Wstęp.

Termin media używany jest głównie w odniesieniu do środków masowego oddziaływania: prasa, radio, telewizja. Symbolem najnowszych mediów są multimedia, tzn. informacje złożone ze słów, obrazów, dźwięków często również z animacji udostępniane za pomocą komputerów. Słowo media pochodzi z łac. Medius co znaczy dosłownie „będący w środku pomiędzy” dlatego też definiuje się je jako pośrednik lub sposoby komunikowania. Żyjemy w czasach, w których świadomość społeczna jest nieomal w całości zdominowana przez środki masowej komunikacji. O czym nie mówi telewizja czy radio, nie pisze prasa czy Internet, tego nie ma lub się nie liczy. Natomiast najmniejsza nawet błahostka, przepuszczona przez media, urasta do rangi wręcz kosmicznej. Postawa- jest wyuczoną, trwałą skłonnością do reagowania w określony sposób na niektórych ludzi, wydarzenia zjawiska oraz do ich negatywnego lub pozytywnego oceniania. Na każdą postawę składają się trzy elementy:

- poznawczy - obejmujący określoną wiedzę,

-behawioralny - wpływający na reakcje i zachowania jednostki wobec innych osób,

-emocjonalny - określający stany emocjonalne, jakie budzą u jednostki określone zjawiska.

Postawy oraz wzorce postępowania kształtowane są w toku rozwoju dziecka w procesie uspołeczniania, który polega na przyswajaniu sobie określonych wartości i modeli zachowania. Dużą rolę w tym procesie odgrywają media. Obecnie mass media cechują się bardzo szeroką działalnością, która obejmuje wszystkie dziedziny życia, zarówno społecznego, politycznego, ekonomicznego, jak i nawet prywatnego. Jednym z podstawowych zadań środków masowego przekazu jest wprowadzanie do obiegu społecznego informacji, które mają znaczny wpływ na społeczeństwo, kształtowanie ludzkiej wyobraźni, a nawet niekiedy stanowią sugestywne narzędzie władzy, jaka istnieje w kraju. Nie zawsze ludzie zdają sobie sprawę, jak właściwie traktować informacje podawane przez media, zaś minusem jest też fakt, że nie zdają sobie sprawy ze wszystkich ich niuansów. Z tego względu wiele osób chłonie wszystkie pojawiające się informacje, bez żadnej krytyki, zaś to sprawia, ze nie ma ona własnego zdania na wydarzenia, jakie mają obecnie miejsce. Wszystko to, co dzieje się w jej głowie, jest wynikiem działania mediów i faktu, w jaki sposób dziennikarze manipulują ludźmi, którzy są przecież potencjalnymi odbiorcami. Warto, więc nauczyć się odróżniać prawdę od fałszu, a fałszywe dane od tych realistycznych.

KLASYFIKACJA MEDIÓW:

Najczęściej spotykanym wyznacznikiem w klasyfikacji mediów jest rodzaj percepcji, a więc odpowiedniego zmysłu biorącego udział w odbiorze treści przekazywanej. W związku z tym wyróżnia się 3 grupy mediów: zapytać się czy znają jakieś i niech podadzą przykłady

• Wizualne- czyli oddziałują na zmysł wzroku, a ich podstawowym wynikiem jest obraz zarówno ten dynamiczny jak i statyczny. Przykładem mediów statycznych są np.: książka, plakat, pocztówka czy banknoty. Natomiast film lub animacja ale bez dźwiękowa. pokazać

• Audialne- jak sama nazwa wskazuje oddziaływają na zmysł słuchu. Ich tworem są: słowa mówione, muzyka czy dajmy na to hałas lub cisza. pokazać

• Audiowizualne- te media z kolei działają na dwa zmysły wzorku i słuchu. Do grupy tych mediów należą m.in. film udźwiękowiony, telewizja, taśma magnetowidowa. Do tych mediów należą również wymienione wcześniej multimedia, ich specyfika polega na tym, że łączą w sobie kilka różnych środków komunikacji: tekst, obraz, animacje, narracje, wideo czy muzkę. pokazać

