu podjęcia decyzji o ewentualnym leczeniu operacyjnym.

1. Podaj sposoby, za pomocą których będziesz przekonywała chorą do poddania się badaniu oraz podaj schemat przygotowania pacjentki do cewnikowania serca i angiokardiografii.

2. Opracuj program edukacji dla pacjentki z wadą serca.

1. Sposoby przekonania chorej do poddania się badaniu:

   1. Wyjaśnienie istoty badania i krótki opis badania.

1. Cewnikowanie serca ma na celu ocenę wielu parametrów, których znajomość jest niezbędna do podjęcia odpowiednich decyzji leczniczych. W zależności od wskazań podczas cewnikowania serca ocenia się ciśnienie panujące w jamach serca, ciśnienie przed i za zastawkami, uwidacznia się stopień niedomykalności zastawek, zmiany anatomiczne w sercu, kurczliwość mięśnia serca, znajduje się obszary powstawania zaburzeń rytmu serca. Wynik tego badania umożliwia wybór najlepszego sposobu leczenia.

2. Angiokardiografia jest to obrazowa metoda badania jam serca (wentrykulografia), aorty (aortografia) i naczyń wieńcowych serca (koronarografia) z użyciem promieni rentgenowskich. Obraz jam serca i naczyń uzyskuje się poprzez podanie środka cieniującego (silnie pochłaniającego promieniowanie rentgenowskie) do jamy lewej komory serca, aorty i tętnicy wieńcowej. Badanie to umożliwia ocenę budowy, kształtu jam serca i naczyń oraz rejestrację zmian patologicznych, pozwalając uściślić rozpoznanie i odpowiednio zakwalifikować chorego do dalszego leczenia.

Te dwa badania wykonywane są jednocześnie, przy znieczuleniu miejscowym, zazwyczaj trwają kilkadziesiąt minut.

1. Przedstawienie najczęstszych powikłań.

   1. Powikłania w miejscu nakłucia tętnicy lub żyły, takie jak: krwiak, tętniak rzekomy, zakrzepica

   2. Reakcje alergiczne na podawany w czasie badania roztwór kontrastowy, w tym wstrząs anafilaktyczny.

   3. Reakcje omdleniowe

2. Zapewnienie kontaktu z rodziną.

3. Odpowiedź na wszelkie wątpliwe pytania dotyczące badania.

4. Uzyskanie pisemnej zgody pacjentki.

1. Przygotowanie do badania i postępowanie po badaniu.

Pacjenta umieszcza się w pozycji leżącej pod lampą rentgenowską i rozpoczyna się badanie od nakłucia tętnic/żył (zwykle udowych) w celu wprowadzenia przez nie cewnika/cewników. Następnie pod kontrolą obrazu rentgenowskiego przemieszcza się cewnik aż do umieszczenia go w odpowiedniej jamie serca. W zależności od rodzaju przeprowadzanego badania wykonuje się pomiary ciśnień w jamach serca, podaje się substancję kontrastową, która umożliwia dokładne obejrzenie struktur anatomicznych serca i ocenę kurczliwości lub wykonuje się badanie elektrofizjologiczne. W czasie badania pacjent przebywa stale w pozycji leżącej, zmieniać może się jedynie ustawienie względem niego lampy rentgenowskiej. Po zakończeniu badania usuwa się cewniki, zakłada się opatrunek uciskowy w miejscu nakłucia naczyń krwionośnych. Po badaniu pacjent na wózku odwożony jest na oddział szpitalny, gdzie przez co najmniej kilkanaście godzin (12-24) powinien pozostawać w pozycji leżącej bez wykonywania większych ruchów ciałem. Zwykle dopiero następnego dnia po badaniu rano można wstać. W tym czasie zalecane jest przyjmowanie płynów z równoczesnym ograniczeniem przyjmowania posiłków. Program edukacyjny: Cele: Nauka ćwiczeń oddechowych, ich częstotliwości i czasu trwania. Poprawa wydolności oddechowej poprzez wykonywanie ćwiczeń oddechowych Uświadomienie pacjentki o istocie wykonywania przez nią ćwiczeń po powrocie do domu. Zadania pielęgniarki: Pokaz ćwiczeń oddechowych. Nakłonienie chorej do częstych spacerów, przebywania na świeżym powietrzu. Edukacja w dziedzinie wad serca. Nakłonienie do wykonywania ćwiczeń oddechowych przez pacjentkę.

