Cechy malarstwa renesansowego:
zainteresowanie człowiekiem i otaczającym go światem
dominacja tematów świeckich
trójwymiarowość i perspektywa
realizm w przedstawianiu świata i człowieka
różnorodna skala barw, cieni i odcieni
wykorzystanie światła i półcieni w oddaniu nastroju obrazu
Charakterystyka ważnych artystów:
Giotto di Bondone (1266-1337) - obrazy i freski o tematyce religijnej. Jego freski znajdują się między innymi w kaplicy Scrovegnich w Padwie - na przykład fresk "Spotkanie przy złotej bramie" oraz w Rzymie, Asyżu i Florencji. Poprzez przełamanie schematów sztuki bizantyjskiej stał się prekursorem renesansu.
Fra Angelico (1387-1455) - Właściwie nazywał się Guido di Pietro. Zwany był także Il Beato lub Fra Giovanni da Fiesole. Był zakonnikiem. Należał do dominikanów. Zasłynął jako wybitny przedstawiciel wczesnorenesansowej szkoły florenckiej. Jego obrazy charakteryzuje pogodność w nastroju, jasność w kolorze. Jest autorem fresków w klasztorze Santo Marco we Florencji i w kaplicy papieskiej w Rzymie (tak zwana Capella Niccolina). W jego pozostałych dziełach przeważa głownie tematyka maryjna - np. "Zwiastowanie".
Andrea del Verrocchio (1435-88) - Pracował głównie dla Medyceuszy. Był nauczycielem Leonarda da Vinci. Jego obrazy to głownie tematyka religijna, między innymi "Chrzest Chrystusa". W swoich dziełach ukazał harmonię, wytworność, wirtuozerię techniczną.
Bellini Gentile (1429-1507) i Giovanni (1430-1516) - obaj bracia znacznie przewyższali w technice malarskiej swojego ojca i nauczyciela zarazem, Jacopo Belliniego. Obaj tworzyli w Wenecji. Gentile uważany jest za ojca weneckiej weduty. Na swoich obrazach przedstawiał sceny z uroczystości kościelnych na tle architektury weneckiej, na przykład "Procesja Krzyża Św. Na Placu Św. Marka". Tworzył też portrety. Jego brat, Giovanni wywodził się z weneckiej szkoły kolorystycznej. Malował obrazy o tematyce religijnej (głównie Madonny), alegorycznej i portrety (np. "Portret doży Loredano").
Raffaelo Santi (1483-1520) - Zwany Rafaelem. Urodził się w miasteczku Urbino i bardzo wcześnie przybył do Florencji. Pobierał nauki u swojego mistrza - Perugina. Był jednym, najmłodszym z trzech tytanów Renesansu. Obok znakomitych obrazów przedstawiających głównie Madonny ("Piękna ogrodniczka", "Madonna Sykstyńska", "Madonna ze szczygłem"), znalazły się także portrety ("Portret Kardynała Castiglione" z 1516 roku, "Leon X z kardynałem Giulio Medici i Luigi Rossi" z 1518 roku, portrety papieża Juliusza II) i freski (m.in. w Stanzach i Loggiach Watykańskich - "Szkoła ateńska" z 1510 roku i "Dysputa o Najświętszym Sakramencie", w willi Farnesina - "Triumf Galatei" z 1514 roku). Kierował także budował Bazyliki św. Piotra w Rzymie po śmierci Donato Bramantego. Zmarł bardzo młodo - miał zaledwie 37 lat.
Michał Anioł (1475-1564) - Naprawdę nazywał się Michelangelo Buonarroti. Obok Rafaela i da Vinciego jeden z "trzech tytanów" Renesansu. Stworzył freski na ścianie głównej i sklepieniu w kaplicy Sykstyńskiej na zlecenie papieża Juliusza II, m.in. "Stworzenie Adama", "Prorocy", "Sybille" czy "Sąd Ostateczny" z 1512 roku.
Pieter Bruegel (1528-89) - Zwany był Chłopskim. Główny przedstawiciel z Niderlandów. Wprowadził on do malarstwa zupełnie nową koncepcję malowania pejzaży (widoczna jest w cyklu "Kalendarz"). Tworzył także dzieła o tematyce religijnej, alegorycznej (np. "Ślepcy" z 1568 roku) i chłopskiej (np. "Wesele chłopskie", "Żniwa
Cechy malarstwa renesansowego:
przestawianie nagiego, pełnego dynamizmu ludzkiego ciała
doskonale wyszczególnione części anatomiczne ludzkiego ciała
realizm i dynamizm
bogactwo form i różnorodność w tematyce
Najwybitniejsi rzeźbiarze renesansu:
Michał Anioł Buonaroti (1475-1564) - "Dawid" (1504), "Mojżesz", "Jeńcy", "Pietá" (1501), rzeźby na grobowcu Medyceuszy we Frodencji, grobowiec papieża Juliusza II
Donatello (1380-1466) - Właściwie nazywał się Donato di Betto Bardi. Był przedstawicielem szkoły florenckiej. Twórczość: "Dawid", "Tańcząca putta", pomnik Gattamelaty w Padwie, posągi dla Orsanmichele we Florencji.