Krótki zarys historyczny powstania mediów:

• Prasa- Prasa jest jednym z najstarszych środków masowego przekazu, a jej początkowe fazy stwierdzono jeszcze w II wieku p. n .e w Chinach, czy też w Europie słynne "Acta Diurna Populi Romani " założone przez Juliusza Cezara w 59 p.n.e.. Prawdziwy rozwój prasy datuje się na wiek XVI-XVIII, kiedy to po wynalezieniu druku zaobserwowano dynamiczny rozwój prasy – powstawanie periodyków czy magazynów. Dopiero w XIX wieku prasa zaliczona została oficjalnie do mass mediów.

• Film/kino-Film/kino-Pierwszy aparat do utrwalania scen ruchomych (tzw. kinetoskop) zbudował w 1892 roku Thomas Alva Edison. Jeszcze wcześniej w 1886 roku działający prototyp takiego aparatu skonstruował urodzony w Polsce Ottomar Anschütz, według innych źródeł przypisuje się to także Polakowi Stanisławowi Jurkowskiemu. Podobne urządzenie skonstruowali bracia Auguste i Louis Lumière. Upowszechniło się ono na początku XX wieku, ściągając na projekcje objazdowe i szybko powstających kinoteatrów wielkie rzesze sympatyków nowej, X muzy.

• Radio- Za wynalazcę radia uważa się powszechnie Guglielmo Marconiego. Syn włoskiego kupca z Lombardii rozpoczął doświadczenia z przesyłaniem i odbiorem fal radiowych w roku 1894. Pracując w amatorskich warunkach – i częściowo w tajemnicy przed ojcem – uzyskał we wrześniu 1895 roku łączność radiową na odległość 1 kilometra

• Telewizja- Telewizja- Pierwsza transmisja telewizyjna, z Londynu do Nowego Jorku, odbyła się 27 stycznia 1928 roku. W dniu 3 lipca 1928 roku w Londynie odbyła się transmisja telewizyjna w kolorze. Według danych szwajcarskiego departamentu poczty w 1960 r. było na świecie zarejestrowanych ok. 86 mln odbiorników telewizyjnych.

• Komputer/Internet-Początki Internetu wiążą się z powstaniem sieci rozległej ARPANET i sięgają końca lat 60. XX wieku, gdy amerykańska organizacja badawcza RAND Corporation prowadziła badania studyjne nad możliwościami dowodzenia w warunkach wojny nuklearnej. Na podstawie uzyskanych raportów podjęto prace projektowe nad skonstruowaniem sieci komputerowej mogącej funkcjonować mimo jej częściowego zniszczenia.

Wpływ poszczególnych mediów:

• Prasa- Na pierwszym miejscu można by przytoczyć przykład dzisiejszej prasy dla dzieci i młodzieży, która przeszła gwałtowny rozwój i zmianę w ostatnich kilkunastu latach. Obecne gazety i czasopisma kierowane do dzieci i młodzieży są przepełnione w znacznej mierze treściami w postaci obrazkowej, za to tekstu pisanego jest o wiele mniej. Można dostrzec, iż prasa w chwili obecnej ma w większości negatywny wpływ na wychowanie dzieci i młodzieży. Informacje w niej zawarte są skąpe i często pisane w bardzo ubogim stylu, co hamuje rozwój odbiorców. W dzisiejszych czasopismach kierowanych do dzieci i młodzieży rzadko znajdzie się tematy naukowe, częściej odnajdziemy takie, które nie wnoszą praktycznie nic pozytywnego do rozwoju dziecka. W prasie dla młodzieży coraz częściej zamieszczane są porady dotyczące spraw intymnych, co negatywnie wpływa na jej rozwój. Na przykład pod wpływem tego typu informacji młodzież kieruje się w stronę wcześniejszego rozpoczęcia swojego „dorosłego życia”, co niesie ze sobą marginalne konsekwencje.

