byl narysowaby przekroj nacynia i okreslic cisnienie i predkosc. W ktorym wieksza a w ktorym mniejsza. Byly 2 naczynia. Z prawa bernouliego skorzystac i z prawa ciagloscci steumienia. Uzasadnic czemu krew jest ciecza nie newtonową. Prawo polischiela-wagena napisac Porownac opor i cisnienie w zylach i tetnicach i napisac co to opor r= delta P / I
o ja mam jeszcze jak to się dzieje, że mamy zimne palce, jaki przepływ po zamknięciu zastawek, jak mierzyć ciśnienie krwi i jeszcze było coś o tym jak płynie krew w naczyniach, tzn jak w środku a jak na brzegach
Natężenie przepływu – to stosunek objętości cieczy (deltaV), która w określonym czasie przepływa przez dowolny przekrój poprzeczny przewodu. I=deltaV/deltaT
Prawo ciągłości strumienia- Przepływ płynu odbywa się w naczyniu tak, że płyn wpływa wyłącznie przez jeden koniec naczynia, a wypływa przez drugi. Wewnątrz naczynia nie ma źródeł płynu ani dodatkowego upływu. Prawo to obowiązuje dla cieczy nieściśliwej. Przez dowolny przekrój poprzeczny przewodu w tym samym czasie przepływa ta sama objętość cieczy czyli natężenie jest stałe niezależnie od przekroju.
Prawo Bernoulliego – określa rozkład ciśnień i prędkości cieczy idealnej w rurze o zmiennym przekroju. Suma ciśnień statycznego, hydrostatycznego i hydrodynamicznego jest w danym przepływie dla dowolnego przekroju wielkością stałą. p+hog+0,5ov^2=const (o to taka literka o z ogonkiem w dół). Ciśnienie statycznego jest takie samo w różnych punktach przewodu naczyniowego o stałym przekroju. W przewodzie o różnych przekrojach ciśnienie statycznego jest większe w przekroju o większym polu, a mniejsze w przekroju o mniejszej powierzchni.
Zjawisko lepkości – ciecze rzeczywiste są lepkie co oznacza że miedyz dwiema warstawami cieczy poruszającymi się względem siebie wystepuja sily styczne pochodzenia cząsteczkowego. Konsekwencja istnietnia tych sil jest fakt ze poruszajca się warstwa cieczy wpływa na ruch sąsiednich warstw. Odwrotnosc lepkosi plynu nazywa się płynnością.
Siła tarcia działająca między dwiema warstwami cieczy poruszającymi się względem siebie – to siła proporcjonalna do powierzchni ich zetknięcia (S) oraz spadu (gradientu) predokosci deltaV/deltaX gdzie deltaV to roznica predkosci dwóch warstw znajdujących się w odleglosci delta X od siebie. F= nS(deltaV/deltaX). F- sila dzialajaca stycznie do warstwy o powierzchni S.
Współczynnik lepkości (n) – jest liczbowo równy sile potrzebnej do podtrzymania ruchu gdy powierzchnia styku warstw jest jednostkowa i gradient predkosci jest również jednostkowy to jest wspolczynnik lepkości dynamicznej. Współczynnik zależy od rodzaju cieczy, temperatury. Dla krwi: 0,004-0,006. Lepkość krwi rośnie wraz ze wzrostem hematokrytu.
Ciecz newtonowska – doskonale lepka. Podlega prawu Poseuillea, pozbawiona struktury wewnętrznej, wolna od zawiesin, liniowa zależność naprężenia ścinaącego od śzybkości ścinania. Lepkość zależy od własności substancji tworzącej płyn,temp,ciśnienia. Płynami newtonowskim są woda i gazy (powietrze).
Ciecz nienewtonowska- nie podlega warunkom podanym przez Newtona. Lepkosc tych płynow nie jest wielkoscia stałą w warunkach izobarycznych gdyż zmienia się w czasie. Współczynnik lepkości nie jest stały, jest funkcja gradientu prędkości, lepkość tych cieczy nie zależy od naprezenia scinajaecego, lepkość zależy od szybkości scinania, kształtu naczynia, rodzaju procesu jakiem poddano ciecz. Krew, protoplazma komórek, ciecze z zawiesinami nieorganicznymi. Krew jest cieczą nienewtonowską, bo zawiera zawiesinę erytrocytów i leukocytów.
Lepkość krwi czynniki wpływające na n – średnica rurek w których płynie krew, szybkość przepływu, temp, liczby hematokrytowej, agregacji-im silniejsza tym wieksza lepkość krwi, w miare zmniejszania się kapilar n spada ale dla bardzo waski rosnie az przepływ ustaje bo krwinki nie mogą się przedostać przez zbyt waski przewod.
Przepływ laminarny – inaczej uwarstwiony. To przepływ cieczy który odbywa się w ten sposób że poszczególne linie prądu dają się łątwo wyróżnić i przebiegają w przybliżeniu równolegle do siebie.
