wodzie, nie można natomiast przetrzymywać jej bez wody, ponieważ szybko ulega psuciu (gliwieje). Prasowanie powinno usunąć maksymalną ilość wody. Im więcej usunie się wody w ten sposób, tym mniej trzeba będzie jej odparować podczas suszenia będącego zabiegiem drogim.
Wypłukaną kazeinę kieruje się do czystych worków lub wanien prasujących przez zawór spustowy. Worki z kazeiną układa się w prasie (zwykle dwustopniowej) w kilku warstwach. Każdą warstwę przekłada się grubymi deskami ułatwiającymi odcie-kanie wody. Nacisk prasy zwiększa się stopniowo do 20 kG na 1 kg kazeiny. Od czasu do czasu dla szybszego oddzielenia wody celowe jest poruszenie (przemieszczenie) worków. Po około 3—4 godzinach prasowania kazeina kwasowa powinna zawierać 60—■ 65%, a podpuszczkowa 55—60% wody. Tak wyprasowaną kazeinę kieruje się do dalszej obróbki.
Mniej pracochłonnym i bardziej skutecznym sposobem odwadniania kazeiny jest jej wirowanie. Zabieg ten przeprowadza się w wirówkach bębnowych posiadających bęben z dziurkowanej blachy obracający się z prędkością ok. 1000 obrotów na minutę. Pod wpływem siły odśrodkowej następuje szybkie odwodnienie kazeiny do 40—50% zawartości wody.
Mielenie i suszenie kazeiny. Wyprasowana w postaci twardych, zbitych płyt kazeina jest rozdrabniana na młynku na ziarna jednakowej wielkości. Rozdrabnianie zwiększa powierzchnię kazeiny i ułatwia proces suszenia. Bezpośrednio' po zmieleniu kazeina jest poddawana suszeniu. Suszenie przeciwdziała psuciu się kazeiny, czyni ją produktem trwałym. Trwałość tę uzyskuje się dzięki obniżeniu zawartości wody w kazeinie do ok. 10%. Suszenie polega ma przepływie ogrzanego powietrza przez warstwę mokrej kazeiny znajdującej się na metalowej siatce. Gorące powietrze oddaje ciepło suszonej kazeinie pobierając z niej wodę wydzielającą się w postaci pary wodnej.
Pakowanie i przechowywanie kazeiny. Wysuszoną kazeinę pakuje się w worki papierowe trój warstwowe o wymiarach 60 X X 105 cm i pojemności 50 kg. Na worki papierowe nakłada się gęste worki tkaninowe (o pojemności 50 kg) dodatkowo chroniące kazeinę przed rozsypaniem się podczas transportu.
Kazeinę przewozi się do miejsc przeznaczenia za pomocą
transportu samochodowego. Przewóz powinien się odbywać w warunkach zabezpieczających kazeinę przed możliwością zawilgocenia lub zanieczyszczenia.
Dobrze wysuszona kazeina może być przechowywana w odpowiednich warunkach nawet przez okres 2—3 lat. Do przechowywania kazeiny nadają się pomieszczenia suche, czyste, łatwe do przewietrzenia i dobrze zabezpieczone przed szkodnikami. Temperatura magazynu nie powinna być wyższa od 25°C, a wilgotność powietrza nie przekraczać 65% wilgotności względnej.
Worki z kazeiną umieszcza się w magazynie na odpowiednich podkładach drewnianych i układa w podłużne stosy. Pomiędzy stosami pozostawia się wolne przestrzenie, aby umożliwić dostęp powietrza do każdego worka.
4. WYRÓB KAZEINY KWASOWEJ WYTRĄCONEJ ZAKWASEM SERWATKOWYM
Wysuszona kazeina kwasowa wysokiej jakości powinna mieć terwę białą, jednolitą, zapach lekko kwaśny, zawartość wody nie wyższą niż 12%, tłuszczu nie więcej niż 2,5%, popiołu nie więcej niż 4%. Cechy jakościowe kazeiny kwasowej przemielonej określa BN-66/8049-05.
Do wyrobu używa się mleka odtłuszczonego, o zawartości tłuszczu nie wyższej niż 0,04% i kwasowości niższej od 15°SH. Podgrzewa się je w kotle do temp. 35°C i zaprawia serwatką o kwasowości nie niższej niż 70°SH. Ukwaszona serwatka potrzebna do wyrobu kazeiny kwasowej nazywa się zakwasem serwatkowym. Zakwas serwatkowy otrzymuje się w następujący sposób. Serwatkę otrzymaną przy produkcji kazeiny kwasowej lub twarogu kwasowego' wlewa się do specjalnych izolowanych zbiorników i przetrzymuje w nich w temp. 35—40°C przez 2 dni. W tym czasie serwatka powinna osiągnąć kwasowość co najmniej 70°SH. W serwatce w podwyższonej temperaturze rozwijają się laseczki mlekowe, które fermentują cukier zawarty w serwatce na kwas mlekowy. Następny zakwas otrzymuje się podobnie, tylko dla przyspieszenia ukwaszenia dodaje się do świeżej serwatki kwasowej część dojrzałego zakwasu z poprzedniego dnia.
214
215