• Radio- Przekaz radiowy nie dysponuje obrazami, które intensywnie oddziałują na odbiorcę, ale nie jest tak angażujący dla odbiorcy jak telewizja czy Internet. Radia można słuchać wszędzie: w domu, w pracy, w samochodzie i wykonywać przy tym szereg różnych czynności. Zatem radio może w bardzo łatwy sposób wywierać wpływ na swoich słuchaczy. Badania dowodzą, że przekaz dźwiękowy potrafi osłabiać albo nasilać nasze emocje, poza tym stwarza atmosferę bezpośredniości i intymności. Intonacja dźwiękowa wzmaga intensywność dozna ń emocjonalnych młodzieży. Przy tym słuchanie wymaga minimalnego wysiłku, toteż radio daje poczucie bezpośredniości i spontaniczności , którego pozbawiona jest lektura. Kontakt z przekazem może być albo powierzchowny albo bardzo i intymny, ale zawsze jest łatwy.

• Film/kino/Telewizja- W życiu codziennym człowieka telewizja odgrywa coraz większą rolę. Z uwagi na swoją powszechność odbiornik telewizyjny jest często traktowany jako najważniejszy element wyposażenia mieszkania. Wokół niego koncentruje się życie wielu rodzin. Większość rodziców pochłoniętych pracą zawodową i swoimi problemami ma coraz mniej czasu dla własnych dzieci, na codzienne rozmowy z nimi. Nie zwracają oni uwagi na to, jak wygląda i jaki ma wpływ kontakt ich pociech z telewizją.

Negatywne oddziaływanie telewizji dotyczy przede wszystkim czterech spraw. Pierwsza to obrazy przemocy, które można spotkać już w kreskówkach. Brzydkie jak noc, szkaradne ludziki wyzywające się od „głupków” i „durniów” w bajkach – teoretycznie adresowanych dla maluchów – z pewnością nie uczą dzieci piękna i dobra. Długotrwały i intensywny kontakt z przesyconymi przemocą filmami prowadzi do stopniowego odwrażliwiania odbiorcy, zanika odraza i przerażenie na widok scen ociekających krwią, maleje współczucie dla ofiary, rodzi się przyzwolenie na obecność agresji. Jeśli weźmiemy pod uwagę, jak niestabilny emocjonalnie potrafi być organizm w okresie dzieciństwa i dojrzewania, można liczyć się z tym, że częste i systematyczne oglądanie brutalnych scen zwiększa ryzyko naśladowania zachowań agresywnych w życiu codziennym.

Drugi aspekt problemu to obrazy erotyczne lub prawie pornograficzne, które przez to, że jest ich bardzo dużo, już u maluchów powodują ekscytację seksualną. O dzieciach w młodszym wieku szkolnym pisano dawniej w podręcznikach psychologii, że są w okresie latencji, czyli pewnego uśpienia zainteresowań seksualnych. Dzięki temu miały one ułatwiony rozwój intelektualny, rozpoczęcie myślenia teoretycznego i abstrakcyjnego występowało u nich wcześniej. Teraz natomiast ma miejsce przedwcześnie, zupełnie niczemu nie służące, zainteresowanie seksem, które wypiera inne zainteresowania. To jest ogromnie niebezpieczne. Chodzi po prostu o to, że pojemność psychiczna dzieci jest w pewien sposób ograniczona. Jeżeli interesują się seksem, to nie interesują się tym, co jest normalne w tym wieku, potrzebne i konieczne dla rozwoju.