Przepływ burzliwy – inaczej turbulentny. Nie spełnia warunków przepływu laminarnego. Towarzyszy mu tworzenie wirów, w których linie prądu stają się zamkniętymi, a prędkości elementów cieczy mogą mieć kierunek przeciwnych w stosunku do zasadnieczego kierunku przepływu.
Prędkość krytyczna- to taka prędkość przepływu przy której opory wynikające z lepkości znacznie wzrastają. Przy tej predkosci nastpeuje nagle przejście przepływu laminarnego w burzliwy.
Liczba Reynoldsa (Re)- to liczba bezwymiarowa będąca podstawowymi kryterium stateczności ruchu płynów czyli przejścia przepływu laminarnego w burzliwy. W przypadku przewodu naczyniowego o przekroju kołowym jest określona Re= gdv/n g-gęstość płynu d-średnica przekroju kołowego v-prędkość przpeływu płynów n-współczynnik lepkości dynamicznej. Gdy Re <2300 to laminarny, gdy Re>3000 to burzliwy. Dla wartośći pośrednich niestacjonarny (latwe przejście w burzliwy). Re dla cieczy idealnej -> nieskończoność. Dla cieczy bardzo lepkiej i wolnej Re->0.
Prędkość przepływu cieczy w przewodzie nie jest taka sama: struga przyosiowa ma vmax, struga przy ścianach ma prędkość zero. Gdy ciecz lepka płynie w przewodzie poziomym o stałym przekroju ciśnienie statycznie nie jest stałe w każdym miejsce lecz maleje wzdłuż przewodu.
Gradient ciśnienia – spadek ciśnienia na jednostkę długości. Jest proporcjonalny do siły lepkości i może sluzyc za miare straty energii mechanicznej jednostki objetosci cieczy przy jej przesuniecu na drodze l.
Prawo Poiseuille’a-hagena – określa zależność pomiędzy strumieniem objętości cieczy a jej lepkością, rożnicą ciśnień powodującą przepływ oraz wilkościami geometrycznymi naczynia. W= (p1-p2)/8nl x piR^4 Założenia: ciecz lepka płynie w rurce o przekroju kołowym, ciecz jest newtonowską, n=const, g=const, ruch cieczy jest stacjonarny, prędkość warstwy cieczy przylegającej do rury = 0.
Natężenie przepływu cieczy przez kapilary w ruchu stacjonarnym – przepływ krwi napędzany jest różnicą ciśnień pomiędzy układem tętnic i żył, ciśnienie tętnicze waha się pomiędzy 120-70 mmHg, a żylne wynosi 10 mmHg. Ruch krwi napędzany jest różnicą ciśnień ok 90mmHg. To różnica ciśnień potrzebna jest wyłącznie do tego by pokonać opory lepkościowe
Opór przepływu (Rp)- jest odwrotnością przewodności naczyniowej. Im większa lepkość, długość i mniejszy przekrój a także im większy opór przepływu tym natężenie przepływu jest mniejsze przy danej różnicy ciśnień. Rp = 8nl/pi r^4 [8n/pi – czynnik lepkosciowy oporu naczynia, l/r^4 – czynnik geometryczny oporu naczyniowego] Jednostskta to Pa x S / m3
Prawo Stokesa – prawo określające siłę oporu ciała w kształcie kuli poruszającego się względem cieczy przy założeniu że opływ jest laminarny. W tym przypadku opór jest wywołany głównie przez siły lepkości.
Ciała stałe w przepływie burzliwym – w przypadku tych przepływów główny udział w powstawaniu oporu środowiska ma tworząca się różnica ciśnień przed i za ciałem stałym. W warstwie granicznej bezpośrednio sąsiadującej z warstewską przylegającą nieruchomo do ciała stałego tworzą się gradienty ciśnień. Skutkiem powstawana wirów jest powstanie poza ciałem obszaru zmniejszonego ciśnienia wskutek tej różnicy między ciśnieniem na przedniej części ciałą a ciśnieniem poza nim powstaje sila – opór ośrodka.
Sfigmomanometr – aparat do pośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, składający się z manometru (rtęciowego, sprężynowego lub elektronicznego), pompki tłoczącej powietrze, mankietu z komorą powietrzną i zaworka do kontrolowanego wypuszczania powietrza z mankietu. Do pomiaru ciśnienia tętniczego metodą Korotkowa niezbędne są również słuchawki lekarskie umożliwiające usłyszenie tętna w naczyniach krwionośnych.
znalezienie tętna na tętnicy promieniowej
pompowanie sfigmomanometru, do momentu, aż tętno przestanie być wyczuwalne
podniesienie ciśnienia w sfigmomanometrze o 20 mm Hg
powolne upuszczanie powietrza z mankietu sfigmomanometru - 2 mm Hg na 1 s
słuchanie za pomocą słuchawek lekarskich pojawiających się odgłosów
zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej pojawia się stukot (słyszalność akcji serca; tzw. I faza Korotkowa) - wartość ciśnienia skurczowego
zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej znika stukot (tzw. V faza Korotkowa) - wartość ciśnienia rozkurczowego
wypuszczenie powietrza z sfigmomanometru
zanotowanie wyniku pomiaru