Analiza żywności
Sprawozdanie
Oznaczenie zawartości białka różnymi metodami.
1. Ćwiczenie
A. Oznaczenie zawartości białka metodą Kjeldahla
Oznaczenie składa się z dwóch etapów. I etap jest to mineralizacja próbki w środowisku stężonego H2SO4. Azot białkowy w tych warunkach przekształca się do jonu amonowego. II etap to alkalizacja jonu, a następnie destylowanie powstałego amoniaku. Amoniak jest oznaczany alkacymetryczne.
VHCl=3,8 cm3 cHCl=0,1M próbka 4 ryba 175,3 mg
1 cm3 0,1 M HCl— 0,0014 g N
3,8 cm3 0,1 M HCl — x g N
$$x = \frac{3,8*0,0014}{1} = 0,00532\ g\ N$$
0,00532 g N— 0,1753 g ryby
x g N — 100 g ryby
$x = \frac{0,00532*100}{0,1753} = 3,03$ % zawartość azotu w 100 g produktu
3,03% * 6,25 =18,94 %
Ryby są bogatym źródłem białka- jego zawartość mieści się w przedziale od 16% do 24% w zależności od gatunku ryby (choć ta wartość jest zmienna w zależności od źródła informacji). Nasz wynik mieści się danym przedziale. Zawartość tłuszczu w badanej próbce jest dość wysoka, co wskazuje, że była pobrana z ryby zawierającej mało tłuszczu (pstrąg, szczupak, dorsz). Duża zawartość białka może wskazywać na to, że w rybie znajdowały się aminokwasy zasadowe. Często występującym aminokwasem zasadowym w rybach jest lizyna.
B. Oznaczenie zawartości białka rozpuszczalnego metodą biuretową.
Metoda polega na powstaniu barwnych kompleksów wyniku wytworzenia się wiązania koordynacyjnego między Cu 2+ i atomami azotu dwóch przyległych wiązań peptydowych w środowisku zasadowym.
Próbka 8
Schemat rozcieńczeń
x mg 10 cm3
R=10
1 cm3
| Zawartość albuminy [mg] | A1 | A2 |
|---|---|---|
| 1 | 0,080 | 0,108 |
| 2 | 0,140 | 0,216 |
| 3 | 0,261 | 0,245 |
| 4 | 0,284 | 0,288 |
| 5 | 0,106 | 0,305 |
Dzięki krzywej wzorcowej sprawdziłam czy spełnione jest prawo Lamberta-Beera (zależność absorbancja od stężenia albuminy ma charakter prostoliniowy).
R2=0,8776
Współczynnik determinacji jest mniejszy, od 0,98, co wskazuje, że krzywa nie spełnia prawa Lamberta –Beera. Jest to wynik dużych różnic w absorbancj dla poszczególnych probówek. Odchylenia niektórych punktów mogą wynikać z niedokładnego odmierzania roztworów, a także niedokładnego wyzerowania próby ślepej. W mieszaninie reakcyjnej może także znajdować się inna substancja (absorbująca taka samą długość fali), która będzie fałszować wynik.
y=0,0565x-0,0573 – równanie funkcji
y – absorbancja
x- ilość albuminy
$$ilosc\ albuminy1 = \frac{0,283 - 0,0573}{0,0565} = 3,99\ mg$$
3,99 *10=39,9 mg
Absorbancja w pierwszej badanej próbce 0,283. Ilość białka wynikająca z krzywej wzorcowej 3,99 mg w 1 cm3 badanego roztworu.
W 10 cm3 jest odpowiednio 40 mg białka (10x 4 mg)
$$ilosc\ albuminy2 = \frac{0,276 - 0,0573}{0,0565} = 3,87mg$$
∖n
Absorbancja w drugiej badanej próbce 0,276. Ilość białka wynikająca z krzywej wzorcowej 3,95 mg w 1 cm3 badanego roztworu.
W 10 cm3 jest odpowiednio 39,5 mg białka (10x 3,95 mg)
Zawartość w obu próbkach jest bardzo zbliżona, więc wynik można uśrednić:
$$ilosc\ albuminy\ sr = \frac{39,9 + 38,7}{2} = 39,3mg$$
Błąd względny:
$$B = \frac{40 - 39,3}{40}*100\% = 1,75\%$$
Pomimo tego, że krzywa nie spełniała w pełni prawa Lamberta –Beera to wynik, który otrzymałam jest prawidłowy. Błąd jest bardzo mały.
4. Wnioski
Podczas oznaczania białka w różnych roztworach i różnymi sposobami mogły pojawić się błędy pomiaru, które wynikły z:
Nie dokładnego odmierzenia,
Złego odczytu z biurety podczas miareczkowania,
Nie dokładnej mineralizacji.