Trzecia sfera negatywnych oddziaływań telewizji dotyczy bardzo dziś popularnych programów z gatunku reality show. Relacjonują one na żywo ludzkie zachowania jedynie „ku uciesze”, zupełnie bez jakiejkolwiek fabuły, poruszają dosłownie wszystkie tematy – nic już nie jest święte. Są to bardzo niebezpieczne programy, ponieważ łamią wszelkie tabu. W młodych osobach mogą one rozwijać przekonanie, że w życiu nie trzeba przestrzegać żadnych norm moralnych i obyczajowych, wszystko można robić bez zahamowań, o wszystkim można mówić wprost, bez ogródek. Bez wątpienia programy te uczą chamstwa, bezczelności, tupetu i arogancji. O stosowaniu wulgaryzmów już lepiej nie mówić! Mówiąc o oddziaływaniach telewizji warto też wspomnieć o reklamach, które mają na celu doprowadzenie do zmiany nastawienia odbiorcy wobec konkretnego przedmiotu czy usługi, czyli takiej zmiany jego postaw, która uczyniłaby dany produkt przedmiotem pożądania. Twórcy reklam wykorzystują w tym celu specjalne techniki, m.in. chwytliwe nazwy, piosenki, slogany, plansze z wykresami faworyzującymi dany przedmiot lub jego skojarzenia z czymś innym, np. odpoczynkiem czy przygodą. Aby zaświadczyć o dobrej jakości produktu w reklamach występują znane osoby, autorytety, aktorzy czy „zwykli” ludzie. Działa tu też tzw. instynkt stada – technika sprawiająca, że czujemy, iż powinniśmy używać danej rzeczy, ponieważ wszyscy jej używają. Przekazywane treści reklam szczególnie sugestywnie oddziałują na psychikę dzieci. Zadaniem nauczycieli i rodziców jest zatem uczenie ich podstawowych technik reklamy, aby były bardziej świadome wpływu, jakie na nie wywierają.

Wpływ telewizji na dzieci i młodzież uzewnętrznia się również poprzez sposób korzystania z niej. Oglądanie programów telewizyjnych nie wymaga żadnego wysiłku, nawet wychodzenia z domu. Jest bardzo łatwym, lecz biernym sposobem spędzania czasu wolnego, co może prowadzić do niedostatecznej aktywności fizycznej. U młodego pokolenia objawia się to m.in. wadami postawy. Poza tym może powodować problemy psychiczne wynikające z uzależnienia. Wszystko to sprzyja lenistwu umysłowemu oraz obniżeniu sprawności myślenia abstrakcyjnego. Ważny jest również czas spędzany przed ekranem telewizora oraz sposób selekcji oglądanych programów, który jest w dużym stopniu zdeterminowany zachowaniem najbliższego otoczenia. Na opiekunach dzieci spoczywa obowiązek kontroli tego, co one oglądają. Jeżeli rodzice nie ustalają swym pociechom reguł korzystania z telewizji, nie oglądają jej razem z nimi ani nie rozmawiają o oglądanych programach, prawdopodobieństwo ulegania dzieci wzorcom prezentowanym w telewizji jest bardzo duże. A ma to ogromny wpływ na ich obecne zachowanie i na to, jakimi ludźmi będą w przyszłości.

Całkowity brak kontaktu z telewizją też nie jest korzystny – może wyobcować dziecko z grona rówieśników. Częstym tematem ich rozmów są bowiem programy telewizyjne. Sporadyczne zasiadanie w domu przed ekranem może mieć pozytywny wpływ. Możliwość korzystania z telewizji dowartościowuje dzieci i młodzież, daje poczucie uczestniczenia w tym, co dzieje się w kraju i na świecie. Stwierdzono na podstawie badań, że oglądanie programów prospołecznych prowadzić może do wzrostu takich zachowań, jak: pomaganie innym, współdziałanie, opiekowanie się. Wiele filmów rodzi pozytywne uczucia, sprawia, że lepiej rozumie się problemy niepełnosprawnych, chorych, upośledzonych, samotnych... Programy dostosowane do wieku i poziomu dziecka mogą wpływać na sposoby wartościowania zjawisk, postawy, zainteresowania, styl życia, wzorce zachowania. Mogą też poszerzać zakres wiedzy. Istnieje przecież wiele cennych programów edukacyjnych.