Nadczynność tarczycy

Janina S., 55-letnia pacjentka przyjęta do szpitala z powodu nasilonych objawów nadczynności tarczycy. Rok temu u Janiny S. rozpoznano wole guzkowe nadczynne. Zastosowano leczenie Metizolem. W początkowym okresie terapii stan pacjentki znacznie się poprawił, lecz od kilku tygodni Pani Janina zauważyła u siebie nasilenie objawów choroby. Pacjentka skarży się na duszność przy wysiłku, bezsenność, rozdrażnienie oraz uczucie gorąca i zwiększoną potliwość. W ciągu ostatniego miesiąca chora schudła 3 kg. W badaniu przedmiotowym stwierdzono nierównomiernie powiększoną tarczycę, drżenie rąk oraz gładką i ciepłą skórę. Badanie Ekg wykazało migotanie przedsionków o częstości 140 ud/min. W chwili przyjęcia na oddział ciśnienie krwi wynosiło 170/90 mmHg, temperatura ciała 37,8⁰ C.

Pacjentka jest emerytowaną urzędniczką, mieszka w domku jednorodzinnym z córką i jej rodziną. Chora chciałaby jak najszybciej opuścić szpital, gdyż na co dzień pomaga córce w opiece nad wnukami. Poza tym chora niepokoi się o dalszy przebieg leczenia, gdyż lekarz rodziny kierując ją do szpitala nie wykluczał, iż konieczne będzie leczenie operacyjne.

1. Zadania diagnostyczne.

1. Pomiar podstawowych parametrów życiowych tj. ciśnienia tętniczego krwi, tętna oraz temperatury ciała

2. Ocena oddechu tj. charakteru i częstotliwości

3. Ocena powłok skórnych – zabarwienia, suchości, występowania zmian na skórze.

4. Kontrolowanie masy ciała

1. Zadania lecznicze.

1. Podaż leków ściśle według zlecenia lekarskiego

2. Po podaniu leków obserwacja czy nie występują jakiekolwiek skutki uboczne lub nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu pacjentki.

3. Przygotowanie pacjentki do badania EKG – poinformowanie o istocie badania oraz jego przebiegu

4. Przygotowanie pacjentki do badania USG – poinformowanie o istocie badania oraz jego przebiegu

Doprowadzenie chorej do miejsca badań oraz powrót z chorą na oddział po wykonanych badaniach.

1. Pobranie krwi do badań diagnostycznych

2. Założenie wenflonu w celu podaży leków drogą dożylną

3. Zastosowanie odpowiedniej diety

1. Zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne.

1. Kontrolowanie codziennej toalety

2. Zmiana bielizny pościelowej

3. Ewentualna pomoc w zmianie bielizny osobistej

4. Zastosowanie zimnych okładów w celu obniżenia temperatury ciała

5. Zalecenie spożywania dużej ilości płynów aby nawodnić organizm i nie dopuścić do ewentualnego odwodnienia spowodowanego podwyższoną temperaturą ciała i zwiększoną potliwością

6. Pielęgnacja wkłucia

7. Dopilnowanie aby pacjentka zażywała leki podawane doustnie

8. Zapewnienie kontaktu z rodziną

9. Wietrzenie sali w celu zapewnienia dostępu świeżego powietrza

10. Poinformowanie o istocie wykonywanych badań (EKG, USG) i przygotowanie do nich pacjentki fizyczne jak i psychiczne

11. Zapoznanie z topografią oddziału i zasadami na nim panującymi

1. Zadania edukacyjne.

   1. Zwiększona pobudliwość nerwowa, pocenie dłoni i drżenie rąk wynikiem zaburzeń związanych z chorobą nadczynną tarczycy - wyjaśnienie przyczyny wszystkich dolegliwości, unikanie sytuacji stresowych, konfliktowych; zapewnienie spokoju i profesjonalnej opieki; wskazanie metod relaksacji: muzykoterapia, wizualizacja; ćwiczenia odprężające i nauka gimnastyki oddechowej.

   2. Brak dostatecznej wiedzy na temat nadczynności tarczycy wynikający z niedalekiego rozpoznania choroby – edukacja pacjenta na temat nadczynności tarczycy, przedstawienie objawów, powikłań wynikających z jej nieleczenia

   3. Brak wiedzy na temat odpowiedniej diety – edukacja pacjenta na temat diety w chorobie nadczynnej tarczycy, wyjaśnienie celu diety.