• Komputer/Internet- Również praca z komputerem może być bardzo ciekawa i kształcąca, jednak należy korzystać z niego w sposób rozsądny i świadomy. Jest wiele multimedialnych programów komputerowych – edukacyjnych i rozrywkowych – odpowiednich dla dzieci i młodzieży. Puzzle i układanki ćwiczą spostrzegawczość, programy graficzne pobudzają twórcze myślenie. Godne polecenia są programy wspomagające naukę języków obcych, przyrody, historii, ortografii, matematyki, a także tradycyjne gry w wersji komputerowej: tenis, piłka nożna czy szachy.

Z obserwacji wynika jednak, że ulubionym zajęciem dzieci i młodzieży są gry komputerowe. Część z nich trafia do ich rąk w formie prezentu od dorosłych! Niestety, rodzice często w natłoku codziennych zajęć nie interesują się grami komputerowymi, z których korzystają ich pociechy, pozostawiają je sam na sam z komputerem przez wiele godzin dziennie. Jest to dla nich wygodne, ale dla młodego użytkownika może stać się niebezpieczne, jeśli powtarza się często. Niewłaściwie wykorzystywany komputer może stać się groźną zabawką. Często jest porównywany do „maszyny narkotycznej”.

Wirtualna rzeczywistość pochłania czasem do tego stopnia, że po kilku godzinach spędzonych przy komputerze gracz wprowadza się w stan niezwykłego podniecenia i niepokoju. Przygody bohaterów mają miejsce w labiryntach, tunelach, lochach, zburzonych miastach, pełnych dziwnych i nierzeczywistych postaci. Działa to na młodego człowieka przygnębiająco. Sprawia, że dostrzega on tylko złe strony otaczającego świata lub wyrabia sobie pogląd, iż tak właśnie świat powinien wyglądać. W grach obowiązuje prosta zasada: albo ja ciebie zabiję, albo ty mnie. Zabijając, nie tylko nie ponosi się konsekwencji, lecz jest się nagradzanym. Młodzież wychowywana jest więc w kulcie siły i okrucieństwa, uczy się negatywnych zachowań, zacierają się u niej granice między dobrem a złem.

Niektórzy dorośli wprowadzają zakazy. Jednak często wywołuje to odwrotny efekt. Jak wiadomo wszystkim, zakazany owoc smakuje jeszcze bardziej. Dziecko skosztuje zapewne tego owocu u kolegi lub koleżanki. W tej sytuacji słusznym wyjściem wydają się częste rozmowy, dobrze uargumentowane, wykazujące destruktywny wpływ niektórych gier na rozwój.

Oby nie było na takie działania już za późno! Młodzi ludzie nie zdają sobie do końca sprawy, że świat, w którym żyją, różni się od przedstawionego im w grach świata fantazji. Zdziwieni są efektami swoich działań. Przecież w grze było inaczej! Uderzona osoba wstawała i szła dalej, nie miała żadnych obrażeń. Niejednokrotnie rzeczywistość okazuje się inna, czasem dramatyczna.

Zagrożeniem, ale i wielką szansą jest też sieć Internet. Praktycznie każdy może stworzyć i umieścić na darmowych kontach serwisów informacyjnych swoją stronę, gdzie zamieścić może wszystko – od pozdrowień dla znajomych do pornografii i haseł faszystowskich. Przeciętny użytkownik komputera podłączonego do sieci, a więc również dziecko, jest w stanie docierać do różnych treści, nawet tych niepożądanych.

W kontroli niepełnoletnich mają pomóc różnorodne programy blokujące zakazane treści, ale tak naprawdę tylko rodzice i opiekunowie mogą uchronić swe dzieci przed niewłaściwymi wiadomościami.

Problem nie polega na istnieniu komputerów i Internetu, ale na właściwym z nich korzystaniu. Obcując z komputerem i poruszając się po Internecie, dzieci doskonalą swoje umiejętności korzystania z informacji i przetwarzania jej. Jest to pozytywny aspekt, bo przecież w dzisiejszym świecie bez znajomości obsługi komputera nikt nie ma startu. Jaki wpływ będzie miała informatyka na rosnące obecnie pokolenie, dowiemy się najwcześniej za dziesięć lat. Można mieć nadzieję, że nie będzie negatywny. Wiele zależy od tego, czy będziemy w stanie właściwie tę szansę wykorzystać.

Muzyka- wpływ na dziecko.

Muzyka oddziaływuje na organizm ludzki w wielu sferach (psychicznej, fizycznej, emocjonalnej, duchowej). Nie wszyscy potrafimy dostrzec pozytywny wpływ muzyki na funkcjonowanie człowieka. Muzyka może regulować nasz nastrój oraz wpływać na nasze emocje. Smutna, spokojna muzyka wywołuje w nas często uczucie melancholii, natomiast energiczna i wesoła sprawia, że jesteśmy radośni i szczęśliwi. Dzięki muzyce możemy stymulować również rozwój dziecka oraz rozwijać jego wrodzone talenty. Poprzez muzykę możemy oddziaływać na organizm człowieka już w łonie matki. Badania wykazały, że od dwudziestego szóstego tygodnia ciąży dziecko będące w łonie matki słyszy zarówno rytm, jak i melodię, która dobiega ze środowiska zewnętrznego. Muzyka wpływa na prawidłowy rozwój mózgu i układu nerwowego. Dostarczając dziecku wielu możliwości, w których główną rolę odgrywają dźwięki i melodie możemy mieć pewność, że dzięki temu wspomagamy jego rozwój. Muzyka w każdej postaci rozwija pamięć oraz wpływa na wrażliwość dziecka. Przyczynia się również do wzrostu kreatywności i koncentracji uwagi. Według badań, muzyka baroku przyśpiesza proces przyswajania wiedzy.

Cyber przemoc.

Poważne zagrożenia dla młodych internautów zazwyczaj kojarzone są

z problemem pedofilii lub innymi formami działań dorosłych przeciwko dzieciom. Kwestiete nie tracą niestety na aktualności, jednak w ostatnim czasie, wraz z coraz większą dostępnością nowych mediów dla dzieci i coraz szerszą gamą możliwości jakie te media oferują, poważnym zagrożeniem dla najmłodszych stają się również ich rówieśnicy. Zjawisko cyberprzemocy najkrócej definiuje się jako przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Owe technologie to głownie Internet oraz telefony komórkowe. Część definicji ogranicza stosowanie terminu „cybebullying”, czy „cyberprzemoc” wyłącznie do przemocy rówieśniczej, inne nie stawiają ograniczeń wiekowych, nie wątpliwie jednak najczęściej terminów tych używa się właśnie w kontekście przemocy wśrod najmłodszych. Podstawowe formy zjawiska to nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem Sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów z użyciem Sieci oraz podszywanie się w Sieci pod kogoś wbrew jego woli. Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są głownie: poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne, serwisy SMS i MMS. W odróżnieniu od „tradycyjnej” przemocy (ang. bullying) zjawisko cyberprzemocy charakteryzuje wysoki poziom anonimowości sprawcy. Ponadto na znaczeniu traci klasycznie rozumiana „siła”, mierzona cechami fizycznymi czy społecznymi a atutem sprawcy staje się umiejętność wykorzystywania możliwości, jakie dają media

elektroniczne. Charakterystyczna dla problemu szybkość rozpowszechniania materiałów kierowanych przeciwko ofierze oraz ich powszechna dostępność w Sieci sprawiają, się jest zjawisko szczególnie niebezpieczne. Kompromitujące zdjęcia, filmy czy informacje potrafią zrobić w Internecie bardzo szybką „karierę” a ich usunięcie jest często praktycznie nie możliwe. Dodatkową uciążliwością dla ofiar cyberprzemocy jest stałe narażenie na atak, niezależnie od miejsca czy pory dnia lub nocy. Kolejną ważną cechą problemu jest stosunkowo niski poziom kontroli społecznej tego typu zachowań. Sytuacja doznawania przez dziecko krzywdy za pośrednictwem mediów elektronicznych jest często trudna do zaobserwowania przez rodziców, czy nauczycieli, szczególnie jeżeli maja ograniczoną wiedzę i doświadczenia związane z korzystaniem z mediów elektronicznych. Dzieci za zwyczaj nie uświadamiają sobie jak krzywdzące mogą być działania podejmowane online, a ofiary cyberprzemocy pozostawione sam na sam z problemem często nie potrafią sobie z nim poradzić. Dlatego bardzo ważną role w przeciwdziałaniu cyberprzemocy pełni najbliższe otoczenie dziecka. Rodzice i nauczyciele powinni podejmować działania profilaktyczne oraz szybko interweniować w sytuacji gdy zachodzi podejrzenie, że dziecko jest ofiarą lub sprawcą przemocy w Sieci. Problem cyberprzemocy coraz częściej jest przedmiotem programów profilaktycznych i kampanii informacyjnych. W Polsce Fundacja Dzieci Niczyje realizuje od stycznia 2008 roku kompleksową akcję społeczną „Stop Cyberprzemocy”2 w ramach

której prezentowane są w mediach reklamy prasowe, telewizyjne i radiowe zwracające uwagę dorosłych na specyfikę i skalę problemu cyberprzemocy oraz rolę rodziców w zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa w Sieci. Drugim ważnym elementem akcji jest propozycja edukacyjna adresowana do uczniów szkół gimnazjalnych. Ze strony www.dzieckowsieci.pl nauczyciele gimnazjalni mogą pobrać scenariusze lekcji oraz krotki film prezentujący przypadek cyberprzemocy z perspektywy ofiary, sprawcy oraz świadka. Po prezentacji filmu nauczyciele prowadzą zajęcia z czynnym udziałem uczniów (dyskusja, praca w grupach) odwołując się do zaprezentowanej w filmie sytuacji orazwypowiedzi jego bohaterów. Nauczyciele zwracają szczególną uwagę na specyfikę problemu przemocy rówieśniczej w Sieci, sytuację ofiary, rolę świadków oraz możliwe konsekwencje dla sprawców cyberprzemocy. W ramach zajęć wypracowywane są zasady bezpiecznego korzystania z elektronicznych mediów. W celu przeciwdziałania problemowi cyberprzemocy i innym zagrożeniom związanym z korzystaniem przez dzieci z mediów elektronicznych w lutym 2007 roku w ramach kampanii „Dziecko w Sieci” powołany został projekt Helpline.org.pl. Pod adresem www.helpline.org.pl oraz bezpłatnym numerem telefonu 0 800 100 100 mogą uzyskać pomoc zarówno najmłodsi jak i dorośli (rodzice oraz profesjonaliści).

Uzależnienia.

Jest to ,,proces, bądź jego efekt związany z wytwarzaniem się specyficznego związku między jednostką, a jej czynnościami, zachowaniem, bądź między jednostką, a innymi ludźmi, który charakteryzuje się ograniczeniami pola świadomości, pola decyzyjnego i wyborem często jednej tylko i to w sposób drogi działania. Obserwujemy je zwłaszcza w odniesieniu do komputerów. Miłośnicy tego wynalazku nie szukają związków z innymi ludźmi, jego życia toczy się w wymiarze wirtualnym. Lista obaw i zastrzeżeń związanych z nowoczesnymi mediami jest długa. Nie ulega wątpliwości, że jest to potężne narzędzie kształtujące wzorce kultury oraz postawy dzieci i młodzieży. Należy szczególnie dbać o to, aby narzędzie to jak wiele innych wcześniejszych wynalazków człowieka, nie odwróciło się przeciw swemu wynalazcy. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za przygotowanie dzieci do świadomego i krytycznego odbioru mediów, a także do posługiwania się mediami jako narzędziem pracy. Z mediami musimy nauczyć się żyć, spożytkowując to, co najlepsze. Tę wiedzę powinniśmy już od wczesnego dzieciństwa przekazywać najmłodszym. Kształcenie pozytywnych postaw wobec środków masowego przekazu to wspólne zadanie dla rodziców, opiekunów i nauczycieli. -odnotowuje się stały wzrost przestępczości wśród dzieci : rośnie liczba sprawców jak i liczby popełnianych przez nich czynów. Kolejne negatywne skutki:

-nieletni coraz częściej popełniają przestępstwa niebezpieczne dla zdrowia

i życia innych, jak; uszkodzenie ciała, bójki, pobicia, gwałty, kradzieże.

-dzieci piją alkohole (nawet w wieku 13 lat) , trafiają do izby wytrzeźwień, zażywają środki narkotyzujące, uciekają z domu, palą papierosy, stosują agresję słowna i instrumentalna, wchodzą w konflikt z prawem

-agresje dzieci ujawniają na stadionach, na ulicy, w szkole, na koncertach muzycznych, przy komputerze (gry komputerowe)

-stosują przemoc wobec rówieśników i ludzi dorosłych.

Wyniki ankiet.

Przeprowadziliśmy ankietę na temat użytkowania mediów wśród młodzieży gimnazjalnej oraz dla porównania na Politechnice. Celem naszych badań było zorientowanie się o ilości godzin poświęcanych na korzystanie mediów. Zatem z całego wachlarzu pytań wybraliśmy naszym zdaniem najistotniejsze więc:

Ile czasu dziennie poświęcasz na oglądanie TV?

Wniosek:

Możemy zauważyć, iż Gimnazjum spędza więcej czasu przy telewizorze.

Jeżeli masz dostęp do Internetu jak go wykorzystujesz?

Czy umiesz zrezygnować z oglądania TV na rzecz innego spędzania czasu?

Wniosek:

Gimnazjaliści nie potrafią zrezygnować z czasu spędzonego przy TV.

Ile czasu spędzasz przy komputerze/ Internecie?

Wniosek:

Studenci Politechniki spędzają więcej czasu przy komputerze/ Internecie.

Co robisz korzystając z komputera?

Wniosek:

Politechnika większość czasu spędza na nauce oraz graniu, natomiast gimnazjaliści więcej czasu oglądają filmy i porównywalnie do studentów grają.

Jeżeli masz dostęp do Internetu jak go wykorzystujesz?

Wnioski:

Gimnazjaliści więcej czasu spędzają poszukując informacji oraz na portalach społecznościowych niż studenci, którzy porównywalnie spędzają czas na portalach lecz mniej zbierają informacji dotyczących szkoły.

Podsumowanie.

U dzieci i młodzieży należy kształtować co najmniej trzy postawy w wychowaniu do mediów. Są to:
1. Postawa krytyczna wobec mediów.
Na tę postawę wskazują takie symptomy, jak: brak naiwności i bezmyślności w stosunku do mass mediów, znajomość ich mechanizmów, dystans szczególnie do treści sensacyjnych, dostrzeżenie braku wiarygodności i stosowania manipulacji, dzielenie się krytycznymi uwagami dotyczącymi środków masowego przekazu.
2. Postawa selektywności w stosunku do mass mediów.
Dotyczy przede wszystkim dokonywania wyboru według własnej woli, odbiorowi towarzyszy dystans wobec narzucanych propozycji.
3. Postawa twórczej aktywności.
Dla osób prezentujących tę postawę kontakt z mediami nie jest zdolny zaspokoić ich potrzeby twórczej, która charakteryzuje się niezależnością od mediów.
Współczesny świat wraz z dobrodziejstwami techniki niesie zagrożenia, o których nie śniło się nawet filozofom. Nowinki najszybciej przyswajają dzieci. Jak wielki będzie wpływ telewizji, komputera i Internetu na ich przyszłość zależy od odpowiedzialności dorosłych i czy będzie negatywny, okaże się za kilkanaście lat. Nie powinniśmy jednak biernie czekać. Nie zastępujmy życia rodzinnego oglądaniem telewizji, rozmów z dziećmi surfowaniem po Internecie, wspólnych obiadów – hamburgerami. Nasze dzieci jeszcze bardziej od cudów techniki potrzebują miłości rodziców, dobrej atmosfery ogniska domowego – przecież to możemy im dać bez ryzyka.